ความคิดเห็นที่ 1 ตัวอย่างการเว้นบรรทัด เพื่อให้เพื่อนอ่านได้สะดวกขึ้นครับ ********************************************************* นาวิกฯขนปุย กับผักบุ้งเขียวสวนใหญ่ PakawatKita มันนับเป็นความอัปยศครั้งใหญ่ของผมที่ต้องมาถูกจับพันธนาการไว้อย่างนี้ ที่สำคัญคนที่จับผมมาจองจำไว้กลับเป็นพวกขลาดเขลาไร้ฝีมือ พวกสัตว์ที่อาศัยอยู่ในรังแข็ง ๆ ให้หลบเร้นจากอันตราย ไม่มีหยาดหยดความเป็นนักสู้ในหลอดเลือด เจ้าพวกกระดองเขียวเอ๊ย!! อย่างที่คุณคิดนั้นแหละ ผมถูกเต่าจับมัดไว้กับต้นไม้ใหญ่กลางบ้าน ยังดีหน่อยที่มีเพื่อนถูกจับมัดไว้ข้าง ๆ อีกหนึ่งคนให้พอจำนรรจ์แก้เหงาได้บ้าง อย่างน้อยก็ยังดีที่พวกมันมีแก่ใจไม่มัดปากไว้ให้ตัดขาดจากโลกการสื่อสาร ถึงแม้จะเป็นเพียงการสื่อสารในโลกแคบ ๆ แต่ก็ยังดีกว่าอยู่ตัวคนเดียว ก็อย่างที่ชื่อเรื่องบอกไว้แหละครับ ผมเป็นนาวิกโยธินกระต่ายขาว นายทหารกล้าแห่งดินแดนบริสุทธิ์ ผมรับใช้ใต้ฝ่าพระบาทองค์กษัตริย์กระต่ายขาว ราชาแห่งปีเถาะ พระองค์ทรงปกครองสวนผักบุ้งใบเขียวที่กินอาณาบริเวณไพศาล องค์ราชันทรงมีพระทัยดีเป็นอย่างยิ่ง พระองค์ไม่เคยหวงแหนแดนดินและพืชผัก สัตว์ทุกชนิดที่อาศัยอยู่ในแผ่นดินนี้สามารถหากินผักบุ้งได้ตามใจชอบ จะไม่มีผู้ใดไปขวางขัดหากไม่คิดเป็นทรชนต่อแผ่นดิน เราเหล่ากระต่ายปกครองแผ่นดินด้วยความมีน้ำใจ ดูแลความสงบสุขของประชาชนเป็นอย่างดี โดยเฉพาะเจ้าพวกเต่าที่เราให้ความสำคัญมาก ถึงแม้ว่าบรรพบุรุษจะเคยเป็นศัตรูกันมาก่อนก็อย่าคิดว่าเราจะเอามาเป็นอารมณ์คิดแค้น ตรงกันข้ามเรากลับช่วยเหลือพวกเขาเป็นอย่างดี อย่าคิดนะว่ากระต่ายจะใจร้ายและขี้โกงเหมือนในนิทานน่ะ ถามจริง ๆ เถอะมีใครเคยเห็นกระต่ายใจร้ายและโฉดชั่วบ้างไหม แต่เต่าใจร้ายพวกคุณคงจะต้องเชื่อแล้วล่ะ ก็มันจับผมกับเพื่อนมามันไว้กับต้นไม้ใหญ่ที่ทะลุขึ้นกลางบ้านอย่างนี้ ไม่มีน้ำหรือผักบุ้งให้กินด้วยซ้ำ “แก ทำ จริง ๆ ใช้ ไหม?” เจ้าเต่าคาบบุหรี่ใบตองยื่นหน้าเข้ามาถาม มันอ้าปากเอ่ยจนบุหรี่ตก “ไอ้ บ้า มัน ต้อง เป็น ใช่ ไหม ไม่ ใช่ ใช้ ไหม โง่ เหลือ เกิน แล้ว บุ หรี่ รู้ ไหม ว่า มัน หา ยาก จะ ไม่ มี ขาย อยู่ แล้ว” มันเอาขาตบหัวเพื่อน เจ้าเต่าตัวแรกมองค้อน “อย่าสูบเลย มันไม่ดีเชื่อฉันซิ” แม้จะถูกมัดอยู่อย่างไม่รู้ชะตา ผมก็ยังไม่วายแสดงความคิดเห็นที่เป็นประโยชน์ “เจ้า เฉลย อย่าง ยุ่ง เจ้า ไม่ มี สิทธิ ออก ความ คิด” มันก็ยังพูดผิดซ้ำเดิม หลังจากที่พวกมันสอบถามผมได้สักครู่ มันก็เดินออกไปประชุมเหล่าก๊กเต่ากันข้างนอกอย่างหัวเสียเพราะไม่ได้คำตอบที่ต้องการ ก็ผมไม่ได้ทำอะไรอย่างที่มันกล่าวโทษมาเลยนี่ (พวกมันบอกว่าผมไปข่มขืนลูกเต่าอายุเยาว์ จะบ้าเหรอ!) “นายว่าเราจะรอดไหมวะเพื่อน” นาวิกฯกระต่ายขาวเพื่อนผมเอ่ยถามทั้งที่รู้คำตอบดี ผมเงยหน้ามองหลังคาใคร่คิด จากชีวิตที่ปกติสุขเหตุใดหนอเหล่าบรรดาเต่าโบราณที่เชื่องช้าถึงกระทำการกระเดื่องเช่นนี้ สวนผักบุ้งที่กว้างใหญ่มีพอให้เราได้กินตลอดชีวิตอยู่แล้ว พวกมันไม่เคยรู้เลยเหรอว่ายิ่งเราเด็ดมากเท่าใดยอดใหม่ของผักบุ้งก็จะแตกออกเพิ่มมากขึ้นเป็นทวี แล้วอะไรเป็นชนวนแห่งความคิดในการแบ่งแยกสวนผักบุ้งนี้ หากไม่ผิดจากที่คิดเจ้าหมาป่าตัวร้ายที่เคยคิดรุกรานหมายจะกินพวกกระต่ายขาวให้อิ่มหนำแต่กลับโดนเราโจมตีเสียแตกพ่ายตัวนั้นน่าจะเป็นต้นเหตุสำคัญ ผมเห็นหางของมันไว ๆ เมื่อวานนี้  น้ำตาของเจ้าเพื่อนยากหล่นแหมะมาที่ขาหลัง “ฉันยังมีลูกยังมีเมียให้ต้องเลี้ยงดู พวกเขาจะอยู่อย่างไรหากขาดฉันไป โธ่เจ้าลูกน้อยเอ๋ยยังไม่ทันได้ชิดเชื้อกับพ่อเจ้าเราก็ต้องแยกจากเสียแล้ว หากพวกมันหรือผู้ใดยอมรับปากดูแลครอบครัวของฉันให้มีสุขไปตลอดชีวิต ฉันก็ขอเอาเลือดกระต่ายขาวของฉันมาล้างแผ่นดินเป็นสินตอบแทน” “ใจเย็น ๆ เจ้าเพื่อนยาก” น้ำตาของผมก็เริ่มคลอเบ้าจนต้องเสมองไปทางอื่น “พวกของเรากำลังจะมาช่วย เห็นมันคุยกันว่าทางผู้ใหญ่กำลังจะขอเปิดการเจรจา” “รู้ไหม? อะไรที่ฉันกลัวที่สุด ก็ไอ้สันติวิธีแบบนี้แหละ หากเชลยที่โดนจับเป็นญาติกระต่ายใหญ่โตในบ้านเราคงไม่มีใครคิดใช้ไอ้สันติวิธีบัดซบนี้หรอก” ผมไม่กล้าพูดอะไรต่อเพราะในใจก็คิดเช่นนั้นเหมือนกัน ผมแหงนมองยอดต้นไม้กลางฟ้า คิดถึงลูกจังเลย ในวันที่ตัดสินใจจะลงมารับใช้ชาติที่แดนเสี่ยงภัย เมียรักก็ได้ทักท้วงไว้แล้ว หากแต่เลือดรักชาติมันเข้มข้นกว่าสิ่งอื่น ลูกเอ๋ยพ่อเคยสัญญาจะพาเจ้าไปเที่ยวสวนสนุก ไปกระโดดโลดเต้นในทุ่งดอกไม้สีรุ้งหลากพันธุ์ แต่ในวันนี้พ่อคงทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับเจ้าไม่ได้แน่แล้ว หากพ่อกลับไปได้พ่อจะรักเจ้าให้มากกว่าเดิมนับร้อยเท่า หากมันเป็นจริงพ่อก็ขอแลกทุกอย่างในชีวิตกับมัน พ่อไม่สนใจประเทศชาติอีกแล้ว พ่อรักเจ้าแต่เพียงผู้เดียว “เอ๊ย ว่ายังไงเจ้ากระต่ายตัวจ้อย ในที่สุดวันนี้พวกแกก็ต้องมาอยู่ต่อหน้าอสูรร้ายอย่างข้า” เสียงเจ้าหมาป่ากระตุ้นประสาทสติของผมให้กลับคืน ดวงตาของเพื่อนร่วมชีวิตที่เคียงข้างผมก็มีแวดกระด้างแข็งเช่นกัน “ตัวสั่นเลยเหรอเนี้ย คงกลัวมากซินะ ไม่เป็นไรหรอกอีกเดียวพวกแกก็จะไปสบายแล้ว” “พวกเรากำลังเดินทางมาช่วย” ผมแย้ง “แล้วแกก็ต้องแตกพ่ายไปอีกครั้งหนึ่ง” เจ้าหมาป่าหัวเราะชอบจิต “ไม่มีทางหรอก พวกโง่อย่างแกมันถูกเหตุผลและคุณธรรมล้อมกรอบให้ขลาดกลัว บรรดาทหารของกระต่ายขาวไม่มีวันทำร้ายเจ้าพวกเต่าหน้าโง่นั้นหรอก และสุดท้ายคนชนะจะเป็นข้าคนนี้ ฮ่า ๆๆๆ เหล่าพวกเต่าโง่กำลังถูกข้าหลอกล่อให้หลงตามไป ตอนนี้ก็เหลือข้ากับพวกแกแค่สามคน หวังว่ามื้อนี้จะเป็นมื้ออร่อยระดับห้าดาวนะ” ผมพูดอะไรไม่ออกได้แต่หันไปสบตากับเพื่อนผองชาวนาวิกฯ เลือดกล้าภายในกายเดือดพล่านขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง ความกลัวที่จะไร้ชีวิตสลายไป เลือดของทหารทแกล้วกล้ากลับมาเสนอหน้ากับจอมวายร้าย ลูกพ่อ พ่อขอให้เจ้าเติบโตขึ้นมาเป็นกระต่ายที่ดีและดูแลผักบุ้งสวนเขียวให้คงไว้เหมือนกับที่พ่อเจ้าทำ ถึงเจ้าจะกลายเป็นเด็กกำพร้าแต่เจ้าก็จะเป็นเด็กกำพร้าที่มองฟ้าได้สูงกว่าคนอื่นและมีรอยยิ้มที่เปื้อนเกียรติมากกว่าใครหลายเท่า เพราะพ่อของเจ้าเป็นผู้ยอมสละชีวิตแทนคุณแผ่นดิน หากให้กลับไปเลือกได้อีกครั้ง ผมก็จะเลือกกลับมาทำงานนี้เหมือนเดิม สายตาของสหายร่วมชีวิตเหลือบมาสบกันอีกครั้ง แม้ไม่เอ่ยประโยคคำก็เข้าใจในความต้องการของอีกฝ่ายได้ “ฉันว่าหมาป่าหน้าโง่อย่างแกเข้ามาเลยดีกว่า อย่ารอช้าให้เสียเวลาเลย ฉันรู้ว่าแกจะขลาดกลัวแน่ ๆ ในวันข้างหน้าเพราะบรรดาเพื่อนพ้องของฉันจะได้พลังจากการตายของพวกฉันเพื่อนำมันมาทำลายล้างคนโฉดอย่างแก ถึงฉันจะเหลือแค่ร่างที่ไร้วิญญาณ แต่พลังแห่งความคาดหวังของฉันจะติดตามเหล่านาวิกโยธินกระต่ายขาวไปทุกที่เพื่อปราบศัตรูแผ่นดินที่โง่เง่าเช่นแก” แวดตาของเจ้าหมาป่าแดงฉาน มันยืนชั่งใจอยู่นานว่าจะทำอย่างไรดี แต่สุดท้ายความหิวกระหายของมันก็มีอำนาจเหนือกว่า มันเดินเข้ามาใกล้ร่างของผม เขี้ยวยาวของมันจมลงบนต้นคอขาวขยำทึ่งกระชากจนเนื้อหลุดออกมาชิ้นใหญ่ เส้นเลือดฉีกขาดสาดกระเซ่นไปทั่ว ชั่วเวลาที่ชีวิตจะดับลงผมเห็นสายตาของเพื่อนที่มองมาคล้ายให้ สัญญาณว่า “จงไปก่อนเถอะเพื่อนรักแล้วฉันจะตามนายไป” หัวที่ขาดกำลังตกลงกระทบพื้น ผมยิ้มออกมานิดหนึ่งก่อนหลับตา ในห้วงความคิดรู้ว่าคนที่ต้องกลัวต่อไปหาใช่ผมไม่ แต่เป็นพวกที่เหลือต่างหาก เหล่าผู้คนที่ทำให้เกิดเหตุการณ์ร้ายต้องรับผลแน่นอน  อย่างน้อยผมก็จะเป็นผีมาหลอกพวกมัน ทั้งหมาป่า ทั้งเต่า สุดท้ายก่อนชีวิตจะดับสูญสู่แดนสนธยา คำถามสุดท้ายก็ผุดขึ้นมาจนใจใคร่อยากตะโกน “ไอ้เต่าโง่เอ๊ย! ทำไม?ไม่แบ่งผักบุ้งกันกินวะ” จากคุณ : SONG982 - [ 29 ต.ค. 48 16:46:30 ]

ความคิดเห็นที่ 2 นั่นแหละ กระด้างกระเดื่อง  คำนี้ต้องใช้เข้าคู่ครับ ไม่งั้นความหมายจะเพี้ยนไป ประสาทสติ  เลือกใช้ได้ครับ แวดกระด้าง...แววกระด้าง  ถ้าจะเข้าคู่กับ แข็ง ต้อง แข็งกระด้าง มะใช่ กระด้างแข็ง เนี้ย  เนี่ย แวดตา...แววตา ขยำ....ขย้ำ ทึ่ง....ทึ้ง กระเซ่น....กระเซ็น เป็นเรื่องราวที่ล่อแหลมนะครับ ทั้งยังไม่แนบเนียน และแสดงแก่นที่ไม่ชัดเจนพอ คิดว่าหากจะเขียนทำนองนี้  ตัวเปรียบ ต่างๆ ต้องระวังเป็นพิเศษ เพราะความหมายโดยอรรถ โดยนัย ความหมายตรง ความหมายแฝงของแต่ละสิ่ง  มันตีความได้หลายแง่ ผมอ่านเรื่องนี้แล้วรู้สึกไม่อิ่มครับ  เหมือนผู้เขียนกล้าๆ กลัวๆ หวาดๆ หวั่นๆ อย่างไรไม่รู้ จึงเกิดเป็นคำถามว่า  ฉากและเหตุการณ์ในเรื่องทั้งหมด มันเกิดเป็นภาพที่ชัดเจนในหัวของผู้เขียนแล้วหรือยัง ก่อนที่จะนำมาถ่ายทอดสู่ผู้อื่น  เพราะตราบใดที่ "ทุกอย่างในเรื่อง" ยังไม่ชัดเจนในความคิดของผู้เขียน ตราบนั้น ผู้อ่านไม่มีวันเห็นภาพที่ชัดเจนได้เช่นกัน ด้วยมิตรไมตรี จากคุณ : SONG982 - [ 29 ต.ค. 48 17:09:31 ]

ความคิดเห็นที่ 3 จากคุณ : coolning - [ 30 ต.ค. 48 01:19:52 ]

ความคิดเห็นที่ 4 มาลงชื่อค่ะ อิอิ จากคุณ : ดาวบนพื้นทราย - [ 2 พ.ย. 48 09:10:52 A:203.151.33.220 X: TicketID:074719 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อ่านแล้วออกจะสับสนหน่อยน่ะค่ะ จากคุณ : scottie - [ 3 พ.ย. 48 12:25:24 ]