ความคิดเห็นที่ 1 บันทึกท้ายเรื่อง ล่าสุดเพิ่งถูกพี่ลูนาติกแซวว่ากลายเป็นคนโปรโมทหนัง ? ฮา เรื่องของเรื่องก็คือช่วงนี้ไม่ได้เขียนอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน ยกเว้นจะมีอะไรสักอย่างมากระตุ้นให้รู้สึกอยากเขียนน่ะค่ะ และแรงบันดาลใจใกล้ตัวก้คงไม่พ้นเรื่องหนังและหนังสือนะคะ สำหรับเล่มนี้ ซื้อมาตั้งแต่งานหนังสือ เพิ่งจะมีเวลามาหยิบอ่าน อ่านจบก็ถามตัวเองว่า มัวทำอะไรอยู่ตั้งนาน หนังสือสนุก แม้จะแค่อ่านเอาเรื่องค่ะ แต่ถ้าคิดตามไปด้วยก็ยิ่งทึ่งในตัวคนเขียนนะคะ ไม่มีคำตอบสำหรับถูก-ผิดในบทสรุป แต่อาจมีคำตอบสำหรับถูก-ผิดในใจแต่ละคน นั่นขึ้นอยู่กับคุณจะเอาอะไรมาวัด :) จากคุณ : เ จ้ า ห ญิ งน้ อ ย - [ 31 ต.ค. 48 22:36:08 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เห็นด้วยค่ะ ถูกผิดเอาอะไรมาวัด เคยคุยกับพี่คนหนึ่งเรื่องของสำนึกผิดชอบ...ที่มีพื้นฐานและวัฒนธรรมต่างกัน... จนถึงตอนนี้..ยังหาข้อสรุปมะได้เลยค่ะ จากคุณ : หนูยี - [ 31 ต.ค. 48 23:16:09 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เห็นพี่เขียนว่า "อ่านจบก็ถามตัวเองว่า มัวทำอะไรอยู่ตั้งนาน" สงสัยต้องรีบหยิบมาอ่านแล้วล่ะค่ะ (เล็งของคนอื่นไว้อยู่เหมือนกัน) ปล.หนังเรื่อง "Before Sunrise" หาไม่ได้เลยค่ะ เคยดูแต่ "Before Sunset" เคยอ่านเจอในหนังสือเหมือนกันว่ามีภาคก่อนหน้านี้บวกกะเรื่องราวของหนัง แล้วก็มาอ่านความเรียงของพี่ แล้วก็ฮึดกลับไปหาอีก แต่...หาไม่ได้เลย สักวันคงได้ดู อิอิ จากคุณ : อุณากรรณ - [ 1 พ.ย. 48 08:30:24 ]

ความคิดเห็นที่ 4 สงสัยต้องไปหาอ่านมั่งอ่ะค่ะ... หนูมักจะลังเลเวลาคิดเรื่องนี้ คนบางคน อันตรายเกินกว่าจะมีชีวิตอยู่... แต่เรารู้ได้ไง ว่าคนไหน... อืมม.... ปวดหัวววว ><~ จากคุณ : P_JUNG_PIGLET - [ 1 พ.ย. 48 08:38:05 ]

ความคิดเห็นที่ 5 น่าสนใจดีค่ะ ไว้ไปหามาอ่านมั่งดีกว่า จากคุณ : W i n t e r b e r r y - [ 1 พ.ย. 48 08:56:06 ]

ความคิดเห็นที่ 6 อยากอ่านขึ้นมาบ้างแล้วสิคะ เดี๋ยวต้องไปหามาอ่าน จากคุณ : เม-ดา - [ 1 พ.ย. 48 09:32:02 ]

ความคิดเห็นที่ 7 นึกถึงบทลงโทษที่อาจเคยทำร้ายความรู้สึกใครสักคนเพียงแค่คำพูดไม่กี่คำ                        . ที่ไม่อาจจะย้อนเวลากลับไปแก้ไข แล้วก็รู้สึกเศร้าจนนึกอยากร้องไห้.. บางทีสิ่งที่พอจะปลดปล่อยความเศร้าที่เกิดขึ้นในโลกใบนี้คือการให้อภัย และความพยายามที่จะไม่ทำผิดพลาดใหม่ สวัสดีค่ะเจ้าหญิงน้อย ศาลาไทยชอบข้อความข้างบนนี่มาก โดยเฉพาะ บางทีสิ่งที่พอจะปลดปล่อยความเศร้าที่เกิดขึ้นในโลกใบนี้คือการให้อภัย และความพยายามที่จะไม่ทำผิดพลาดใหม่ บางครั้งไม่เฉพาะกับผู้อื่นเท่านั้น  แต่อาจต้องให้อภัยตัวเองด้วย การไม่ปล่อยตัวเองจ่อมจมอยู่กับผิดพลาด ความทุกข์โศกในอดีต ศาลาไทยก็นับว่าเป็นการให้อภัยตัวเองอย่างหนึ่งเช่นกัน... ขอบคุณนะคะเจ้าหญิงน้อย   จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 1 พ.ย. 48 11:26:52 ]