ความคิดเห็นที่ 1 อู้ย ไม่รู้เส้มผมใครป่ายแปะอยู่ที่หน้าผมนี่ 555 จากคุณ : บอยน์ ใบร่อน - [ 23 พ.ย. 48 17:01:10 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ....เพลงจากต้นโพธิ์... ๑ ลมลำน้ำลิ่วล่องคลองหน้าวัด ผะแผ่วพัดอดีตกาลนานแล้วหนา ใบโพธิ์ ซัดส่ายใบอยู่ไปมา เสียงซู่ซ่าโศกซึมดั่งพึมพำ ๒ ที่ลานโพธิ์ทึบทึมร่มครึ้มเขียว เคยไล่เลี้ยวเล่นซนอยู่จนค่ำ เล่น ตี่จับ ไม้หึ่ง เสียงอึงอำ ยังจดจำผองเพื่อนนับเดือนปี   ๓ มีอ้ายโหน่งจอมแก่นแสนทะโมน ปีนต้นโพธิ์ผาดโผนไปยืนฉี่ ปัจจุบันโปรดทราบสุภาพดี เป็นเศรษฐีค้าหมูอยู่เนิ่นนาน ๔ ส่วนอ้ายชิดทะลึ่งเล่นพิเรนคน ชอบเปิดผ้าอีฝนกับอีหวาน บวชเป็นสงฆ์เรียนธรรมชำนะมาร เป็นสมภารเจ้าวัดพัฒนา ๕ และอ้ายโต้งชอบหาปลากัดสวย ใส่อ่างใส่กระบวยงามหรูหรา กลายเป็นกลุ่มอนุรักษ์พิทักษ์ปลา เคยเห็นหน้าทาง ที.วี. ก็ดีใจ ๖ คือเพื่อนในตำนานแห่งลานโพธิ์ ตั้งแต่เด็กจนโตเป็นผู้ใหญ่ ต่างชีวิตก็ต่างเส้นทางไป ชีวิตใคร ใครลิขิตไม่ปิดบัง ๗ ผม อ้ายใหญ่ หัวโจกจอมบงการ แต่จะเรียกอันธพาลไม่ผิดหวัง การพนัน เสพติดทำผิดพลั้ง จนคลุ้มคลั่งปล้นฆ่าหาเงินใช้ ๘ ติดตะรางเป็นประจำธรรมดา หลุดออกมาตั้งตัวทำชั่วใหม่ จะเรียกผมว่าโจร ก็เรียกไป ถึงตำรวจหน้าไหนก็ ไม่เกรง ๙ วันนี้ข่าวฆาตกรรมโจรสำคัญ วิสามัญฯ อ้ายใหญ่ คนเคยเก่ง วิญญาณผมได้พบศพตนเอง นอนฟังเพลงใบโพธิ์เพียงลำพัง ๑๐ ลมลำน้ำลิ่วล่องคลองหน้าวัด ผะแผ่วพัดชีวีต น่าผิดหวัง ใบโพธิ์ ซัดส่ายใบแกว่งไกวดัง คอยคนฝังศพอ้ายใหญ่ ไร้ญาติโยม  ฯ ....... คัมภีร์  ๒๔ พ.ย. ๔๘ ...... ภาพใบโพธิ์สามใบ ถ่ายที่วัดในจังหวัดร้อยเอ็ด  ลมพัดแรง และอยู่สูง  ลองใช้ซูมในกล้องดิจิตอลดู แสงเงาไม่ดีนัก แก้ไขเมื่อ 24 พ.ย. 48 10:15:10 แก้ไขเมื่อ 24 พ.ย. 48 10:10:48 จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ 23 พ.ย. 48 17:28:03 ]

ความคิดเห็นที่ 3 หง่ะ  ติดเรท จากคุณ : ม่วนน้อย - [ 23 พ.ย. 48 20:00:21 ]

ความคิดเห็นที่ 4 มาเยี่ยมชมบทกวีของคุณสดายุคค่ะ แหะๆๆ แอบติดเรทนิดๆนะค่ะ จากคุณ : เพอร์ (เคอัส) - [ 23 พ.ย. 48 20:14:03 ]

ความคิดเห็นที่ 5 สวัสดีเจ้าพี่สดายุ  & ทุกท่าน  ^_^ สายลมหนาวพัดพามาอีกแล้ว ในโสตแว่วยินเสียงคล้ายเรียกขาน จากพี่น้องผองเพื่อนเถื่อนลำธาร ว่าถึงกาลโผผินกลับถิ่นไพร หวนคิดถึงวันเก่ารวดร้าวเหลือ ยามเยาว์เมื่อเหมันต์พานสมัย ช่างหนาวเหน็บเจ็บลึกถึงทรวงใน กลางป่าใหญ่ขาดแสงอุ่นกรุ่นตะวัน แม่ขนี้งโปรยปรายกระจายทั่ว ท้องฟ้ามัวมืดมิดปิดแนวสัน สายลมยังพัดซ้ำกระหน่ำกัน บ้างหนาวสั่นจับไข้วายชีวี กว่าจะพ้นผ่านฤดูหฤโหด ธาตุพิโรธชนบทสลดศรี แทบมอดม้วยมรณาลาพงพี ชีวิตนี้ไม่ลืมวันซึ่งผันไป ชนชาวดอยคอยอยู่หมู่ลูกหลาน วันคืนผ่านด้วยจิตพิสมัย ความคิดถึงตรึงตราและอาลัย ท่านห่วงใยอยากรู้ว่าอยู่ดี รู้รักผืนแผ่นดินถิ่นก่อเกิด ทั้งผู้ให้กำเนิดนะบุตรศรี หวนไปดูแลบุพการี ท่านผู้มีพระคุณการุณย์เรา คงยังจำกันได้ใช่ไหมเพื่อน ก่อนจะเคลื่อนกายาจากป่าเขา เป็นความหวังของใครเมื่อวัยเยาว์ อย่ามัวเมาลืมเลือนเถื่อนที่มา นึกถึงเพลง  กลับบ้านเรา.... รักรออยู่....   แฮ่....จำเนื้อม่ายได้ตามเคยอ่ะเจ้า   เมี้ยว ๆ ๆ   ^_^ จากคุณ : หิ่งห้อยน้อยใจ - [ 24 พ.ย. 48 06:39:17 ]

ความคิดเห็นที่ 6 บอยน์ ใบร่อน ผู้หญิง...กับผมยาวสลวย มักบรรยายเป็นภาพได้งดงามเสมอไป ทั้งเวลาเดินเหินแล้วมีลมตีเส้นผมปัดปลิว ทั้งยามนั่งอ่านหนังสือก้มหน้าลง...ให้เส้นผม ป่ายอยู่ข้างแก้ม...เห็นปลายจมูกโผล่มาเล็กน้อย ........ คุณคัมภีร์โบราณ ใบโพธิ์สามใบ...กับแสงเงา คงถ่ายเอง ส่วนของผมข้างบน...เห็นสวยตามเวป... ก็เอามา...ขออนุญาตเจ้าของซึ่งไม่ทราบว่าเป็นใคร ตรงนี้เลยละกัน ออกแนวเดียวกันรับกันได้ ภาพลักษณะนี้ให้ความรู้สึกสงบดีครับ รอ...คนชอบถ่ายภาพอีกคน จะแวะมาบ้าง...หลังจากงานสร่างซาลง จากคุณ : สดายุ... - [ 24 พ.ย. 48 07:48:56 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ม่วนน้อย อ่านให้ดีๆนะ...ผมว่าแค่ โรแมนติคนะ ยังไม่ถึงอีโรติค เพอร์ (เคอัส) อ้าว...นี่ก็ติดเรทอีกคน เพียงแค่นั่งกอดกันให้อุ่นๆ....เวลาหน้าหนาว เท่านั้นเอง อิๆๆ น้องหิ่งห้อยฯ เพลง...คิดถึงบ้าน...ของนายผี....ก็เข้าบรรยากาศนะ พี่ว่า...ปีใหม่นี้อาจขึ้นเชียงใหม่ก็ได้...กำลังโปรแกรมกันอยู่...เวลาน้อย ๐ คนไกลบ้าน ๐ ๐ ลมเหน็บหนาวพลิ้วผ่านพอต้านอยู่ หากล่วงสู่ใจเหงาใดเล่าขืน ระหว่างเงียบสงัดกล้ำในค่ำคืน จึงภาพผืนถิ่นแม่ลอยแผ่มา ๐ไม้สักสูงเสียดยอดขึ้นทอดกิ่ง ตะแบกอิงแอบร่มกันลมถา เต็งแดงรังพลิ้วใบส่ายไปมา ยามรังสีสุริยาระทาทอ ๐ ผืนทุ่งทิวมองไปเห็นไกลลิบ กล้าเขียว-แดดระยิบกระพริบล้อ เกวียนคร่ำคร่าเคลื่อนผ่านนับนานรอ ทั้งสองล้อและสี่ขาดูล้าแรง ๐ ผ่านครึ้มไพรพฤกษาเสียงป่าร้อง กระตู้วู้ยินก้องผ่านร่องแสง สกุณาป่าฝนเหลืองปนแดง ก่อสังคีตพลิ้วแฝงกลางแหล่งดง ๐ กระท่อมน้อยชายไพรควันไหลพุ่ง ขาวฟุ้งตรหลบถิ่นโชยกลิ่นส่ง กลิ่นธรรมชาติหอมอันล้อมวง หล่อลงสัญญารสให้จดจำ ๐ หอมกลิ่นแกงป่าโชยมาสู่ ข้าวหอมปลาทูกลิ่นกรูกล้ำ ล้อมวงเมื่ออับแดดลับลำ พูดจาแลกคำรอค่ำคืน ๐ พันแสงชิงพลบล่วงหลบฟ้า สกุณาร้องร่ำกล่อมค่ำผืน สงัดเงียบเทียบลำค่อยกล้ำกลืน บ่มรอยหน้าแช่มชื่นจนตื่นตา จากคุณ : สดายุ... - [ 24 พ.ย. 48 07:56:54 ]

ความคิดเห็นที่ 8 หน้าหนาวเห็นแต่สาวใส่มิดชิด ลมวูบมาเพียงนิดก็ปิดผิว เนื้อบางบอบย้ำช้ำชีวิน ใจฤาดิ้นกระแด๋วเดี้ยงเพียงบอกรัก ? จากคุณ : mere - [ 24 พ.ย. 48 08:17:44 ]

ความคิดเห็นที่ 9 กอดใครหรือพี่จ๋าในหน้าหนาว คงมีสาวอิงอกอุ่นละมุนไหว ผมระริ้วพริ้วปรกซบอกใคร บอกมานะเร็วไว จำไว้เลย!!!! จากคุณ : ขอบฟ้ากว้าง - [ 24 พ.ย. 48 08:32:01 ]

ความคิดเห็นที่ 10 อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่ยุ แวะมาทักทาย กันตอนเช้า ๆ หนาวน้ำคำข้างหูเมื่อครู่ก่อน ใครนะงอนแสร้งว่าน้ำตาปริ่ม จึงซบตักต่างหมอนแอบซ่อนยิ้ม ประจงพิมพ์ปากเบาเบาอ้อนเอาใจ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -                    . จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 24 พ.ย. 48 10:26:06 ]

ความคิดเห็นที่ 11 mere หน้าหนาวเห็นแต่สาวใส่มิดชิด ลมวูบมาเพียงนิดก็ปิดผิว ................................ เนื้อบางบอบย้ำช้ำชีวิน ใจฤาดิ้นกระแด๋วเดี้ยงเพียงบอกรัก ? วิน...ไม่รับสัมผัสกับ...ผิว...นะ เกือบดีแล้ว ต่อให้หน่อย...อิๆๆ ตาชายเหลือบเพียงนิดใจปลิดปลิว ล่วงละลิ่วลอยคว้างอยู่กลางงาม จากคุณ : สดายุ... - [ 24 พ.ย. 48 12:49:04 ]

ความคิดเห็นที่ 12 .. แก้ไขเมื่อ 11 ม.ค. 49 04:49:57 จากคุณ : สดายุ... - [ 24 พ.ย. 48 12:51:02 ]

ความคิดเห็นที่ 13 น้องศาลาไทย แม๊...เขียนได้ถูกอกถูกใจยิ่งนัก คงต้องทำให้..."บางคน"...อย่าง คำสุดท้าย...ให้มากๆแล้วสิ แฮ่ม.. หมางน้ำคำข้างหูเมื่อครู่ก่อน คนแสนงอนแสร้งว่าน้ำตาปริ่ม จึงเอาอกแทนหมอนแอบซ่อนยิ้ม กระซิบริมหูเจ้า....อ้อนเอาใจ จากคุณ : สดายุ... - [ 24 พ.ย. 48 12:59:12 ]

ความคิดเห็นที่ 14 สวัสดีตอนบ่าย ๆ ค่ะพี่ยุ ยินน้ำคำพร่ำหวานเมื่อวานนี้ ยืมตักพี่นอนหนุนอุ่นคืนหนาว ยื่นมือคว้าหมื่นล้านตระการดาว ยิ้มยั่วคราวแรกแย้มแกมเอาใจ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -                    . จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 24 พ.ย. 48 13:56:16 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ลมบ่ายระบายบ่ายมาบางเบา ซึ่งใครเขาห่างหายร่วมชายฝัน ฝันฟ่องล่องฝันค้างแต่กลางวัน พอบ่ายนั้นเหงาเศร้าเร้าใจนัก ไม่มีเธอ - ไม่มีวิถีหวาน มีแต่หนุ่มดักดานด้านตระหนัก คุยการเมืองเรื่องใคร - ใช่เรื่องรัก ค่ำนี้จักเหงากว่านี้สักกี่น้อย. จากคุณ : mere - [ 24 พ.ย. 48 15:47:29 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ยินน้ำคำพร่ำหวานเมื่อกาลไหน ตักพี่คงมิได้ให้ไออุ่น ล้านดาวหนาวหนักรักขาดดุล ที่หอมกรุ่นคุ้นเคยคงเลยลาฯ แหะ แหะ ขอรับ แวะมาชมความงามเหมือนเคย ขอรับ ไล่อ่านมาทีละข้อความ เห็นต่อกลอนกันสนุก ก็เลยขอเข้าร่วมด้วยคน ขอรับ แหะ แหะ ขอรับ สวัสดี ขอรับ จากคุณ : นายทิวา - [ 24 พ.ย. 48 18:44:52 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ฝากความระลึกถึงไปถึงสาวเจ้า เจ้าของไรผมคนนั้นด้วยนะคะ ว่าแต่ว่า อ้ายชิด อ้ายโต้ง และอ้ายๆๆนี้มีตัวตนจริงใช่มั้ยคะ(^_^) จากคุณ : สหายสันติ - [ 24 พ.ย. 48 20:17:48 ]

ความคิดเห็นที่ 18 น้องศาลาไทย รับนัยคำฉ่ำหวานแต่วารก่อน เมื่อแนบนอนอุ่นอายจนคลายหนาว ยื่นมือกุมนิ้วเรียวร่วมเหนี่ยวดาว ที่วับวาวชม้ายเปลื้องชำเลืองค้อน แก้ไขเมื่อ 25 พ.ย. 48 07:54:29 จากคุณ : สดายุ... - [ 25 พ.ย. 48 07:54:03 ]

ความคิดเห็นที่ 19 mere ล่องลมบ่ายทอถักเสียงอักษร เพื่อคนจรหมอนหมิ่นได้ยินเสียง ห่ายหายไม่เคยอยู่เป็นคู่เคียง เทียวเรื่อยเรียงร่อนเร่อยู่เอกา ไม่มีเธอที่หวานก็พาลขม ติดในหล่มรูปรอยเฝ้าคอยหา ใจหนึ่งใจเรื่อยเร่กลางเวลา รอหนึ่งใจคืนมารักษาใจ แก้ไขเมื่อ 25 พ.ย. 48 08:37:01 จากคุณ : สดายุ... - [ 25 พ.ย. 48 08:06:24 ]

ความคิดเห็นที่ 20 คุณทิวา ไม่มีรมย์ไม่มีรื่นในคืนนี้ ทั้งไม่มีเสน่หาจะอาศัย มีแต่ร่มโศกาความอาลัย บังอำไพจันทราบนฟ้านั้น เคยมีดาวสองดวงคอยหน่วงเหนี่ยว ไว้เกาะเกี่ยวอกใจยามไหวหวั่น ไม่มีแล้วเสียงออดเคยขอดคั้น นัยถือดีดื้อรั้นในวันนี้. ขอรับ... จากคุณ : สดายุ... - [ 25 พ.ย. 48 08:15:48 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เช้าที่ไม่มีเธอ... ไม่มีท่วงทำนองเพ้อละเมอหา ไม่มีปากกระจับแก้มแย้มหยี่ตา ไม่มีกาแฟสักถ้วยช่วยชงร้อน พักร้อนหรือ ? ฤดูหนาว ใครอยู่สกาวเด่นดวงควงสมร เธอพักร้อนฤดูหนาวฉันร้าวรอน โอ้ใจอ้อนออดรักกระอักใจ จากคุณ : mere - [ 25 พ.ย. 48 08:30:26 ]

ความคิดเห็นที่ 22 สหายสันติ ครับเดี๋ยวผมจะบอกให้ สาวผมยาวคนนั้น artist คนนั้น ส่วนชื่อที่ว่านั้น...คงต้องไปถามคุณคัมภีร์เอา ผมมิทราบได้เหมือนกัน อิๆๆ ๐ ลอยล่องกับสายน้ำเย็นฉ่ำไหล ผ่านหมอกไอขาวพลุ่งแรกรุ่งสาง พฤกษาหยัดต้นเกลื่อนท่ามเลือนลาง รอน้ำค้างหยาดเผาะหล่นเซาะดิน ๐ เพียงอรุณเริ่มแต่งด้วยแสงจ้า ทอทอดทาบไพรป่าชลาสินธุ์ ก็เมื่อนั้นท่วงทีแห่งชีวิน ต้องเริ่มดิ้นรนสู้..ไม่รู้แล้ว จากคุณ : สดายุ... - [ 25 พ.ย. 48 08:35:41 ]

ความคิดเห็นที่ 23 บทนี้เขียนร่วมในอาศรมชาวโคลง กระทู้ใกล้ๆกัน ขอยืมรูปใบโพธิ์คุณคัมภีร์มาใช้ด้วยครับ ๐ เพียงผืนผ้าเหลืองส้มปลิวลมปะ ก็รู้ว่าวันพระมาอีกหน พอสิ้นเสียงสาธุ บรรลุตน ก็เหมือนป่นโมหะจนละลาย ๐ ทิวแถวท่านผู้ขอเคลื่อน/รอ/หยุด เหมือนคอยฉุดเถื่อนถ่อยให้ลอยหาย ก้าวย่างนั้นคืบเค้นความเป็นตาย อันวิญญาณทั้งหลายเทียวว่ายเวียน ๐ หน้าก้มเพียรกอปรบุญเข้าอุ่นอก ผลักวิตกโศกศัลย์ให้หันเปลี่ยน หวังเท่าหวังทางธรรมจักจำเนียร เพื่อถอนเสี้ยนวงกรรมหักทำลาย ๐ พอสิ้นเสียงสาธุบรรลุโสต ก็ปราโมทย์ซ่านไปดั่งใจหมาย คือสวรรค์ลอยล่างลงข้างกาย อุบัติ-วายด้วยจิตสัมฤทธิ์รู้ ๐ ข้าวเหลือขันหอมใส่จนใจหอม ทั้งห่อหอมแนบให้หอมใจอยู่ แถวผู้ขอลับตอนเกินย้อนดู กลับย้อนสู่ด้วยมรรคแปดหลักนั้น ๐ ชั่วเพียงบาลีก้องทำนองแว่ว จิตก็แผ้วผ่องใสสิ้นไหวหวั่น พอใบโพธิ์พลิกรับแสงวับวัน ก็วาบสั่นยอแสงเข้าแทงใจ. สวัสดีครับ คุณ mere...ไม่กล้าเขียนเป็นภาษาไทย อิๆๆ เดี๋ยวมาครับ ชอบกลอนนะนี่ แก้ไขเมื่อ 25 พ.ย. 48 09:55:46 จากคุณ : สดายุ... - [ 25 พ.ย. 48 09:05:33 ]

ความคิดเห็นที่ 24 คุณ mere ครับ ๐ แต่ผ่านมาผ่านไปทำใจสั่น จนห่างกัน..เยี่ยงไรจึงใจหาย เขาพักร้อนจรห่างแทบวางวาย ก็คลับคล้ายรอกลับเฝ้านับวัน ๐ สุดสัปดาห์..ว่ากาลช่างผ่านช้า ไม่เห็นหน้าเพียงนิดก็คิดหวั่น อกใจเอ๋ยเฝ้าถวิลแต่สิ้นวัน หวังนิทราพบกันในฝันเธอ แก้ไขเมื่อ 25 พ.ย. 48 11:28:01 จากคุณ : สดายุ... - [ 25 พ.ย. 48 10:29:10 ]

ความคิดเห็นที่ 25 สวัสดีครับคุณสดายุ พยายามที่จะให้โรแมนติด แต่ปากมันก็อยากให้โรมันแตก ตั้งใจจะให้ยาวสักหน่อย แต่กลัวจะลงเหวอีกครับ ก็เลย สั้นจุ๊ดจู๋ ฮิ ๆ ความเปลี่ยนแปลงแห่งวันเวียนกรรทบ ย้ำจุดจบหัวใจก็จริงอยู่ แต่ตราตรึงถึงหน้าที่ตราตรู ก็เหมือนกู่กลางใจไม่จากจร ยังคงเอื่อยอ้อยอิ่งอยู่ในอก ไม่รู้สกเหือดสายเหมือนพรายหลอน ลมหายใจความคิดถึงยังอาทร เหนี่ยวนิวรณ์หน่วงนงแนบอุรา นิรมิตเหมือนเธอเสมออยู่ โอบประพิมพ์ประพายอู่อกเชษฐา แต่ขยับจิตเขยื้อนก็เลือนตา น้ำน้อยน้อยนองหน้าผวาซวน กำลังลมรุนแรงที่แต่งหนาว ระดมกร้าวกฤษฎีไม่มีหวน นิรมาณปานใดแค่ใจครวญ ที่จะทวนย้อนทางไม่เห็นทาง/. จากคุณ : ราม ลิขิต - [ 25 พ.ย. 48 12:05:02 ]

ความคิดเห็นที่ 26 สวัสดีอีกคราวค่ะพี่ยุ  ว่าจะเข้ามาเขียนต่อตั้งแต่เช้า  เพิ่งสบโอกาสนี่แหละ พี่ยุ  (๑๘) รับนัยคำฉ่ำหวานแต่วารก่อน เมื่อแนบนอนอุ่นอายจนคลายหนาว ยื่นมือกุมนิ้วเรียวร่วมเหนี่ยวดาว ที่วับวาวชม้ายเปลื้องชำเลืองค้อน หวานน้ำคำเมื่อคืนยังชื่นนัก จึงหวั่นจักแปรใจไม่เหมือนก่อน ถึงวันศุกร์พี่ยามาลาจร แสนอาวรณ์ฤๅสุขเมื่อทุกข์แทน พี่ทิวา (๑๖) ยินน้ำคำพร่ำหวานเมื่อกาลไหน ตักพี่คงมิได้ให้ไออุ่น ล้านดาวหนาวหนักรักขาดดุล ที่หอมกรุ่นคุ้นเคยคงเลยลาฯ หวานน้ำคำเมื่อคืนยังชื่นนัก จึงหวั่นจักแปรใจไม่เห็นหน้า ถึงวันศุกร์คราใดจำไกลตา แสนเหว่ว้าฤๅสุขเมื่อทุกข์แทน - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -                    . จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 25 พ.ย. 48 12:16:40 ]

ความคิดเห็นที่ 27 หวานเป็นลมขมเป็นยา ดังว่าไว้ มาจากใจหรือเพียงคำลำนำหวาน สดายุผู้จัดการโรงน้ำตาล มาเจือจานจ่ายแจกไม่แปลกใจ นะ เจ้าค่ะ จากคุณ : ขอบฟ้ากว้าง - [ 25 พ.ย. 48 13:10:58 ]

ความคิดเห็นที่ 28 คุณสดายุ สำหรับ "mere" ถ้าจะเขียนเป็นภาษาไทยก็ "ภรรยา" งัยล่ะ จะให้หนาวยาวนานสักปานไหน ศุกร์ฤาสุกทุกห้องใจให้ไหวหวั่น ทุกข์ - ต้องโทษใจที่มีแบ่งปัน เธอคนนั้น - คนที่มีรักแล้ว จากคุณ : mere - [ 25 พ.ย. 48 14:09:19 ]

ความคิดเห็นที่ 29 คุณรามครับ ๐ นับนานเนิ่นเกินกาลจะผ่านย้อน อดีตทุกช่วงตอนครั้งก่อนเก่า เมื่อสัญญาร้อยเรียงเหลือเพียงเงา หลังสองเราจากกันจนวันตาย ๐ โลกช่างแสนสวยงามในยามนั้น แต่เริ่มรุ่งเฉิดฉันตะวันฉาย ตราบเที่ยงเย็นสายัณห์ตะวันวาย จนคืนค่ำจันทร์ป่ายขึ้นปลายฟ้า ๐ ใจสองใจพันเกี่ยวดั่งเกลียวเชือก สองใจเลือกมุ่งมั่นร่วมฟันฝ่า สองคำนึงผูกขวัญพันธนา สองสายตาเฝ้ามองแต่สองคน ๐ เหมือนวิหคเริงร่าบนฟ้านั่น หยอกล้อกันหักเหข้ามเวหน เสนาะเสียงเกริกกล้าทั่วสากล ฤๅต่างสองใจคนคำรนร้อง ๐ ว่ายวนกลางทะเลเสน่หา ล่องลอยฝ่าสีสันตะวันส่อง รวมเป็นความล้ำลึกทุกตรึกตรอง และเป็นท่วงทำนองที่ต้องลืม ..! จากคุณ : สดายุ... - [ 25 พ.ย. 48 21:24:21 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ศาลาไทย ...หวานน้ำคำเมื่อคืนยังชื่นนัก จึงหวั่นจักแปรใจไม่เหมือนก่อน ถึงวันศุกร์พี่ยามาลาจร แสนอาวรณ์ฤๅสุขเมื่อทุกข์แทน ...ระหว่างช่วงวันหยุดใช่หยุดพัก หัวใจรักหักยากลำบากแสน ตื่น/เดิน/นั่ง/อาวรณ์ไม่คลอนแคลน ติดตรึงแน่นสัญญาไม่ล้าเลือน... จากคุณ : สดายุ... - [ 26 พ.ย. 48 07:52:46 ]

ความคิดเห็นที่ 31 น้อง...ขอบฟ้ากว้าง ๐ หวานเป็นลมบ่มให้หัวใจหวาน หวังพบพานตรึงหูไม่รู้หาย มอบแล้วสิ้นสู่ใคร...ทั้งใจ-กาย คงยากกลายกลับแล้วนะแก้วตา ๐ พี่ร่ายมนต์ดลฤทธิ์สู่จิตเจ้า หวังรุมเร้าด้วยเล่ห์เสน่หา แต่เมื่อหลับฝันวิจิตรในนิทรา จนตื่นตาเฝ้าพะวง...จำนงเรียม ตกลงมั๊ย จากคุณ : สดายุ... - [ 26 พ.ย. 48 08:14:07 ]

ความคิดเห็นที่ 32 mere แต่ลมหนาวปัดปลิวบ่มผิวอยู่ เพียงชั่วครู่ลับไปแล้วไม่หนาว ที่รอคอยเงียบเหงา...ใต้เงาดาว ร้อนย่อมผ่าวขึ้นกลบหนาวลบเลือน แรกผูกด้วยห้วงจิตความคิดถึง ต่อนานจึงผูกกันอย่างฉันท์เพื่อน เติมด้วยรักเต็มเปี่ยมคอยเยี่ยมเยือน จึงร่วมเคลื่อนจูงแขนสู่แดนดาว มองเห็นความผูกพันในวันนี้ ร้าย/ชั่ว/ดี/เจ็บปวด/ความรวดร้าว บันทึกอยู่เบื้องหลังทุกครั้งคราว แต่ละก้าวก็สำหรับให้รับรู้ จากคุณ : สดายุ... - [ 26 พ.ย. 48 08:41:12 ]

ความคิดเห็นที่ 33 พี่จ๋า ใยจึงร่ายใช้มนต์ให้คนหลง ใช้ใจส่งรักหมดใจจะได้ไหม รักอย่างนี้ได้รักคืนสุดฝืนใจ เสน่หาที่หว่านไว้ไม่จำเป็น เข้าใจไหม? จากคุณ : ขอบฟ้ากว้าง - [ 26 พ.ย. 48 08:58:37 ]

ความคิดเห็นที่ 34 มนต์ของพี่มีฤทธิ์เพียงจิตเจ้า แต่เมื่อเหงาคอยถวิลแต่ยินเสียง แต่ตราตรึงคะนึงอยู่จักคู่เคียง จึงสุ่มเสี่ยงร่ายมนต์มาดลใจ เป็นเพียงอำนาจจิตความคิดถึง เพื่อใจหนึ่งสัมฤทธิ์พิสิฐสมัย ล่องลอยแลเหว่ว้าต่ออาลัย จนตราบไร้ปริศนาในท่าที จากคุณ : สดายุ... - [ 26 พ.ย. 48 09:40:17 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ...หวานน้ำคำเมื่อคืนยังชื่นนัก จึงหวั่นจักแปรใจไม่เหมือนก่อน ถึงวันศุกร์พี่ยามาลาจร แสนอาวรณ์ฤๅสุขเมื่อทุกข์แทน... ...ระหว่างช่วงวันหยุดใช่หยุดพัก หัวใจรักหักยากลำบากแสน ตื่น/เดิน/นั่ง/อาวรณ์ไม่คลอนแคลน ติดตรึงแน่นสัญญาไม่ล้าเลือน... ...ฟังน้ำคำพร่ำบอกราวหลอกเล่น เชี่ยวเชิงเช่นเย้าใจหาใครเหมือน ถึงเช้าสายบ่ายคล้อยคอยตามเตือน กี่ปีเดือนยากลบลืมยังปลื้มปรุง... - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -                    . จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 26 พ.ย. 48 10:25:02 ]

ความคิดเห็นที่ 36 เรียนคุณสดายุ เปลี่ยนใหม่ นะคะ เจ้าไหน ไม่รู้เรื่อง มนต์ของพี่เพียงจะมอบให้ขอบฟ้าฯ ขึ้นต้นให้บรรทัดเดียวนะคะ ตกลงไหม? แก้ไขเมื่อ 26 พ.ย. 48 10:48:02 จากคุณ : ขอบฟ้ากว้าง - [ 26 พ.ย. 48 10:47:09 ]

ความคิดเห็นที่ 37 อิๆๆ...เอ้าต่อกลอนกับ...น้องศาลาไทยหน่อย ...หวานน้ำคำเมื่อคืนยังชื่นนัก จึงหวั่นจักแปรใจไม่เหมือนก่อน ถึงวันศุกร์พี่ยามาลาจร แสนอาวรณ์ฤๅสุขเมื่อทุกข์แทน... ...ระหว่างช่วงวันหยุดใช่หยุดพัก หัวใจรักหักยากลำบากแสน ตื่น/เดิน/นั่ง/อาวรณ์ไม่คลอนแคลน ติดตรึงแน่นสัญญาไม่ล้าเลือน... ...ฟังน้ำคำพร่ำบอกราวหลอกเล่น เชี่ยวเชิงเช่นเย้าใจหาใครเหมือน ถึงเช้าสายบ่ายคล้อยคอยตามเตือน กี่ปีเดือนยากลบลืมยังปลื้มปรุง... ...น้ำคำจากห้วงจิตเฝ้าคิดร้อย หวังความหมายพร่างพร้อยดุจพลอยหุง อำนวยความชื่นฉ่ำคอยอำรุง จิตแก้วมุ่งสืบสรรค์สร้างพันธะ... จากคุณ : สดายุ... - [ 26 พ.ย. 48 10:52:34 ]

ความคิดเห็นที่ 38 น้องขอบฟ้าคนดี ๐ มนต์ของพี่เพียงจะมอบให้ขอบฟ้าฯ แต่สบตา..วาบหนึ่ง...ก็ตรึงให้ ความอ่อนหวานซ่านทั่วทั้งหัวใจ ความหวั่นไหววาบทั่วทั้งตัวตน ๐ ดุจสวรรค์ลอยล่างลงข้างหน้า แต่งคุณค่าพร่างพรายดุจสายฝน คุณค่าความซาบซึ้งที่อึงอล จดจ่อใจวกวนไม่รู้วาย แก้ไขเมื่อ 26 พ.ย. 48 11:10:44 จากคุณ : สดายุ... - [ 26 พ.ย. 48 11:07:58 ]

ความคิดเห็นที่ 39 สวัสดีค่ะ หนุ่มๆ สาวๆทั้งหลาย ^^ ละอองขาวฤดูหมอก จะคล้ายบอกระลึกถึง วจีหนักสลักตรึง ณ วันหวานทิวารไกล ประคองจิตสถิตย์อยู่ ก็รับรู้และรอใจ มิคาดวันทะยานไป บ่มีเหลือละสัญญา ** พยายามจะให้เป็นงูเลื้อย แต่สงสัยมันคงหนาว ก็เลยแข็งทื่อ ฮิ ๆ ไม่รอด ๆ .....** วันที่ 2-12 ธันวานี้ มีงานเซรามิคแฟร์ที่สนามกีฬา ใกล้ ๆ บ้านค่ะ ถ้าพี่สดายุได้มาแอ่วช่วงนี้ก็รวดเที่ยว งานได้เลย ขากลับจะได้ขนถ้วยตราไก่ปิ๊กโตย..^_^ คุณหนูศาลาผู้น่ารักบอกว่า บ้านพี่หญิงเหมือนจะเป็น โรงเตี๊ยมให้เหล่าชาวยุทธแวะพักดื่มน้ำชา น้องก็ว่า จะตั้งเป็นสำนักโคมแดงด้วยท่าจะดี ฮ่าๆ.. จากคุณ : ซอมฯ - [ 26 พ.ย. 48 11:54:14 A:203.113.51.100 X: TicketID:062433 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ...ฟังน้ำคำพร่ำบอกราวหลอกเล่น เชี่ยวเชิงเช่นเย้าใจหาใครเหมือน ถึงเช้าสายบ่ายคล้อยคอยตามเตือน กี่ปีเดือนยากลบลืมยังปลื้มปรุง... ...น้ำคำจากห้วงจิตเฝ้าคิดร้อย หวังความหมายพร่างพร้อยดุจพลอยหุง อำนวยความชื่นฉ่ำคอยอำรุง จิตแก้วมุ่งสืบสรรค์สร้างพันธะ... ...ฟังน้ำคำพร่ำว่ากี่คราแล้ว ยังไร้แววแจ้งใจในสัจจะ ฤๅหมายเพียงเรียงรสมิลดละ แล้วจริงคละเคลือบแฝงน่าแคลงนัก - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -                    . จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 26 พ.ย. 48 11:54:29 ]

ความคิดเห็นที่ 41 บา...สาวซอม วันนี้เลื้อยมาเลยนะ ภุชงปยาตฉันท์ ท่วงทำนองประดุจ..นาคะลีลา ๐ สะบัดโบกกระโชกใบ สลับไล้ระลอกลม ภมรบ่ายจะเสพสม จะดอมดมผสมพันธุ์ ๐ ขจรกลิ่นณถิ่นที่ พะบูสีผชุมกัน และจึงภู่ก็กรูผัน จะแย่งคั้นจะเสพหอม แก้ไขเมื่อ 26 พ.ย. 48 13:15:47 จากคุณ : สดายุ... - [ 26 พ.ย. 48 12:54:08 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ศาลาไทย ...น้ำคำจากห้วงจิตเฝ้าคิดร้อย หวังความหมายพร่างพร้อยดุจพลอยหุง อำนวยความชื่นฉ่ำคอยอำรุง จิตแก้วมุ่งสืบสรรค์สร้างพันธะ... ...ฟังน้ำคำพร่ำว่ากี่คราแล้ว ยังไร้แววแจ้งใจในสัจจะ ฤๅหมายเพียงเรียงรสมิลดละ แล้วจริงคละเคลือบแฝงน่าแคลงนัก ...เอามวลโลกสำหรับมาจับเทียบ นั่นอาจเปรียบช่วยแทนความแน่นหนัก เที่ยงตรงลำแสงล้วนอาจชวนชัก มาเป็นหลักคู่ค้ำ...ที่จำนรรจ์ จากคุณ : สดายุ... - [ 26 พ.ย. 48 16:01:19 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ...ฟังน้ำคำพร่ำว่ากี่คราแล้ว ยังไร้แววแจ้งใจในสัจจะ ฤๅหมายเพียงเรียงรสมิลดละ แล้วจริงคละเคลือบแฝงน่าแคลงนัก ...เอามวลโลกสำหรับมาจับเทียบ นั่นอาจเปรียบช่วยแทนความแน่นหนัก เที่ยงตรงลำแสงล้วนอาจชวนชัก มาเป็นหลักคู่ค้ำ...ที่จำนรรจ์... ...โลกยังคงหมุนไปไม่หยุดหย่อน ฤๅคำวอนกาลเวียนมิเปลี่ยนผัน ใช่ลำแสงนั่นหรือยื้อเท่าทัน จึงยิ่งหวั่นหวาดใจในท่าที... - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - . จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 26 พ.ย. 48 16:22:04 ]

ความคิดเห็นที่ 44 โอ้โห!  กระทู้ไปเร็วมาก เห็นแล้วก็คันไม้คันมือค่ะ  (แม้จะได้แค่บทเดียวก็ตาม T T) - - - เพียงปอยผมร่ายปลิวป่ายหน้า ละมุนผืนนี้ห่มคลี่ให้ ห่มน้องแทนสายลม  ห่มความใน หยาดละไมด้วยจูบนี้  .  .  . ที่นุ่มนวล - - - แฮ่ๆ  หนูก็ว่ามันโรแมนติกนะคะ  (แต่ก็ติดเรทนิดสส์นิง อิอิ) จากคุณ : ม่วนน้อย - [ 27 พ.ย. 48 06:26:11 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ศาลาไทย ...เอามวลโลกสำหรับมาจับเทียบ นั่นอาจเปรียบช่วยแทนความแน่นหนัก เที่ยงตรงลำแสงล้วนอาจชวนชัก มาเป็นหลักคู่ค้ำ...ที่จำนรรจ์... ...โลกยังคงหมุนไปไม่หยุดหย่อน ฤๅคำวอนกาลเวียนมิเปลี่ยนผัน ใช่ลำแสงนั่นหรือยื้อเท่าทัน จึงยิ่งหวั่นหวาดใจในท่าที... ...ให้โลกยับดับลงที่ตรงหน้า จักรภพแหลกคาอยู่กับที่ หากว่าแอ่งน้ำใจแลไมตรี ไม่เหมือนมีในอกที่ยกย้ำ.... จากคุณ : สดายุ... - [ 27 พ.ย. 48 07:35:44 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ม่วนน้อย ขอแปลงหน่อย อิๆๆ จูบที่หน้าผากแก้วเพียงแผ่วผิว เมื่อลมปลิวปัดผมผสมผสาน ตาต่อตาเพลิดเพลินอยู่เนิ่นนาน ลึกซึ้งก็แผ่ซ่านเข้ารานทรวง จากคุณ : สดายุ... - [ 27 พ.ย. 48 07:44:41 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ...โลกยังคงหมุนไปไม่หยุดหย่อน ฤๅคำวอนกาลเวียนมิเปลี่ยนผัน ใช่ลำแสงนั่นหรือยื้อเท่าทัน จึงยิ่งหวั่นหวาดใจในท่าที... ...ให้โลกยับดับลงที่ตรงหน้า จักรภพแหลกคาอยู่กับที่ หากว่าแอ่งน้ำใจแลไมตรี ไม่เหมือนมีในอกที่ยกย้ำ.... ...สารพัดจัดหาออกมาอ้าง จึงหัวใจบอบบางมิเป็นส่ำ สักกี่ร้อยพันหมื่นดาษดื่นคำ คงเคยพร่ำกับใครในก่อนนั้น... - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -             . จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 27 พ.ย. 48 23:30:37 ]

ความคิดเห็นที่ 48 "ลึกซึ้งก็แผ่ซ่านเข้ารานทรวง" อืม  ชอบจังค่ะ (ใช้คำดีจังค่ะ เห็นภาพ 555+) จากคุณ : ม่วนน้อย - [ 28 พ.ย. 48 05:49:05 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ...ให้โลกยับดับลงที่ตรงหน้า จักรภพแหลกคาอยู่กับที่ หากว่าแอ่งน้ำใจแลไมตรี ไม่เหมือนมีในอกที่ยกย้ำ.... ...สารพัดจัดหาออกมาอ้าง จึงหัวใจบอบบางมิเป็นส่ำ สักกี่ร้อยพันหมื่นดาษดื่นคำ คงเคยพร่ำกับใครในก่อนนั้น... ...อันคำคมลมบุรุษนั้นสุดที่ จะแสร้งมีให้ใครต้องไหวหวั่น ลูกผู้ชายเอ่ยยากลำบากครัน แต่จำนรรจ์ด้วยสัจจ์...กลับตัดพ้อ จากคุณ : สดายุ... - [ 28 พ.ย. 48 09:38:46 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ม่วนน้อย เมื่อเห็นความหวั่นไหวอยู่ในหน้า ท่วงทีท่าลำดับเริ่มสับสน ก็รู้ว่าใจเจ้าเริ่มเร้ารน อลวนเลื่อนลอยเหมือนคอยใคร..? จากคุณ : สดายุ... - [ 28 พ.ย. 48 10:15:40 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ...สารพัดจัดหาออกมาอ้าง จึงหัวใจบอบบางมิเป็นส่ำ สักกี่ร้อยพันหมื่นดาษดื่นคำ คงเคยพร่ำกับใครในก่อนนั้น... ...อันคำคมลมบุรุษนั้นสุดที่ จะแสร้งมีให้ใครต้องไหวหวั่น ลูกผู้ชายเอ่ยยากลำบากครัน แต่จำนรรจ์ด้วยสัจจ์...กลับตัดพ้อ จริงมิจริง...ลึกข้างในกว่าใครรู้ เพียงตาดูฤๅเห็นไปถึงใจพ่อ หากคำพูดพิสูจน์คนผลชัดพอ จักไม่ง้องอนอันใดให้เคืองเลย - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -                    . จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 28 พ.ย. 48 11:19:42 ]

ความคิดเห็นที่ 52 ...อันคำคมลมบุรุษนั้นสุดที่ จะแสร้งมีให้ใครต้องไหวหวั่น ลูกผู้ชายเอ่ยยากลำบากครัน แต่จำนรรจ์ด้วยสัจจ์...กลับตัดพ้อ จริงมิจริง...ลึกข้างในกว่าใครรู้ เพียงตาดูฤๅเห็นไปถึงใจพ่อ หากคำพูดพิสูจน์คนผลชัดพอ จักไม่ง้องอนอันใดให้เคืองเลย หมื่นแสนคำชายใดที่ในหล้า ควรกลั่นกรองหนักหนาทุกคราเอ่ย คำใครที่อาจเทียบเข้าเปรียบเปรย คือคำเผยพี่ให้เจ้าได้ฟัง จากคุณ : สดายุ... - [ 28 พ.ย. 48 12:05:59 ]

ความคิดเห็นที่ 53 จริงมิจริง...ลึกข้างในกว่าใครรู้ เพียงตาดูฤๅเห็นไปถึงใจพ่อ หากคำพูดพิสูจน์คนผลชัดพอ จักไม่ง้องอนอันใดให้เคืองเลย หมื่นแสนคำชายใดที่ในหล้า ควรกลั่นกรองหนักหนาทุกคราเอ่ย คำใครที่อาจเทียบเข้าเปรียบเปรย คือคำเผยพี่ให้เจ้าได้ฟัง หวานกว่าหวานซ่านซ้ำทุกคำนัก เกินท้วงทักถ้อยหว่านสานแววหวัง เหมือนหยาดน้ำฉ่ำทรวงห้วงภวังค์ เป็นกำลังใจเฝ้าทุกเช้าเย็น... - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - . จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 28 พ.ย. 48 12:20:01 ]

ความคิดเห็นที่ 54 หมื่นแสนคำชายใดที่ในหล้า ควรกลั่นกรองหนักหนาทุกคราเอ่ย คำใครที่อาจเทียบเข้าเปรียบเปรย คือคำเผยพี่ให้เจ้าได้ฟัง หวานกว่าหวานซ่านซ้ำทุกคำนัก เกินท้วงทักถ้อยหว่านสานแววหวัง เหมือนหยาดน้ำฉ่ำทรวงห้วงภวังค์ เป็นกำลังใจเฝ้าทุกเช้าเย็น... หวานสุดหวานเพราะหวานนั้นรานอก จึงหยิบยกวาทีอย่างที่เห็น จึงเหมือนหวานไหลปรี่อย่างที่เป็น จะบีบเค้นให้หยุดก็สุดทำ จากคุณ : สดายุ... - [ 28 พ.ย. 48 13:07:40 ]

ความคิดเห็นที่ 55 หวานกว่าหวานซ่านซ้ำทุกคำนัก เกินท้วงทักถ้อยหว่านสานแววหวัง เหมือนหยาดน้ำฉ่ำทรวงห้วงภวังค์ เป็นกำลังใจเฝ้าทุกเช้าเย็น... หวานสุดหวานเพราะหวานนั้นรานอก จึงหยิบยกวาทีอย่างที่เห็น จึงเหมือนหวานไหลปรี่อย่างที่เป็น จะบีบเค้นให้หยุดก็สุดทำ ขมสุดขมกว่านี้ไม่มีแล้ว เมื่อเห็นแววร้อยรสเพียงบทพร่ำ นับแต่นี้ปีเดือนเตือนใจจำ ฝากรอยช้ำให้น้องเข้าครองทรวง - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -                    . จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 28 พ.ย. 48 13:23:54 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ตั่วกอน้ำผึ้งเดือนห้า กับ ม่วยม่วยน้ำเชื่อมเดือนเจ็ด กำลังดวลเพลงกระบี่น้ำตาลหวานย้อยใต้หมอกเดือนอ้าย ข้าพเจ้าได้แต่ตะลึงลาน ฮิ ๆ จากคุณ : แม่ชีซอมฯจ้อ - [ 28 พ.ย. 48 13:36:32 A:unknown X:202.129.0.33 TicketID:062433 ]

ความคิดเห็นที่ 57 หวานสุดหวานเพราะหวานนั้นรานอก จึงหยิบยกวาทีอย่างที่เห็น จึงเหมือนหวานไหลปรี่อย่างที่เป็น จะบีบเค้นให้หยุดก็สุดทำ ขมสุดขมกว่านี้ไม่มีแล้ว เมื่อเห็นแววร้อยรสเพียงบทพร่ำ นับแต่นี้ปีเดือนเตือนใจจำ ฝากรอยช้ำให้น้องเข้าครองทรวง แต่ปรับหวานเป็นหอมเข้าย้อมจิต ก็สุดคิดหักใจให้ไกลล่วง กลับกล่าวว่าพร่ำบอกคำหลอกลวง เหมือนเด็ดช่วงชีวาตม์พี่ขาดกลาง จากคุณ : สดายุ... - [ 28 พ.ย. 48 13:42:32 ]

ความคิดเห็นที่ 58 ขมสุดขมกว่านี้ไม่มีแล้ว เมื่อเห็นแววร้อยรสเพียงบทพร่ำ นับแต่นี้ปีเดือนเตือนใจจำ ฝากรอยช้ำให้น้องเข้าครองทรวง แต่ปรับหวานเป็นหอมเข้าย้อมจิต ก็สุดคิดหักใจให้ไกลล่วง กลับกล่าวว่าพร่ำบอกคำหลอกลวง เหมือนเด็ดช่วงชีวาตม์พี่ขาดกลาง ถึงร้อยพันหมื่นแสนในแดนนี้ ก็สุดที่เทียบกึ่งซึ่งยกอ้าง หนึ่งชีวิตเหมือนย้ำรอยอำพราง เห็นใจบ้างอย่าหาญหักด้วยรักเลย - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -                    . จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 28 พ.ย. 48 15:31:29 ]

ความคิดเห็นที่ 59 แต่ปรับหวานเป็นหอมเข้าย้อมจิต ก็สุดคิดหักใจให้ไกลล่วง กลับกล่าวว่าพร่ำบอกคำหลอกลวง เหมือนเด็ดช่วงชีวาตม์พี่ขาดกลาง ถึงร้อยพันหมื่นแสนในแดนนี้ ก็สุดที่เทียบกึ่งซึ่งยกอ้าง หนึ่งชีวิตเหมือนย้ำรอยอำพราง เห็นใจบ้างอย่าหาญหักด้วยรักเลย ถ้วนวาจาสำหรับให้นับย้อน หวังทุกตอนบรรเจิดยามเปิดเผย เพื่อจิตใครอบอุ่นได้คุ้นเคย ยอมเอื้อนเอ่ยปริศนานัยนารี แก้ไขเมื่อ 28 พ.ย. 48 17:04:56 จากคุณ : สดายุ... - [ 28 พ.ย. 48 16:28:34 ]

ความคิดเห็นที่ 60 ถึงร้อยพันหมื่นแสนในแดนนี้ ก็สุดที่เทียบกึ่งซึ่งยกอ้าง หนึ่งชีวิตเหมือนย้ำรอยอำพราง เห็นใจบ้างอย่าหาญหักด้วยรักเลย ถ้วนวาจาสำหรับให้นับย้อน หวังทุกตอนบรรเจิดยามเปิดเผย เพื่อจิตใครอบอุ่นได้คุ้นเคย ยอมเอื้อนเอ่ยปริศนาใจนารี หากก่อนนั้นนุชผิดให้คิดข้อง ลดโทษน้องใช่ยั่วหัวใจพี่ เพียงเย้าเล่นเห็นกันสรรค์สิ่งดี เติมไมตรีผองเพื่อนเหมือนก่อนมา ***ต้องรีบออกตัว เกรงสาว ๆ พี่ยุผ่านมาเห็น ศาลาไทยอาจจะโดนลูกหลง เอิ้ก ๆ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - . จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 28 พ.ย. 48 17:04:53 ]

ความคิดเห็นที่ 61 ลึกกว่าลึก ตรึกตรอง ครรลองเห็น กว้างกว่ากว้าง อย่างที่เป็น พอเฟ้นหา ไกลกว่าไกล ใกล้ได้ เมื่อใจพา แต่เกินคิด พิศวาจา คือนารีฯ แหะ แหะ ขอรับ หนีงานมาอ่าน อ่านแล้วก็เผลอเขียน แทรกช่องความหวาน อาจทำให้เสียรสไปบ้าง ต้องขออภัย ขอรับ แหะ แหะ ขอรับ สวัสดี ขอรับ จากคุณ : นายทิวา - [ 28 พ.ย. 48 17:17:41 ]

ความคิดเห็นที่ 62 พี่ชายนายทิวา ลึกกว่าลึก ตรึกตรอง ครรลองเห็น กว้างกว่ากว้าง อย่างที่เป็น พอเฟ้นหา ไกลกว่าไกล ใกล้ได้ เมื่อใจพา แต่เกินคิด พิศวาจา คือนารีฯ ลึกกว่าลึก ตรึกตรอง ครรลองรู้ กว้างกว่ากว้าง ใจคู่ อยู่ทุกที่ ไกลกว่าไกล ใกล้ได้ เมื่อใจมี แต่เกินคิด ครานี้ พี่หมิ่นคำ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - . จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 28 พ.ย. 48 17:39:26 ]

ความคิดเห็นที่ 63 น้องศาลาไทย .....ต้องรีบออกตัว เกรงสาว ๆ พี่ยุผ่านมาเห็น ศาลาไทยอาจจะโดนลูกหลง .... อันนี้พี่รับรองว่า....เขาเข้าใจ มิมีปัญหาแต่อย่างใดทั้งสิ้น "บางคน"...ไม่ค่อยแสนงอนเท่าไร น่ารักมาก... ฮะ..แฮ่ม ขอมอบกลอนนี้...ให้...."บางคน" ได้รับรู้ ๐ สวยปีกผีเสื้อบินกลางถิ่นทุ่ง ขณะรุ่งรวิวรณ์เริ่มชอนฉาย ลำลมหอบหนาวหนักมาทักทาย แตะร่องรอยความหมายขึ้นว่ายวน ๐ แดดใสแผ่นฟ้าครามในยามนี้ เหลื่อมแสงสีอบอุ่นแทนฝุ่นฝน เมฆขาวแทนมืดดำฟ้าคำรน วิหคบนแทนวิชชุที่คุไฟ ๐ งามเงื่อนหางยูงฟ้าในป่าแดด ทอดลงแวดล้อมขวัญจนสั่นไหว สัมผัสอ้อมอุ่นทั่วถึงหัวใจ ซ่านลงใส่ลวกสิ้นถึงวิญญาณ ๐ ระยับแดดเหลือบแล้วที่แววขน เข้าปลาบปนเนตรแก้วก่อแววหวาน เปล่งซาบซึ้งสำทับอยู่นับนาน จนสุดหาญฝ่าบ่วงให้ล่วงพ้น ๐ งามปีกผีเสื้อลายระบายป่า ระยับทาแนวเถื่อนอยู่เกลื่อนกล่น ปีกแห่งรักพลิ้วพรายลอยว่ายวน ดั่งจำนนต่อหมายที่ว่ายเวียน ๐ โลมแดดอุ่นแอบลมไว้ข่มหนาว จนอกผ่าวรติฤทธิ์เกินปลิดเปลี่ยน ประทับรอยลึกล้ำตราบจำเนียร เป็นส่วนเสี้ยนตอกย้ำรอยจำนง ๐ สวยปีกผีเสื้อบินกลางถิ่นที่ ม่านไมตรีก็สะพัดระบัดบ่ง นิรมิตสุคนรสให้จดลง ร่วมรับส่ง...สืบไว้ด้วยนัยเดียว จากคุณ : สดายุ... - [ 29 พ.ย. 48 08:04:56 ]

ความคิดเห็นที่ 64 หวัดดีครับคุณทิวา แวบไปดูรูปคนดีดกีตาร์กระทู้ใกล้ๆแล้ว ตกกะใจ นึกว่า แอ็ด คาราบาวมาเอง เหมือนอย่างกะคู่แฝด ขอรับ มีภาพสวยๆก็เอามาฝากบ้างนะครับ จากคุณ : สดายุ... - [ 29 พ.ย. 48 08:08:03 ]

ความคิดเห็นที่ 65 ทำไมมีแต่ผีเสื้อ ไม่มีผีกระโปรง หรือผีกางเกงมั่งเนาะ เท่าที่เคยรู้มา อาจจำผิดก็ได้ ว่าผีเสื้อปีกสวยมีอายุแค่ 7 วัน ทั้ง ๆ ที่วงจรชีวิตตั้งแต่เป็นไข่ เป็นดักแด้ ก็ใช้เวลา พอสมควร เดือนกว่าหรือสองเดือนมั้ง แต่เมื่อออกมา โบกบินสร้างสีสรรให้โลกสวย ทำไมมีเวลาน้อยจริง เคยดูรายการทีวี เขาว่าผีเสื้อพันธุ์หายากพันธุ์นึงซื้อขาย ตัวกันเป็นแสน เคยคุยกับพ่อเจ้าหนู ว่า ถ้าเห็นมันบินอยู่ บนหัวนี่ จะจับไปขายป่าว พี่ท่านบอกว่า จับไม่เป็นง่ะ โฮ..เงินแสนลอยหายไปแล้ววววว.... จากคุณ : ซอมฯ - [ 30 พ.ย. 48 10:31:09 A:unknown X:202.129.0.33 TicketID:062433 ]

ความคิดเห็นที่ 66 สวัสดีครับคุณสดายุและเพื่อน ๆ ทุกท่าน คืนหนึ่งในคาราโอเกะสถาน ถูกปู้ยี่ปู้ยำจนหงำเหงอะ เขารุ่นเดอะเรารุ่นด้อยถูกสอยหงาย จากสบตาสบไตหัวใจวาย ถึงยักย้ายนั่งยอและคลอเคลีย แก้วต่อแก้วชนแก้วดวดแล้วกลุ้ม อยากขยุ้มหลังคากลัวด่าเสีย ฟังฉอเลาะเพราะพริ้งผมทิ้งเกียร์ ด้วยการเกลี้ยและกล่อมเข้าบ้อมเธอ สารพัดงัดลิ้นเข้าปลิ้นปลอก ตาเธอกลอกไปมาตีหน้าเหลอ เหมือนโอนอ่อนผ่อนผันคันคะเยอ ชิ้นเบ้อเร่อแล้วกูแหมหมูจริง จนเวลาผ่านไปไวเหมือนปด ตีหนึ่งหดแห้งเหี่ยวการเกี้ยวหญิง ไม้หน้าสามซัดแข้งเต็มแรงยิง คุณเธอวิ่งกระตู้วู้ผัวหนูมา (แล้ว)/. ........................................... สมน้ำหน้า-ฮา จากคุณ : ราม ลิขิต - [ 30 พ.ย. 48 11:45:41 ]

ความคิดเห็นที่ 67 ลมเย็นเย็นพัดฉ่ำฉ่ำค่ำค่ำแล้ว มาอ่านคำจ้อแจ้ว จ้าจ๊ะจ๋า มาอมยิ้ม แว้บแว้บ แอบแอบฮา นิรมิตภาษา ได้น่ารัก! :D จากคุณ : จันทร์เพ็ญจันทนา (Pen Writer) - [ 30 พ.ย. 48 22:36:23 ]

ความคิดเห็นที่ 68 สวัสดีครับคุณสดายุ เรควีม ฟังเพลงสวดศพของโม้ทสาร์ท ประหลาดใจล้นต่อมนต์ขลัง ทุกเสียงดนตรีมีพลัง เดี๋ยวค่อยเดี๋ยวดังไหลหลั่งมา เห็นความอลังการสาบานได้ เห็นการร่ำไห้และโหยหา เห็นความเคร่งขรึมในคีตา เห็นความเวทนาที่เหนี่ยวคน ประสานเสียงของนักร้องนั่น ขนลุกชี้ชันเป็นพันหน มันช่างวังเวงบรรเลงจน ใจเราแทบป่นปลาตไป ดึกแล้วชักกลัวปิดดีกว่า พับผ่า! เจอผีคงฉี่ไหล เก้เก้กังกังระวังระไว ก่อนย่องขึ้นไปนิทรารมณ์/. ................................. ขอคุยก่อนนอนหน่อยนะครับ..คันปากมาหลายวันแล้ว เอาเหล้ากรอกก็ไม่ยอมหาย ฮิ ๆ Requiem ประพันธ์โดยอัจฉริยบุคคลทางดนตรีนามว่า Wolfgang Amadeus Mozart ประวัติว่าท่านเคานท์ วัลเซ็กก์ว่าจ้างให้แต่งเพื่อใช้บรรเลงในงานศพภรรยาตนที่ เสียชีวิตไป โม้ทสาร์ทแต่งเพลงนี้ในขณะที่สุขภาพย่ำแย่อย่างยิ่ง และ คิดว่าเขียนเพลงนี้เพื่องานศพตนเอง ซึ่งที่สุดก็เขียนไม่จบ เสียชีวิตไปขณะกำลังคร่ำเคร่งกับเพลงอันยิ่งใหญ่เกี่ยว กับงานศพเพลงนี้ แต่ก่อนอำลาโลกได้เล่าความรู้สึกนึกคิด และเค้าโครงของเพลงให้แก่ 'ซึสสมาเย่อร์' ผู้เป็นศิษย์ ทราบและได้เขียนต่อมาจนจบ โม้ทสาร์ทจึงเขียนจบใน ตอนต้น ๆ และร่างหยาบ ๆ ไว้อีกสองสามตอนหลังซึ่งผู้ เป็นลูกศิษย์ได้ทำต่อจนลุล่วงไป (สรุปจาก ดนตรีแห่งชีวิต ผลงานและชีวิตอมตะของนัก ดนตรีเอกของโลก โดย สุรพงษ์ บุนนาค) จากคุณ : ราม ลิขิต - [ 1 ธ.ค. 48 02:16:26 ]

ความคิดเห็นที่ 69 สาวซอม ผีเสื้อพี่เห็นสวยงามแต่เด็กๆแล้ว ที่สมุยจะมีต้นชะบาดอกแดงใหญ่ และผีเสื้อตัวสีดำ...ปีกลายเหลืองทอง เหลือบสวยงาม ชอบไปจับเล่นแล้วโยนขึ้นฟ้าให้มันบินหนีไป พื้นที่สวยงามไหนที่มี ปีกผีเสื้อโบยบินไปทั่ว ย่อมรู้สึกปลอดภัยเสมอ ไม่รู้ว่าทำไม ทุกวันนี้ในกรุงเทพ เห็นแต่ผีเสื้อสีน้ำตาลเหลือบเข้มอ่อน ไม่สวยเท่าไร ดูกลืนไปกับใบไม้แห้ง จากคุณ : สดายุ... - [ 1 ธ.ค. 48 08:08:00 ]

ความคิดเห็นที่ 70 คุณราม # 66 ฮาๆๆ... เรื่องราวในคาราโอเกะ ผู้น้องมิค่อยมีประสบการณ์ขอรับ แต่พอนึกภาพออกอยู่บ้าง เรื่องของหนุ่มสาว...ในบรรยากาศ ที่ผ่อนคลาย....และเป็นกันเอง #68 อมาดิอุส โมสาร์ต จำได้ว่าในช่วงท้ายของชีวิต นอกจากเจ็บป่วยทางด้านร่างกายแล้ว ยังมีความพยายามทำร้ายทิ่มแทงทางจิตใจจาก คีตะกวีคู่แข่งชาวอิตาเลียน.. ที่เสแสร้งเป็นมิตรอยู่ด้วย ฟ้า..ริษยา..อัจฉริยะ...เสมอ ทั้งๆที่ฟ้าสร้างอัจฉริยะขึ้นมา ผมมีเพลงที่ว่านั้นด้วย และเปิดฟังอยู่บ่อยๆ.... จากคุณ : สดายุ... - [ 1 ธ.ค. 48 08:16:23 ]

ความคิดเห็นที่ 71 คุณเพ็ญ สวัสดีครับ ไม่เจอกันนับนาน รูปสวยเหมือนเดิม กลอนสั้นเหมือนเดิม ขอบคุณครับที่แวะมาทักทายกัน ๐ ค่อยหลั่งไหลความรักผ่านอักษร ทุกบทตอนงดงามเปี่ยมความฝัน เพียรเสพสร้างสุนทรีย์สู่ชีวัน ร่วมแบ่งปันทัศนาด้วยคารม ๐ ร้อยเรียงบทพจนีท่ามพี่น้อง ด้วยรูปกรองผ่านยุคอย่างสุขสม ล่วงกำสรดบีบคั้นความรันทม ตราบรื่นรมย์ทั่วสิ้นถ้วนวิญญาณ จากคุณ : สดายุ... - [ 1 ธ.ค. 48 09:11:57 ]

ความคิดเห็นที่ 72 ตามอ่านค่ะ จากคุณ : วรานนท์ - [ 2 ธ.ค. 48 13:13:41 ]

ความคิดเห็นที่ 73 สวัสดีเจ้าพี่สดายุ & ทุกท่าน  ^_^ แวะมาส่งข่าวแป๊บเดียวค่ะ   ตอนนี้หนูหิ่ง ฯ อยู่เชียงใหม่  กำลังจะขึ้นไปหาคุณแม่ + พี่ชายที่บ้านบนดอย จะไปส่งข่าวดีให้คุณแม่ค่ะ  ว่า........ ลูกสาวตัวน้อย ๆ ของคุณแม่ติดคุณวุฒิ กุ้ยหลิง 5 ที่  พร้อมทั้งทำยอดได้อันดับ 1 ของภาคเหนือค่ะ  ^_^ เย็น ๆ จะลงมาในเมืองเชียงใหม่ เนื่องจากว่าพรุ่งนี้ต้องไปทำหน้าที่ลูกแทนเพื่อนที่อยู่ต่างประเทศ บะ - แบบว้า........    คุณพ่อนู๋ไปสวรรค์แล้ว  ก็เลยเอาคุณพ่อของเพื่อนมาเป็นพ่อตัวอ่ะ  เมี้ยว ๆ ๆ ลงกทม.อีกทีวันที่ 6   พี่หญิง  เตรียมตัวเน่อ  หนูหิ่ง ฯ จะแวะหา แป๊บนะ นะ นะ คะ  ^_^ จากคุณ : หิ่งห้อยน้อยใจ - [ 4 ธ.ค. 48 09:50:15 ]

ความคิดเห็นที่ 74 สวัสดีครับ เพิ่งหาทางเข้า ห้องกวีเจอ แล้วจะมาฝากกลอนไว้ ตอนนี้กำลังหัดอยู่ครับ แวะมาทักทายทุกท่านครับ จากคุณ : xers - [ วันพ่อแห่งชาติ 12:05:45 ]

ความคิดเห็นที่ 75 หวัดดีครับ น้องนนท์ หนูหิ่ง  พี่ตอบแล้วในกระทู้ล่าสุด ดีใจด้วยจริงๆ คุณ xers เห็นร่วมบรรเลงเพลงโคลงอยู่ในอาศรมชาวโคลง ท่าทางจะสนุกกับโคลงสี่อยู่ วสันตดิลกฉันท์ ๑๔ ๐ มือสองสนองคติวิกรม อภิรมยะร้อยเรียง มุ่งมั่นถวัลยะจะเพียง วุฒิเกรียงประกอบการณ์ ๐ หมายว่าเพราะว่าสุระประพจน์ มธุรสะจดจาร เพื่อฉันทะสรรคะพิสดาร ลุอุฬารประโลมหลง ๐ เหมือนคันถะปันทิฐิวิภุช บริสุทธิแผ่วง ผ่านนัยยะให้ธรรมะผจง ประลุลงผสานใจ จากคุณ : สดายุ... - [ วันพ่อแห่งชาติ 18:16:33 ]