--------------------------------------------------------------------------------------------
ทุกครั้งที่ฝนตกมา ทุกครั้งที่ฟ้ามลาย
ทุกครั้งที่เมฆร้องไห้ ใจหายที่ไม่มีเธอ
เพียงความอ่อนไหวในจิต ยิ่งคิดยิ่งเจอเสมอ
หรือว่ามิอาจลืมเธอ ถึงเพ้อทุกคราฝนมา
นิ่งจิตตริตรองลึกรู้ เราอยู่ในโลกใดหนา
ความจริงหรือว่ามายา เพียงหาหนทางไม่เจอ
ที่สุดติดอยู่ในจิต ห้วงคิดมีแต่พร่ำเพ้อ
ความจริงไม่มีแม้เธอ ละเมออยู่นานผ่านปี
หวนคิดถึงวันเวลา อ่อนล้าดั่งผงธุลี
เปราะบางดั่งนุ่นสำลี ใยมีชีวิตตรอมตรม
โศกเศร้าเหงาลึกภายใน ทางออกอยู่ไหนขื่นข่ม
ฤาว่ามิอาจรื่นรมย์ ใยจมทุกข์ทมเดียวดาย
วันหนึ่งหวนคิดขึ้นมา ก่อนหน้าพบเธอมิวาย
เราก็อยู่มาเดียวดาย ไม่ตายถ้าไม่มีเธอ
วันนี้เดียวดายอีกหน ทุกข์ทนทำไมเล่าเออ
แค่กลับไปก่อนเจอเธอ เหมือนเจอจุดเริ่มเดิมที
ชีวิตต้องก้าวต่อไป ห่วงใยตัวเองที่มี
ชีวิตของเราอยู่นี่ มีไว้เพื่อตัวเราเอง
สั่งลาเลิกร้างจางรัก ขอหักห้ามจิตข่มเหง
ฟื้นฟูใจหายวังเวง ฉับเฉงเฉิดฉายชายชาญ
ทุกครั้งที่ฝนตกมา ทุกครั้งที่ฟ้ามลาย
ทุกครั้งที่เมฆร้องไห้ แสนสบายที่ไม่มีเธอ ............. ^^'
--------------------------------------------------------------------------------------------
อิอิ สัมผัสอุตลุดอีกละ หวังว่าคงพอขุดบ่อล่อกวีได้นะครับ
--------------------------------------------------------------------------------------------
แก้ไขเมื่อ 16 พ.ย. 48 02:01:51
แก้ไขเมื่อ 16 พ.ย. 48 02:00:38
แก้ไขเมื่อ 16 พ.ย. 48 02:00:07
แก้ไขเมื่อ 16 พ.ย. 48 01:58:55
จากคุณ :
เสี่ยวเหลียงจือ 
- [
16 พ.ย. 48 01:56:23
]
------------------- ทุกครั้ง -------------------------
