“คุณเชื่อเรื่องความรักในอินเตอร์เน็ทมั้ยคะ”  ข้อความใหม่ปรากฏขึ้นบนหน้าจอ
           ผมอ่านข้อความนั้น ..และนิ่งคิด


* * * *


           ผมจำไม่ได้ว่า หลงเข้ามาในห้องแชทแห่งนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่   จำได้แค่ว่า เธอ คือคนแรกที่ทักทายผม
           “ดีค่ะ”
           “ดีครับ”  ผมเพิ่งรู้จักการสื่อสารแบบนี้เป็นครั้งแรก จึงต้องใช้เวลาสักพักหนึ่งกว่าจะตอบเธอได้แต่ละคำ
           “ยุ่งอยู่เหรอ  ตอบช้าจัง”  เธอถาม
           “เพิ่งเคยเล่นแชท”
           “จริงเหรอ”
           ผมตอบยืนยัน
           เธอส่งหน้ายิ้มขำๆมาให้  
           “เชยจริง”  เธอว่า
           ผมนึกว่าการเล่นแชทครั้งแรกของผมจะสร้างความรำคาญใจให้เธอ  แต่น่าแปลกที่เธอยังอดทนคุยต่อ แถมยังสอนผมให้รู้จักใช้ปุ่มต่างๆในห้องแชท
           ผมรู้สึกประทับใจเธอตั้งแต่ครั้งนั้น  ทุกข้อความที่เธอส่งมา แฝงน้ำเสียงแสดงความเป็นมิตรที่ผมรู้สึกได้..

           ครั้งต่อมาที่ผมเข้ามาในห้องแชทแห่งนี้  ผมก็ได้พบเธออีกครั้ง  เธอทักผมแทบจะในทันที
           “เพิ่งเคยเล่นแชทจริงเหรอคะ”
           “ครับ”
           “แปลกดี  นึกว่าคนเล่นเน็ทจะเคยเล่นแชททุกคนซะอีก  .. เอ๊ะ .. อย่าบอกนะว่าเพิ่งเคยเล่นเน็ทด้วย”
           “เปล่าครับ  แต่ไม่เคยเล่นแชทแบบนี้มาก่อน พอดีหลงเข้ามา”


           ผมมักจะแวะเวียนมาที่นี่เสมอ จุดประสงค์หลักก็เพื่อคุยกับเธอ และก็พบเธอ log in อยู่แทบทุกครั้ง  จากการพูดคุย ทำให้ผมรู้ว่า เธอเป็นขาแชทคนหนึ่งเลยทีเดียว  เธอสนุกที่ได้คุยกับคนอื่นๆ และหลังจากลองเปลี่ยนมาหลายที่  เธอก็เพิ่งเข้ามาปักหลักในห้องแชทแห่งนี้ได้ไม่นาน  

           “คุยแบบไม่เห็นหน้ากันเนี่ย  สนุกตรงไหนนะ”   ผมถามเธอในวันหนึ่ง
           เธอหัวเราะว่าผมเหมือนคนแก่ที่ไม่เข้าใจความสนุกของการเล่นแชท
           “ก็สนุกดีออก  ทำไมต้องเห็นหน้ากันล่ะ  เห็นหน้าแล้วเขินเดี๋ยวพูดไม่ออก อิอิ”
           “แล้วยังงี้จะรู้ได้ยังไงว่าคนที่คุยด้วยจะเป็นอย่างที่เค้าบอกจริงๆ ไม่กลัวโดนหลอกเหรอ”   ผมถามต่อ
           “ไม่กลัว  ก็เล่นแบบไม่ได้คาดหวังอะไร”  เธอตอบ  “รู้แค่ว่า กำลังคุยกับใครคนหนึ่งที่กำลังเล่นอยู่ที่ใดที่หนึ่งบนโลก”


* * * *


           เวลาผ่านไปหลายเดือน ที่ผมและเธอพูดคุยกันอย่างนี้  เราคุยกันได้ทุกเรื่องจนเหมือนเป็นเพื่อนสนิทกัน เธอมักจะมีมุมมองใหม่ๆ และอ่อนไหว..  ผมมักจะแลกเปลี่ยนมุมมองของผม และรับฟังเธอ
           เพื่อนๆเริ่มมองว่า ผมเป็นคนติดแชท  แต่ผมรู้ว่า จริงๆแล้ว ผมติดเธอต่างหาก
           ผมเริ่มรู้สึกถึงความรู้สึกดีๆบางอย่างที่ก่อตัวขึ้นช้าๆระหว่างผมกับเธอ
           ..เธอที่ผมคุยผ่านห้องแชท.. เธอที่อาจไม่มีตัวตนจริง  แต่เป็นแค่ตัวละครที่สมมติโดยใครคนหนึ่งที่กำลังเล่นอยู่ ณ ที่ใดที่หนึ่งบนโลก.. อย่างที่เธอบอกผม
ผมพยายามสลัดตัวเองให้หลุดพ้นจากความรู้สึกนั้น  ..โลกในเน็ท มันเป็นมายา..
           ผมรู้ดีว่า เราทั้งคู่คงต้องเสียใจ  หากไม่อาจสลัดให้หลุดพ้นจากความรู้สึกนี้ได้


* * * *


           “คุณเชื่อเรื่องความรักในอินเตอร์เน็ทมั้ยคะ”  ข้อความใหม่ปรากฏขึ้นบนหน้าจอ
           ผมอ่านข้อความนั้น ..และนิ่งคิด
           “...”
           “อืม.. ฉันก็ไม่เคยเชื่อเลย  จนกระทั่ง ฉันเพิ่งรู้สึกอะไรบางอย่าง.. เป็นความรู้สึกที่ดี”
           “ผมเองก็เคยรู้สึกครับ แต่เพราะไม่กล้าคาดหวังกับโลกอินเตอร์เน็ท  ผมจึงพยายามลืมมันไปหมดแล้ว”  ผมโกหก
           “ค่ะ ..”  เธอตอบ

           ... ขอโทษนะครับ ...   แต่ความรู้สึกดีระหว่างเรา มันสานต่อไปมากกว่านี้ไม่ได้   ผมไม่อยากให้เราต้องเสียใจไปมากกว่านี้  เพราะฉะนั้นจึงได้หยุดมันไว้

           “ ..ฉันกับคุณ เป็นแค่ตัวละครที่สมมติโดยใครที่กำลังเล่นอยู่ ณ ที่ใดที่หนึ่งบนโลก .. ใช่มั้ยคะ”

           ..ไม่ใช่ ณ ที่ใดที่หนึ่งบนโลก .. แต่ไกลกว่านั้น .. ไกลเกินกว่าคุณจะนึกถึง..

           ผมขยับนิ้วยาวเรียวปิดหน้าจอ   สายตามองผ่านออกไปยังหมู่ดาวนับล้านบนฟ้ายามราตรี

           ..บางที..  ผมกับคุณ อาจกำลังอยู่ห่างจากกัน  หลายล้านปีแสง..

แก้ไขเมื่อ 28 ต.ค. 48 08:38:25