PANTIP.COM : W3904661 เธอมากับฝน...อลวนหัวใจ ตอนที่ 4 [เรื่องสั้น]

ความคิดเห็นที่ 2

"งั้นก็คงไม่มีอะไรมั๊ง คงทำของตกน่ะ" จักรินทร์พูดอย่างไม่สนใจมากนักก่อนที่จะถูพื้นต่อ

"เพล้ง!! เพล้ง!!" เสียงแก้วแตกดังขึ้นอีกทำให้สองคนพี่น้องรีบวิ่งเข้าไปดูที่หลังร้าน เมื่อเข้าไปก็เห็นน้ำฝนนั่งอยู่กับพื้นมีเลือดเปื้อนที่มือ และเศษแก้วที่แตกกระจายอยู่ตรงหน้า

"เฮ้ย!! คุณเป็นอะไรมากหรือเปล่า" จักรินทร์ปราดเข้ามาดูหญิงสาวที่ตอนนี้นั่งหน้าซีดกุมมือตัวเองอยู่กับพื้น เขารีบหันไปสั่งน้องสาว "จ๋าไปเอาสำลีกับยาใส่แผลมาที พี่จะทำแผลให้น้ำฝน" แต่สั่งไปแล้วจารวีร์ก็ไม่สามารถวิ่งไปทำตามคำสั่งของพี่ชายได้ เพราะจารวีร์นั้นเป็นคนที่กลัวเลือดมากที่สุดได้แต่ยืนหน้าซีดอยู่กับที่จนจักรินทร์ต้องมาเขย่าตัวย้ำอีกที "จ๋าไปเอาเครื่องมือทำแผลให้พี่ที เอามาแล้วเราก็ไปนั่งที่โต๊ะข้างนอกนั่นแหล่ะ มัวแต่ยืนมองเลือดอยู่อย่างนี้เดี๋ยวก็เป็นลมไปหรอก " จารวีร์ได้สติพยักหน้าแล้วรีบวิ่งไปเอาเครื่องมือทำแผลมาให้พี่ชาย ก่อนที่จะเลี่ยงออกไปนั่งที่โต๊ะด้านนอกทันที จักรินทร์ค่อยๆ พยุงน้ำฝนให้ลุกขึ้นมานั่งที่เก้าอี้

"ทำไมคุณทำอะไรไม่ระวังเลยล่ะ ทำมาทั้งวันเพิ่งจะมาได้แผลเอาตอนนี้เนี่ยนะ"

"ก็เมื่อกลางวันฉันไม่ได้ล้างแก้วล้างจานนี่ เพิ่งจะได้ล้างก็เมื่อกี้นี่เอง"

"ผมว่าคุณต้องล้างแก้วล้างจานไม่เป็นแน่เลย ใช่ไหม ถึงได้ทำข้าวของตกแตกเสียหายแบบนี้เนี่ย"

น้ำฝนหน้าจ๋อยลงแล้วค่อยๆ ยอมรับออกมา "ก็ฉันไม่เคยทำนี่…." มองจักรินทร์อย่างจ๋อยๆ ก่อนจะถามออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นๆ "ฉันทำของร้านคุณตกแตกเสียหายคุณจะเอาฉันเข้าคุกไหมคะ"

จักรินทร์อึ้งเงียบไปไม่ตอบคำถามนั้น แต่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนลงกว่าเดิม
"คุณแค่ทำของตกแตกเสียหาย ไม่ได้เป็นขโมยนี่ หรือว่าอยากเข้าไปอยู่ในนั้นนักล่ะ"

น้ำฝนส่ายหัวแล้วยิ้มออกมาด้วยความสบายใจ จักรินทร์หัวใจกระตุกวูบกับรอยยิ้มที่สดใสนั้นเผลอจ้องหน้าหญิงสาวไปชั่วครู่ก่อนจะได้สติแล้วรีบก้มหน้าก้มตาทำแผลให้หญิงสาวต่อทันที น้ำฝนนั่งมองจักรินทร์ที่ลงมือทำแผลให้เธออย่างนุ่มนวลด้วยความรู้สึกดีกับชายหนุ่มคนนี้มากขึ้น 'ความจริงเวลาเขาดีๆ ก็ดูเป็นคนดีเหมือนกันนะดีกว่าเวลาที่เขาคอยแต่จะโวยวายใส่เราตั้งเยอะ'

ตอนเช้าน้ำฝนเปิดประตูออกมาจากห้องนอนกำลังจะเดินลงไปข้างล่างสายตาก็มองไปเห็นจักรินทร์นั่งวาดรูปอยู่ในห้องโถงที่เป็นแกลลอรี่ของเขา เธอเดินเข้าไปอย่างช้าๆ และเงียบที่สุดเพราะกลัวจะเป็นการรบกวนสมาธิ เมื่อมองเห็นรูปภาพที่กำลังวาดอยู่ใกล้ๆ น้ำฝนก็รู้สึกทึ่งกับฝีมือการวาดรูปของจักรินทร์ที่ดูสวยงามได้ความรู้สึกว่าภาพที่เขาวาดนั้นมีชีวิตขึ้นมาจริงๆ รูปที่เขากำลังวาดอยู่นั้นเป็นรูปแมวสองตัว ตัวหนึ่งสีขาวขนฟูสวยงาม อีกตัวเป็นสีน้ำตาลปนเทานอนหมอบอยู่เคียงข้างกัน ท่ามกลางบรรยากาศที่มีกลีบกุหลาบโปรยอยู่ทั่ว เป็นรูปที่ดูโรแมนติกมากในความรู้สึกของคนรักแมวอย่างเธอ น้ำฝนจ้องมองเขาวาดรูปอย่างลืมตัว จนจักรินทร์รู้สึกตัวว่ามีคนยืนอยู่ข้างหลังจึงหันไปดู

จากคุณ : กันตกวี (กันตกวี) - [ 24 พ.ย. 48 23:13:54 ]