CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangTorakhongGameRoom


    ขุดบ่อล่อกวี....เอ่ยวจีอย่าคิดสั้นเพราะรักเลย

    ช่องนี้มีข่าว จบชีวิตตัวเองพิสูจน์รักกันบ่อย ไม่ค่อยดีเลยครับ อายุน้อยๆ กันทั้งนั้นเลย แล้วก็เริ่มจะเอาอย่างกันอีกแล้ว

    ผมดูแล้วไม่ค่อยถูกต้องเท่าไหร่ ทำไมต้องทำร้ายตัวเองเพราะคนอื่นด้วย ก็เลยเขียนอะไรออกมาหวังว่าจะช่วยอะไรได้บ้างครับ

    ท่านใดที่มีเชิงกวี หรือเชิงเมธี มีอะไรดีๆ ก็เรียนเชิญเขียนไว้เตือนสติกันในนี้ได้เลยครับ

    เผื่อบางทีบทกวีเหล่านี้ จะมีประโยชน์ในวันข้างหน้าของเรา

    ด้วยใจปรารถนาดี.....และขอให้ดวงวิญญาณที่ช้ำรัก จงหายช้ำรักในสัมปรายภพ ได้พบหนทางสุคติด้วย เทอญ


    ทุกครั้งที่ฝนตกมา                      ทุกครั้งที่ฟ้ามลาย

    ทุกครั้งที่เมฆร้องไห้                   ใจหายที่ไม่มีเธอ


    เพียงความอ่อนไหวในจิต             ยิ่งคิดยิ่งเจอเสมอ

    หรือว่ามิอาจลืมเธอ                     ถึงเพ้อทุกคราฝนมา


    นิ่งจิตตริตรองลึกรู้                      เราอยู่ในโลกใดหนา

    ความจริงหรือว่ามายา                  เพียงหาหนทางไม่เจอ


    ที่สุดติดอยู่ในจิต                       ห้วงคิดมีแต่พร่ำเพ้อ

    ความจริงไม่มีแม้เธอ                  ละเมออยู่นานผ่านปี


    หวนคิดถึงวันเวลา                      อ่อนล้าดั่งผงธุลี

    เปราะบางดั่งนุ่นสำลี                   ใยมีชีวิตตรอมตรม


    โศกเศร้าเหงาลึกภายใน              ทางออกอยู่ไหนขื่นข่ม

    ฤาว่ามิอาจรื่นรมย์                      ใยจมทุกข์ทมเดียวดาย


    วันหนึ่งหวนคิดขึ้นมา                   ก่อนหน้าพบเธอมิวาย

    เราก็อยู่มาเดียวดาย                   ไม่ตายถ้าไม่มีเธอ


    วันนี้เดียวดายอีกหน                   ทุกข์ทนทำไมเล่าเออ

    แค่กลับไปก่อนเจอเธอ               เหมือนเจอจุดเริ่มเดิมที


    ชีวิตต้องก้าวต่อไป                    ห่วงใยตัวเองที่มี

    ชีวิตของเราอยู่นี่                       มีไว้เพื่อตัวเราเอง


    สั่งลาเลิกร้างจางรัก                   ขอหักห้ามจิตข่มเหง

    ฟื้นฟูใจหายวังเวง                     ฉับเฉงเฉิดฉายชายชาญ


    ทุกครั้งที่ฝนตกมา                     ทุกครั้งที่ฟ้ามลาย

    ทุกครั้งที่เมฆร้องไห้                  แสนสบายที่ไม่มีเธอ ............. ^^'


    ---------------------------------------------------------------------------------------------------------

    ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------



    รักอันใดที่ใครเฝ้าหลงรัก          แม้อกหักปักจิตคิดห่วงหา


    รักอันใดที่ใครไม่ข่มตา           นึกนวลหน้านิ่มน้องทุกค่ำคืน


    รักอันใดที่ใจยังรักมั่น            แม้ชีวันดาวดิ้นยังแข็งขืน


    รักใดใดเหล่านั้นไม่ยั่งยืน       มีเพียงผืนรักแม่ที่แน่เอย


    ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

    รักอันใดที่เฝ้ารอให้รัก             ชอกช้ำหนักมิห่างเสน่หา


    รักอันใดตามติดไม่ร้างรา         ใช้เวลาพิสูจน์ทูตหัวใจ


    รักอันใดเช้าสายอดทนนัก        ดั่งหอกปักไฟรุมสุมหมกไหม้


    รักใดใดเหล่านั้นไม่สุขใจ         เทียบมิได้รักพ่อต่อเราเลย


    --------------------------------------------------------------------------------------------------------


    อิอิ สัมผัสอุตลุดอีกละ หวังว่าคงพอให้มุมมองที่ดี

    และพอจะขุดบ่อล่อกวีทุกท่านมาเอื้อนเอ่ยวจี ขับกล่อมบทกวี

    ไว้เป็นข้อเตือนใจให้หวนกลับมาตั้งหลักในรักแท้ที่แน่นอนต่อเราได้นะครับ


    เขียนกันมาเยอะๆ เลยครับ เผื่อวันหลังเราอาจได้ใช้เป็นคลีนิครักษาหัวใจตัวเอง หรือไม่ก็สามารถแนะนำเป็นที่พักใจของเพื่อนๆ คนอื่นได้บ้างครับ

    --------------------------------------------------------------------------------------------

    แก้ไขเมื่อ 16 พ.ย. 48 10:07:34

    จากคุณ : เสี่ยวเหลียงจือ - [ 16 พ.ย. 48 10:04:07 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป