CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangTorakhongGameRoom


    ความรักของผมเกิดที่สวนสาธารณะครับ

    ชื่อเรื่องอาจยาวหน่อยนะคะ ส่วนนิยายเรื่อง รักคนบ้านใกล้หัวใจติดกัน คงได้ลงช้าหน่อย คงไม่ลืมกันน๊า
    ตอนนี้คนเขียนมีเรื่องเศร้า โทรศัพท์หาย 2 เครื่องภายในเดือนเดียวกัน เสียดายอ่ะ กว่าจะเก็บเงินซื้อ ฮือ ฮือ

    ถูกใจ ไม่ถูกใจยังงัย บอกกันได้นะคะ

    วันที่สวนสาธารณะแถวบ้านของผมดูครึกครื้นผิดปกติ อาจเป็นเพราะหน้านี้เป็นหน้าหนาว คนก็เลยมาออกกำลังกายแก้หนาว นี่เป็นการสันนิษฐานส่วนตัวของผม เพราะเหตุผลของการที่คนมาออกกำลังกายมีร้อยแปด แต่ที่แน่ๆ ทุกคนได้ประโยชน์จากการออกกำลังกายกลับบ้านไปด้วยทุกคน

    ส่วนเหตุผลของผมนะหรือครับ นั่นไง สาวน้อยผมยาวที่อายุคงประมาณ 22 – 23 นั่งอยู่เก้าอี้ไม้ตัวยาวๆ ที่หันหน้าให้กับริมสระน้ำของสวนนี้ เธอมักจะมานั่งกอดอกมองน้ำทุกๆวัน เป็นเวลาเนิ่นนาน นิ่งๆ ร่างกายไม่มีการเคลื่อนไหว มีแต่เพียงเส้นผมสวยๆของเธอที่ถูกลมพัดเท่านั้นที่ปลิว บ่งบอกให้รู้ว่าร่างที่นั่งอยู่นั้นไม่ใช่รูปปั้นที่ทางสวนสาธารณะมาตั้งไว้

    ผมเคยวิ่งอ้อมไปดูหน้าเธอบ่อยๆ ทั้งที่ตรงที่เธอนั่งไม่ใช่ที่ที่คนเขาใช้เป็นเส้นทางวิ่งกัน เพราะตรงนั้นอยู่ติดกับสระน้ำ ใบหน้าขาวแต่เศร้าๆของเธอทำให้ผมติดใจสวนสาธารณะแห่งนี้ ทั้งที่แต่ก่อนผมเองก็ไม่ใช่คนที่รักสุขภาพสักเท่าไหร่ การที่มาวิ่งออกกำลังกายที่สวนแห่งนี้ดูเหมือนจะเป็นการไร้สาระของผมด้วยซ้ำ หลายวันที่ผ่านมาผมเห็นเธอมานั่งที่นี่ทุกวัน เธอนั่งเก้าอี้ตัวเดิมจนไม่มีคนกล้านั่งเพราะคิดว่าเธอมาซื้อแล้วเอามาตั้งไว้เอง อิอิ ท่านั่งเหมือนเดิมๆ หน้าขาวๆก็ยังเศร้าๆเหมือนเดิม ผมก็เลยอยากจะทำบุญด้วยการแต่งเติมรอยยิ้มให้เธอซักหน่อย แหะแหะ ผมเลยตัดสินใจแล้วว่าวันนี้ผมจะเข้าไปคุยกับเธอ

    อะอะ แต่ผมไม่ใช่ว่าจะเข้าไปสุ่มสี่สุ่มห้านะครับ จะบอกให้ผมดูฤกษ์ดูยามมาแล้ว พร้อมกับชุดที่ใส่อยู่ตอนนี้ก็ถูกโฉลกกับวันนี้เสียด้วย ดังนั้นความมั่นใจที่จะไม่โดนเธอตะเพิดออกมาจึงมีเต็มร้อย

    “นั่งด้วยคนนะครับ”ผมตัดสินใจขอนั่งกับเธอ หลังจากที่ผมวิ่งผ่านเธอเกือบห้ารอบแต่เธอก็ไม่เคยทักผมก่อนสักที เธอยังคงมองน้ำนิ่งๆของเธอไป ผมมองหน้าของเธอใกล้ เธอเป็นผู้หญิงที่ผิวดีมากครับผิวขาวเนียนเหมือนก้นเด็ก ผมเปรียบเทียบอย่างนี้ถูกต้องมั้ยครับ ก็ก้นเด็กมันเนียนจริงๆนี่ครับ ปากสีชมพูบางๆ น่าทะนุถนอม แววตาเศร้าๆ และเหมือนมีน้ำตาหล่อเลี้ยงอยู่ตลอดเวลา

    “ลมเย็นดีนะครับ อากาศก็ดีด้วย” ในเมื่อเธอไม่ยอมคุยกับผม ผมคุยคนเดียวก็ได้

    “มานั่งคนเดียวไม่เหงาหรอครับ หรือว่ามารอใคร ผมเห็นคุณมานั่งที่นี่ทุกวันเลย”
    เ----งี--------ย--------บ เหมือนเดิม แต่ผมยังไม่ยอมแพ้ครับ เอาน่ายังไงวันนี้ก็เป็นฤกษ์ดีอยู่แล้ว พูดๆ ไปเดี๋ยวเธอก็คงรำคาญเอ่ยปากไล่ผมเอง ถ้าเป็นอย่างนั้น อย่างน้อยก็รู้ว่าวันพรุ่งนี้ถ้าผมมานั่งกับเธออีก เธอคงจำผมได้ เห็นไหมล่ะ ผมเป็นผู้ชายที่ช่างมองโลกในแง่ดีเสมอ

    “มีแฟนหรือยังครับ” ผมตัดสินใจจู่โจมเธอทันที หลังจากที่อ้อมค้อมมานาน พอพูดออกไปแล้วใจก็แกว่งอยู่เหมือนกัน กลัวว่าเธอจะหาว่าผมชีกอ อยู่ๆก็มาจีบเธอซะโจ่งแจ้ง

    “เคยมีค่ะ” ยะฮู้ว หัวใจผมมันกระโดดเลยครับ ผมได้ยินเสียงหวานๆของเธอแล้ว เสียงของเธอหวานเหมือนหน้าของเธอเลยครับ หวานจนบาดหัวใจดวงเล็กๆของผม อนุญาตให้อ๊วกได้ครับ แหะ แหะ แต่เอ๋ เคยมี ก็แปลว่าตอนนี้ไม่มี ยะฮู้ววว หัวใจของผมกระโดดรอบสอง ดูเหมือนผมจะทำหน้าดีใจจนออกนอกหน้า เธอหันมามองผมแล้วยิ้ม ยิ้มหวานด้วยแหละครับ คนอะไรหวานไปทั้งอริยาบถ คุณหมอครับผมจะเป็นเบาหวานมั้ยครับ

    จากคุณ : ดาวบนพื้นทราย - [ 24 พ.ย. 48 15:58:08 A:203.151.33.220 X: TicketID:074719 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป