เป็นที่รู้กันทั่วซอยสุขโขว่า "คุณดร" บ้านหลังริมสุดนั้นรักสัตว์ยิ่งนัก เธอเลี้ยงหมาไว้หลายตัวแล้วยังเผื่อแผ่เมตตาไปถึงหมาบ้านอื่นและหมาข้างถนนอีกด้วย วันไหนเธอเดินออกมาหน้าบ้านบรรดาหมาก็วิ่งหางแกว่งมาพันแข้งพันขาต้อนรับกันเอิกเกริก ถ้าเธอขับรถจะเข้าบ้านก็จะเกิดความโกลาหลอลหม่านด้วยเกิดศึกสงครามระหว่างหมาในบ้านและหมานอกรั้ว ทั้งเธอและคุณนายสมถวิลแม่บ้านร้องวี๊ดว๊ายดังไป 3 บ้าน 8 ซอยเพราะต้องคอยห้ามทัพแถมยังต้องระวังไม่ให้ขับรถทับเจ้าตัวใดตัวหนึ่งอีกด้วย บรรดาหมาๆของเธอนี้มีเรื่องราวน่ารักมากมายที่จะมาเล่าขานให้ฟังในคราวต่อไป


ชะรอยมาดามจิ๊บไก่ป่านางหนึ่งคงสังเกตุการณ์นี้อยู่หลายเพลา จึงวันหนึ่งหล่อนก็โผบินมาเดินเตาะแตะอยู่บนรั้วบ้านของคุณดร และเพื่อให้คุณนายสมถวิลมองเห็น หล่อนเลยโก่งคอขันทั้งๆที่เป็นกลางวันแสกๆซึ่งได้ผลทันตาเห็น คุณสมถวิลร้องว๊ายดังลั่นจนคุณดรที่ชอบนอนกลางวันเป็นยิ่งนักถึงกับตกใจตื่น

"น้องเป็นอะไรไปรึไงหวิน" คุณดรละล่ำละลักเป็นห่วงบรรดาลูกๆ 4 ขาของเธอ

"เปล่าค่ะคุณดร แต่ดูสิคะ ไก่ที่ไหนไม่รู้มาบ้านเรา ขันซะดังเชียว หนูกลัวน้องๆจะกัดเอาน่ะค่ะ"

พูดเรื่องสัตว์เท่านั้น คุณดรก็ถลาหัวหูกระเซิงออกมา มือไม้เธอกางขวักไขว่ไล่ต้อนเด็กๆด้วยความห่วงมาดามจิ๊บที่ยืนจดๆจ้องคุมเชิงอยู่บนรั้ว พอสบตากันมาดามจิ๊บก็รู้แน่แก่ใจว่า ใต้ร่มไม้ชายคาของคุณดรนี้จิ๊บจะพึ่งพาอยู่ได้ด้วยความร่มเย็นเป็นสุข หล่อนจึงบินถลาลงมาหมอบแทบเท้าคุณดรผู้มีน้ำใจงาม


สมถวิลร้องอีกกรี๊ดเมื่อเห็นเจ้า 4 ตัวขยับขาทำให้คุณดรถึงกับสดุ้งเฮือกตื่นเต็มที่ แต่น่าแปลกที่ทั้ง 4 ตัวเพียงแต่เมียงๆมองๆสาวจิ๊บแล้วก็หมดความสนใจ เห็นอย่างนั้นจิ๊บก็เริ่มขยายรัศมีการเดินเล่นโดยมีคุณดรเดินตามอารักขาด้วยความห่วงใย


จิ๊บมาสังเกตุการณ์และลองหยั่งเชิงการที่จะมาขอพึ่งใบบุญคุณดรได้เพียงไม่กี่วัน พอแน่ใจแล้วหล่อนก็กลับไปพาลูกสาวมามอบตัวขออยู่ด้วย

“ว๊ายคุณดรขา มาดูเร๊ว แม่จิ๊บไปพาใครมาแน่ะค่ะ”

“แม่ลูกกันแน่ๆค่ะคุณดร โถ ดูแม่จิ๊บเค้ากางปีกปกป้องซิคะ”

“ก๊อกๆๆๆ” ลูกสาวของจิ๊บส่งเสียงแนะนำตัว

ชื่อ“ก๊อก”ก็แล้วกันคุณดรว่า “หวินก็ช่วยดูๆหน่อยนะ อย่าให้น้องๆกัดเอาล่ะ”

ก๊อกโตวันโตคืนจนเป็นสาวทันแม่ มาวันหนึ่งหล่อนก็ไปออกไข่ไว้ในลังกระดาษตรงสวนหลังบ้าน ออกไข่เสร็จหล่อนก็ออกไปเดินเล่นโดยไม่ได้เฉลียวใจว่าสมถวิลจะมาเก็บไข่ของหล่อนไปอวดคุณดร ดังนั้นพอหล่อนกลับมาและเห็นแต่ลังเปล่าหล่อนก็เกิดอาการคลุ้มคลั่ง ส่งเสียงกะโต๊กกะต๊ากคำรามน่ากลัวและจิกตีลังเป็นโกลาหล ใครเข้าใกล้ก็ถูกหล่อนจิกตีราวกับไก่เสียจริตกันโดยถ้วนหน้า

ใครหนอช่างมาลักลูกของจิ๊บไป ความตรอมใจทำให้หล่อนกินไม่ลงทั้งข้าวทั้งน้ำ วันๆเอาแต่นั่งกกลมด้วยหัวใจที่แหลกสลายและไม่ยอมออกจากลังไปไหนทั้งสิ้น ทำให้คุณดรเศร้าใจยิ่งนัก เธอจึงปรึกษาใครต่อใครแล้วก็ได้คิดว่าน่าจะหาไข่หินมาให้ก๊อกกกเล่น หลังจากขับรถไปหาซื้อหลายห้างคุณดรก็หน้าบานได้ไข่หินสีนวลมาให้ก๊อกสมใจนึก

ได้ลูกรักกลับคืนมา ก๊อกก็เริงเร่าเบิกบานและนั่งกกไข่หินจนก้นด้าน ด้วยความสงสารคุณดรก็หันไปต้มไข่ให้ก๊อกกกแทนพื่อความนุ่มก้น แต่กกเท่าไรก็ไม่เป็นตัว ก๊อกจึงชักเริ่มอารมณ์เสียเดือดร้อนถึงคุณดรอีก เธอเลยโทรปรึกษาจิตแพทย์ไก่ว่าจะทำอย่างไรดี ซึ่งได้ความว่า คุณดรไม่ควรหลอกก๊อกแต่ควรหาทางให้หล่อนยอมรับความจริง “มันต้องมีวิธี” หมอไก่ว่าอย่างนั้น

ทั้งคุณดรและสมถวิลจึงกลายเป็นพี่เลี้ยงและจิตแพทย์ไก่จำเป็น ไม่นานหลังจากนั้นก๊อกก็ทำใจได้ หล่อนเลยไข่ทิ้งไข่ขว้าง กลางวันเดินเล่นกลางคืนก็บินขึ้นไปนอนบนกิ่งไม้เคียงคู่กับจิ๊บอย่างมีความสุข

สองแม่ลูกอาศัยใต้ร่มไม้ชายคาของคุณดรด้วยความผาสุก แม้เมื่อไข้หวัดนกระบาดหนักและทางการสั่งให้ฆ่าไก่ในละแวกบ้านคุณดรให้หมด คุณดรก็กางปีกปกป้องลูกบุญธรรมทั้งสองของเธออย่างเข้มแข็ง เธอแจ้งทางการว่ามีไก่ในครอบครองจริงแต่เป็นไก่ป่าที่แสนจะแข็งแรงสมบูรณ์ เธอฆ่าไม่ลง เธอว่าอย่างนั้น

ทุกวันนี้ทั้งจิ๊บและก๊อกก็ยังอยู่กินที่บ้านคุณดรอย่างสุขโขไม่ผิดชื่อซอยและคงอยู่ไปตราบชั่วอายุขัยของเขานั่นเอง

แก้ไขเมื่อ 04 พ.ย. 48 07:23:19