คืนทรมาน...........................
******************************
คงมีสัตว์ไม่กี่ชนิด ที่นิยมสมสู่ในหมู่พี่น้อง เพราะสัญชาติญาณมันคงบอก ยิ่งผสมพันธุ์กันเองในสายเลือด ลูกหลานรุ่นต่อมาจะยิ่งเลวลง......นั่นแหละ!.....ฉันถึงไม่ยอมมีลูก
แต่คนที่นอนกรนครืดๆ อยู่ข้างๆ นี่มันไม่ยอม ไม่ยอมใช้ถุงยางแล้วยังปล่อยแช่ไว้ข้างใน
ท่ายกขาสูง...เนิ่นนาน ทำให้ฉันหมดแรง กระทั่งจะคลานไปฉีดล้วงชำระล้างยังไม่ไหว
เลยได้แต่นั่งรำพึงรำพันเป็นบ้าเป็นบออยู่ตรงนี้
คืนนี้....ทีแรกว่าจะรีบกลับห้อง หลังจากหัวค่ำเสร็จศึกมาแล้วสองงาน ประสมไว้จนพอจ่ายค่าห้องเดือนที่แล้ว เลยอยากจะรีบกลับมาดูรายการถึงลูกถึงคน เห็นประกาศว่าวันนี้จะเอาเด็กผู้หญิงที่ถูกพ่อเลี้ยงข่มขืนมาสัมภาษณ์ออกรายการ
แต่ก็ทนลูกล่อลูกชนของพี่นี่เขาไม่ได้ คนอะไรอายุก็ไม่ใช่น้อย แต่ลีลาลิ้นกับเสียงกระเส่าที่เป่าหูไม่ใช่ย่อย ไอ้หนุ่มหัวค่ำสองคนนั่นหรือจะมาสู้
ตอนแรกฉันเรียกเขาว่าคุณอา แต่เขาปฏิเสธ ขอให้เรียกเขาว่า พี่ ก็พอ แถมยังครวญเป็นเพลงของคุณเสรีย์ให้ฟังเสียอีกด้วย เสียงคุณอาพี่เขาว้านหวาน มีลูกเอื้อนลูกหยอดครบเครื่องเหมือนนักร้องอาชีพ ยิ่งตอนที่ท่อน เรียกพี่ได้ไหม.....แล้วจะให้ค่าขนม.... ท่อนนี้ คุณอาพี่ควักใบละห้าร้อยออกมาให้ดูเป็นปึกๆ แถมดึงมาวางแหมะบนหน้าตักฉัน เป็นประกันไว้ก่อนตั้งห้าใบ
ธรรมดาของอาชีพอย่างฉัน ที่พอเงินมาผ้าก็เปิด ใครจะตักจะตวงเอาอย่างไรเท่าไหร่ มีแรงขุดแรงค้นขนาดไหน ก็ทำไปได้เต็มที่ ปกติฉันไม่ได้รู้สึกรู้สมอะไรด้วยอยู่แล้ว เพราะคำว่าภาระและหน้าที่มันค้ำคออยู่จนแทบหายใจไม่ออก นับประสาอะไรจะมีอารมณ์ฝันฟุ้งไปด้วยทุกครั้งๆ
แต่ตอนไม่ปกติก็มีบ้างหรอกนะ ก็อย่างคุณอาพี่คนนี้ไง ที่ไม่ได้กระเหี้ยนกระหือรืออะไรเลยสักนิด พอรู้ว่าฉันยอมรับมัดจำแน่แล้ว ก็ค่อยประคองตระกองกอดกัน พร่ำพรอดคำหวาน จนนึกเคลิ้ม หลงคิดไปว่าตัวเองเป็นสาวบริสุทธิ์ ถูกไอ้หนุ่มหลอกเข้าม่านรูด แล้วพร่ำขอโทษขอโพย ว่ารักนักรักหนา ถึงกล้าทำอย่างนี้
คิดดูเถิดว่า ลองใครสักคนสามารถกล่อมให้คนเจนจัดขนาดฉัน หลงเพ้อไปได้ขนาดนี้ ลีลากล่อมของพี่เขาจะดีขนาดไหน
เขาสั่งเบียร์เย็นๆ มาขวดหนึ่ง แก้วแรกนั้นหลังจากกลืนยาอะไรเข้าไปสักเม็ด แล้วกระดกตามจนหมดแก้ว จากนั้นก็ค่อยๆ ละเลียดมันอยู่อีกนาน ระหว่างรอฤทธิ์ยาก็โปรยใบละร้อย ใบละห้าร้อยให้ฉันไล่คว้าเล่น พี่เขาทำยังกับได้มันมาง่ายๆ ยังกับเดินๆ ไป คนเขาก็ยื่นให้ประมาณนั้น
จนอะไรๆ มันเข้าที่เข้าทางแล้วนั่นแหละ เขาจึงให้ฉันเพียงแต่นอนราบและยิ้มรับ ความเนิบนาบนุ่มนวลนั้นชวนฝัน ระหว่างบทต่อบทเพลงต่อเพลง ถูกพี่ท่านกำหนดบทบาทและจังหวะจะโคนได้ลึกซึ้งถึงหัวใจ จังหวะไหนพลิ้วร่อนก็ร่ายส่ายสมสนุก จังหวะไหนมุทะลุดุดันก็คัดคั้นจนหอบกระเส่า จนจับสังเกตได้ว่า คุณพี่คงไม่อยากสำเร็จเร็วเกินไป จึงเวียนว่ายอยู่ในแอ่งแห่งรักของฉันนาน....นานมากจนต้องมีจังหวะพักยก
ช่วงนั้นแหละที่ทำให้ฉันคิดฟุ้งซ่านเป็นบ้าเป็นบอมาจนถึงตอนนี้
มีอย่างที่ไหน อยู่ๆ ก็มาสารภาพบาปกันซะอย่างนั้น
บอกว่าเคยทำความผิดร้ายมาหลายครั้ง ถึงขั้นตกนรกหมกไหม้ไม่ได้ผุดไม่ได้เกิดอีกหลายชาติ แต่ทุกครั้งที่สารภาพผิด แสดงตัวว่ารู้ตัวเองที่ทำอะไรลงไป แล้วขอร้องให้เจ้าทุกข์อโหสิกรรมให้ บาปกรรมอันหนักก็จะผ่อนคลายกลายเป็นเบา พี่เขาย้ำว่าการให้ใดๆ ก็ไม่ได้อานิสงส์เสมอด้วยการให้อภัย...อโหสิกรรม
แต่ฉันมันคนเช่นนั้นซะเมื่อไหร่ ที่ต้องมานอนตากหน้าตากนาในห้องแอร์ทึมๆ นี่ก็เพราะไฟแค้นมันเผาหัวใจอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
ใช่!!!....ฉันถูกข่มขืน จากลูกชายของแม่เลี้ยงสองคนพร้อมกัน แล้วก็ผลัดกันมาเรื่อยหลังจากนั้น โดยฉันต้องจำยอม เพราะพ่อรักแม่เลี้ยงมาก จนฉันเหลือฐานะแค่คนรับใช้คอยรองมือรองเท้าคนทั้งบ้าน ในที่สุดเมื่อเหลืออด เพราะครั้งหลังอมนุษย์สองตัวนั่นนัดเพื่อนมากินเหล้าที่บ้านตอนพ่อไม่อยู่ แล้วก็ล่อเล่นลวนลามอย่างกับฉันไม่ใช่คน
ใครจะทนอยู่อีกได้.....จึงออกจากบ้านมาตายเอาดาบหน้า....พร้อมกับความคั่งแค้น
จนฉันมีอันต้องเข้ามาอยู่ในอาชีพนี้ แม้ผู้ชายดีๆ จะมีเยอะ....แต่ถ้าดีจริงเขาจะมาเที่ยวอย่างนี้ทำไม แม้บางคนจะบอกว่า เที่ยวอย่างนี้ดีกว่าเพราะไม่มีห่วง เที่ยวอย่างนี้ปลอดภัยกว่า เพราะมีสถาบันเจ้าของอ่างการันตี แต่พอฉันถามกลับไป แล้วพี่ปลอดภัยกับหนูหรือเปล่า แล้วพี่มีเมียที่บ้านคนเดียวไม่อิ่มหรือ ก็ไม่ยักมีใครตอบชัดถ้อยชัดคำสักคนว่า ไม่เคยพลาด หรือ รู้จักพอ
ก่อนจะต่อภาคสอง คุณพี่เสียงดีเขาฟาดยาเข้าไปอีกเม็ด จนฉันแยกไม่ออกว่าที่หน้าแดงๆ นั่นเพราะฤทธิ์เบียร์ขวดเดียว หรือเพราะยาสองเม็ดนั่น เขาเพียงกระซิบว่ารุ่นนี้ต้องพึ่งยา...แล้วม้าก็จะได้อาย ถ้าใครกล้าเอามาเปรียบตัวต่อตัวจังหวะต่อจังหวะ
เมื่อเห็นฉันยังนิ่งไม่ได้เออออ อโหสิกรรมอะไรอย่างที่พี่เขาว่า เขาก็ค่อยๆ ดันฉันให้นอนหงายลงอีกครั้ง ฉันเพิ่งรู้ว่าภาพตรงหน้านี่มันแสนจะทุเรศขนาดไหน กระจกบนเพดานมันสะท้อนอะไรให้เห็นทั้งหมดว่าความจริงเป็นอย่างไร ในแวบหนึ่งฉันยังได้เห็น ผมส่วนที่เป็นท้ายทอยดกดำเกือบจะเป็นทรงรากไทรนั่น ขยับเลื่อนเอี้ยวเบี้ยว ไพล่เอียงมาข้างหนึ่ง ฉันจึงสังเกตหน้าเขาให้แน่ๆ จนเห็นว่าหน้าเขาแก่กว่าทรงผม แถมขนคิ้วก็หร็อมแหร็มเต็มที่
อาการเงินมาตาก็บอด แทบจะหายไปเป็นปลิดทิ้ง แต่ฉันเสียท่าเสียแล้ว....เพราะท่ายกขาสูง แล้วถูกกดตรงข้อพับ เข่าลงมาเบียดอก จนทั้งอึดอัดทั้งทรมานและกระดิกดิ้นหนีไปไหนไม่ได้ พี่เขาสลัดวิกผมนั่นทิ้ง แล้วหันมาตะบี้ตะบันคาดคั้นเอากับฉัน ว่าให้ฉันอโหสิ ให้ฉันให้อภัยเขาให้ได้ รำพันอยู่แต่ว่า พี่ขอโทษ พี่ขอโทษ ยกโทษให้พี่ด้วย อโหสิให้พี่ด้วย อยู่เท่านั้น
หรือว่าตอนนั้นฉันกำลังจะตาย....เขาจะกระหน่ำทิ่มแทงฉันให้ขาดใจตายไปเลยกระมัง แล้วอย่างนี้มีหรือฉันจะยอมให้อภัย ถึงตายเป็นผีเป็นเปรตก็จะตามไปหลอกไปหลอน
เขาพักอีกครั้ง โดยขึ้นมานั่งทับฉันทั้งตัว นั่งทับทั้งๆ ที่ฉันยังนอนหงายเข่าเบียดชิดอยู่กับสีข้างของตัวเอง คว้าของเล่นชิ้นเล็กชิ้นน้อยจากกระเป๋าใบย่อมมาสวมใส่ ห่วงขอบขนครูดหนังนั่นสี่อัน แถมยางรัดที่เต็มไปด้วยตุ่มปมอีกสอง แล้วก่อนที่เขาจะเอาเข็มขัดรูปร่างประหลาดเพราะมีเดือยใหญ่ของม้าเทศติดอยู่มาคาดไว้ใต้สะดือ ฉันถึงกับต้องร้องลั่น
ค่ะ..เจ้าค่ะ..คุณพี่ขาน้องผิดไปแล้ว อย่าทำน้องเลย...อย่าทารุณน้องเลยนะคะคุณพี่เจ้าขา
พี่ขอโทษๆ....ยกโทษให้พี่แล้วใช่ไหม เขาถามด้วยแววของผู้กำชัยชนะ
ฉันได้แต่ละล่ำละลัก อโหสิกรรมให้ทั้งหมดทั้งสิ้น อาการตื่นเต้นตื่นตัวหดหายไปสิ้น มันแข็งเกร็งไปหมดทั้งตัว จนเขาต้องเอายาชนิดที่เขากินเข้าไปสองเม็ด ยัดเข้าปากฉันเม็ดหนึ่ง บังคับให้กลืนแล้วตบตามด้วยน้ำแก้วใหญ่
พักเดียวเท่านั้นหัวใจก็เต้นระรัวแรง หูอื้อตาลาย เนื้อเต้นริกๆ ขนลุกขนพอง จากไฟสีแดงสีเดียวที่ถูกตามไว้ริบหรี่ตรงหัวเตียง บัดนี้กลับเพิ่มประกายเจิดจ้าบาดตา ภาพที่เห็นทั้งหลายเบี่ยงเบนบิดเบือนราวตกอยู่ในห้วงฝัน ลมหายใจถี่กระชั้นแล้วเริ่มครวญคราง....เรียกร้อง
มันเหมือนมีร้อยมือพันมือมาปลุกเร้ารุมโลม ในความกึ่งฝันกึ่งจริงนั่น....ภาพเก่ายิ่งกลับมาฉายชัด....ครั้งแรกเมื่อรุ่นสาวนั้นเจ็บปวดทรมาน แต่ครั้งต่อๆ มา มันเริ่มมีความรู้สึกอื่นปะปน จะว่าเป็นฝ่ายเรียกร้องก็ไม่ใช่ แต่คือ...ฉันปฏิเสธมันไม่ได้ จนครั้งหลังสุดที่มีเพื่อนๆ มาร่วมวงด้วยนั่นแหละ ฉันยังจำรสชาติของมือไม้ที่ไต่ดะและอาการไม่บันยะบันยังเหล่านั้นไว้ฝังใจ.....มันคล้ายกับตอนนี้ คนๆ เดียวที่กำลังขย่มข่มขืนอยู่นี่เหมือนกับแบ่งภาคได้เป็นหลายตน ราวกับเขามีร้อยลิ้นพันมือ จึงปรนเปรอฉันได้ขนาดนั้น รูปร่างทุเรศทุรังอย่างกับตาเถรชรากลับมีหน้าตาอย่างเทพบุตร
ฉันบังคับร่างกายและจิตใจตนเลยไม่ได้เลยสักนิด หากเขาคิดจะฆ่าฉันเสียแต่ตอนนั้นคงแสนง่าย
แต่เปล่า....เขายังยักย้ายถ่ายเทอารมณ์ให้กับฉันอีกนานเท่านาน...นานจนความเจ็บปวดและเหงื่อไคลขับพิษร้ายของยานั่นออกไปได้เกือบหมด คงเหลือแต่อาการมือไม้อ่อน ช่วยตัวเองไม่ได้
น้องว่าเคยถูกพี่ชายข่มขืนงั้นหรือ เขาถามด้วยเสียงหอบกระเส่า
พี่เลี้ยง....ลูกติดจากเมียใหม่ของพ่อ ส่วนฉันได้แต่กล้ำกลืนแรงสะอื้นไว้ในอก รู้ดีว่าหากจะร่ำร้องอ้อนวอนตอนนี้ เกมนี้ก็จะมีแต่ยืดยาวต่อไป สู้ทำอะไรๆ ทุกอย่างที่จะช่วยกระตุ้นอารมณ์ให้เขาเสียดีกว่า
แล้วครั้งหลัง กี่คนนะ หกหรือเจ็ด....กับพี่นี่....ใคร....ดีกว่ากัน....ไอ้หนุ่มพรรค์นั้นหรือจะสู้พี่...ใช่ไหมจ๊ะ....
ฉันได้แต่เออออ และย้ำคำให้อภัย ไม่ติดใจจองเวรกับเขา แล้วพลอยปากพล่อยอโหสิให้พวกที่เคยทำทารุณกรรมกับฉันมาก่อนพวกนั้นด้วย
เขาหยุดกึก...ค้างคา แสดงสีหน้าไม่สบใจอยู่อึดใจหนึ่ง ก่อนจะเริ่มสั่งสอนด้วยเสียงเข้มๆ
พวกนี้มันเตรัจฉาน...จะปล่อยให้มันลอยนวลไม่ได้ ต้องให้มันติดคุกให้เข็ดรู้ไหม
แต่..... ฉันอยากจะคัดค้าน ก็ไหนว่าทานอันประเสริฐสุดคือ อภัยทานนั่นไง
ไม่มีแต่จ้ะน้อง....คนพวกนี้จะรอให้เวรกรรมตามทันไม่ได้หรอก เราเจ้าทุกข์ต้องจัดการเอง ความอับอายของน้องแลกกับความปลอดภัยของผู้หญิงคนอื่นๆ ที่มันจะหลอกไปทำเรื่องเลวๆ มันคุ้มที่จะแลกกันนะจ๊ะที่รัก
แล้วก็เหมือนสวรรค์จะชี้ทางสว่างให้กับฉัน
ทันทีที่ฉันพยักรับพร้อมเอ่ยคำว่า
ค่ะพี่
เขาก็ส่งจังหวะสุดท้ายเข้ามาในกาย กระตุกตัวฮึดฮัด แล้วปล่อยแช่ไว้จนอาการหอบค่อยผ่อนคลาย ก่อนจะพลิกหงายแผ่หราอยู่ข้างๆ
ระหว่างยังรวบรวมเรี่ยวแรงอยู่นี่ ฉันเลยวางแผน ว่าถ้าจะเอาไอ้พวกที่เคยข่มขืนฉันเข้าคุกควรจะต้องทำอย่างไร คงต้องกลับไปชวนพวกมันทั้งหมดมาตั้งวง แบะท่าให้มันร่วมรื้อฟื้นความหลัง คงลงทุนด้วยเหล้าไม่กี่กลมหรอกที่พอจะให้มันเมาจนไม่มีแรงหนี ตำรวจจะหาว่าฉันมอมเหล้าแล้วยั่วมันกระไรได้ หากว่าฉันยืนกรานเสียอย่าง ว่าถูกข่มขืน...ไม่สมยอม
อ้อ...หรือถ้าอยากจะให้สมจริง ฉันอาจจะเรียกร้องให้พวกเขาทุบถองหยิกข่วน ฝากริ้วรอยไว้ด้วยก็คงได้ อารมณ์นั้นมีหรือพวกมันจะไม่ยอมตามใจ รอจนให้มันเสร็จให้ครบกันทุกคนนั่นแหละ แล้วค่อยทำท่ากระเซอกระเซิงไปโบกรถขอความช่วยเหลือ หลักฐานที่ติดมากับตัวย่อมมัดตัวมันแน่นหนา.....
จนเริ่มขยับแข้งขยับขาได้เกือบปกติ ตัวรู้อีกตัวก็ผุดขึ้นที่กลางใจ ทำให้นึกขึ้นได้ว่าควรจะต้องทำอะไรบางอย่างเสียก่อน จึงค่อยๆ เลื่อนตัวลงจากเตียง สวมเสื้อผ้าให้เข้าที่ แล้วรวบเงินทั้งหมดที่ได้ พับกลับคืนเข้าปึกก่อนสอดมันเข้าไว้ที่เดิมในกระเป๋าเสื้อของเจ้าของ
บนเตียงยังเกลื่อนไปด้วยร่องรอยและของเล่นประหลาดประดามี
ฉันยิ้มอย่างพอใจ แม้จะรู้สึกโหวงๆ แทบยืนไม่อยู่ ความปวดแปลบเจ็บแสบยังไม่คลาย ความเหนอะหนะยังค้างคาน่าขยะแขยง แต่ฉันก็ยังค่อยๆ โน้มกายเข้าหาคนที่นอนกรนอยู่ลั่นๆอย่างน้อยเพื่อความสะใจ ขอให้ฉันได้พูดอะไรสักคำก็ยังดี
ฉันส่งแววตาสดใสของคนพบทางสว่าง ส่งยิ้มชื่นให้กับเขาเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะกระซิบเบาๆ เป็นการอำลา
หนูขอตัวไปแจ้งตำรวจก่อนนะคะหลวงพ่อ
****************************
แก้ไขเมื่อ 02 พ.ย. 48 08:13:19
แก้ไขเมื่อ 02 พ.ย. 48 06:20:23
จากคุณ :
SONG982 
- [
2 พ.ย. 48 06:18:36
]
......................คืนทรมาน........................(ผู้ปกครองควรพิจารณา...ถ้านั่งอย่างข้างลูกหลานอ่ะนะ)
