พวกสัว์ป่าล่าถอยทิ้งรอยเท้า
พาหนีเข้าป่าลึกระทึกขวัญ
พวกมนุษย์รุกรานล้างผลาญมัน
เหมือนโทษทัณฑ์ต้องตายวอดวายวงศ์
คอยหลบซ่อนอ่อนใจอยู่ในอก
ได้ป่ารกพึ่งพาอานิสงส์
เมื่อผืนป่าเหลือน้อยค่อยหมดลง
สัตว์ป่าดงล้มตายค่อยหายไป
จนสัตว์ป่าสูญพันธ์จึงหวั่นจิต
เกิดความคิดดูแลเข้าแก้ไข
กำหนดเขตพื้นที่มีพงไพร
ให้อาศัยสืบอยู่คู่แดนดิน
อนุรักษ์ไว้ใช่ว่าเมตตาสัตว์
วิสัยทัศน์เล็งเห็นเป็นทรัพย์สิน
เป็นจุดขายให้คนมายลยิน
แหล่งทำกินท่องเที่ยวเก็บเกี่ยวเงิน
ผลพลอยได้หลายอย่างทั้งทางจิต
ชุบชีวิตสัตว์ป่าน่าสรรเสริญ
ชีวิตสัตว์เริงร่าพาเพลิดเพลิน
โลกเจริญพึ่งพาเมตตาคุณ
ทุกชีวิตย่อมประจักษ์รักชีวิต
ย่อมมีสิทธ์เกิดอยู่คู่โลกหมุน
ควรจัดสรรที่ทางอย่างสมดุล
ควรเจือจุนกระจายให้ทั่วกัน
คนทำกินต้องมีที่ทำกิน
มีผืนดินที่ทางเพื่อสร้างสรรค์
อย่าครอบครองทิ้งร้างอย่างตีบตัน
ที่ทางนั้นมีไว้ให้ทำกิน
คนทำนาเคยมีที่ทำนา
นายทุนมาครอบครองต้องย้ายถิ่น
เหมือนสัตว์ป่าถูกพรากจากแดนดิน
ถึงชาวนาคราสิ้นสาบสูญพันธุ์
(แด่ชาวนาผู้ยากไร้ไม่มีที่นา)
แก้ไขเมื่อ 10 พ.ย. 48 15:03:01
จากคุณ :
วิชชา
- [
9 พ.ย. 48 10:20:56
]