จะเอาอะไรแน่...ครับผม
เรื่องนี้เกิดขึ้นมานานมากแล้ว ขอรับ
ตั้งแต่โทรศัพท์มือถือ ยังมิได้แพร่หลาย...
เรื่องมันก้อมีอยู่ว่า.....
ว่าที่ร้อยตรีหมาด ๆ ในเครื่องแบบ นายหนึ่ง กำลังยืนค้นหาเศษเหรียญในกระเป๋าอยู่ที่หน้าตู้โทรศัพท์ ตรงป้ายรถเมล์ย่านสถานี บ.ข.ส. อยู่อย่างขะมักเขม้น
ก็พอดีกับที่พลทหารใหม่นายหนึ่ง เดินกรุบกรับมาด้วยชุดฝึกและเสียงของวงลวดถ่วงขากางเกง ผ่านมาถึง
ผู้หมวดใหม่ (เอี่ยม)ของเรา ก็เลยกวักมือเรียก
นี่...เธอ...มีเศษเหรียญบ้างไหม ขอฉันแลกโทรศัพท์บ้างสิ
พลทหารผู้นั้นยิ้มให้ พลางล้วงกระเป๋ากางเกง
คิดว่ามี...รอเดี๋ยวนะครับ
ร้อยตรีใหม่ท่านนั้น ก็ให้รู้สึกฉุนโกรธเปนอันมาก
ที่พลทหารใหม่ผู้นั้น ได้พูดกับเขาด้วยอากัปกิริยาที่สบาย สบาย
แลมิได้แสดงความมีวินัยของทหาร
เมื่อยามที่กำลังรายงานต่อหน้าผู้บังคับบัญชาเลย
ผู้หมวดจึงได้ตะคอกกลับไปว่า
นี่...เธอเปนใคร.....แล้วฉันเปนใคร...ให้มันรู้เสียบ้าง...
เอาใหม่...มีเศษเหรียญให้ฉันแลกไปโทรศัพท์บ้างหรือไม่.....
พลทหารใหม่เอี่ยม (ก้อ...พอพอกับหมวดคนนั้น นั่นแหละครับ)
รู้สึกตกใจแทบสิ้นสติ
รีบชักมือออกมาจากกระเป๋ากางเกง
พร้อมกับตบเท้าชิด ในท่าตรงโดยแรง จนกระทั่งสะเทือนไปทั้งสถานีนั้น
ตามระเบียบฝึก เป๊ะ
พลางตอบดังลั่นถนน ว่า.........
ไม่มี.....ครับพ้ม......
จากคุณ :
พจนารถ๓๒๒ 
- [
19 พ.ย. 48 07:19:46
]
จะเอาอะไรแน่....ครับผม
