ความคิดเห็นที่ 1 สวัสดีค่ะเพื่อน ๆ ถนนนักเขียน  วันนี้ศาลาไทยยังทำงานตามปกติ แอบแว้บงานช่วงเบรกกาแฟ  เขียนกลอนที่ร่างไว้คร่าว ๆ ตั้งแต่เมื่อคืนมาฝากกัน ขอบคุณ พี่สดายุ กับกลอนวรรคนี้ "และแล้วมองก็เห็นความเป็นเท็จ" ศาลาไทยกลับไปอ่านกระทู้เมื่อปลายปีที่แล้ว "ครั้งหนึ่ง-ครานั้น" http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3040272/W3040272.html จำได้ว่าเป็นวรรคแรกของกลอนพี่สดายุ  และศาลาไทยเขียนกลอนร่วมกระทู้ด้วย บางส่วนจากกลอนที่ศาลาไทยเขียนไว้คราวนั้น  เก็บกลับมาใส่ไว้ในกลอนคราวนี้ด้วยเช่นกัน - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -                     . จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 12 พ.ย. 48 16:45:31 ]

ความคิดเห็นที่ 2 อ่านกลอนนี้แล้ว ยังตัดสินใจไม่ถูกเลยว่าจะเลือกทีจะรู้ความจริงแล้วเจ็บปวด หรืออยู่ในความฝันที่มีความสุขดี จากคุณ : กริชครับผม - [ 12 พ.ย. 48 16:51:01 ]

ความคิดเห็นที่ 3 อืม ขอเลือกรู้ความจริงดีกว่าง่ะ นายกริช แต่พอรู้แล้ว ก็จะขอให้เลิกพูดเสียที  ยิ่งพูดยิ่งเจ็บเน้อ "พล่อย" เนี่ย จากคุณ : คุณพีทคุง (PeterPuck) - [ 12 พ.ย. 48 17:16:04 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เห็นคำว่า "พล่อย" นี้ แล้วนึกถึงผู้นำคนนั้นทันที ไม่รู้เป็นอะไรสิ จากคุณ : jjaeng - [ 12 พ.ย. 48 17:22:07 ]

ความคิดเห็นที่ 5 มาแวะอ่านกลอนเจ็ดอันไพเราะค่ะ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 12 พ.ย. 48 18:00:49 ]

ความคิดเห็นที่ 6 @~_ Poem. ยามเมื่อรักทุกถ้อย......คำหวาน พร่ำพรอดพร่ำเพรื่อขาน................รับได้ ยามแหนงหน่ายร้าวราน..............กลายกลับ พล่อยแฮ ขมขื่นใจสุดให้...............................ชอกช้ำระกำทรวง .Poet _~@ แวะมาทักทายครับ..........แม่หญิง ศาลาไทย (salathai) จากคุณ : Knight - [ 12 พ.ย. 48 19:25:09 A:58.9.131.197 X: TicketID:109986 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เพียงบางถ้อยคำ  ที่บางคนพร่ำบอกมา ทำให้เราเก็บเป็นคำสัญญาแลยึดมั่น  ทั้งๆที่คนพูดได้ลืมไปแล้วแท้ๆ เศร้าจัง แวะมาทักทายสหายศาลาไทยแลทุกท่านค่ะ พักนี้รู้สึกว่าอารมณ์สุนทรียะไม่ค่อยบรรเจิดเลย เลยไม่ได้เอากลอนมาฝากที่นี่เท่าไหร่   ได้แต่อ่านแล้วแอบชื่นชมค่ะ  ไม่นานคงจะดีขึ้น จากคุณ : สหายสันติ - [ 12 พ.ย. 48 20:54:51 ]

ความคิดเห็นที่ 8 น้อยหนึ่งในนามเรียกความรัก เจ็บจักโทษใครได้อีกหนอ ขื่นขมคมตา เคย "บ้า" พอ หลงรอรอยช้ำจึงจำนาน คำรักกลับเป็นเช่นคำพล่อย หนึ่งน้อยล้วนเท็จเหตุพลุ่งพล่าน จวบฝนชนหนาวพาร้าวราน ปล่อยผ่านเกินยื้อรื้อ "ศรัทธา" จากคุณ : คุณหนูนา (คุณหนูนา) - [ 12 พ.ย. 48 21:22:42 ]

ความคิดเห็นที่ 9 พล่อย กับ มักง่าย นี่แตกต่างกันไหมคะ จากคุณ : รสา รสา - [ 12 พ.ย. 48 22:46:49 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เหอ เหอ ใครกล้าพล่อย กับสาวตัวนิดตัวน้อยต่อยเจ็บเหน็บเก่งเบ่งนิดหน่อย แต่มากน้ำใจ ทักทายครับ จากคุณ : แสงแรก ประดับดิน - [ 12 พ.ย. 48 22:53:11 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เอ...........ศาลาไทย เธอตั้งใจจะว่าใครหนอ ? (รำพึงกับตนเองนะครับ) จากคุณ : เจียวต้าย - [ 13 พ.ย. 48 10:18:46 ]

ความคิดเห็นที่ 12 อรุณสวัสดิ์เช้าวันอาทิตย์ค่ะเพื่อน ๆ เข้ากระทู้มาตอนเช้าวันหยุดแล้วต้องยิ้มกว้าง ๆ ดีใจที่เห็นหลาย ๆ คนแวะมาทักทายกัน  โดยเฉพาะกับบางคนที่ทราบว่ายุ่งเหลือหลาย เอิ้ก ๆ อรุณสวัสดิ์ค่ะ พี่กริช (๒) ศาลาไทยชอบความฝันนะคะ  มีความฝันเพื่อจะสร้างความจริงให้ใกล้เคียงกับความฝันของเรามากที่สุด แต่ต้องยอมรับว่าชีวิตคนเราต้องอยู่กับความเป็นจริง แม้บางครั้งความจริงเป็นสิ่งเจ็บปวด และทำร้ายเรา แต่เราก็ไม่สามารถจะอยู่กับความฝันได้ตลอด ไม่อย่างนั้นก็เท่ากับว่า เราหลอกตัวเองอยู่ตลอดเวลา อาจกลายเป็นว่า นอกจากหลอกตัวเองแล้ว ยังพลอยหลอกคนรอบข้างเราด้วย จริง ๆ คือต้องรอให้ความฝันตกตะกอน  เพื่อจะทำให้เป็นจริง  อยู่ในโลกแห่งความจริงได้ พอพี่กริชพูดถึงเรื่องนี้แล้ว  นึกถึงเพลง "โลกแห่งความฝัน" ที่ "ใหม่ เจริญปุระ" ขับร้องไว้เลยค่ะ .. โลกแห่งความจริง  ฉันเป็นเหมือนคนตาบอด โลกแห่งความฝัน  ฉันมองเห็นวันสดใส แต่ในวันนี้ โลกแห่งความฝัน  ทอดทิ้งฉัน ไปไหน โลกไม่สดใส เหมือนวันก่อน กว่าจะรู้ ชีวิตคืออะไร  กว่าจะรู้ หัวใจคงอ่อนล้า เฝ้ารอความฝัน  ให้ตกตะกอนช้า ช้า  เพื่อให้ฝันชัดเจน และเป็นจริง ... หากเลือกทุกอย่างตามทางฝัน คืนวันคงสุขไร้ทุกข์เข็ญ หากแต่วันนี้เท่าที่เป็น ร้อนเย็นง่ายงามด้วยความจริง... - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - เฮียพีท - (PeterPuck) (๓) นั่นสิคะเฮียพีท  เลือกที่จะรู้ความจริงดีกว่า  ยังไงซะ  ความจริงก็คือความจริง พูดแล้วไม่จริง  ไม่พูดเสียยังจะดีกว่า  พูดทำไมให้เจ็บ คนพูดก็เจ็บ  คนฟังก็เจ็บ  เฮ้อ... ร้อยคำวกวนจนยากเชื่อ ร้ายเหลือหัวใจใครกันหนอ รู้ไหมใครช้ำน้ำตาคลอ ร้างกันเพื่อขอไม่ยินคำ... - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -                       . จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 13 พ.ย. 48 10:19:57 ]

ความคิดเห็นที่ 13 jjaeng (๔) "เห็นคำว่า "พล่อย" นี้ แล้วนึกถึงผู้นำคนนั้นทันที ไม่รู้เป็นอะไรสิ" คล้ายกันเลยค่ะ เห็นคำว่า "พล่อย" นี้ แล้วนึกถึง "เขาคนนั้น" ทันที ไม่รู้เป็นอะไรสิ   รอยยิ้มซ่อนนัยอันใดหรือ ยึดถือเช่นคำที่พร่ำไหม ฤๅเพียงแค่พล่อยใช้บ่อยไป ลวงใจคนโง่ โธ่... เราเอง กลอนพาไปอีกแล้ว  เอิ้ก ๆ เขียนเรื่อยเปื่อยวันหยุดน่ะค่ะ  ห้ามถือสาหาความ อ้อ... ไม่ได้หาความ  และไม่ได้หาเรื่องด้วยนะคะ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - คุณ tiki_ทิกิ (๕) สวัสดีค่ะ ขอบคุณที่แวะมาทักทายกันนะคะ กลอนเจ็ดเผ็ดร้อนใช่อ้อนเล่น ลำเค็ญเหลือใดแล้วใจเอ๋ย เชื่อมั่นแต่ไรไม่คิดเลย เอื้อนเอ่ยให้ช้ำหนอคำคน... - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - คุณ Knight (๖) สวัสดีค่ะท่านอัศวิน  เอิ้ก ๆ เรียกแบบนี้ดีกว่า  น่ารักดี  ฮิ ๆ ดีใจที่แวะมาทักทายกันค่ะ  เขียนโคลงมา  ก็เขียนโคลงตอบ  ขอบคุณค่ะ @~_ Poem. ยามเมื่อรักทุกถ้อย......คำหวาน พร่ำพรอดพร่ำเพรื่อขาน..................รับได้ ยามแหนงหน่ายร้าวราน.................กลายกลับ พล่อยแฮ ขมขื่นใจสุดให้..................................ชอกช้ำระกำทรวง .Poet _~@ ๏ เพราะรักจึงเชื่อถ้อย         คำหวาน ความเท็จกล่าวจริงขาน       รับได้ วันคืนล่วงร้าวราน                กลายกลับ  คำพ่อ ทุกสิ่งชัดแจ้งให้                     ชอกช้ำระกำทรวง ๚ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -                       . จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 13 พ.ย. 48 10:41:07 ]

ความคิดเห็นที่ 14 คุณสหายสันติ (๗) สวัสดีค่ะ  เห็นชื่อในกระทู้อยู่หลายคราว  กับลีลากลอนที่หนักแน่นและคมเสียเหลือเกิน แวะไปอ่านอยู่หลายครั้ง  เขียนกลอนฝากไว้ด้วยในบางกระทู้  ดีใจที่แวะมาทักทายกันนะคะ บางถ้อยคำ  แม้เป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยที่อาจไม่จำเป็นต้องพูดก็ได้ คนพูดเองคงไม่ทราบว่า  ถ้าเลือกจะพูด  แล้วพูดไม่จริงกับคนที่รู้ความจริง จะสร้างความเจ็บปวด  และทำลายความเชื่อมั่นที่มีต่อกันได้เพียงไหน คุณสหายสันติบอกว่า "พักนี้รู้สึกว่าอารมณ์สุนทรียะไม่ค่อยบรรเจิดเลย เลยไม่ได้เอากลอนมาฝากที่นี่เท่าไหร่" คิดว่าคงเป็นบางช่วงกระมังคะ ศาลาไทยก็เป็นบ่อย  ช่วงงานยุ่ง ๆ ก็ดูเหมือนจะเขียนอะไรไม่ได้เสียเลย เมื่อก่อนเคยเขียนโคลงทุกวัน  ตอนนี้นับวันได้  ว่าหลาย ๆ วันถึงเขียนโคลง เอิ้ก ๆ จะยกเว้นก็เสียแต่  เป็นงานที่จำเป็นต้องเขียน  กับมี "อะไรบางอย่าง" มา "กระแทกใจ" หากแม้นวันนี้เธอเหนื่อยนัก สหายรักหลับลงตรงตักฉัน คลี่ไหมแพรผืนแห่งคืนวัน ห่มปันน้ำใจให้พึ่งพิง... - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - คุณหนูนา (๘) สวัสดีค่ะมี้ ดีใจจังที่มี้แวะมาเขียนกลอนด้วยกัน  ทราบว่ายังยุ่งเหมือนเดิม  รักษาสุขภาพมาก ๆ ด้วย อ้อ... หมอผีไซเบอร์ จันทร์อังคาร / คุณหนูดอกฟ้าพุธพฤหัส / เจ้าบ่าวก้นครัว  ศุกร์-อาทิตย์ รับทราบ  เอิ้ก ๆ จะได้หาวันไปกินฟรี  ตกลงว่าเรื่องละมื้อนะคะมี้  ฮิ ๆ เขียนกลอนล้อมี้ดีกว่า มืดบอดใบ้บ้ากี่คราแล้ว ไร้แววให้เห็นเป็นความผิด ถักทอความเชื่อเจือยาพิษ ออกฤทธิ์ทำร้ายทำลายเรา มืดบอดใบ้บ้ามาพอที่ วันนี้จักโกรธโทษใครเล่า รอวันเวลามาบรรเทา ให้ "เขา" เติม "เขา" เราโง่เอง - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -                       . จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 13 พ.ย. 48 12:15:06 ]

ความคิดเห็นที่ 15 คำพล่อยร้อยรัดมัดใจยิ่ง คำจริงคลายเบาไม่เอาไหน แต่คำจริงหนักหน่วงในดวงใจ ศาลาไทยจงประสบพบคำจริง จากคุณ : วิชชา - [ 13 พ.ย. 48 12:27:26 ]

ความคิดเห็นที่ 16 พี่รสา (๙) 1. ค้น :  พล่อย คำ :  พล่อย เสียง :  พฺล่อย คำตั้ง :  พล่อย ชนิด :  ว. ที่ใช้ :   ที่มา :   นิยาม :  อาการที่พูดง่ายๆ โดยไม่ตริตรอง. ภาพ :   อ้างอิง :   ปรับปรุง :  98/4/2 แหะ ๆ ไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะพี่รสา  ว่าจะหมายความตามอย่างหรือแตกต่าง อย่างที่พี่รสาว่ามาหรือเปล่า (ชวนคุย) พี่รสาสบายดีนะคะ  สุขภาพคงดีขึ้นแล้ว  อย่าลืมดูแลตัวเอง และพักผ่อนมาก ๆ ด้วย โครงการล่องเจ้าพระยายังไม่หายไปไหน  รอแต่พี่รสากลับมาเท่านั้น  เริ่มงานได้ทันที กับเห็นใครสักคนในอาศรมฯ น่าจะเป็นคุณอ่างหยก  เขียนเพลงพวงมาลัย เห็นแล้วคิดถึงแม่เพลงอย่างพี่รสาขึ้นมาจับใจ  นี่ถ้าได้ตั้งวงกันอีกคงสนุกไม่เบา - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - แสงแรก ประดับดิน (๑๐) สวัสดีจ้ะแสงแรก "สาวตัวนิดตัวน้อยต่อยเจ็บเหน็บเก่งเบ่งนิดหน่อยง แต่มากน้ำใจ"  ศาลาไทยหรือนั่น ฮิ ๆ ขอบคุณค่ะ  หนุ่มหน้ามนคนซื่อถือธรรมะอยู่เมืองพระชอบวิสาสะ  แต่ยังไม่ละทางโลก เอิ้ก ๆ ศาลาไทยล้อเล่นนนนนนนนนนนนนน คิดถึงแสงแรก  คิดถึงเขาหลวง  คิดถึงกรุงชิง  คิดถึงบ้านเรา... แค่เก็บอะไรช่วงสองสามอาทิตย์ที่ผ่านมา   เอามาปะติดปะต่อเป็นกลอนอารมณ์อย่างที่เห็น จริง ๆ ยังไม่ค่อยได้อย่างใจ  กลัวความที่อยากสื่อมันจะผิดเพี้ยนไปทางอื่นอยู่เหมือนกัน ไม่ได้ยึดถือกับคำมั่นอะไรของใคร  เพราะอย่างที่แสงแรกบอกนั่นแหละ  จิตใจคนเปลี่ยนแปลงได้ เพียงแต่ในยามไว้เนื้อเชื่อใจกัน  ก็อยากให้พูดความจริงต่อกัน  หรือไม่พูดเสียเลยยังจะดีกว่า... (มั้ง) ฮิ ๆ เคยหรือ...ทิ้งกันในวันทุกข์ เคยหรือ...มีสุขมิแบ่งให้ น้อยหนึ่งเพียงคำที่ย้ำไป หัวใจ...ทำร้ายทำลายลง... - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ป๋าเจียวต้าย (๑๑) ปุจฉา : เอ...........ศาลาไทย เธอตั้งใจจะว่าใครหนอ ? วิสัชนา : ศาลาไทยเปล่า...  (จำเลยไม่สารภาพค่ะป๋า) เอิ้ก ๆ พอดีป๋ารำพึงดังไปนิด  แหะ ๆ ศาลาไทยเลยได้ยิน  (แต่ยังไม่สารภาพ) จริง ๆ อย่างที่คุยกับแสงแรกไปล่ะค่ะป๋า เขียนกลอนไปตามอารมณ์ตามเรื่องที่เกิดเมื่อสองสามอาทิตย์ที่ผ่านมา ไว้ใจจนใจวาง มิจืดจางแม้ใจเจียม โถมทุกข์เท่าใดเทียม เมื่อจริงใจใช่ความจริง - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -                       . จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 13 พ.ย. 48 12:46:18 ]

ความคิดเห็นที่ 17 .................................................... เงารางรางรำไรยังไหวพร่า คอยลวงตาเหมือนมีอยู่ที่นั่น กลางเปลวแดดแววดาวสกาวจันทร์ คลับคล้ายควันลอยคว้างอย่างเคยเป็น แต่ป่วยการเข้าใกล้เพื่อไขว่คว้า แล้วพบว่าไม่มีอย่างที่เห็น ความว่างเปล่าปรายตายิ้มชาเย็น เย้ยคนเข็ญจนขมจมคร่ำครวญ อาจเคยมีเมล็ดพันธุ์ความฝันใฝ่ เฝ้าหวังให้แตกกล้ามาเต็มสวน เหนือดินแล้งแห้งผากยากไถพรวน สุดท้ายล้วนเมล็ดลีบ......ใจตีบตัน คนต้อยต่ำขาดต้นทุนหนุนชีวิต หรือมีสิทธิ์ก่นสร้างเส้นทางฝัน ไร้เรี่ยวแรงแห่งรักช่วยผลักดัน ความเหงาคอยบีบคั้นคับข้องใจ จึงจมปลักดักดานกับการท้อ ฝันที่รอเลอะเลือนเหมือนเหลวไหล ปล่อยชีวิตเคว้งคว้างหมดทางไป ศพเดินได้เดินหลงกลางดงคน เงารางรางรำไรยังไหวพร่า ภาพลวงตาแอบแฝงทุกแห่งหน ผู้ลืมทิศหลงทางกลางมืดมน จมวังวนคืนวันอันเปล่าเปลือง ............................................... จากคุณ : เวทย์ - [ 13 พ.ย. 48 17:54:41 A:58.147.34.1 X: ]

ความคิดเห็นที่ 18 ความจริงที่มักเจ็บปวด แต่ถ้าผ่านไปได้ ...ความสุขย่อมตามมา ยอมรับและเข้าใจ ...อยู่กับมัน หวัดดีและขอบคุณค่ะ จากคุณ : ดอกงิ้ว - [ 13 พ.ย. 48 18:16:03 ]

ความคิดเห็นที่ 19 @~_ Poem. ยิ่งรักมากยิ่งให้.......อยากฟัง คำว่ารักคงยัง.............................หยาดเยิ้ม ล้วนคำพล่อยประดัง...................พร่ำบอก แท้ถูกหลอกหลงเคลิ้ม.................เจ็บนี้อีกนาน .Poet _~@ หยิบยืมเอาชื่อเพลงของ "พงษ์พัฒน์" มาปิดท้ายโคลงฯ จากคุณ : Knight - [ 13 พ.ย. 48 19:08:00 A:58.9.141.160 X: TicketID:109986 ]

ความคิดเห็นที่ 20 น้องศาลาไทย ความรู้สึกบางอย่างเหมือนหมอกรับอรุณ ซึ่งอยู่ได้ไม่นาน แค่เพียงแสงแดดทอดลงมาสัมผัส เท่านั้น เปราะบาง และ ไม่เสถียรเลย แม้แต่น้อย ๐ สายธารเอื่อยเรื่อยฝ่าพนาสัณฑ์ ผ่านหมอกควันไอพลุ่งยามรุ่งสาง กระเพื่อมผิวพลิ้วผืนอยู่ครืนคราง ฝ่าเวิ้งว้างสู่จ้าของตาวัน ๐ ยกยอดคลื่นยื่นเยือนเป็นเพื่อนหมอก รวมระลอกม่านสายสู่ปลายฝัน เพียงม่านขาวหมอกสมัยเหมือนไฟควัน เมื่อสบพร่าของตาวันก็พลันเลือน จากคุณ : สดายุ... - [ 13 พ.ย. 48 20:45:19 ]

ความคิดเห็นที่ 21 พอดีตามลิงค์ที่ทำไว้ให้ ย้อนกลับไปดูของเก่า ไปเห็นงานคุณหมี่เป็ด ช่วงที่ยัง แวะเวียนมาเล่นในห้องสมุดด้วยกัน เป็นคนเขียนกลอนได้มีเอกลักษณ์มากคนหนึ่ง พี่ชอบลีลาแบบนี้ ขอเอามาลงอีกที  เผื่อเจ้าของจะแวะมามั่ง พอดีว่าเนื้อหาเข้ากับกระทู้ได้ ========================= ก็นั่นแหละ-มันคือบอระเพ็ด ขมดำน้ำตาเล็ดได้เสร็จสรรพ มันเป็นความรู้สึกอันลึกลับ ที่ซับเรียวลิ้นทั้งชิ้นเนื้อ ก็นั่นแหละ-อัญมณีน้ำหนึ่ง ตกจึงงามไหนก็ไม่เหลือ มันเป็นความครึ้มคลุ้มอันคลุมเครือ อันยืดเยื้อเรื้อรังไปทั้งใจ โอ-งามเคยงามอยู่หลามล้น มาบัดนี้หนึ่งคนกลับร่ำไห้ บอระเพ็ดเข็ดขมสู้อมไป แหละอัญมณีสวมใส่ทั้งร้าวรอย!! จากคุณ : น้องหมี่ฮะ - [ 29 ก.ย. 47 22:21:21 A:203.113.76.11 X: ]     ============================= จากคุณ : สดายุ... - [ 13 พ.ย. 48 20:52:18 ]

ความคิดเห็นที่ 22 มานั่งอ่านงานละเมียด พล่อย ใครหนอทำพี่เราอารมณ์นึกถึงคำนี้ได้ จากคุณ : โอเลี้ยงแก่ๆ - [ 13 พ.ย. 48 21:23:09 ]

ความคิดเห็นที่ 23 อ่านแล้วนึกถึงใครคนนึงจริงๆด้วย -_-' จากคุณ : ธามาดา - [ 13 พ.ย. 48 21:29:47 ]

ความคิดเห็นที่ 24 @~_ Poem. พร่ำพล่อยถ้อยเท็จร้าย........เหลือเกิน ลวงหลอกให้หลงเมิน.............................ห่างทิ้ง ขยี้บดยับเยิน..........................................ใจแหลก สลายแฮ คำรักเคยเพริศพริ้ง..................................ลับแล้วขยะแขยง .Poet _~@ @~_ Poem. ภาพยนตร์บทเพลงสะท้อนชีวิต ช่างสมจริงสนิทชิดเชื้อเหลือหลาย เกิดมาแล้วช้าเร็วก็ต้องตาย ที่เศร้าใจหัวใจสลายตายก่อนตัว .Poet _~@ ...................หลงอำนาจหลงมัวเมาพล่อยพร่ำวาจา จากที่เคยรุ่งเรืองจักรุ่งริ่งเสื่อมสิ้นศรัทธา พล่อยซ้ำซากเหลวไหลลากลงเหวไม่รู้สึกสำนึกตน ยโสโอหังกร้าวร้าวช้าเร็วคงสักวันประสบพบผลกรรม........................ จากคุณ : Knight - [ 13 พ.ย. 48 23:25:41 A:58.9.141.160 X: TicketID:109986 ]

ความคิดเห็นที่ 25 @~_ เกิดมาแล้วช้าเร็วก็ต้องตาย ที่เศร้าใจคือหัวใจตายก่อนตัว_~@ ... ... ...ไม่ได้คิดเอง แต่จำได้จาก บทภาพยนตร์ นามเรื่องนั้น ก็คือ -- "มังกรหยก" .. ตอน "_ ตำนานศึกเทพอินทรี_" -- เอี้ยะกั้ว / เซียวเล่งนึ่ง ตำนานรักไร้คำพล่อยกลับมากด้วยใจยึดมั่นมั่นคง จึ่งสะท้านสะเทือนใจตราบนานเท่านาน จากคุณ : Knight - [ 14 พ.ย. 48 00:26:49 A:58.9.141.160 X: TicketID:109986 ]

ความคิดเห็นที่ 26 อรุณสวัสดิ์จ้ะ ถ้าทักทายแบบคนเมือง เปิ้นจะทักต่อไปอีกว่า กิ๋นข้าวงายแล้วกา แต่คนกรุงเต๊บ เปิ้นบ่กิ๋นข้าวงายกัน เปิ้นกิ๋นข้าวแฟ ^_^ เห็นแหนบอ่องออกับจิ้นนึ่งน้ำพริกข่า แล้วนึกถึงพี่จอมยุทธเมรัย พี่แกกวาดเรียบ ท่าจะลำขนาด ไว้ได้มากรุงเต๊บเมื่อใด จัดใส่ชะลอมมาฝากรายตัวท่าจะดี ฮี่ๆ วันนี้กลอนประตูหลุดขอไปขันน็อตให้แน่น ๆ ก่อนเน้อเจ้า ปล.ตามลิงก์ไปอ่านของเก่า เวลานั้นกำลังโอ้กอ้ากอยู่ง่ะ ฮี่ๆๆ.. จากคุณ : ซอมพอแดง - [ 14 พ.ย. 48 09:11:53 A:unknown X:202.129.0.33 TicketID:062433 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เขาค้อ  เพชรบูรณ์ แก้ไขเมื่อ 14 พ.ย. 48 09:24:42 จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ 14 พ.ย. 48 09:21:57 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ๏ วันวานแผ่วผ่านหวานหยดย้อย ท่วงถ้อยผจงจัดมิขัดหู ยลยินดื่มด่ำคำชื่นชู ตรองดูเพียงลมยากข่มใจ อยากหวนวันวานผ่านคำถาม ในท่ามซอกลึกระทึกไหว ฝากคำป่วนจิตคิดฉันใด ทำใครขื่นขมตรมอุรา และแล้วตรองดูรู้ความเท็จ คงเข็ดมองเมียงเพียงใบหน้า คิดเชื่อรสคำพร่ำพรรณนา ศรัทธาตอกย้ำจึงกล้ำกลืน ขอบฟ้ามองไปไกลลิบลับ ยากกลับทวนใหม่สุดใจฝืน ท่ามแรงลมล้อขอหยัดยืน วันคืนจำจด..บทเรียนใจ๚ .......................................... เลียนล้อถ้อยคำนำมาแถม อยากแจมนั่นหรือคือจุดใหญ่ รำลึกถึง"ปู่-ย่า"ช้าอยู่ไย ความนัยตรองดูคงรู้กัน แวะมาใหม่....แบบว่าลืมสวัสดี......สวัสดี "ยัยหนู"แลทุกท่าน ครับผม แก้ไขเมื่อ 14 พ.ย. 48 11:19:29 แก้ไขเมื่อ 14 พ.ย. 48 11:15:10 จากคุณ : Augustman (Augustman) - [ 14 พ.ย. 48 11:12:34 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ^_______________________________________^ จากคุณ : น้ำลายบูด - [ 14 พ.ย. 48 11:53:06 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ขอบคุณมากๆค่ะ ท่านสหายศาลาไทย  ตอนนี้เริ่มดีขึ้นแล้ว แต่อยากให้กลอนต่างๆมันออกมาจากความรู้สึก(ที่มักจะเกิดแค่เสี้ยวสั้นๆ) ถ้าไปเค้นมันมาก มันเหมือนจะเฟคไปด้วย ตอนนี้ก็เริ่มสนุกกับเรื่องสั้นที่เขียนอยู่ด้วยค่ะ(ถึงแม้ว่าจะมีคอมเมนต์เข้ามาน้อยก็ตาม...ป่าวล่อเป้านาคะ(^_^)) ขอบคุณจริงๆค่ะ ดีใจที่ได้เพื่อนเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งคน จากคุณ : สหายสันติ - [ 14 พ.ย. 48 12:50:53 ]

ความคิดเห็นที่ 31 เปลี่ยนความคิดใครคงไม่หวัง คมคำย้ำยังสื่อความหมาย "และแล้วมองเห็นความเป็น-ตาย" มากมายเกลื่อนไปในบทกลอน ต้นหญ้ากล้าใหม่ได้แตกยอด อยู่รอดเพียงล้มพลิ้วลมอ่อน ลมรักลมลาผลัดอาภรณ์ พล่อยพลิกหนาวร้อนตามฤดู กล่าวซ้ำคำใครคงไม่ได้ ความนัยซับซ้อนที่ซ่อนอยู่ ใช่ดินใช่น้ำโอบค้ำชู ฝังรู้ชีวิตเพียงติดพื้น ร้อนแดดแผดเผาเคล้าลมกล้า นำฝนนำฟ้ามาหยิบยื่น ดอกหญ้าพาฝันผ่านวันคืน มีชื่น-ช้ำ-นี่แหละชีวิต จากคุณ : KAVINT - [ 14 พ.ย. 48 13:19:10 ]

ความคิดเห็นที่ 32 พล่อย พล่อย พล่อย พล่อย  พล่อย ปากมันพล่อย พล่อย พล่อย พล่อย พล่อย อีกหน่อยก็ลืม พล่อย พล่อย พล่อย คอยย้ำทุกวันคืน พล่อย กลืนความจริงใจลงในคอ ปล. คิดมะออกฟ่ะ ว่า แต่งกันยังงัย มั่วๆหน่อยละกัน จากคุณ : เอ็นจัง - [ 14 พ.ย. 48 13:36:37 ]

ความคิดเห็นที่ 33 .. พล่อย   พล่อย ซ้ำ      ช้ำ  เจ็บ เหน็บ    ร้าวทรวง หน่วง    ฤทัย.. .. จากคุณ : วรุณนฤมล - [ 14 พ.ย. 48 14:50:49 ]

ความคิดเห็นที่ 34 แวะมาอ่านกลอนของเพื่อนฝูงอีกรอบครับ จากคุณ : คุณพีทคุง (PeterPuck) - [ 14 พ.ย. 48 18:27:08 ]

ความคิดเห็นที่ 35 "พล่อย"  ถ้อยหวานลิ้นระรื่นหู "พล่อย"  รู้รู้อยู่พูดสิ่งใดในความฝัน "พล่อย"  ไม่มีวันเป็นจริงสิ่งพูดกัน "พล่อย"  คำๆนั้นเคลือบแคลง แฝง...อะไร? แห่ะๆ...แต่งกลอนไม่เป็นแต่อยากมีส่วนร่วมขอรับ แวะมาทักทายค่า... จากคุณ : มาดาม เค - [ 14 พ.ย. 48 19:07:35 ]

ความคิดเห็นที่ 36 กระทู้นี้ยาวได้ใจจริง วุ้ย ชอบอ่านงาน "ต่อปากต่อคำ" จัง มันทำให้เราเห็นแง่มุมหลากหลายของคน ต่อเรื่องเรื่องนั้น จากคุณ : บอยน์ ใบร่อน - [ 15 พ.ย. 48 12:33:09 ]

ความคิดเห็นที่ 37 สวัสดีค่ะ คุณวิชชา (๑๕) ชอบกลอนล่าสุดของคุณวิชชา "สัตว์ป่ากับชาวนา " มากค่ะ แวะไปเขียนกลอนไว้ในกระทู้แล้วด้วย ดีใจที่วันว่างยังแวะมาทักทายกันในกระทู้  ขอบคุณที่ยังระลึกถึงกันเสมอค่ะ   คำจริง...เชื่อจริงทุกสิ่งชัด รึงรัดเรื่องร้อยคล้อยตามให้ คำพล่อย...เพียงหนึ่งซึ่งเอ่ยไป ราวใจแหลกสลายทำลายลง... - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - สวัสดีค่ะ อาเวทย์ (๑๗) ดีใจจัง นาน ๆ แวะมาเขียนกลอนกันที  ได้กลอนหลากหลายดีจริงเจียวค่ะ ข่าวว่าพี่จอมยุทธเมรัยขึ้นเหนือย  คงได้แวะไปเยี่ยมเยียนอาเวทย์ด้วย เมล็ดพันธุ์ฝันใฝ่ไม่เหลือแล้ว แม้ฉายแววยอดใบในแรกเห็น กลับแล้งน้ำหยาดใจให้ชื่นเย็น จึงลำเค็ญจักเติบต้นเกิดผลงาม... - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - สวัสดีจ้ะ ดอกงิ้ว (๑๘) แวะมาคุยเรื่องความจริง ความเท็จ ความทุกข์ ความสุข กันอีกแล้วสินะคะ ศาลาไทยเห็นด้วยที่ว่า หลายครั้ง ความจริงมักเป็นเรื่องเจ็บปวด การยอมรับ เข้าใจ และอยู่กับมันให้ได้  ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่เราทำได้  ความสุขก็จะตามมา พูดง่าย แต่ทำยากจริงหนอ... ว่าไหมดอกงิ้ว - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - สวัสดีอีกคราวค่ะ คุณ Knight (๑๙) ฮิ ๆ ท่านอัศวินมาชวนศาลาไทยเขียนโคลงอีกแล้ว  ได้เลยค่ะ ว่าไงก็ว่าตามกัน คราวนี้ชวนร้องเพลงเสียอีกนั่น  "เจ็บนี้... อีกนาน  เจ็บนี้...  ไม่ลืม" เอิ้ก ๆ ๏ คำรักหวานหว่านล้วน            ชวนฟัง วันผ่านหมายมั่นยัง                     หยาดเยิ้ม คืนล่วงยิ่งก้องดัง                         สนั่นจิต กลายกลับเพียงกล่อมเคลิ้ม      เจ็บนี้อีกนาน ๚ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -                    . จากคุณ : salathai - [ 15 พ.ย. 48 14:45:54 ]

ความคิดเห็นที่ 38 คนพูด พูดแล้ว แล้วก็ลืม คนฟัง ฟังแล้วปลื้ม ลืมไม่ได้ จดจำ ลึกซึ้ง ถึงเนื้อใจ หวังว่า ที่พูดไว้ นั่นพูดจริง เวลาเปลี่ยนไป ใจคนเปลี่ยน บทรัก คือบทเรียน ที่ใหญ่ยิ่ง แปรค่า ศรัทธา-หวัง เป็นชังชิง หรือคิดว่าผู้หญิง...ไร้หัวใจ ถ้าไม่คิดจังจริง...พูดทำไม มาร่วมอินด้วยจ้าน้องหนู จากคุณ : จันทร์เพ็ญ จันทนา (Pen Writer) - [ 15 พ.ย. 48 15:43:43 ]

ความคิดเห็นที่ 39 เรียน ท่านสหาย ศาลาไทย...ผู้อารี... เล่นแรง หนองวดนี้ นะทั่น เผื่อระเบิด ระเบ้อ มาเจอกัน ทำไงนั่น...หนอศาลา...อาศรมโคลง. (ประทานโทษ...ล้อเล่นน่ะขอรับ.. อย่าได้ถือโทษโกรธเคืองกันเลยหนอ...ท่านสหาย...) จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ (พจนารถ๓๒๒) - [ 15 พ.ย. 48 16:00:12 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ตามกลิ่นธูปไปอาศรมแล้วค่ะหนูศอ. จากคุณ : รสา รสา - [ 15 พ.ย. 48 22:55:21 ]

ความคิดเห็นที่ 41 น้องศาลาไทย ใกล้ค่ำคืนแห่งเพ็ญจันทร์แล้วสินะ ๐ ริมฝั่งน้ำ เห็นเหลื่อมลำแสงรับวับวับไหว ระลอกคลื่นพลิ้วพลิกริกริกไป ดั่งเนตรใครชายค้อนว่อนว่อนมา ๐ สวยงามนัก ดั่งรุ้งถักทอลงที่ตรงหน้า ปูลาดแสงเจ็ดสีเสริมลีลา ให้ก้าวฝ่ารับนัยวับไหวนั้น ๐ อบอุ่นเหลือ กับช่วงเชื้อเนตรใครที่ไหวสั่น ท่ามระลอกน้ำเย็นใต้เพ็ญจันทร์ กลับเหมือนกั้นหนาวเย็นจนเร้นไกล ๐ ลอยประทีป เชื่อมสองชีพผูกขวัญร่วมฝันใฝ่ ปลดหมองหมางลอยบ่าชลาลัย ผูกหัวใจสองดวงด้วยบ่วงเดียว ๐ อธิษฐาน ไม่ว่ากาลจันทร์เพ็ญหรือเป็นเสี้ยว เชื่อมสองการคำนึงเป็นหนึ่งเดียว ไหลกรากเชี่ยวถึงกันจนวันตาย. จากคุณ : สดายุ... - [ 16 พ.ย. 48 12:56:27 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ^_____________^ จากคุณ : รวยระรินกลิ่นชา - [ 16 พ.ย. 48 13:02:29 ]

ความคิดเห็นที่ 43 สวัสดีค่ะ พี่สดายุ (๒๐) (๒๑) ในที่สุดเจ้าของ "ลานฉันท์" ก็แวะมาเยี่ยมเยือนกันอีกจนได้  ดีใจจริง ๆ ค่ะ "ความรู้สึกบางอย่างเหมือนหมอกรับอรุณซึ่งอยู่ได้ไม่นาน แค่เพียงแสงแดด ทอดลงมาสัมผัสเท่านั้น เปราะบาง และไม่เสถียรเลยแม้แต่น้อย" ขอบคุณพี่สดายุสำหรับข้อความนี้  ศาลาไทยเห็นด้วยค่ะ คงเหมือน...น้ำค้างเมื่อยามเช้า หยาดเย้าพริบพรายคล้ายความฝัน วูบไวไหวหวามอยู่ครามครัน ต้องแสงตาวันก็พลันลับ คงเช่น...ความรักของบางใคร หัวใจวาดหวังทั้งตื่นหลับ แลเห็นเวิ้งว่างอยู่วิบวับ เอื้อมจับพลันจางไม่จีรัง... และยินดีอย่างยิ่ง  ที่พี่สดายุกลับไปอ่านกระทู้เมื่อปลายปีที่แล้วนั่นอีกคราว แถมยังหยิบกลอนของ "ลุงหมี่" มาฝากให้สัมผัสพลังของคำอีกครั้ง ก็นั่นแหละ-มันคือบอระเพ็ด ขมดำน้ำตาเล็ดได้เสร็จสรรพ มันเป็นความรู้สึกอันลึกลับ ที่ซับเรียวลิ้นทั้งชิ้นเนื้อ ก็นั่นแหละ-อัญมณีน้ำหนึ่ง ตกจึงงามไหนก็ไม่เหลือ มันเป็นความครึ้มคลุ้มอันคลุมเครือ อันยืดเยื้อเรื้อรังไปทั้งใจ โอ-งามเคยงามอยู่หลามล้น มาบัดนี้หนึ่งคนกลับร่ำไห้ บอระเพ็ดเข็ดขมสู้อมไป แหละอัญมณีสวมใส่ทั้งร้าวรอย!! แอบไปคุยหลังไมค์กับเจ้าของงานมา  ทีแรกเอาไปให้อ่าน  ถามมาว่า "อ้าวนี่เขียนเองหรอกเหรอ  เออ... แล้วเขียนไว้เมื่อไหร่ (วะ)"  เอิ้ก ๆ   - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -   สวัสดีจ้ะ โอเลี้ยงแก่ ๆ (๒๒) ขอบใจที่แวะมาอ่านนะจ๊ะ อืม... อ่านงานละเมียด แล้วแวะไปละเลียด "ช้อคโกแลตบานาน่า" กันอีกนะ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -   สวัสดีค่ะ พี่ธามาดา (๒๓) ที่ว่า "จริง ๆ ด้วย" น่ะ บอกมาซะดี ๆ นะ หนีเที่ยวเชียงใหม่ ถ่ายรูปมาฝากกันหรือเปล่า เอามาให้ดูซะดี ๆ ไม่งั้นจะฟ้อง... เอิ้ก ๆ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -   สวัสดีอีกคราว คุณ Knight (๒๔) ท่านอัศวิน  ชวนศาลาไทยเขียนเป็นชุดแบบนี้  เห็นทีต้องซูฮกให้  ขยันจริง ๆ เลยค่ะ ๏ คำหวานเพียงเล่ห์ลิ้น        เลี่ยนเกิน คำพล่อยพึงควรเมิน              ละทิ้ง คำยุส่งยับเยิน                        แตกแยก คำติตามควรพริ้ง                   รับแล้วพึงตรอง ๚ ชอบกลอน  "หัวใจสลายตายก่อนตัว" หัวใจ...สลายแล้วเหมือนแก้วร้าว เรื่องราวผ่านไปไม่หวนกลับ ชีวิตวางเผื่อเพื่อลาลับ แตกดับเท่านี้ไม่มีอะไร... - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -                    . จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 16 พ.ย. 48 13:44:04 ]

ความคิดเห็นที่ 44 สวัสดีจ้ะหลานศาลาไทย เดิมทีจะเขียนโศก ๆ ซึ้ง ๆ กลายเป็นโจ้กซะอีกแล้ว ฮิ ๆ เพี้ยน เบื่อไปหมดทุกอย่างมองขวางโลก เก็บความโศกซ่อนลึกกลางดึกเหงา กระจ่างแสงจันทร์เย็นวันเพ็ญเพรา ไม่นวลเหมือนคืนเก่าแต่ก่อนมา กำแพงเมฆเรขลอยเคยปอยปลั่ง ก็เหมือนดั่งเขนดาบขนาบหา ที่เคยสร้อยร้อยสรวงพวงนภา ก็มีค่าแอกโคคล้ายโซ่ตรวน เพราะหัวใจไร้ค่าหมาหัวเน่า หวังคนเขารักหน่อยเขาต่อยสวน ข้อจำกัดอัดจุกทุกกระบวน คอยรบกวนความกล้าเคยบ้าบอ จากบ้าบิ่นกินไฟบรรลัยหมด แถมหัวหดอีกต่างหากอ้าปากหวอ เคยเป็นพลายอ้วนพีกลับสีดอ เคยมีนอตรงหน้าผากเหมือนถากทิ้ง ปากเคยพล่อยห้อยตกยกลำบาก เขี้ยวเคยลากหักเรียบความเงียบสิง งูบนหัวหาวหวอดแอบดอดติง เลิกเป็นปลิงปากกว้างอย่างนั้นฤา เรื่องของข้ากว้างแคบแกลบหรือข้าว เมื่อผู้สาวไม่สนจนใจหือ ฟาดสุราเหมือนครั้งยังกระบือ ที่ดวงจันทร์ดวงกระสือล้วนคือกัน/ จากคุณ : ราม ลิขิต - [ 16 พ.ย. 48 14:12:44 ]

ความคิดเห็นที่ 45 คุณ Knight (๒๕) คุยต่ออีกหน่อย  ท่าทางท่านอัศวินจะชอบอ่านนิยายกำลังภายในเหมือนกัน สมัยเด็กคุณพ่อของศาลาไทยมีนิยายกำลังภายในหลายเรื่อง วางเป็นตั้ง ๆ เห็นทีแรกมีแต่ตัวหนังสือเต็มไปหมด  ตาลาย  ไม่เข้าใจทำไมคุณพ่อชอบนัก วันดีคืนดี ลองแอบหยิบมาอ่าน  ไม่นาน ... ติด -_-" มังกรหยกที่ท่านอัศวินพูดถึง คือ เอี๊ยะก้วย กับ เซียวเหล่งนึ่ง ใน จอมยุทธอินทรี หรือเปล่าหนอ... - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - สวัสดีค่ะ พี่หญิง - ซอมพอแดง (๒๖) ตามลิงก์ไปอ่านของเก่า เวลานั้นกำลังโอ้กอ้ากอยู่ง่ะ  อ่านแล้วพลอยยิ้มออก เราเจอกันครั้งแรก  ตอนนั้น "เจ้าทิว" เพิ่งได้สองสัปดาห์ (ในท้อง) เอิ้ก ๆ กำลังฟังเพลงนี้อยู่ บ่เป็นจะได ศิลปิน : ลานนา คัมมินส์ ก็บ่เป็นจะได    เมื่อตัวอ้ายตั้งใจจะลา   ก็บ่มีปัญหา   ถ้าบ่ฮักก็จะฮือไป ยินดีนัก     ตี้อ้ายยังอุตส่าห์เห็นใจ    อย่าห่วงใย   ข้าเจ้าเป็นจะไดช่างมัน ก็แค่เพียงบนฟ้า     บ่มีนกมีกาโบกบิน          แค่บ่มีกระถิน     คู่น้ำพริกเหมือนอย่างเมื่อวาน แค่คืนนี้     คงมืดมนเหมือนขาดพระจันทร์           แค่จากกัน     ก็แค่นั้นข้าเจ้าเข้าใจ บ่มีตางไดไปขัดขวาง     ข้าเจ้าทำได้เพียงฝังจำ ว่าเกยโดนใครทำเจ็บช้ำ     ใครลืมคำทำลายหัวใจ * ก็บ่เป็นจะได   หากว่าอ้ายอะลืมความหลัง    ก็บ่เป็นอะหยัง     แค่ผิดหวังคงบ่ถึงตาย บ่เมินนัก     คงลบลืมจนหมดหัวใจ        อยากเปลี่ยนใจ     ก็บ่ว่าจะไดซักคำ (ดนตรี)   ซ้ำ * (หากว่าทำ    กันได้ลง     ก็บ่ว่าจะไดซักคำ) อยากฟังเพลงตามไปที่นี่ค่ะ http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=anarat&month=07-2005&date=26&group=5&blog=7 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - สวัสดีค่ะ เฮียคัมฯ (๒๗)   ขอบคุณ "เขาค้อ  เพชรบูรณ์"   ศาลาไทยเอา "มะยมดอย" มาฝากเฮียก็แล้วกันนะคะ อ้อ... เก็บได้บนกิ่วแม่ปาน ดอยอินทนนท์ ศาลาไทยเปล่าเด็ดจากต้น มันตกอยู่ ฮี่ ๆ ป.ล. เฮียรักษาสุขภาพด้วยนะคะ  คิดถึงสม่ำเสมอ ฮิ ๆ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -                    . แก้ไขเมื่อ 16 พ.ย. 48 15:34:43 จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 16 พ.ย. 48 15:32:41 ]

ความคิดเห็นที่ 46 สวัสดีค่ะ ปู่ออฯ - Augustman (๒๘) เห็นชื่อปู่ออฯ แล้วคิดถึง "ผัดฉ่า" ศรีราชาร้านโปรด  ศาลาไทยรอวันพี่ ๆ ว่าง จะชวนกันไปเยี่ยมเยือนปู่กับย่าอีกสักคราว  ว่าแล้วนับถอยหลังโลด เอิ้ก ๆ คิดถึงปู่กับย่า คิดถึงศรีราชา-สีชัง  คิดถึงทะเล คิดถึง... วันวานแผ่วผ่านยังหวานอยู่ เหมือนปู่กับย่าทุกคราเห็น เรียบง่ายเท่านี้เท่าที่เป็น ร้อนเย็นดีแย่ดูแลกัน เลียนถ้อยร้อยคำนำมาตอบ นึกชอบใช่เห็นเป็นข้อขัน รำลึกศรีราชามิช้าพลัน นับวันไปเยือนเหมือนก่อนมา - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - สวัสดีจ้ะ น้ำลายบูด (๒๙) ยิ้มกว้างเชียว  คืนวันลอยกระทง  หนุ่ม ๆ แถวเม-กา พาสาว ๆ ที่ไหนไปเที่ยวกันหนอ ฮี่ ๆ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - สวัสดีอีกคราวค่ะ คุณสหายสันติ (๓๐) กลอนของศาลาไทยมักจะออกมาจากความรู้สึกผสมจินตนาการ โดยเฉพาะกลอนอารมณ์อย่างที่เห็น  เขียนได้เป็นช่วง ๆ ตามแรงบันดาลใจ ฉะนั้นบางคราว  ถ้าจำเป็นต้องเขียนงาน  ก็มักหาแรงบันดาลใจมาช่วย ด้วยการเปลี่ยนสถานที่เขียน  เปลี่ยนกลุ่มหนังสือที่กำลังอ่าน เป็นต้น ค่ะ กระทู้เรื่องสั้นของคุณสหายสันติจะลองติดตามอ่าน  ขอบคุณที่บอกเล่ากัน ดีใจเช่นกันที่ได้เพื่อนเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งคนนะคะ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - สวัสดีค่ะ พี่ KAVINT (๓๑) กลอนคราวนี้หลายวรรคโดนใจจริง ๆ  ไม่ว่าจะเป็น "และแล้วมองเห็นความเป็น-ตาย" มากมายเกลื่อนไปในบทกลอน หรือ ลมรักลมลาผลัดอาภรณ์ พล่อยพลิกหนาวร้อนตามฤดู ดอกไม้...ละดอกล้วนบอกเล่า ใหม่เก่าแตกต่างระหว่างหน ทุกข์สุขชั่วดีชีวิตคน ดุ่มด้นครั้งหนึ่งถึงทางเลี้ยว ดอกหญ้า...ทักทายพริบพรายฝัน ผ่านวันคืนร้างอย่างโดดเดี่ยว ชื่น-ช้ำ เช่นไรย่อมอยู่เดียว ด้วยเรี่ยวแรงฝืนยืนหยัดตน - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -                    . จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 16 พ.ย. 48 17:29:47 ]

ความคิดเห็นที่ 47 สวัสดีอีกครั้งหนึ่ง...........แม่หญิง ศาลาไทย (salathai) นิยายกำลังภายในไม่ค่อยได้อ่านเลย แต่ชมชอบที่จะหาซื้อ CD มาดู ส่วนใหญ่ก็เป็นหนังชุด ที่อ่านมีอยู่เพียงแค่เรื่องเดียวเท่านั้น และเป็นเรื่องที่ชื่นชอบมากที่สุด ไม่ว่าจะโดย อ่านหรือเป็นแผ่น CD เรื่องที่ว่าก็คือ...................... @~_ ฤทธิ์มืดสั้น _~@ ........ ~_ มีดบินลี้น้อยไม่เคยพลาดเป้า/ลี้คิมฮวง _~ และที่แม่หญิงถามมาก็ใช่เลย "มังกรหยก ตอน ตำนานศึกเทพอินทรี" ขณะนี้ก็ยังกำลังชมอยู่ ใกล้จะจบแล้ว จากคุณ : Knight - [ 16 พ.ย. 48 22:04:41 A:58.9.132.87 X: TicketID:109986 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ...พลั้ง... วันชื่นคืนหวานสานใจหวัง คงยังวูบไหวกลางใจหวาม ท้องฟ้าดอกไม้แต้มใจงาม คือความสดใสที่ใจปอง ชมชื่นรื่นรมย์  ณ  ลานเหลือง เคยเคืองก็คลายใช่เจ้าของ วูบหนึ่งพลั้งใจเพียงใคร่ครอง บัวตองร่วงหล่นบนลานใจ .... บัวตองหล่นร่วงจากรวงใจ จากคุณ : giant1964 - [ 17 พ.ย. 48 00:01:43 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ฉันคนหนึ่งชอบ "พล่อย" ถอยไม่ได้ เมื่อพูดไปรู้สึกลึกลึกว่า สะใจ สมใจ ได้ราคา ส่วนใคร เจ็บ ใครชา ก็ลืมนึก คู่ปรับผม ชื่อร้าย คล้ายๆ "แมว" ทุกวันเสาร์เสียงแว่วให้สะอึก ผมรำคาญปานจิตวิกฤติลึก ต้องคำคึกคุพล่านต่อต้านไป. *นี่คือเหตุผลที่ผมต้องพล่อยทุกเช้าวันเสาร์คับ อิๆ จากคุณ : Ar@p - [ 17 พ.ย. 48 10:32:53 ]

ความคิดเห็นที่ 50 .^ __ _ _ _ __ _ __ _ __ ^ จากคุณ : เอ่อ่อ่ะนะคะ - [ 17 พ.ย. 48 13:05:48 ]

ความคิดเห็นที่ 51 คำว่าพล่อยไม่ค่อยจะชอบนัก ใส่กระทงแล้วผลักตามน้ำไหล ในวันเพ็ญเดือนสิบสองนองน้ำใจ ลอยล่องไปแล้วจงอย่ากลับมาเลย พูดพล่อยพล่อยไม่ค่อยดีไม่มีศิลป์ คนได้ยินไม่ชอบแน่แม้ทำเฉย เขียนพล่อยพล่อยบ่อยนักมือจักเคย จึงขอเอ่ยฝากไว้จงไตร่ตรอง ไม่ได้ว่าศาลาไทยอย่าใจน้อย เตือนคนทำพล่อยพล่อยให้เธอหมอง มาแก้ตัวเสียใหม่ให้ปรองดอง เจียวต้ายจ้องจะอวยชัยในปีหน้า กลอนสามบทคงไม่มีใครเขียน จึงพากเพียรต่ออีกบทหมดปัญหา แม้ข้อความไม่สวยช่วยเมตตา อยากแปะไว้ในหน้า(ของ)ศาลาไทย. ขออนุญาตเรื่อยเปื่อยเฉื่อยฉิวตามกระทงไปถึงปากอ่าวเลยครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 17 พ.ย. 48 13:14:06 ]

ความคิดเห็นที่ 52 @~_ Poem. อำนาจที่ยิ่งใผหญ่มาพร้อมกับ ความรับผิดชอบอันใหญ่ยิ่ง พึงตระหนักรับรู้สู้ความจริง ใช้พล่อยพล่อยล้มดังวันพังครืน .Poet _~@ @~_ อำนาจที่ยิ่งใหญ่มาพร้อมกับ ความรับผิดชอบอันใหญ่ยิ่ง _~@ .......... วลีทองวลีนี้ จำมาจากภาพยนตร์เรื่องหนึ่ง เรื่องที่ว่านี้คือ " The spiderman ภาคหนึ่ง " อิอิ ! มาบอกเรื่องหนังให้ แม่หญิงศาลาไทย ได้รับรู้อีกแล้ว ดูหนัง แต่งบทกวี ไปกันได้ดี............ว่าไหม ? จากคุณ : Knight - [ 17 พ.ย. 48 19:34:59 A:58.9.131.195 X: TicketID:109986 ]

ความคิดเห็นที่ 53 แก้ไขใหม่.......ผิดสัมผัส @~_ Poem. อำนาจที่ยิ่งใหญ่มาพร้อมกับ ความรับผิดชอบอันใหญ่ยิ่ง พึงตระหนักรับรู้สู้ความจริง ใช้พล่อยพล่อยกลิ้งล้มดังระวัง .Poet _~@ จากคุณ : Knight - [ 17 พ.ย. 48 19:42:10 A:58.9.131.195 X: TicketID:109986 ]

ความคิดเห็นที่ 54 @~_ Poem. รักจริงหวังแต่งได้...................ร่วมชี- วิตเฮย พล่อยสักคำบ่มี..........................................แต่น้อย คำบอกรักจักจี-..........................................รังยั่ง ยืนแล คำมั่นสัญญาถ้อย.....................................แลกด้วยชีวัน .Poet _~@ จากคุณ : Knight - [ 17 พ.ย. 48 22:58:31 A:58.9.131.195 X: TicketID:109986 ]

ความคิดเห็นที่ 55 คำพล่อย ปล่อยให้พล่ามไปตามเรื่อง อย่าเปลืองหัวใจไปใหลหลง อย่าหวังว่าคำนั้นจะมั่นคง นานลงถ้วนทุกถ้อยลอยลับลา อยากพูดพล่อยพล่อยปล่อยให้พูด อยากหยุดเมื่อไหร่ก็ไม่ว่า แค่น้ำลายอย่าไปแลกกับน้ำตา แค่ถ้อยคำที่ไร้ค่าอย่าเสียใจ : ) จากคุณ : แมวน้ำ - [ 18 พ.ย. 48 13:45:04 A:58.10.188.167 X: TicketID:045761 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ไม่รู้ข้างบน พูดเรื่องอะไร ใช่พล่อยใช่มี ไม่ตีความหมาย ไม่รุ้กลับกลาย ไม่คลายมนต์ขลัง ดังคล้ายกลอนสด สบถตามเรื่อง ไม่เทืองปัญญา มีแต่ดิบเถื่อน ถึงเพื่อนคนเก่า ที่เก่าที่เดิม ฉันมาเพิ่มเติม แวะมาเยี่ยมเยือน จากคุณ : ต้นเขียน (ต้นเขียน) - [ 24 พ.ย. 48 23:19:30 ]