CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangTorakhongGameRoom


    Sherarnee cox

    บทที่1

    ปฐมบท COX  

        "ตระกูล ค๊อกซ์"
        "อ้ากกกกก  ..........."
        "ขอโทษนะ เจ้าเลือกเกิดมาผิดเอง ผิดที่ต้องให้ข้ามาฆ่าเจ้า ข้าไม่อยาก แต่ขอโทษนะ"
        .....................
     

        “เฌออาร์นี่ !”
        “เฌออาร์นี่  เฌออาร์นี่   ค๊อกซ์”
        “เฌออาร์นี่   ค๊อกซ์ แกได้ยินที่พ่อบังเกิดเกล้าเรียกแกไหม  ไอ้ลูกไม่รักดี”
       “ได้ยินแล้ว เต็มสองรูหูเลย “
       “ จัดการเสร็จแล้วก็รีบกลับได้แล้ว”
        “เออ รู้แล้วไม่อยากอยู่นานหรอกน่า”

        ค๊อกซ์ ตระกูลนักฆ่าที่มีชื่อเสียงที่สุดของเมืองคาวารัน  และเป็นตระกูลนักฆ่าที่กฎหมายของเมืองอนุญาตให้ฆ่าคนได้โดยไม่ผิดกฎหมาย ในสมัยอดีตมีอยู่ สิบสองตระกูลที่ได้รับอนุญาตจากพระราชาให้ฆ่าคนได้ แต่มีกฎข้อแม้บางประการ คือ ห้ามใฝ่อำนาจในทางมืด ไม่ว่าจะเป็นอำนาจ เวทมนต์  หรือวิธีการต่อสู้ต่างๆ และ ตระกูลทั้ง สิบสองตระกูลห้ามฆ่ากันเอง  แต่ มีอยุ่ เจ็ดตระกูลที่ฝ่าฝืนโดยการฝักใฝ่ศึกษาศาสตร์มนต์ดำ และเกิดการชิงดีชิ่งเด่น ฆ่าเข่นฆ่ากัน ทำให้ปัจจุบันเหลือเพียง ห้าตระกูลเท่านั้นที่ได้รับอนุญาติ  วีเรียโอ  เฟอร์ชาร์   คิลราโซ  เอวารอน  และค๊อกซ์

        เฌออาร์นี่   ค๊อกซ์  เด็กสาวมีผมดำเงา ยาว  ไว้ผมหน้าม้า และรวบเกล้าสูงไว้ตลอด หน้าตาสวย ขาวสูงรูปร่างเพรียวบาง  บุตรสาวของ อาเธอร์  ค๊อกซ์  นักฆ่าที่เก่งกาจที่สุดในปัจจุบัน  เอเลียซ่า  ปริ๊นซ์เซส ออฟ เมล  ผู้เป็นมารดา   ซีแกน  ค๊อกซ์ และ รอนอานี่ ค๊อกซ์  พี่ชายทั้งสองของ  เฌออาร์นี่   ค๊อกซ์  ซีแกน  ค๊อกซ์ ปัจจุบันไปบวชเป็นนักบวช  เพราะไม่ชอบการเข่นฆ่าผู้คน และ รอนอานี่ ค๊อกซ์              ไปเป็นเจ้าชายรัชทายาทเมืองเมลของพระเจ้าตาของเฌออาร์นี่   ค๊อกซ์
     
        “เฌออาร์นี่ !”
        “ไร ท่านพ่อ”
     
      “เฌออาร์นี่  เจ้าเป็นหญิงนะหัดพูดจาให้มันน่ารักน่าฟังหน่อยสิ  ทำตัวให้สมกับเป็นลูกเจ้าหญิงหน่อยสิ”
        “อาไร ท่านพ่อ เพราะใครกันละทำให้ข้าต้องเป็นแบบนี้อ่ะ  มีที่ไหนพ่อสอนให้ลูกฆ่าคน แล้วยังจะให้ทำตัวเรียบร้อย มันขัดกันนะพ่อ และจะเพราะใครอีกละ ที่ทำให้ท่านพี่ซีแกน   ต้องหนีไปบวชอ่ะ เพราะใครกัน”
       “ไอ้ลูกคนนี้นี่ ! ที่มันหนีไปเพราะความอ่อนหัดของมันต่างหาก แล้วแกก็หัดทำตัวให้เรียบร้อยเหมือนแม่ของแกมั่งสิ หน้าตาก็ออกจะสวยแต่สันดานนี่ใช้ไม่ได้”
       “ท่านพ่อก็พูดไป ที่ท่านพี่หนีไปเพราะไม่อยากฆ่าใครต่างหาก  และก็เรื่องของท่านแม่ด้วยเพราะใครอ่ะ ไปพรากชีวิตสะดวกสบายภายในวังจากท่านแม่อ่ะ พาท่านมาตกระกำลำบาก”
       “มันลำบากตรงไหนว่ะ ไอ้ลูกคนนี้ บ้านเราก็มีเงินมีทองร่ำรวยขนาดนี้”
       “เงินทองที่ได้มาจากการฆ่าคนหรอท่านพ่อ”
       “ว่ะ ไอ้ลูกคนนี้นิยังจะเถียงอีก ก็มันเป็นอาชีพของตระกูลนิหว่านึกหรอว่าพ่ออยากจะทำ”
       “ท่านพี่ พอเถอะค่ะ ว่าลูกไปก็เท่านั้น   ว่าแต่ลูกเถอะพรุ่งนี้ต้องออกเดินทางไปค่ายแล้วนิจ๊ะ”
       “ใช่ท่านแม่  ลูกต้องออกไปทรมานอีกแล้ว ฮ่าฮ่าฮ่า ลูกชักไม่อยากไปแล้ว”
       “ดี  งั้นแกก็ไปแต่งงานซะ “
      “หา ไม่น่ะพ่อ จะให้ลูกไปแต่งงานกับไอ้พวกโรคจิตเมืองวิเรียโออีกหรอ ไม่มีทางลูกไม่ยอม”
      “แกก็อายุตั้ง 18 แล้วนะ แต่งๆไปเหอะ”
      “ใครก็ได้ที่ไม่ใช่พวกนั้นอ่ะ”
      “งั้นแกก็ต้องไปค่ายทนฝึกอีก สองปี ก็จะมีอิสระในชีวิตตัวเอง  ตกลงไหม อีก สองปีแกก็ได้รับตราอนุญาติแล้ว อดทนหน่อยสิ ไอ้ลูกคนนี้ ตกลงตามนี้นะ”
       “ก็ได้ท่านพ่อ”
       “งั้นแกก็ไปเตรียมตัวได้แล้ว เฌออาร์นี่ ลูกรัก”

       “ตลอดแนวสองข้างทางชายแดนเมืองคาวารัน คับคั่งไปด้วยผู้คนที่เตรียมตัวเดินทางเข้าสู่ค่าย ทางด้านหน้าก่อนเข้าด่านต้องมีการตรวจหนังสือคนเข้าเมืองก่อนผู้คนเลยค่อนข้างเยอะและวุ่นวาย”

        “เฌออาร์นี่  แม่หวังว่าลูกคงพร้อมนะ”
        “ค่ะ ท่านแม่ เรียบร้อย  ธนู กับ ดาบวารี ของลูกก็พร้อมเช่นกัน แล้ว ไดร์ฟมังกรของลูกก็พร้อมแล้วละค่ะท่านแม่
    แม่ให้คนเตรียมเสบียงกับเงินไว้ให้แล้ว อยู่ทางด้านหน้านะ”
        “เฌออาร์นี่  แกเรียบร้อยแล้วนะ”
        “ค่ะ ท่านพ่อ”
        “เฌออาร์นี่  แกยังพกไอ้ตัวหมากรุกบิชอบอยู่อีกหรอ  เล่นก็ไม่เป็น แล้วยังอยากจะพก ทำไมแกไม่พกกระดานไปด้วยซะละ
    พ่อจะบ้าหรือไง ใครจะพกกระดานหมากรุกไป”
        "ก็แกไง ไอ้ลูกติงต๊อง"
        "ใครติงต๊อง ที่ฉันพกก็เพราะว่าเป็นเครื่องรางของฉันนะสิ  บิชอบซีแกน อุตสาห์ให้มา และอีกอย่างฉันเองก็อยากเป็นคนดี ทำตัวเป็นนักบวชใสสะอาดกับเขาบ้าง จะได้ไม่ต้องไปฆ่าใครเขาอีกอ่ะ"
        "อ๋อหรอ งั้นแกก็ไปบวชตามพี่แกเลยฉันไม่ห้าม ไปเลย"
        "บวชบ้าไรพ่อ  ฉันไม่ค่อยจะถูกกับกฎระเบียบสักเท่าไหร่อ่ะ ทนได้ไม่นานหรอกมีหวังโบสถ์แตกหมด พูดง่ายๆ ฉันทำอย่างพี่เขาไม่ได้หรอก พ่อฉันไปแล้วนะขี้เกียจคุยกับพ่อแล้วอ่ะ น่าเบื่อ"
        "ข้าก็เบื่อไอ้ลูกเฮงซวยเหมือนกัน แต่เฌออาร์นี่  ถ้ามีงานพ่อจะติดต่อไปนะห้ามเฉไฉด้วย แล้วก็อย่าลืมกฎของตระกูลห้ามฆ่าใครส่งเดช เข้าใจไหม"
       "น่า ข้าเข้าใจดีท่านพ่อ ข้ารู้กฎดี ท่านกับท่านแม่รักษาเนื้อรักษาตัวให้ดีล่ะ อย่ารีบตายนะ ไม่งั้นท่านแม่มีแฟนใหม่ไม่รู้น่ะ ฮ่าฮ่าฮ่า ข้าไม่อยากมีพ่อที่หน้าตาดีกว่าตอนนี้ ฮ่าฮ่าฮ่า  ข้าไปละ"
       "ไปตายซะไอ้ลูกไม่รัก ใครสั่งใครสอนให้มันเป็นคนแบบนี้"
       "ก็ท่านพี่เองไม่ใช่หรอค่ะที่เป็นคนเลี้ยงดูมาเอง ไม่ใช่รึ"
       "เออ!   นั่นสินะไม่รู้มันนิสัยมันเหมือนใคร"
       "ก็เหมือนท่านพี่อีกแหละค่ะ"

       ริมบริเวณสองข้างทาง  ผู้คนรายล้อมเพื่อที่จะเข้าด่านเพื่อเดินทางไปยังค่าย ผู้คนคับคั่งเบียดเสียดเพื่อจะส่งหาซื้อข้าว  เสบียงสัมภาระเพื่อเตรียมตัวใช้ชีวิตอยู่ในค่าย เพราะในค่ายฝึกจะไม่มีสินค้าจำหน่ายจะมีเพียงอาหารเท่านั้น

       "โอ้ยยยยยยยย"
       "น่าเบื่อเป็นบ้า ต้องไปฝึกอะไรบ้าๆ เหนื่อยๆ แถมต้องเจ็บตัวอีก กะอีแค่ใบอนุญาติใบเดียวฝึกที่ 5 ปี เพราะงี้เลยไม่อยากมาไงเล่าพ่อบ้าเอ๋ย แต่อีก สองปีเท่านั้น พระเจ้าอิสระก็จะได้มาอยู่ในกำมือของเรา ไม่ต้องฆ่าใครอีกแล้ว

       "เฌออาร์นี่"  
       "เฌออาร์นี่"  
       "เฌออาร์นี่  รอก่อน เฌออาร์นี่  รอด้วยเซ่"
       "บาเซ่  บาเซ่หรอ"
       "ก็ใช่นะสิ  จะใครกันอีกละ โธ่เอ๋ย  รอหน่อยก็ไม่ได้ ใจดำเป็นบ้า"  
       "แล้วใครจะไปรู้เล่า เสียงคนอื่นออกจะดัง ใครจะไปตั้งใจฟังขี้บ่นไปได้ ผู้ชายไรอ่ะขี้บ่นน่าเบื่ออ่ะ
    เออ เออ ขอโทษละกัน"
       "เออรู้ยังว่าตัวเองอยู่สายไหน"
       "ไม่รู้สิ ไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ อยู่ไหนมันก็เหมือนกันแหละนะ ไม่เห็นสำคัญเลย น่าเบื่อมากกว่า ฉันเบื่อจะตายแล้ว บาเซ่"
       "รู้สิ  เฌออาร์นี่ ว่าเธอเบื่อ"  
        "เออ !ปีนี้จะพิเศษกว่าเก่านะ ก็ที่ค่ายเราแบ่งพวกเราออกเป็นสามสาย สายปราชญ์  สายรบ  สายเวทย์ แบบว่าพวกที่มีลักษณะเด่นในทางใดทางหนึ่งอ่ะ อย่างเราสองคนนี่ สายรบนะ แน่นนอนอยู่แล้วละ ตระกูลนักฆ่าทั้งหมดอยู่สายรบหมด ยกเว้น ซาคัสกับราเซียส  อยู่ฝ่ายเวทย์อ่ะ"  
       "ก็ดีแล้วแล้ว  ไอ้บ้าโรคจิตเย็นชา  กับไอ้โรคจิตปากหมา อยู่ด้วยกันนะดีแล้ว ไอ้พวกนิสัยเสียพวกนี้"
       "เฮ้ย ! เฌออาร์นี่ ถ้าจะว่าราเซียสมันก็ได้อยู่หรอก  แต่ซาคัส ไม่ควรว่าเขานะ อีกอย่าง สองคนนี้ออกจะเก่งเวทย์มนต์นะเฟ้ย ดาบก็เก่งนะ และอีกอย่าง  เขาก็เป็นคู่หมั่นเธอนะ แถมหล่ออีกต่างหาก เฌออาร์นี่"  
       "คู่หมั่นบ้าบอนะสิ  ให้ตายฉันก็ไม่แต่งกับ ไอ้โรคจิตเย็นชาหรอกนะ"
       "เฌออาร์นี่ แต่ฉันว่าเขาก็เป็นคนดีนะ แค่เย็นชาไปหน่อย"
       "ดีบ้าอ่ะสิ  บาเซ่  อย่าพูดมากน่ารีบเข้าไปในค่ายเร็ว"
     
     "นี่นี่ เฌออาร์นี่ ลืมบอกไปอย่าง ตามประเพณีใช่ป่ะ เรามีเวลาสองเดือนที่ต้องฝึกในค่าย แล้วที่เหลือใช้ชีวิตหาประสบการณ์ในเมืองอื่นใช่ป่ะแบบว่าสายเดียวกันไปด้วยกัน แล้วประลองกันโดยหาตัวแทนของแต่ละสายเพื่อหาที่หนึ่งของแต่ละสายใช่ไหม แบบว่าไปสู้กับสายอื่น ห้ามสู้กับสายตัวเอง และก็ห้ามทำให้อีกฝ่ายตายใช่ป่ะ"
       "ใช่แล้วไง บาเซ่ หรือว่ามันมีอะไรที่แปลกไป"
       "สิ่งที่แปลกไปหรอ เฌออาร์นี่  มันไม่ธรรมดาเลยสิ่งที่พิเศษและแปลกไปปีนี้จะมีการรวมสายระหว่าง ปราชญ์ รบ เวทย์ทั้งสามสายให้อยู่กลุ่มเดียวกันก่อนเหมือนกับว่ากลุ่มหนึ่งจะมีทั้งสามสายเลยไงแล้วก่อนที่เราจะไปสู้กับกลุ่มอื่นเขาก็จะหาตัวแทนกลุ่มละห้าคนแบบว่าเจ๋งสุดๆแล้วไง เป็นตัวแทนกลุ่มไปสู้กับตัวแทนกลุ่มที่เหลืออีกห้ากลุ่ม แล้วค่อยหาที่ หนึ่ง สอง สาม ของโรงเรียน ไม่ใช่สายใครสายมันเหมือนก่อน แบบว่าสู้กันเองฆ่ากันเองกับเพื่อนสายเดียวกันได้ไงแบบชนิดที่ไม่ต้องเกรงใจกัน และต้องสู้ทุกคนด้วย และที่สำคัญคือมีการอนุญาตให้ฆ่าได้ และไม่ผิดกฎหมายด้วย โดยเขาจะแยกกลุ่มอีกที รายละเอียดฉันรู้แค่นี้แหละที่เหลือฉันไม่รู้แล้วล่ะ"
       "งั้นก็สนุกนะสิปีนี้อ่ะ"
       "ก็ใช่ไง สนุก อย่างน้อยพวกเราสองคนต้องเป็นหนึ่งในสามคนที่เยี่ยมยอดของค่าย"
       "มันแน่อยู่แล้วบาเซ่"
       "เฌออาร์นี่  สมมตินะว่า  สองคนนั้นอยู่กลุ่มเดียวกับเราละ เธอจะทำไง"
       "ก็จัดการสองคนนั้นเป็นพวกแรกเลยไง ไม่เห็นจะอยาก"
       "ฉันรู้ว่าเธอเก่ง แต่เวทย์มนต์เธอไม่ค่อยเอาอ่าวเท่าไหร่ และอีกอย่างฝีมือดาบของราเซียสไอ้ฉันก็พอรู้อยู่หรอกนะ แต่ซาคัสนี่สิ บอกตามตรงไม่รู้ฝีมืออ่ะ"
       "นายกลัวสองคนนั้นหรอบาเซ่ และอีกอย่างฉันก็รู้ตัวว่าฉันไม่เก่งเวทย์มนต์สักเท่าไหร่แต่ฝีมือดาบก็ไม่เป็นรองใครเหมือนกันนะ"
       "เออ เธอมันเก่ง เฌออาร์นี่ และฉันเองก็ไม่ได้กลัวสองคนนั้นหรอกฉันห่วงเพียงแต่ว่า ถ้าเผลอพลั้งมือฆ่าใครบางคนตาย มีหวังฉันอาจ ดดนใครบางคนแถวนี้ฆ่าตายนะสิ"
       "นายว่าไงนะบาเซ่"
       "ก็คู่หมั้นเธอไง ซาคัส"
       "นายอยากตายหรอ บาเซ่ ถอนคำพูดเลยนะ ฉันบอกแล้วไง ว่ายังไงก็ไม่มีทางฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรอ บาเซ่"
       "เฌออาร์นี่ ไม่แน่นะสักวันเธออาจจะตกหลุมรัก ซาคัสก็เป็นได้ใครจะไปรู้"
       "ไม่มีทาง นายอยากฆ่าใครนายฆ่าไปเลยฉันไม่ว่า หรือไม่แน่ไอ้โรคจิตซาคัส ฉันอาจจะเป็นคนฆ่าเองกับมือก็ได้ และอีกอย่างฉันก็ไม่มีทางตกหลุมรักมันได้หรอกนะ"
       "เฌออาร์นี่ และสมมติ ถ้าเป็นฉันเธอจะรักฉันตอบไหมล่ะ"
       "ฮึมมมมมมม  ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า  นายพูดออกมาได้ไง  แต่อืมก็ไม่แน่นะฉันอาจจะพิจรณานายนะแต่ฉันคิดว่าคงไม่อ่ะเพราะนายเป็นเพื่อนรักของฉัน ถ้านายไม่ใช่เพื่อนรักของฉันมันก็ไม่แน่นะบาเซ่"
       "เฌออาร์นี่ งั้นฉันก็ไม่อยากเป็นเพื่อนเธอแล้วละเฌออาร์นี่ "
       "บาเซ่  ไม่อาวตลกน่า พอได้แล้วน่าตลกเกินไปแล้วรู้น่าว่าตั้งใจแกล้งฉันเล่นใช่ป่ะ ไปเราเข้าไปในค่ายแล้วเอาสัมภาระไปเก็บกันแล้วไปหาไรกินกัน  แหม! บาเซ่เดี๋ยวนี้พัฒนาเข้าใจแหย่เพื่อนอย่างนี้หรอตลกว่ะ ฮ่าฮ่า"
       "เออใช่สิ เฌออาร์นี่  มันเป็นมุขตลก  ฉันมันตลกสำหรับเธอนิ"
       "ใครบอกว่านายเป็นตัวตลก  นายนะมันเพื่อนรักหมายเลขหนึ่งของฉันเลยนะบาเซ่ เพื่อนรัก"

      “เฌออาร์นี่  เมื่อไหร่น้าที่จะรู้ใจคนอื่นเขาบ้างสักที”

    ( ติดตามอ่านตอนที่ 1 - 17 ได้ที่ http://dek-d.com/entertain/view.php?id=99785&from_entertain=1 )

    แก้ไขเมื่อ 23 พ.ย. 48 11:53:06

    แก้ไขเมื่อ 21 พ.ย. 48 15:11:33

    จากคุณ : bishop_girl - [ 21 พ.ย. 48 10:09:06 ]

 
 

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป