ความคิดเห็นที่ 1 ตอนที่ 22              ลูกกวาดเดินตามหลังชยันต์ไปเงียบๆ ชยันต์พาหล่อนเข้าไปในห้องที่เต็มไปด้วยของใช้มากมายไม่ว่าจะเป็นผ้าปูที่นอนที่ถูกพับเรียงเป็นตั้งๆอย่างเป็นระเบียบ พร้อมด้วยผ้าห่ม ผ้าเช็ดตัว เทียนหอมและสิ่งอื่นๆอย่างมากมาย แต่ทุกอย่างถูกจัดวางไว้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย ลูกกวาดเดินไปหยิบผ้าปูที่นอน ปลอกหมอน รวมทั้งผ้าห่ม หล่อนนำมาวางกองไว้รวมกันที่พื้นก่อนที่จะค่อยๆใช้สองมือของหล่อนหอบทั้งหมดขึ้นมา แต่ว่าหล่อนก็ไม่สามารถทำได้ เนื่องจากว่าของที่หล่อนนำมากองรวมกันมันมากเกินกำลังของหล่อน หล่อนจึงแบ่งเอาออกไปบ้าง จริงๆแล้วหล่อนต้องการเอาไปให้มากที่สุดเพื่อว่าหล่อนจะได้ไม่ต้องเดินมาเอาอีกหลายๆรอบ ลูกกวาดจัดการเปลี่ยนผ้าปูที่นอนใหม่ทั้งหมดของบ้านทุกหลังที่หล่อนทำไปแล้ว และหล่อนก็ต้องเดินกลับไปกลับมาหลายรอบทีเดียว หล่อนทำมาจนเกือบจะเสร็จ “ทำไม ไม่ไปเอารถเข็นมาใส่ละ”หญิงสาวคนหนึ่งถามลูกกวาด ขณะที่ลูกกวาดหอบของทุกอย่างมาเต็มอ้อมแขน “มีรถเข็นด้วยเหรอ”ลูกกวาดถามด้วยความสงสัย เพราะว่าชยันต์ไม่ได้บอกหล่อนเรื่องรถเข็นเลย ทั้งๆที่เขาก็เห็นว่าหล่อนหอบของมามากมาย “อืม อยู่ด้านในห้องหลังสุด”หญิงสาวคนนั้นบอก “ขอบใจนะ”ลูกกวาดขอบใจ หล่อนจัดการกับปูผ้าที่นอนจนเสร็จ และก็เหลือเพียงอีกรอบเดียวที่หล่อนจะไปเอามา หล่อนเดินไปท่ามกลางแดดที่ค่อนข้างร้อน หล่อนกำลังคิดว่าหล่อนจะเอาไปเองหรือว่าใช้รถเข็นดี แต่แล้วหล่อนก็ตัดสินใจว่าหล่อนจะเอาไปเองดีกว่า หล่อนกำลังก้มลงเพื่อหยิบกองผ้าที่หล่อนกองเอาไว้ที่พื้น และทันใดนั้นเองหล่อนก็ล้มลงบนกองผ้าหมดสติไปในที่สุด “ดอกแก้ว พรุ่งนี้เดี๋ยวคุณบอกให้ลูกกวาดย้ายไปนอนที่กระท่อมด้านหลังรีสอร์ทที่ติดกับลำธารด้วยนะ” “เอ๊ะ มีกระท่อมอยู่ด้วยเหรอคะที่นั้น”ดอกแก้วถาม “มี ฉันพึ่งให้ช่างเขาสร้างวันนี้เอง แต่กว่าจะเสร็จก็คงจะเป็นพรุ่งนี้ตอนบ่ายๆ”ชยันต์อธิบายให้ดอกแก้วฟัง “แต่ว่าตรงนั้น สัตว์ป่าชอบมากินน้ำในตอนกลางคืนไม่ใช่เหรอคะ”ดอกแก้วถามด้วยความสงสัย “ใช่ แต่มันคงไม่มีอันตรายอะไรนักหรอก”ชยันต์พูดพร้อมกับสายตาที่มองมายังดอกแก้วแสดงให้ดอกแก้วรู้ว่าหล่อนต้องหยุดความสงสัยของหล่อนลงได้แล้ว “คุณช่วยไปตามลูกกวาดมาหาผมด้วย ผมมีงานอย่างอื่นให้ทำ”ชยันต์บอก “ได้ค่ะ”ดอกแก้วรับคำพร้อมกับเดินจากไป ดอกแก้วเดินตามหาลูกกวาดแทบจะทุกหลังที่ลูกกวาดต้องจัดการทำความสะอาดแต่หล่อนก็ไม่พบลูกกวาดเลย หล่อนพบว่ายังมีบ้านพักบางหลังที่ลูกกวาดยังจัดการไม่เรียบร้อย ดอกแก้วจึงสงสัยว่าลูกกวาดหายไปไหน ดอกแก้วเดินกลับไปหาชยันต์อีกครั้งหนึ่ง “คุณชยันต์คะ ดอกแก้วไม่พบคุณลูกกวาดเลยคะ” “หาจนทั่วแล้วใช่ไหม”ชยันต์ถาม “หาจนทั่วแล้วค่ะ” “หรือว่าจะหนีไปแล้ว” “เธอคงหนีไปไหนไม่ได้หรอกคะ เพราะว่าเธอไม่มีเงินไม่ใช่หรือคะ”ดอกแก้วถาม “ดอกแก้วลองไปหาที่ห้องนอนหรือยัง”ชยันต์ถามหลังจากที่เห็นด้วยกับความคิดดอกแก้วว่าหล่อนคงจะหนีไปไหนไม่ได้เพราะว่าหล่อนไม่มีเงิน “เออ ยังเลยคะ ดิฉันจะไปดูให้นะคะ”ดอกแก้วบอก “ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันไปตามเองแล้วกัน ดอกแก้วอยู่ที่นี้แหละ” ชยันต์ไปตามหาลูกกวาดที่ห้องแต่ห้องของหล่อนถูกล็อค เขาจึงทุบประตูเสียงดังด้วยคิดว่าลูกกวาดนอนหลับอยู่ในห้อง เขาเคาะประตูอยู่หลายครั้งแต่ก็ไม่มีวี่แววว่าลูกกวาดจะเดินมาเปิดประตู “ถ้าไม่เปิดประตู ฉันจะเอากุญแจสำรองเปิดเข้าไป”ชยันต์พูดอยู่หน้าห้อง “เปิดประตูเดี๋ยวนี้”ชยันต์ตะโกนเสียงดัง “มีอะไรหรือคะ คุณชยันต์”พนักงานหญิงของรีสอร์ทถามชยันต์ “ฉันมาหาพนักงานที่อยู่ในห้องนี้”ชยันต์ตอบ “มีคนมาอยู่ด้วยเหรอคะ”พนักงานคนเดิมถาม “ใช่”ชยันต์ตอบ “อ๋อ สงสัยจะเป็นผู้หญิงสวยๆคนนั้นใช่ไหมคะ แดงเห็นเขากำลังไปขนพวกผ้าปูที่นอนอยู่นะคะ” “เหรอ เห็นตอนไหน”ชยันต์ถาม “ไม่นานนี้เองคะ แดงเห็นเขากำลังเดินไปเอาของที่ห้องเก็บของนะคะ” “อืม ขอบใจนะ”ชยันต์กล่าวขอบใจพนักงานคนนั้น พร้อมกับเดินกลับออกไป ชยันต์เดินไปที่ห้องที่เขาเป็นคนพาหญิงสาวไปเอาของต่างๆ และเขาเห็นว่าประตูเปิดทิ้งไว้ เขาจึงเดินเข้าไปและสิ่งที่เขาพบก็คือร่างของลูกกวาดที่นอนล้มทับกองผ้าต่างๆ “คุณ”ชยันต์รีบเข้าไปพลิกร่างหญิงสาวซึ่งตอนนี้กำลังนอนคว่ำหน้าอยู่บนกองผ้า ชยันต์ตบหน้าลูกกวาดเบาๆ แต่หล่อนก็ยังคงไม่ฟื้น ร่างกายของลูกกวาดออกปวกเปียกจนเขาต้องปะคองขึ้นมา ชยันต์จึงค่อยๆอุ้มหล่อนขึ้นมาในอ้อมแขนและรีบออกไปจากห้องนั้นทันที ชยันต์อุ้มหล่อนมาที่บ้านพักที่อยู่ใกล้ที่สุด เขาไม่อยากอุ้มหล่อนไปในที่ชุมชน เพราะว่าอาจจะทำให้แขกที่มาพักต้องแตกตื่น “ดอกแก้ว มาที่บ้านพักเลขที่.....เอายาหอม ยาลมมาด้วย”ชยันต์สั่งดอกแก้วทางโทรศัพท์ภายใน “ค่ะ”ดอกแก้วรับคำ แต่หล่อนก็งง งง ว่าชยันต์ให้หล่อนเอายาดม ยาหอมไปทำไม ดอกแก้วมาถึงห้องก็พบลูกกวาดนอนสลบไสลอยู่บนเตียงนอน หล่อนมองหน้าชยันต์ด้วยความไม่ไว้วางใจ “มองผมทำไม ผมไม่ได้ทำอะไรเขาหรอกสงสัยจะเป็นลมมากกว่า” “คงจะเป็นลมไปจริงๆด้วย เธอยังไม่ได้ทานอะไรตั้งแต่เช้าเลย แล้วก็ยังต้องทำงานอีก คงจะหิว”ดอกแก้วพูดเหมือนว่าชยันต์เป็นคนผิดที่บังคับให้ลูกกวาดทำงานหนักเกินไป “ดอกแก้วไปได้แล้วแหละ แล้วไปสั่งให้คนเตรียมอาหารไว้ด้วย”ชยันต์สั่งดอกแก้ว ชยันต์เอายาดมให้หล่อนดม พร้อมกับบีบเนื้อบีบตัวให้หล่อน ชยันต์คิดว่าเนื้อตัวของหล่อนช่างนิ่มเสียนี่กระไร จับไปตรงไหนก็นิ่มตรงนั่น ลูกกวาดค่อยๆรู้สึกตัวฟื้นขึ้นมา หล่อนค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมาก็พบว่าชยันต์กำลังจ่อยาดมมาที่จมูกของหล่อน “คุณจะทำอะไรฉัน”ลูกกวาดรีบลุกขึ้นนั่งทันทีที่ลืมตาตื่นขึ้นมา “ไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้นแหละ เห็นว่าเป็นลมก็เลยต้องรีบปลุกให้ฟื้นขึ้นมาเสียหน่อย จะได้ทำงานได้ต่อ” “เป็นลมเหรอ ฉันเป็นลมเหรอ”ลูกกวาดถามย้ำ “ใช่เป็นลม แต่ตอนนี้ฟื้นแล้วนี่ก็ไปกินข้าวให้เรียบร้อยจะได้ทำงานต่อให้เสร็จ ตอนนี้มันบ่ายกว่าแล้ว วันนี้เธอทำงานให้ฉันได้แค่อย่างเดียวเองนะ” ลูกกวาดมองชยันต์ในความใจร้ายของเขา ที่หล่อนก็ไม่เข้าใจเขาเหมือนกันว่าทำไมเขาจึงพูดจากับหล่อนไม่ดีเลย แย่ยิ่งกว่าตอนแรกเสียอีก “ลุกได้แล้ว อย่าโอ้เอ้น่า”ชยันต์สั่งลูกกวาดเสียงห้วน ลูกกวาดลุกขึ้นโดยอัตโนมัติเหมือนหุ่นยนต์ที่ไม่มีจิตใจ หล่อนเดินตามเข้าไปเงียบๆ แล้วแต่ว่าเขาจะพาหล่อนไป “ฟื้นแล้วเหรอคะ”ดอกแก้วถามลูกกวาดด้วยความเป็นห่วง “คะ”ลูกกวาดรับคำสั้นๆ เพราะหล่อนรู้สึกว่าหล่อนไม่ค่อยจะมีแรงโต้ตอบสักเท่าไหร่ ตอนนี้หล่อนทั้งเพลีย แล้วก็หิว “ทานอาหารก่อนนะคะ ดิฉันเตรียมไว้ให้แล้ว”ดอกแก้วบอกพร้อมกับยกถาดอาหารมาส่งให้ ลูกกวาดยกถาดอาหารไปนั่งทานที่โต๊ะอาหาร “หยุดก่อน เราไม่อนุญาตให้พนักงานมานั่งทานอาหารด้านนอก มันดูไม่เรียบร้อย ตอนนี้เธออย่าลืมว่าเธอเป็นพนักงานของที่นี้ ไปทานในห้องครัว”ชยันต์ออกคำสั่งด้วยแววตาที่แฝงไปด้วยแววดุ ลูกกวาดจ้องมองมาที่ชยันต์ด้วยสายตาแสดงความไม่พอใจ แต่หล่อนก็ไม่สามารถทำอะไรได้เลย หล่อนเดินเข้าไปในห้องครัวของรีสอร์ทเงียบๆ มีเพียงในใจของหล่อนเท่านั้นที่คุกรุ่นไปด้วยความโกรธ ดอกแก้วมองตามลูกกวาดด้วยความเห็นใจ หล่อนไม่เคยเห็นชยันต์ดุใครมากเท่ากับดุลูกกวาดในขณะนี้เลย ลูกกวาดนั่งทานอาหารโดยที่หล่อนไม่รู้ด้วยซ้ำไปว่า รสชาติมันเป็นอย่าไร อร่อยหรือว่าไม่อร่อย หล่อนตั้งใจว่าหล่อนจะติดต่อกลับไปหาวาดอีกครั้งหนึ่ง แต่หล่อนก็ไม่ได้เอาโทรศัพท์มาด้วย หล่อนจึงรีบทานอาหารให้เสร็จจะได้ไปทำงานต่อ หล่อนจะได้พักเสียที ลูกกวาดกินเสร็จก็กำลังจะนำจานไปล้าง “วางไว้ตรงนั้นแหละจ๊ะ ป้าจะจัดการเอง มันเป็นหน้าที่ของป้า หนูไปทำงานต่อเถอะ แล้วทำไมมาทานอาหารช้าละ วันต่อไปก็มาทานอาหารพร้อมกันตอนสิบเอ็ดโมงเช้านะ ส่วนตอนเช้าก็ทานตอนหกโมงเช้า พรุ่งนี้หนูก็มาทานให้ตรงเวลาแล้วกัน เป็นพนักงานใหม่ละซิ”หญิงวัยกลางคนซึ่งทำหน้าที่เป็นคนดูแลห้องครัวของรีสอร์ทเป็นคนบอกลูกกวาด “ขอบใจจ๊ะป้า พรุ่งนี้เจอกันนะจ๊ะ”ลูกกวาดพูดแต่ในใจหล่อนไม่อยากที่จะเจอป้าคนนี้เลย หล่อนมีความหวังว่าหล่อนอาจจะติดต่อวาดได้ก่อน “อ๋อ แล้วเย็นนี้เขาทานอาหารกันตอนหนึ่งทุ่มนะ”ป้าตะโกนบอกลูกกวาดที่กำลังจะเดินออกจากห้องครัว จากคุณ : ทรายสีรุ้ง - [ วันปิยมหาราช 09:56:44 ]

ความคิดเห็นที่ 2 นางเอกเราท่าจะแย่แล้ว พระเอกเล่นแกล้งแบบนี้  โหย  ไม่หวานเลย ^^ จากคุณ : เรน (แม่พริกขี้หนู , น้องอ้วนจัง) - [ วันปิยมหาราช 14:42:15 ]

ความคิดเห็นที่ 3 โหดไปหรือเปล่า จากคุณ : scottie - [ 24 ต.ค. 48 00:55:15 ]

ความคิดเห็นที่ 4  สงสัยจังทำไมชยันต์ถึงร้ายและดุได้ขนาดนี้ มีอะไรที่แอบแฝงกับการกระทำครั้งนี้นะ... แต่ก็ดีไปอย่าง”ลูกกวาด” จะได้เป็นคนเดินดินทำอะไรเป็นบ้าง จากคุณ : Donut_ty - [ 24 ต.ค. 48 03:59:09 ]

ความคิดเห็นที่ 5 พระเอกภาคโหดนี่น่ากลัวจริงๆ ค่ะ จากคุณ : รียา - [ 24 ต.ค. 48 23:22:10 A:203.172.104.146 X: TicketID:103817 ]