แม้ว่าจะเป็นเวลาเย็นมากแล้ว แต่ในสยามสแควร์ก็ยังคงคลาคล่ำไปด้วยผู้คนหลากเพศหลายวัย ฉันมองหนุ่มสาวที่กำลังเดินสวนไปมา เร่งรีบที่จะไปพบใครบางคน ที่ไหนสักแห่งหรือแม้กระทั่งเดินมุ่งหน้าตรงมาที่นี่ ที่ที่ฉันกำลังนั่งรอเขาอยู่เช่นกัน
วันนี้เรามาเดินดูของเล็กๆ น้อยๆ เพื่อนำไปตกแต่งบ้านของเรา หลังจากซื้อของเสร็จ และเรามีมติตรงกันว่าเดินไม่ไหวแล้ว เขาซึ่งยึดเอาถุงหลายใบ (ก็บอกแล้วว่าซื้อได้ของแค่เล็กๆ น้อยๆ) ไปถือเอาไว้เองก็หยุดกึกที่หน้าตึกแห่งหนึ่ง เขาวางของทั้งหมดลง กดไหล่ฉันให้นั่งลงข้างๆ บรรดาถุงทั้งหลาย เขารื้อถุงหนังสือใบหนึ่งของฉัน หยิบขึ้นมาได้เล่มหนึ่งก็จัดการยัดมันลงในมือฉัน สั่นกุญแจรถเบาๆ แล้วก็เดินจากไป
มนุษย์ที่พูดน้อยที่สุดในโลก ฉันพึมพำออกมา แล้วก็ยิ้มเจื่อนๆ เมื่อเขาหันมาหรี่ตา ทำหน้าเหมือนกับรู้ทันว่ากำลังนินทาอยู่ ฉันจึงพูดเสียงดังขึ้นมานิด มนุษย์หูดีที่สุดในโลก เขาส่งยิ้มมาให้ และเดินมุ่งหน้าไปทางที่จอดรถซึ่งอยู่ค่อนข้างไกล ฉันยิ้มน้อยๆ ตามหลัง มนุษย์พูดน้อยแต่อ่อนโยนที่สุดในโลก ก่อนจะถอนใจออกมาอย่างเป็นสุข
คนเรา...ได้มีคนแบบนี้อยู่ข้างกาย จะหาความสุขที่ใดมาเปรียบได้อีก ฉันยิ้มนิดๆ กับความคิดนั้นก่อนจะก้มลงลูบท้องเบาๆ จริงมั้ยลูก
เสียงตุ้บเบาๆ ข้างตัวทำให้ฉันหันไปมองแหล่งที่มาของเสียงนั้น แล้วก็พบถุงใบหนึ่งกำลังจะเอียงล้ม ซึ่งในถุงนั้นก็มีผ้าพันไหล่สีขาวอยู่เสียด้วย หลังจากผวาเข้าไปคว้าผ้าเอาไว้ก่อนที่มันจะเปื้อน ฉันก็พบว่าปลายอีกด้านถูกจับไว้โดยเด็กผู้ชายคนหนึ่ง
นี่ครับ เขาพูดพลางส่งผ้าอีกด้านมาให้
ขอบคุณมากจ้ะ ฉันยิ้มอ่อนๆ ให้ และได้รับรอยยิ้มตอบกลับมา ฉันมองรอยยิ้มของเขาอย่างประหลาดใจนิดหน่อย มันดูคุ้นตาจนบอกไม่ถูก
ทำไมหรือครับ พอเขาถาม ฉันก็รู้สึกเขินนิดหน่อยที่ไปจ้องคนแปลกหน้าเสียจนเขาจับได้
ไม่มีอะไร ฉันพูดและเริ่มพับเก็บผ้า
เสียงแตรดังขึ้นสองสามครั้งเรียกความสนใจจากฉัน เขานั่นเอง ฉันโบกมือให้และเริ่มขนถุงเหล่านั้น แต่ยังไม่ทันที่จะรวบมันขึ้นมา เด็กชายคนเดิมก็เอ่ยขึ้น ให้ผมช่วยถือมั้ยครับ
ฉันแปลกใจเล็กๆ แต่ก็พบว่าตัวเองยิ้มตอบและพยักหน้ารับไมตรีนั้น ซึ่งก็ได้ยิ้มสวยๆ กลับมา
เขาช่วยฉันถือของไปจนถึงรถ จากนั้นก็ช่วยเก็บไว้ที่กระโปรงท้าย ไม่รู้อุปาทานไปมั้ย แต่ฉันคิดว่าเขายังคงมองตามมาแม้ว่ารถของเราจะแล่นจากมาแล้ว
แวบหนึ่งที่รอยยิ้มนั้นผุดขึ้นมาในความคิดอีก ความคุ้นตาทำให้ฉันถึงกับถามคนที่นั่งข้างๆ ว่า นี่คุณ คุณรู้จักเด็กคนนั้นมั้ย เขาเป็นหลานทางคุณหรือเปล่า
ผู้ชายพูดน้อยสั่นหน้าแทนคำตอบ ฉันยังคงนั่งสงสัยไปอีกหน่อยจนเจ้าตัวเล็กในท้องก็พลอยสงสัยไปด้วย แต่รายนี้น่ะ สงสัยว่าเมื่อไหร่จะได้กินข้าวแน่ๆ
ฉันยิ้มเมื่อท้องร้องเตือนเบาๆ อีกครั้ง พลางสะกิดคนข้างตัว รอยยิ้มปริศนาของเด็กหนุ่มถูกเก็บเอาไว้ทางหนึ่งเมื่อเอ่ย วันนี้จะไปกินข้าวที่ไหนดี
จากคุณ :
surudee 
- [
22 พ.ย. 48 01:53:28
]
คนแปลกหน้า กับเวลาช่วงหนึ่ง
เข้ามาอ่านเหมือนเดิมคร้าบ