ความคิดเห็นที่ 1 จบสั้นๆ แค่นี้หรือเปล่าเอ่ย มันเหมือนไม่จบ แต่ก็น่ารักดีค่ะ จากคุณ : เม-ดา - [ 31 ต.ค. 48 12:39:03 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ยังมีต่อค่า จะรีบปั่นให้เสร็จคืนนี้คะ ขอบคุณที่ติดตามคะ จากคุณ : Rain - [ วันฮาโลวีน 13:05:31 A:203.209.26.143 X: ]

ความคิดเห็นที่ 3 ค่ำนี้จะเข้าไปโพสต์ใหม่ให้จบทั้งเรื่องเลยคะ จากคุณ : Rain - [ 31 ต.ค. 48 13:25:01 A:203.209.26.143 X: TicketID:110605 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ต่อคะ ช่วงนี้ฝนตกบ่อยขึ้น และเย็นวันนี้ก็เหมือนกัน ต้องนั่งแกร่วอยู่ในห้องยังไม่ได้กลับบ้านสักที มองออกไปนอกหน้าต่าง ฝนตกหนักไม่มีทีท่าว่าจะหยุดตกง่ายๆ ขณะที่ฉันนั่งมองฟ้ามองฝนอยู่นั้น ได้ยินเสียง เงี้ยว เงี้ยว..... เอ๊ะ! เสียงเหมือนลูกแมวเลย ฉันชะโงกหน้าออกไปมอง เห็นลูกแมวตัวเล็กๆ ติดอยู่ในร่องระบายน้ำ แต่ไม่แน่ใจเพราะฝนตกหนักทำให้มองไม่ถนัด “เบียร์ ตุ๊ก ดูนั่นสิ ลูกแมวติดอยู่ตรงนั้นใช่ไหม” ฉันเรียกเพื่อนทั้งสองคนให้ช่วยกันมองฝ่าสายฝนที่กำลังตกหนัก “จริงด้วย ทำไงดีฟ้า ทิ้งให้อยู่อย่างนั้นมีหวังมันตายแน่” ตุ๊กว่า “เดี๋ยวเราจะปีนหน้าต่างออกไปเอามาเอง” ฉันพูดพร้อมกับรวบกระโปรงตั้งท่าจะปีนหน้าต่างออกไป ห้องเรียนอยู่ชั้นล่างแบบนี้ กระโดดออกทางหน้าต่างแค่นี้สบายมากสำหรับฉัน แต่ที่แน่ๆ ต้องเปียก “จะทำอะไรฟ้า” เสียงของคนหน้าเข้มอยู่ข้างหลัง อีกแล้วฉันจะทำอะไรนายแทนจะต้องเห็นต้องถามทุกเรื่องไป มันยังไงนักนะ “ฟ้าจะปีนหน้าต่างออกไปเอาลูกแมว มันติดอยู่ตรงนั้นนะ” เบียร์ตอบพลางชี้มือบอกเป้าหมายของฉัน “ไหน เดี๋ยวเราไปเอามาเอง” พูดจบเขาก็กระโดดลงไปแบบสบายๆ วิ่งฝ่าสายฝนไปอุ้มลูกแมวขึ้นมา แล้วรีบวิ่งปีนกลับขึ้นมาทางเดิม ฉันรีบเอาผ้าขี้ริ้วห่อตัวลูกแมวเอาไว้ แล้วเช็ดแรงๆ ให้ขนมันแห้ง ตัวมันสั่นจนหน้าสงสาร “ขอบใจมาแทน แต่เอ๊ะ! แขนนาย” มีรอยข่วนหลายแนว เลือดไหลซิบๆ ที่แขนและข้อมือของเขา “ไม่เป็นไรหรอก แมวมันคงตกใจเลยข่วนเอา แสบๆ นิดเดียวเอง” “ไปล้างแผลก่อนเถอะ เดี๋ยวให้เบียร์พาไปห้องพยาบาล” ฉันรีบบอกด้วยความเป็นห่วง “ไม่ต้องหรอกล้างแผลก็พอแล้ว” เขาเดินออกไปล้างแผนในห้องน้ำแล้วกลับมา “ฟ้าขอยืมผ้าขนหนูหน่อยซิจะเช็ดผม” เออแนะรู้ด้วยว่าฉันมีผ้าขนหนู มันเป็นผ้าขนหนูผืนเล็กๆ ใหญ่กว่าผาเช็ดหน้าธรรมดานิดหน่อย ฉันชอบใช้ผ้าแบบนี้เพราะมันซับเหงื่อดีกว่า และเวลาเปียกฝนเอามาเช็ดผมก็แห้งง่ายดีด้วย “เอาผ้าเช็ดหน้าของเบียร์ดีกว่า ของฉันใช้เช็ดผมยังไม่หายชื้นเลย” ฉันรีบปฏิเสธ หวังจะให้เขาใช้ผ้าของเบียร์ “เอาผ้าของเธอแหละฟ้า ไหนๆ ก็เปียกแล้ว” เขาพูดหน้าตาเฉย ฉันเลยจำใจต้องหยิบผ้าให้ “ฟ้าเอายาหม่องมาด้วยใช่ไหม เอามาทาแผลให้หน่อยสิ” เขาสั่งอีก “นี่แทน ฉันว่าให้เบียร์พาไปห้องพยาบาลไม่ดีกว่าเหรอ” ฉันพยายามบ่ายเบี่ยง เพราะเห็นท่าจะไม่ค่อยดีแล้ว “ไม่ต้องหรอกยาหม่องก็พอ” ฉันหยิบยาหม่องมาทาให้เขา เพราะเขายื่นมือมาจะไม่ทำให้ก็จะยังไงอยู่ เขาอุตส่าห์ลงไปช่วยลูกแมวจนได้แผลมา จะว่าไปฉันก็เต็มใจทำให้อยู่หรอก แต่เห็นหน้าหงอยๆ ของเพื่อนรักแล้วชักกระอักกระอ่วนใจจัง ส่วนตุ๊กมองฉันกับแทนตาปริบๆ กว่าฝนจะหยุดตกก็เย็นมาแล้ว ฉันกับตุ๊กกลับบ้านทางเดียวกันจึงไม่มีปัญหา เป็นห่วงก็แต่เบียร์ ก็เลยต้องใช้แผนเดิมๆ โดยการบอกให้แทนไปส่งเบียร์ที่บ้าน เพราะรู้ว่าวันนี้เขาคงไม่ได้ซ้อมบอลแน่นอน “ไม่ต้องห่วงหรอกน่าฟ้า เราเดินกลับกับเบียร์ประจำ ทางเดียวกันอยู่แล้ว ไม่ต้องฝากไอ้แทนมันก็ได้” รุจเพื่อนชายอีกคนในห้องรับคำออกนอกหน้า แทนคนที่ฉันฝากด้วยเสียอีก “ฟ้า ฉันว่ารุจคงสนใจเบียร์แน่เลย ว่าไหม” ตุ๊กพูดกับฉันทันทีที่เดินแยกมาจากกลุ่ม “ไม่รู้ซิ แต่เบียร์มันชอบแทนแกก็รู้ไม่ใช่เหรอ” “เออฉันรู้ แล้วแกเคยเห็นแทนสนใจ หรือทำอะไรให้เบียร์โดยที่แกไม่บอกหรือบังคับมันบ้างไหม” “เอ้อ...จะว่าไปมันก็จริงอยู่ แต่ว่า...” “ไม่ต้องแต่แล้ว” ตุ๊กรีบขัด “ฟ้าฉันสังเกตมานานแล้ว แทนแอบมองแกอยู่บ่อยๆ แกจะทำอะไรนายแทนเข้ามาได้จังหวะทุกทีสิน่า ทีกับไอ้เบียร์จะอ้าปากคุยแต่ละที เห็นแกแทบจะต้องเอาคีมมาง้างปากมัน กว่าจะหลุดมาแต่ละคำ” “แหม เขาอาจจะไม่กล้าก็ได้ ก็เลยเอาฉันเป็นสะพานไง” “โอ้ย ฉันไม่พูดแล้ว คอยดูต่อไปแล้วกันว่าจะจริงอย่างที่ฉันหรือเปล่า แต่ที่แน่ๆ ฉันว่านายแทนเขาไม่อยากข้ามสะพานอย่างแกไปหรอก” .................................................................. มีต่อคะ จากคุณ : Rain - [ 31 ต.ค. 48 23:23:00 A:61.90.78.190 X: TicketID:110605 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เช้าวันนี้ฝนตกหนักอีกตามเคย ดีที่ฉันรีบออกจากบ้านแต่เช้ามืด พอถึงโรงเรียนฝนก็ลงเม็ดหนักทันที ยังไม่มีใครมาถึงสักคน ฉันถือโอกาสอ่านหนังสือเตรียมสอบดีกว่า จะด้วยเพราะฉันมีสมาธิอยู่กับหนังสือมากเกินไป หรือเพราะซาวเบาท์ที่เหน็บอยู่ที่หูก็ไม่รู้ จึงไม่ได้ยินเสียงอะไร มารู้สึกตกใจเมื่อมีมือใหญ่ๆ มาปิดตาเอาไว้ ฉันถามว่าใครก็ไม่ยอมตอบ พยายามแกะมือออกก็ไม่เป็นผล จนรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆ อยู่ข้างๆ หู พร้อมกับเสียงกระซิบเบาๆ “ทายซิ ใครเอ่ย” “แทน” ฉันหยิกมือใหญ่ๆ นั่นเต็มแรง จนเจ้าของมือร้องลั่น เลยรีบดึงมือออกม ฉันหันไปเตรียมจะอ้าปากให้ศีลให้พรเขาหลายๆ ข้อ แต่ก็ต้องเงียบเมื่อเห็นเขาไม่ได้ใส่เสื้อ สวมแต่กางเกมนักเรียนตัวเดียว นั่งอยู่ข้างหลังฉัน ผมของเขายังเปียกอยู่ แสดงว่าเพิ่งตากฝนมาใหม่ๆ เขาเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ “นึกว่าหลับเสียอีก” เขาพูดขึ้น มือยังคลำอยู่ที่มือข้างที่ถูกหยิก “มาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่เห็นได้ยินเสียง” ฉันรีบถามเร็ว ไม่กล้าหันไปมอง ความรู้สึกมันแปลกๆ คงเพราะหลังจากที่คุยกับตุ๊กวันนั้น ฉันเริ่มปลีกตัวออกห่างจากเขา ไม่พยายามต่อล้อต่อเถียงเขาเหมือนเคย แต่พอมาเจอหน้ากันจังๆ แบบนี้เลยพูดอะไรไม่ค่อยจะออก “จะได้ยินได้ยังไงละ ก็ทั้งฟังเพลงทั้งอ่านหนังสือ เข้ามาตั้งนานยังไม่รู้ตัวอีก” “แล้วทำไมนายไม่ใส่เสื้อ” “เสื้อมันเปียกเลยถอดพึงเอาไว้” เขาบุ้ยใบ้ไปที่เก้าอี้หลังห้อง “แล้วอ่านอะไรอยู่เหรอฟ้า” ว่าพลางก็ย้ายมานั่งข้างๆ “อ่านหนังสือนะสิ” ฉันทำเสียงเข้มแก้เขิน แหมจริงๆ เลย พ่อคุณไม่อายบ้างหรือไงนะ หรือถือว่าหุ่นดี ไหล่เขากว้าง มีแต่กล้ามเนื้อคงเพราะเขาเล่นกีฬามากนั่นเอง ไม่ใช่ขี้ก้างเลย รู้สึกตัวว่าหน้าตัวเองชักจะร้อนๆ จึงรีบก้มหน้าก้มตาแกล้งทำเป็นอ่านหนังสือต่อ เขาแกล้งเอามือพาดพนักเก้าอี้ที่ฉันนั่ง เมื่อเห็นว่าฉันทำท่าไม่อยากที่จะคุยด้วย “รู้แล้วว่าอ่านหนังสือ หนังสืออะไร” “หนังสือเรียน” รีบตอบแต่ไม่มองหน้า เมื่อเขาเห็นฉันนั่งตัวตรงไม่ยอมพิงพนักเก้าอี้ เขาก็แกล้งเอี้ยวตัวเอามือเท้าคางไว้บนโต๊ะหันหน้ามามองทางฉัน “ขยันจัง” เขาทำเสียงหวาน นัยน์ตาฉ่ำ “ทะลึ่ง” และด้วยความหมั่นไส้ผสมความเขิน เลยแกล้งปัดมือที่ท้าวคางนั้นไว้ จนหน้าเขาเกือบทิ่ม แล้วก็รีบลุกไปนั่งเก้าอี้อีกตัว “มานั่งที่เดิมเถอะ ไม่แกล้งแล้ว เดี๋ยวจะขอหลับสักงีบ” “จะนอนก็ไปนอนที่โต๊ะนายซิ” ฉันพยายามเสียงแข็งข่มเขาไว้ “ข้างหลังมันโดนพัดลมหนาวตายพอดี มานั่งนี่เถอะจะฟังเพลงด้วย” พูดแล้วเขาก็หยิบหูซาวเบาท์ขึ้นมาเหน็บหูไว้ข้างเดียว แล้วฟุบหลับไปบนโต๊ะ ท่าทางจะหลับจริงๆ ฉันเลยกลับมานั่งที่เดิม หยิบหูซาวเบาท์อีกข้างขึ้นมาฟัง ตั้งท่าจะอ่านหนังสือต่อ แต่เอาเข้าจริงๆ ก็ไม่มีสมาธิ เพลงก็ฟังไม่รู้เรื่อง หันไปมองคนตัวใหญ่ๆ ที่กำลังหลับสบาย เฮ้อ! นี่ฉันกลัวใจตัวเองจัง จะห้ามไม่ให้ชอบเขาได้ยังไงนะ เอ๊ะ! นี่เราขอบเขาหรือเนี่ย โธ่เอ้ย ฟ้าเอ๋ยฟ้าเก่งมาตลอดจะมาใจอ่อนกันคราวนี้ เห็นเขานอนหลับอยู่ข้างๆ แบบนี้ยิ่งอบอุ่นยังไงบอกไม่ถูก แล้วนี่ถ้าเกิดเขาไม่ได้คิดอะไรกับเรามีหวังเศร้าแย่ แล้วไหนจะเพื่อนอีกรับปากว่าจะช่วยดันมาเข้าตัวแบบนี้ เวรกรรมแท้ๆ ว่าแต่คนอื่นเขา ไอ้เรื่องแอบรับแอบชอบ เจอเข้ากับตัวเองเซ่อไปเลยเรา จากคุณ : Rain - [ 31 ต.ค. 48 23:25:06 A:61.90.78.190 X: TicketID:110605 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ฉันเอื้อมมือไปเสยผมชื้นๆ ของเขาอย่างเบามือ แต่ก็ต้องสะดุ้งเมื่อเห็นเขาลืมตาขึ้น ฉันรีบชักมือกลับ แต่เขาคว้าไว้ทัน สายตาที่มองมานั้นแทบจะไม่ต้องอธิบายเลยก็ว่าได้ ฉันพยายามดึงมือออก เขาส่ายหน้าน้อยๆ ห้ามเอาไว้ แล้วเอาแขนข้างเดียวกับที่จับมือฉันไว้กอดแขนฉันไว้กลายๆ “ฟ้า อย่าลุกหนีไปไหนเลย อยู่อย่างนี้ก่อนเถอะนะ” เขาพูดเสียงอ่อนโยน จนฉันปฏิเสธไม่ลง แต่ก็ต้องพูดได้ให้เขาได้ใจ “ปล่อยเถอะ เดี๋ยวมีคนมาเห็นจะไม่ดี” “ดีซิ จะได้รู้กันเสียทีว่าเรากำลังจีบกันอยู่ แล้วก็กำลังจะเป็นแฟนกัน” “นี่น้อยๆ หน่อย พูดเอง เออเองเลยนะ เห็นยอมให้ก็” “ก็ต้องพูดเอง เออเอง แบบนี้ละ ถ้าขืนมัวแต่ถาม รอให้ฟ้าตอบมีหวังรอจนเฒ่าแน่” เขาพูดอย่างรู้ทันอีกแล้ว ว่าฉันต้องปากแข็งไม่ยอมตอบรับเขาง่ายๆ แน่ “แทนจะรวบรัดให้ฟ้าเป็นแฟนกับแทนเลยดีกว่า” “แต่เราเป็นเพื่อนกันนะแทน” ฉันรู้สึกงงๆ เพราะมันกะทันหันเหลือเกิน “ไม่เถียง แต่เราก็สามารถพัฒนาเป็นเพื่อนใจได้นี่นา แต่ถ้าฟ้ายังไม่รู้สึกอะไรกับแทนตอนนี้ แทนก็จะค่อยๆ ทำให้ฟ้ามีความรู้สึกเดียวกันกับแทนให้ได้” เขาทีท่าทีจริงจังมากจนทำให้ฉันอยากที่จะแกล้งรวนเขาบ้างๆ “ไอ้ที่ว่ารู้สึกนะ รู้สึกอะไร” ฉันยิ้มยียวนให้เขาอย่างที่เคยทำบ่อยๆ “รู้สึกชอบแล้วค่อยๆ กลายเป็นรู้สึกรักไง” คำตอบของเขาทำเอาฉันอึ้ง ต่างคนต่างเงียบกันไปพักหนึ่ง อยากรู้จังว่าเขาชอบฉันตั้งแต่เมื่อไหร่ “ฟ้ารู้ไหมว่าแทนรู้ว่าหัวใจตัวเองมีฟ้าอยู่ตั้งแต่เมื่อไหร่” เขาถามเสียงซึ้งราวกับรู้ว่าฉันกำลังคิดอะไรอยู่ เล่นเอาใจสั่น แต่เขาไม่รอให้ฉันตอบ “ก็ตอนที่ตื่นขึ้นมาเห็นฟ้าเอาขนไก่แหย่จมูกแทนแล้วหัวเราะคิกคักชอบใจ แต่แทนว่าหัวใจของแทนคงอยู่ที่ฟ้านานแล้วละ คงก่อนที่ฟ้าจะถามเรื่องมลเสียอีก” “ตายจริง ฟ้าลืมสนิทเลย ความจริงฟ้าถามให้เบียร์ นี่ถ้าเกิดรู้ว่าเรา เอ่อ...” “ชอบกัน” เขาต่อให้ “ยังไม่ได้บอกซักหน่อยว่าชอบ” “ไม่ต้องบอกก็รู้ ลืมตาขึ้นมาเมื่อกี้เห็นฟ้านั่งมองแทนอยู่ก็รู้แล้ว สายตามันฟ้อง” เขาล้อ “แต่ถ้าฟ้ายังไม่รับก็ไม่ว่า แต่เราต้องเป็นแฟนกัน” “เบียร์จะรู้สึกยังไง ฟ้าทำเพื่อนไม่ลงจริงๆ เสนอตัวเป็นแม่สื่อแล้วมาเป็นแบบนี้เหมือนฟ้าหักหลังเพื่อนเลยนะแทน” “อย่าคิดมากซิ อีกอย่างตอนนี้มีไอ้รุจคอยรักษาแผลใจให้เบียร์อยู่ แต่เบียร์คงไม่คิดอะไรกับแทนแล้วละ เพราะไอ้รุจมันตามรับตามส่งอยู่ทุกวัน” “จริงนะ” ฉันถามให้แน่ใจ “จริงเสียยิ่งกว่าจริง รุจมันจองหน้าที่นี้เลย อีกอย่างเบียร์ก็คอจะรู้เรื่องของเราเหมือนกัน” “หา! ว่าไงนะ” “เบียร์เขาโทรไปถามแทนเองเลยว่าแทนชอบฟ้าใช่ไหม แทนเห็นว่าไหนๆ เราก็จะเรียนจบ แยกย้ายกันเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว ก็เลยรับซะเลย แล้วก็ไม่อยากเสียโอกาสด้วย ตอนนี้ก็ไม่มีปัญหาแล้ว เหลือแต่แม่สื่อตัวแสบนี่ละ พูดกันตั้งนานยังไม่ได้เรื่องซักกะอย่าง” “แหม ก็เป็นห่วงเพื่อนนี่ รู้ว่าเป็นแบบนี้แล้วก็ค่อยสบายใจหน่อย” เมื่อเห็นว่าทุกอย่างชักจะลงเอยด้วยดีก็รู้สึกโล่งอก “งั้นตกลงฟ้าจะคบกับแทนแล้วใช่ไหม” เขาทำท่ากระตือรือร้น “ยัง...ยังไม่รู้ ยังตอบไม่ได้” ในใจฉันคิดว่ามันเร็วเกินไป ยังตั้งตัวไม่ทัน ขอเวลาตั้งหลักก่อนนะแทน อยู่ๆ เขาก็ลุกพรวดพราดขึ้น เดินไปหยิบเสื่อมาใส่ แล้วเปิดกระเป๋าของเขา ไม่พูดไม่จา แถมทำหน้าขรึม อีกต่างหาก ชักใจไม่ค่อยดีเสียแล้วซิเรา “เอานี่ไปฟังก่อน แล้วค่อยให้คำตอบพรุ่งนี้ หรือวันไหนก็ได้ถ้าฟ้าพร้อม” เขายื่นเทปตลับหนึ่งมาให้ “ที่จริงว่าจะเอามาให้หลายวันแล้ว แต่ฟ้าหลบห้าอยู่เรื่อย พอมาวันนี้กะจะไม่ให้เพราะคิดว่าชัวร์แล้ว” ฉันยื่นมือออกไปรับตลับเทปนั่น เขาเอามืออีกข้างมากุมมือฉันไว้ แล้วพูดด้วยเสียงที่จริงจังแต่อ่อนโยนว่า “ดูแลมือของฟ้าให้ดีนะ เพราะมันกุมหัวใจแทนอยู่” เขาเดินออกไปจากห้องทิ้งให้ฉันอยู่กับความคิดของตัวเองคนเดียวเงียบๆ คำพูดเมื่อกี้นี้ถ้าเป็นเมื่อก่อนฉันอาจจะหัวเราะใส่หน้าเขาไปแล้ว แต่เมื่อรู้ถึงความจริงใจของผู้ชายคนหนึ่งที่มีให้กับฉัน อย่างที่ไม่เคยมีใครให้มาก่อน จึงทำได้แต่นั่งนิ่งๆ รับความอบอุ่นจากวาจา และดวงตาของเขาให้ซึมผ่านลงไปถึงหัวใจ ฉันรีบฟังเทปเพลงตลับนั้นทันที ไม่ใช่แค่เพลงอย่างเดียวหรอกที่สื่อความในใจของเขา แต่เสียงของเขาที่ผ่านเทปอีกหลายประโยค ทำให้อบอุ่นใจและมั่นใจที่สุด เมื่อได้รู้ว่าเขามีฉันในใจเพียงคนเดียวตลอดมาตั้งแต่เราได้รู้จักกัน ส่วนเรื่องอื่นเป็นความเข้าใจผิดของฉัน และคนอื่นๆ เพราะเขาเป็นสุภาพบุรุษมากพอที่จะไม่บอกกับใครว่า มลเป็นฝ่ายปล่อยข่าวเองทั้งนั้น ทั่งที่แทนเป็นคนปฏิเสธน้ำใจที่มลมีให้ คงจะไม่ผิดหรอกนะ ถ้าฉันจะไม่รอจนถึงพรุ่งนี้ ฉันพาตัวเองออกจากห้องพร้อมหัวใจที่เต็มไปด้วยสีชมพู เพื่อจะไปบอกกับเขาอย่างที่ใจต้องการ และขอให้เขา “ช่วยดูแลมือของเขาให้ดี เพราะมันกุมหัวใจฉันอยู่เช่นกัน” ฝนซาเม็ดลงแล้ว ฉันเริ่มจะชอบฤดูฝนขึ้นมาแล้วซิ เพิ่งจะซาบซึ้งเดี๋ยวนี้เองว่า ฟ้าหลังฝนนั้นสดใสเหลือเกิน เหมือนกับหัวใจฉันตอนนี้เลย จบแล้วค่า จากคุณ : Rain - [ 31 ต.ค. 48 23:26:04 A:61.90.78.190 X: TicketID:110605 ]

ความคิดเห็นที่ 7 สนุกดีค่ะ อ่านเป็นอย่างเดียว แต่วิจารณ์ไม่เป็นอ่ะ อิอิอ เข้ามาให้กำลังใจค่ะ จากคุณ : ดาวบนพื้นทราย - [ 1 พ.ย. 48 08:18:42 A:203.151.33.220 X: TicketID:074719 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เรื่องน่ารักดีค่ะ จากคุณ : W i n t e r b e r r y - [ 1 พ.ย. 48 09:01:33 ]

ความคิดเห็นที่ 9 น่ารักตามวัยไฮสคูลอ่ะค้าบบ ^^ จากคุณ : Gracie Lou Freebush - [ 1 พ.ย. 48 13:20:02 ]

ความคิดเห็นที่ 10 so cute จากคุณ : ไข่หวาน (ทะเลหวาน) - [ 1 พ.ย. 48 19:49:19 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ดีใจจังคะที่เข้ามาอ่านกัน จะพยายามต่อไป ขอบคุณมากคะทุกคน ^_^ จากคุณ : Rain - [ 2 พ.ย. 48 00:01:47 A:61.90.69.236 X: TicketID:110605 ]

ความคิดเห็นที่ 12 น่ารักดีค่ะ และ อยากมีอย่างนี้บ้าง หุหุ (ถึงแม้วัยจะเลยช่วงอายุในเรื่องมาไกลแล้วก็ตาม -_-") จากคุณ : ชมสิจ๊ะ - [ 2 พ.ย. 48 01:05:39 ]

ความคิดเห็นที่ 13 น่ารักดีเนอะ อ่านแล้วนึกถึงสมัยม.ปลาย หุหุ ชอบคิดถึงอดีตนี่เหมือนคนแก่เลยแฮะเรา เพิ่งผ่านมาไม่กี่ปีเอง แต่ชีวิตช่วงนั้นก็สนุกดี ถึงไม่มีใครอย่างในเรื่อง แต่มิตรภาพแบบ เพื่อนๆนี่ก็มีอะไรให้จำเยอะเลย จากคุณ : หยกสีน้ำผึ้ง - [ 3 พ.ย. 48 08:13:36 ]

ความคิดเห็นที่ 14 น่ารักมากๆๆ ค่ะ   จากคุณ : หนอนแว่นตาโต - [ 4 พ.ย. 48 12:25:49 ]

ความคิดเห็นที่ 15 นักรักค่ะ อ่านแล้วนึกถึงสมัยตอนอยู่ม.ปลายเหมือนกัน^^ จากคุณ : melody - [ 5 พ.ย. 48 13:33:52 A:203.188.37.247 X: TicketID:022491 ]

ความคิดเห็นที่ 16 มาร่วมย้อนอดีตอีกคนค่ะ จากคุณ : รียา - [ 5 พ.ย. 48 22:41:13 A:203.172.104.239 X: TicketID:103817 ]

ความคิดเห็นที่ 17 มายิ้มด้วยคนค่า จากคุณ : coolning - [ 9 พ.ย. 48 06:23:27 ]