ความคิดเห็นที่ 1 . (73) ชุมชนคนหลงทาง          ห้องนอนของแอนนาถูกจัดแต่งเสียประณีตเพื่อต้อนรับเอ็ดการ์          ผ้าปูที่นอนเปลี่ยนใหม่  ต้นเฟิร์นถูกฉีดฝอยน้ำจนขึ้นละออง  ภาพถ่ายที่เคยอยู่บนโต๊ะเครื่องแป้งถูกซุกไว้ก้นลิ้นชักชุดชั้นใน          "ไม่มีเตียงน้ำเหรอครับ"  เอ็ดการ์ยิ้มเจ้าเล่ห์ กวาดตาสำรวจห้องเป็นครั้งแรก          "ขอโทษทีค่ะ"  แอนนายักไหล่  "พอดีส่งซ่อมน่ะ  เมื่อคืนมีสุภาพบุรุษแวะมาคนนึง เราเกือบจะทำเอาแมวจมน้ำเลยแหละ"          "แมวที่ไหนเหรอ"          เธอขว้างหมอนใส่เขา  "คุณต้องถามว่า 'สุภาพบุรุษที่ไหนเหรอ' ตะหากล่ะคะ แหมคุณนี่"          "โอเค  สุภาพบุรุษที่ไหนล่ะครับ"          "ลืมไปแล้วล่ะค่ะ  เยอะไปหมดจำไม่ไหวหรอก"          เขาโอบแขนรอบตัวเธอนิ่งอยู่ครึ่งนาที แล้วก้มลงจูบเธอแผ่วเบาที่เปลือกตา  พอเสร็จแล้วแอนนาก็เงยหน้าขึ้นบอกว่า  "ฟิตซ์เจอรัลด์"          "อะไรนะครับคุณผู้หญิง"          "จากเรื่อง 'เดอะเกรทแก็ตสบี้' น่ะค่ะ...  'หล่อนเป็นผู้หญิงแบบที่จะต้องถูกจุมพิตบนดวงตา'  อะไรทำนองนั้นแหละค่ะ...  จะดื่มอะไรมั้ยคะ หรือว่าคุณดื่มมาจนเมาแล้ว"          "แอนนา!"          เธอเอาศอกสะกิดชายโครงของเขา  "กลิ่นคุณยังกับเหล้าสก๊อตช์แพงลิบเลยค่ะ"          "ผมไปงานปาร์ตี้ค็อกเทลที่เดอะซัมมิตมาน่ะ"          "กับแฟรนนี่เหรอคะ"          เอ็ดการ์พยักหน้า          "แล้วคุณมานี่ได้ยังไง..."          "ดีดีพาเธอกลับบ้าน"          "เอ็ดการ์...  เธอต้อง สังเกตเห็น แน่เลย ตอนที่คุณ..."          "เธอแทบจะไม่ได้สติอยู่แล้ว แอนนา"          แอนนาวางมือบนหน้าอกของเขา และชี้นิ้วเรียวยาวไปทางหน้าต่าง          "นั่นไงคะ"  เธอว่าพลางขยับหมอนใต้ศีรษะของเขา  "อยากพิสูจน์ไม่ใช่เหรอ"          เขาพลิกตัวหันไปทางหน้าต่าง เห็นแมวลายเสือตัวอ้วนพีเดินย่องอยู่บนขอบกำแพง   มันหยุดอยู่ครู่หนึ่ง หันมาร้องเมี้ยวใส่แอนนา แล้วก็ออกเดินต่อ          "มันชื่อบอริสค่ะ"  แอนนาว่า          "คุณไม่ให้มันเข้ามาเหรอ"          "ไม่ใช่ของฉันหรอก"          "อา...  งั้นก็ไม่นับสิ"          "แต่ฉันรักมัน"  เธอเอ่ยเรียบๆ  "ถ้าอย่างนี้ล่ะก็นับใช่มั้ยคะ"          "มีทฤษฎีนึงบอกไว้นะคะ"  แอนนายื่นถ้วยชาให้เขาขณะปีนกลับขึ้นบนเตียง  "ว่าที่จริงเราทุกคนมาจากทวีปแอตแลนติส"          "ใครนะ"          "พวกเราไงค่ะ คนซานฟรานซิสโกน่ะ"          เอ็ดการ์ยิ้มเอาใจ ห่อตัวเตรียมรอรับมุขต่อไป          แอนนาสังเกตเห็น  "จะฟังมั้ยคะ... หรือว่ามันชักจะน่าเบื่อแล้วฮึ"          "ต่อเลยครับ เล่าให้ผมฟังหน่อย"          "ก็ได้ค่ะ...  ในชาติที่แล้วชาติใดชาติหนึ่งนะ พวกเราเกิดเป็นพลเมืองชาวแอตแลนติส  ทุกคนเลยค่ะ  คุณ ฉัน แฟรนนี่ ดีดี แมรี่แอน..."          "นี่คุณ แน่ใจ รึเปล่า ว่าเธอออกไปแล้วน่ะ"          "เธอไปที่สำนักงานสายด่วนแล้วค่ะ  ใจเย็นน่า"          "โอเคครับ เย็นแล้วครับ"          "งั้นก็ต่อนะ  พวกเราทุกคนอาศัยอยู่ในอาณาจักรที่แสนจะรุ่งเรืองและน่ารัก ซึ่งก็จมลงไปใต้ทะเลเมื่อนานแสนนานมาแล้ว  พอตอนนี้พวกเราก็กลับมายังคาบสมุทรสุดพิเศษตรงขอบทวีปแห่งนี้...  เพราะเรา รู้ ในซอกหลืบที่ลึกลับของจิตใจ ว่าเราจะต้องกลับไปยังท้องทะเลด้วยกัน"          "แผ่นดินไหวนั่นล่ะสิ"          แอนนาพยักหน้า  "เห็นมั้ยคะ คุณยังรู้เลย  สังเกตมั้ย ว่าคุณเองก็รู้ว่ามันจะเกิดขึ้น  พวกเราทุกคนรู้ว่ามันจะเกิดขึ้น"          "แล้วมันเกี่ยวอะไรกับแอตแลนติสล่ะ"          "ปิระมิดทรานส์อเมริกา นั่นก็อย่างนึงล่ะค่ะ"          "หือ?"          "คุณไม่รู้เหรอคะ ว่าอะไรที่โดดเด่นอยู่บนขอบฟ้าของแอตแลนติสน่ะ เอ็ดการ์...  สิ่งที่ตระหง่านอยู่เหนือทุกสิ่งน่ะค่ะ"          เขาส่ายหน้า          "ปิระมิดไงคะ  ปิระมิดขนาดใหญ่ยักษ์ที่มีกระโจมไฟอยู่บนยอดน่ะ!"          พอเอ็ดการ์กลับลงไปที่ซอยชั่วโมงหนึ่งหลังจากนั้น แอนนากำลังมองเขาจากหน้าต่าง  เธอเคาะกระจกครั้งหนึ่งแต่เขาไม่ได้ยิน          มีใครจ้องมองอยู่ด้วยอีกคน เขาคนนั้นซ่อนตัวอยู่หลังพุ่มไม้ขอบสนามหน้าบ้าน          เขาคนนั้นคือนอร์แมน นีล วิลเลียมส์ . จากคุณ : พิธันดร (PeterPuck) - [ 8 พ.ย. 48 14:35:12 ]

ความคิดเห็นที่ 2 . (74) แกว่งไกวเดียวดาย          แมรี่แอนรู้ตัวว่าสายแล้ว แต่สายตาของเธอก็ไปสะดุดเข้าที่รถเมอร์ซีเดสซึ่งจอดอยู่ตรงเชิงบันไดบ้านซอยบาร์บารี่เลน  ป้ายทะเบียนทำพิเศษเขียนไว้ว่า ‘แฟรนนี่’  เธอจำได้ทันทีว่าเป็นรถของเอ็ดการ์ ฮัลเซียน          เมืองนี้มันช่างเล็ก เธอคิดในใจ  ในหลายๆ แง่มันเล็กกว่าคลีฟแลนด์เสียอีก  เธอนึกสงสัยว่าเจ้าบ้านสตรีรายใดในรัสเชียนฮิลอันแสนโสภากำลังเสิร์ฟค็อกเทลให้กับครอบครัวฮัลเซียนในคืนนี้          “ออกไปตลาดขายเนื้อเหรอ”          ไบรอัน ฮอว์กิ้นส์เดินอาดๆ มาตามถนนลีเวนเวิร์ธ  บนหน้ามีรอยยิ้มแสยะ อย่างแน่นอนที่สุด          “ไปสำนักงานสายด่วน สายแล้วด้วย”  เธอตอบเสียงห้วน          “อ๋อ... ที่สำหรับพวกฆ่าตัวตาย”          เธอขมวดคิ้ว  “นั่นก็แค่ส่วนนึง”          “เลิกงานกี่โมงล่ะ”          “ดึกโน่นแหละ”          “โอเค...  ยังไง กลับมาแล้วจะแวะขึ้นมาพักสูบกัญชาซักนิดก็ได้นะ ถ้าสนใจ”          “ปกติฉันกลับมาก็เหนื่อยแย่แล้ว ไบรอัน”          เขาเดินปัดผ่านเธอขึ้นไปบนบันได  “จริงด้วย  คุณนี่เรียบร้อยจนถึงขีดสุดแล้วใช่มั้ยเนี่ย”          รถรางของเจเชิร์ชช่างคล้ายกับสวนสัตว์เหมือนกับทุกวัน          พอผ่านหน้านิ่วคิ้วขมวดของคนเก็บตั๋วไปได้ เธอก็ชำแรกผ่านหมอกควันแห่งโคโลญจากวูลเวิร์ธไปยังที่นั่งว่างด้านหลัง  เธอหย่อนตัวลงข้างหญิงสูงวัยในเสื้อโค้ตผ้าสีชมพู สวมวิกยู่ยี่สีน้ำตาล          “อุ่นขึ้นนะ”          “อะไรนะคะ”          “ดูเหมือนมันเริ่มอุ่นขึ้นแล้ว”  คนช่างคุย แมรี่แอนนึกในใจ  ไม่เคยพลาดเลยจริงจริ๊ง          “นั่นสิคะ  จริงด้วย”          “เธอมาจากไหนล่ะ”          “คลีฟแลนด์ค่ะ”          “น้องสาวฉันไปเที่ยวที่แอ็ครอนครั้งนึง”          “อ้อ... แอ็ครอนสวยดีนะคะ”          “ฉันเกิดที่นี่โตที่นี่  ถนนคาสโตรนั่นน่ะ  ก่อนอะไรที่เธอก็รู้พวกนั้นจะย้ายเข้ามาอีก”          “อ้อ ค่ะ”          “เธอพบพระเยซูรึยังล่ะ”          “อะไรนะคะ”          “เธอรับพระเยซูเป็นผู้ไถ่ของเธอรึยัง”          “เอ่อ... ฉัน...  ฉันเป็นเพรสไบทีเรียนค่ะ”          “พระคัมภีร์บอกว่า ถ้าเจ้าไม่เกิดใหม่อีกครั้ง เจ้าจะไม่อาจเข้าสู่อาณาจักรแห่งสรวงสวรรค์ได้”          แมรี่แอนนึกในใจว่า ถ้าพระเจ้ามีจริงล่ะก็ พระองค์คงจะสนุกกับการชักพาคนพวกนี้เข้ามาในชีวิตของเธอไม่ใช่น้อย  ยายแก่ฟันดาเมนทัลลิสต์  คนขายดอกไม้หริกฤษณะ  พวกไซแอนโทโลยี่เสนอ ‘แบบทดสอบบุคลิกภาพ’ ตรงหัวมุมถนนพาวเวลกับเกียรี่          พอรถรางจอดที่ถนนทเวนตี้โฟรธ์ แมรี่แอนไม่ยอมเสียเวลาพุ่งไปหาประตูทันที          หญิงแก่ยื่นมือเข้ามาในทางเดินแล้วบอกว่า  “พระเยซูทรงโปรด” พลางส่งใบปลิวที่มีรอยพับมุมให้  แมรี่แอนรับมา พยักหน้าขอบคุณหน้าแดง          รถรางแล่นออกไปแล้ว เธอยืนอยู่ตรงหัวมุมถนนอ่านหัวใบปลิวประทับตราเด่นชัด  ‘เลือกจิมมี่ คาร์เตอร์ เป็นประธานาธิบดี’          เธอลงความเห็นว่าโลกกำลังเปลี่ยนแปลง แม้ในสายตาอ่อนหัดของคนจากมิดเวสเทิร์นอย่างเธอ ถนนทเวนตี้โฟรธ์ยังดูเกือบจะพ้นสมัยแบบแปลกๆ  ผู้ชายที่นี่ยังคงไว้ผมหางม้า ส่วนผู้หญิงก็กองกันอยู่ทั่วไปในชุดคุณยายลายคราม          “เจ๋ง”  ที่นี่เขาจะพูดกันว่า  “เรี่ยมเร้เรไร”          เธอนึกสงสัยว่า แล้วจะเป็นยังไงต่อไป  อะไรจะมาแทนคลินิกฟรี แล้วก็สำนักงานสายด่วน แล้วก็หนังสือพิมพ์ทางเลือก  แล้วก็อะไรต่อมิอะไรแม็คโครไบโอติก          โถงทางเข้าสำนักงานสายด่วนดูมืด  เสี้ยวของแสงไฟจากห้องด้านหลังนำทางสองเท้าของเธอไปยังเสียงกรีดร้องของโทรศัพท์          “มาแล้วค่ะวินเซนต์  ขอโทษจริงๆ  ฉันลืมดูเวลาไปนิด  ฉันรู้ว่าคุณคง... ตายแล้ว!... พระเจ้าช่วย วินเซนต์ ไม่นะ!...  คุณไม่...”          ส่วนที่แย่ที่สุดคือลิ้นของเขา แลบยื่นออกมาจากปากอย่างกับไส้กรอกอ้วนๆ สีดำ          เขาแกว่งไกวช้าๆ แขวนอยู่กับเพดาน  รอบคอของเขามีเชือกถัก เปลือกหอย และขนนกพันเป็นก้อนน่าเกลียดน่ากลัว  ดูเหมือนมาคราเม่ประดับข้างฝาของลอเรลจะมีประโยชน์ในที่สุด          เขาตายในวิถีทางที่เป็นธรรมชาติที่สุดเท่าที่จะเป็นได้แล้ว . จากคุณ : พิธันดร (PeterPuck) - [ 8 พ.ย. 48 14:37:31 ]

ความคิดเห็นที่ 3 . (75) ซักกรึ๊บก่อนนอน          ตำรวจคนที่พาแมรี่แอนมาส่งที่ซอยบาร์บารี่เลนยังหนุ่มอยู่มาก ใบหน้ายังมีสิวเขรอะอยู่เลย  แต่เขาก็อ่อนโยนและดูจะเป็นห่วงเธออย่างจริงใจ          "แน่ใจเหรอครับ ว่าคุณโอเคน่ะ"          "แน่ใจค่ะ ขอบคุณมาก"  เธอเกือบจะอดใจไม่ไหวเชิญเขาขึ้นมาดื่มครีมเดอมินท์อยู่แล้ว... อะไรก็ดีกว่าอยู่คนเดียวทั้งนั้นคืนนี้          เธอกระโดดขึ้นบันไดที่ทอดลงไปในซอยมืด ภาวนาขอให้โมนาหรือไมเคิลอยู่บ้าน แต่ก็ไม่มีใครตอบรับเสียงกริ่งสักคน          ที่ชั้นบน เธอล้วงกระเป๋าถือ งมหากุญแจ แล้วก็สังเกตเห็นแสงไฟลอดใต้ประตูห้องของไบรอันออกมา  เธอหันเปลี่ยนเส้นทางโดยไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย          เขาเปิดประตู ใส่กางเกงขาสั้นบ๊อกเซอร์กับเสื้อสเว็ตเชิร์ต หน้าตาเปียกเหงื่อเป็นมัน          "ซิตอัพน่ะ" เขายิ้ม พยักพเยิดไปที่ม้านั่งเอียงสำหรับออกกำลังของเขา          "ขอโทษนะ ถ้าฉัน..."          "ไม่เป็นไรหรอก"          "ฉัน...  ที่เคยชวนมาสูบกัญชาไว้น่ะ ยกเลิกไปรึยัง"          เขานั่งฟังเธอเล่าประสบการณ์สยองขวัญด้วยสีหน้าราบเรียบเกือบจะไร้ความรู้สึก  พอเธอเล่าจบ เขาก็ผิวปากเบาๆ  "เพื่อนสนิทเหรอ"          เธอส่ายหน้า  "ไม่เลย"          "ตรงนี้ใช่มั้ยล่ะ ที่ทำให้รู้สึกแย่น่ะ"          "ให้ตายเถอะไบรอัน  นี่ถ้าฉันให้เวลา นั่งคุย กับเขามากขึ้นอีกนิด..."          "ไม่หรอก  ยังไงก็ไม่ทำให้อะไรมันดีขึ้นหรอก"  เขาสั่นหัวดิก ยิ้มเศร้าๆ  "ปรากฏว่าเรามีวันดีๆ กัน ทั้งคู่ เลยแฮะ"          "คุณ ไปเจออะไรมาเหรอ"          "ก็ไม่มีอะไรมากหรอก ปาร์ตี้ที่บ้านแถวหาดสตินสันน่ะ"          "ไม่ชอบเหรอ"          เขาดูดกัญชาเฮือกหนึ่งก่อนจะตอบ  "ลองนึกภาพดูนะ  คู่สามีภรรยาหนุ่มสาวห้าคู่ กับผมอีกคน  อืม... ก็ไม่หนุ่มสาวมากหรอก สามสิบถึงสามสิบห้า  ก็ยังขบเผาะอยู่อะนะ เพียงแต่ตอนนี้ขับรถออดี้กัน แล้วก็ส่งไอ้พวกเด็กเหลือขอไปโรงเรียนอเมริกัน-ฝรั่งเศส  แถมยังนั่งปรึกษาแลกเปลี่ยนเทคนิคมูลิเน็กซ์..."          "เทคนิคอะไรนะ"          เขาส่งมวนกัญชาให้เธอ  "ภาพต่อไป  ชายหาดเต็มไปด้วยผู้คนตัวแดงเถือก ผู้หญิงอยู่ฟากนึง คุยเรื่องอ่างน้ำร้อน เซลลูไลท์ แล้วก็ร้านที่ดีที่สุดที่ขายชีสบรีนิ่มๆ...  ส่วนพวกผู้ชายก็อยู่ที่ตาข่ายวอลเล่ย์บอล หอบแฮกอยู่ในกางเกงมัดราสเบอร์มิวด้าใส่มาสิบสองปี ที่บรรดาภรรยาเลาะขยายเอวมาแล้วสองครั้งเป็นอย่างน้อย...  แล้วยังมีเด็กหัวเหลืองอีกฝูงนึงทะเลาะกัน แย่งกันเล่นกับบิ๊กเบิร์ดกับจีไอโจ..."          แมรี่แอนยิ้มออกมาเป็นครั้งแรก  "เห็นภาพชัดแจ๋วเลย"          "แล้วก็นี่ พระเอกของเรา ท่ามกลางอะไรต่อมิอะไรที่ว่ามานี่... นึกสงสัยว่าถ้าเขาลาออกจากร้านเพอรี่ส์ เขาจะได้คูปองอาหารของรัฐมั้ย... ภาวนาว่าคลินิกหนองในจะไม่โทรมาหาอาทิตย์นี้..."  เขาหยุดเมื่อเห็นสีหน้าของเธอ  "ล้อเล่นน่ะ แมรี่แอน...  แล้วก็มีตาคนนึงวิ่งออกจากบ้าน มีกีต้าร์ห้อยคอไปด้วยตัวนึง อย่างกับผู้อพยพในเรื่อง ฮูตตี้แนนนี่  แต่ที่จริงเขาเป็น ทนาย อะนะ...  แล้วเขาก็ทิ้งตัวลงนั่งบนทราย ร้องเพลง 'ฉันไม่สนใจแบ๊งก์ใหม่ๆ เลยสักนิด'... แล้วทุกคนก็ตบมือไปด้วย ร้องไปด้วย แล้วก็โยนเด็กๆ บนตักเล่น..."          เธอพยักหน้า งุนงงกับน้ำเสียงประชดประชันของเขา  ฟังๆ ดูแล้ว เธอว่ามันก็น่ารักดีนี่นา          "ให้ตายเถอะ  ผมกลับไปที่บ้านตอนที่เขาเริ่มร้องคลอไปด้วยกัน แล้วก็นั่งลงในห้องนอนว่างๆ สูบกัญชา ขอบคุณนางฟ้านำโชคเฮงซวยของผม ที่ทำให้ผมไม่ติดกับอยู่ในคุกชนชั้นกลาง น่าสมเพช นั่น"          "อ้อ"          "แล้วเด็กผู้หญิงคนนี้นะ... ซักหกขวบได้... เดินเข้ามาในห้อง ใช่มะ  แกถามว่าทำไมผมไม่ร้องเพลงล่ะ ผมบอกผมร้องเพลงไม่ได้เรื่องหรอก  แกก็บอกว่า ไม่เป็นไรหรอก เธอก็เหมือนกัน"          "น่ารักจัง"          "แกก็น่ารักดี"          "แล้วแกอยู่เป็นเพื่อนคุณรึเปล่า"          "แกขอให้ผมอ่านนิทานให้แกฟัง"          "แล้วคุณอ่านมั้ย"          "แป๊บนึงแหละ  ให้ตายเถอะ ตอนนั้นผมเมายาเป็นบ้า"          "แหม ก็ฟังดูไม่เลวร้ายอะไรนี่นา"          "พ่อยัยหนูกับผมน่ะ ไปเรียนที่จอร์จวอชิงตันด้วยกัน"          "ที่ไหนนะ"          "โรงเรียนกฎหมายน่ะ  ตาพ่อนี่มันคือคนที่บอกว่าไม่สนใจแบ๊งก์ใหม่ๆ น่ะแหละ"          "คุณเคยเป็นทนายเหรอ"          มวนกัญชาสั้นลงจนไหม้นิ้วของเขา  เขาขว้างมันลงบนพื้นแล้วเหยียบมัน  "อ้อ ก็ใช่แหละ... เพียงแต่ผมน่ะดันไม่สนใจแบ๊งก์ใหม่ๆ เอาจริงๆ เท่านั้นเอง  ผมเป็นของฟรีของโปรดของทุกคน"          "คุณไม่คิดค่าทนายเหรอ"          "ถ้าเป็นคนดำในชิคาโกผมก็ไม่คิดหรอก... หรือถ้าเป็นคนหนีทหารต่อต้านสงครามเวียตนามในโตรอนโต หรืออินเดียนแดงในอริโซนา... หรือคนอเมริกันเม็กซิกันในแอลเอ"          "แต่คุณอาจจะ..."          "ผม เกลียด กฎหมาย  ที่ผมรักน่ะ ความเป็นธรรมตะหาก... แล้ว... ก็นะ สุดท้ายผมก็หมดไฟ"  เขาก้มมองมือสองข้างห้อยคว้างอยู่ระหว่างสองเข่า  "ตาแก่วินเซนต์กับผมคงจะเข้ากันได้ดีเป็นปี่เป็นขลุ่ยเลยเชียวแหละ"          "ไบรอัน..."          "ว่าไป"          "ขอบคุณที่ช่วยฟังนะ"          "ออกไปได้แล้ว  ผมต้องซิตอัพให้ครบ" หมดคราวนี้แต่เพียงเท่านี้ครับ อ้อ... เห็นในรูปข้างบนแล้ว พระเอก The Great Gatsby คือ โรเบิร์ต เรดฟอร์ดนั่นเองครับ จากคุณ : พิธันดร (PeterPuck) - [ 8 พ.ย. 48 14:39:26 ]

ความคิดเห็นที่ 4 งื้อ ... อยากอ่านเชิงอรรถ ว่าแต่ ... พิธันดรเนี้ย ... อ่านตอนแรกนึกถึงสีทันดรเลยแฮะ ไม่ได้ไปไหนห่างไกลคำว่าพีทเลยเนอะ เน๊อะ จากคุณ : i_tua_yung - [ 8 พ.ย. 48 16:58:01 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อยากดูรูปเรดฟอร์ดตอนหนุ่ม หล่อมากกกก จากคุณ : scottie - [ 8 พ.ย. 48 18:33:47 ]

ความคิดเห็นที่ 6  หนูเตยไอ้ตัวยุ่ง ง่า  หนูเตยจ๋า วันนี้ไม่รู้จะอัด เอ๊ย อรรถ อะไรง่ะจ้ะ ไอ้พิธันดรเนี่ย มันก็ไม่ได้ห่างไกลกับชื่อเฮียจริงๆ อะแหละ ก็แบบว่ามันติดแล้วนี่นา แหะๆๆ สีทันดร เป็นชื่อของทะเลหรือน่านน้ำที่ล้อมรอบเขาพระสุเมรุ บางทีเราก็ใช้กันในความหมายทะเลกว้าง หรือมหาสมุทร เพราะดีเหมือนกันนะว่ามั้ย เนอะ (ไม่มีไม้ตรีว้อย) คุณก๊อตตี้ อืม ก็หล่อนะครับ หล่อแบบยับๆ นิดหน่อย (รึว่าเราเห็นตอนแก่จนติดตาแล้วหว่า...) แต่เรื่องมาดนี่ นุ่มกินขาดจริงๆ เรื่องไหนเรื่องนั้น พระเอ๊กกก พระเอกเหลือร้าย ว่าแล้วก็ไปขุดคุ้ยหารูปปู่โรเบิร์ตมาฝากซะหน่อย   เอิ๊ก จากคุณ : คุณพีทคุง (PeterPuck) - [ 8 พ.ย. 48 19:27:08 ]

ความคิดเห็นที่ 7 คือดูเหมือนรูปจะใหญ่ แต่ขนาดไฟล์มันเล็กมากๆ เลยครับ เรียกว่าลงได้ทันทีไม่ต้องนั่งปรับแต่งเลย   งั้นลงรูปแปลกๆ ที่ไม่น่าจะเห็นบ่อยให้ดูนะครับ จากคุณ : คุณพีทคุง (PeterPuck) - [ 8 พ.ย. 48 19:28:49 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อันนี้คล้ายๆ กันแต่มีสี ดูท่ายืนซะก่อน  หนุ่มสมัยนี้ก๊อปตามเลย ขอบอก จากคุณ : คุณพีทคุง (PeterPuck) - [ 8 พ.ย. 48 19:30:38 ]

ความคิดเห็นที่ 9 รูปนี้เห็นชัดว่ายังเอ๊าะ แต่โปรดสังเกตหน้าผาก แบบว่ามีแววหน้ายับมาแต่ยังเยาว์ จากคุณ : คุณพีทคุง (PeterPuck) - [ 8 พ.ย. 48 19:33:29 ]

ความคิดเห็นที่ 10 รูปสุดท้าย รูปไหนดี เลือกไม่ถูก เอารูปนี้ละกัน แปลกจัง นี่ถ้าเขาไม่มีชื่อบอกนะ ต้องไม่นึกว่าเป็นปู่โรเบิร์ตแน่เลยครับ จากคุณ : คุณพีทคุง (PeterPuck) - [ 8 พ.ย. 48 19:35:49 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อืม...โรเบิร์ต เรดฟอร์ดเหรอ...ไม่ค่อยมักเท่าไหร่แฮะ ประมาณว่า วัยยังไม่ถึงรุ่นนั้น (โฮะๆ แอบหยิกคุณสก๊อตตี้หน่อย...อิอิ รักดอกจึงหยอกเล่น) ว้า...แล้วไอ้เชิงอรรถเนี่ย มันไปหล่นอยู่ตรงไหนเหรอ คราวนี้ถึงไม่มีให้อ่าน หรือว่ามัวแต่ หัวใจสะออน นอนสะอื้นกับกระทู้ของหนูยี มะ... โอ๋...แล้วตอนหน้าอย่าลืมเขียนเชิงอรรถนะจ๊ะ เมื่อปลอบแล้วก้อ...แง่ม เมื่อตอนที่แล้ว นายว่าฉันหิวอะไรย๊ะ...(แต่ก้อคิดอย่างที่คิดนั่นแหล่ะ...โฮะๆ) อีกหน่อย...พิธันดร แปลว่าอะไรเหรอ (ตกภาษาไทย ตั้งแต่ ม.ปลาย แถมขี้เกียจเปิดหนังสือหาความหมายของมันง่ะ) จากคุณ : มาดาม เค - [ 8 พ.ย. 48 21:05:25 ]

ความคิดเห็นที่ 12 แวะเข้ามาทักทายค่ะ แอบตกใจ มีการช่วยแนะนำกระทู้ของเราด้วย ขอบคุณมากๆค่ะ สงสัยเหมือนคุณมาดาม เค เลยว่าชื่อ พิธันดร แปลว่าอะไรอะคะ เพราะดีนะคะ จากคุณ : I aM nOt PerFecT (อุรัสยา) - [ 8 พ.ย. 48 22:37:53 ]

ความคิดเห็นที่ 13 หม่นหมองพอกันค่า 55+ พยายามทำใจอยู่ ..ทำใจให้สบาย กายเราก็จะสบายตามไปด้วยล่ะนะคะ แต่มันทำย๊าก ..ยาก เนาะ -0- V ^ ^ จะรอติดตามค่ะ จากคุณ : มิรันตี - [ 9 พ.ย. 48 00:13:22 A:61.91.177.177 X: TicketID:104283 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เปลี่ยนชื่ออีกแล้วเหรอคะเฮียพีทขา ชื่อนี้ท่านได้แต่ใดมา แล้วมีความหมายว่ากระไรคะ จากคุณ : เดซี่น้อย - [ 9 พ.ย. 48 01:51:53 A:210.86.131.179 X: TicketID:110878 ]

ความคิดเห็นที่ 15 หวัดดียามเช้าคร้าบบบ... เมื่อคืนเดินถนนจนดึก (แถมเม้ากับเพื่อนฝูงเล็กน้อย) แล้วก่อนนอนก็อ่านนิยายวัยรุ่นแฟนตาซีจนจบเล่ม (คนเขียนเก่งชะมัด) ทำไมตื่นเร็วกว่าที่ควรหว่า... สงสัยตื่นสายมาหลายวัน แล้วจะมีแรงไปยิมมั้ยล่ะเนี่ย เฮ้อ คุณมาดามเค คุณมาดามเคไม่ค่อยมักโรเบิร์ต เรดฟอร์ดเหรอเจ๊า งั้นคุณมาดามเคมักใครล่ะครับ ถึงตอนที่นายคนนั้นออกโรง (ในเรื่อง) จะได้ขนรูปมาถล่ม เอ๊ย มากำนัล เหอๆๆ (ถ้าดูจากตอนที่แล้ว ก็พอจะเดาได้ล่ะ คุณมาดามเคมักรุ่นไหน สงสัยต้องเก็บสองสามรูปนั้นเอาไว้ วันไหนคุณมาดามเคหายหน้าไป จะได้เอามาแปะเรียก ดีมะครับ เอิ๊ก) เชิงอรรถมันไม่มี เพราะไม่รู้จะอัดอะไรจริงจริ๊งงงง ไม่ได้นอนสะอื้นซะหน่อยนะตัวเอง  อย่าล้อจิเฟ้ย  อายง่ะ แง่ม อันว่าชื่อ "พิธันดร" นั้นมีความหมายแน่นอนครับ แต่หมายความว่าอะไรนั้น คุณพีทเองก็ยังงงๆ  กร๊าก ไหนๆ ก็ถามมาแล้วก็จะพยายามตอบ   ขอยกไปตอบรวมข้างล่างแล้วกันนะจ๊ะ คุณมาดามที่รักจ๋า คุณอุรัสยา กำลังจะตะแล็ปแก๊ปไปบอกพอดีเลยครับ ว่าขอบคุณสำหรับหลังไมค์   อันว่าเรื่องเทลส์นี้ มันยื้ดเยื้อมานานนนน แล้ว   ถ้าตามอ่านไม่ไหวก็ไม่เป็นไรหรอกครับ   แค่แวะเข้ามาทักทายกันเฉยๆ ผมก็สนุกแล้ว เอิ๊ก (ไม่ต้องตกใจหรอกครับ จะบอกว่านอกจากแนะนำกระทู้ในนี้แล้ว ยังมีแอบเอาไปนินทา เอ๊ย กล่าวถึงในเอ็มอีกต่างหาก ฮ่าๆๆ เลยได้เพื่อนมาช่วยกันเห็นใจเหตุการณ์อันนั้นกันใหญ่เลยครับ) คุณอุรัสยาว่าชื่อ "พิธันดร" เพราะเหรอครับ ผมก็ว่างั้นแหละครับ คริๆๆ (ไม่ค่อยเลยนะคุณพีทเนี่ย เหอๆๆ) คำแปลผมตอบรวมข้างล่างนะครับ คุณมิรันตี โอ๋ๆๆ ทำใจให้ได้เร็วๆ นะครับ อย่าหม่นหมองนานเลยนะ นี่ผมก็เริ่มจะลืมๆ แล้วนะครับเนี่ย  ว่าตัวเองหม่นซะขนาดนั้นได้ยังไง เอิ๊ก (ปลาทองอ้ะครับ ปลาทอง   เคยบอกคุณวรุณนฤมลไว้ในกระทู้ทัศนศึกษาของแกว่า ไอ้นั่นผมสั้น ความจำน่ะครับ   สั้นแบบปลาทองเรียกทวดเลยกระมัง  แหะๆๆ) ทำใจให้สบายนะครับ ตัวจะได้สบายตามไปด้วยอย่างคุณมิรันตีบอกไง (แต่ผมปวดเอวง่ะครับ มะวันอาทิตย์ขุดดิน ยังมะหายปวดเร้ย...) หนูซี่น้อย อิๆๆ  อย่าเรียกว่าเปลี่ยนชื่อเลยจ้ะ หนูซี่จ๋า เรียกว่า สะสมชื่อ จะดีมั้ยเนี่ย เพราะไอ้แต่ละชื่อที่พยาย้าม ผลิตขึ้นมาเนี่ย มันก็ไม่ได้ไปใช้อะไรที่ไหนหรอก  เดินถนนทีไร ก็ลงชื่อคุณพีททุกทีอยู่ดี ฮ่าๆๆ แบบว่าสะสมชื่อเอาฮา เอ๊ย เอามัน เอ๊ย ให้รู้สึกกรึ่มๆ ครึ้มอกครึ้มใจ กระนั้นเองจ้ะ หนูซี่น้อย ก็ฉงนใจในชื่อนี้รึจ๊ะ  งั้นเรามาตอบรวมกันเลยนะ พิธันดร (อ้าว เฮ้ย คุณพีท ขึ้นหัวแบบนี้มันเชิงอรรถมะใช่เหรอ  นี่มันตอบทู้นะเฟ้ย นี่แน่ะ ) โอ๊ยๆ  ทุบทำไมล่ะเฮีย  ก็นี่เชิงอรรถอธิบายนามปากกาคนแปลไง ป๊าดโธ่... แง่ม... แง่ง เอาล่ะ กัดกับตัวเอง แล้วก็มาต่อครับ แหะๆๆ   (โปรดอภัย ยังเช้าอยู่ ยังไม่ได้กินยาหลังอาหารครับ เหอๆๆ) อันว่าชื่อ "พิธันดร" นั้น มาจาก "พิธ(วิธ)" + "อันดร(อันตร)" ครับ (บอกมัยอ้ะคุณพีท ก็มันเห็นๆ อยู่แล้ว (อย่าเพิ่งยุ่งจิเฮีย เอ๊...) เป็นคำสุดรักยอดนิยมของผมทั้งสองคำเลยครับ  "พิธ" มาจาก "วิธะ" คำเดียวกันกับที่ใช้ในชื่อของตาวิบ "วิวิธ" ในเรื่องสั้นชุด "ใต้ขอบความฝัน" (เรื่อง "พระจันทร์ในน้ำ" กับ "เจ้าชายกับสายฝน" และที่กำลังจะคลอดตามมา) ถ้าเปิดพจนานุกรมสันสกฤต ภาคกริยาจะมีคำแปลมากมาย หลายบรรทัด ชวนงงมาก แต่ในภาษาไทย ใช้ในภาคที่เป็นคำนาม แปลว่า "ส่วน ภาค แบบ อย่าง ชนิด" คำไทยที่มาจากคำนี้ ส่วนใหญ่ใช้รูป "พิธ" ครับ เช่น "พิพิธทัศนา" "พิพิธภัณฑ์" เป็นต้น (กว่าจะหา ฑ.มณโฑ เจอ ต้องกดมันซะเกือบหมดแป้นเลย) "อันดร" มาจาก "อันตระ" คำเดียวกันกับที่ใช้ในชื่อของนายเมฆ "ภวันดร" ในนิยายเรื่อง "กุญแจข้ามภพ" (ซึ่งข้ามกันยังไม่จบไม่สิ้นเสียที ปัจจุบันนี้ยังค้างเติ่งอยู่ที่บทที่ 13 "ทะเลดาว") ถ้าเปิดพจนานุกรมสันสกฤต ก็ชวนปวดอึ๋ม เอ๊ย ปวดหมองอีกเช่นกัน เพราะความหมายมันกินความกว้างเสียจนบางคำก็ขัดแย้งกันเอง (อย่าง internal กับ external ง่ะครับ  เล่นเอาคนเปิดอึ้งไปเลย) ในภาษาไทย จะนิยมแปลว่า "ห้วง หัวใจ วิญญาณ ภายใน ระหว่าง เกือบ อื่น ต่าง" คำไทยที่มาจากคำนี้ ส่วนใหญ่อยู่ข้างหลัง เช่น "นิรันดร" ส่วนที่อยู่ข้างหน้า ที่ได้ยินกันบ่อยๆ ก็คือ "อันตรภาคชั้น" เป็นคำทางสถิติครับ "พิธันดร" พอเอามาผสมกันแล้วก็เลยเมา เลยต้องขึ้นรูปแก้วไวน์ เอ๊ย ไม่ใช่ แหะๆๆ ก็เลยเมา เพราะแปลไม่ถูกนั่นเอง เอิ๊ก ที่ผมเลือกสองคำนี้มาผสมกัน เพราะเป็นคำที่ชอบเป็นพิเศษน่ะครับ "พิธ" มันก็ชื่อข้าพเจ้าเองอะนะ ก็อดคว้ามาใส่ไม่ได้อยู่ดี มันเป็นตัวตนไปแล้ว ส่วน "อันดร" เนี่ย ผมชอบในความหมายที่เวิ้งว้าง อยู่ระหว่างใครต่อใคร อะไรต่อมิอะไร ซึ่งบางครั้งก็ทำให้เหมือนอยู่ข้างนอก เป็นคนนอก เป็นส่วนเกิน ทั้งที่ที่จริงก็อยู่ภายใน และในความเวิ้งว้างนั่น ก็มีทั้งความกว้างขวาง แผ่ขยาย และความอิสระ ที่จะเคลื่อนไหว ไม่ต้องติดกับกรอบ  เป็นอะไรอย่างที่อยากจะเป็น ก็เลยชอบคำนี้ และอาจจะเผลอหยิบมาใช้อยู่เรื่อยๆ พอรวมกันแล้ว ผมอยากจะแปลอย่างนี้ครับ                    พิธันดร          =          ส่วนอื่น ซึ่งสำหรับผม ให้ความหมายทั้งทางเคว้งคว้าง ขี้เหงา (อารมณ์ศิลปิน) แบบ "คนนอก" และให้ควมหมายในทางอิสระเสรี ไม่ยึดติด ไม่จำเป็นต้องเหมือนใคร หรืออะไรที่มีอยู่แล้วครับ หมายเหตุ - การแปลคำสมาส ต้องแปลจากหลังไปหน้า คำนี้ก็ไม่ใช่ข้อยกเว้นครับ ผมก็แปลจากหลังไปหน้าเหมือนกันครับ ออกมาเป็นข้อความยาวเหยียดละเอียดลออ แต่พอสรุปสั้นๆ ให้ได้ใจความแล้ว ก็เหลือแค่สองคำ "ส่วนอื่น" ทำไมมันดูเหมือนแปลจากหน้าไปหลัง ( พิธ=ส่วน + อันดร=อื่น ) ไปได้ ก็ไม่รูเหมือนกัน เหอๆๆ เป็นไงล่ะครับ รู้สึกไม่น่าถามเลยใช่มั้ย เปิดโอกาสให้คุณพีทเม้าเรื่อยเปื่อยอีกแล้ว โถๆๆ  ให้โอกาสผมหน่อยเถอะนะครับ แบบมันอัดอั้น อยากบอกอยากบันทึกง่ะนะ เอิ๊ก ไปก่อนดีฝ่า เด๋วไม่จบ จากคุณ : คุณพีทคุง (PeterPuck) - [ 9 พ.ย. 48 07:49:25 ]

ความคิดเห็นที่ 16 .. "พิธันดร" "พอเอามาผสมกันแล้วก็เลยเมา เลยต้องขึ้นรูปแก้วไวน์" "ก็เลยเมา เพราะแปลไม่ถูกนั่นเอง เอิ๊ก" อานแล้วขำเล็กๆ น่ารักดี ลองดูชื่อนี้ "พิธันดรา" ที่เติมสระอา มาจากสุรา สมาสเพื่อความเมากว่าเดิมอีกหลายดีกรี .. เหอๆ คิดว่าจะมาร่วมอาชีพกับผมแล้ววว.. ชื่อเมาๆเนี่ย เขียนเรื่องเมาๆเข้าท่าเนอะ.. .. ล้อเล่นนนนนน....ด้วยความคิดถึง .. ตอนนี้ เชิงอรรถ หายเลย แต่พี่ แดง เรดฟอร์ด สุดยอดหล่อ ภาพใส่หมวกคาวบอย มาจากเรื่อง ซัน ด๊านซ์ คิด  ช่ายหมาย .. ขอยืมชื่อใหม่ใส่เล่นโก้ๆสักวันสองวัน นะ คุณพีท แก้ไขเมื่อ 09 พ.ย. 48 21:07:39 จากคุณ : พิธันดรา ณ เมรัยบุรี (วรุณนฤมล) - [ 9 พ.ย. 48 11:17:25 ]

ความคิดเห็นที่ 17 .. เปลี่ยนใจแระ .. พิธันดรา .. เอาคืนไปเหอะ .. ไม่โก้เลย แลดูหงิมๆ จิ๋มจุ๋ม พิลึก พิธันดร เหมาะกับคุณพีท จริ๊งงงง.. แต่พิธันดรา กับผม....แฮ่ๆ ผมคงต้องโกนหนวดเครา ทาปากเมคอัพนิดๆ แล้วดัดจริตมากๆ ถึงจะเข้าได้กับชื่อ .. ผมว่าผมกับ วรุณนฤมล ดีสุดแล้ว หล่อแบบสวยๆ อิอิ .. อย่าถือนะ แค่ล้อเล่นจริงๆ ไม่กล้าทำให้เพื่อนๆสับสนหรอก เดี่ยว พีทคุง กลายเป็น วรุณ คงยุ่งพิลึก เหอ เหอ .. .. จากคุณ : วรุณนฤมล - [ 9 พ.ย. 48 11:27:05 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ขยันเปลี่ยนชื่อใหม่จริงๆ นะคะ ลืมอีกชื่อหรือเปล่า "ชายร้อยชื่อ"   ฟังดูดีกว่า "ชายร้อยบ้าน" ไหมค่ะ hohoho แหมชื่อ พิธันดร มีความเป็นมาซะยาวเชียวนะ อ่านแล้วเพลินดี....ไว้เมจิกฯ เอาไปเขียนเล่น บ้างดีอ่ะเปล่านี่  hohoho เรียนแบบ ไปดีกว่า....ป่วนมากเด๊วโดนคุณพีทยำ ป.ล. รูปหนุ่มๆ คราวนี้เก่าได้ใจมากเลยค่ะ จากคุณ : Magic of Azure - [ 9 พ.ย. 48 18:34:45 ]

ความคิดเห็นที่ 19 โฮะๆๆๆ คุณพีทจะเปลี่ยนชื่อ แถมหาความหมายมาให้นั่งอ่านเล่นอีก แต่ก็เพราะดีนะ ถึงความหมายจะทแม่งๆ ไปหน่อย ส่วนอื่น.. ส่วนไหนอะ ก๊าก.. จากคุณ : มะกอกช่อ (makokchor) - [ 9 พ.ย. 48 19:01:38 ]

ความคิดเห็นที่ 20 หวัดดีคร้าบบบ... หิวๆๆๆ  ผัดก๊ะเต๋วไว้แระ  แต่ยังร้อนอยู่ เด๋วรอให้เย็นอีกนี้ด จะโซ้ยซะ... แง่ม คุณพิธันดรา ณ เมรัยบุรี อุ๊บ ใครกันเนี่ย ชื่อน่ากิน น่ากระดก น่าซดเสียจริงเชียว อ้าว... คุณพีทฝันหวานอยู่ได้ไม่นาน ที่แท้ก็คุณวรุณเกลอเก่า จำแลงมาน่ะเอง ฮ่าๆๆ ผมไม่กล้าเขียนเรื่องเมาๆ (ไวน์) แข่งกับคุณวรุณหรอกครับ อันว่าความรู้เรื่องไวน์ผมนั้น ไปไกลที่สุดแค่สี... ขาว แดง หรือชมพู แค่นั้นเอ๊ง ตัวเอง แต่ถ้าเป็นเรื่องเมาอย่างอื่น... อ๊ะๆ ไม่แน่นะครับ พี่แดงหนวดฟูใส่หมวกเด็กวัวนั้น ผมก็สงสัยคล้ายๆ กัน ว่ามันจะมาจากเรื่องเด็กระบำตะวันใช่หรือไม่ แต่ที่มาของรูปเขาไม่ได้บอกไว้อะครับ ไม่กล้ายืนยันน่อ อ้าว... เอาชื่อคืนผมมาซะแระ  แม้... นึกว่าจะมีคู่แฝดอภินิหารซักวันสองวัน ชื่อพิธันดราเนี่ย... ทำให้ผมนึกถึง "พิถันดารา" ขึ้นมาตะหงิดๆ แอบเอาไปใช้เขียนเรื่องแนว "เมา" แบบเละตุ้มเป๊ะ (เมาน้ำแข็ง... เอิ๊ก) จะดีมั้ยเนี่ย กร๊าก คุณเมจิก อะจ๊ากกกก...  ไม่ได้ขยันเปลี่ยนครับ   เพราะ... เก็บเอาไว้ทุกชื่อเลย ไม่เคยทิ้ง แค่... ขยันหาใหม่เท่านั้นเอง เอิ๊ก (ป.ล. อยากจะเก็บไม่ใช่แค่ชื่อ แต่เสียดายไม่มีใครให้เก็บ คริๆๆ) คราวนี้ไม่มีเชิงอรรถเรื่องอื่นไงครับคุณเมจิก ก็เลยเขียนเชิงอรรถเรื่องนามปากกาซะเลย แบบหาเรื่องเม้าไปเรื่อยอะนะ เอิ๊ก ส่วนเชิงอรรถรูปภาพนั่น ตะแรกขี้เกียจหาแล้วครับ พอดีคุณก๊อตตี้เปรยมา ก็เลยสลัดตัวขี้เกียจ คราวนี้ได้หลายรูปเลย คราวหน้าเอาเก่ากว่านี้อีกดีแมะ  เหอๆๆ ส่วน "ชายร้อยชื่อ" ฟังดูดีกว่า "ชายร้อยบ้าน" เป็นไหนๆ ครับ แต่เอ... นี่ผมก็ต้องไปตามหาชื่อใหม่ๆ มาเติมให้ครบร้อยล่ะสิเนี่ย แว้ก (ว่าแต่อย่าลืมชื่อ "จอมมารปุริสภักษ์" ของผมนะครับ ไว้จะขอคุณหนูจันทร์ไปปรากฏตัวเป็นแขกไม่ได้รับเชิญมั่ง ฮ่าๆๆ) ส่วน "ชายร้อยบ้าน" เนี่ย... แม้จะมีความจริงอยู่บางส่วน  (กร๊าก) แต่ฟังดูไม่ค่อยงามเลยครับ  แหมๆๆ  (เขาอายนะตัวเอง) แต่ที่แน่ๆ  บ้านหลังนึงของผมเนี่ย ตั้งอยู่ที่ซอยบาร์บารี่เลน ถนนนักเขียนครับ คริๆๆ คุณเกด มะกอกช่อ โฮะๆๆ คุณเกดเอ๋ย  ตะแรกไม่ได้ตั้งใจจะนั่งหาความหมายเลยครับ จับแพะชนแกะ ด้วยความรักสนุกเท่านั้นเอง เพื่อนๆ มาหวังดีช่วยถาม... แกร๊ก... แย่ล่ะสิข้าพเจ้า คราวนี้เลยต้องเปิดตำราศึกษาเป็นการใหญ่ อย่างน้อยถึงคนอ่านไม่โดนใจ คนเขียน (เจ้าของชื่อ) ก็โดนทุบหัวไปแล้วหลายที ก็...นะ...  (คนมันน่าทุบก็เงี้ยครับ แง่ม) ส่วนอื่นน่ะ... ส่วนไหนเหรอครับ... ไม่อยากบอกเลย คริๆๆ ว่า... ตั้งใจแปลให้คนอ่านคิดมากไง  ฮ่าๆๆ (สำเร็จใช่ม้า... เอิ๊ก) จากคุณ : คุณพีทคุง (PeterPuck) - [ 10 พ.ย. 48 08:56:51 ]

ความคิดเห็นที่ 21 แอบโผล่เข้ามาเถียง เน๊อะมีไม้ตรีอ่ะ   มีตอนเวลาขึ้นเสียงสูง  ตอนเวลาหาเสียงหนับหนุน เน๊อะ มัยรูปที่ 8 มีลายเซ็นต์ด้วยหว่า อ๊ะ รึว่าเฮียพีทเป็น fanclub เขา !?!?!?!? แอบนึกขึ้นมาได้ว่า ... ชื่อคนเนี้ยบ่งบอกอายุนะเนี้ย อย่างถ้าเป็นนักเขียนสมัยก่อนเค้าก็จะเอาคำยากๆ มาใช้ ใช่ม๊ะ  เน๊อะ ดูอย่างนักเขียนสมัยนี่ซิ   ใช้คำง่ายๆ อ่านแล้วเข้าใจความหมายทันที  ไม่ต้องไปเปิดดิก (เข้ามาเรื่องนี้อีกแระ  มีโอกาสทีไรชอบแซวุกทีเลยว่า ... เฮียพีทแก่!!) จากคุณ : i_tua_yung - [ 11 พ.ย. 48 21:10:48 ]

ความคิดเห็นที่ 22 งงหลายคำศัพท์ค่ะ รบกวนอธิบายด่วน ^^ มาคราเม่ = ? เสื้อสเว็ตเชิร์ต = ? ชีสบรี = ? กางเกงมัดราสเบอร์มิวด้า = ? สงกะสัยว่าบางตัวคุณพีทอธิบายไปแย้วมั๊ง แต่ข้าพเจ้าความจำสั้นเหลือเกิน มันรวมศัพท์หนูไม่รู้เอาไว้น่ะค่ะ คุณพีทใจดี๊ใจดี อธิบายหน่อยนะคะ และ อะแฮ่ม ตกลงเป็นนามปากกาอะหยังเจ้า คุณพีท...พีธภัค...พิธันดร แอบเห็นด้วยกะนู่Magic of Azure นิดนึง สงสัยจะเป็นชายร้อยชื่อซะแล้ววววว จากคุณ : ปาล์ม. - [ 11 พ.ย. 48 22:52:06 ]

ความคิดเห็นที่ 23 หนูเตยไอ้ตัวแซว อะจ๊าก  ขึ้นเสียงสูงก็เสียงสูงจ้า แต่แหม น.หนู มันเป็นอักษรต่ำ ใช้ได้แต่ไม้เอกกับไม้โทนี่นา ไม้ตรีมันต้องใช้กับอักษรกลางอย่างเดียวนี่ตัวเอง งั้นขึ้นเสียงสูงแล้ว ก็ลากให้ยาวๆ ด้วยดีมะจ๊ะ จะได้ได้อารมณ์มากขึ้น เน้อ... (คริๆๆ) ง่า... รูปไหนๆ ก็ขุดมาจากเน็ตทั้งนั้นล่ะเฟ้ย จะเป็นแฟนคลับได้ไง หน้าตาเป็นไงยังจำไม่ได้เลย เฮ้อ... ป.ล. มานจาแซวตูทุกทู้เลยช่ายมะ ไอ้เด็กคนนี้เนี่ย ไม่แก่ว้อย... วัยเฮีย เขาเรียกวัย "ฉะกัน" เข้าจายม้าย เอิ๊ก (สำลักอายุ...) คุณปาล์ม คร้าบบบ... ด่วนก็ด่วนคร้าบ รีบมาทันที ที่คุณปาล์มสั่ง หวังว่าไม่ช้าไป คริๆๆ อันว่า มาคราเม่ นั้นคืองานเชือกถักน่ะครับ อาจจะเป็นกระเป๋า เป็นที่แขวนกระถาง สร้อยคอ สร้อยข้อมือ หรือเป็นภาพตกแต่งผนังก็ได้ เคยเอารูปมาให้ดูเมื่อตอนนู้น... ตอนที่หนูแมรี่แอนเข้ามาที่ สนง สายด่วนวันแรก มีมาคราเม่ประดับผนังอยู่ ซึ่งวินเซนต์เคยบอกไว้ว่า เป็นฝีมือยัยแก่ของเขาเองน่ะครับ แล้วตอนนี้ วินเซนต์ก็เลยเอามาใช้ประโยชน์ซะ... สยองไปเรย ส่วนเสื้อ sweatshirt เป็นเสื้อแบบใส่อุ่นๆ หรือใส่ออกกำลังน่ะครับ จำไม่ได้แล้วว่าลงรูปไปตอนไหนหนอ คงเป็นเสื้อที่หนุ่มคนใดคนหนึ่งใส่นี่แหละ ลงรูปอีกทีดีกว่า ไฟล์เล็กนิดเดียวเอง (รูปเดิมเลย มีนายแบบน่ารักดีด้วย ดีกว่ารูปเสื้อเปล่าๆ ครับ เอิ๊ก) จากคุณ : คุณพีทคุง (PeterPuck) - [ 12 พ.ย. 48 07:08:50 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ส่วนชีส Brie มันคือชีสชนิดนึงครับ ปั้นเป็นรูปวงกลมหนาๆ คล้ายเค้ก แต่ขนาดประมาณฝ่ามือ สูงราวนิ้วครึ่ง ข้างนอกเป็นแข็งๆ นิดนึงคล้ายเปลือก (แต่กินได้) ข้างในนิ่มๆ เกือบเหลว อร่อยดีเหมือนกัน  หน้าตาประมาณนี้ครับ จากคุณ : คุณพีทคุง (PeterPuck) - [ 12 พ.ย. 48 07:09:54 ]

ความคิดเห็นที่ 25 อะจ๊าก ลืมรูป แหะๆๆ (ปั่นกระทู้ให้ คคห ขึ้นเยอะๆ ล่ะซี้ คุณพีท รู้นะ เหอๆๆ) จากคุณ : คุณพีทคุง (PeterPuck) - [ 12 พ.ย. 48 07:13:29 ]

ความคิดเห็นที่ 26 Madras bermuda shorts นี่ถ้าคุณปาล์มไม่ถามมานะ ผมก็นึกว่าเป็นกางเกงยี่ห้อมัทราส (มัดราส) รุ่นเบอร์มิวด้าไปแล้วนะเนี่ย  ขอขอบคุณมากมายครับ (แบบว่าตอนนั้นมันไม่อยากค้นนนนน แหะๆๆ) ปรากฏว่าที่จริง มัทราสเป็นชื่อผ้า และเบอร์มิวด้า หมายถึงกางเกงขาสั้นแบบที่ชาวเกาะเบอร์มิวด้าใส่ครับ ชาวเกาะเบอร์มิวด้านี่ เขานุ่งกางเกงขาสั้นเป็นชุดประจำชาติครับ เหมือนพม่านุ่งโสร่ง (แต่จริงๆ เขาว่ามันเป็นผ้าถุง) อะไรทำนองนั้น เป็นชุดที่ใส่ในงานทางการ/ราชการด้วยนะเขาว่า และปัจจุบันก็ยังใส่กันอยู่ (แต่ไม่ได้บอกว่า ใส่กันอึกทึกครึกโครมเหมือนเคยหรือเปล่า ส่วนผ้ามัทราสเป็นฝ้ายเนื้อละเอียด ทอเนื้อผ้าเป็นลายครับ ส่วนใหญ่ใช้ทำชุดผู้หญิง กะโปรง แจ็กเก็ตสปอร์ต บางทีก็ใช้ตัดกางเกง ส่วนใหญ่เป็นขาสั้นสำหรับเด็กหรือวัยรุ่น ดูรูปกางเกงเบอร์มิวด้า ผ้ามัทราสดีกว่าครับ เสียดาย ไม่มีนายแบบติดมาด้วย  เฮ้อ... จากคุณ : คุณพีทคุง (PeterPuck) - [ 12 พ.ย. 48 07:23:05 ]

ความคิดเห็นที่ 27 คุณปาล์ม (ต่อ) เสร็จแล้วก็มาเม้ากับคุณปาล์มต่อ... (แม้... มันช่างเปลือง คคห ดีจริงๆ คุณพีท) นี่คราวนี้ได้คุณปาล์มช่วยกู้ชีพอีกแล้วนะเนี่ย ยกตำแหน่งหน่วยกู้ภัยให้ดีกว่าครับ เอิ๊ก นามปากกา ถ้าถามตอนนี้ ก็ต้อง "พิธันดร" สิครับ ส่วน "คุณพีท" น่ะ ชื่อจริง "พีธภัค" นี่ เป็นชื่อเล่น ฮ่าๆๆๆ (เอ๊... มันสลับๆ กันอยู่รึเปล่าล่ะเนี่ย งงๆ นะครับ เอิ๊ก) อะจ๊าก... อย่าเลยคร้าบ ถ้าจะเป็นชายร้อยชื่อจริงๆ กว่าผมจะสะสมให้ครบร้อย มีหวังสลบเหมือด แค่ตั้งชื่อตัวละครในนิยาย ก็แทบแย่แล้วนะเนี่ย ยังต้องมาตั้งชื่อตัวเองให้ครบร้อยอีก ตายแน่ๆ ตายยยยย แน่ๆ ป.ล. ดีใจจัง คุณปาล์มกลับมาแล้ว ยืนยั้น ยืนยัน ว่าผมไม่เคยนินทาอะไรคุณปาล์มเลย จริงๆ นะครับ เอิ๊ก จากคุณ : คุณพีทคุง (PeterPuck) - [ 12 พ.ย. 48 07:28:56 ]

ความคิดเห็นที่ 28 มาดูนามปากกาใหม่และความหมายค่า หุหุ จากคุณ : coolning - [ 12 พ.ย. 48 13:44:36 ]

ความคิดเห็นที่ 29 คุณหนิง coolning ขอบคุณที่แวะมาดูมาทักกันคร้าบ ตอนต่อไปมาแย้ว ครั้งที่ 22 ก้าวต่อไปของโมนา (76-79) ครับ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3881240/W3881240.html จากคุณ : คุณพีทคุง (PeterPuck) - [ 15 พ.ย. 48 18:28:29 ]