ความคิดเห็นที่ 1 บทที่ 91 เมื่อนางแอ่นหวนกลับคืน เจ็ดจอมยุทธนิ่งเงียบงันอยู่ครู่หนึ่ง เติ้งเสี่ยวเทาผู้เป็นหัวหน้าพวกขอทาน รั้งตำแหน่งประมุขพรรคกระยาจกค่อยร่ำร้องออกมาอย่างมิยินยอม "ฮั่นตง! หากเจ้าคิดกล่าววาจาข่มขู่เพื่อให้เราเปิดเผยแผนการก็จงลงมือเถิด!" เว้นนิดหนึ่งค่อยกล่าวต่อ "ทว่าขอให้พึงสังวรณ์เอาไว้หน่อย ถึงเวลานี้เจ้าจะได้เปรียบพวกเรา แต่ยังมิแน่นักว่าจะจัดการพวกเราได้!!" ฮั่นตงยิ้มแล้ว "พี่เติ้ง ร่องรอยคราบโลหิตบนปกเสื้อพวกท่านไยมิใช่เครื่องยืนยันสิ่งที่ข้าพเจ้าพูดหรอกหรือ?!" เวลานี้อดีตมือปราบหนุ่มแม้ยิ้มแย้ม แต่ดวงตาทั้งคู่เป็นประกายคมกล้าประดุจดาบกระบี่ บางทียังคมกล้าเสียยิ่งกว่ากระบวนท่าเงาพรายไร้รูปของเขาเสียอีก! โจวเอินผิง ศิษย์เอกพรรค "หมัดฆาตกร" ที่มีสารรูปราวกับลิงป่าขนาดใหญ่ ทั่วทั้งร่างของมันเต็มไปด้วยขนรกรุงรัง กล้ามเนื้อทั่วตัวปูดโปนราวกับลูกหนังที่ถูกอัดลมเข้าไว้ปริมาณมาก มันใช้ดวงตาเหลือกโปนของมันถลึงจับจ้องมองฮั่นตงเขม็งนิ่ง จากนั้นพลันตวาด "เฮอะ!! หากมิใช่เจ้าลอบจู่โจม ประพฤติตนเยี่ยงสุนัขลอบกัด มิแน่นักว่าเจ้าจักสยบพวกเราลงได้โดยง่ายดอก!" ฮั่นตงได้ยินเช่นนั้นพลันผงกศีรษะ กล่าวว่า "พี่โจวกล่าวไม่ผิด หากมิใช่พวกท่านย่ามใจจนเกินไป ประพฤติตนเยี่ยงคนขาดเขลา เข้ากลุ้มรุมพี่ใหญ่ และเหม่ยชิง มิแน่นักว่าเราจะจู่โจมทำร้ายพวกท่านทั้งหมดได้สำเร็จในกระบวนท่าเดียว ดีไม่ดี หากพี่ซุน พี่เจียง พี่เหมา และท่านเจียง รวมทั้งตัวท่านยังยืนคุมเชิงอยู่เช่นเดิม น่ากลัวฝ่ายที่พลาดท่าคงเป็นเรา...ฮั่นตงแล้ว!" คำพูดนี้ของฮั่นตงทำให้โจวเอินผิง และพรรคพวกพากันสะอึกไป ความหมายในคำพูดย่อมหมายความว่า หากมิใช่พวกมันทั้งเจ็ดโฉดชั่ว ไร้ยางอาย จนถึงกับเข้ากลุ้มรุมฟาหลินซี และเหวินเหม่ยชิง หากปล่อยให้เติ้งเสี่ยวเทา และลามะเสือขาวหูจิ่นเช็คลงมือเพียงลำพัง คนที่เหลือคอยคุ้มกันอยู่ด้านข้าง พวกมันคงไม่ถูกฮั่นตงลงมือจู่โจมจนบาดเจ็บพร้อมเพรียงกันทั้งเจ็ดคน การที่พวกมันพลาดท่า ย่อมเป็นผลจากสิ่งที่พวกมันกระทำเองทั้งสิ้น!!! เหมือนกับที่สุภาษิตโบราณกล่าวไว้ว่า "ท่านหว่านพืชสิ่งใดลงในดิน ย่อมได้รับพืชผลเหล่านั้นเป็นการตอบแทน ท่านปลูกแตงโมย่อมได้ผลแตงโม มิมีวันได้ฝักข้าวโพดฉันใดก็ฉันนั้น คนที่ประพฤติตัวต่ำทรามชั่วช้าคดโกงย่อมมิประสบผลสำเร็จในท้ายที่สุด!" เสี่ยวโกยที่ด้านข้างฟังพี่รองของตนกล่าวกับทั้งเจ็ดคนอยู่นาน พลันร่ำร้องขึ้น "พี่รองมิต้องไปสนทนากับพวกเดรัจฉานพวกนี้ หากพวกมันไม่บอกแผนการออกมา พวกเราก็สังหารมันเสียที่นี่!!!" เจ็ดจอมยุทธขบกรามกรอด จ้องมองเสี่ยวโกยจนลูกตาแทบทะลักออกนอกเบ้า เจียงไคเซ็น ฉายา "คุณชายหอแดง" แอบกระซิบกับหูจิ่นเช็ค ฉายา "ลามะเสือขาว" "ท่านลามะ ฮั่นตงที่ยังมิลงมือคงมิใช่ว่ามันเว้นทางออกให้พวกเรา ข้าพเจ้าคิดว่ามันแม้อยากลงมือ เกรงว่ามิมีปัญญามากกว่า!" "ท่านหมายความว่า....." ลามะเสือขาวกล่าวตอบโต้ "ฮั่นตงลงมือเพียงกระบวนท่าเดียว ก่อนหน้านี้มีข่าวว่ามันได้รับบาดเจ็บบอบช้ำ พลังฝีมือสูญสิ้นยากฟื้นคืน มิแน่นักกระบวนท่าเมื่อครู่เป็นพลังเฮือกสุดท้ายของมัน!" "พวกท่านหากแน่ใจ ก็สามารถลงมือได้!!!" ฮั่นตงที่ด้านข้างเห็นคนทั้งสองซุบซิบกันก็คาดเดาได้ว่าพวกมันคิดอันใด ชิงกล่าวท้าทายทั้งสองออกมา เจียงไคเซ็นกำด้ามพู่กันเหล็กกล้าแนบแน่น ส่วนหูจิ่นเช็คก็กดนิ้วมือกับลูกประคำ จนข้อนิ้วขาวซีด ทว่าทั้งสองก็มิได้ลงมือแต่อย่างใด "ตกลงท่านทั้งเจ็ดตัดสินใจเยี่ยงไร รีบบอกมา!" ฟาหลินซีเห็นหากปล่อยไว้นานคงมิเป็นผลดี เกรงจะมีเหตุเปลี่ยนแปลง ชิงตวาดเสียงดังสำทับมาอีกผู้หนึ่ง เติ้งเสี่ยวเทาจับจ้องบนใบหน้าพรรคพวกที่เหลือทั้งหกคน มันพยักหน้าเป็นเชิงตัดสินใจแก่คนทั้งหก "พี่เติ้ง! ท่าน...ท่านจะบอกมันจริงหรือ?!" ซุนยัดไหลยอดฝีมือคลุมหน้าอดถามมิได้ "เราไม่มีทางเลือก" เติ้งเสี่ยวเทากล่าวพลางยกมือข้างขวาขึ้น คล้ายห้ามปรามพรรคพวกมิต้องกล่าวมากความแล้ว ทว่าพริบตานั้น ฮั่นตงพลันสังเกตเห็นความผิดปกติ ฝ่ามือขวาของเติ้งเสี่ยวเทากลับแฝงท่วงท่าพิสดารประการหนึ่ง มันลอบงอนิ้วชี้แตะกับนิ้วหัวแม่มือ จังหวะนั้นเองฮั่นตงเหลือบเห็นสายตาของคนทั้งหกเป็นประกายคมกล้าแวววาว ในใจฮั่นตงร่ำร้องคำ "ผิดท่า!" เจียงไคเซ็นพลันคำรามคำหนึ่ง คนทั้งหมดพากันหันไปทางมันจนหมด จะยกเว้นก็เพียงฮั่นตง จังหวะนั้นเองเขาพลันเห็นหูจิ่นเช็คที่ด้านข้างเติ้งเสี่ยวเทาล้วงหยิบอะไรบางอย่างออกจากอกเสื้อ ยอดมือปราบชิงเคลื่อนไหวคิดสยบคน ทว่ายังมิทันทำประการใด มีดสั้นของซุนยัดไหลยอดฝีมือคลุมหน้าก็ซัดพุ่งออก ติดตามด้วยกระบองดำประกายกล้าของโจวเอินผิง และกระบี่ของเหมาเจ๋อหมินที่ทิ่มสกัดขัดขวาง อดีตยอดมือปราบได้แต่ชะงักท่วงท่า คนล่าถอยไปด้านข้าง ฮั่นตงหลังจากล่าถอย ก็เตรียมจู่โจมโถมใส่ลามะเสือขาวอีกครา แต่แล้วจังหวะนั้นเองหูจิ่นเช็ค พลันล้วงควักชามใบนึงลวดลายสวยงามออกมา เป็นชามบะหมี่!!!! ก่อนตายลามะเสือขาวถึงกับคิดกินบะหมี่ให้หายอยากสักคราหนึ่งหรือ?! คนทั่วไปอาจมีสักแว่บหนึ่งที่เกิดความคิดโง่เขลาขึ้นมา แต่นั่นมิใช่กับฮั่นตง อดีตยอดมือปราบจดจำชามใบนั้นได้ ชามบะหมี่ดังกล่าวที่แท้เป็นชามที่ใช้ในงานเลี้ยงแต่งงานระหว่างเหวินเหม่ยชิง และหลี่เฉินเชียงเมื่อคราวก่อน ที่สำคัญบนชามใบนั้นมีร่องรอยของจุดสีดำสามจุดเรียงกันอยู่ที่ก้นชาม ปากชามก็ปรากฏรอยบิ่นร้าวโดยถ้วนทั่ว "พี่รอง!!! ระวัง!!!" เสี่ยวโกยย่อมจดจำชามใบนั้นได้ เนื่องเพราะมันเป็นผู้ประดิษฐ์ขึ้นมาเอง เป็นชามบะหมี่แบบพิเศษที่บรรจุดินปืน สามารถระเบิดสร้างความเสียหายได้ใบหนึ่ง! เป็นชามของเสี่ยวโกย! ลามะเสือขาวพลันปาชามลงพื้น "ครืนนนนนนนนนนน" เกิดระเบิดสนั่นหวั่นไหว ควันขาวพวยพลุ่งฟุ้งกระจายกลบไปทั่วบริเวณ บดบังสายตาของทุกผู้คนจนสิ้น!!! ฮั่นตง เสี่ยวโกย ฟาหลินซี และเหวินเหม่ยชิง มิกล้าประมาทเลินเล่อ วาดฝ่ามือสองข้างคุ้มครองส่วนหัว และช่วงอก ป้องกันอีกฝ่ายฉวยโอกาส ภายหลังควันจาง พบว่าทั้งเจ็ดคนหายสาบสูญไปเรียบร้อยแล้ว!!! แก้ไขเมื่อ 04 พ.ย. 48 14:24:57 จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [ 3 พ.ย. 48 20:23:38 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ฮั่นตงส่ายศีรษะ กล่าวว่า " นึกมิถึง ลามะผู้นี้ยังเก็บชามของน้องสามพกติดตัว ราวกับอิสตรีที่บุรุษหนุ่มมอบหมายของหมั้นไว้ดูต่างหน้า" เสี่ยวโกยได้ยินเช่นนั้นพลันรู้สึกหัวร่อมิออกร่ำไห้มิได้ สุดท้ายได้แต่ถอนใจส่ายหน้าไปมา จากนั้นกล่าวว่า "พี่รองพวกเราตามมันไปเถิด คิดว่าคงยังไปมิไกล" "เห็นทีจะมิได้!" ฮั่นตงกล่าวย้ำเสียงหนักแน่น "อะไร! ท่านจะปล่อยพวกมันไปหรือ?" ทันใดนั้นพลันมีเสียงดังขึ้นจากบนหลังคาตึก "มิใช่ว่ามันปลดปล่อยเจ้าพวกนั้น ที่จริงคือมันมิมีปัญญาลงมือแล้วต่างหาก ถูกหรือไม่ศิษย์น้อง" จากนั้นปรากฏบุรุษและสตรีชราคู่หนึ่งเหินร่อนลงจากหลังคาตึกอย่างอ่อนช้อยแผ่วเบา ดูเผินๆ วิชาตัวเบาของพวกมันมิได้สูงส่งเท่าใดนัก หากแต่พวกมันร่อนร่างลงมากระทั่งเสียงเสื้อผ้ากระพือพัดก็มิมีให้ได้ยิน เสื้อผ้าก็คล้ายผนึกเป็นหนึ่งเดียวกับองคาพยพบนร่าง ไม่กระดิกกระเดี้ยเคลื่อนไหวแม้เพียงเล็กน้อย ทอดตาทั่วแผ่นดินบุรุษสตรีชราคู่นี้คงเป็นใครไปมิได้นอกจาก "นางแอ่นคู่คืนรัง" "ฮั่นตง คารวะผู้อาวุโส...ไม่สิ คารวะศิษย์พี่ทั้งสอง!" คำพูดนี้สร้างความแตกตื่นแก่เหวินเหม่ยชิง และพรรคพวกเป็นยิ่งนัก เสี่ยวโกยเห็นฮั่นตงกล่าวคารวะศิษย์พี่ก็กำลังจะผ่อนคลายความระมัดระวังลง ทว่าเมื่อสังเกตสีหน้าของฮั่นตงแล้วก็พบว่ามีสีหน้าตึงเครียดเสียยิ่งกว่าตอนเผชิญหน้าเจ็ดจอมยุทธเสียอีก! ชายชราพลันกล่าวว่า "เจ้ากลับเป็นศิษย์ร่วมสำนักกับพวกเราจริงๆ นึกมิถึงท่านอาจารย์ละทิ้งเรื่องราวทางโลก บำเพ็ญเพียรเพื่อเป็นเซียน ในที่สุดยังรับเจ้าเป็นศิษย์อีกผู้หนึ่ง!" "เรื่องนี้นับเป็นความบังเอิญ และโชควาสนาของข้าพเจ้า ท่านผู้เฒ่าจึงได้รับข้าพเจ้าเป็นศิษย์" ฮั่นตงกล่าวตอบ แววตาทอประกายสำนึกตื้นตันเมื่อนึกถึงผู้เป็นอาจารย์ "อืม เป็นวาสนา เป็นวาสนา" หญิงชราที่ด้านข้างกล่าวขึ้นเป็นคราแรก ใบหน้าของนางแม้นิ่งเฉย ทว่าในดวงตาคล้ายฉายแววพอใจ และยินดีอยู่หลายส่วน ชายชราอดปรายตามองผู้เป็นฮูหยินมิได้ ดวงตาของเขาฉายแววตำหนิอีกฝ่ายเล็กน้อย แต่ก็ยังมิกล้าเอ่ยปากตำหนินางออกมา "วาสนา ฮา ฮา นึกมิถึงท่านอาจารย์รับเจ้าเป็นศิษย์ ถ่ายทอดฝีมือให้เจ้า เพื่อให้เจ้าก่อกรรมทำเข็ญ สมคบคิดพรรคมาร!" ชายชรากล่าววาจาเสียงดัง "ท่านพี่..." หญิงชราเอ่ยปากคิดทักท้วง ทว่าอีกฝ่ายยกมือเป็นเชิงห้าม นางได้แต่นิ่งเงียบ ฮั่นตงแย้มยิ้มกล่าวว่า "ศิษย์พี่ ท่านก็ทราบเรื่องเหล่านี้เป็นหลิวหยงเคอ แห่งหัวซานให้ร้ายข้าพเจ้า ท่านอาจารย์เลี้ยงดูข้าพเจ้ามาแต่เล็กแต่น้อย ทั้งยังอบรมถ่ายทอดวิชา ข้าพเจ้ามิกล้าประพฤติตัวเลวทรามเป็นที่เสื่อมเสียแก่สำนักหรอก" "เฮอะ!" ชายชราแค่นเสียงเป็นเชิงมิพอใจ แต่ตัวมันเองก็ทราบดีว่าคำกล่าวของฮั่นตงมิใช่คำเท็จ ตัวมันก็พอรู้ตื้นลึกหนาบางของหลิวหยงเคออยู่บ้าง "ข้าพเจ้ามีคำพูด ใคร่ขอคำชี้แนะจากศิษย์พี่เช่นกัน" ฮั่นตงกล่าวเสียงเรียบ ชายชราจ้องมองอีกฝ่ายกล่าวตอบว่า "เรากำลังฟัง" "ตัวท่านสองสามีภรรยามีชื่อเสียงตั้งแต่สามสิบกว่าปีก่อน หลังจากนั้นเมื่อยี่สิบกว่าปีที่แล้วก็เก็บตัวถือสันโดษ เหตุใดครานี้ยินยอมละทิ้งชีวิตอันสุขสงบ เอาตัวเข้าพัวพันเรื่องราวในยุทธภพอีกเล่า?" ชายชราคิ้วขมวดเข้าหากัน จากนั้นก็คลายออกอย่างรวดเร็ว กล่าวว่า "หากเป็นผู้อื่นเราคงมิตอบคำถามนี้เป็นแน่ เรื่องที่เราสองสามีภรรยาคิดใคร่ทำ นอกจากท่านอาจารย์แล้ว มิว่าใครก็มิอาจสอดมือยุ่งเกี่ยว! เห็นแก่เจ้าที่เป็นศิษย์น้อง และวันนี้อาจต้องทิ้งชีวิตไว้ที่นี่! เราจักตอบคำถามนี้!" "ท่านพี่!" หญิงชราร่ำร้องคล้ายจะกระตุ้นเตือนอีกฝ่าย "เจ้ามิต้องพูด เราเมื่อรับปากคนอื่นมา ย่อมมิอาจบิดพริ้ว!" เว้นนิดหนึ่งหันไปกล่าวกับฮั่นตง "สาเหตุที่ทำให้เราต้องละทิ้งความสงบออกสู่ยุทธภพ ย่อมเป็นเพราะหลี่เฉินเชียง! และพรรคฉิกจับอิดของมัน! การเข้ามาของคนผู้นี้มิเพียงเป็นภัยคุกคามต่อบู๊ลิ้ม กระทั่งชนชาวฮั่นเราก็มิเป็นข้อยกเว้น!" ฮั่นตงได้ยินพลันผงกศีรษะเป็นเชิงเห็นด้วย หลี่เฉินเชียง และฉิกจับอิดนับเป็นภัยคุกคามที่ผู้ใดก็มิกล้าวางใจ "ดังนั้นท่านจึงร่วมมือกับหลิวหยงเคอ รวบรวมชาวยุทธกลุ่มหนึ่งขึ้นอย่างลับๆ เรียกว่าพวก 'เฮียงเน้ย' ภายใต้การสนับสนุนด้านกำลังทรัพย์จากเฒ่ามากวาสนา พรรค 'เฮียงเน้ย' ของพวกท่านก็เจริญเติบโตอย่างรวดเร็ว ในที่สุดถึงกับสามารถต่อกรกับฉิกจับอิดได้อย่างสมน้ำสมเนื้อ เพียงแต่ข้าพเจ้ายังไม่เข้าใจ?" "ไม่เข้าใจอันใด?" "ด้วยอุปนิสัยเช่นท่าน เหตุใดเข้าร่วมกับหลิวหยงเคอ และเฒ่ามากวาสนาที่กระทำโดยไม่เลือกวิธีเช่นนี้?" ชายชราพลันแย้มยิ้มขึ้นบ้าง กล่าวว่า "ผู้เยาว์ยังคงเป็นผู้เยาว์ แม้ฉลาดเฉลียว แต่ยังอ่อนด้อยประสบการณ์ ขาดความระเอียดถี่ถ้วนไปบ้าง เราก็มีความคิดอ่านของเรา มิจำเป็นต้องบอกแก่เจ้า หลิวหยงเคอเองก็มิใช่ไม่มีส่วนดี ไม่ว่าอย่างไรมันก็ยังเป็นผู้กอบกู้ยุทธภพ กวาดล้างพรรคฉิก ช่วยเหลือชนชาวฮั่นเราให้พ้นภัย!" "อ้อ แล้วเรื่องที่มันคิดครอบงำ หอห้ากระบี่ ยึดครองบู๊ลิ้ม ควบคุมการค้าขายของตงง้วนเรา ก็นับเป็นเรื่องดี?" "มีใครบ้างมิคิดทำเพื่อตนเอง หากจะต้องเลือกระหว่างหลิวหยงเคอที่มักใหญ่ใฝ่สูง กับฉิกจับอิดที่ขายชาติ ต่อให้ย้อนเวลากลับไปได้ เรายังคงกระทำเช่นนี้!" ชายชรากล่าวด้วยน้ำเสียงแน่วแน่ "เช่นนั้น ท่านทั้งสองจึงต้องลงมือให้ได้? วันนี้หากมิได้ชีวิตเรา พวกท่านคงมิยินยอมเลิกรากระมัง?" ฮั่นตงกล่าวเสีงเรียบ ทว่าบรรยากาศระหว่างหนึ่งชราหนึ่เยาวว์วัยกลายเป็นตึงเครียด จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [ 3 พ.ย. 48 20:24:15 ]

ความคิดเห็นที่ 3 "ก็มิถึงกับไม่มีวิธีอื่น ขอเพียงเจ้ายินยอมมอบกำไลมังกรเขียวกลับมา พวกเราก็พร้อมปลดปล่อยเจ้าไป มิแน่ยังจะช่วยเจ้าหลบหนี" "อ้อ ที่จริงท่านทั้งสองต้องการเป็นเจ้าสำนักกระเรียนฟ้า" "ผิดแล้ว พวกเราเพียงมิต้องการให้ของสำคัญของสำนักเราตกไปอยู่ในมือของผู้อื่น ยามนี้ตัวเจ้าถูกตามล่า คู่มือของเจ้าก็มิใช่บุคคลธรรมาสามัญ เพียงหน่วยงานล่าอสูรที่ติดตามเข่นฆ่าพวกเจ้า ก็ยากยิ่งแล้วที่เจ้าจะหลบหนีรอดพ้น!" "ฮา ฮา ศิษย์พี่ พวกท่านมิต้องเป็นห่วง กำไลมังกรเขียวจักมิมีวันตกอยู่ในมือของผู้อื่น ที่มิใช่คนของสำนักเราเด็ดขาด!!!" ผู้เฒ่านางแอ่นเลิกคิ้วด้วยความสงสัย ฮั่นตงก็มิรีรอให้อีกฝ่ายเอ่ยปากถาม กล่าวว่า "เนื่องเพราะเวลานี้กำไลมังกรเขียวถูกเราหลอมรวมเข้ากับลมปราณในร่าง นอกจากสังหารเรา และใช้วิธีการเฉพาะของสำนัก จึงสามารถดึงเอากำไลนี้ออกจากร่างเราไปได้!!! ดังนั้นแม้เราถูกสังหาร พวกท่านก็มิต้องกลัวว่าจะมีคนอื่นได้กำไลไป!!!" สองสามีภรรยาชราตกตะลึงจนอุทานออกมา "เจ้า....เจ้าสำเร็จเคล็ดปราณผันแปรขั้นที่สิบแล้ว?!!" "มิผิด!!!" กล่าวจบ ทั่วร่างของฮั่นตงพลันปรากฏคลื่นอากาศไหลเวียน ประกายสีเขียวแรงกล้าไหลท่วมทะลักออกจากร่างโดยรอบ จากนั้นกลับกลายเป็นเงาร่างที่คล้ายมี คล้ายไม่มี ของมังกรร้ายที่แสยะยิงฟัน แยกเขี้ยวหมุนทะยาน วิ่งวนห่อหุ้มร่างของอดีตยอดมือปราบโดยถ้วนทั่ว!" นางแอ่นคู่คืนรังทั้งสองเบิกตากว้างจับจ้องมองร่างของศิษย์ผู้น้อง สุดท้ายผู้เป็นสามีถอนหายใจออกมา "นึกมิถึงเจ้าเป็นอัจฉริยะบุรุษที่หาได้ยากยิ่ง นับว่าสายตาของอาจารย์แหลมคมยิ่งนัก ไม่ได้ดูคนผิด เอาเถอะเมื่อเป็นเช่นนี้ เราคงมิใช่คู่มือของเจ้า ฮูหยินพวกเราไปเถิด!" ตอนท้ายหันไปกล่าวกับภรรยา ตนเองหันกลับเดินนำหน้าจากไป ข้างฝ่ายภรรยา เห็นสามีเดินจากไป ก็หันมายิ้มให้กับฮั่นตง กล่าวว่า "ศิษย์น้องเจ้าก็ดูแลรักษาตัวด้วย พวกเราจากกันคราวนี้ อาจมิมีโอกาสพบกันอีก ลาก่อน" กล่าวจบเคลื่อนไหวเพียงแผ่วเบา ร่างก็เคลื่อนกายถอยหลังไปประดุจเหินบิน ติดตามผู้เป็นสามีไปอย่างรวดเร็ว "พี่ฮั่น! น้องรอง! พี่รอง!" ฟาหลินซี เสี่ยวโกย และเหวินเหม่ยชิงร่ำร้องอกมาอย่างสุดเสียง ร่างของฮั่นตงล้มฟุบแน่นิ่งลงกับพื้น เพียงคล้อยหลังของนางแอ่นคู่ไปเพียงพริบตาเดียว! *********************************** เงาดำสองเงาไหววูบอยู่บนหลังคาตึก นางแอ่นคู่คืนรังทั้งสองกลับมิได้จากไปอย่างแท้จริง พวกมันกลับซุ่มบนหลังคาตึก คล้ายคาดเดาได้ว่าฮั่นตงมิอาจอดทนยืนอยู่ได้นานเกินไปนัก ในที่สุดพวกมันจะฉวยโอกาสนี้จู่โจมลงมือ สุดท้ายทั้งสองกลับต้องการชีวิตของฮั่นตงจริงๆ เช่นนี้ฮั่นตงคงมิมีทางรอดแล้ว!!!! "ท่านพี่ ท่านกล่าวไม่ผิด มันมิอาจยืนหยัดได้เกินหนึ่งก้านธูปจริงๆ อาการบาดเจ็บของมันเพียงทุเลาหายดีแค่เจ็ดแปดส่วน กลับต้องใช้พลังลมปราณมากมายต่อเนื่องถึงเพียงนั้น ในที่สุดอาการกำเริบขึ้น!" ฝ่ายสามีได้ยินเช่นนั้นกลับมิกล่าวอันใด เพียงโบกมือคราหนึ่ง กล่าวว่า "พวกเราไป" "เพ้ย ไฉนไปเล่า? หรือท่านมิคิดช่วยเหลือมันจริงๆ มันมิเพียงเป็นศิษย์น้องเพียงคนเดียว มันยังเป็นผู้สืบทอดกำไลมังกรเขียวของอาจารย์ พูดให้ถูกมันก็มีฐานะเป็นเจ้าสำนัก เป็นความหวังที่จะสืบทอดจรรโลงสำนักของเราต่อไป ท่านกลับคิดปล่อยมันตกตายจริง?" "หากมันตายด้วยเรื่องเพียงเท่านี้ ก็มิคู่ควรเป็นศิษย์ร่วมสำนัก ยิ่งมิคู่ควรเป็นเจ้าสำนัก หากมันมิสามารถข้ามอุปสรรคเล็กๆ เพียงเท่านี้ ก็มิสมกลับเป็นผู้สืบทอด ก็ให้มันตกตายไปเถิด!" "ท่านพี่!!!" "ถึงตอนนั้นพวกเราค่อยมาเก็บศพมัน" "เพ้ย ถึงตอนนั้นท่านค่อยคิดแก้แค้นแทนมันจะยังทันที่ไหนกัน?" "ใครบอกว่าเราจะล้างแค้นแทนมัน เราแค่มาเอากำไลมังกรเขียวจากมันเท่านั้น!" "อย่างนั้นสำนักเราคงหมดผู้สืบทอดแล้ว" ฝ่ายภรรยากล่าวอย่างเสียดาย "ถึงตอนนั้นจริงๆ พวกเราค่อยเฟ้นหาผู้มีพรสวรรค์ซักคน แม้อาจมิดีเลิศเท่ามัน แต่ก็คงพอจะหาที่พอใช้การได้อยู่บ้าง จากนั้นรับศิษย์แทนอาจารย์ผู้มีพระคุณสักคน ฝึกฝนมันสักยี่สิบปี ให้มันสืบทอดสำนักก็ยังมิสาย" ฝ่ายภรรยาถลึงตาใส่ผู้เป็นสามี กล่าวด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด "ท่านกลับมิคิดช่วยมันจริงๆ" "อืมม หลิวหยงเคอก็มินับว่าเป็นตัวเลวร้ายเสียทีเดียว มันแม้จะมักใหญ่ใฝ่สูง แต่ก็มิถึงขั้นขายชาติ เรื่องราวในยุทธภพ ต้องให้คนในยุทธภพแก้ไข พวกเราเมื่อวางมือแล้วก็มิควรยุ่งเกี่ยวเรื่องไร้สาระนี้" "ท่าน...." หญิงชราขยี้เท้าด้วยความมิพอใจ ทันใดนั้นทั้งสองได้ยินเสียงฝีเท้า มีผู้คนกลุ่มใหญ่ ประมาณ สามสิบกว่าคน กำลังมุ่งมาทางนี้ ทั้งสองหันไปทางกลุ่มคนเหล่านั้นก็พบว่าเป็นกองกำลังของ "หน่วยงานล่าอสูร" นำโดยเจ็ดผู้นำ ที่แท้พวกมันไปแล้วย้อนกลับมาอีกครั้ง พกพาหน้าไม้คันธนู กับผู้คนอีกสามสิบกว่าคนคิดจัดการกับฮั่นตงให้จงได้!!! จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [ 3 พ.ย. 48 20:24:43 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ลิงก์ตอนเก่า ตอนที่ 90 เจ็ดผู้กล้ามาแว้วววววววววววว http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3678398/W3678398.html#2 ตอนที่ 89 เสี่ยว...รำพึง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3661999/W3661999.html#19 ตอนที่88 ข้อกำหนดการปฏิบัติการในภาวะฉุกเฉิน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3634443/W3634443.html#4 ตอนที่ 87 ปฏิบัติการเฮียงเน้ย!!!! http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3606456/W3606456.html#30 ตอนที่ 86 เส้นทางที่ทอดขนานกัน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3592100/W3592100.html#40 ตอนที่ 85 พ่ายแพ้ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3577806/W3577806.html#28 บทที่ 84 สูงสุดคืนสู่สามัญ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3554435/W3554435.html#37 ตอนที่ 83 ตัวตนแท้จริงของ "วาสนา" http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3531471/W3531471.html#29 ตอนที่ 82 ฉิกชำระแค้น http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3503314/W3503314.html#18 ตอนที่81 "ขิงแก่" http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3489130/W3489130.html ตอนที่ 80 มรณานุสติ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3471428/W3471428.html ตอนที่ 79 กระดาษเปล่า http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3456457/W3456457.html ตอนที่ 78 "นัว!" http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3358502/W3358502.html ตอนที่ 77 พัวพันสัปยุทธ์ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3343067/W3343067.html ตอนที่ 76 เงาพรายจำแลง (ชื่อตอนออกจะขัดๆ ไปนิด) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3330223/W3330223.html ตอนที่ 1-75 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3330223/W3330223.html#2 แนะนำตัวละครและรายละเอียดโดยย่อ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2419342/W2419342.html เรื่องย่อฉิกจับอิด http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3034839/W3034839.html เรื่องย่อฉิกจับอิด (ต่อ) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3218228/W3218228.html เรื่องย่อฉิกจับอิด (ต่อ2) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3218417/W3218417.html คุณคือใครในยุทธภพ แบบทดสอบความเป็นจอมยุทธของคุณ!!!! http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3571378/W3571378.html#80 จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [ 3 พ.ย. 48 20:26:51 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เจิม จากคุณ : jengly - [ 3 พ.ย. 48 21:20:34 ]

ความคิดเห็นที่ 6 โอ๊ย...ฮั่นตง คิดถึงจัง ^^ หนมจีนชอบศิษย์พี่จังเลย นั่นสิ ไม่อาจผ่านด่านนี้เองได้ เจ้าก็ไม่คู่ควร เช่นนั้นมิสู้หาผู้เหมาะสมคนอื่นเข้ารับหน้าที่ โดนใจจัง ^^ จากคุณ : หนมจีน - [ 3 พ.ย. 48 21:24:38 A:80.229.240.76 X: TicketID:063710 ]

ความคิดเห็นที่ 7 คุ้มค่าที่รอคอย รึป่าว . จากคุณ : Z4t4nGuru bofh - [ 3 พ.ย. 48 23:18:13 ]

ความคิดเห็นที่ 8 รออ่านตั้งนาน ก็นึกว่าอํ่นตงหายจริงๆ ซะอีก อยากให้ทีมงานช่วย สเกตภาพตัวละครออกมา โชว์หน่อยครับ อยากเห็นน้องเหมย..ง่ะ จากคุณ : ละอ่อนเจียงฮาย - [ 4 พ.ย. 48 02:12:27 A:58.147.76.177 X: ]

ความคิดเห็นที่ 9 มาซะที  อิอิ จากคุณ : DogRobo - [ 4 พ.ย. 48 08:44:38 ]

ความคิดเห็นที่ 10 รูปตัวละคร ดูได้จากกระทู้นี้นะครับ แต่มีไม่ครบ ส่วนรูปตัวละครโปรดทั้งเจ็ดของผม ดูได้จากตอนที่แล้ว http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2419342/W2419342.html จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [ 4 พ.ย. 48 08:54:50 ]

ความคิดเห็นที่ 11 นางแอ่นจะตัดสินใจยังไง จะช่วยหรือไม่ช่วย เหอๆ จากคุณ : ลูนาติก - [ 4 พ.ย. 48 11:39:05 ]

ความคิดเห็นที่ 12 นึกสังหรณ์ใจอยู่เหมือนกันว่าฮั่นตงยังไม่หายดี กำลังสนุก จบตอนซะแล้ววว จากคุณ : GTW - [ 4 พ.ย. 48 15:15:53 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ยังไม่ได้อ่าน แอบมาแซวก่อนว่าเมื่อฉิกจับอิดหวนคืน อิอิ จากคุณ : scottie - [ 4 พ.ย. 48 15:43:20 ]

ความคิดเห็นที่ 14 กลับมาแล้ว...คิดถึงอยู่นาน มาลงชื่อไว่ก่อนเด๋วว่างแล้วจะมาอ่านค่าา จากคุณ : Hexi - [ 4 พ.ย. 48 20:17:05 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ทำไมรู้สึกว่าสั้นจังค่ะ จากคุณ : รสา รสา - [ 4 พ.ย. 48 22:15:05 ]

ความคิดเห็นที่ 16 กลับมาอ่านเหมือนกัน เฮ่ ๆ... เออ..คุณรสา...คับ ของคนแต่งเขาสั้น...คนอ่านก็ต้องรู้สึกสั้นไปด้วยสิคับ ฮาฮา...พูดเรื่องนิยายล้วน ๆ นะนี่... จากคุณ : superJ - [ 4 พ.ย. 48 23:49:21 ]

ความคิดเห็นที่ 17 อ่านไป...เค็มไป  >.<~ คุณขยันแต่ง...เราก็ขยันอ่าน 555+ จากคุณ : นางพญายม - [ 7 พ.ย. 48 07:14:16 ]

ความคิดเห็นที่ 18 **********คุยกับคนอ่าน********** ทักทายกันหน่อยหลังจากห่างหายไปเกือบ 3 เดือน ขออภัยนักอ่านทุกท่าน แต่ติดภาระด้านการศึกษาเพื่อพัฒนาความรู้ และฐานะทางการเงิน แหะๆ (^^)> ตอนนี้กลับมาประจำการแล้ว ตอนที่ผ่านมานี้ ออกจะสั้นไปนิด เนื่องเพราะยังไม่ชิน หยุดแต่งไปนาน ตอนต่อไปคงจะยาวขึ้น เจิม   จากคุณ : jengly   ขอบคุณน้องจุ๊บบ่าง 1 คุณน้องมาทีไร มีคนอ่านเยอะทุกที ^___^ ขอบคุณจ้า   โอ๊ย...ฮั่นตง คิดถึงจัง ^^ หนมจีนชอบศิษย์พี่จังเลย นั่นสิ ไม่อาจผ่านด่านนี้เองได้ เจ้าก็ไม่คู่ควร เช่นนั้นมิสู้หาผู้เหมาะสมคนอื่นเข้ารับหน้าที่ โดนใจจัง ^^ จากคุณ : หนมจีน   หนมจีนคิดถึงฮั่นตง แต่คนแต่งคิดถึงหนมจีน กะคนอ่านทุกคนเล้ยยยยยย (ประจบประแจงสุดฤทธิ์) คุ้มค่าที่รอคอย รึป่าว . จากคุณ : Z4t4nGuru bofh   ขออภัยท่านปังตอ (ซาตานกูรู) เป็นอย่างยิ่ง ที่ทำให้รอคอย แล้วได้อ่านสั้นๆ ตอนต่อไปจะพยายามให้ยาวขึ้นนะครับ รออ่านตั้งนาน ก็นึกว่าอํ่นตงหายจริงๆ ซะอีก อยากให้ทีมงานช่วย สเกตภาพตัวละครออกมา โชว์หน่อยครับ อยากเห็นน้องเหมย..ง่ะ จากคุณ : ละอ่อนเจียงฮาย   รูปตัวละคร ดูได้จากกระทู้นี้นะครับ แต่มีไม่ครบ ส่วนรูปตัวละครโปรดทั้งเจ็ดของผม ดูได้จากตอนที่แล้ว http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2419342/W2419342.html มาซะที  อิอิ จากคุณ : DogRobo     คนอ่านมาซะที อิ อิ (เลียบแบบซ้า) นางแอ่นจะตัดสินใจยังไง จะช่วยหรือไม่ช่วย เหอๆ จากคุณ : ลูนาติก   ตอนหน้ารู้แน่นอนครับ ^^ นึกสังหรณ์ใจอยู่เหมือนกันว่าฮั่นตงยังไม่หายดี กำลังสนุก จบตอนซะแล้ววว จากคุณ : GTW     แหะๆ ขอบคุณอาจารย์จี ตอนหน้าได้เรื่องแน่ครับ   ยังไม่ได้อ่าน แอบมาแซวก่อนว่าเมื่อฉิกจับอิดหวนคืน อิอิ จากคุณ : scottie   5555 นี่เป็นความตั้งใจของคนแต่งเน้อ ที่ตั้งชื่อตอนแบบนี้ อิ อิ จะใส่ ฉิกจับอิดหวนคืนก็นะ แหมมมมม   กลับมาแล้ว...คิดถึงอยู่นาน มาลงชื่อไว่ก่อนเด๋วว่างแล้วจะมาอ่านค่าา จากคุณ : Hexi     ขอบคุณครับๆ กลับมาแล้ว และคงอยู่กันอีกอย่างน้อยสองเดือน จะพยายามเร่งมือให้ได้เยอะที่สุด อากจะให้จบไปเลย แต่คงจะลำบากนิดนึง   ความคิดเห็นที่ 15   ทำไมรู้สึกว่าสั้นจังค่ะ จากคุณ : รสา รสา   สั้นจริงๆ อ่ะครับ คนแต่งยังไม่เข้ามืออ่ะครับ   กลับมาอ่านเหมือนกัน เฮ่ ๆ... เออ..คุณรสา...คับ ของคนแต่งเขาสั้น...คนอ่านก็ต้องรู้สึกสั้นไปด้วยสิคับ ฮาฮา...พูดเรื่องนิยายล้วน ๆ นะนี่... จากคุณ : superJ     อ่ะนะ --__---- เหลือบดู(นิ้ว) ก็ไม่สั้นนี่หว่า อิ อิ อ่านไป...เค็มไป  >.<~ คุณขยันแต่ง...เราก็ขยันอ่าน 555+ จากคุณ : นางพญายม เค็มตรงไหนอ่ะ ไม่ได้ดองเลยน้า  เด๋วตอนหน้าอย่าบ่นว่ายาวไปแล้วกานนนน (อิ อิ โม้เข้าไว้) จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [ 7 พ.ย. 48 10:43:45 ]

ความคิดเห็นที่ 19 โดนรุมยังงี้ นางแอ่นคู่จะเปลี่ยนใจกลับมาช่วยมั้ยอ่ะ จากคุณ : กั๊ดจัง - [ 7 พ.ย. 48 17:21:40 ]

ความคิดเห็นที่ 20 กั๊ดจัง เปลี่ยนหรือเปล่า คืนนี้ได้รู้แน่ครับ วันนี้มีตอนที่ 92 แน่นอน ตอนค่ำๆ จะมาแปะจ้า ตอนนี้มีอยู่สิบหน้า กะว่าตรวจทาน แล้วแต่งเพิ่มอีกนิดหน่อย เพียงแต่งงๆ นิดนึง ทำไมใส่ในเวิร์ดที่บ้านได้สิบกว่าหน้า ใส่ที่ทำงานได้แค่เจ็ด สงสัยตั้งหน้ากระดาษไม่เท่ากัน >_< แล้วตกลงมันมีเท่าไหร่แน่ฟะ จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [ 10 พ.ย. 48 09:24:16 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ตอนต่อไปเรียบโร้ยแล้ววววววว http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3870514/W3870514.html แก้ไขเมื่อ 10 พ.ย. 48 23:50:52 จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [ 10 พ.ย. 48 22:50:16 ]