เด็กผู้หญิงคนหนึ่ง
นั่งพิงหลังอยู่ที่ระเบียงหลังบ้าน
เด็กคนนั้นนั่งชันเข่าและใช้แขนทั้งสองข้าง
โอบกอดเข่าที่ชันไว้
ใบหน้าแหงนเงยมองไปยัง ภูเขาที่ตั้งอยู่ไกลลิบ
และในดวงตาของเด็กคนนั้น มีน้ำตาคลออยู่
และหยาดน้ำตาค่อยๆ ไหลรินออกมา
ฉันเห็น.......
เด็กหญิงคนนั้น กำลังร้องไห้......
เด็กหญิงคนนั้น กำลังเจ็บปวด.....
ฉันรู้.............
เด็กหญิงคนนั้น กำลังนึกถึงบ้านที่เธอไม่เคยมี....
เด็กหญิงคนนั้น กำลังนึกถึงอ้อมกอดที่อบอุ่นที่เธอไม่เคยได้รับ....
ฉันได้ยิน............
เสียงร้องไห้ของเด็กหญิงคนนั้นอย่างชัดเจน
เหมือนมันก้องกังวาลอยู่ในใจของฉันเอง
แม้มันจะไม่ได้เปล่งออกมาจากปากของเด็กคนนั้นก็ตาม
ฉันคิด..............
เด็กหญิงคนนั้น กำลังเฝ้ารอใครบางคนที่จะดึงเธอขึ้นมาจากหลุมดำ.........
ภาพของเด็กหญิงคนนั้น ยังคงอยู่ในใจของฉันเสมอ
จากคุณ :
อยู่ไกลบ้าน
- [
26 ต.ค. 48 01:40:17
]