ความคิดเห็นที่ 1 ค่าโดยสาร 68 บาทต่อคน กับระยะเวลาสองชั่วโมงเศษ ขุนเขาเบื้องหน้าก็แหวกม่านแห่งความยากลำบากออกจากกัน เผยให้เห็นชุมชนเล็ก ๆ ในอ้อมกอด  “ปาย”  ชื่อสั้น ๆ เพียงคำเดียวที่เป็นดั่งความหมายทั้งชีวิตของใครบางคน วิถีชีวิตที่ทำให้คนเมืองลุ่มหลง และนักเดินทางหลงใหล แต่การกลับมาเมืองปายครั้งนี้  ทำให้ได้พบเห็นว่า ภัยพิบัติครั้งล่าสุดได้ทำลายตัวเมืองเสียหายไปไม่ใช่น้อย รถคันเก่าสีส้ม กัดฝุ่นผงฟุ้งกระจายตลอดทางเข้าเมือง และหยุดเสียงครางของเครื่องยนต์ลง ณ จุดพักชานชลาโทรม ๆ แห่งหนึ่ง  ปายยังคงเป็นปาย ถึงแม้จะถูกทำร้ายจากน้ำท่วม  ซากของความเสียหาย ยังมีให้เห็นตลอดสองข้างทาง แต่สีสันของเมืองแห่งนี้ ยังคงดำเนินต่อไปอย่างไม่มีวันหยุด ผู้คนต่างแดน เดินขวักไขว่ สวนกันไปมาทั้งชาวไทยและเทศ ในขณะที่ร้านรวงท้องถิ่น แง้มฝาบ้าน เปิดบริการนักท่องเที่ยวทั้งที่ความเสียหายยังไม่ได้ถูกลืมเลือน  และกลายเป็นเรื่องราวใหม่ที่จะหยิบยกมาเอ่ยเล่ายามมีผู้มาเยือน แสงอาทิตย์ของวัน เริ่มลับตัวลงแนบขุนเขา ความมืดเข้ามาปกคลุมพร้อมกับความหนาวเย็น เมืองปายในยามนี้ เงียบเหงาและคึกคักไปพร้อมกัน เสียงนักท่องเที่ยวกลุ่มใหญ่จอแจเพื่อต่อรองราคาสินค้า ขณะที่ในอีกด้านหนึ่ง ฝรั่งตาน้ำข้าว นั่งร่ำเบียร์เคล้าแสงเทียนเพียงลำพัง สัมภาระที่แบกอยู่บนหลัง เริ่มโน้มตัวลงตามความอ่อนล้า คล้ายจะกล่าวเตือนความทรงจำให้หาแหล่งพักพิงในยามสิ้นแสง สองเท้าของผมก้าวเดินออกไปอย่างคุ้นเคย  นึกถึงกระท่อมปลายนาที่เคยพักพิง ติดริมแม่น้ำปาย และสะพานไม้ลำใหญ่ทอดยาวข้ามฝั่ง  ในยามนี้ คงหลงเหลือเพียงลำน้ำสายพิโรธ กับความว่างเปล่า ที่กองทิ้งไว้กับซากปรักหักพัง รถเครื่องคันเก่าถูกเช่าในราคาถูก 80 บาทกับเครื่องยนต์ 100 ซีซี ต่อวัน บวกน้ำมันก้นถังอีกเล็กน้อย ซี่งคิดว่าคงจะพอพาผมดั้นด้นไป ยังสถานที่ที่ต้องการได้ เสียงครวญครางของมันในยามแรกทำเอาหวั่นใจ คล้ายคนไข้ใหญ่ที่รอชำรุดทรุดโทรม  บัตรประจำตัวแลกกับเครื่องยนต์  ร่างสัญญาถูกขีดไว้คราว ๆ ให้พอรู้ เรื่องของธุรกิจมักจะหวงแหนเงินทองที่ได้มามากกว่าน้ำใจ  ค่าของความปลอดภัยจึงถูกละเลยไว้เบื้องหลัง เรื่องราวของทั้งวันที่เกาะติดแนบกับตัว ถูกชำระล้างผ่อนคลายด้วยสายน้ำ บ้านไม้ไผ่ที่ดูเรียบง่ายริมขุนเขา เจ้าของบ้านหยิบยืมลำน้ำแม่เย็นที่ไหลผ่าน เพื่อเอื้อประโยชน์ในชีวิตประจำวัน ก่อนจะปล่อยไหลลงสู่แม่น้ำปายเบื้องล่าง ความผ่อนคลายถูกปลดปล่อยบนเปลณวน ให้แกว่งไกวเคล้าแสงจันทร์  ชมแสงเทียนชีวิตแห่งวันด้านฝั่งตรงข้าม หลากหลายชีวิตยังเริงรื่นสว่างไสว คล้ายหมู่ภมรร่ายรำกลางพฤกษาดาว  ตรงกันข้ามของฝั่งนที หมู่แสงริบหรี่ดวงน้อย ก็กำลังร่ายรำเคล้าคลอเช่นเดียวกัน แต่มีผู้คนโบราณกลับบอกว่า มันคือดวงวิญญาณที่ยังไม่ย่อมไปสู่ ณ แดนสุขาวดี [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : นาลาญา - [ 31 ต.ค. 48 17:23:56 ]

ความคิดเห็นที่ 2 แสงของเช้าวันใหม่ ผ่านพ้นไปก่อนที่อรุณจะเบิกฟ้า  ความหนาวเย็นของรัตติกาลกลายสภาพเป็นไอหมอกอยู่ในอากาศ ลอยเหนือดอกไม้บาน และพร่าพรมน้ำค้างให้กลีบใบ  เช้าวันนี้ของปายดูสดใสในยามตื่น แต่เมื่อพินิจมองโดยรอบริมฝั่ง ความย่อยยับแทรกซึมอยู่ในทุกอณูหญ้า ต้นไม้ไร้ใบพรากจากถิ่นแม่มาติดเกาะกองตะกอนกลางน้ำ แม่น้ำปายแยกออกเป็นสองสายยามนี้  ลำน้ำที่ดูสงบเงียบในอดีต แปรเปลี่ยนไปจนจำแทบไม่ได้   ก่อนออกไปเจ้าของบ้าน ฝากเตือนเรื่องการขับขี่ ด้วยถนนหนทางชำรุดจากภัยน้ำ ความระมัดระวังจึงพึงตระหนักไว้ให้มากขึ้น ประกอบกับฝุ่นผงอันคละคลุ้ง ด้วยเศษดินที่เริ่มแห้งกรัง และการซ่อมแซมทางของตัวอำเภอ การได้พูดคุยกับเจ้าของบ้านจึงรู้ว่า  แม้อยู่ใกล้ขุนเขาด้านบน แต่ก็ยังหลีกไม่พ้นความเสียหายที่เกิด ตัวบ้านหลายหลังถูกน้ำพัดพาไป แปลงดอกไม้หลากสีที่เคยมี กลายสภาพเป็นผืนทรายคล้ายสุสานที่ร้างหมู่ภมร สะพานหลายแห่งพังทรุด โดยเฉพาะตัวสะพานหลักข้ามไปฝั่งอำเภอ เธอเล่าว่า ยามฟ่อนฟางลอยมากับความโกรธของสายน้ำ มันเหมือนท่อนซุงที่หวดตีลงบนตอหม้อคอสะพาน กัดเซาะและทุบทำลายจนขาดสะบั้น ชาวบ้านบนฝั่งต้องเลี่ยงเส้นทางไปไกลเกือบ 20 กิโล จึงจะอ้อมเข้าสู่ตัวเมืองได้อีกครั้ง ภายในตัวเมืองปาย ก็ยังคงซากความเสียหายไว้เหมือนกัน รั้วกำแพงที่เป็นแนวของโรงเรียนปายวิทยาคม ถูกเซาะจนเหลือเพียงโครงของเสาหลัก สนามบอลที่เคยวิ่งเล่นไล่เตะ บัดนี้กองเต็มไปด้วยซากของสิ่งต่าง ๆ ที่พัดมา ถนนหนทางถูกปรับเปลี่ยนซ่อมแซม แต่ร้านรวงก็ยังเปิดให้บริการอยู่แทบจะทุกร้าน เมนูอาหารถูกหยิบยื่นพร้อมกับเสียงทุบค้อน กาแฟหอมกรุ่นโชยควันคลุ้งปะปนฝุ่นผงของดินลูกรัง  ถ้านึกว่าอยู่ในยุคสมัยคาวบอยคงพอทำใจได้ แต่สำหรับผู้ที่เคยมาเยือนปายเป็นครั้งที่ 6 อย่างผมแล้ว ออกจะทำใจลำบากกับสภาพความเสียหายขนาดนี้  ชำรุดทั้งภายนอก และเสียหายทั้งภายในจิตใจ จากหัวถนน สู่ปลายถนน ผ่านตัวสี่แยกไฟแดงที่นำสมัย มีตัวเลขกำกับเวลาอย่างในเมืองใหญ่  จากซ้ายไปขวา จากตรงและสวนทาง ฝรั่งหลายคนถีบจักรยานเปื้อนฝุ่น ผ้าคาดขาวผูกติดปากเพื่อป้องกัน ดูแปลกตาคล้ายไอ้มดแดงวี 3 สำหรับเมืองในฝันของใครบางคน แต่ปายก็ยังเป็นเมืองในฝันสำหรับคนช่างคิด ร้านแกลอรี่เปิดใหม่จึงยังเกิดขึ้นอยู่ทุก ๆ ปี บ้างขายภาพถ่ายจากมุมมองของคนเมือง บ้างก็แสดงความฝันถักทอป่านเส้นสายลายผ้าพื้นเมืองที่ชื่นชอบ มุมร้านกาแฟคลาสสิกก็ยังคงอยู่ และแลกเปลี่ยนผู้คนที่พานพบให้เข้าไปทำความรู้จัก กับศิลปะและค่านิยม โปสการ์ดหลายร้อยใบโผบินออกจากเมืองปายแห่งนี้ กระพือบินแห่งความคิดถึง ส่งหาผู้คนที่อยู่ห่างไกลจากกัน  หลายเสวนากล่าวถึงการเดินทางและสถานที่  โป่งน้ำร้อนท่าปาย น้ำตกหมอแปง ปายแคนยอน และ วัดวาอาราม เสน่ห์สำหรับนักท่องเที่ยว วิถีธรรมชาติสำหรับนักเดินทางหน้าใหม่ แต่สำหรับเด็กน้อยตัวดำ ๆ ที่ขายกำไลอยู่ข้างทาง เธอไม่รู้จะหาเหตุผลของการที่ไปสถานที่เหล่านั้น ว่ามันดีกว่าการหารายได้เลี้ยงปากเลี้ยงท้องอย่างที่เธอทำอยู่ได้อย่างไร มีหลายคนมาปายเพื่อนอน  เพื่อพักผ่อนและคลายความคิดถึง ฝรั่งหลายคนมาพำนักเป็นแรมปี ในขณะที่คนไทยบางกลุ่มแวะมาทักทายในวันหยุดระยะยาว เก็บเกี่ยวชีวิตไปเติมชีวิตและบอกเล่า ให้คนห่างไกลได้เฝ้าคำนึงว่า ซักวันหนึ่งจะมายังดินแดนในฝันแห่งนี้ เวลาของวันหมดไปกับการเฝ้ามอง ความเปลี่ยนแปลงที่เหมือนกับภาพซ้อน ร้านรวงที่ผุดขึ้นและจางหายไปในกาลเวลา เหมือนกลีบใบที่แตกหน่อและโรยรา ผมเดินอยู่บนถนนเส้นเก่า ผ่านลำน้ำสายเก่า ที่มีอดีตให้ได้หวนคิดถึง  เสียงเอียดออดของสะพานไม้ ลั่นอยู่ในความรู้สึกและความทรงจำ เด็กน้อยที่ยืนถ่ายรูปคู่กันครั้งก่อน บัดนี้จะเติบใหญ่เพียงใด คิดถึงร้านขายขนมจีนน้ำเงี้ยวเล็ก ๆ หน้าบ้านหลังเก่า ที่คุณยายใจดีแอบเติมเลือดให้ทุกครั้งยามมาเยี่ยมเยือน  ป่านนี้เค้าเหล่านั้นจะโดนลำน้ำพัดพาไป ณ ที่แห่งใด เพราะตอนนี้ สะพานไม้ไผ่มิอาจสร้างได้อีกครั้ง หน้าบ้านหลังเก่ากลายเป็นแกลอรี่ของคนเมืองมาไกล  สิ่งต่าง ๆ คงเหลือไว้เพียงในอดีตให้ได้จดจำ สายน้ำปายยังคงขุ่นข้นด้วยเศษดิน แต่คงจะมีซักวันที่ลำน้ำสายนี้ จะกลับมาใสสะอาดอีกครั้งหนึ่ง จากคุณ : นาลาญา - [ 31 ต.ค. 48 17:25:03 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ม่านสีทอง ทอดยาวปกคลุมทั่วท้องทุ่ง รวงข้าวเรียงเมล็ดแตกยอด โค้งคำนับดวงอาทิตย์ที่กำลังอัสดง ณ เส้นขอบฟ้าที่มิอาจเจาะจงได้ว่าอยู่แห่งใด แต่ความเพลิดเพลินใจมีอยู่ทุกที่ทุกหนทาง ไม่เว้นแต่ริมทุ่งทางเดินสัญจร  ลัดเลาะเนินเขาสู่บ้านดิน ที่ซึ่งสหายจากแดนไกล มาหลงใหลลำน้ำสายเล็กอยู่แรมปี บ้านหลังเล็กที่ปลูกสร้างจากดินและแกลบ ร่างด้วยไม้และก่อขึ้นจากเนื้อดินถือปั้น ผสมผสานกับเรือนชานไม้ไผ่สานต่อ ประหนึ่งรังนอนของนกน้ำที่อพยพจากถิ่นไกล หลบลี้หนีความวุ่นวายจากเมืองใหญ่ มาเพื่อต่อลมหายใจแห่งความฝัน  เบื้องหน้าผมคือหญิงสาวชาวเคปทาวน์  ดินแดนส่วนหนึ่งของเซาต์แอฟริกา  ที่นุ่งชุดผ้าซินลายดอกสีสดใส รับกับเสื้อผ้าฝ้ายสีเขียวเบาบาง ซึ่งถ้าหากไม่มีเส้นผมสีทองและประกายตาสีเทอคอยท์แล้ว ก็คงไม่ต่างอะไรกับหญิงสาวชาวบ้านปายธรรมดาคนหนึ่ง หมู่มิตรหลายคนอิจฉาเธอ ที่มีเพื่อนข้างบ้านเป็นสายน้ำปาย ไหลเอือยทักทายอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน และเธอแอบกระซิบบอกมาว่า เธอเพิ่งทำความเข้าใจกับเพื่อนบ้านใหม่ หลังจากที่สายน้ำปายโมโหโกรธา พัดพาเอาความตื่นตระหนกมาสู่เธอ แต่เธอก็ยังรักเพื่อนบ้านคนนี้ และจะรักตลอดไป ผมกลับออกมาจากบ้านดินก็เกือบจะค่ำมืด หลังจากล่ำลากันอยู่นานแสนนาน ฤดูหนาวเข้ามาเยือนเราพร้อมกับวันเวลาที่สั้น ความเหนื่อยล้าสิ้นสุดลง บนเปลือกตาทั้งสองที่กำลังจะรูดปิดฉากชีวิตของวัน เพื่อรอเปิดวันใหม่ในรุ่งเช้า และเป็นวันสุดท้ายที่ของผมที่ปาย รถเครื่องคันเก่า ถูกส่งคืนที่จุดเช่า  สัมภาระทั้งหมดจึงเคลื่อนย้ายมาอยู่บนหลัง  น้ำหนักที่คุ้นเคยทำให้ต้องก้มลง จ้องมองดูสองเท้าที่นำพาเราเข้ามาปาย  และกำลังจะก้าวจากไป  รถโดยสารสีส้มเคลื่อนตัวมาอย่างตรงเวลา  หลายชีวิตกรูแย่งพื้นที่สำหรับการกลับออกไป  ชีวิตของคนเราก็แปลก ยามมาก็กระเสือกกระสนกันเข้ามา ยามจะจากลา ก็ยังเบียดเสียดยัดเยียดกันออกไป อย่างงี้ละมั่งเสน่ห์ของเมืองปาย ที่ใครต่อใครต่างหลงใหลและอยากได้ยล ชั่วเวลาสองวันกับอีกสองคืน  เมืองปายได้ต้อนรับผมอย่างที่เมือง ๆ หนึ่งพึงกระทำได้ อาจไม่ดีอย่างใจหวังของใครต่อใคร  แต่ก็สบายใจเมื่อรับรู้ว่าเธอปลอดภัยจากอันตราย ถึงแม้จะมีเสียหายไปบ้าง แต่ไม่นานทุกอย่างจะกลับคืน  ภัยธรรมชาติอาจดูร้ายแรงในสายตาของมนุษย์ หากแต่ภัยจากน้ำมือมนุษย์ด้วยกันเอง ดูจะรุนแรงและโหดร้ายต่อแม่น้ำปาย และเมืองปายมากกว่า  ผมหวังว่า กลับมาคราวหน้าคงจะได้เจอกับเด็กน้อยที่วิ่งเล่นริมแม่น้ำ  ได้ลิ้มรสอาหารชาวเมืองปาย และได้เอาเท้าเปลือยเปล่า ลงแช่แม่น้ำปายอีกครั้ง [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : นาลาญา - [ 31 ต.ค. 48 17:27:28 ]

ความคิดเห็นที่ 4 แสงไฟของปาย ยามค่ำคืน [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : นาลาญา - [ 31 ต.ค. 48 17:30:06 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ปล.  การเดินทางจากจังหวัดเชียงใหม่ไป อำเภอปาย จังหวัดแม่ฮ่องสอน เดินทางได้โดยรถประจำทางของบริษัท เปรมประชา จำกัด  จะเป็นรถสีส้มคันเก่า ๆ โทรม ๆ  มีออกจากสถานีขนส่งทุก ๆ 2 ชั่วโมง ตั้งแต่เช้าจนถึงประมาณ 6 โมงเย็น ถ้าจำไม่ผิดจะมีรถแอร์อยู่หนึ่งรอบ แต่ไม่ระบุว่ารอบใด ต้องไปสอบถามเอง  ค่าโดยสารจากเชียงใหม่ถึงปาย 68 บาท สำหรับรถธรรมดา และ 90 กว่าบาทสำหรับรถแอร์  เส้นทางหลังจากแยกแม่มาลัยต้องผ่านโค้งมาก เพราะฉะนั้น คนที่เมารถควรทานยาแก้เมาไว้ตั้งแต่เนิ่น ๆ  การนั่งบนรถจะนั่งตามเลขที่กำกับ แต่หากเจอผู้โดยสารที่ไม่รู้เรื่องก็ต้องทำใจ  ด้วยเหตุนี้จึงควรรีบขึ้นไปนั่งจองไว้ตั้งแต่รถเทียบท่า  ส่วนการนั่งรถขากลับจากปาย ไม่มีการกำกับเลขที่นั่ง ใครขึ้นก่อนได้ก่อน แถมยังมีผู้โดยสารที่มาจากแม่ฮ่องสอนนั่งอยู่ก่อนแล้วด้วย  การเดินทางไปปายกินระยะเวลาประมาณ 2-3 ชั่วโมงหากไม่มีเหตุการณ์ใดเกิดขึ้น  จะมีการหยุดพักที่จุดพักแม่แสะเพียงครั้งเดียว เพราะฉะนั้นจึงควรทำธุระให้เสร็จตั้งแต่เริ่มขึ้นรถ และไม่ควรทานน้ำมากจนเกินไป ด้วยอากาศที่เย็นเมื่อรถไต่ระดับขึ้นเขา จะทำให้เกิดอาการอยากเข้าห้องน้ำบ่อย ๆ ที่พักในปายมีมากมายหลายราคา อาจจะเลือกเกสเฮ้าส์ในตัวเมือง หรือรีสอร์ทที่ไกลออกไป สำหรับเกสเฮ้าส์ ถ้าไม่ได้ไปในช่วงวันหยุดระยะยาวติดต่อกัน อาจจะเดินสำรวจราคาดูก่อน เพราะมีเกสเฮ้าส์ดี ๆ และสงบเงียบอยู่ระหว่างซอยเล็กซอยน้อยอีกเยอะ และราคาก็ไม่แพง ส่วนใครที่อยากพักริมน้ำปาย ตอนนี้ทางหน่วยงานภาครัฐของปาย ห้ามสร้างเกสเฮ้าส์ริมน้ำปายฝั่งตรงข้าม จึงไม่มีสะพานข้ามไปฝั่งโน้นอีกเหมือนสมัยก่อน  ซึ่งริมน้ำด้านตัวเมืองก็ถูกรีสอร์ทหรือเกสเฮ้าส์ราคาแพงจับจองไว้เกือบหมด  ถ้าอยากได้ชมริมน้ำปายจริง ๆ ลองไปหาที่พักทางด้านริมเขาแถววัดแม่เย็น ไกลหน่อยแต่ติดลำน้ำเช่นกัน การสัญจรในเมืองปาย มีทั้งรถเครื่องและรถถีบ(จักรยาน) ส่วนมากเป็นเสือภูเขา บางร้านอาจต้องมีการวางมัดจำ แต่บางร้านก็ไม่ต้อง ลองไปร้านที่ชื่อ “อายา” (aya) ดูที่นี่ไม่ต้องมีมัดจำ และแนะนำเส้นทางต่าง ๆ ได้ดี แถมมีแผนที่เล็ก ๆ ให้ด้วย รถเครื่องราคาอยู่ทื่ 80 – 150 บาทต่อคัน ขึ้นอยู่กับสภาพและซีซี ของรถ ส่วนจักรยานก็น่าจะอยู่ที่ราคา 50 -100 บาทต่อคันเช่นกัน อาหารการกิน ในเมืองปายมีร้านอาหารเยอะ ทั้งอาหารต่างชาติ ชุดอาหารเช้าหรู ๆ ไปจนถึงอาหารตามสั่งธรรมดา ตอนเช้าถ้าอยากกินชุดอาหารเช้าแบบฝรั่ง แนะนำให้ไปที่ “ปายคอนเนอร์”  เพราะจะมีชุดอาหารเช้าแบบที่สามารถเลือกเองได้ และขนมปังปิ้งกับกาแฟไม่อั้น (ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเมนูนี้จะมีเปลี่ยนแปลงในอนาคตหรือเปล่า) ชุดละ 80 บาท (อาจมีขึ้นราคา)  แต่ถ้าใครอยากเลือกกินอาหารธรรมดา ลองไปที่ร้านชื่อ “ลุงปาน” ดู เจ้าของชอบคุยและกินเบียร์ไปด้วย แต่ข้าวขาหมู และข้าวหมูกรอบที่นี่อร่อยดี   ในเมืองปายยังมีร้านขายของที่ระลึก และแกลอรี่อยู่มาก มีทั้งโปสการ์ดและเสื้อผ้า ที่พิมพ์สกรีนสวย ๆ เป็นเอกลักษณ์ ไม่ว่าจะเป็นร้าน “มิตรไทย”  “all about Coffee”  และอีกหลายร้านที่ไม่มีป้ายชื่อ ส่วนคนที่ชื่นชอบภาพวาดสีน้ำ แนะนำร้านหนึ่ง จำชื่อไม่ได้ แต่อยู่ระหว่างทางที่ไปปายคอนเนอร์ ขวามือ ในร้านมีภาพวาดสีน้ำฝีมือเจ้าของร้าน เป็นภาพสถานที่เมืองปาย  มีทั้งแบบเป็นภาพใหญ่และโปสการ์ดหรือเสื้อสกรีน  ส่วนใครที่รักดนตรีแนวบูลส์ คงไม่ต้องบอกที่นี้ร้านบี-บ๊อบ เพลงเพราะและเบียร์อร่อย [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : นาลาญา - [ 31 ต.ค. 48 17:31:49 ]

ความคิดเห็นที่ 6 อ่านแล้ว อยากไป แต่ ใช้เจ้า สอง ล้อ ไม่เป็น เลยคิดว่า ไม่ไปดีกว่า กลัวไปเป็นตัวถ่วง ชาวบ้าน อิอิอิ ขอบคุณค้า สำหรับข้อ มูล จากคุณ : oreocream - [ 31 ต.ค. 48 19:07:10 ]

ความคิดเห็นที่ 7 อยากไป อยากไป อยากไปปายบ้างอา...งือ จากคุณ : หนูยี - [ 31 ต.ค. 48 23:22:38 ]

ความคิดเห็นที่ 8 งี้แสดงว่า 12 พันนาก็มลายหายไปกับสายน้ำปายเลยเหรอครับ  เพราะอยู่อีกฝั่งนึงของตัวเมือง แล้วสะพานที่ขาดนี่ก็คือสะพานคอนกรีตเลยใช่ไหมอะครับ  ที่พาข้ามจากส่วนตัวเมืองไปฝั่งรีสอร์ของ 12 พันนา ถ้าพังหมดจริงก็น่าเสียดายเหลือเกิน T__T จากคุณ : นายนิรันดร์ - [ 1 พ.ย. 48 11:17:27 ]

ความคิดเห็นที่ 9 สิบสองพันนายังอยู่ดีค่ะ ความเสียหายก็มีบ้างตามสภาพการณ์ ถ้ามีโอกาสก็อยากจะกลับไปแวะเยี่ยมเยี่ยถามไถ่อยู่เช่นกัน จากคุณ : กาลครั้งหนึ่ง - [ 15 พ.ย. 48 10:45:53 A:203.118.106.192 X: ]