สมภพ กระทาชายนายคนหนึ่ง
มีนิวาสถานอยู่แถวย่านเก่า ใจกลางเมือง
แต่ที่ทำงานของสมภพนั้นอยู่ไกลออกไป
นอกชายขอบเมือง
สมภพจึงต้องดูแลตัวอักษรในบัตรลงเวลางาน
เพื่อให้มันเป็นสีดำตลอดเดือน หากตัวอักษรเหล่านั้น
เกิดสำแดงเดช เปลี่ยนสี กลายเป็นสีแดง...
นั่นเท่ากับ หยาดเหงื่อแรงงานของสมภพในเดือนนั้น
ได้ปันกลับไปสู่เจ้าของเดิม
ความจริงสมภพก็ไม่ได้เสียเหงื่ออะไรมากมายหรอก
เพราะงานที่ทำแสนจะสบาย ได้นั่งอยู่ในห้องแอร์
ตลอดเวลา สมภพมีหน้าที่อ่าน อ่าน และอ่าน ความคิดฝัน
ของคนที่เรียกตัวเองว่า...นักเขียน
และตรวจสอบว่าตัวอักษรเหล่านั้นถูกต้องหรือไม่
ใช่...สมภพเป็นพนักงานพิสูจน์อักษร
ของสำนักพิมพ์ที่ทำงานประเภทนิยายแห่งหนึ่ง
สมภพทำงานอย่างไม่ลำบากนัก เนื่องเพราะสมภพเอง
เป็นคนชอบอ่านหนังสือมาเป็นทุนเดิม
แต่งานเขียนที่สมภพอ่าน
ส่วนใหญ่จะเป็นงานเขียนแนวสะท้อนสังคม และ
อ่านข่าวสารบ้านเมืองเสียมาก
การที่สมภพได้ทำงานพิสูจน์อักษรหนังสือประเภทนิยาย
ทำให้สมภพได้เสพงานประเภทที่เต็มไปด้วยความฝัน
และจินตนาการ (บางครั้ง ก็น้ำเน่าโดยสิ้นเชิง)
แม้ว่า บางครั้งสมภพจะอยากเหวี่ยงหนังสือเล่มนั้น
ให้ลงไปนอนกองกับพื้น แต่สมภพก็เพียงแค่คิด
เพราะมันคือหน้าที่และงานที่สมภพ
ไม่สามารถปฏิเสธที่จะไม่อ่านมันได้
ไม่เหมือนกับการที่สมภพไปเดินเลือกหนังสือ
ตามงานแสดงหนังสือที่จัดงานระดับชาติ
ที่นั่น...สมภพมีสิทธิที่จะเลือก
สมภพมีเพื่อนร่วมงานในแผนกเดียวกัน
และหน้าที่เดียวกัน อีกสามคน...ทั้งสามคน
ล้วนเป็นผู้หญิง เพื่อนร่วมอาชีพของสมภพ
ดูจะมีความสุขกับงานที่ทำเหลือเกิน บางครั้ง
สมภพก็รู้สึกอิจฉาที่พวกหล่อนทำท่า
มีอารมณ์ ความรู้สึกไปกับการที่ได้อ่านงานเหล่านั้น
...ราวกับว่า
อ่านเล่นเย็นๆใจ ...ไม่ใช่การทำงาน
การทำงานของสมภพจึงเป็นการทำงานไปตามหน้าที่เท่านั้น
สมภพจบมาจากคณะที่สามารถสอบเข้าทำงานราชการได้
ในตำแหน่งปลัดอำเภอ สมภพมุ่งหวังจะสอบได้
แต่จนแล้วจนรอด สมภพก็ยังสอบไม่ได้สักที
จะได้อย่างไร? ในเมื่อการประกาศรับคนจำนวนหยิบมือ
เมื่อเทียบกับผู้สมัครเรือนหมื่น
อีกทั้ง ยังมีกระแสข่าวลอยตามลมมาว่า
ครึ่งหนึ่งของผู้สมัคร ถูกล็อกไว้แล้ว
สมภพได้แต่หวัง และทนทำงานในอาชีพที่ ไม่ใช่
สมภพรู้ว่างานในราชการ แม้จะมีเงินเดือนไม่มาก
แต่ก็มั่นคง และคงเหมาะกับบุคลิกของเขา
สมภพคาดฝันไว้ว่า หากสอบได้ วันหนึ่งได้เป็นปลัดอำเภอ
สมภพจะมีเวลาหยุดงานทุกวันเสาร์ และอาทิตย์
...ไม่เป็นเช่นงานปัจจุบันนี้ ที่สมภพคิดว่าถูกเอาเปรียบ
เพราะสมภพต้องมาทำงานตั้งแต่แปดโมงครึ่ง
จนถึงตอนเย็นห้าโมงครึ่ง และทำงานหกวัน
สมภพฝันว่าจะใช้เวลาช่วงวันหยุดในการอ่านหนังสือ
ปลูกต้นไม้ หรือทำงานอดิเรกเล็กๆ น้อยๆ
ปล่อยตัวเองให้อยู่นิ่งๆ เงียบๆ
และอาจจะหาคุณนายปลัดสักคน ที่จะมาดูแลจัดการ
เรื่องอื่นๆ ในบ้าน
+++++++++++++++++++++++++++++++++
สมภพรู้สึกว่าตนเองเริ่มฝันไปไกล
และมีสายตาหนึ่งจ้องมอง ...
หัวหน้างานเขานั่นเอง ...ผู้ชายคนนี้ เป็นนักเขียนด้วย
ใครจะเชื่อว่า ผู้ชายลักษณะอย่างนี้ ผู้ชายที่ดูดิบเถื่อน
จะชอบที่จะเขียนนิยายรักโรแมนติก
หัวหน้างานของเขาเขียนงานออกมาหลายเล่มแล้ว
และไม่ได้ส่งไปที่ไหน ทุกเรื่องพิมพ์ที่สำนักพิมพ์นี้
แม้ว่า เจ้าของผลงานที่ได้ตีพิมพ์กับที่นี่
จะมีปัญหาเรื่องการจ่ายเงินค่าเรื่องล่าช้า
แต่หัวหน้างานของเขาก็ยินดีที่จะพิมพ์
สมภพคิดว่า มันคงเป็นเรื่องของบุญคุณหรืออะไรสักอย่าง
เพราะอายุงานของหัวหน้าก็มากกว่าสิบปี
สมภพเริ่มรู้สึกง่วง หนังตาหนัก ดวงตาหรี่ปรือ
...เวลาใกล้บ่าย ...แอร์เย็นๆ กระทบผิวกาย
...อาหารมื้อเที่ยง ...ฟุตบอลลีคเมื่อคืน
...การเดินทางแต่เช้ามืด ล้วนเป็นเหตุ ปัจจัย
...สมภพพลาด...
หัวหน้างานของสมภพเข้ามาตบหลัง
และบอกให้ไปล้างหน้า
++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เมื่อถึงเวลาตอกบัตร สมภพตรงไปตอกบัตรอย่างตรงเวลา
สมภพต้องรีบเพราะเวลากลับบ้านช่วงนี้ รถติดอย่างสาหัส
และถ้าช้าจนเวลาล่วงไปจนหลังเคารพธงชาติ
สมภพจะกลับบ้านล่าไปกว่าชั่วโมงจากเวลาเดิม
สมภพใช้บริการของรถขนส่งมวลชน และแน่นอน...
สมภพเสียสละ ให้แก่เด็ก สตรีและคนชราเสมอ
หรืออีกนัยหนึ่ง สมภพไม่เคยได้มีโอกาสนั่ง
สมภพต้องต่อรถเมล์ถึงสี่สาย ด้วยสภาพรถที่อัดแน่นเป็นปลากระป๋อง
เมื่อถึงบ้านที่อยู่อีกฟากของเมือง
สมภพก็ใช้บริการอาหารธงฟ้า ราคาประหยัด จานละสิบบาท
ตรงหน้าปากซอย
สมภพนึกขอบคุณรัฐบาลที่มีโครงการเพื่อปากท้องประชาชนเดินดินกินข้าวแกง
แม้ว่ารัฐบาลจะไม่สามารถหยุดราคาน้ำมันที่พุ่งพรวดขึ้นทุกวัน
แต่นั่นก็ไม่ใช่ปัญหาของสมภพ
สมภพไม่มีรถขับ สมภพไม่ต้องเติมน้ำมัน
...แต่สมภพ ต้องกินข้าวแกง
สมภพมีเวลาเพียงเล็กน้อยในช่วงก่อนเข้านอน
ที่จะทำความสะอาดร่างกาย อ่านข่าวหรือ
หนังสือเล่มบางที่อ่านทิ้งค้างไว้บนหัวนอน
แล้ววงจรชีวิตของสมภพก็วนกลับเป็นวงกลม
...วงกลมชีวิตของสมภพ วนรอบอยู่ประมาณสองปี
ในที่สุด ความฝันของสมภพก็เป็นจริง
สมภพสอบเข้าทำงานราชการได้ ณ กระทรวงหนึ่ง
แม้ว่าจะไม่ได้เป็นปลัดอำเภออย่างที่หวัง
แต่สมภพก็ภูมิใจที่วงกลมจะไม่ได้เป็นวงกลมอีกต่อไป...
วันนี้ ...สมภพยังขึ้นรถที่อัดแน่นราวปลากระป๋อง
วันนี้ ...สมภพยังกินข้าวแกง ธงฟ้า
วันนี้ ...สมภพยังคงมาถึงที่ทำงานตามเวลาเดิม
สมภพยืนผงาดอยู่หน้าเครื่องลงเวลาทำงาน
ในมือของสมภพถือบัตรลงเวลาสีขาว ...
16 ตค. xx 8.29
17 ตค. xx 8.29
18 ตค. xx 8.29
19 ตค. xx 8.29
20 ตค. xx
21 ตค. xx 8.29
22 ตค. xx 8.30
23 ตค. xx 8.29
24 ตค. xx 8.29
25 ตค. xx 8.29
26 ตค. xx 8.30
27 ตค. xx
28 ตค. xx 8.30
29 ตค. xx 8.29
30 ตค. xx 8.29
31 ตค. xx 8.31
สมภพยิ้มจางๆ ในใจคิดว่า พรุ่งนี้ คือ วันสุข
+++ขอบคุณที่อ่านจ้า+++
จากคุณ :
ลลิลลา 
- [
1 พ.ย. 48 23:48:14
]
ดำ - แดง
