CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangTorakhongGameRoom


    ~~~~~~~~~~ กลเกมส์ความรัก ตอนที่ 10/1 ~~~~~~~~~~

    ตอนที่1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3621897/W3621897.html
    ตอนที่2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3637839/W3637839.html
    ตอนที่3 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3666713/W3666713.html
    ตอนที่4 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3681729/W3681729.html
    ตอนที่ 5 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3697644/W3697644.html
    ตอนที่ 6 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3713643/W3713643.html
    ตอนที่ 7 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3728357/W3728357.html
    ตอนที่ 8 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3744007/W3744007.html
    ตอนที่9/1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3777461/W3777461.html
    ตอนที่9/2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3794678/W3794678.html



    ตอนที่10/1

    เสียงประตูห้องถูกเปิดออก ทำให้ผมที่กำลังกึ่งหลับกึ่งตื่นขยับตัวหันไปมองแขกผู้มาเยือนแล้วสบกับเจ้าของรอยยิ้มน้อยๆที่ใบหน้าระบายโทนอ่อนๆของเครื่องสำอาง ผมเปลี่ยนอิริยาบทลุกขึ้นนั่งบนเตียงอย่างกระฉับระเฉงไม่มีท่าทีอิดโรยของคนป่วยหลงเหลืออยู่

    “ท่าทางน่าจะหายแล้วนี่น่า แอบอู้งานล่ะสิ”

    ปิ๊กใช้สายตาสอดส่องประเมินอาการป่วยของผม แล้วเสียงหัวเราะอย่างคนอารมณ์ดีก็ดังขึ้นหลังจากที่เธอกล่าวหาว่าผมแอบอู้งาน

    “ใครว่าเราอู้ล่ะ ยังไม่หายเลยต่างหาก”

    ผมจับข้อมือปิ๊กแล้วผลิกหลังมือสัมผัสกับหน้าผากของผม การเสแสร้งแกล้งป่วยของคนตัวโตอย่างผมที่ทำตัวราวกับเด็กเล็กๆเรียกรอยยิ้มได้จากปิ๊กไม่น้อย

    “เห็นมั้ยใครว่าเราหายป่วยแล้ว”

    ผมส่งรอยยิ้มผ่านทางดวงตา แต่ทว่าปิ๊กรีบชักมือกลับ แล้วสีแดงระเรื่อก็ผุดขึ้นบนใบหน้าของเธอ ก่อนที่เธอจะหลบสายตาของผมแล้วหมุนตัวกลับให้ผมเห็นเธอเพียงแค่ด้านหลังเท่านั้น

    “ปิ๊กไม่สบายรึเปล่า ทำไมหน้าแดงๆ รึว่าติดไข้จากเรา”

    ผมมองปิ๊กที่กำลังเดินไปหยิบแก้วน้ำแล้วเทน้ำจากเหยือกก่อนจะยกแก้วใบนั้นดื่มเอง

    “แค่หิวน้ำ”

    ปิ๊กพูดสั้นๆ แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ผมเข้าใจการกระทำของเธอเลยแม้แต่น้อย กลับยิ่งทำให้ผมสงสัยการกระทำของเธอมากขึ้นไปกว่าเก่า ผมมองผ่านแผ่นหลังของเธอ คิดประเมินว่ามีอะไรผิดปกติเกิดขึ้นกับปิ๊ก แต่จนแล้วจนรอดผมก็ทายไม่ถูกว่าอะไรทำให้ปิ๊กดูแปลกไป

    “ผลประมูลโครงการทางด่วนประกาศแล้วนะ”

    ปิ๊กพูดโพล่งขึ้นขณะที่ผมไม่ทันตั้งตัว ทำเอาผมปรับความคิดไม่ถูกไปชั่วขณะหนึ่ง

    “แล้วใครได้ไปล่ะ”

    “เห็นว่าเป็นบริษัทหน้าใหม่ แต่แปลกนะบริษัทนั้นได้งานใหญ่ขนาดนี้ แม้จะยื่นราคาต่ำสุดก็เถอะ แต่คณะกรรมการน่าจะดูอย่างอื่นประกอบด้วยนี่น่า ถึงว่าแปลกไง”

    ผมไม่ได้สนใจหรอกว่าบริษัทไหนจะได้งานไป แต่ที่ผมสนใจก็คือบริษัทเพิ่มกิจชวดงานนี้ ป่านนี้ปอจะเป็นยังไงบ้างนะ งานจะวุ่นวายขนาดไหน ผมอดเป็นห่วงเธอไม่ได้จริงๆ

    “เอ็กซ์”

    เสียงเรียกเบาๆของปิ๊กปลุกผมให้ออกจากภวังค์ สายตาที่เธอจ้องมองผมราวกับกำลังเข้าใจในสิ่งที่ผมคิด แล้วมือบางก็จับหัวไหล่ของผม ความอบอุ่นแล่นผ่านมือของเธอเข้าสู่ตัวผมทันที ผมรู้สึกถึงความห่วงใยผ่านสัมผัสที่หัวไหล่ ผมยิ้มให้กับดวงตาที่กำลังหวั่นวิตก แล้วหลังจากนั้นก็ไม่มีใครพูดอะไรอีกเลย

    +++++++++++++++++++++++++++

    ในขณะที่ฉันกำลังใช้กุญแจไขประตูบ้าน ฉันก็รู้ทันทีว่าประตูไม่ได้ล็อค ความแปลกใจความงุนงงค่อยๆถาโถมเข้ามาในขณะที่ฉันยังควบคุมสติได้ ฉันคิดว่าตัวเองไม่เคยลืมล็อคประตูนะ จะเป็นไปได้ยังไงที่วันนี้จะลืมล็อค ฉันเริ่มกลัวคิดไปต่างๆนานา คิดว่าจะมีขโมยขึ้นบ้าน หรือไม่ก็มีคนร้ายแหกคุกมาหลบซ่อนในบ้านเหมือนในหนัง

    ฉันเปิดประตูออก ค่อยๆก้าวขาช้าๆราวกับเป็นขโมยซะเอง แล้วฉันก็เห็นเงาคนที่หน้าต่างชั้นสอง นั่นทำให้ความกลัวเข้าครอบงำจิตใจอีกครั้ง ก่อนที่ฉันจะตั้งสติได้เสียงกรี๊ดร้องก็หลุดออกมาโดยไม่ทันยั้งคิด
    “กะ กรี๊ดดดดดดดดดดด”

    ธนชาติรีบเดินออกมาจากบ้านข้างๆด้วยสีหน้าตื่นตะหนก แล้วรีบเดินจ้ำเอาๆมายังฉันที่ยืนกรี๊ดจนตัวสั่น

    “มีอะไรครับปิ๊กเกิดอะไรขึ้น”

    “ขโมยค่ะชาติ ขโมยขึ้นบ้าน ปิ๊กเห็นเงาคนที่ชั้นสอง”

    ฉันจับมือชาติไว้แน่น พูดรัวไม่เป็นประโยค แล้วชาติก็บีบมือฉันเบาๆอย่างให้ความมั่นใจ ทำให้ฉันรู้สึกตัวและเริ่มตั้งสติเผชิญหน้ากับสิ่งที่เกิดขึ้น

    “ปิ๊กรออยู่ตรงนี้นะ เดี๋ยวผมไปดูว่าไอ้ขโมยหน้าไหนกล้าอุกอาจกลางวันแบบนี้”

    “แต่ปิ๊กว่าโทรแจ้งตำรวจไม่ดีกว่าหรอคะ”

    “กว่าตำรวจจะมา ผมว่าพวกโจรหนีกันหมดแล้วล่ะ เดี๋ยวผมจัดการเอง”

    ว่าแล้วชาติก็เดินบุกเข้าไปในตัวบ้าน ปล่อยให้ฉันยืนตัวสั่นอยู่คนเดียว ฉันไม่รู้ว่าเรียกตำรวจตอนนี้จะมีประโยชน์อะไรมั้ย ถ้ามันไม่ได้ผลอย่างที่ธนชาติว่าจริงๆ ฉันควรจะยืนอยู่ตรงนี้เผื่อชาติอยากได้ความช่วยเหลือเมื่อมีการประทะกันเกิดขึ้นมั้ย

    +++++++++++++

    จากคุณ : หมูน้อยแก้มแดง - [ 24 ต.ค. 48 20:35:21 ]

 
 

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป