เปรี้ยวเดินออกจากซอยอย่างเร่งรีบ ใคร ๆ ก็รู้ว่าถนนเจริญกรุง ขึ้นชื่อเรื่องรถติดเป็นที่สุด ไหนจะโรงเรียนนานาชาติที่อยู่เลยป้ายรถเมล์ที่เธอยืนไปหนึ่งป้ายที่ทำให้ถนนสายนี้กลายเป็นที่จอดรถรับส่งลูก เปรี้ยวยืนชะเง้อคอมองรถเมล์สาย 504 อย่างใจจดใจจ่อ นาฬิกาที่ข้อมือบอกเวลา 07.30 น. ถ้าวันนี้รถไม่เสียเวลาเหมือนเมื่อวาน รถเมล์ก็จะมาจอดที่ป้ายภายในเวลา 5 นาที
รถเมล์สาย 504 ค่อยเลื่อนตัวเข้ามาชะลอ ๆ รับผู้โดยสาร เปรี้ยวก้าวขึ้นรถอย่างไม่เร่งรีบ เนื่องจากไม่ค่อยมีผู้โดยสารขึ้นที่ป้ายนี้เท่าไหร่ และรถก็ยังไม่สามารถเคลื่อนตัวออกไปได้ เธอกวาดตามองไปรอบ ๆ รถ ก่อนที่จะหย่อนตัวลงนั่งเบาะที่มีผู้โดยสารนั่งอยู่ก่อน ชายหนุ่มที่นั่งอยู่ก่อนหันมามองหน้าหญิงสาวในชุดผ้าฝ้ายติดกันสีฟ้าอ่อนที่กำลังหย่อนตัวลงนั่งข้าง ๆ ตัวเอง พร้อมทั้งก้มหน้าเป็นเชิงทักทาย ก่อนที่เธอจะยิ้มตอบ ชายหนุ่มก็หลับตาลงอย่างรวดเร็ว เมื่อคืนคงจะนอนดึกไปหน่อย เปรี้ยวคิดอยู่ในใจ
โรงพยาบาลกรุงเทพคริสเตียนค่ะ เปรี้ยวส่งเงินพร้อมกับรอยยิ้มให้กับกระเป๋ารถเมล์ที่คุ้นเคยกันดี สามเดือนแล้วนะที่เธอขึ้นรถเมล์สาย 504 เวลา 07.35 น. เป็นประจำ เหตุผลเพียงเพราะชายหนุ่มที่นั่งหลับตาอยู่ข้าง ๆ เท่านั้น ก่อนหน้านี้เปรี้ยวพยายามมาดักรอเขาทุก ๆ วัน จนรู้ว่าเขาขึ้นรถสายนี้ในช่วงเวลานี่ประจำ เปรี้ยวแอบมองใบหน้าด้านข้างของชายหนุ่ม จมูกโด่งเป็นสันตามแบบของคนที่มีเชื้อสายต่างชาติ ผิวสีขาวจนออกแดงคงเกิดจากการตากแดดตามที่ชาวต่างชาตินิยมทำกัน ผมสีน้ำตาลอ่อน ทำให้เธอจินตนาการบอกเธอว่า ตาเขาคงจะต้องเป็นสีน้ำตาลอ่อนแน่ ๆ
ระหว่างทางที่มีผู้โดยสารขึ้นมาเรื่อย ๆ พื้นที่ว่าง ๆ ถูกแทนที่ด้วยผู้โดยสารที่ขึ้นมาใหม่
กรุงเทพคริสเตียน เตรียมตัวค่ะ เสียงกระเป๋ารถเมล์ดังขึ้น ผู้โดยสารต่างขยับตัวกัน ชายหนุ่มลืมตาขึ้นช้า ๆ เผยให้เห็นนัยน์ตาสีดำเข้มตามแบบฉบับของคนไทย นี้เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่ทำให้เปรี้ยวแปลกใจเสมอ เขาขยับตัวเพื่อที่จะยืนขึ้น เปรี้ยวเบี่ยงตัวไปให้เขาก้าวออกมาจากด้านใน ทั้ง ๆ ที่เธอเองก็ลงป้ายนี้เหมือนกัน
คงเป็นเพราะว่ามีผู้โดยสารลงที่นี้เยอะ รถเมล์จึงจอดสนิทที่ป้ายหน้าโรงพยาบาลกรุงเทพคริสเตียน ชายหนุ่มก้าวลงจากรถเมล์อย่างเร่งรีบพร้อมกลับหันมองทางหญิงสาว ถ้าเปรี้ยวไม่เข้าข้างตัวเองมากเกินไป เปรี้ยวเห็นเขาหยุดยืนรอให้เธอก้าวลงจากรถก่อนซะก่อน ก่อนที่เปรี้ยวจะเอ่ยปากใด ๆ ชายหนุ่มก็หันหลังเดินเข้าโรงพยาบาลไป
เป็นไงบ้างล่ะหล่อนวันนี้ ได้คุยกับเขารึยังล่ะ เสียงป้าสุรศักดิ์ สาวงามประจำฝ่ายขายส่งเสียงทันทีที่เห็นเปรี้ยวเดินเข้ามา
ป้า ให้หนูนั่งลงก่อนได้ป่ะเนี้ยะ กาแฟก็ยังไม่ได้กิน มีไรกินมั๊งล่ะ เปรี้ยวตอบพร้อมกับวางกระเป๋าลงบนโต๊ะทำงาน
เอ๊า ฉันซื้อกาแฟเย็นกับขนมปังหน้าสังขยาที่แกชอบมาฝาก แล้วไงย่ะ ได้คุยกันยัง
ยังเลยป้า มิกล้าเท่าไหร่ เปรี้ยวบอกพร้อมกับหยิบขนมปังเข้าปาก
แต่วันนี้เขายิ้มให้หนูด้วยนะป้าศักดิ์ เปรี้ยวรีบบอกเพราะเห็นหน้าป้าแกเตรียมที่จะใส่ยาวแน่ ๆ
นังเปรี้ยว ฉันบอกแกกี่ครั้งแล้วว่าฉันเปลี่ยนชื่อ ลักษณาวรรณ แล้ว ไม่ใช่ ศักดิ์
จ้า ป้าศักดิ์ เอ๊ย ป้าลักษณ์
แล้วเมื่อไหร่แกจะบอก ๆ ท่านชายของแกซะทีเนี้ยะ ฉันละเบื่อแกจริง ๆ ทำงานตึกสาธร สาระแนนั่งรถเมล์ไปศาลาแดง
แหม่ป้า มันก็ไม่เท่าไหร่ไง ขำ ๆ เดินทะลุซอยละลายทรัพย์เอา ถือว่าออกกำลังกาย
แล้วฉันก็ต้องมานั่งหาอะไรให้แกกินทุกวันอย่างงี้นะ
แก้ไขเมื่อ 02 ธ.ค. 48 20:28:46
จากคุณ :
ดอกงิ้ว 
- [
2 ธ.ค. 48 19:49:07
]
### เรื่องนี้ไม่มีชื่อค่ะ###
