CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangTorakhongGameRoom


    ทานข้าวหรือยัง ?

    ทานข้าวหรือยัง ?

        อยู่มาวันหนึ่งผมก็เกิดอาการวิปริตบางอย่างในร่างกาย (ที่เรียกกันง่าย ง่ายว่า ป่วย) จนค่อนข้างจะมีทุกขเวทนาอยู่ไม่น้อย จึงได้ ถ่อ (ความจริงนั่งรถเมล์) ไปหาแพทย์ที่โรงพยาบาลที่เคยไปรักษาอยู่ ตั้งแต่เช้า (มาก) เพราะขี้เกียจที่จะไปนั่งเซ็งรอคิว

        พอถึงคิวของผมที่ได้เข้าพบแพทย์นั้น พอเข้าไปปั๊บ คุณหมอท่านก็ซักถามเล็กน้อย แล้วท่านก็จับผม จิ้มโน่น จิ้มนี่ ด้วยเครื่องฟัง จับผมอ้าปาก กดลิ้นด้วยเครื่องมือที่คล้ายกับไม้ไอติมแท่ง แล้วก็ส่องไฟฉาย จับผมเลิกเสื้อขึ้น แล้วก็เคาะอะไรต่อมิอะไรในพุงของผมอยู่ ดังบุ๋ง บุ๋ง แล้วก็จับผมยกแขน ฯลฯ อีกมากมาย ตามกระบวนการวินิจฉัยโรคนั้น      
        จนกระทั่งจวนจะจบในปฏิบัติการที่ว่านั้นแล้ว ก็มีเสียงเคาะประตูห้องตรวจเบาเบา  พอได้ยินเสียงอนุญาตของคุณหมอแล้ว บานประตูนั้นก็ถูกผลัก แล้วก็เปิดออก โดยลักษณการของผู้คุ้นเคย
       
        (น่าจะเปน) คุณแม่บ้านพนักงานของโรงพยาบาลท่านหนึ่ง ที่แต่งเครื่องแบบสีฟ้า หรืออะไรทำนองนั้น ก็เดินเข้ามาในห้อง ในมือทั้งสอง มีถาดไม้ขนาดปานกลางที่วางไว้ด้วย กาแฟควันกรุ่นหอมถ้วยหนึ่ง พร้อมกับบริขาร เช่น น้ำตาล ครีม และถ้วยนมสดถ้วยน้อย รวมทั้งน้ำเย็นอีกหนึ่งแก้ว กับจานเล็กเล็กที่วางขนมเค้กม้วน หรือที่เราท่านเรียกกันอย่างคุ้นเคยว่า แยมโรล นั่นแหละครับ

        เธอวางถาดนั้นลงบนโต๊ะ พร้อมกับรับคำขอบคุณจากคุณหมอ ที่เงยหน้าขึ้นมาจากปึกกระดาษที่ท่านกำลังเขียนอะไรง่วนอยู่ แล้วเธอก็เดินออกไป

        แล้วจู่จู่ คุณหมอก็หันมามองผมที่กำลังนั่งอยู่ที่เก้าอี้ฟากตรงข้ามกับท่าน พลางหยิบช้อนคนกาแฟแล้วก็ไถ่ถามผมด้วยน้ำเสียงที่อารีว่า
       
        “ทานข้าวมาหรือยัง...”

        ผมเกือบสะดุ้งจากภวังค์ที่กำลังสูดกลิ่นหอมของกาแฟควันกรุ่นถ้วยนั้น กลืนน้ำลายจนลูกกระเดือกเคลื่อนที่หนึ่งครั้ง แล้วจึงตอบคุณหมอท่านไปด้วยด้วยรอยยิ้มของน้องผู้หิวโหยอย่างรวดเร็วว่า

        “ยังครับ...”

        คุณหมอท่านยิ้มอีกครั้งหนึ่ง วางช้อนกาแฟลงบนถาด แล้วหยิบกระดาษที่เขียนเสร็จแล้วนั้น ยื่นให้ผม พลางกล่าวว่า

        “ดีแล้วครับ.....เดี๋ยวหมอจะได้สั่งเจาะเลือดเพื่อเช็คอาการของคุณเสียเลย.....”

        ผมก็ได้แต่ยิ้มแหย แหย กลืนน้ำลายอีกระลอกหนึ่ง แล้วก็รวบรวมกำลังใจ ตอบคุณหมอไปตามเรื่องว่า



        “ครับ...ขอบพระคุณมากครับ...”

        และหลังจากที่รับใบคำสั่งปฏิบัติการทางแพทย์ใบนั้น ออกมาจากห้องคุณหมอเพื่อไปยังห้องเจาะเลือดแล้ว กระผมก็เดินก้มหน้าก้มตางุดงุด พลางหัวร่อขันตัวเองอยู่ในใจ

        “เกือบขายหน้าคุณหมอไปแล้วไหมล่ะ.....อ้ายตะกละ.....”

    แก้ไขเมื่อ 15 พ.ย. 48 06:37:16

    แก้ไขเมื่อ 15 พ.ย. 48 06:35:04

    แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 48 21:26:56

    จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ - [ 11 พ.ย. 48 21:24:33 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป