ความคิดเห็นที่ 1 เปรียบเว้เป็นหญิงสาว ก็คงเป็นราวกับสาวงามผู้เงียบขรึม ทว่าอ่อนโยนล้ำลึก ในดวงตาของเธอนั้นเต็มไปด้วยบทกวีเรียงร้อยเรื่องราวแห่งอดีตกาล หากคุณได้นั่งเคียงข้างเธอริมฝั่งแม่น้ำซมเฮือง เธอก็อาจขับขานเสียงเพลงอันไพเราะให้คุณดื่มด่ำกับสายน้ำชื่นหอมบริสุทธิ์  เว้ไม่วุ่นวายอย่างฮานอยหรือเมืองใหญ่อื่น ๆ เช่นโฮจิมินห์ซิตี้  ไม่หรูหราโอ่โถงเหมือนดานังหรือยาตรัง เว้มีเสน่ห์ในแบบของตัวเอง เป็นธรรมชาติไม่มีการปั้นแต่งเสแสร้งแต่อย่างใด ใครอยากไปเว้เพื่อชมความโอ่อ่าวิจิตรตระการตา หรือเพื่อความสะดวกสบายกับสารพันสิ่งอำนวยความสะดวกสำหรับคนยุคใหม่ คาดว่าคงได้ผิดหวังเมื่อได้พบเข้ากับตัวตนของเธอจริง ๆ ที่พักในเว้มีไม่น้อย โรงแรมมีทั้งเล็กและใหญ่ราคาถูกแพงคละเคล้ากันไป หากศึกษาจากคู่มือท่องเที่ยวเวียดนามมาก่อนอย่างหนังสือ Lonely Planet ก็จะทำให้รู้คร่าว ๆ ว่ามีโรงแรมน่าเชื่อถืออยู่บริเวณใดบ้าง กระทั่งราคาก็บอกไว้เสร็จสรรพ ผมมี LP ฉบับเวียดนามอยู่เล่มเหมือนกัน เตรียมไปตั้งแต่อยู่เมืองไทยเพราะรายละเอียดเนื้อหาค่อนข้างได้มาตรฐานกว่าหนังสืออื่น แต่เมื่อไปถึงแล้วกลับพบว่ามีโรงแรมที่น่าสนใจกว่าที่ระบุไว้ในหนังสืออีกมาก ๆ เลย ราคามีตั้งแต่ 3-200 ดอลล่าร์ หรูนักก็มักใหญ่โตโอ่อ่าอยู่ติดริมแม่น้ำ ที่ถูกหน่อยก็หลบเข้าไปในตรอกซอกซอย โรงแรมบางแห่งก็กลายสภาพมาจากบ้านนั่นเอง ต่อเติมตึกเดิมเข้า จาก 2 ชั้นบางทีกลายเป็น 5-6 ชั้นได้อย่างน่าอัศจรรย์ ผมเห็นหลาย ๆ บ้านกำลังต่อเติมแล้วชักหวั่นใจ ไม่รู้ทางเทศบาลมาคอยสอดส่องดูแลบ้างหรือเปล่าเพราะว่าชั้นที่ต่อขึ้นไปมาก ๆ ย่อมไม่เป็นผลดีต่อรากฐานแต่เดิมซึ่งออกแบบเอาไว้รองรับแค่ไม่กี่ชั้นเท่านั้น แต่ด้วยสภาพของเงินในกระเป๋า ผมก็ต้องเลือกโรงแรมบ้านต่อเติมกับเขาเอาเหมือนกัน โรงแรมที่ผมอาศัยนอนในเว้นั้นมีชื่อว่า บิงห์ดอง หากไม่นับการต่อเติมอันน่าเสียวไส้แล้วก็ต้องนับว่าเป็นเรือนพักกายที่แสนสบายสำหรับคนเดินทางอย่างผมกับต่ายไม่น้อยเลย โชคไม่ดีหน่อยที่ห้องชั้นล่าง ๆ ซึ่งมีขนาดเล็กกะทัดรัดนั้นเต็มหมด เจ้าของโรงแรมขอให้เรารอเพราะแขกที่ต้องออกวันนี้ยังไม่ยอมเสด็จลงมาเช็คเอาท์  แหม ก็ยังไม่เที่ยงเลยนี่ครับ ตามกฏการพักโรงแรมคนทั่วไปเขาก็รู้กันอยู่ โดยเฉพาะในเวียดนามนี่รู้สึกจะเคร่งครัดกันเป็นพิเศษ ทั้งในฮานอย ฮอยอันและเว้ ต่างปฏิเสธกันเสียงแข็งเมื่อเราขอเลทเช็คเอาท์ แต่ยินดีรับฝากสัมภาระไว้จนกว่าเราจะออกเดินทาง กี่ชั่วโมงก็ไม่ว่าอะไร เมื่อห้องเล็กเต็ม ห้องว่างชั้น 6 ซึ่งใหญ่กว่าเท่าตัวก็เหลืออยู่ห้องเดียว ราคา 10 ดอลล่าร์ ตกสี่ร้อยบาทไทย ลิฟท์ก็ไม่มี ต้องลากขาขึ้นไปเล่นเอาเหงื่อซึม แต่เมื่อได้เห็นสภาพห้องแล้วต้องร้องโอ้โห เพราะนอกจากพื้นที่กว้างขวางกว่าโรงแรมอื่นที่พักมาแล้ว ยังมีส่วนของโต๊ะรับแขกซึ่งก็ใหญ่พอ ๆ กับส่วนที่ใช้นอน มีระเบียงเปิดออกไปรับลมเย็น ๆ มีหน้าต่างสามด้านมองเห็นเมืองเว้ไกลสุดลูกหูลูกตา เห็นเทือกเขาสีเทา ๆ เป็นฉากหลังเลือนราง เห็นโบสถ์โนเทรอดามสูงเด่นตระหง่าน และเห็นซมเฮืองเลื้อยไหลลัดเลาะหายไปกับม่านระยะทางอันยาวไกล บรรยากาศแบบนี้ ต่อให้ 20 ดอลล่าร์ยังเรียกได้ว่าถูก ถึงความตั้งใจในการมาเวียดนามครั้งนี้จะเน้นเรื่องความประหยัดมาก่อน และหากจะนอนโรงแรมก็ขอเลือกห้องที่เล็กและไม่แพงเป็นตัวเลือกแรก แต่ครั้งนี้เราต่างหันมองตากันแล้วพยักหน้าเห็นพ้องทันที แล้วมาคิดได้อีกทีตอนหลังว่า เจ้าวิวทิวทัศน์และพื้นที่อันกว้างขวางพร้อมชุดรับแขกอะไรนั่น ตูไม่ได้ใช้เลยซักกะติ๊ด...รู้งี้เสียเวลาเดินหาโรงแรมอื่นอีกหน่อยดีกว่า คนที่ร้านอาหารซึ่งไปใช้บริการทุกวันก็บอกว่าโรงแรมในเว้มีเยอะ ไม่เต็มหรอก ถูกด้วย กลางแดดเปรี้ยงของเที่ยงวัน ทั่วทั้งเมืองเว้สว่างขาวโพลน ถนนหนทางยังขวักไขว่ด้วยรถมอเตอร์ไซค์และจักรยาน นาน ๆ จึงจะมีรถยนต์สักคันหนึ่ง  การจราจรของเมืองนี้หากเทียบกับฮานอยและโฮจิมินห์ซิตี้แล้ว ต้องถือว่าบางตามาก ๆ  ภาพแสนคลาสสิคที่ใครก็ปรารถนาจะได้พบเห็นเมื่อไปเว้ก็คือภาพเด็กนักเรียนสาว ๆ ในชุดเครื่องแต่งกายประจำชาติสีขาวสะอาดตา ขับขี่จักรยานไปตามท้องถนนด้วยลีลาแช่มช้อยเป็นทิวแถว ทว่าจะเห็นภาพนี้ได้คงต้องเป็นช่วงเช้าและเย็น ส่วนกลางวันแดดจัด ๆ นั้นไม่มีอะไรดีไปกว่าหาร้านอาหารดี ๆ  ดื่มด่ำกับเบียร์รสเลิศที่แสนจะราคาประหยัดถูกใจ ... จากคุณ : อันโตนิโอ (อันโตนิโอ) - [ 24 พ.ย. 48 01:13:25 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ใครได้ไปเว้ครั้งแรกแล้วไม่รู้จะเข้าร้านอาหารไหนที่ทั้งแสนดี สะอาดและเต็มไปด้วยอัธยาศัยนั้น ผมขอแนะนำแมนดารินคาเฟ่ ร้านนี้อยู่ถนน Hung Vuong  ไม่ไกลจากสี่แยกที่ตัดกับถนนเล โล่ย เท่าใดนัก หากนับจากตีนสะพานตรัง เทียน ซึ่งอยู่ติดสี่แยกพอดี ร้านแมนดารินนี้ก็จะห่างออกมาไม่กี่สิบเมตรเท่านั้น ผมกับต่ายพบร้านนี้เข้าในวันแรกที่ไปถึงเว้ เมื่อจัดการเก็บข้าวของสัมภาระไว้ในห้องพักโรงแรมเรียบร้อยเราก็ไม่รอช้าที่จะกระโจนออกมาชื่นชมเว้ให้เต็มสายตาจริง ๆ เสียที  ซิโคล่คันแรกพาเรามาถึงสี่แยกถนนเล โล่ย ซึ่งถือเป็นจุดตั้งต้นที่ดี แต่เป็นการเริ่มแย่ ๆ กับเจ้าซิโคล่ขี้ฉ้อ ตกลงราคากันหนึ่งดอลล่าร์ พอมาถึงดันคูณสอง อ้างว่าเขาคิดราคาต่อคน แต่ฝันไปเถอะจะมาเหลี่ยมกับคนไทยอย่างเรา โวยเข้าให้ทั้งภาษาไทยภาษาอังกฤษจนหมอนั่นยอมยกมือบอกโอเค ๆ   แรกเห็นร้านนี้ก็ไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่าร้านอาหารทั่ว ๆ ไปที่ดูสะอาดเข้าท่าน่านั่ง แต่พอเข้าไปละเลียดบรรยากาศในร้าน การบริการของพนักงานและตัวมิสเตอร์คูเจ้าของร้าน ก็ต้องบอกได้คำเดียวว่าประทับใจ ในร้านเล็กก็จริงแต่จัดวางโต๊ะเก้าอี้เป็นระเบียบ จุดเด่นของร้านอยู่ที่บรรดารูปถ่ายวิถีชีวิตชาวเว้มากมายหลายสิบรูปที่เข้ากรอบตกแต่งไว้บนผนังเกือบทุกด้าน แต่ละรูปดูแล้วได้อารมณ์ ดื่มด่ำ และซึมซับความเป็นชาวเว้ได้ชัดยิ่งกว่าได้ไปสัมผัสด้วยตัวเอง และสิ่งที่น่าทึ่งสำหรับทุกคนที่เข้ามาเห็นภาพถ่ายเหล่านี้ นั่นก็คือตัวช่างภาพ ซึ่งก็คือตัวมิสเตอร์คู เจ้าของร้านแมนดารินคาเฟ่แห่งนี้นั่นเอง Phan Cu เป็นช่างภาพระดับแนวหน้าของประเทศเวียดนาม ผลงานของเขาได้รับการตีพิมพ์ทั้งจากนิตยสารในประเทศและนอกประเทศ เราสามารถหารูปผลงานของมิสเตอร์คูได้ไม่ยากเลย เพียงแค่เสิร์ชชื่อของเขาในอินเตอร์เน็ต ประเดี๋ยวก็ได้เห็นกันอย่างจุตาจุใจ  นอกเหนือจากที่โชว์ประดับฝาร้านไว้แล้ว มิสเตอร์คูยังมีภาพเหล่านี้จำหน่ายอีกด้วย โดยมีอัลบัมตัวอย่างวางไว้เป็นตั้ง ๆ  แขกคนไหนประทับใจภาพของมิสเตอร์คูก็มาเลือก ๆ ดูจากอัลบัม พนักงานจะเอากระดาษกับปากกามาให้จดหมายเลข เมื่อเลือกจนเป็นที่พอใจแล้วเขาก็จะไปเลือกหยิบมาจากแคตาล็อคซึ่งคงเก็บไว้ที่ไหนสักแห่งในร้านนั่นเอง ราคาของรูปฝีมือบรรเจิดนั้นไม่ถือว่าแพง ถ้ารูปใหญ่ขนาด 6x8 นิ้ว ก็ราคา 20,000 ด็อง แต่ถ้าเล็กลงมาขนาดโปสการ์ดก็ถูกหน่อย แค่ 8,000 ด็องเท่านั้น ผมมาร้านมิสเตอร์คูหลายครั้งเข้าก็เริ่มได้พูดคุยกัน นอกจากจะเลือกซื้อภาพสวย ๆ ซึ่งตัวเองไม่มีปัญญาถ่ายได้อย่างนี้มาจำนวนหนึ่งแล้ว มิสเตอร์คูยังกรุณามอบรูปอื่น ๆ เพิ่มเติม เนื่องจากคงดูแล้วว่าผมไม่ค่อยจะมีสตางค์ซื้อมาอีกหลายใบ แถมยังเซ็นต์ชื่อให้อีกต่างหาก อาหารร้านแมนดารินคาเฟ่นี้อาจไม่ถึงขนาดถูกปากคนไทย แต่รวม ๆ แล้วผมกินได้เกือบทุกอย่าง โดยเฉพาะเฝอเนื้อ หรือ เฝอ บ่อ ราคาก็ถูกกระเป๋า แค่ชามละ 10,000 ด็องหรือราว ๆ 25 บาทเท่านั้น อาหารฝรั่งก็มีหลากหลาย ผมเห็นฝรั่งมากินร้านนี้กันแน่นโดยเฉพาะช่วงเที่ยงไปจนถึงบ่ายสองโมง แดดเมืองเว้แรงจัดจนนักท่องเที่ยวไม่ค่อยอยากเยื้องกรายไปไหน ได้แต่จมจ่อมกับฮูด้า เบียร์พื้นเมืองอันแสนถูกและรสชาติละมุนละไมรอจนแดดร่มกว่านี้อีกสักหน่อยค่อยตระเวณท่องเมืองอีกที เราเช่าจักรยานจากร้านแมนดารินคาเฟ่มาคนละคัน ค่าเช่าคันละ 1 ดอลล่าร์ต่อวัน บรรจงปั่นข้ามสะพานตรัง เทียน ข้ามแม่น้ำซมเฮืองที่ไหลเอื่อยอืดไปยังฝั่งเมืองเก่า การจราจรของเมืองเว้ค่อยทำให้เรากล้าหาญชาญชัยขึ้นมาหน่อยหลังจากถอดใจเมื่อได้เห็นการขับขี่อันน่าหวาดหวั่นของชาวฮานอยวันแรก ๆ  ในย่านนี้ยังเป็นที่อยู่อาศัยของชาวเว้แท้ ๆ ซึ่งคงอยู่กันมานานนับร้อยปีเพราะดูจากสภาพสิ่งปลูกสร้างซึ่งล้วนเป็นตึกแถวแบบเก่าสไตล์ผสมผสานระหว่างจีนและฝรั่งเศส ยิ่งเข้าไปในตัวเมืองก็ยิ่งละม้ายจีนเข้าไปทุกที ถนนหนทางเต็มไปด้วยรถจักรยานและมอเตอร์ไซค์ บ้านคนส่วนใหญ่มักค้าขายเล็ก ๆ น้อย ๆ  ผมเห็นร้านของชำเต็มไปหมด แต่ไม่ใหญ่โตอย่างบรรดาร้านสะดวกซื้อสมัยใหม่บ้านเรา ร้านจักรยานก็มีให้เห็นแทบทุกซอย คอยบริการหากมีคันไหนยางแบนหรือโซ่หลุด ร้านของชำมีน้ำมันสำหรับมอเตอร์ไซค์ขายด้วย ผมแวะซื้อน้ำดื่มที่ร้าน เห็นสาวน้อยขับมอเตอร์ไซค์เข้ามาจอดเทียบขอซื้อน้ำอะไรสักอย่างที่บรรจุในขวดน้ำดื่มวางเรียงไว้ในลังกระดาษหน้าร้าน เห็นเจ๊คนขายลุกเดินมาหยิบขวดน้ำนั้น นำไปเทในช่องเติมน้ำมันของรถเด็กสาวแล้วรับสตางค์ อ้อ เป็นอย่างนี้นี่เอง เห็นแล้วก็แปลกตาไปอีกแบบหนึ่ง ย่านถนนเล ดวน ต่อกับถนน ตรัง ฮุง เดา สะอาดสะอ้านตา ถนนกว้างขวางแบ่งเลนเป็นสองฝั่งฟากได้อย่างมีระเบียบเรียบร้อย ตามแยกมีสัญญาณไฟจราจร ช่วยให้การขับขี่สะดวกสบายยิ่งขึ้น ยามบ่ายแก่ ๆ แดดอ่อนโรยแสง ลมจากซมเฮืองพัดแรงจนหมวกเกือบปลิว ธงชาติสีแดงรูปดาวเหลืองบนหอธงในกำแพงเมืองเก่าโบกไสวเด่นเป็นสง่า ทางขวามือมีบาทวิถีกว้างขวาง มีร้านขายต้นไม้และปลาสวยงามเล็ก ๆ  ตั้งห่าง ๆ กันหลายร้าน ผมจอดแวะดูปลาทอง ปลาออสก้าร์ และปลาหางนกยูง บางเจ้าก็ใช้จักรยานเป็นร้านเสียอย่างนั้น ดัดแปลงที่นั่งซ้อนท้ายให้เป็นแผงตะแกรงเหล็กไว้แขวนถุงปลาทองตัวอ้วน ๆ  เด็กนักเรียนสาวสองสามคนปั่นจักรยานมาซื้อปลาไปเลี้ยง รอยยิ้มน้อย ๆ เข้ากันดีกับแก้มสีชมพูและชุดที่เธอสวมใส่  เลยจากบาทวิถีไปเป็นพื้นที่ริมตลิ่งแม่น้ำ มีต้นไม้ใหญ่น้อยร่มรื่นและพื้นสนามหญ้าเขียวเหมือนพรมอ่อนละมุน บางส่วนจัดทำเป็นสวนสาธารณะให้ประชาชนได้ใช้ประโยชน์ดื่มด่ำธรรมชาติพระแม่คงคาของตัวเองในยามสนธยา เว้ในราตรีก็มีความงามอีกแบบหนึ่ง ใครที่ชอบคึกคักก็มีสถานบันเทิงให้เลือกเข้าไปกินดื่ม แต่ผมไม่ค่อยได้ยินเสียงอึกทึกเหมือนผับเธคในบ้านเรา  ลงจากสะพานตรัง เทียน เลี้ยวซ้ายเข้าถนนเล โล่ย เป็นย่านร้านอาหารหลากหลาย อีกฟากของถนนซึ่งอยู่ติดแม่น้ำก็มีร้านขายของที่ระลึก ร้านอาหารแบบพื้นเมือง ร้านขายเสื้อผ้าและโปสการ์ดเรียงรายน่าแวะดูไปเสียทุกร้าน ริมแม่น้ำซมเฮืองก็มีภัตตาคารแบบแพลอยน้ำอยู่หลายแห่ง ทีแรกก็คิดว่าราคาคงหนักเอาการ แต่พอลองเข้าไปกินมื้อหนึ่งถึงได้รู้ว่าราคาไม่ต่างจากร้านอาหารข้างนอกเท่าใดนัก ในเมนูก็มีระบุราคาไว้เสร็จสรรพ เลือกสั่งได้ค่อนข้างสบายใจ ผมเป็นคนชอบสะพาน เมื่อเห็นสะพานตรัง เทียน พาดกายของมันบนเรือนร่างอ่อนโค้งเย้ายวนของซมเฮืองแล้วก็อดรู้สึกอิ่มเอมได้อย่างน่าประหลาด ความรู้สึกเดียวกันนี้เกิดขึ้นเหมือนเมื่อได้มองสะพานพุทธโอบกอดแม่น้ำเจ้าพระยาในราตรี เป็นความรู้สึกที่พิเศษ คล้ายกับมีลมอ่อนโรยริวผ่านเข้ามาในหัวใจ และคงเหมือนวันนี้ที่เราได้ทำความฝัน...ซึ่งฝันไว้เนิ่นนานนับสิบปี ให้กลายมาเป็นความจริง เราได้มาถึงเว้แล้วนะ.. จุดพบกันระหว่างจินตนาการกับความจริงเกิดขึ้น ณ ริมฝั่งแม่น้ำซมเฮือง... ...ผมได้กลิ่นกระแสน้ำ หอมจับใจ ... จากคุณ : อันโตนิโอ (อันโตนิโอ) - [ 24 พ.ย. 48 01:14:00 ]

ความคิดเห็นที่ 3 แม่น้ำซมเฮือง (Song Huong) กับสะพานตรังเทียน สาวน้อยเฟืองบอกกับผมว่าชื่อแม่น้ำออกเสียงว่าซมเฮือง ไม่ใช่ซงเฮือง [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : อันโตนิโอ (อันโตนิโอ) - [ 24 พ.ย. 48 01:16:12 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เรือรับจ้างพายข้ามฝั่ง หญิงคนแจวเรือตัวผอมนิดเดียว แต่เห็นทำงานกลางแดดทั้งวัน [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : อันโตนิโอ (อันโตนิโอ) - [ 24 พ.ย. 48 01:19:09 ]

ความคิดเห็นที่ 5 หอธงสูงตระหง่าน ถ่ายจากในกำแพงเมืองเก่า ธงใหญ่มาก ๆ แต่มองไกลเลยเหลือเล็กกระจิ๋ว [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : อันโตนิโอ (อันโตนิโอ) - [ 24 พ.ย. 48 01:22:16 ]

ความคิดเห็นที่ 6 พระราชวัง ไม่ได้เข้าไปดู กำลังร้อน ๆ เลยขี้เกียจ จากคุณ : อันโตนิโอ (อันโตนิโอ) - [ 24 พ.ย. 48 01:24:13 ]

ความคิดเห็นที่ 7 นักเรียนหญิงปั่นจักรยานไปโรงเรียน นี่ฝีมือผม ไม่ได้เรื่องเลยเพราะพวกเจ้าหล่อนขี่กันเร็วมาก จากคุณ : อันโตนิโอ (อันโตนิโอ) - [ 24 พ.ย. 48 01:26:49 ]

ความคิดเห็นที่ 8 นี่ผลงานของ Phan Cu นักถ่ายภาพมืออาชีพชาวเว้ รูปเด็กสาวมหาวิทยาลัย [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : อันโตนิโอ (อันโตนิโอ) - [ 24 พ.ย. 48 01:29:18 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ลดขนาดภาพยากจังเลย แก้ไขเมื่อ 24 พ.ย. 48 01:31:16 จากคุณ : อันโตนิโอ (อันโตนิโอ) - [ 24 พ.ย. 48 01:30:35 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ลองใหม่ จากคุณ : อันโตนิโอ (อันโตนิโอ) - [ 24 พ.ย. 48 01:32:12 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ขี่ไปเรื่อย ๆ จับกลุ่มคุยกันกระหนุงกระหนิง (ไม่ค่อยเห็นเด็กนักเรียนชาย หรืออาจเพราะว่าไม่ค่อยได้สนใจก็ไม่รู้) รูปนี้ก็ถ่ายโดยมิสเตอร์คู จากคุณ : อันโตนิโอ (อันโตนิโอ) - [ 24 พ.ย. 48 01:34:47 ]

ความคิดเห็นที่ 12 สาวมหาวิทยาลัยเว้ เชิงสะพานตรัง เทียน  (ฝีมือฟานคูเช่นกันครับ) จากคุณ : อันโตนิโอ (อันโตนิโอ) - [ 24 พ.ย. 48 01:36:49 ]

ความคิดเห็นที่ 13 สาวน้อยทู เฮือง ชื่อเหมือนแม่น้ำเลย รูปนี้ถ่ายที่ร้านขายน้ำข้างเจดีย์เทียนหมุ เด็กน้อยอายุ 12 แต่พูดภาษาอังกฤษได้แล้ว จากคุณ : อันโตนิโอ (อันโตนิโอ) - [ 24 พ.ย. 48 01:39:50 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เฟือง สาวเสิร์ฟที่ร้านแมนดารินคาเฟ่ (คนละเฟืองในเรื่องซากุระฯ ) น้องคนนี้น่ารัก นิสัยดียิ้มเก่ง แล้วก็ขี้อายมาก ๆ กว่าจะยอมให้ถ่ายรูปได้ต้องตามตื๊อแทบแย่ จากคุณ : อันโตนิโอ (อันโตนิโอ) - [ 24 พ.ย. 48 01:42:42 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เหงวียน บาว ทเว เป็นคนที่น่าคบมาก ๆ  ทเวขับมอเตอร์ไซค์รับจ้างและคอยช่วยดูแลบริการจักรยานให้นักท่องเที่ยวเช่าขี่ที่หน้าร้านมิสเตอร์คู  ผมไปที่ร้านจนได้คุยกับแกบ่อย เห็นผอม ๆ อย่างนี้ผ่านศึกกับอเมริกันมาแล้วนะครับ จากคุณ : อันโตนิโอ (อันโตนิโอ) - [ 24 พ.ย. 48 01:46:17 ]

ความคิดเห็นที่ 16 แล้วนี่เกี่ยวอะไรกับเขาล่ะเนี่ย  สาวน้อยโซฟี เจอกันบนร้านอาหารริมฝั่งแม่น้ำ ยิ้มเก่ง หมวกนั่นของผมครับ ให้ยืมใส่ถ่ายรูป จากคุณ : อันโตนิโอ (อันโตนิโอ) - [ 24 พ.ย. 48 01:49:36 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ลืมรูป จากคุณ : อันโตนิโอ (อันโตนิโอ) - [ 24 พ.ย. 48 01:50:07 ]

ความคิดเห็นที่ 18 นี่แหละ แมนดารินคาเฟ่ เห็นยืนเท่นั่นก็คือคุณฟาน คู เจ้าของร้านผู้เป็นตากล้องมือโปร จากคุณ : อันโตนิโอ (อันโตนิโอ) - [ 24 พ.ย. 48 01:52:14 ]

ความคิดเห็นที่ 19 นี่คือคนที่ไปเวียดนามกับผม มีหลายคนในห้องนี้รู้จักดี จากคุณ : อันโตนิโอ (อันโตนิโอ) - [ 24 พ.ย. 48 01:54:18 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ซมเฮืองยามอรุณเบิกฟ้า ถ่ายโดยมิสเตอร์คู จากคุณ : อันโตนิโอ (อันโตนิโอ) - [ 24 พ.ย. 48 01:56:22 ]

ความคิดเห็นที่ 21 สหายอันโตนิโอ กำลังปั่นจักรยานอยู่ในเมืองเก่าของเว้ จากคุณ : อันโตนิโอ (อันโตนิโอ) - [ 24 พ.ย. 48 01:57:59 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ลิงแสมตัวน้อย ๆ เข้ามากวนการถ่ายภาพ เลยจัดการเสียหนึ่งรูป จากคุณ : อันโตนิโอ (อันโตนิโอ) - [ 24 พ.ย. 48 01:59:39 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เจดีย์เทียนหมุริมแม่น้ำซมเฮือง ปั่นจักรยานไปกลับ 12 กิโล ลิ้นห้อยเลย จากคุณ : อันโตนิโอ (อันโตนิโอ) - [ 24 พ.ย. 48 02:01:43 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ข้างหลังผมคือประวัติศาสตร์ที่ฟังแล้วขนลุกครับ รถออสตินคันนั้นคือพาหนะที่นำท่านเจ้าอาวาสทิก กวง ดุก แห่งวัดเทียนหมุไปยังไซง่อน เพื่อประท้วงประธานาธิบดีโง ดินห์ เดียม ด้วยการจุดไฟเผาตัวเองจนมรณภาพ  ข้างในมีรูปและประวัติเขียนไว้โดยละเอียด จากคุณ : อันโตนิโอ (อันโตนิโอ) - [ 24 พ.ย. 48 02:04:39 ]

ความคิดเห็นที่ 25 จบด้วยรูปแม่ค้าเฝอ ฝีมือมิสเตอร์คูเจ้าเก่า จากคุณ : อันโตนิโอ (อันโตนิโอ) - [ 24 พ.ย. 48 02:07:52 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ลุงอันโตเจ้าขา  ชอบกระทู้นี้จัง   จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 24 พ.ย. 48 08:02:11 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ภาพสวย มีชีวิตจัง อยากไปอยากไป อิอิ จากคุณ : วรานนท์ - [ 24 พ.ย. 48 10:52:33 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ภาพสวยๆ   ว่าแต่เฮียได้สาวติดตัวมาหรือเปล่าคะเนี่ย หรือว่า...ได้แต่ติดตา  ต้องใจ  กันละ ปล.ปะๆ  ไปกินก๋วยเตี๋ยวๆ จากคุณ : พยาบาลเกเร - [ 24 พ.ย. 48 11:19:34 ]

ความคิดเห็นที่ 29 อืม เวียดนามนี่เป็นชาตินิยมดีจัง (ดูจากเครื่องแต่งกายเอา) ปล. ท่านพี่ เวลาเป็นนายแบบหน้ากล้องน่ะ หัดฉีกยิ้มหวานๆ หน่อยนะ...ดูดิหน้าพี่กะหน้ารถ..(ชวนขนลุก)เหมือนกันเลย (เผ่นจากกระทู้สุดฤทธิ์...ฟิ้วววว..) จากคุณ : ระรินใจ - [ 24 พ.ย. 48 12:00:54 ]

ความคิดเห็นที่ 30 มาทัวร์เว้ด้วยคน จากคุณ : วังวน - [ 24 พ.ย. 48 12:51:47 ]

ความคิดเห็นที่ 31 น่าไปบ้างจัง (ขนาดเขียนเรื่องเที่ยว ภาษายังละไมเลย) จากคุณ : scottie - [ 24 พ.ย. 48 14:44:53 ]

ความคิดเห็นที่ 32 เยี่ยมจริงๆครับพี่ท่าน ^^ จากคุณ : ธามาดา - [ 24 พ.ย. 48 15:02:47 ]

ความคิดเห็นที่ 33 อ่านเพลินเลยค่ะ อยากไปบ้างอ่า แฮ่ม เห็นด้วยกะคุณสก็อตตี้ฮับ ภาษาสละสลวยจัง ^ ^ จากคุณ : bookmark - [ 24 พ.ย. 48 15:11:20 ]

ความคิดเห็นที่ 34 โอ.... กระป๋ม ชอบสาวชุดขาว กับจักรยานคันเก่งจริง ๆ ขอรับ งามจริง ๆ ขอรับ แหะ แหะ ขอรับ สวัสดี ขอรับ จากคุณ : นายทิวา - [ 24 พ.ย. 48 18:38:25 ]

ความคิดเห็นที่ 35 สาวๆมหาลัยเมืองเว้นี่แต่งตัวกันน่ารักดีนะคะ ดูสวยดีค่ะ ทีแรกที่คุณอันโตนิโอพูดถึงเฟือง นึกว่าเฟืองในนิยายมีตัวตนจริงๆซะอีก อิอิ จากคุณ : TSURUGI - [ 24 พ.ย. 48 22:07:25 ]

ความคิดเห็นที่ 36 อิอิอิ สาวๆ ถ่ายภาพมาแต่ จ๋าว จ๋าว จริงๆด้วยเอิ้กก จากคุณ : โอเลี้ยงแก่ๆ - [ 24 พ.ย. 48 22:35:56 ]

ความคิดเห็นที่ 37 น้องหนู (ศาลาไทย)  สวัสดีจ้า มาเป็นคนแรกเลย ไปเวียดนามได้เล่นเน็ตครั้งเดียวที่ถนนฮาง บัค เลยได้คุยกับหนูนั่นแหละ ดีใจจัง คุณวรานนท์  สวัสดีครับ เวียดนามยังมีความบริสุทธิ์อยู่อีกหลายแห่ง ผมจะไปอีกราวเดือนมกราคม ไปด้วยกันไหมครับ น้องโอ (พยาบาลเกเร)  สาวติดมือน่ะไม่ได้มาหรอก แต่สาวติดใจนั้นไม่แน่จ้ะ มาเลย กินก๋วยเตี๋ยวที่ไหนดี (จะได้กินไหมเนี่ย หลายปีแล้วนะ) น้องต่าย (ระรินใจ)  ทำหน้ายิ้มแย้มไม่เวิร์คหรอก เพราะกำลังอินกับประวัติของท่านเจ้าอาวาส ซึ่งเป็นอัตตวินิบาตกรรมอันน่ายกย่องของโลก รถคันนั้นเมื่อได้เห็นใกล้ ๆ แล้วยังรู้สึกทึ่งและใจสั่น ๆ พิกล ราวกับว่ายังมีวิญญาณของท่านทิก กวง ดึก สถิตอยู่เลย วี (วังวน)  ทัวร์เว้ครั้งนี้ทั้งสนุกทั้งเหนื่อย นี่ถ้าไม่มีธุระคงอยู่ต่ออีกสักอาทิตย์ เพราะไม่ค่อยได้ใช้สตางค์เท่าไหร่ คุณสก็อตตี้  เวียดนามเป็นประเทศที่น่าไปประเทศหนึ่งในบรรดาประเทศเพื่อนบ้านของเราเลยล่ะครับ  ผมไม่เคยเขียนเรื่องเที่ยว เลยอาจติดเอาลักษณะการบรรยายแบบตัวเองไปบ้าง ขอบคุณที่มาอ่านครับ เบิ้ล (ธามาดา)  สวัสดีขอรับ ดีใจจังน้องชายเข้ามาเยือน คุณบุคมาร์ค  ขอบคุณครับที่ชม อาจต้องฝึกเขียนเรื่องเที่ยวอีกหน่อย เพราะเห็นส่วนใหญ่ใช้ภาษากระชับและเน้นรายละเอียดทั้งสถานที่กับเวลากัน ผมเองไม่ค่อยถนัดแนวนั้นเลยเขียนแบบตามใจตัวเองอะครับ คุณทิวา  จุ๊ ๆ ๆ  อย่าว่าแต่พี่เลยครับ ผมเองก็ชอบมากเหมือนกัน  ที่ฮานอยเด็กนักเรียนสวมเสื้อแขนยาวสีขาวกับกางเกงขายาวทั้งผู้หญิงผู้ชาย มองหาตั้งหลายวันไม่เห็นชุดอ๋าวหญ่าย พอมาเว้ค่อยได้เห็นเต็มเมือง ดีใจจริง ๆ คุณซึรุกิ  ไปเวียดนามคราวนี้ได้รู้จักกับเฟือง 2 คนครับ เฟืองคนแรกพบกันที่ฮานอย เรียนมหาวิทยาลัยฮานอยปีสุดท้าย พูดภาษาอังกฤษเก่งมากจนผมได้อาศัยเรียนภาษาเวียดนามกับเธอหลายต่อหลายคำ นี่ถ้าไม่ติดว่าต้องกลับมาทำงานต่อคงได้อยู่ฝึกภาษากับเฟืองไปอีกซักสองปี  ส่วนเฟืองอีกหนึ่งนางอยู่ที่เว้ (ตามรูปครับ) สรรพคุณก็ตามที่เขียน เธอไม่มีโอกาสได้เรียนสูง ๆ เพราะฐานะยากจน และต้องทำงานทุกวัน มีอีกเฟืองหนึ่งที่ได้พบเหมือนกัน นั่นคือมะเฟือง เห็นขายกันเต็มอยู่ในฮานอย น่ากินมากครับ เขียวสด ท่าทางกรอบจัด ผลไม้อื่นก็น่ากินโดยเฉพาะละมุด ลูกออกกลมขนาดแอปเปิล แปลกดีครับ จากคุณ : อันโตนิโอ (อันโตนิโอ) - [ 24 พ.ย. 48 22:45:41 ]

ความคิดเห็นที่ 38 อ้าว โอเลี้ยงชราภาพแทรกเข้ามา  สวัสดีจ้ะหนูจ๊ะ ไม่ถ่ายรูปสาว ๆ แล้วจะให้ถ่ายรูปอะไรล่ะ กล้องที่เอาไปมันถ่ายรูปผู้ชายไม่ค่อยติดเสียด้วย แปลกมากเลย จากคุณ : อันโตนิโอ (อันโตนิโอ) - [ 24 พ.ย. 48 22:47:49 ]

ความคิดเห็นที่ 39 โอ้โห... วันนั้นศาลาไทยไม่ทราบนะคะว่าคุณลุงอันโตถึงเวียดนามแล้ว ก็ยังงง ๆ อยู่นิดหน่อยเพราะคุณลุงบอกว่าพิมพ์ไทยไม่ได้นะ แหะ ๆ คิดในทางที่ดีว่า  ศาลาไทยได้ไปเวียดนามพร้อมคุณลุงอันโตล่ะกัน ส่วนทริปของศาลาไทย ตอนนี้ทำท่าจะล่มเพราะหวัดนก แง ๆ "ทามจาย" ...ทามจายไปเนปาลแทน - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -                            . จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 25 พ.ย. 48 08:45:53 ]

ความคิดเห็นที่ 40 อยากไปทั้ง เวียดนาม ทั้งเนปาลเลยทำไงดี เด๋วขอตัวช่วยก่อนนะคะ จากคุณ : วรานนท์ - [ 25 พ.ย. 48 11:14:51 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ไปเที่ยวแล้วมีของมาฝากหนูยีบ้างหรือเปล่าค่ะ ^^ .. ถ้าไม่มีของฝากหนูยีขอเป็นรูป ผู้หญิง4 คนที่ขี่กำลังขี่จักรยานสักใบสิคะ หนูยีชอบภาพนั้นจัง น่ารักและให้บรรยากาศที่ดีมากเลยคะ จากคุณ : หนูยี - [ 26 พ.ย. 48 11:30:49 ]

ความคิดเห็นที่ 42 สวยทั้งรูป ทั้งคน ทั้งการเล่าเรื่องเลยค่ะ :) แก้ไขเมื่อ 26 พ.ย. 48 15:28:15 จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 26 พ.ย. 48 15:10:51 ]

ความคิดเห็นที่ 43 เคยอ่านเรื่องแม่น้ำหอมของเวียดนามในหนังสือของคุณกรกฎ อยากไปมากๆแต่คิวไปเที่ยวยาวเหยียดเลยค่ะ เห็นว่าอยู่ไม่ไกล เก็บไว้ก่อน อิอิ ตอนนี้เก็บข้อมูลไปพลางๆวางแผนเที่ยวที่อื่นไปพร้อมๆกัน ปล.ฟัง Astrud - This is แล้วนะคะ ยังให้ปู่แฟรงค์เป็นอันดับหนึ่ง น้องหนูฮิกกี้เป็นอันดับสองอยู่ดีค่ะ จากคุณ : หนูจ๋า - [ 27 พ.ย. 48 05:51:41 ]

ความคิดเห็นที่ 44 น้องหนู (ศาลาไทย)  วันนั้นอยู่ฮานอยจ้ะ เดินไปเดินมาเจอร้านเน็ต ชั่วโมงละ 6000 ด็อง (ราว ๆ 15 บาท) เป็นร้านเล็ก ๆ ข้างถนนน่ารักดี เลยลองเข้าไปใช้  เข้าเอ็มไม่เจอใครเลย หนูคือเหยื่อรายแรกนั่นเอง อิอิ คุณวรานนท์  เที่ยวในที่ที่อยากไป สนุกที่สุดแหละครับ หนูยี  หนูยีจ๋า ภาพนั้นพี่ขอมาจากคุณ Phan Cu นักถ่ายภาพมืออาชีพชาวเว้จ้ะ จริง ๆ เขาก็มีขายด้วยแหละ คราวหน้าจะไปเอามาเผื่อ (รูปที่เห็นพี่ถ่ายก็อปด้วยกล้องดิจิตอลเพราะไม่มีสแกนเนอร์ รูปมันเลยดูเอียง ๆ หน่อย) น้องปิยะรักษ์  ขอบคุณมาก ๆ ครับ คุณหนูจ๋า  เก็บไว้ก่อนได้ แต่อย่านานนักนะครับ เพราะเวียดนามเริ่มเปลี่ยนแปลงแปรรูปไปทุกวัน ที่เป็นอยู่ ณ วันนี้อีกเพียงไม่กี่ปีจะเหลืออยู่หรือเปล่าไม่แน่ใจ  เพลง Fly me ผมก็ชอบของปู่แฟรงค์มากกว่าครับ จากคุณ : อันโตนิโอ (อันโตนิโอ) - [ 27 พ.ย. 48 23:00:34 ]

ความคิดเห็นที่ 45 แวะเข้ามาชม สาวๆชาวเว้สวยจัง มีความอนุรักษ์นิยม+น่ารัก ชักติดใจอยากไปบ้างแล้วสิเนี่ย เพราะคุณอันโตนิโอบรรยายไว้ชวนฝันมากเลยนะ ไม่ใช่เพราะสาวๆสวยอย่างเดียว จากคุณ : zeromaster - [ 28 พ.ย. 48 15:59:43 ]

ความคิดเห็นที่ 46 เมืองสวย ภาษางาม และภาพถ่ายก็สวยมากค่ะ.. :) จากคุณ : คิมมี่ (*CriMy*) - [ 30 พ.ย. 48 11:03:09 ]

ความคิดเห็นที่ 47 คุณซีโร่มาสเตอร์  ก็ไม่ได้บรรยายเกินเลยอะไรหรอกครับ เพราะเห็นมาอย่างไรก็ว่าไปตามนั้น ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและดูภาพ ไว้มีโอกาสไปด้วยกันไหมครับ คุณคิมมี่  ขอบคุณมาก ๆ ครับ จากคุณ : อันโตนิโอ (อันโตนิโอ) - [ 9 ธ.ค. 48 23:03:58 ]