PANTIP.COM : W3921926 เธอมากับฝน...อลวนหัวใจ ตอนที่ 5 [เรื่องสั้น]

ความคิดเห็นที่ 2

"ก็น่ารักดี"
จบประโยคเล่นเอาชายหนุ่มมองหญิงสาวข้างๆ อย่างอึ้งๆ คนพูดก็หน้าแดงอย่างช่วยไม่ได้ แต่ถ้าเธอจะสังเกตสักนิดก็คงได้เห็นสีแดงเรื่อๆ ที่ใบหน้าของชายหนุ่มเช่นเดียวกัน

"ความจริงยัยจ๋าน่ะก็มีประวัติไม่แพ้ผมหรอก คุณรู้ไหมตอนเด็กๆ พ่อกับแม่ชอบพาผมกับจ๋าไปเที่ยวน้ำตก มีอยู่ครั้งนึงผมกับน้องเดินเล่นกันบนโขดหินแล้วผมลื่น หน้าแข้งกระแทกกับหินเลือดโชกเลยนะ แต่....คนเป็นลมน่ะยัยจ๋า คิดดูสิ ผมขาเจ็บแต่ยังต้องแบกยัยจ๋าที่เป็นลมหมดสติกลับมาหาพ่อกับแม่น่ะ" น้ำฝนหัวเราะสนุกสนานกับเรื่องราวในอดีตที่เขาเล่าให้ฟังก่อนที่จะชะงักนิ่งไปทันทีเมื่อสายตาบังเอิญมองเห็นชายหญิงคู่หนึ่งเดินดูของอยู่ข้างหน้า

"ใคร คุณรู้จักเขาเหรอ" จักรินทร์มองตามสายตาของเธอไป

น้ำฝนรีบส่ายหัวทันที "ไม่รู้จักหรอกค่ะ ใครก็ไม่รู้ เอ่อ..ฉันจำอะไรไม่ได้นะคุณ แต่คิดว่าไม่รู้จักกันค่ะ"

"อะไรของคุณ ผมงง คุณลองเข้าไปทักเขาไหม เผื่อว่าเขาจะรู้จักคุณไง แล้วก็เผื่อว่าเขาจะทำให้คุณจำอะไรได้บ้าง เดี๋ยวผมเข้าไปเป็นเพื่อน"

น้ำฝนส่ายหัวแรงๆ อีกทีก่อนที่จะรีบดึงจักรินทร์ไปทางอื่น "ไม่เอาค่ะ ฉันไม่อยากจำใครได้ และไม่อยากให้ใครจำฉันได้ด้วย ฉันว่าเรากลับกันดีกว่า นะคะ" จักรินทร์มองอาการร้อนรนของหญิงสาวด้วยความไม่เข้าใจ แต่ก็ยอมเดินไปขึ้นรถกลับบ้านตามความต้องการของหญิงสาว

"โอ้โห!! วันนี้วันพิเศษอะไรคะถึงมีกับข้าวเต็มโต๊ะเลย เลี้ยงอะไรกันเหรอ" จารวีร์เอ่ยขึ้นมาหลังจากที่เดินเข้ามาในบ้านแล้วเห็นอาหารหน้าตาน่ากินจัดอยู่บนโต๊ะหลายอย่าง

"เปล่าหรอกไม่ได้เลี้ยงอะไร พอดีวันนี้พี่กับน้ำฝนออกไปซื้อของข้างนอกมาก็เลยซื้ออะไรกลับมากินน่ะ"

"แล้วน้ำฝนเป็นอะไรคะพี่จั๊ก นั่งนิ่งอยู่คนเดียวตรงนั้นน่ะ ทะเลาะกันอีกแล้วเหรอ" เอ่ยถามอย่างสงสัยเมื่อเห็นว่าน้ำฝนนั่งอยู่หลังเคาเตอร์ด้วยสีหน้าครุ่นคิด

จักรินทร์ถอนหายใจก่อนส่ายหน้าอย่างกลุ้มใจ "เปล่า ไม่ได้ทะเลาะกันหรอก เป็นอย่างนี้ตั้งแต่กลับมาจากซื้อของแล้วล่ะ เขาคงไปเจอใครที่เคยรู้จักน่ะ แต่ไม่รู้ว่าทำไมถึงไม่ยอมเข้าไปทัก พอกลับมาก็มานั่งทำหน้ายุ่งแบบนี้ล่ะ"

"แล้วทำไมพี่ไม่เข้าไปถามเขาล่ะว่าเป็นอะไร เผื่อเขาต้องการความช่วยเหลือก็ได้"

"ทำไมจะไม่ถาม พี่ถามเขาแล้ว เขาก็บอกว่าเขาไม่เป็นไร พี่ก็เลยไม่อยากเซ้าซี้ เมื่อกลางวันตอนซื้อของยังดีๆ อยู่เลย" บ่นอย่างไม่เข้าใจแต่ประโยคนั้นไปสะดุดหูจารวีร์ทันที

"ไปซื้อของ?? พี่จั๊กพาน้ำฝนไปซื้ออะไรเหรอคะ"

"ก็ไปซื้อเสื้อผ้าน่ะ พี่เห็นน้ำฝนเขาใส่แต่ชุดของเรา ไม่มีเสื้อผ้าใหม่ก็เลยพาไปซื้อใหม่ก็เท่านั้นเอง"
"ซื้อเสื้อผ้าให้เขาใหม่ แสดงว่าไม่อยากให้เขารีบกลับบ้านไปไวๆ อย่างที่เคยพูดแล้วใช่ไหมล่ะ"

จักรินทร์อึ้งไปทันทีเมื่อเจอน้องสาวดักคอแบบนี้ มองไปทางหญิงสาวที่นั่งนิ่งอยู่หลังเคาเตอร์อย่างรู้สึกแปลกๆ ในใจขึ้นมา
แก้ไขเมื่อ 01 ธ.ค. 48 23:15:00

จากคุณ : กันตกวี (กันตกวี) - [ 1 ธ.ค. 48 23:14:08 ]