ความคิดเห็นที่ 1 ระหว่างกินกันอยู่ที่ร้านอาหาร อยู่ๆเจ้าของร้านก็เดินมาทางโต๊ะที่ อเล็กซ์และจีน่ากินอยู่ เจ้าของร้านดูเป็นคนใจดี เดินตรงเข้ามาคุยถามอเล็กซ์เป็นภาษาอังกฤษว่า “ขอโทษนะครับ  แต่ว่าคุณคือ หวังลี่หง รึป่าว”  อเล็กซ์ยิ้มพยักหน้าตอบว่า “ครับ ”  เจ้าของร้านเลยเปลี่ยนภาษาพูดเป็นจีนแมนดารินพูดว่า “หลานสาวผมเพิ่งกลับมาจากไต้หวัน  เธอบอกผมว่าคุณเป็นดารานักร้อง ผมเลยอยากขอถ่ายรูปคุณกับเพื่อนที่มาทานอาหารที่ร้านผมเป็นที่ระลึกหน่อยได้ไหมครับ”  อเล็กซ์หันไปมองหน้าสาวที่นั่งมองคนทั้งคู่คุยกันอยู่แล้วถามว่า “ถ่ายรูปด้วยกันได้ไหม  เจ้าของร้านเค้าอยากได้เป็นที่ระลึก”  จีน่ามองไปทางเจ้าของร้านที่ยืนส่งยิ้มมาให้ เลยได้แต่พยักหน้าตอบตกลง .เจ้าของร้านถ่ายรูปโพลารอยด์ออกมาทั้งหมด 3 ใบ ใบนึงส่งให้อเล็กซ์เซ็นต์  ส่วนอีกสองใบที่เหลือเจ้าของร้านให้อเล็กซ์กับจีน่าคนละใบ .อเล็กซ์มองรูปในมือแล้วก็ยิ้ม  เพราะในรูปจีน่ายอมที่จะยิ้มให้กับกล้อง และบอกได้เลยว่านั่นเป็นยิ้มที่น่ามองมาก ส่วนจีน่าได้รูปมาก็เก็บเข้ากระเป๋า อเล็กซ์เห็นแบบนั้นก็อดไม่ได้ที่จะถามว่า “ไม่ชอบรูปที่ถ่ายเหรอ” จีน่าเงยหน้าจากชามแล้วตอบด้วยสีหน้านิ่งสนิท “เปล่า  ทำไมเหรอ”   อเล็กซ์ถามต่ออย่างสงสัยว่า “เวลาอยู่กับเพื่อนๆแล้วจีน่า เงียบ แล้วก็นิ่งขนาดนี้รึป่าว  หรือว่าเป็นเฉพาะตอนอยู่กับผม”   จีน่าอึ้งไปไม่ทันคิดว่าเค้าจะถามเธอตรงๆแบบนี้ แต่ก็ตอบไปว่า “ก็เป็นแบบนี้แหละ  แต่ถ้าต้องคุยเรื่องงานก็คุยมากกว่าปกติหน่อย”   อเล็กซ์พูดยิ้มๆว่า “งั้นผมคงต้องหางานที่ได้ทำร่วมกับจีน่าซะแล้วล่ะมั้ง  จีน่าจะได้ยอมคุยมากกว่านี้หน่อย” จีน่าเงยหน้ามามองแล้วยังไม่ทันพูดอะไร  เสียงมือถืออเล็กซ์ก็ดังขึ้นมา พอรับสายก็ยิ้มแล้วก็ตอบไปว่า“ตอนนี้นั่งกินอาหารจีนอยู่กับจีน่า  ถ้าอยู่ไม่ไกล ว่างก็ตามมสิ”คนปลายสายได้ยินแบบนั้นก็ตอบตกลง อเล็กซ์วางสายไปแล้วก็บอกจีน่าว่า โยกี้อยู่แถวนี้เดี๋ยวตามมา จีน่าก็แค่พยักหน้ารับรู้ไม่ได้ตอบอะไร สักพักโยกี้ก็เดินเข้ามา พอจีน่าเห็นโยกี้ก็ยิ้มให้ แล้วชวนคุยว่า “พี่ไม่มีเรียนเช้านี้หรอกเหรอ”   โยกี้ยิ้มให้อย่างอ่อนโยนก่อนนั่งลงอีกด้านของโต๊ะ “เช้านี้แค่เข้าไปส่งงานหน่ะ ว่าแต่สองคนนี้ไม่ได้เจอกันนานเลยนี่เนอะ  แล้วมากินข้าวด้วยกันได้ไง”   อเล็กซ์เป็นคนตอบว่า “เมื่อวานก่อนซอนน่ายืมหนังสือไป  แล้วลืมเอามาคืน  เค้าบอกให้ไปเอาที่สตูดิโอของจีน่า เลยได้เจอกัน”   โยกี้หันไปถามจีน่าว่า “แล้ววันนี้ไม่ต้องไปเรียนหรือทำงานเหรอ”   “อืม  เมื่อวานเพิ่งส่งงานชิ้นแรกให้อาจารย์ไป  ส่วนงานที่บริษัทยังทำค้างไว้อยู่เลย”   อเล็กซ์มองจีน่าที่พูดคุยกับโยกี้ด้วยท่าทีสบายๆ แถมมีรอยยิ้มให้ด้วย ก็รู้สึกเหมือนใจวูบไหวไปมาอย่างบอกไม่ถูก  จนกระทั่งทั้งสามคนออกมาจากร้านอาหารจีนแล้ว ก็เดินกลับไปที่สตูดิโอของจีน่าอีกที ระหว่างที่โยกี้กับอเล็กซ์นั่งคุยกันอยู่ที่สตูของจีน่า ก็มีใครบางคนมาเคาะประตูเสียงดังโครมคราม   จีน่ากำลังจะเดินไปเปิดดู หากแต่โยกี้ยึดข้อมือเธอเอาไว้แล้วบอกว่า “พี่จะเปิดดูเองว่าใครมา”   พอโยกี้เดินไปเปิดก็เจอหนุ่มฝรั่งตาน้ำข้าว หน้าตาดี ที่เหมือนเมาเหล้าค้าง ผลักโยกี้ล้มลงไปอย่างแรง อเล็กซ์เดินเข้าไปห้ามกลัวมีเรื่องกันก็เลยโดนหนุ่มคนนั้นต่อยเข้าให้ที่มุมปาก..จีน่าเดินถือถังน้ำเข้าไปสาดหนุ่มฝรั่งคนนั้นแล้วพูดด้วยน้ำเสียงและแววตาที่เย็นชาจนใครเห็นก็ต้องอึ้ง “ออกไปบ้าที่อื่น อย่ามาทำบ้าอะไรกับคนอื่นแถวนี้”   หนุ่มตาน้ำข้าวได้แต่มองจีน่าแล้วพูดออกมาว่า “ที่จีน่าหลีกห่างไป  ไม่ยอมรับคำสารภาพใดๆจากผม เป็นเพราะไอ้หนุ่มสองคนนี้ใช่ไหม ทำเสียงหึๆในลำคอ ก่อนพูดต่อว่า  หนุ่มเอเชียมันถึงใจกว่ารึไง  ถ้าลองของตะวันตกสักครั้งอาจจะชอบก็ได้นะ” พูดไปได้เท่านั้นก็โดนหมัดหนักๆจากโยกี้เข้าไปเต็มๆสองทีรวด จนฝรั่งนั่นล้มลงไปนอนแถมมีเลือดกลบปากอีก จีน่าเข้าไปดึงตัวห้ามโยกี้ไม่ให้ทำมากไปกว่านี้แล้วดันโยกี้ไปทางด้านหลัง ก่อนพูดด้วยสีหน้านิ่งๆจนน่ากลัวว่า “ใช่ ชั้นชอบคนเอเชีย เพราะถึงใจกว่าอย่างที่นายว่านั่น แหละ อย่างนายดูไร้สติ ปัญญานิ่ม  ชั้นไม่อยากให้ของเสียๆของนายเข้ามาอยู่ในตัวชั้น แม้แต่สัมผัสชั้นก็ไม่เคยอยากให้นายมาโดนแม้แต่นิดเดียว ” ฝรั่งตาน้ำข้าวได้แต่มองอย่างขุ่นเคือง แล้วทำท่าจะเข้ามาดึงตัวจีน่าไป หากใครคนนึงดึงตัวจีน่าเอาไว้ให้หลบออก ทัน จีน่าเลยหันกลับมาประกบริมฝีปากกับใครคนนั้นที่ดึงแขนเธอเอาไว้อย่างเร้าร้อน สองมือโอบรัดรอบคอชายหนุ่มเอาไว้เนื้อตัวก็เบียดแนบชิดติดกับชายหนุ่ม โดยที่ไม่ทันได้สังเกตว่าคนนั้นคือใคร ภาพที่จีน่ากับคนนั้นยืนจูบกันอย่างเร้าร้อนก่อให้ฝรั่งตาน้ำข้าวนั่นถึงกับสบถคำหยาบอย่างร้ายกาจด่าว่าจีน่าก่อนจะเดินออกไป .หลังจากจีน่าได้ยินเสียงประตูปิดดัง “ปั้ง” จีน่าก็ถอนริมฝีปากอุ่นๆนั้นออก และเมื่อสายตาที่จ้องมองที่ปากค่อยๆเลื่อนไปมองตาก็ทำเอาเธอแทบสะดุ้ง  เพราะคนที่ร่วมแสดงฉากเร้าร้อนกับเธอเมื่อกี้ คือ อเล็กซ์ .โยกี้ที่มองฉากเร้าร้อนเมื่อครู่ได้แต่ดึงจีน่าออกมาแล้วเปลี่ยนเรื่องพูดว่า “พี่ว่าจีน่าย้ายสตูเถอะ เดี๋ยวพี่หาห้องให้ใหม่  อยู่ที่นี่ท่าจะไม่ดีเท่าไหร่  นี่ถ้าพี่ไม่อยู่เกิดมันทำอะไรบ้าๆกับเธอจะทำไง”   จีน่ามองหน้าโยกี้แล้วก็มองไปทางอเล็กซ์ที่ยืนนี่งมองเธอมา . .จีน่าพูดออกมาเพียงว่า “ขอโทษ” แล้วก็เดินไป . จีน่าเดินกลับมาอีกทีพร้อมกับเครื่องปฐมพยาบาล  เธอทำแผลที่มือให้โยกี้เสร็จก็เดินไปทำแผลที่ปากให้อเล็กซ์ .ระหว่างที่ทำอยู่ โยกี้ก็พูดขึ้นมาว่า “แล้วนึกยังไงหันไปเล่นฉากเลิฟซีนกับอเล็กซ์หน่ะ”   จีน่าที่เอาผ้าอุ่นเช็ดคราบเลือดที่มุมปากอเล็กซ์อยู่ถึงกับชะงักก่อนหันไปมองโยกี้แล้วตอบว่า “หึงหรอ?  จีน่าไม่แย่งคู่ขาพี่โยกี้หรอกน่า”   พอหันกลับมาเห็นอเล็กซ์มองเธออยู่ .จีน่าก็ยิ้มให้นิดๆก่อนพูดต่อไปว่า “นี่คงไม่ใช่จูบแรกของอเล็กซ์หรอกใช่ไหม (จีน่าพูดทั้งๆที่รู้แก่ใจอยู่แล้ว) หากเป็นจูบแรก ชั้นคงรู้สึกผิด”   โยกี้พูดแทรกขึ้นมาว่า “แล้วนี่เป็นจูบแรกของจีน่ารึป่าว ?”   จีน่าหัวเราะออกมานิดๆก่อนตอบแบบไม่หันไปมองว่า “ที่พี่โยกี้เห็น คิดว่านั่นเป็นจูบแรกของจีน่ารึป่าวล่ะ”   โยกี้ได้แต่นั่งอึ้งไม่ได้ตอบอะไรออกมา เพราะคิดไม่ถึงว่าลูกเพื่อนพ่อที่สนิทด้วยกันมาแต่เล็ก บัดนี้เธอกลายเป็นสาวเต็มตัวไปซะแล้ว แถมสวยอีกต่างหาก . .จีน่าทำแผลที่ปากให้อเล็กซ์เสร็จก็มองหน้าแล้วก็เอ่ยว่า “ขอโทษนะ  ที่ทำให้เจ็บตัว แล้วก็เรื่องเมื่อกี้ด้วย”   พูดจบก็หันไปมองโยกี้ที่มองมาอยู่ก่อนแล้วว่า “ขอโทษนะพี่โยกี้”   โยกี้ยิ้มแล้วตอบว่า “ไม่เป็นไร” คืนนั้นจีน่านอนไม่หลับขึ้นมานั่งแล้วก็เหลือบไปมองภาพที่วันนี้ถ่ายคู่กับอเล็กซ์ที่ร้านอาหารดูเสร็จก็เก็บลงลิ้นชัก  แล้วก็ออกมานั่งตากลมอยู่หน้าระเบียง  ซอนน่าได้ยินเสียงประตูห้องข้างๆก็เลยเดินออกมาดู  พอเห็นจีน่านั่งตากลมอยู่หน้าระเบียงก็พูดออกมาว่า “นอนไม่หลับรึไง”   จีน่าหันมามองนิดก่อนหันกลับไปมองลงไปยังท้องถนนยามค่ำคืนว่า “อืม  สงสัยกินกาแฟมากไป”   ซอนน่าเดินมานั่งเก้าอี้ข้างๆก่อนพูดว่า “อย่างนั้นหรอกเหรอ .คงไม่ได้คิดถึงหนุ่มที่เพิ่งจูบด้วยวันนี้หรอกใช่ไหม”   จีน่าก็ยิ้มออกมาแล้วตอบว่า “ปล่าว .นั่นมันก็แค่ละครฉากนึงเท่านั้น”   ซอนน่ามองสาวๆที่นั่งข้างๆแล้วได้แต่ส่ายหัวก่อนเอ่ยว่า “อย่าหลอกใจตัวเองแล้วกัน” ส่วนทางด้านอเล็กซ์คืนนั้นพอเข้าห้องน้ำจะแปรงฟันก็มองเห็นรอยช้ำที่มุมปากแล้วก็คิดถึงเหตุการณ์ตอนที่อยู่ๆจีน่าก็เข้ามาจูบอย่างดูดดื่ม  ทำเอาเค้าตั้งตัวแทบไม่ติด  ทั้งริมฝีปาก ลิ้น ลมหายใจอุ่นๆ และร่างกายที่เบียดชิดเข้ามา .พูดได้ตามตรงเลยว่า นั่นทำให้เค้าหวั่นไหว และรู้สึกเคลิ้มไปกับรสจูบนั่น .จนอเล็กซ์เริ่มสับสนกับความรู้สึกที่ก่อเกิดในหัวใจมากนานตั้งแต่ได้รู้จักกับจีน่า >>> จบตอนที่ 2 <<< ************************************************** ตอนที่ 3 -10 จะลงไว้ในกระทู้นี้ทั้งหมดเลยนะคะ ************************************************** แก้ไขเมื่อ 03 ธ.ค. 48 12:33:48 จากคุณ : kaychen - [ 3 ธ.ค. 48 12:16:10 ]

ความคิดเห็นที่ 2 จะเป็นการดีมากเลยค่ะ ถ้าจะรวมเป็นกระทู้เดียวกัน จะได้อ่านได้ง่ายขึ้น จากคุณ : เปียร์รุส - [ 3 ธ.ค. 48 12:25:26 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ขอบคุณสำหรับคำแนะนำค่ะ  แล้วจะทำตามนะคะ จากคุณ : kaychen - [ 3 ธ.ค. 48 12:31:00 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ตอนที่ 3 5 ปีผ่านไปโยกี้กับจีน่าพัฒนาความสัมพันธ์จากน้องสาวลูกเพื่อนพ่อกลายมาเป็นคนรัก .สำหรับโยกี้เค้าบอกได้เลยว่าเค้ารักจีน่าหากแต่จีน่ายังคงทำตัวเหมือนเดิม จะมีเปลี่ยนไปบ้างก็เพียงแค่ยอมให้กอด  หอมแก้ม แล้วก็จูบ .ความสัมพันธ์ของทั้งคู่มากสุดคือถึงแค่จูบเท่านั้นพอโยกี้ทำท่าว่าจะเกินเลยมากกว่านั้น .จีน่าก็มักจะหยุดและดันตัวโยกี้ออก .โยกี้เองก็เลยไม่กล้าทำอะไรมากไปกว่านั้น .เพราะท่าทีของจีน่าทำให้เค้าเดาไม่ออกว่าเธอคิดอะไรอยู่ . ซอนน่าเองไม่แปลกใจเท่าไหร่ที่โยกี้สารภาพรักกับจีน่า . เพราะก็เห็นท่าทีที่ออกจะห่วงมากกว่าน้องสาวตัวเองอยู่แต่ไหนแต่ไรแถมหลังจากเกิดเหตุการที่สตูดิโอจีน่าคราวนั้น .โยกี้ก็ไปรอรับจีน่ากลับแทบทุกวันที่จีน่ามีเรียน .แต่ที่น่าแปลกใจคือ จีน่ารับรักโยกี้  ทั้งๆที่จีน่าไม่เคยมีท่าทีว่าชอบโยกี้มากไปกว่าพี่ชายเลย ไต้หวัน อเล็กซ์เดินออกมาจากห้องอัดเสียงแล้วก็ต้องทำหหน้าแปลกใจที่เห็นผู้จัดการทำท่าลุกลี้ลุกลนเดินเขามาหาพร้อมกับบอกว่า “พวกเราต้องรีบเข้าบริษัทกันแล้วล่ะ” อเล็กซ์ทำหน้างงๆก่อนถามว่า “วันนี้ผมไม่มีตารางเข้า หรืองานที่ต้องประชุมไม่ใช่เหรอ” ผู้จัดการตอบมาว่า “มีแบบสายฟ้าแลบหน่ะ .รีบไปกันก่อนเถอะ เดี๋ยวไปคุยต่อกันในรถ” ภายในรถอเล็กซ์ยังคงถามอยู่ต่อว่า “แล้วนี่ตกลงเข้าไปทำอะไรที่บริษัทล่ะเนี่ย”   ผู้จัดการหันมาตอบว่า “คุยเรื่องมิวสิควิดีโอเธอไงเห็นว่าคนที่รับผิดชอบเรื่องนี้  เค้าเพิ่งไปรับคนที่รับงานนี้ที่สนามบินหน่ะ เห็นว่าเป็นคนที่ทำงานให้กับดิสนีย์  เรื่องฝีมือนี่ไม่ต้อง พูดถึง .อ่ะ .สงสัยมากันแล้วมั้ง” พูดจบทั้งคู่ก็ลงจากรถตรงเข้าตึกใหญ่ตรงเข้าห้องทำงาน แต่แล้วอเล็กซ์ได้แต่แปลกใจที่เห็นจีน่าเป็นคนที่ถูกแนะนำว่าจะมารับผิดชอบเรื่องมิวสิควิดีโอในครั้งนี้ .จีน่าไม่ได้คุยอะไรกับอเล็กซ์นอกเหนือไปจากเรื่องงานในที่ประชุม  แต่แล้วเมื่อการประชุมจบลง  อเล็กซ์ก็เดินเข้าไปทักทายจีน่าพร้อมยิ้มให้ “เป็นไงบ้างจีน่า  ไม่คิดเลยว่าจะได้ทำงานร่วมกัน”   จีน่ายิ้มตอบนิดๆว่า “อืม สบายดี  ไม่รู้มาก่อนเหมือนกันว่างานที่เพื่อนบอกจะให้ช่วยเป็นงานของอเล็กซ์”   อเล็กซ์ถามยิ้มๆว่า “ถ้ารู้ว่าเป็นงานผมแล้วจะทำให้ไหม” จีน่ามองหน้าคนถามแล้วยิ้มตอบกลับไปว่า “อืม .ก็ไม่แน่นะ”   อเล็กซ์ไม่สนกับคำตอบจีน่าเท่าไหร่ เปลี่ยนเรื่องชวนว่า “ว่างไหม ไปกินข้าวกัน”   ผู้จัดการสะกิดอเล็กซ์เป็นเชิงเตือน .อเล็กซ์หันไปมองแล้วพูดภาษาจีนว่า “รู้จักกันมานานแล้ว  คนรู้จักกัน ไม่มีอะไรหรอก”   ผู้จัดการได้แต่กลอกตาไปมาอย่างจำยอมแล้วเดินออกไปจากตรงนั้น .จีน่ามองผู้จัดการอเล็กซ์เดินไปแล้วบอกว่า “อย่าเลย .เดี๋ยวจะทำให้เป็นข่าวเปล่าๆ”   อเล็กซ์ยิ้มเจื่อนๆแล้วพูดว่า “กลัวโยกี้หึงรึไง”   จีน่าตอบกลับไปในทันทีว่า “ใช่  ไม่อยากให้โยกี้คิดมากหน่ะ  เอาไว้หากลุ่มใหญ่ไปกินด้วยกันแล้วกันนะ”   อเล็กซ์รู้สึกวูบในใจเมื่อได้ยินคำตอบนั่น .นานเท่าไหร่แล้วที่เค้าลืมเลือนความรู้สึกแบบนี้ .ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนที่จะทำให้เค้ารู้สึกสั่นไหวมากไปกว่าผู้หญิงที่ยืนตรงหน้านี้ได้อีกแล้ว .แต่ดูเหมือนโชคชะตาจะเล่นตลกระหว่างเค้ากับเธอตั้งแต่ 9 ปีที่แล้ว .จนกระทั่งตอนนี้เธอกลายเป็นแฟนของโยกี้  และเค้าเองก็ไม่สามารถทำอะไรได้เลย จีน่าเรียกอเล็กซ์อยู่หลายทีเห็นอเล็กซ์เงียบไป ก็เลยเอามือแตะที่แขนเขย่าเล็กน้อยพอให้อเล็กซ์รู้สึกตัว “เป็นอะไรรึป่าวอยู่ๆก็เงียบไป  เรียกก็ไม่ตอบ”   จีน่าจ้องหน้าถาม   อเล็กซ์ฝืนยิ้มให้นิดก่อนบอกว่า “เปล่าไม่ได้เป็นอะไร  แล้วจีน่าจะกลับเลยเหรอหรือว่า จะ ไปไหน” . . “คงเข้าโรงแรมเลย อยากกลับไปนอนพัก”   จีน่าตอบไปเสร็จ  ผู้จัดการอเล็กซ์ก็เดินกลับมาอีกครั้งอเล็กซ์เลยบอกว่า “งั้นเดี๋ยวนั่งรถไปด้วยกันแล้วกัน จะไปส่งให้ที่โรงแรม .เดี๋ยวผู้จัดการผมนั่งไปด้วย  ไม่ต้องห่วง”  พอเห็นสีหน้าอเล็กซ์ที่บอกถึงความตั้งใจจะไปส่งแล้ว  จีน่าเลยได้แต่พยักหน้ารับ การทำงานเป็นไปอย่างราบรื่น  จีน่าใช้เวลาทำอนิเมชั่นซึ่งทำเป็นเรื่องราวของหนุ่มคนหนึ่งที่รักผู้หญิงที่ได้จากไปอย่างไม่มีวันกลับ .หากแต่แล้ววันหนึ่งปาฏิหารก็เกิดขึ้นเมื่อหญิงสาวผู้เป็นที่รักย้อนกลับมาหาเขาอีกครั้งในวันที่หิมะตก .หลังจากที่เธอนำเสนองานเสร็จเรียบร้อยทุกคนต่างชื่นชมกับงานของจีน่าอย่างมาก .โดยเฉพาะตัการ์ตูนที่ทำเป็นอเล็กซ์...จีน่าทำได้เหมือนจิงมาก ทั้งเส้นผม เสื้อผ้า และรายละเอียด .อเล็กซ์เองเห็นแล้วก็ถึงกับออกปากชมว่าทำออกมาได้สวยมาก จีน่าทำงานเสร็จก่อนกำหนดสองวัน ทำให้โยกี้ที่แวะมาหาเธอเมื่อสามวันก่อนเอ่ยชวนเธอไปเดินเที่ยวซื้อของฝากก่อนกลับอเมริกาส่วนตอนเย็นก็นัดเจอกับอเล็กซ์ที่โรงแรมแล้วออกไปหาอะไรอร่อยๆกินกัน . ตลอดทั้งวันจีน่ารู้สึกได้ถึงความเปลี่ยนไปของโยกี้ .โยกี้ดูเอาใจและยอมทำตามทุกอย่างมากกว่าปกติ .จนจีน่าอดไม่ได้ที่จะถามว่า “พี่โยกี้เป็นอะไรเปล่า  ดูวันนี้แปลกๆไปนะ” โยกี้หันมายิ้มแล้วโอบไหล่จีน่าเอาไว้พร้อมตอบว่า “เปล่านี่  ทำไมเหรอ” “ดูใจดีเกินเหตุหน่ะ”   โยกี้หันมายิ้มแล้วหอมแก้มทีก่อนตอบว่า “แล้วไม่ดีรึไง  จีน่าไม่ชอบหรอ”   จีน่าตอบว่า “เปล่าไม่ใช่แบบนั้น  ก็แค่สงสัยหน่ะ .เดินไปดูร้านข้างหน้ากันเถอะ”   แล้วทั้งคู่ก็เดินซื้อของ แล้วก็เดินเที่ยวจนจีน่าบ่นว่าเริ่มเหนื่อยแล้ว  ไม่ได้นอนมาหลายคืน .ขอกลับไปพักที่โรงแรมก่อนออกไปกินกับอเล็กซ์แล้วกัน เมื่อทั้งคู่กลับมาถึงโรงแรม  โยกี้เข้ามานั่งอยู่ในห้องจีน่า .จีน่านั่งพักได้ไม่นานก็เดินไปมองที่หน้าต่าง ยืนเอาไหล่พิงกำแพงข้างๆอย่างสบายๆ .ยืนเหม่อมองวิวด้านนอกได้สักพัก  จีน่าก็เกือบสะดุ้งเมื่อโยกี้เดินมากอดทางด้านหลัง .โยกี้ก้มลงเอาจมูกกดลงที่ซอกคอจีน่า และไล้ไปตามซอกคอเรื่อยๆ มือที่กอดอยู่ทางด้านหน้าก็เริ่มปลดกระดุมเสื้อจีน่าออก หากแต่ยังติดเสื้อเข้ารูปอีกตัวที่จีน่าสวมทับเอาไว้ .จีน่าเองก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร .เมื่อโยกี้หมุนตัวจีน่าให้หันกลับมาและกดริมฝีปากลงไปที่ริมฝีปากบางสวยแล้วก็ดันจีน่าให้หลังติดกำแพงก่อนที่โยกี้จะค่อยๆเบียดตัวติดกับจีน่า .มือก็ค่อยๆไล้ต้นขาภายในกระโปรงจีน่าขึ้นมาทำท่าว่าจะไล่ขึ้นมาลึกกว่านั้น .ทำให้จีน่ารีบเอามือทั้งสองข้างดันโยกี้ให้หยุดเหมือนทุกที .หากแต่คราวนี้โยกี้ไม่ยอมหยุดอย่างทุกครั้ง .แต่โยกี้กลับยิ่งจูบร้อนแรงยิ่งกว่าเดิม มือก็พยายามที่จะถอดเสื้อตัวนอกจีน่าออก .จีน่าออกแรงพลักโยกี้ออกอย่างสุดกำลัง แล้วพูดด้วยเสียงสั่นเครือและสายตาที่ตัดพ้อว่า “อยากมีอะไรกับจีน่ามากใช่ไหม .ได้”   พูดจบจีน่าก็จัดการถอดเสื้อตัวนอกออก แล้วก็ปลดกระดุมเสื้อออกทุกเม็ด  แล้วก็เดินเข้าไปหาโยกี้พร้อมกับช่วยโยกี้ปลดเข็มขัดและกระดุมออกก่อนที่ตัวเองจะเป็นฝ่ายเริ่มซะเอง .โยกี้ดันให้จีน่านอนราบลงกับเตียงก่อนที่เค้าจะเอาตัวกดทับลงมาที่ตัวจีน่า .แต่แล้วเมื่อโยกี้เป็นฝ่ายเริ่มอีกครั้งจีน่าก็หยุดและนอนเฉยๆปล่อยให้โยกี้ไล่จูบ ลูบ คลำไปเรื่อย .และเมื่อโยกี้รับรู้ถึงคนที่นอนอยู่ด่านล่างนิ่งสงบพร้อมกับน้ำตาที่เอ่อคลอ โยกี้ก็ไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากหยุดทุกอย่างและดึงจีน่าเข้ามากอดเอาไว้สักพักแล้วก็เดินออกไปโดยไม่ได้พูดอะไรแม้แต่คำเดียว .จีน่าได้แต่ลงมานั่งกองอยู่ที่พื้นพรมและร้องไห้ออกมาอย่างหนัก  เพราะรู้ว่าเธอได้ทำร้ายจิตใจโยกี้ไปซะแล้ว .เธอไม่เคยคิดอยากจะทำให้โยกี้เจ็บ  เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาตั้งแต่เด็กจนโต .ผู้ชายคนเดียวที่รักและห่วงใยเธอก็มี เพียงโยกี้ .ดังนั้นตอนที่โยกี้บอกรักเธอๆจึงตอบรับรักโยกี้ไปโดยลืมสิ่งที่สำคัญที่สุดไปคือ “ความรัก” รักที่เคยคิดว่าคงจะสามารถเปลี่ยนจากรักอย่างพี่ชายมาเป็นรักแบบชายหนุ่ม  แต่ไม่ว่าเวลาผ่านมาแค่ไหน  ความรู้สึกที่มีต่อโยกี้ก็ไม่เคยเปลี่ยน .และตอนนี้เธอกลับทำร้ายจิตใจคนที่ดีกับเธอที่สุดไปแล้ว จากคุณ : kaychen - [ 3 ธ.ค. 48 12:45:48 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อเล็กซ์มาถึงโรงแรมตามที่นัดไว้แล้วหากแต่เวลาผ่านไปเกือบชั่วโมงก็ไม่มีทีท่าว่าจะเห็นโยกี้และจีน่า .อเล็กซ์ตัดสินใจเดินไปกดโทรศัพท์ภายในต่อไปที่ห้องโยกี้ .รออยู่นานก็ไม่มีใครรับสาย  อเล็กซ์เลยเปลี่ยนไปกดต่อหาจีน่า  แต่ก็ไม่มีใครรับสายเช่นกัน .อเล็กซ์เลยใช้มือถือตัวเองโทรเข้าโรงแรมถามว่าเจ้าของห้อง (ห้องของโยกี้) กลับมาแล้วหรือยัง .เมื่อพนักงานตอบกลับมาว่าห้องของโยกี้ถูกcheck out ไปแล้ว อเล็กซ์ก็ได้แต่งงง แล้วก็ถามถึงจีน่า .เมื่อพนักงานตอบกลับมาว่าเจ้าของห้องยังไม่ได้ check out ออกไป  อเล็กซ์เลยขอให้ต่อสายให้อีกครั้ง .ครั้งนี้จีน่ารับสายขึ้นมาพูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆว่า “ฮัลโหล” แล้วก็เงียบไป .อเล็กซ์ฟังเสียงที่ตอบรับแล้วก็พอจับได้ว่าต้องมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น แล้วก็กรอกเสียงมาตามสายว่า “จีน่า .เป็นอะไรรึป่าว”   จีน่าได้ยินเสียงคนที่โทรมาแล้วก็พูดไม่ออก เหมือนมีก้อนอะไรมาจุกติดอยู่ที่คอ ได้แต่กลั้นเสียงสะอื้นไม่ให้หลุดออกไป .หากแต่อเล็กซ์รับรู้ได้ถึงความผิดปกติบางอย่าง .และยิ่งร้อนใจขึ้นเมื่อสายที่คุยอยู่ถูกตัดไป .อเล็กซ์ตัดสินใจหลบคนและขึ้นลิฟท์ไปที่ห้องจีน่า .เมื่อมาถึงหน้าห้องแล้วก็พบว่าประตูห้องถูกเปิดค้างไว้แต่ไม่มากนัก .อเล็กซ์เคาะห้องพร้อมส่งเสียงออกไปว่า “จีน่า .ผมอเล็กซ์นะ .ขอเข้าไปได้ไหม” เมื่อรออยู่สักพักไม่มีคนตอบ .อเล็กซ์ก็ค่อยๆเดินเข้าไป .แต่แล้วก็ต้องร้องเรียกชื่อจีน่าอย่างตกใจเมื่อเห็นสภาพจีน่าที่นั่งกอดเข่าเอาหน้าซุกอยู่ที่พื้น .อเล็กซ์ค่อยๆเข้าไปจับจีน่าหวังจะให้ลุกขึ้นมาและเมื่อมองไปที่เสือ้ผ้าก็ทำให้อเล็กซ์ได้แต่ใจหายวูบพร้อมกับรีบถอดเสื้อคลุมตัวนอกออกคลุมให้จีน่าทันที .จีน่ายังคงร้องไห้อเล็กซ์ก็เลยดึงตัวเธอเข้ามากอดเอาไว้อย่างนั่นอยู่นานๆจนคนในอ้อมกอดเงียบไป .พออเล็กซ์ก้มมองดูก็พบว่าเธอในอ้อมกอดหลับไปซะแล้ว .อเล็กซ์เลยอุ้มเธอให้ขึ้นไปนอนบนเตียงพร้อมกับติดกระดุมที่เสื้อของจีน่าให้เรียบร้อยเหมือนเดิม . อเล็กซ์เดินไปหยิบผ้าชุดน้ำแล้วบิดหมาดๆมาเช็ดหน้าเช็ดตาให้จีน่าแล้วก็พบว่าเธอมีไข้สูงเลยเดินไปรื้อกระเป๋าเผื่อว่าจีน่าจะติดยามา .และเมื่อเจอถุงยา  อเล็กซ์ก็หยิบออกมาแต่ถุงดันไปเกี่ยวเอาสมุดหนาเล่มเล็กๆติดขึ้นมาและหล่นอยู่ที่พื้น อเล็กซ์ไม่ได้สนใจสมุดนั่น  เพียงแต่ก้มเก็บขึ้นมาเฉยๆ หากแต่สายตาไปสะดุดเข้าอย่างจังกับการ์ตูนที่ถูกวาดและลงสีไม้อยู่มุมล่างของสมุดหนาเล่มเล็กนั้น .และไม่ต้องพินิจมากก็รู้ได้เลยว่าการ์ตูนที่ถูกวาดลงไปนั่นคือตัวเค้าเอง .อเล็กซ์เปิดหน้าต่อไปเห็นมีรูปอื่นๆอีก .อเล็กซ์เลยจับรวบหนังสือนั่นขึ้นมาใหม่แล้วเปิดเร็วๆภาพที่ได้กลายเป็นภาพเคลื่อนไหวอย่างต่อเนื่อง .ภาพที่เห็นเป็นเรื่องราวครั้งแรกตั้งแต่อเล็กซ์เจอจีน่าในรถชัตเตอร์บัสในมหาลัยเมื่อ  9 ปีที่แล้ว .และยังมีรูปที่เค้าและเธอถ่ายคู่กันที่ร้านอาหารจีนเมื่อ 5 ปีก่อนสอดอยู่หน้าหลังสุดในปกพลาสติก อเล็กซ์ดูแล้วก็นั่งคิดอะไรอยู่สักพักก่อนตัดสินใจโทรไปหาผู้จัดการส่วนตัวให้จองตั๋วเครื่องบินไปอเมริกาเที่ยวที่เร็วที่สุด  ถ้าได้คืนนี้ยิ่งดี .แล้วส่วนเที่ยวกลับยังไม่ระบุ แต่คงอยู่ไม่เกินอาทิตย์นึง .หลังจากผู้จัดการโทรมาบอกว่าจองได้แล้ว .บินคืนนี้ช่วงเที่ยงคืน .อเล็กซ์ก็ถูกซักไซ้ไล่เลียงอย่างละเอียดเพราะโดนขู่ว่าไม่อย่างงั้นจะไม่เอาตั๋วไปให้ .อเล็กซ์เลยบอกไปว่าจีน่าไม่สบายมีเรื่องนิดหน่อยด้วย  แต่สัญญาว่าระหว่างที่ไปที่นั่นจะเอางานไปทำแล้วติดต่อกลับมาหาทีมงานเอง .แล้วก็วานให้ผู้จัดการส่วนตัวไปเอาพาสปอร์ตกับเสือ้ผ้าสามสี่ชุดมาให้ .หลังจากวางสายผู้จัดการแล้วก็โทรหาซอนน่าที่อเมริกาวานให้ไปรับตามเวลาที่บอก  พร้อมกับเล่าเรื่องคร่าวๆให้ฟัง .ก่อนจะวางสาย  ซอนน่าพูดขึ้นมาว่า “อเล็กซ์ . .ฝากดูแลจีน่าด้วยนะ”   อเล็กซ์จัดเก็บข้าวของๆจีน่าทุกอย่างลงกระเป๋าเรียบร้อยก็พอดีกับที่ผู้จัดการโทรมาว่าขับรถมาถึงแล้ว .อเล็กซ์เดินไปนั่งขอบเตียงแล้วปลุกจีน่าที่นอนอยู่ให้ลุกขึ้นมา จีน่าตื่นขึ้นมาด้วยอาการสลึมสลือ อเล็กซ์ค่อยๆประคองใบหน้าที่จ้องมองมาด้วยสายตาที่อ่อนล้าให้มองตรงมายังที่เขาพร้อมกับพูดว่า “เดี๋ยวจีน่าลงไป check out ข้างล่างนะ .แล้วคืนนี้เราจะกลับอเมริกาด้วยกัน” สายตาที่มองมาที่อเล็กซ์ตอนนี้ไม่มีกำแพงหนาที่จีน่าสร้างปิดกั้นมาตลอดอีกต่อไป .สายตาที่เคยพยายามทำเย็นชา เฉยเมย ไม่สนใจนั่นเป็นเพียงเกราะที่จีน่าสร้างขึ้นมา เพื่อไม่ให้ตัวเองต้องเจอกับความผิดหวัง .แต่เวลานี้เธอรู้สึกไม่อยากปิดกั้นอีกต่อไป .เพราะเธอเพิ่งรู้ว่าสิ่งที่ทำลงไปมีแต่ทำลาย และปิดกั้นความรู้สึกตัวเอง  รวมถึงคนที่รักเธอด้วย .เธอไม่อยากทำร้ายใครอีก .ไม่ว่าคำตอบที่จะได้รับจากอเล็กซ์จะเป็นยังไง   เธอก็ยินดีจะรับมัน เพียงแต่จีน่ายังไม่ได้พูดอะไรออกไป .จีน่าพยักหน้ารับในสิ่งที่อเล็กซ์พูด ทั้งคู่ลงลิฟท์มาแล้วอเล็กซ์เป็นคนลากกระเป๋าและถือข้าวของทุกอย่างให้จีน่า .ส่วนจีน่าเองก็เดินไปที่เคาร์เตอร์เพื่อ check out  ก่อนจะถามพนักงานว่าห้องที่โยกี้อยู่ถูก check outออกไปรึยัง  เมื่อพนักงานบอกว่า check outออกไปเรียบร้อยแล้วจีน่าก็ได้แต่ถอนหายใจก่อนจะเดินออกมาขึ้นรถที่จอดเทียบรออยู่ .จีน่านั่งหลับในรถเพราะฤทธิ์ยา  อเล็กซ์เอื้อมมือไปรั้งเธอให้เข้ามานอนพิงที่ไหล่เอาไว้ .ผู้จัดการมองมาทางกระจกหลังถามอเล็กซ์ว่า “จีน่าเป็นอะไรมากไหม  จะให้แวะโรงพยาบาลก่อน รึป่าว  ดูท่าทางไม่ค่อยดีเลย”   อเล็กซ์ตอบเพียงว่า “ไม่หรอก  เธอคงเหนื่อยแล้วก็คงเป็นเพราะฤทธิ์ยาด้วย” วันต่อมาหลังจากที่ถึงสนามบินแล้ว ซอนน่าก็ไปรอรับทั้งอเล็กซ์และจีน่าที่สนามบินแล้วก็ตรงกลับเข้าบ้าน .พอถึงบ้านจีน่าก็เดินกลับเข้าห้องนอน .ซอนน่ามองจีน่าแล้วก็รู้สึกสงสาร  หันมาขอบคุณอเล็กซ์ที่บินมาส่งจิน่าด้วย .อเล็กซ์ถามซอนน่าเกี่ยวกับเรื่องของโยกี้กับจีน่า .หากแต่ซอนน่าได้แต่ถอนหายใจแล้วตอบเพียงว่า “ชั้นเองก็ไม่รู้เหมือนกัน  แต่คิดว่าระหว่างโยกี้กับจีน่าคงจะจบลงแล้วล่ะ”   อเล็กซ์ได้แต่มองไปทางห้องนอนจีน่า .ซอนน่าเห็นแบบนั้นแล้วก็อดไม่ได้ที่จะถามอเล็กซ์ออกมาตรงๆว่า “ถามอะไรหน่อยได้ไหม”   อเล็กซ์หันมามองหน้าซอนน่าก่อนพยักหน้า .หากแต่พอจะถามออกมาจิงๆก็กลับไม่รู้จะเริ่มยังไงเลยถอนหายใจออกมาแล้วพูดว่า “ช่างมันเหอะ” หลังจากที่อเล็กซ์กลับไปแล้ว ซอนน่าเดินไปเคาะประตูห้องจีน่าแล้วก็เดินเข้าไปเห็นจีน่านั่งเหม่อออกไปนอกหน้าต่าง .ซอนน่าเดินเข้ามานั่งลงข้างๆแล้วพูดขึ้นมาว่า “โยกี้เค้าไม่เป็นอะไรหรอก .ให้เวลาเค้าหน่อยนะ .อีกไม่นานโยกี้จะกลับมาเป็นโยกี้คนเดิม กลับมาเป็นพี่ชายที่ดีของจีน่าอีกครั้ง  หากจีน่ายังต้องการให้เค้าเป็นพี่ชายอยู่” จีน่าหันกลับมามองหน้าซอนน่าด้วยน้ำตาที่ล้นเอ่อออกมา แล้วก็เข้าไปกอดซอนน่า .ซอนน่ากอดปลอบพร้อมพูดว่า “ถึงเวลาที่จีน่าต้องเผชิญความจิงแล้วนะ .จีน่าหนีความรู้สึก และความต้องการภายในใจของจีน่าเองไม่ได้ตลอดหรอก .และโยกี้ก็คงดีใจหากเค้าจะได้เห็นน้องสาวเค้าอีกคนกลับมายิ้ม ร่าเริง สดใส เหมือนก่อน .และไม่ว่าผลจะออกมาเป็นยังไง .เธอก็ยังมีพี่กับโยกี้อยู่ข้างๆเธอเสมอนะ” Flashback โยกี้เดินเข้ามาในบ้านเห็นบ้านข้าวของเละเทะไปหมด เลยถามออกไปว่า “ซอนน่าทำอะไรอยู่หน่ะ  เลอะเทอะไปหมดเลย  เดี๋ยว จีน่ากลับมาก็ตกใจตาย นึกว่าบ้านโดนโจรเข้ามารื้อกันพอดี”   ซอนน่าได้แต่หันไปค้อนให้ก่อนตอบว่า “จัดบ้านอยู่”   โยกี้ได้แต่หัวเราะออกมาอย่างขำๆว่า “พี่ฟังผิดไปป่าว เธอเนี่ยนะจัดบ้าน  หาของไม่เจอมากกว่ามั้ง  เลยมานั่งรื้อหาของ”   ซอนน่าหันกลับมาเท้าเอวพร้อมพูดว่า “พูดมาก  ไหนๆมาก็ดีแล้ว  มาช่วยยกลังนี้ไปหน่อย  สมุดภาพจีน่าทั้งนั้น  เห็นว่ากลับมาจะย้ายเอาไปไว้ที่สตูดิโอ” โยกี้เดินเข้ามาช่วยยกแต่แล้วสมุดที่วางเรียงซ้อนกันไม่ดีก็หล่นลงมา  พอหยิบขึ้นมาก็เห็นรูปที่จีน่าเคยวาดรูปเหมือน ซอนน่าเอาไว้  โยกี้แซวว่า “จีน่านี่ฝีมือดีนะ  วาดคนไม่สวยให้สวยได้”   ซอนน่าหยิบกล่องเปล่าได้ก็คว้างไปทางโยกี้  พร้อมบอกว่า “ก็แล้วใครจะไปสวย น่ารัก อย่างจีน่าของโยกี้ล่ะ”   โยกี้ได้แต่หัวเราะด้วยความชอบใจ  แต่แล้วก็เงียบไปเมื่อเปิดสมุดไปเรื่อยๆก็พบว่ามีแต่รูปของอเล็กซ์เต็มไปหมด  แต่ละภาพวาดลงเส้นได้อย่างละเอียด .โยกี้เลยก้มลงหยิบอีกเล่มขึ้นมาเปิดดูก็เห็นมีการ์ตูนล้อเลียนที่จีน่าวาดตอนไปเที่ยวปีนเขากัน .ส่วนมากเป็นตอนของอเล็กซ์และจีน่าที่อยู่ด้วยกัน คุยเล่นกัน .ส่วนอีกเล่มเป็นภาพที่จีน่าวาดถึงตอนเด็กๆที่เล่นกัน สามคน (โยกี้ ซอนน่า  จีน่า) ในนั้นมีภาพจีน่าขี่หลังโยกี้ ตอนวิ่งแข็งกับซอนน่าแล้วหกล้มด้วย .ซอนน่าเห็นพี่ชายเงียบไปเมื่อดูสมุดภาพพวกนั้น .ซอนน่าเดินเข้ามาแล้วพูดว่า “หากพี่ทำให้เรื่องพวกนี้เป็นอดีตไปได้และไม่มีควาสำคัญอะไรต่อจีน่าได้  พี่ก็จะได้หัวใจจีน่าไปครอง  หากแต่พี่ไม่สามารถทำให้จีน่ามองพี่อย่างผู้ชายคนนึงได้  พี่ก็ต้อง กลับไปเป็นพี่ชายที่แสนดีอย่างเดิม .” โยกี้ยังคงมองภาพเหล่านั้นก่อนถามออกไปว่า “จีน่ายังชอบอเล็กซ์อยู่ใช่ไหม” ซอนน่ามองโยกี้ด้วยความรู้สึกสงสารขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก  เลยตอบไปเพียงแต่ว่า “แล้วโยกี้คิดว่า จีน่ายอมรับงานนอกเวลา ทั้งๆที่งานประจำรัดตัวขนาดนั้นเพราะอะไรหล่ะ”   โยกี้วางสมุดพวกนั้นลงแล้วเดินหยิบกุญแจรถพร้อมพูดว่า “พี่จะไปไต้หวัน” พูดจบก็เดินออกไป จบ Flashback >>> จบตอนที่ 3 <<< จากคุณ : kaychen - [ 3 ธ.ค. 48 12:52:19 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เหมือนบทละครเลยอะ ไปเร็วๆ จากคุณ : scottie - [ 3 ธ.ค. 48 22:52:17 ]

ความคิดเห็นที่ 7 scottie -- ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ...ว่าแต่อ่านแล้วเหมือนบทละครเหรอ เหอๆๆ จากคุณ : kaychen - [ 4 ธ.ค. 48 07:48:37 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ตอนที่ 4 วันต่อมาอเล็กซ์มาหาจีน่าที่บ้านหากแต่ซอนน่าบอกว่าจีน่าออกไปสตูดิโอแต่เช้าแล้ว .และหลังจากอเล็กซ์กลับไปโยกี้ก็โทรมาหาซอนน่า “ซอนน่านี่พี่เองนะ” เสียงโยกี้พูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนแรง . “อืม กลับมาแล้ว อเล็กซ์พามาส่งหน่ะ .(พอได้ยินเสียงพี่ชายเงียบไปก็พูดว่า) โยกี้ .จีน่าเค้าเสียใจมากเลยนะ .และชั้นก็รู้ว่าโยกี้ก็เสียใจ  แต่ว่าอย่าให้ทุกอย่างมันยุ่งยากไปกว่านี้เลย”   โยกี้ได้แต่ตอบมาว่า “แล้วจะโทรมาใหม่นะ” จีน่านั่งทำงานที่ค้างอยู่ตั้งแต่เช้า .แต่แล้วก็ได้ยินเสียงกดกริ่งหน้าห้องก็เลยเดินไปเปิดดูว่าใครมา .จีน่าก็นิ่งเงียบไปนานเพราะไม่แน่ใจว่าคนที่มาจะเป็นใคร .แต่แล้วก็ตัดสินใจเปิดประตูออกเห็นอเล็กซ์ยิ้มให้พร้อมชูอาหารที่ซื้อมาเต็มสองมือ แล้วพูดว่า “กองทัพต้องเดินด้วยท้องนะ .ขอเข้าไปได้ไหม”   จีน่าออกจะงงๆเพราะคิดว่าอเล็กซ์คงกลับไปตั้งแต่เมื่อวานหลังจากที่มาส่งแล้ว แต่ก็เบี่ยงตัวหลบให้อเล็กซ์เข้ามาข้างใน อเล็กซ์มองเห็นจีน่าทำท่างงๆก็มองแล้วยิ้มพร้อมกับพูดว่า “ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ”   จีน่าเหมือนเพิ่งได้สติถามกลับไปว่า “ทำไมยังอยู่ที่นี่ล่ะ .ไม่ได้กลับไต้หวันไปแล้วหรอกเหรอ” อเล็กซ์ไม่ตอบอะไรแค่จัดการหยิบอาหารต่างๆออกมาวางเรียง แล้วเดินไปดันหลังให้จีน่ามานั่งกิน ระหว่างที่กินจีน่าก็เหลือบมองอเล็กซ์เป็นระยะๆ จนอเล็กซ์ที่นั่งกินอยู่ตอ้งพูดออกมาว่า “อย่ามองตอนกินแบบนี้ได้ไหม  มันเขินๆยังไงไม่รู้เวลาโดนจ้องตอนกินเนี่ย”   จีน่าเลยนั่งหันไปทางอื่นแล้วถามว่า “งานยังไม่เสร็จดีไม่ใช่เหรอ .มาแบบนี้ผู้จัดการอเล็กซ์คงได้แต่นั่งกุมขมับแน่ๆ”   “ไม่หรอก ตอนนี้คงไม่นั่งกุมขมับหรอก  แต่คงหน้ามืดนอนให้น้ำเกลืออยู่หน่ะ” ^^ จีน่าหันมามองหน้าแล้วทำหน้าเหวอหน่อยๆ ก่อนตัดสินใจพูดออกมาว่า “ ขอโทษนะ  แล้วก็ขอบคุณมาก  สำหรับทุกเรื่อง”   อเล็กซ์ยิ้มแล้วพูดว่า “ตั้งแต่รู้จักจิน่ามา .ทำไมจีน่าชอบเอาแต่ขอโทษผมจัง .จีน่าไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย ไม่เห็นต้องขอโทษผมเลย” จีน่าถอนหายใจออกมาเฮือกก่อนตอบว่า “ก็นั่นแหละ .ก็แค่อยากขอโทษแล้วก็ขอบคุณ  มันก็เท่านั้น” .จีน่ามองอาหารที่เหลือบนโต๊ะแล้วก็มองหน้าอเล็กซ์ก่อนพูดว่า “เอากลับไปบ้างเหอะ .ชั้นกินคนเดียวไม่หมดหรอก .ตู้เย็นที่นี่เล็กเก็บไม่พอแน่ๆ” "เก็บเอาไว้ตอนกลางคืนดึกๆเวลาทำงานแล้วหิวๆก็เอาเข้าไมโครเวฟกินต่อได้ แต่ทางที่ดีอย่านอนค้างที่นี่จะดีกว่า  อยู่คนเดียวแบบนี้มันอันตราย" “เข้าใจแล้ว  เดี๋ยวนี้ก็ไม่ได้นอนค้างเท่าไหร่แล้ว หากซอนน่าไม่มาค้างด้วย”   อเล็กซ์มองเวลาแล้วพูดว่า “ผมต้องไปแล้วล่ะ มีงานต้องไปเคลียร์เหมือนกัน” จีน่าเดินมาส่งที่ประตูแล้วก็ขอบคุณไปอีกครั้งก่อนกลับเข้ามนั่งทำงานต่อ วันต่อๆมาอเล็กซ์มักแวะมาหาจีน่าที่บ้าน ไม่ก็สตูดิโอเพื่อแวะไปกินข้าวเช้าด้วยทุกเช้า วันนี้ก็เหมือนเคยอเล็กซ์มาหาที่สตูดิโอแล้วชวนไปกินอาหารจีนร้านเดิมที่เคยไปกินกัน .จนทำให้จีน่าออกจะแปลกใจจนต้องถามอเล็กซ์ออกไปว่า “จะกลับไต้หวันวันไหน .ชั้นจะนั่งกลับไปส่ง”   คำถามนั่นทำเอาอเล็กซ์ที่ซดน้ำแกงอยู่แทบจะสำลักออกมา แล้วมองหน้าคนถาม พร้อมถามกับไปว่า “รำคาญเหรอ ที่มานั่งกินมือ้เช้าด้วยกันทุกวัน  ถ้าไม่ชอบผมจะไม่มาอีก”   จีน่าใจหายวาบไปกับคำพูดนั้นก่อนตอบไปว่า “ไม่ใช่อย่างนั้น” พูดไม่ทันจบก็โดนอเล็กซ์แทรกขึ้นมาว่า “ถ้าไม่ใช่แบบนั้นก็ดี เพราะผมชอบมานั่งทานข้าวกับจิน่าแบบนี้ทุกเช้า .ว่าแต่แล้วทำไมถึงถามแบบนั้น”   จีน่าเลยตอบกลับอย่างทีเล่นทีจิงว่า “ก็นึกว่าที่ไม่กลับไปไต้หวันเพราะนั่งกลับคนเดียวไม่ได้หน่ะสิ”   อเล็กซ์พยักหน้าทำท่าว่าเข้าใจก่อนพูดว่า “อืม .ก็จิงอ่ะนะที่ว่าไม่มีคนนั่งกลับด้วย .ว่าแต่จีน่าจะนั่งไปส่งผมกลับงั้นเหรอ .ผมว่าคงไม่ดีแน่ .เพราะผมคงต้องนั่งย้อนกลับมาส่งจิน่าอีกที”   จีน่าทำหน้างงเข้าไปใหญ่ ก่อนตอบว่า “แล้วจะทำเรื่องให้ทันยุ่งยากทำไม  ชั้นไปส่งอเล็กซ์แล้ว ชั้นกลับของชั้นเองได้ ชั้นไม่ขี้เหงาขนาดนั่งกลับคนเดียวไม่ได้หรอกนะ .ตอนไปไต้หวันชั้นก็ไปคนเดียว”   ได้ยินแบบนั้นแล้วอเล็กซ์ยิ้มแล้วก็พยายามกลั้นหัวเราะเพราะคิดถึงคำพูดที่ซอนน่าพูดเปรยๆเอาไว้ว่า “จีน่าหน่ะเป็นเด็กฉลาด แต่ฉลาดเฉพาะวิชาการเท่านั้นนะ  เรื่องความรักหน่ะ จิน่าโง่สนิทเลย”   จีน่ามองหน้าคนที่พยายามกลั้นหัวเราะอยู่แล้วพูดว่า “เป็นอะไร  ที่ชั้นพูดไปมีอะไรน่าขำ”   อเล็กซ์ได้แต่ตอบไปว่า “เปล่าๆ ไม่ได้ขำที่จีน่าพูด  แต่ คิดรื่องอื่นด้วยพอดี ก็เลยขำๆหน่ะ” หลังจากที่ทานอาหารกันเสร็จ อเล็กซ์เดินกลับมาส่งจีน่าที่หน้าห้องแล้วพูดว่า “พรุ่งนี้ผมจะกลับไต้หวันล่ะนะ” หากคนฟังอย่างจีนาถึงกับหน้าเสีย เพราะคิดว่าเป็นเพราะเธอพูดแบบนั้นไป ทำให้อเล็กซ์คิดกลับไต้หวัน .และเหมือนอเล็กซ์จะอ่านสีหน้านั้นออก .อเล็กซ์ยิ้มแล้วพูดว่า “ที่กลับไม่ใช่เพราะจีน่าไล่ให้กลับหรอกนะ  แต่ว่ามานี่ได้เกือบอาทิตย์แล้ว  คงต้องกลับไปก่อนที่ผู้จัดการผมจะบ้าตาย”   จีน่ามองอเล็กซ์อยู่สักพักเหมือนกำลังตัดสินใจอะไบางอย่าง .เธอกำลังคิดว่า .นี่เป็นโอกาสสุดท้ายสำหรับเธอรึป่าวที่จะบอกความรู้สึกที่เก็บลึกอยู่ในใจมานาน .หากแต่ความไม่มั่นใจทำให้เธอได้แต่ยิ้มแล้วพูดเพียงแค่ว่า “ขอบคุณมากสำหรับทุกอย่าง  ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพนะ”   อเล็กซ์เองก็นิ่งเงียบไปเหมือนคิดอะไร แต่ก็ได้แต่ยิ้มก่อนหันหลังกลับเดินลงบันได .จีน่าไขประตูห้องเปิดเดินเข้าไป และเมื่อกำลังจะปิดประตู .อเล็กซ์ที่อยู่ๆก็เหมือตัดสินใจอะไรได้หันกลับมาเอามือจับประตูที่กำลังจะถูกปิดเอาไว้แล้วใช้อีกมือข้างดันกรอบประตูก่อนที่จะก้มลงจูบที่ริมฝีปากจีน่าอย่างรวดเร็ว . จากคุณ : kaychen - [ 4 ธ.ค. 48 07:55:23 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ริมฝีปากบางที่นุ่มนวลและอบอุ่นทำให้อเล็กซ์อ้อยอิ่งอยู่นานกว่าจะยอมปล่อยให้ริมฝีปากบางสวยนั้นเป็นอิสระ .จีน่ายืนอึ้งไปนิดก่อนจะค่อยๆเงยหน้ามองอเล็กซ์ที่มองมาอยู่ก่อนแล้ว .อเล็กซ์ยิ้มให้ก่อนจะก้มลงไปจูบที่ริมฝีปากนั่นอีกที พอถอนริมฝีปากออกแล้วก็พูดพร้อมจ้องหน้าอยู่ใกล้ๆ ขนาดรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆของกันและกันว่า “แล้วผมจะโทรมา .ดูแลตัวเองดีๆนะ” จีน่ามองอเล็กซ์เดินลงบันไดไปจนลับตาก็ยังคงหาเสียงตัวเองไม่เจอ .นิ่งเงียบราวก็ว่า หากเธอส่งเสียงออกไปแม้แต่นิดเดียว .เธอจะต้องตื่นและหลุดออกจากความฝันนี้แน่ๆ หากแต่เย็น2วันถัดมาการโทรมาของใครบางคนกลายเป็นเครื่องยืนยันว่าเหตุการณ์วันนั้น ไม่ใช่ความฝัน .แต่จีน่าก็ยังไม่แน่ใจกับสิ่งที่อเล็กซ์ทำลงไปนัก  เพราะจีน่าไม่เคยคิดว่าอเล็กซ์เองก็มีใจกับเธอเหมือนกัน หลายอาทิตย์ผ่านไป .ช่วงเย็นของฤดูใบไม้ร่วงที่กำลังจะเข้าฤดูหนาว .ทำให้อากาศภายนอกที่ปกติเย็นอยู่แล้ว เย็นขึ้นไปอีกทำให้จิน่าปฏิเสธที่จะไปกินเบียร์กับเพื่อนๆต่อหลังจากทานอาหารเย็นกันเสร็จ .จิน่ากลับเข้ามาที่บ้านเห็นบ้านมืดๆก็รู้ได้ทันทีว่าซอนน่าคงออกไปกับฟรองค์ .ชายหนุ่มลูกครึ่งฝรั่งเศสอเมริกันเพื่อนร่วมงานที่หอศิลป์ที่ตอนนี้กลายมาคนรู้ใจซอนน่าไปซะแล้ว .จีน่าอบข้าวโพดคั่วแล้วเอามานั่งกินไปดูทีวีไปได้ซักพักก็ต้องเดินไปเปิดประตูเมื่อมีใครบางคนกดกริ่งอยู่หน้าบ้าน .และจีน่าก็ได้แต่ยืนนิ่งค้างเมื่อพบว่าคนที่มายืนอยู่ตรงหน้าเธอในเวลานี้คือ .โยกี้ โยกี้ยืนยิ้มให้อย่างอ่อนโยนอย่างทุกครั้ง พร้อมยื่นLollypop ที่ถูกจัดแทนช่อดอกไม้ มีโบว์ผูกไว้อย่างน่ารักมาให้จีน่าพร้อมกับพูดว่า “ยกโทษให้พี่นะ” เป็นภาษาเกาหลี . จีน่ามองช่อโลลี่ป๊อปแล้วก็เข้าไปกอดโยกี้เอาไว้พร้อมกับพูดตอบเป็นภาษาเกาหลีว่า “ขอโทษ .ขอโทษนะ .ขอโทษจิงๆ” .พอเห็นลูกอมที่โยกี้ยื่นให้  มันทำให้จีน่านึกถึงตอเด็กๆ ช่วงชั้นประถมต้น .จีน่าเป็นลูกคนเดียวไม่มีพี่น้อง  ทำให้จีน่าค่อนข้างเงียบ และมักโดนเพื่อนๆแกล้งอยู่เสมอๆเพราะรูปหน้าและดวงตาสีน้ำตาอ่อนที่ดูยังไงก็ไม่เหมือนคนเกาหลี  นอกจากผิวที่ขาวเนียนเท่านั้น .จนกระทั่งวันนึงจิน่าโดนเพื่อนล้อว่าเป็นมนุษย์ต่างดาว ทำให้จีน่าร้องไห้ไม่ยอมกลับบ้าน หนีไปนั่งอยู่หลังสวนของโรงเรียน  และคนที่หาเธอเจอคือโยกี้ .โยกี้เดินมากับซอนน่าพร้อมยื่นลูกอมโลลี่ป๊อปให้แล้วพูดว่า “กินนี่ซะ  แล้วก็อย่าร้องไห้เลยนะจินอา  หลังจากวันนี้เป็นต้นไป  พี่จะเป็นพี่ชายให้จินอาเอง  แล้วก็จะไม่ให้ใครมารังแกจินอาด้วย”   หลังจากนั้นเวลามีเพื่อนใครเข้ามาแกล้งก็มักจะโดนโยกี้ไม่ก็ซอนน่า เดินเข้ามาข่มไม่ก็ไล่ตะเพิดไป โยกี้รับรู้ได้ถึงเสียงที่สั่นและเมื่อเห็นน้ำตาที่เอ่อคลอเต็มทั้งสองดวงตาโตคู่สวยแล้วก็ได้แต่เอามือค่อยปาดน้ำตาออกให้ แล้วพูดว่า “พี่จะทำตามสัญญาที่พี่เคยให้ไว้ว่า พี่จะเป็นพี่ชายให้จีน่าเอง .ทุกอย่างจะยังคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง”   จีน่ายิ่งน้ำตาไหลเอ่อล้นออกมา แล้วก้พยายามคุมไม่ให้เสียงสั่นก่อนพูดว่า “โช ยุน โฮ  จะเป็นพี่ชายของ พาร์ค จิน อา ตลอดไป” .โยกี้ดึงจีน่าเข้ามากอดอีกครั้งพร้อมพูดว่า “ขอบคุณมากนะ  ขอบคุณที่ให้พี่ได้กลับไปเป็นพี่จีน่าอีกครั้ง” จากคุณ : kaychen - [ 4 ธ.ค. 48 07:58:19 ]

ความคิดเห็นที่ 10 แวะเข้ามาตามอีกรอบ เห็นด้วยกับพี่ scottie ล่ะ จากคุณ : เปียร์รุส - [ 4 ธ.ค. 48 08:51:44 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เปียร์รุส - - ขอบคุณที่เข้ามาติดตามอ่านค่ะ ---------------------------------------------------------------- ตอนที่ 5 หลายเดือนที่ผ่านมา อเล็กซ์อีเมลไม่ก็โทรศัพท์มาหาจีน่าอยู่ตลอด ทำให้จีน่าเริ่มมีความมั่นใจว่า เจอกันครั้งหน้าเธอจะบอกทุกสิ่งที่อยู่ในใจเธอให้อเล็กซ์รับรู้ . ซอนน่ามองเอกสารและจดหมายที่ถูกส่งมาในมืออยู่หลายฉบับหากแต่ต้องสะดุดกับฉบับนึงที่ถูกส่งมาจากเกาหลีและมันก็จ่าหน้ามาถึงจีน่า .จีน่าเดินออกมาเห็นซอนน่าทำท่าเหมือนกังวลอะไรอยู่ก็เดินมาถาม “เป็นอะไรไป  สีหน้าดูกังวลจัง  ดูอะไรอยู่เหรอ” พอมองไปที่จดหมายที่ซอนน่าถืออยู่ก็พอเข้าใจ .เพราะนั่นมันเป็นจดหมายที่ส่งมาจากเกาหลี และคาดว่าเป็นของทางบ้านส่งมาซอนน่าคงกลัวเธอคิดมากกับเรื่องที่ผ่านมาถึงได้ทำท่าแบบนั้น .จีน่ายิ้มแล้วดึงซองจดหมายมาจากมือซอนน่าแล้วพูดว่า “ไม่ได้จดหมายจากที่บ้านมาซะนาน อ่านหน่อยก็ดีนะ จะทดสอบตัวเองว่าลืมภาษาเกาหลีไปบ้างรึยัง”   ซอนน่ามองมาทางจีน่าแล้วถามว่า“ไม่เป็นไรแน่นะ”   จิน่ายิ้มแล้วขยิบตาให้นิดก่อนตอบว่า “มีซอนน่ากับโยกี้อยู่ข้างจิน่า .ไม่เห็นมีอะไรน่ากลัเลย” พูดจบก็ทำท่าจะแกะหาก ซอนน่าพูดด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์นิดๆว่า “พูดชื่อไม่ครบนี่ เดี๋ยวใครบางคนก็น้อยใจหรอกนะจีน่า เห็นช่วงนี้โทรมาทุกวัน เหมือนกับว่าได้โปรโมชั่นโทรข้ามทวีปฟรีอย่างงั้นแหละ”   จีน่าเงยหน้าขึ้นมาไม่ตอบอะไรได้แต่ยิ้มเขิน แล้วก็ก้มหน้าแกะซองจดหมายออกอ่าน “เป็นยังไงบ้างจินอา  สบายดีไหม  งานหนักมากไหมลูก  ยอดบัญชีที่พ่อโอนเข้าให้อยู่ทุกปี ไม่มีความเคลื่อนไหว เลย  จินอายังโกธรพ่อถึงขนาดแม้แต่เงินพ่อก็ไม่อยากใช้เชียวเหรอ  เรื่องมันก็นานแล้วนะ  พ่ออยากให้จินอากลับมาเยี่ยมพ่อบ้างมาทานข้าวด้วยกันสักมื้อก็ยังดี .แล้วได้เจอแม่บ้างไหม .ยุนโฮกับซอนอาสบายดีไหม .ฝากความคิดถึงๆสองคนนั้นด้วยแล้วก็บอกเค้าว่าขอบคุณมากที่ช่วยดูแลจินอาของพ่ออย่างดี .ตอนนี้ที่บริษัทของเราเปิดทำโครงการใหม่ สร้างสกีรีสอร์ทที่ใหญ่ที่สุดในเกาหลี .พ่ออยากให้จินอากลับมาดู มาเที่ยวเล่น พาเพื่อนๆมาด้วยก็ได้  เพราะพ่อรู้ว่าจินอาชอบเล่นสกี และเล่นได้ดีด้วย อยู่ที่นั่นได้เล่นบ้างรึป่าว .พ่อเขียนแค่นี้ก่อนแล้วกันนะ  หวังว่าจินอาคงจะได้อ่านจดหมายที่พ่อส่งไปให้บ้าง อย่างน้อยก็อยากให้รู้ว่าพ่อยังรักและห่วงอยู่เสมอ .พ่อ”   จีน่าอ่านแล้วก็นั่งอึ้งไป .ซอนน่าเดินเข้ามาหยิบจดหมายมาอ่านต่อ แล้วพูดกับจีน่าว่า “ฉบับแรกในรอบ เก้าปีที่จีน่ายอมเปิดอ่าน .อ่านแบบนี้แล้ว อยากกลับไปอ่านฉบับเก่าๆบ้างไหม?”   จีน่าหันไปมองแล้วก็ลุกขึ้นหยิบจดหมายในมือซอนน่าแล้วเดินเข้าห้องไป .จีน่าเดินไปเปิดกล่องกระดาษที่ข้างในเก็บจดหมายทั้งหมดที่พ่อส่งมา แล้วแกะออกอ่านมันทุกฉบับ พร้อมกับความรู้สึกผิดที่ไม่เคยตอบพ่อเลย .จีน่าเดินออกมานอกห้องในช่วงตอนเย็น เห็นโยกี้นั่งคุยอยู่กับ ซอนน่า .จีน่าเดินเข้าไปหาทั้งสองคนแล้วพูดว่า “จีน่าจะกลับไปเยี่ยมพ่อที่เกาหลี”   ซอนน่ามองหน้าโยกี้ทีก่อนหันไปมองหน้าจีน่าแล้วพูดว่า “ให้พี่ไปเป็นเพื่อนไหม”   จีน่าส่ายหัวช้าๆแล้วตอบว่า “ไม่เป็นไรหรอก  จีน่าไปเองได้” เกาหลี จีน่ากลับมาเกาหลีคราวนี้ดูทุกอย่างมันแปลกใหม่หมดสำหรับเธอ  ตั้งแต่สนามบินที่จากก่อนเคยเป็นสนามบินคิมโป  เดี๋ยวนี้ก็กลายเป็นสนามบินอินชอนไปซะแล้ว ไหนจะถนนหนทางอีก  ดีที่มีคนที่บ้านมารับ ไม่งั้นเธอคงได้ปวดหัวกับถนนหนทางเป็นแน่ .ระหว่างทางที่นั่งรถกลับบ้าน มือถือจีน่าก็ดังขึ้น  พอมองไปที่หน้าจอ จีน่าก็ยิ้มออกมาก่อนกดรับสายแล้วแกล้งพูดฮัลโหลเป็นภาษาเกาหลีเล่นเอาคนที่โทรมาถึงกับอึ้งไปพัก .จีน่าหลุดหัวเราะออกมา ทำให้อเล็กซ์จับได้ว่ากำลังถูกแกล้ง ก็พูดว่า Alex : “นึกว่าโทรผิดซะแล้ว ” Gina : จีน่ายังคงขำที่ได้แกล้งแล้วต่อท้ายไปว่า “ชั้นถึงเกาหลีแล้ว เวลารับสายก็ต้องพูดเป็นเกาหลีสิ” Alex : “งั้นต่อไปก็ช่วยสอนภาษาเกาหลีผมด้วยแล้วกันนะ” Gina : “แล้ววันนี้ไม่ไปซ้อมออกคอนเสิร์ตเหรอ”   Alex : “ซ้อมเสร็จแล้วต่างหาก  ตอนนี้จีน่าไม่ได้อยู่อเมริกานะ อย่านับเวลาผิดสิ”   Gina : เออใช่ ลืมไปเลย Alex : จีน่าจะอยู่เกาหลีนานแค่ไหน Gina : ก็คงราวๆ 2-3อาทิตย์มั้ง กะว่าไหนๆมาทั้งทีแล้วก็เที่ยวด้วยซะเลย .ทำไมเหรอ Alex : หลังจากออกคอนเสิร์ตแล้วผมมีเวลาพักหน่ะ  จะไปหา  แล้วก็ขอฝากตัวกับไกด์ท้องถิ่นซะตอนนี้เลย Gina : ชั้นคงพาเที่ยวไม่ได้หรอก ให้พูดสั่งอาหาร ซื้อของ ต่อราคาได้ แต่พาเที่ยวชมคงไม่ไหว  ที่นี่มันเปลี่ยนไปจากเมื่อ 9 ที่แล้วจนชั้นยังคิดว่า .ถ้าจับชั้นไปปล่อยแล้วให้หาทางกลับบ้านเอง  ชั้นก็คงหลงทางเหมือนกันแหละ Alex : งั้นผมขอเป็นเพื่อนร่วมหลงทางด้วยแล้วกันนะ อ่ะ  เดี๋ยวคงต้องวางสายแล้วล่ะ ผู้จัดการมาเรียกแล้วไว้คุยกันใหม่นะ Gina : อืม โอเค (หลังจากวางสายไปแล้วจีน่าก็นั่งคิดถึงเรื่องที่โยกี้เล่าให้ฟังว่า สมัยก่อนตอนเรียนอเล็กซ์มีผู้หญิงเอเชียและต่างชาติเข้ามาชอบเยอะ  เพราะท่าทางที่เป็นกันเอง ใจดี บวกกับหน้าตาดี  แต่เป็นเพราะอเล็กซ์เป็นเด็กเรียน แถมยังเป็นคนไม่โรแมนติก เลยทำเอาสาวๆหนีหายไปหมด แถมยังมีข่าวว่าเป็นเกย์ด้วย  ผู้หญิงเลยออกห่าง  แต่ว่าตั้งแต่อเล็กซ์รู้จักจีน่า ดูมันเปลี่ยนไปนะ ดูเอาใจใส่ผู้หญิงเป็นมากขึ้นโรแมนติกมากขึ้นกว่าแต่ก่อน อย่างตอนที่นัดกินข้าวกันที่มหาลัยแล้วจีน่าไม่ยอมไป อ้างว่าติดงานหน่ะ นายนั่นเค้าอัดเพลงเอง ดีดเปียโนเพลงที่จีน่าเคยฟังเค้าเล่นเปียโนที่บ้านเค้าแล้วบอกว่าชอบให้จีน่าด้วย  แต่พอไม่เจอก็เอากลับ แล้วบอกว่าจะเป็นคนให้เอง) นึกถึงเรื่องที่โยกี้เล่าให้ฟังแล้ว จีน่าก็ยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว อาทิตย์ถัดมาจีน่าขับรถไปรับอเล็กซ์ที่สนามบินก่อนพาไปพักที่บ้านพักส่วนตัวอีกหลังที่พ่อยกให้ .ระหว่างทางที่จีน่าขับรถอเล็กซ์ถามว่า “ตอนขับมาต้องกางแผนที่ดูไหม” คำถามนี้ทำเอาจีน่าหันมามองค้อนก่อนตอบว่า “ไม่ .แต่ถ้ากลัวต้องมาหลงทางด้วยกันล่ะก็  จะจอดรถให้ลงข้างหน้า แล้วเรียกแท็กซี่ไปเองแล้วกัน”   อเล็กซ์ได้แต่ยิ้มแหะๆก่อนบอกว่าล้อเล่น .อเล็กซ์รู้มาแต่ไหนแต่ไรแล้วว่า จีน่าเป็นเด็กฉลาด ถึงขั้นฉลาดมาก .วิชาไหนที่ใครๆบ่นว่าโหด น่าเบื่อ จิน่าที่ไม่เคยเรียนมาก่อนสามารถเอาหนังสือมานั่งอ่านแล้วสรุปเป็นข้อๆ ไม่ก็เล่าเหมือนเล่าเรื่องอะไรสักอย่างทำให้คนที่ฟังจำได้โดยไม่รู้ตัว .ซอนน่ากับโยกี้เคยพูดเล่นๆว่า ส่งจีน่าไปเรียนคนเดียวแล้วให้กลับมาสอนพวกเรา  ดีไม่ดีเข้าใจกว่าทีอาจารย์สอนด้วยซ้ำ .แล้วกับเพียงแค่เส้นทางถนน  คงไม่ยากเกินที่จีน่าจะจำหรอก .อเล็กซ์นั่งคิดไปได้ไม่เท่าไหร่พอมองออกไปก็เห็นบ้านหลังใหญ่กว้าง อยู่ตรงหน้า  พอเดินลงไปก็พบว่า ทั้งด้านนอกและด้านในตกแต่งไว้อย่างมีสไตล์ มีสระน้ำ และมีห้องออกกำลังกาย .จีน่าเดินนำเข้าไปในบ้านแล้วพาไปที่ห้องที่จัดเตรียมไว้ให้ พร้อมบอกว่า “อยากได้อะไรเพิ่มก็บอกแล้วกันนะ  แล้วจะให้คนหามาให้”   อเล็กซ์ยิ้มพร้อมบอกว่า “ไม่แล้ว  แค่นี้ก็ดีกว่าโรงแรม 5 ดาวเป็นไหนๆแล้ว”   จีน่ายิ้มให้แล้วบอกว่า “งั้นเข้าไปจัดของ ทำเรื่องส่วนตัวให้เรียบร้อยก่อนแล้วกัน  แล้วเดี๋ยวจะพาไปกินมื้อเย็น” อเล็กซ์รับคำก่อนเดินเข้าห้องไป จากคุณ : kaychen - [ วันพ่อแห่งชาติ 08:59:36 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ร้านอาหาร Gina : กินได้ไหม Alex : อร่อยดี  ไม่เคยมานั่งกินแบบนี้ ได้บรรยากาศอีกแบบ Gina : ร้านนี้ตอนชั้นอยู่มัธยมต้นมากินกับซอนน่าบ่อยๆ Alex : (อเล็กซ์มองสาวตรงหน้าแล้วเริ่มรู้สึกว่า เธอเริ่มกลับมาสดใสอีกครั้ง เริ่มพูดคุย แล้วก็เริ่มเล่าเรื่องตัวเองมากขึ้น)   Gina : มองอะไร  (จีน่าถามเมื่อเห็นอเล็กซ์มองมาทางเธอแล้วก็ยิ้ม) Alex : ผมชอบเวลาจีน่ายิ้ม  เพราะฉะนั้นช่วยยิ้มบ่อยๆนะ Gina : ชั้นไม่ใช่คนบ้าหนิ ที่จะยิ้มได้ตลอด Alex : ก็ใครว่าให้ยิ้มตลอดล่ะ  ให้ยิ้มเวลาเจอผมต่างห่าง Gina : จีน่าเอาหมูที่ย่างมาวางไว้บนผัก ใส่ข้าว ใส่กระเทียมแล้วก็จับยัดเข้าปากอเล็กซ์  พร้อมพูดว่า “เลิกพูดแล้วก็กินซะ  คนชักเยอะขึ้นเรื่อยๆแล้ว  เดี๋ยวเกิดแฟนคลับมาเจอเข้าล่ะ สนุกสนานเลย” Alex : อเล็กซ์ยิ้มได้ไม่หุบเลยเพราะนอกจากจะมีคนป้อนให้กินแล้ว  ยังได้เห็นอีกมุมนึงของจีน่าที่ไม่เคยเห็นอีกด้วย หลังจากทั้งคู่ขับรถกลับมาถึงบ้านแล้ว จีน่าถามอเล็กซ์ว่า Gina : “พรุ่งนี้อยากไปเที่ยวไหน  หรือว่าอยากเดินซื้อของ”   Alex : “จีน่าล่ะ บอกว่าอยากเที่ยวไม่ใช่เหรอ  จีน่าอยากไปไหนล่ะ  ผมไปได้ทั้งนั้นแหละ”   Gina : จีน่าเลิกคิ้วนิดๆเป็นเชิงถาม “แน่ใจเหรอ” Alex : อเล็กซ์ยิ้มก็พูดว่า“ขออย่าให้เป็นชุมชนมากเกินไปแล้วกัน ผมอยากเที่ยวกับจีน่าแบบสบายๆไม่ต้องห่วงว่าจีน่าจะตกเป็นข่าวด้วย” Gina : จีน่ายิ้มแล้วถามว่า “ อเล็กซ์ชอบเล่นสกีไหม หรือว่าเล่นสโนว์บอร์ดอะไรพวกนี้”   Alex : “ อืมม ก็ดีนะ ผมไม่ได้เล่นสกีมานานแล้ว”   Gina : “งั้นเราไปสกีรีสอร์ทกัน”   Alex : อเล็กซ์มองหน้าอย่างสงสัย “ช่วงนี้มันเป็นช่วงเทศกาลไม่ใช่เหรอคริสต์มาสแบบนี้ ใครๆก็คงไปเที่ยวเล่นกัน  แล้วจะหาที่พักเหรอ”   Gina : “มีอยู่ที่นึงกำลังจะเปิดภายในเดือนนี้ พวกเราไปเล่น ไปอยู่พักได้  รับรองว่าปลอดภัย” Alex : ทำหน้าแปลกใจอยู่นิด  แต่พอเห็นสีหน้าและน้ำเสียงที่มั่นใจแบบนั้นแล้ว  อเล็กซ์ก็ได้แต่พูดว่า“ตกลง  เอาตามนี้แหละ” Gina : อ้อ ถ้าอยากแช่น้ำแร่ เอาเสื้อผ้าไปเผื่อด้วยนะ คืนนั้นจีน่านอนกระสับกระส่ายทั้งคืนเพราะคิดไม่ออกว่าจะสารภาพความในใจกับอเล็กซ์ยังไงก็เลยลงมานั่งที่ริมสระน้ำ .อเล็กซ์เองก็นอนไม่หลับ นั่งดูทีวีได้สักพักก็มองออกไปนอกหน้าต่างเห็นจีน่านั่งเล่นอยู่ริมสระน้ำเลยเดินลงมาหา .จีน่านั่งเอาเท้าแก่วงในน้ำเล่น แล้วก็นั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยจนไม่ได้รู้เลยว่ามีใครบางคนมานั่งอยู่ข้างๆ . จีน่าถอนหายใจเฮือกก่อนทำท่าจะเงยหน้ามองท้องฟ้า  หากแต่ต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อเหลือบเห็นว่ามีใครนั่งอยู่ข้างๆ แล้วนั่นก็เกือบทำเอาเธอหล่นลงไปในสระน้ำหากไม่มีมือที่แข็งแรงดึงตัวเธอเอาไว้ซะก่อน . อเล็กซ์เห็นเข้าแบบนั้น ทั้งขำ ทั้งตกใจที่เห็นจีน่าตกใจขนาดนั้น . ก่อนเอ่ยออกมาว่า  ผมทำให้ตกใจมากเหรอ . จีน่ายังใจหายวืดอยู่ กว่าจะตั้งสติ หายใจเข้าออกช้าๆแล้วค่อยๆตอบออกมาว่า “ก็เล่นมานั่งข้างๆแบบไม่ให้สุ่มเสียงเป็นใครก็ตกใจทั้งนั้นแหละ  ใครจะคิดว่าอยู่ๆมีคนมานั่งอยู่ข้างๆด้วยแบบนี้”   อเล็กซ์กลั้นหัวเราะก่อนจะพยายามทำให้เสียงเป็นปกติว่า “ข้างนอกอากาศเย็นขึ้นเรื่อยๆแล้วด้วยใส่เสื้อแค่นี้ไม่หนาวหรอ  แถมยังนั่งเอาขาแกว่งน้ำเล่นอีก  เดี๋ยวก็ไม่สบายกันพอดี นี่มันฤดูใบไม้ร่วงจะเข้าฤดูหนาวไม่ใช่ฤดูร้อนนะจีน่า ระหว่างที่พูดก็ถอดเสื้อคลุมตัวนอกคลุมให้จีน่าที่ใส่เพียงแค่เสื้อแขนยาวบางๆ กับกางเกงขายาวที่ถูกพับขึ้น ว่าแต่ผมมานั่งได้พักนึงแล้ว  ไม่รู้สึกตัวเลยเหรอ  คิดอะไรอยู่” จีน่าถอนใจออกมาแล้วก็ทำหน้าครุ่นคิดมองเหม่อออกไปแล้วก็พูดเหมือนคนละเมอออกมาว่า “คิดอยู่ว่าจะสารภาพรักกับอเล็กซ์ยังไงดี”   อเล็กซ์นิ่งอึ้งไป .พอจีน่าหันมามองคนที่นั่งเงียบไปแล้วมองหน้าเธอด้วยสีหน้าแปลกๆ .จีน่าเริ่มเอะใจ แล้วก็ กลั้นใจถามออกไปว่า “เมื่อกี้ .ชั้น .พูดออกเสียงไปเหรอ”   อเล็กซ์พยักหน้ารับช้าๆ .จีน่ากลืนน้ำลายอย่างยาลำบากแล้วพอเห็นอเล็กซ์นิ่งเงียบไปก็ได้แต่ยิ้มเจื่อนๆก่อนพูดว่า “ชั้นล้อเล่นหน่ะ .นี่ก็ดึกแล้วไปนอนดีกว่า .อเล็กซ์ก็อย่านอนดึกนะ  พรุ่งนี้เราจะออกกันแต่เช้า” พูดจบก็ลุกขึ้นยืนหากแต่มือคนที่ยังนั่งอยู่จับมือจีน่าเอาไว้ ไม่ให้เธอเดินไปแล้วอเล็กซ์ก็ลุกขึ้นยืนตามพร้อมกับดึงกับจีน่าเข้ามากอดเอาไว้แล้วพูดว่า “แต่ผมไม่อยากให้เรื่องที่จีน่าพูดเมื่อกี้เป็นเรื่องล้อเล่น  ผมอยากให้มันเป็นเรื่องจิง” จีน่าดันตัวออกมามองหน้าอเล็กซ์อย่างงงงันก่อนถามกลับไปว่า “นี่ .กำลังแกล้งชั้นกลับอยู่ใช่ไหม  ที่เมื่อกี้ชั้นพูดออกไปแบบนั้น” อเล็กซ์ยิ้มแล้วสวมกอดจีน่าอีกครั้งแล้วพูดว่า “หากเรื่องที่จีน่าพูดเมื่อกี้เป็นเรื่องล้อเล่น ก็ไม่เป็นไร แต่ที่ผมบอกไปหน่ะ ผมพูดจิงๆไม่ได้แกล้ง” จีน่ายืนให้อเล็กซ์กอดนิ่งๆจนอเล็กซ์เอ่ยถามว่า “จะไม่ตอบอะไรผมหน่อยเหรอ  กอดผมตอบหน่อยก็ยังดี  อย่างน้อยมันก็ทำให้ผมมั่นใจขึ้นมาว่าเราใจตรงกัน”   จีน่าที่ยืนนิ่งๆค่อยๆเลื่อนแขนขึ้นมาสวมกอดอเล็กซ์เอาไว้ อเล็กซ์เองก็กระชับอ้อมกอดให้แน่นกว่าเดิมแล้วก็พูดว่า “ขอบคุณนะ” ทั้งคู่ยืนกอดกันอยู่ได้สักพักอเล็กซ์ก็ดันตัวออกมาแล้วก้มมองหน้าจีน่าแล้วพูดว่า “ดึกแล้วล่ะ  นอนเถอะ ” พูดจบก็จับมือจีน่าแล้วเดินเข้าไปในตัวบ้านแล้วทั้งคู่ก็มายืนหยุดที่หน้าห้องนอนจีน่าที่อยู่ตรงข้ามกับห้องอเล็กซ์ แต่เยื้องออกจากกันเล็กน้อย .จีน่ายิ้มแล้วพูดว่า “กู๊ดไนท์”  แล้วก็หันหลังกลับไปจะเปิดประตูเข้าไปหากแต่อเล็กซ์รั้งแขนเอาไว้ ทำให้จีน่าต้องหันกลับมาอีกรอบ .อเล็กซ์ยิ้มแล้วก็ประทับริมฝีปากลงที่กลางหน้าผากนูนสวยของจีน่า แล้วพูดว่า “กู๊ดไนท์”  จีน่ายิ้มแล้วก็มองอเล็กซ์เดินหันกลับเข้าห้องไป >>>> จบตอนที่ 5 <<<< แก้ไขเมื่อ 05 ธ.ค. 48 15:24:11 จากคุณ : kaychen - [ วันพ่อแห่งชาติ 15:21:47 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ตอนที่ 6 เช้าวันรุ่งขึ้นจีน่าลุกขึ้นมาจากที่นอนอย่างคนหมดสภาพ นั่นเป็นเพราะเมื่อคืนนอนไม่หลับ .ก็ทุกถ้อยคำที่อเล็กซ์พูดมันวนเวียนอยู่ในหัว ทำเอาดีใจจนนอนไม่ได้ .ผิดจากอเล็กซ์ที่ตื่นขึ้นมาด้วยสีหน้าที่สดชื่น แล้วก็สายตาที่แสดงออกถึงความรู้สึกในใจที่ฉายชัดออกมาจากดวงตา .ทำเอาจีน่ารู้สึกเขินเมื่อบังเอิญเปิดประตูออกจากห้องพร้อมกันแล้วเจอกันในตอนเช้า ทั้งคู่เดินลงมาด้วยกันจากชั้นสอง แล้วก็พบว่าบนโต๊ะอาหารถูกจัดเตรียมวางอาหารแบบ American breakfast .อเล็กซ์หันมามองหน้าจีน่าเป็นเชิงถามว่าจีน่าเป็นคนทำหรือ .หากจีน่าก็สั่นหัวแล้วพูดว่า “พ่อคงส่งแม่บ้านมาเตรียมไว้ให้น่ะค่ะ” อเล็กซ์เดินเข้าไปโอบจีน่าจากทางด้านหลังแล้วเอาคางวางบนบ่าจีน่าก่อนบอกว่า “แต่จิงๆแล้วผมอยากทานฝีมือจีน่ามากกว่า” จีน่าไม่กล้าหันหน้าไปทางอเล็กซ์เพราะรู้สึกถึงว่าหน้าตัวเองตอนนี้มันร้อนฉ่า และมันต้องแดงแน่ๆ .จีน่าเลยหันไปอีกทางก่อนตอบว่า “ไว้คราวหน้าแล้วกัน” “แล้วจีน่าหันไปทางด้านนั้นทำไม ด้านนั้นไม่มีผมอยู่สักหน่อย” .จีน่าพยายามตั้งสติแล้วก็ค่อยๆหันมายิ้มแล้วพูดว่า “ชั้นหิวแล้วล่ะ  ทานอาหารกันเถอะ” พูดจบก็รีบดันตัวเองออกมาจากตัวอเล็กซ์แล้วเดินไปนั่งอย่ารวดเร็ว .นั่นทำเอาอเล็กซ์แทบเก็บยิ้มไม่อยู่ หลังจากทานข้าวเสร็จจีน่าก็ถามอเล็กซ์ว่า “อยากไปอุทยานแห่งชาติด้วยไหม  เมื่อคืนชั้นดูข่าว  ใบไม้ยังสวยอยู่เลย” “แล้วรีสอร์ทหล่ะยังจะไปอยู่ไหม?”   จีน่าทำหน้าคิดคำนวนเส้นทางอยู่นิดก่อนตอบว่า “เราไปอุทยานกันก่อนดีกว่า แล้วค่อยกลับขึ้นมาที่รีสอร์ทพักกัน .ดีกว่าไหม” อเล็กซ์พยักหน้ารับก่อนเดินไปช่วยจีน่าถือกระเป๋าเสื้อผ้าแล้วเดินไปเก็บที่รถ .จีน่าขับรถจากโซลซึ่งเป็นเมืองหลวงของเกาหลีมุ่งหน้าขึ้นทางด่วนไปอุทยานแห่งชาติแนจังซานซึ่งตั้งอยู่ทางตะวันตกเฉียงใต้ของเกาหลีใต้ใช้เวลาประมาณ 3 ชั่วโมงกว่าๆ 4 ชั่วโมง .ระหว่างทางที่ขับอเล็กซ์ชวนจีน่าคุยด้วยตลอดทาง หรือบางทีก็สลับเป็นคนขับเอง แล้วให้จีน่าเป็นคนบอกทาง .จนกระทั่งมาถึงที่อุทยานแล้ว อเล็กซ์ก็ได้แต่ยิ้ม เพราะเห็นจีน่ามองไปรอบๆแล้วก็ยิ้มอย่างดีใจที่ได้มา ดูท่าทางจีน่าออกจะตื่นเต้นอยู่ไม่น้อยกับการกลับมาเที่ยวบ้านเกิดอีกครั้ง  ในช่วงกลางฤดูใบไม้ร่วงที่สวยงามแบบนี้ . อเล็กซ์หยิบกล้องขึ้นมาถ่ายจีน่าตอนเผลอไว้ได้หลายรูปก่อนที่จีน่าจะรู้สึกตัว .จีน่าหันมายิ้มแล้วบอกว่า “เลิกถ่ายได้แล้ว ถ่ายทำไมตอนเผลอ ไม่สวยเลยสักนิด .เดินผ่านอุโมงต้นเมเปิ้ลนี่ไปก็จะเจอวัด .ไปแวะดูกันนะ” อเล็กซ์ยิ้มแล้วเดินมาจับมือพากันเดินไปด้วยกันพลางชำเลืองสาวที่อยู่ข้างกายที่มองดูโน่นนี่อย่างชอบใจ .อเล็กซ์บอกกับตัวเองว่า .ข้างๆเขานี่แหละสวยสุด แล้ว ทั้งคู่เดินไปถ่ายรูปกันไปอย่างสนุกสนาน เดินเที่ยวเล่นจนถึงบ่าย4 กว่าๆ ก็ขับกลับขึ้นไปที่สกีรีสอร์ทที่อยู่ไม่ห่างจากโซลเท่าไหร่ .แต่กว่าจะแวะทานข้าว เดินดูโน่นนี่อีกนิดหน่อยก็ทำเอาคนทั้งคู่มาถึงที่รีสอร์ทตอนเกือบ 5ทุ่ม .จีน่าจัดการเอากุญแจไขเข้าบ้านพักก่อนเอาของวางลงที่พื้นแล้วลงไปนอนอย่างคนหมดแรงบนโซฟา .อเล็กซ์มองเห็นแล้วก็เดินเข้ามา จีน่าก็เลยลุกขึ้นมานั่งแบ่งที่ให้อเล็กซ์ได้นั่งด้วย .อเล็กซ์เอามือเกลี่ยผมของจีน่าทัดหูให้ไม่ให้หล่นมาปรกหน้า แล้วพูดว่า “ขอโทษนะที่ต้องให้จีน่ามาเหนื่อยพาผมเที่ยวแบบนี้” .จีน่าส่ายหน้าแล้วตอบว่า “ไม่หรอก .ไม่เหนื่อยเลย .สนุกดีออก . ไม่ได้เที่ยวแบบนี้มานานแล้ว” อเล็กซ์มองจีน่าแล้วก็อดไม่ได้ที่จะเอามือรั้งที่ท้ายทอยจีน่าเข้ามาใกล้แล้วกดริมฝีปากลงไปที่ริมฝีปากบางสวยที่อยู่ตรงหน้านี้ .เมื่ออเล็กซ์ถอนริมฝีปากออก จีน่าก็มองอเล็กซ์พร้อมพูดว่า “ออกไปเดินเล่นกัน”  อเล็กซ์ทำหน้าเป็นเชิงถามว่ายังจะไหวเหรอ .จีน่ายิ้มแล้วบอกว่า “ออกไปเดินดูบรรยากาศข้างนอกตอนกลางคืนไง .ไปกันนะ” พูดจบจีน่าก็ดึงมืออเล็กซ์ให้ลุกตามออกมา .พอเดินออกมาแล้วอเล็กซ์ก็ต้องยอมรับว่า ไม่เสียแรงที่เดินออกมาจิงๆ เพราะด้านนอกถูกตกแต่งไฟไว้อย่างสวยงามต้อนรับเทศกาลในเดือนหน้า .คิดได้ไม่เท่าไหร่ก็ต้องสะดุ้งเมื่อเจอโดนของเย็นๆแข็งๆปาเข้าให้ที่หลัง .พอหันไปก็ เห็นจีน่าถือหิมะที่ปั้นเป็นลูกบอลเอาไว้ทั้งสองมือ แล้วก็หัวเราะอย่างสนุกสนานกับความแม่นในการปาของเธอ .อเล็กซ์เลยก้มลงไปกอบโกยหิมะแล้วก็ปั้นปาจีน่ากลับคืน .อเล็กซ์วิ่งไล่ปาหิมะจีน่าจนหิมะในมือหมดก็วิ่งไล่จับตัวจีน่าได้ แล้วทั้งคู่ก็ล้มลงที่พื้นหิมะด้วยกัน .จีน่าล้มนอนลงไปแล้วก็ถูกอเล็กซ์ล้มนอนทับลงมาอยู่ด้านบน .จีน่าหัวเราะอย่างสนุกสนาน แล้วก็หอบเพราะความเหนื่อย .อเล็กซ์เองก็หายใจหอบเพราะไม่ได้เล่นแบบนี้มานานมากแล้วเหมือนกัน . แต่แล้วพออเล็กซ์ก้มลงมอง จีน่าที่นอนยิ้มอย่างสดใสอยู่พร้อมกับหอบอยู่เล็กน้อย .อเล็กซ์ก็ค่อยๆก้มลงจูบจีน่าอย่างดูดดื่ม จีน่าเองก็จูบตอบรับพร้อมกับเอามือทั้งสองข้างคล้องคออเล็กซ์เอาไว้ .พออเล็กซ์ถอนริมฝีปากออกมาก็กอดจีน่าไว้แน่นๆทีก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นแล้วดึงจีน่าให้ลุกขึ้นตาม .แล้วทั้งคู่ก็เดินจูงมือกลับเข้าบ้านพักกัน พอกลับมาถึงบ้านจีน่าก็หยิบกระเป๋าแล้วหันมายื่นกุญแจห้องให้แล้วบอกอเล็กซ์ว่า “ห้องอยู่ทางนี้” อเล็กซ์รับกุญแจมาแล้วก็เดินตามจีน่าที่กำลังจะไขประตูห้องข้างๆ .ขณะที่อเล็กซ์กำลังไขประตูก็ทำท่าเหมือนคิดอะไรสักอย่าง แล้วหันมาทำท่าจะพูดอะไรกับจีน่า .หากแต่จีน่าก็หันกลับมาทำท่าจะพูดอะไรเหมือนกัน .ทั้งคู่เลยต่างอึ้ง .แล้วพอจะพูดก็ดันพูดขึ้นมาพร้อมกันว่า “นอนห้องเดียวกันดีไหม”   อเล็กซ์ปิดล็อคประตูห้องที่เพิ่งไขไปแล้วก็เดินไปหยุดอยู่ที่หน้าจีน่า แล้วก็พูดอีกครั้งว่า “นอนด้วยกันนะ”   จีน่าหลบสายตาที่อเล็กซ์มองมาแล้วก็เปิดประตูห้องเข้าไป ก่อนพูดว่า “ให้อเล็กซ์อาบน้ำก่อนแล้วกันนะ  ชั้นจะจัดของ”อเล็กซ์ก็พยักหน้ารับแล้วก็เดินหายเข้าไปในห้องน้ำ . . จีน่าเดินไปเปิดบานกระจกออกนิดๆเพื่อให้อากาศภายในห้องที่อบอุ่นเกินเพราะฮีตเตอร์ที่พื้นได้ระบายออกไปและรับลมเย็นเข้าแทนที่ให้พอได้สดชื่น .จีน่ายืนสูดรับอากาศอยู่สักพัก อเล็กซ์ก็เดินออกมาจากห้องน้ำแล้วบอกให้จีน่าเข้าไปอาบต่อ .จีน่าเข้าไปเปิดน้ำอุ่นแล้วผสมน้ำมันหอมลงไปนิดๆเพื่อให้กลิ่นของน้ำมันหอมช่วยให้เธอผ่อนคลาย .จีน่านอนลงในอ่างด้วยความเหนื่อยและอ่อนล้า ซึ่งเป็นเพราะจากการที่เธอนอนไม่หลับทั้งคืน ไหนจะยังขับรถมาตลอดทั้งวันอีก .เหนื่อยไม่ใช่เล่นเลยที่ขับรถลงไปทางใต้แล้วขับกลับขึ้นมาด้านเหนือใหม่ .จีน่าแช่น้ำอยู่นานพอสมควร พอจะลุกกลับขึ้นมากลับรู้สึกเหมือนคนหน้ามืด ไม่มีแรง คล้ายจะเป็นลมไปอย่างนั้น .จีน่าเลยหลับตาแล้วเอาแขนวางขอบอ่างก่อนที่จะฟุบหน้าลงที่แขนอย่างอ่อนแรง อเล็กซ์เปิดทีวีดูจนรายการที่ดูจบไปแล้วก็เริ่มสงสัยว่าทำไมจีน่าถึงอาบน้ำนานผิดปกติ .อเล็กซ์เดินไปเคาะประตูหน้าห้องน้ำแล้วถามออกไปว่า “จีน่า .จีน่า .เป็นอะไรรึป่าว”   อเล็กซ์เรียกอย่างนั้นอยู่หลายทีแต่มีมีเสียงจีน่าตอบ .อเล็กซ์เริ่มใจไม่ดีเลยลองหมุนเปิดประตูดู ปรากฏว่าโชคดีที่ไม่ได้ล็อค .พอเปิดเข้าไป สิ่งแรกที่อเล็กซ์รับรู้ได้คืออากาศภายในห้องน้ำ อบอวลไปด้วยกลิ่นหอมของน้ำมันหอม และความอบของไอน้ำอุ่นที่ดูจะมีมากจนเกินไป .อเล็กซ์มองไปเห็นจีน่านอนที่ตัวยังแช่อยู่ในอ่างแต่หน้าฟุบอยู่บนลำแขนตัวเองที่ขอบอ่าง .อเล็กซ์ตกใจรีบเข้าไปเขย่าตัวหวังจะให้จีน่ารู้สึกตัว   หากแต่ก็ไม่ได้ผล . อเล็กซ์รีบคว้าผ้าเช็ดตัวมาวางข้างๆก่อนจะอุ้มจีน่าออกมาจากอ่างน้ำแล้วมาวางไว้บนหน้าขาตัวเอง แล้วเอาผ้าขนหนูซับตัวให้ก่อนที่จะเอาผ้าคลุมตัวจีน่าแล้วอุ้มพาออกมาไว้ที่พื้นที่ถูกจัดให้เป็นที่นอน .อเล็กซ์เดินไปหยิบเสือ้ขนหนูมาใส่ให้จีน่าก่อนที่จะหาผ้าเย็นมาซับหน้าให้  แล้วก็เปิดหน้าบานประตูน้าต่างตรงระเบียงให้กว้างขึ้นเพื่อให้อากาศถ่ายเถเข้ามา จากคุณ : kaychen - [ วันพ่อแห่งชาติ 15:32:19 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เช้าวันรุ่งขึ้น .จีน่าตื่นขึ้นมาด้วยความสดชื่น แล้วเมื่อมองไปข้างๆตัวก็เห็นอเล็กซ์นอนอยู่ใกล้ๆ .ใกล้ขนาดได้ยินเสียงหายใจที่สม่ำเสมอของอเล็กซ์ .จีน่าค่อยๆลุกขึ้นอย่างเบาที่สุดเพื่อไม่ให้คนข้างๆรู้สึกตัว  หากแต่อเล็กซ์เองก็ไวพอกับการเคลื่อนไหวรอบข้าง .อเล็กซ์ลืมตาขึ้นมาเห็นจีน่ามองด้วยสีหน้าที่สดใส  ในขณะเดียวกับที่จีน่าเพิ่งสังเกตตัวเองว่า  ตัวเธอใส่เพียงแค่ชุดเสื้อขนหนูตัวหนาคลุมตัวเธอเอาไว้เท่านั้น .จีน่างงๆไปนิด ก่อนเอ่ยปากถามอเล็กซ์ว่า “เมื่อ .คืนนี้ .เอ่อ .เรา” แล้วจีน่าก็หยุดพูดไปเมื่ออเล็กซ์ลุกขึ้นมานั่งแล้วก็ส่งสายตากรุ้มกริ่มกลับมาให้ พร้อมตอบว่า “เมื่อคืนนี้ .จีน่าน่ารักมากๆเลย” จีน่าเกือบจะเชื่อในสิ่งที่อเล็กซ์อยู่แล้วหากแต่เธอเหมือนจะเริ่มจำได้ลางๆว่า เมื่อคืนเธอรู้สึกเหมือนหมดแรงเอาซะดื้อๆตอนอยู่ในห้องน้ำ  คงเป็นเพราะแช่น้ำอุ่นนานไป .จีน่าเลยขยับตัวเข้ามาใกล้อเล็กซ์พลางพูดไปว่า “เมื่อคืนชั้นจำอะไรไม่ได้เลย .” พูดเสร็จก็ค่อยๆเอามือเลื่อนชุดคลุมอเล็กซ์ให้เห็นไหล่กว้างเปลือยท่อนบน .มองตาอเล็กซ์อย่างหวานเยิ้มก่อนจะค่อยๆเลื่อนตัวเข้ามาใกล้ .อเล็กซ์ทำสีหน้าตกใจที่อยู่ๆจีน่าก็เข้ามาหาแบบนี้ .พอจีน่าเห็นสีหน้าแบบนั้นของอเล็กซ์ ก็หัวเราะร่วนออกมาอย่างขำขันก่อนจะพูดออกมาว่า “เมื่อคืนชั้นคงนอนหลับเป็นตายได้น่ารักมากเลยใช่ไหม” .อเล็กซ์รู้ตัวว่าโดนแกล้งกลับก็ได้แต่เอามือกุมขมับก่อนตอบว่า “ทำให้ผมตกใจแทบแย่เมื่อคืนนี้แล้ว ยังจะมาแกล้งกันแต่เช้าอีกนะ” จีน่ามองหน้าอเล็กซ์แล้วก็อดไม่ได้ที่จะเข้าไปหอมแก้มฟอดใหญ่ทีก่อนจะบอกว่า “ชั้นไม่ได้เป็นคนเริ่มก่อนสักหน่อย .แต่เอาเถอะ .ชั้นจะทำอาหารเช้าทดแทนที่ทำให้ตกใจเรื่องเมื่อคืนแล้วกัน” อเล็กซ์ได้แต่มองจีน่าที่เดินหายออกไป แล้วก็คิดในใจว่า “คงไม่มีใครรู้หรอกว่าเมื่อคืนนี้ช่างเป็นคืนที่ทรมานเค้าจิงๆ ก็หลังจากที่อุ้มร่างเปลือยจีน่าออกมาจากอ่างน้ำอุ่นแล้ว และยิ่งได้นอนใกล้กันขนาดนี้แล้ว .ทำเอาอเล็กซ์รู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง หลับไม่สนิทเอาซะเลย  ” หลังจากทานข้าวเสร็จ  จีน่าชวนอเล็กซ์ออกไปเดินเล่นสักพักก่อนที่จะเล่นสกีกัน .ไปบ่อน้ำแร่ .ไปเดินซื้ออาหารสดที่ตลาดแล้วก็กลับมาที่รีสอร์ทอีกครั้ง .จีน่าจัดของเข้าตู้เย็น แล้วก็เดินมานั่งข้างอเล็กซ์ที่นั่งอยู่ริมระเบียงหน้าห้องนอนพร้อมโน๊ตบุคคอมพิวเตอร์ตัวเก่งที่ติดมาด้วย .จีน่ามองอเล็กซ์ที่นั่งพิมอะไรอยู่ที่หน้าจอแล้วถามว่า “อยากต่อเน็ตไหม เดี๋ยวไปเอาสายเคเบิ้ลมาให้” พูดเสร็จก็ทำท่าจะลุกเดินไปหยิบมาให้ หากแต่อเล็กซ์หันไปรั้งแขนเอาไว้ แล้วดึงให้มานั่งข้างๆอย่างเก่าแล้วบอกว่า “ไม่หรอก เมื่อกี้แค่นึกเนื้อเพลงอะไรออกมาได้ เลยมาพิมลงไว้หน่ะ” จีน่ายิ้ม “เย็นนี้อยากกินอะไร ของสดที่ซื้อมาทำได้ทั้งอาหารเกาหลีแล้วก็อาหารฝรั่ง .บอกมาได้เลย จะไปทำให้กิน”   “ยังไม่ต้องทำหรอก ยังไม่หิวเท่าไหร่ .” “อากาศเย็นขึ้นเรื่อยๆแล้วหละ ลมก็แรงขึ้นด้วย ย้ายเข้าไปข้างในกันเถอะ”  จีน่ามองวิวด้านนอกแล้วกระชับผ้าคลุมไหล่หนาเข้ากับตัว อเล็กซ์เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยตัวที่ยังเปียกชื้นอยู่นิดๆ  พอดีกับที่จีน่าเดินเข้ามาในห้อง เห็นอเล็กซ์ใส่แค่เพียงผ้าขนหนูที่พันรอบเอวไว้เท่านั้นก็ชะงักไปนิด  เพราะเธอเพิ่งไปอาบน้ำจากห้องข้างๆมาก็เลยใส่เพียงแค่ชุดคลุมอาบน้ำเหมือนกัน  ก่อนพูดว่า “ขอโทษที ชั้นลืมเอาโลชั่น” อเล็กซ์ที่ยืนขวางทางอยู่ก็เบี่ยงตัวหลบให้จีน่าเดินเข้าไป .จีน่าเดินไปหยิบโลชั่นแล้วมือไปพลาดปัดโดนลิปมันที่วางไว้อยู่กลิ้งลงมาอยู่ใต้โต๊ะ .จีน่ามุดลงไปเก็บแต่พอจะลุกขึ้นมาหัวดันไปโขกโต๊ะเข้าอย่างจังดัง “โป๊ก” และ เสียง “โอ๊ย” ก็ร้องตามมาทีหลัง .อเล็กซ์ปราดเข้ามาดึงจีน่าที่นั่งกุมหัวอยู่ไปนั่งลงที่ปลายเตียงพร้อมถามว่า “เป็นไงบ้าง เจ็บมากไหม” จีน่ามองหน้าอเล็กซ์ที่ถามอย่างห่วงใยแล้วตอบว่า “เข้าใจความรู้สึกตอนอเล็กซ์โดนศอกกระแทกเข้าที่หัวแล้ว” อเล็กซ์ฟังแล้วก็อดยิ้มออกมาไม่ได้แล้วก็เอามือใหญ่นวดคลึงหัวจีน่าอย่างเบามือแล้วตอบว่า “ตอนนั้นศอกจีน่าทำเอาผมมึนไปจิงๆนะแต่ก็ดีใจที่เรื่องนั้นทำให้เรารู้จักกัน .มันทำจีน่ากับผมนั่งเลยป้าย แล้วก็ทำได้คุยกัน .หากไม่มีเหตุการณ์วันนั้นเกิดขึ้น ผมคง ไม่ได้เจอจีน่าหรอก” จีน่าเงยหน้ามองอเล็กซ์ด้วยยิ้มและดวงตาที่สดใส .ไม่รู้ว่าเป็นเพราะกลิ่นหอมอ่อนๆจากน้ำมันหอมที่จีน่าแช่อาบน้ำ  หรือเป็นเพราะสายตาของจีน่าที่มองมาและความรู้สึกในใจของตัวเอง  ทำให้อเล็กซ์ห้ามใจตัวเองไม่ได้ที่จะก้มลงจูบเบาๆที่ปากจีน่าก่อนที่จะค่อยเพิ่มความเร่าร้อนลงไปในจูบนั่นเรื่อยๆ .อเล็กซ์ค่อยๆเอามือเลื่อนเสื้อคลุมตัวหนาของจีน่าลงมือที่ไล้ลูบแผ่นหลังอันเนียน ขาวนุ่ม ก็ค่อยๆปลดเสื้อในออก แล้วอเล็กซ์ก็เอื้อมมือไปปลดที่หนีบผมจีน่าออกทำให้ผมยาวสวยลื่นไหลลงมาปกคลุมแผ่นหลังเนียนสวย  ก่อนที่จะค่อยๆดันตัวจีน่าให้นอนลงราบกับเตียงแล้วก็ค่อยๆไล่จูบจากปากลงมาที่ซอกคอ และจูบไล่ไปเรื่อยจนถึงหน้าท้อง แล้วก็ย้อนขึ้นกลับไปเอาตัวเบียดติดแนบชิดติดทุกส่วนของจีน่า .จีน่าได้แต่เอามือโอบหลังอเล็กซ์เอาไว้   แล้วก็โอบแน่นขึ้นเรื่อยๆในทุกครั้งที่อเล็กซ์เบียดร่างกายเข้ามาแนบแน่นจีน่าขึ้นเรื่อยๆเช่นกัน .เสียงหอบของจีน่าดังขึ้นเมื่ออเล็กซ์ปล่อยให้ริมฝีปากบางสวยนั้นเป็นอิสระ และหากเงียบไปอีกครั้งเมื่อจีน่าเองก็เป็นคนเรียกร้องต้องการริมฝีปากอุ่นๆนั่นอีกครั้ง .ดูเหมือนเวลาจะถูกหยุดเอาไว้ ในช่วงเวลาแห่งความสุขของคนสองคน .อเล็กซ์นอนกอดจีน่าเอาไว้อย่างเป็นสุขและจีน่าเองก็หลับอยู่ภายใต้อ้อมกอดและร่างกายที่อบอุ่นของอเล็กซ์เช่นกัน . อเล็กซ์ตื่นขึ้นมาอีกทีก็พบว่าคนที่นอนข้างๆกายหายไปแล้ว เลยลุกเดินออกมาดูเห็นจีน่านั่งอยู่ที่พื้นตรงหน้าประตูบานเลื่อนริมระเบียง   นั่งวาดภาพและลงสีตอนที่ไปเดินเที่ยวที่อุทยานแห่งชาติเมื่อวันก่อนกัน .อเล็กซ์ลงมานั่งซ้อนอยู่ด้านหลังแล้วโอบกอดจากด้านหลังไว้หลวมๆก่อนถามว่า “จีน่าจะวาดไปทำไม  ผมก็นั่งอยู่นี่แล้วไง  รูปก้ถ่ายเก็บเอาไว้”   จีน่านั่งเอาหลังผิงแผ่นอกกว้างแล้วตอบว่า “การวาดรูปเก็บเอาไว้เป็นการบันทึกความทรงจำแบบนึง  คนเราจะวาดอะไรออกมาได้มันมักออกมาจากใจภาพที่ถูกวาดออกมาก็จะสามารถถ่ายทอดถึงความรู้สึกของคนวาด .และคนวาดเองก็มักจะชอบวาดเก็บสิ่งที่ตัวเองประทับใจ ส่วนเรื่องร้ายๆไม่ค่อยมีใครมาวาดเก็บให้เจ็บใจตัวเองเล่นหรอก”   อเล็กซ์ยิ้มแล้วก้มลงมองภาพที่จีน่าวาดแล้วพูดว่า “งั้นแสดงว่าจีน่าคิดว่าเราทั้งคู่เป็นพระเอกนางเอกในการ์ตูนเหรอ ถึงวาดออกมาเป็นการ์ตูนแบบนี้”   จีน่าหัวเราะคิกออกมานิดก่อนตอบว่า “เปล่าหรอก แค่ชอบเวลาวาดออกมาเป็นการ์ตูนแล้ว มันน่ารักดี”   จีน่าหันไปจูบปากอเล็กซ์ทีก่อนถามว่า “ไม่ง่วงเหรอ” อเล็กซ์ยิ้มแล้วตอบว่า “อยากนั่งอยู่แบบนี้กับจีน่มากกว่า” .อเล็กซ์เอียงหน้ามองหน้าคนรักก่อนถามว่า “แล้วพรุ่งนี้เราจะไปเที่ยวไหนกันต่อ”   จีน่านั่งนิ่งอยู่นิดก่อนหันมาตอบว่า “คิดว่าจะซื้อของฝากให้ซอนน่า โยกี้ แล้วก็เพื่อนร่วมงานหน่ะ .อเล็กซ์อยากไปเที่ยวไหนก่อนรึป่าว” อเล็กซ์ส่ายหัวเป็นคำตอบ ก่อนที่จะถามขึ้นมาใหม่ว่า “ถ้าจีน่ามีเวลาว่าง หรือได้หยุดงานนานๆ จีน่าอยากไปเที่ยวไหนอีก”   จีน่ายิ้มแล้วมองตาคนถามว่า “ถามแบบนี้ ถ้าจีน่าตอบว่าอยากไปไหนแล้ว  อเล็กซ์จะไปกับจีน่าด้วยไหม” อเล็กซ์กระชับอ้อมกอดที่กอดจากด้านหลังให้แน่นกว่าเก่านิดก่อนตอบว่า “แน่นอน .ไม่ปล่อยให้จีน่าหนีไปเที่ยวคนเดียวหรอก .จะบอกได้รึยังว่าอยากไปเที่ยวไหน”   จีน่ายิ้มดีใจกับคำตอบแล้วตอบว่า “จีน่าอยากไปเที่ยวยุโรป แต่ไม่ไปกับทัวร์นะ .อยากแบ๊คแพคไปเที่ยวกันเอง .แต่ถ้าต้องไปกับทัวร์ก็อยากไปกรีก  อียิปต์  แล้วที่สุดท้ายจีน่าอยากกลับมาที่เกาหลี” อเล็กซ์กระซิบข้างหูจีน่าว่า “ดี .งั้นวันหยุดคราวหน้าเราจะไปเที่ยวตามนี้กัน”   จีน่าหันมามองหน้าก่อนถามยิ้มๆว่า “อเล็กซ์จะมีเวลาเหรอ? งานออกจะรัดตัวขนาดนั้น”   อเล็กซ์ถามว่า “แล้วเชื่อใจผมไหมล่ะ”  จีน่ายิ้มแล้วหันเข้าไปกอดอเล็กซ์แทนคำตอบ จากคุณ : kaychen - [ 7 ธ.ค. 48 15:29:29 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ตอนที่ 7 1 ปีต่อมา เสียงโทรศัพท์มือถือดังอยู่ข้างๆหูจีน่าแต่เช้าตรู่ . พอจีน่ารับสายก็ได้ยินเสียงซอนน่ากรอกมาตามสายว่า“ยังไม่ตื่นหรือไงจ้ะ” จีน่าได้ยินเสียงแล้วก็ยิ้มออกมาทั้งๆที่ยังหลับตาหน้าซุกหมอน แล้วก็ตอบด้วยเสียงขึ้นจมูกนิดๆตามแบบฉบับคนเพิ่งตื่นว่า “โทรมาเช้าขนาดนี้ ตื่นขึ้นมาทำอาหารเช้าให้สามีกินหรือไงจ้ะ”   คำถามนี้เรียกเสียงหัวเราะจากซอนน่าได้เป็นอย่างดีก่อนตอบว่า “เปล่าเลย .แต่กลับกัน .พี่ตื่นขึ้นมาทานอาหารเช้าที่สามีเตรียมให้ต่างหาก”   จีน่านอนหัวเราะคิกกับคำตอบที่ได้ “ดีแล้วที่ฟรองค์เป็นคนชอบทำอาหาร  เพราะซอนน่าไม่ชอบเข้าครัวเลยนี่” คราวนี้ซอนน่าเป็นคนหัวเราะเสียงใสซะเองก่อนจะ เปลี่ยนเรื่องพูดขึ้นมาว่า “แล้วจีน่าล่ะ คิดเรื่องนั้นยัง .”  จีน่าเงียบไปนิดก่อนตอบออกมาว่า “อืม คิดแล้ว จีน่าตัดสินใจแล้วว่าจีน่าว่าจะไป .” ซอนน่าถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมาก่อนพูดว่า “แล้วบอกอเล็กซ์แล้วรึยัง”  จีน่าตอบไปเพียงว่า “อืม”   หลังจากที่วางสายซอนน่าไป จีน่าก็นอนมองเพดานห้องแล้วก็คิดถึงคืนแรกเมื่อครึ่งปีที่แล้วที่ซอนน่าแต่งงาน แล้วเหลือเพียงแต่เธอที่ต้องกลับมานอนที่บ้านคนเดียว .บ้านที่อยู่กับซอนน่ามาตลอด 12 ปี ตั้งแต่เริ่มเรียนไฮสคูล กลับดูกว้างใหญ่เกิน และเงียบเหงาซะจนจีน่าอดที่จะร้องไห้ออกมาไม่ได้ .ก็รู้ว่าสักวันต่างคนต่างต้องมีทางต้องเดินแยกกันไป  แต่เมื่อวันนั้นมาถึงจิงๆ จีน่าก็รู้สึกเหงาขึ้นมาจับใจ .และซอนน่าคงจะรู้ดี หรืออาจจะรู้สึกอย่างที่เธอรู้สึก เพราะซอนน่าโทรหาเธอทันทีในเช้าวันรุ่งขึ้น และมันก็กลายเป็นกิจวัตรของซอนน่าไปที่ต้องโทรหาเธอในทุกเช้า .และเมื่อคิดถึงคำตอบที่เธอเพิ่งตอบตกลงอเล็กซ์ไปเมื่ออาทิตย์ก่อนเรื่องที่อเล็กซ์ชวนเธอมาอยู่ด้วยกันที่ไต้หวัน .ก็ทำให้จีน่ารู้สึกหนักใจอยู่ไม่น้อย .เธอไม่รู้จักใครที่นั่น เธอพูด ฟัง อ่าน เขียน ภาษาจีนไม่ได้  ไหนจะเรื่องงานอีก .ไม่รู้ว่าตอนที่เธอตอบตกลงไปเป็นเพราะเธอกำลังอยู่ในช่วงคิดถึงอเล็กซ์ หรือว่าเธอกำลังเหงา หรือว่าเธอตั้งใจจิงๆที่จะย้ายไปอยู่กับอเล็กซ์ . .จีน่ามองรอบบ้านอีกครั้งก่อนจะเดินลากกระเป๋าใบใหญ่ออกไปแล้วปิดล๊อคประตูบ้าน .พอออกมาจากลิฟท์ก็เจอโยกี้ยืนยิ้มให้อยู่หน้ารถ .โยกี้เดินมาช่วยจีน่ายกกระเป๋าเข้ารถ แล้วก็ถามจีน่าว่า “คิดดีแล้วใช่ไหม”  จีน่าพยักหน้าเป็นคำตอบ .โยกี้เลยพูดเพียงว่า “งั้นขึ้นรถเถอะ” .หลังจากที่จีน่าเอากระเป๋าโหลดลงเครื่องแล้ว จัดการเรื่องตั๋วที่นั่งอะไรเรียบร้อยแล้ว จีน่าก็เดินไปทางที่ผู้โดยสารขาออกกับโยกี้ .หากแต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่ออยู่ๆโยกี้ก็หยุดเดิน  จีน่าเลยหยุดเดินตามแล้วหันไปมองโยกี้เป็นเชิงถามว่าหยุดเดินทำไม .หากแต่สายตาโยกี้มองไปที่ใครคนหนึ่งที่ยืนอยู่ข้างหน้า  ทำให้จีน่าต้องมองตามไป .แล้วตอนนั้นเองที่จีน่าร้องออกมาว่า“อเล็กซ์” อเล็กซ์ยิ้มแล้วเดินเข้ามาหาคนทั้งสอง  แล้วก็หันไปทางโยกี้พร้อมพูดว่า “ขอบใจมากนะที่พาจีน่ามาส่ง” .โยกี้ตอบเพียงว่า“ไม่เป็นไร .ยังไงก็ฝากน้องชั้นด้วยแล้วกัน”  จีน่ามองหน้าอเล็กซ์ “มาได้ไง .ไหนว่าจะไปรอรับที่สนามบินที่โน่ไง” “เปลี่ยนใจแล้ว .มารับเองคงจะดีกว่า .เกิดจีน่าเปลี่ยนใจไม่ยอมไปล่ะแย่เลย” จีน่าก็ได้แต่ยิ้มๆแล้วหันมาทางโยกี้ก่อนพูดกับโยกี้ว่า “ดูแลตัวเองดีๆนะ .”  โยกี้มองหน้าจีน่าที่ตอนนี้น้ำใสๆเริ่มเอ่ออยู่ที่ดวงตาทั้งสองข้างหากแต่จีน่าพยายามฝืนมันไว้ไม่ให้ไหลออกมา .โยกี้ถามว่า “โทรลาซอนน่าแล้วเหรอ” .จีน่าพยายามฝืนยิ้มก่อนตอบว่า “อืม .แต่ซอนน่าไม่ยอมมาส่ง .บอกแค่ว่ากลับมาที่นี่เมื่อไหร่จะเป็นคนมารับ” โยกี้ลูบหัวจีน่าที่ยืนยิ้มให้อยู่แล้วบอกว่า“ดูแลตัวเองดีๆนะ แล้วพี่กับซอนน่าจะโทรไปหาบ่อยๆ หรือว่างเมื่อไหร่  พี่จะชวนซอนน่าไปหาเธอที่ไต้หวัน”  จีน่าพยักหน้ารับแล้วก็ทำท่าจะเดินไปกับอเล็กซ์หากแต่จีน่าก็หันหลังวิ่งกลับเข้ามากอดโยกี้เอาไว้แน่นพร้อมทั้งน้ำตาแล้วบอกว่า “ขอบคุณนะ .สำหรับทุกๆอย่าง” พูดจบจีน่าก็ยื่นแผ่นซีดีแผ่นนึงออกจากกระเป๋าถือยื่นให้ ก่อนยื่นหน้าเค้าไปหอมแก้มโยกี้ทีนึงก่อนจะวิ่ง กลับไปหาอเล็กซ์  แล้วก็หันมายกมือขึ้นบ๊ายบาย . .โยกี้มองจีน่าลับตาไปแล้วก็มองซีดีที่อยู่ในมือ หน้ากล่องถูกออกแบบวาดลวดลายเป็นตัวการ์ตูนสามตัวยืนกอดคอกันเรียงหน้ากระดาน ที่ดูก็รู้ทันทีว่าเป็น จีน่า ซอนน่า และโยกี้ ข้างใต้ภาพจีน่าเขียนไว้ว่า “Our Memories” บนเครื่องบินอเล็กซ์เห็นจีน่านั่งมองออกไปที่หน้าต่างอย่างเงียบกว่าปกติ .อเล็กซ์เอื้อมมือไปจับมือจีน่าไว้แล้วพูดว่า “เป็นอะไรไป .เงียบเชียว”  จีน่าหันมายิ้มให้นิดก่อนตอบว่า “แค่รู้สึกใจหายหน่ะ”  อเล็กซ์กระชับมือจีน่าแน่นขึ้นแล้วพูดว่า“ผมขอโทษ” จีน่าหันมามองแล้วเอาอีกมือวางลงบนมืออเล็กซ์ไว้แล้วพูดว่า “ขอโทษเรื่องอะไร .จีน่าเป็นคนตัดสินใจเองทั้งหมด  อเล็กซ์ไม่ได้บังคับจีน่าให้มานี่ .จีน่าต่างห่างที่ต้องขอบคุณที่อเล็กซ์ชวนจีน่ามาอยู่ด้วยกัน .ซึ่งนั่นมันเป็นสิ่งที่ยากลำบากสำหรับดารานักร้องที่มีชื่อเสียงอย่างมาก .ชั้นรู้ .แต่ชั้นก็ยังตัดสินใจแบบนี้ .ชั้นเห็นแก่ตัวมากกว่าอีก .และคนที่ควรจะต้องขอโทษน่าจะเป็นจีน่ามากกว่า”  อเล็กซ์ดึงมือจีน่าขึ้นมาจูบเบาๆก่อนสบตากับจีน่าไว้แล้วบอกว่า“ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น .ผมขอแค่ให้จีน่าไว้ใจผม  มั่นใจในตัวผม อยู่ข้างๆผม .ผมสัญญาว่าจะไม่ปล่อยมือนี้ไป” จีน่ายิ้มแล้วก็เอาหัวนอนซบไหล่อเล็กซ์ก่อนจะค่อยๆหลับตาลงก่อนที่จะลืมตาขึ้นอีกครั้งเพื่อเผชิญกับสิ่งแวดล้อมใหม่ ไต้หวัน อเล็กซ์ตัดสินใจบอกเรื่องที่จะให้จีน่าย้ายเข้ามาอยู่ด้วยกัน นั่นทำเอาผู้จัดการทั้งบ่น ทั้งโวยวาย และปวดหัวกับการจัดการครั้งใหญ่อเล็กซ์บอกกับผู้จัดการเพียงว่า “ผมคงให้จีน่าไปอยู่ที่อื่นไม่ได้ .เธอไม่รู้จักใครที่นี่ .ที่สำคัญเธอไม่รู้ภาษาจีน ซึ่งมันยากต่อการที่จะให้เธอแยกไปอยู่อีกที่ .และมันคงจะดีกว่าถ้าเธออยู่ที่นี่ และผมไม่ต้องไปๆมาให้เหนื่อย .” ผู้จัดการบอกว่า “เรื่องมันไม่ได้ง่ายไปซะหมดอย่างที่นายคิดหรอกนะ .นายก็รู้จักนักข่าวดีนี่ .พวกนี้จมูกไวอย่างกับอะไรพนันได้เลยว่าไม่เกินเดือน  เดี๋ยวก็คงได้เป็นข่าว”   อเล็กซ์ก้มหน้านิ่งไปสักพักก่อนเงยหน้าขึ้นมาตอบอย่างหนักแน่นว่า “ถึงตอนนั้นผมก็จะประกาศบอกให้ทุกคนได้รับรู้ .ผมก็ไม่ได้คิดจะปิดเรื่องนี้หรอกนะ .เพราะยังไงอีกไม่นานผมก็คงจะขอเธอแต่งงาน .แล้วผมก็ไม่อยากให้เธอต้องรู้สึกแย่ที่ต้องมาปกปิดฐานะตัวเอง .ผมอยากให้เธอภูมิใจและดีใจที่ได้เป็นคนรักของผม .ไม่ใช่ให้เธอเศร้าใจเพราะต้องคอยปกปิดว่าคนที่เธอรักคือใคร” จากคุณ : kaychen - [ 11 ธ.ค. 48 07:14:11 ]

ความคิดเห็นที่ 16 “นายเปลี่ยนไปมากอเล็กซ์ .นายกลายเป็นหนุ่มโรแมนติกได้เหมือนกับเพลงที่นายแต่ง .มันต่างกับตอนที่เจอนายแรกๆมาก .จากคนที่ไม่โรแมนติก บ้างาน กลายเป็นคนโรแมนติก ยอมเหนื่อยนั่งเครื่องบินไปๆมาๆ ไต้หวัน อเมริกา .เชื่อแล้วว่าความรักทำให้คนเราเปลี่ยนไป”   แล้วผู้จัดการก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมาก่อนพูดต่อไปว่า “เอาเป็นว่าจะทำอะไรก็ระวังๆแล้วกัน ส่วนเรื่องอื่น .ค่อยว่ากันทีหลัง” . .อเล็กซ์เดินเข้าไปตบบ่าผู้จัดการทีก่อนตอบว่า “ขอบคุณมากนะ” อเล็กซ์มองคนที่นอนอยู่ข้างๆแล้วก็ยิ้มอย่างมีความสุข .หลายเดือนแล้วที่เค้าและจีน่าย้ายมาอยู่ด้วยกันจิงๆจังแบบนี้ .อเล็กซ์เอามือเกลี่ยผมที่ปรกลงมาข้างแก้มจีน่าออกไปอย่างเบามือก่อนที่จะค่อยๆก้มลงหอมแก้มอย่างนุ่มนวล .และเมื่อมองไปที่แหวนเงินทองคำขาวเกลี้ยงที่ประดับอยู่บนนิ้วนางด้านซ้ายของจีน่าแล้ว  อเล็กซ์ก็เอามือด้านที่สวมแหวนนิ้วเดียวกันด้านเดียวกันประสาน มือนั้นเอามือก่อนยกขึ้นมาประทับริมฝีปากลงบนมือเรียวสวยนั้น แหวนคู่นี้ด้านในสลักชื่อ Alex & Gina เอาไว้ อเล็กซ์ฝากซอนน่าช่วยสั่งทำแล้วส่งด่วนมาให้ที่ไต้หวันก่อนที่จะบินตรงไปหาจีน่าที่เกาหลีเมื่อปีที่แล้ว ไม่นานนักจีน่าก็ตื่นขึ้นมาเห็นอเล็กซ์มองมาก็ส่งยิ้มกลับให้ก่อนจะจูบรับอรุณจากอเล็กซ์ .ทั้งคู่นัวเนียกันอยู่อีกพักใหญ่ๆก่อน จีน่าจะดันตัวอเล็กซ์ออกแล้วบอกว่า “วันนี้ชั้นต้องไปเสนองานให้กับลูกค้า คงกลับเข้ามาช้า .แต่ว่าก่อนกลับจะแวะซื้อของที่ซุปเปอร์ อยากกินอะไรไหม .หรืออยากได้อะไรไหม”   อเล็กซ์มองหน้าแล้วก็กอดจีน่าเอาไว้ก่อนพูดออกมาว่า “จีน่า .วันนี้แวะไปซื้อของสดมาทำอาหารเกาหลีให้ผมได้ไหม” “อยากกินอาหารเกาหลีเหรอ ได้หน่ะมันก็ได้อยู่ แต่คุณคงต้องรอหน่อย เพราะจากที่ทำงานชั้นไปค่อนข้างไกลเหมือนกัน จะหิ้วท้องรอไหวรึป่าวเหอะ ” “วันนี้ผมอาจจะกลับช้าเหมือนกัน  ว่าจะเคลีร์ยงานอะไรที่ห้องอัดนิดนึง” “งั้นก็ตกลง ชั้นกลับมาจะทำเอาไว้ให้แล้วกัน อ๊ะ แย่แล้วคุยเพลิน สายแล้ว .จีน่าขออาบน้ำก่อนนะ”  จีน่าพูดจบก็คว้าซื้อคลุมมาสวมไว้ลวกๆก่อนวิ่งเข้าห้องน้ำอย่างรีบร้อน เย็นวันนั้นจีน่ากลับมาบ้านตอนสองทุ่มกว่าๆ กลับมาถึงก็แอบแปลกใจที่เข้ามาแล้วได้กลิ่นเหมือนกลิ่นอาหารลอยมาปะทะจมูกแต่ก็ไม่ทันได้คิดอะไร  แค่เดินเอาของสดไปไว้ที่ครัวแล้วเดินออกมาจะไปเปลี่ยนเสือ้ผ้าที่ห้องนอน แต่ก็ต้องตกตะลึงเมื่ออยู่ๆเดินผ่านห้องนั่งเล่นตรงที่ชอบนั่งทานข้าวกันเป็นประจำ มีแสงเทียนที่ลอยเด่นอยู่บนเชิงเทียนหรู ใบหน้าใครบางคนที่คุ้นตาก็เดินมาพร้อมดอกไม้ช่อใหญ่แล้วยื่นให้เธออยู่ตรงหน้า พร้อมริมฝีปากอันอบอุ่นที่สอดเข้ามาที่ริมฝีปากบาง อเล็กซ์เดินจูงจีน่ามาที่ๆโต๊ะที่มีทั้งอาหารคาว หวาน และไวน์ ทุกอย่างถูกจัดไว้อย่างดีไม่มีที่ติ อเล็กซ์เลื่อนเก้าอี้ให้จีน่านั่งแล้วเดินกลับไปที่มุมเก้าอี้ตัวเองก่อนถามว่า “เป็นไง ชอบไหมจีน่า” “คะ” “ตอบแค่นี้เองเหรอ ผมเตรียมอยู่นานมากเลยนะ” “ที่บอกว่าอยากทานอาหารเกาหลี จิงๆแล้วเป็นแผนใช่ไหม ที่จิงแล้วอยากให้จีน่ากลับเข้าบ้านช้าๆเพื่อจะได้เตรียมอาหารมือนี้” อเล็กซ์ยิ้มกว้างแล้วพยักหน้าตอบก่อนลุกเดินไปหยิบกล้องมาถ่ายภาพจีน่าเอาไว้ “ถ่ายทำไมคะ ไม่เอาล่ะ ตอนนี้โทรมออก เอาไว้ถ่ายตอนสวยๆแล้วกันนะ” “นี่แหละ ขนาดบอกว่าโทรม ผมก็ยังเห็นว่าสวยเลย” “มานั่งทานได้แล้วคะ  เอากล้องวางไว้ตรงนั้นแหละ” อเล็กซ์เอากล้องวางอัดถ่ายเป็นวิดีโอ ตั้งวางในมุมที่หันไปทางโต๊ะที่กำลังกินกัน  ก่อนเดินกลับมานั่งที่โต๊ะชวนให้ลงมือทานอาหารกัน หลังทานอาหารเสร็จอเล็กซ์ก็เดินไปเปิดเพลงฝรั่งเพลงเก่าขึ้นมาเพลงนึงชื่อ You are the love of my lifeของ George Benson & Roberta Flack ระหว่างที่เพลงนี้ดังขึ้นอเล็กซ์ก็ลุกขึ้นดึงมือจีน่าให้ลุกออกมาจากโต๊ะแล้วอเล็กซ์ก็เอามือสองข้างโอบรอบเอวจีน่าเอาไว้แล้วก็เริ่มสเตปเต้นรำกันไปอย่างมีความสุข You Are The Love Of My Life You are the love of my life I knew it right from the start The moment I looked at you You found a place in my heart You are the love of my life You give me reason to live You taught me how to be strong With you is where I belong **No one?s ever touched me Quite the way you touch me People search a lifetime To find what we have You are the love of my life One thing that?s good in this life I?ll spend the rest of my days Just loving you You are the love of my life The heart and soul of my life Once I was lost and alone With you at last I am home You give me so much of you And give me room to be free ** You are the love of my life One thing that?s good in this life And in a world full of change One thing I?m sure of You are the love of my life One thing that makes sense in this life I?ll spend the rest of my days Just loving you You are the love of my life And I thank god I?m alive To spend my lifetime with you You are the love of my life และเมื่อเพลงใกล้ที่จะจบลงอเล็กซ์ค่อยๆคลายวงแขนรอบเอวจีน่าออกแล้ว  มองตาอย่างลึกซึ้งและจับมือจีน่าเอาไว้พร้อมพูดว่า “จีน่า ตลอดเวลาที่ผ่านมา ระหว่างเรามันอาจจะมีเรื่องต่างๆเข้ามามากมาย แต่พวกเราก็ผ่านมันมาได้ด้วยดี ผมคิดว่ามันถึงเวลาแล้วที่เราจะเริ่มสร้างครอบครัวของเราด้วยกัน ผมรู้ใจตัวผมดีว่าผมรักจีน่าตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เจอ และผมสัญญาว่าจะรัก จะดูแล และให้เกีรติจีน่าอย่างภรรยา . อย่างคนรัก . อย่างเพื่อน . อย่างคู่ชีวิตตลอดไป  และทุกๆอย่างที่เป็นของผมมันจะเป็นของคุณ” “อเล็กซ์” คำพูดเหมือนหลุดอุทานออกมาเบาๆอย่างไม่เชื่อหู “จีน่า แต่งงานกับผมนะ ” จีน่ายิ้มพร้อมกับน้ำตาที่เอ่อคลออยู่ในเบ้าตาแล้วพูดว่า “อเล็กซ์ คุณคือสิ่งที่ดีที่สุดที่เกิดขึ้นในชีวิตชั้น ชั้นกลัวว่าคุณและทุกอย่างที่เกิดขึ้นจะดีเกินไปที่จะเป็นความจริง แต่ชั้นก็ไม่เคยคิด .ว่าจะหาใครที่มีความรักที่บริสุทธิ์และสวยงามได้เท่ากับที่คุณมีให้ชั้น ชั้นภูมิใจที่ได้รัก .และได้รับความรักจากคุณ อเล็กซ์ . .ชั้นเกิดมาเพื่อที่จะได้รักคุณ .และคุณจะเป็นเพียงคนเดียวที่ชั้นจะรักตลอดไป อเล็กซ์ก้มลงไปจูบที่ริมฝีปากบางจีน่าแล้วก็กอดร่างบางนั้นไว้อย่างเต็มตื้อในหัวใจ ก่อนที่ทั้งคู่จะค่อยๆปลดเปลื้องเสื้อผ้าแล้วแสดงความรัก แสดงความเป็นเจ้าของๆกันและกัน จากคุณ : kaychen - [ 11 ธ.ค. 48 07:18:15 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ตอนที่ 8 “นี่จีน่า พี่ว่าชุดนี้สวยดีนะ ลองชุดนี้หน่อยสิ” ซอนน่ายื่นชุดมาให้จีน่าเอาเข้าไปลอง “เป็นไงบ้างคะ ดีไหม” จีน่าเดินออกมาพร้อมใส่ชุดที่ซอนน่าส่งให้ไปเมื่อกี้ “ตาย ตาย ตาย นายอเล็กซ์ตายแน่ๆถ้ามาเห็นเธอในชุดนี้ รับรองเลยว่าเค้าจะปักหลัก ไม่ยอมบินกลับไต้หวันไปทำงานเป็นแน่ อ้าวนั่นไง รายนี้มาถึงก็ตะลึงพรึงพรืดในความสวยของจีน่าเลยรึไง ดูค้างซะอย่างกับโดนแช่แข็งไว้แหนะ” “เป็นไงบ้างพี่โยกี้ ชุดนี้สวยไหม” จีน่ายิ้มอย่างสดใสก่อนถามโยกี้ที่เพิ่งเดินเข้ามาในร้านชุดเจ้าสาว “สวย สวยกว่าใครบางคนที่แต่งเมื่อปีก่อนเยอะเลย” โยกี้ตอบยิ้ม และแอบปลายสายตาแขวะใครบางคนแถวนี้ “นี่โยกี้ ถ้าพี่แน่จิงลองพูดแบบนี้ต่อหน้าฟรองค์ดูสิ ” ซอนน่าค้อนขวับให้ทีก่อนตอบ “ฟรองค์เค้าก็คงเห็นด้วยกับพี่แหละ ฮ่าๆๆ เออ แล้วว่าที่เจ้าบ่าวล่ะ ไม่มาลองชุดเหรอ” “เดี๋ยวตอนเย็นจะมาลองด้วยกันอีกทีค่ะ จีน่าชวนซอนน่ามาด้วยกันก่อน เพราะช่วงเย็นซอนน่าไม่ว่าง เดี๋ยวไม่มีคนช่วยเลือก” “จีน่าใส่อะไรก็สวยหมดแหละ เชื่อพี่ซิ แต่ดูๆจีน่าผอมลงไปเยอะเหมือนกันนะ อาหารที่ไต้หวันไม่ถูกปากเหรอ” “อาหารแต่ละอย่างน้ำมันเยอะทั้งนั้นเลย  ก็เลยเลี่ยงๆไปบ้าง แต่น้ำหนักลงไปนิดหน่อยเอง ” “ไม่นิดหน่อยล่ะมั้งจีน่า เธอผอมลงขนาดนิ้วยังเล็กลงตามเลยนะ เมื่อกี้ก็ทำแหวนหลุดออกจากนิ้ว คราวก่อนยังเห็นใส่ได้พอดีอยู่เลย คราวนี้กลับหลวมซะนี่” “งั้นถ้าลองเสร็จแล้ว พวกเราพาจีน่าไปหาอะไรกินบำรุงเหอะซอนน่า” โยกี้พูดยิ้มๆ “งั้นเดี๋ยวจีน่าเข้าไปเปลี่ยนชุดเลยดีกว่าจะได้ไปหาของกินกัน” พูดจบก็เดินเข้าไปในห้องแต่งตัว “อ๊ะ .เดี๋ยวจีน่า พี่ถ่ายรูปเธอใส่ชุดนี้หน่อยดีกว่า .เอาไว้เทียบกับชุดอื่นเผื่ออยากเปลี่ยนขึ้นมาอีก จะได้เอามาเทียบกัน”พอถ่ายเสร็จ จีน่าก็รีบหมุนตัวกลับเข้าไปเปลี่ยนชุด “เป็นไงโยกี้ ไม่สะเทือนใจอะไรแล้วใช่ไหม?” ซอนน่ากระซิบถามเบาๆพอได้ยินกันสองคน “อืม” สีหน้าสลดลงไปเล็กน้อย หากก็กลับมายิ้มแย้มเมื่อได้ยินเสียงจีน่าเปิดประตูห้องลองเสื้อออกมา “ว้า หิมะตกซะละ ตกหนักมาซะขนาดนี้ น่าเบื่อจิงๆ” ซอนน่าบ่นเมื่อเดินออกมาจากร้านอาหารพร้อมกับอีกสองคน “ขับรถกลับดีๆนะซอนน่า” จีน่าพูดพลางเอามือรองรับหิมะที่โปรยลงมา “จีน่าจะไปไหนต่อเดี๋ยวพี่ไปส่งให้” โยกี้หันมาถาม “ไม่ต้องหรอกค่ะ จีน่านัดอเล็กซ์เอาไว้ที่ร้านกาแฟตรงข้ามร้านที่ไปลองชุดเมื่อกี้ จีน่าจะเดินไปเอง แค่ไม่กี่บล๊อคเอง” “แต่หิมะตกลงมาหนักพอควรนะ  ให้โยกี้ไปส่งเถอะ” ซอนน่าหันมาบอกอย่างเป็นห่วง “อย่าดีกว่า เห็นไหมว่าจากตรงนี้กว่าจะหาที่กลับรถได้ไม่ใช่ง่ายๆเลย เดี๋ยวจะขับกลับกันยากกว่านี้ จีน่าเดินไปแป๊บเดียวก็ถึง ไม่ต้องห่วง ไปอยู่ไต้หวันแค่เกือบปี ไม่ทำให้จีน่าลืมเส้นทางถนนแถวนี้หรอกน่า อีกอย่างเมื่อกี้กินเข้าไปเยอะได้เดินย่อยหน่อยคงจะดี” จีน่าพูดจบก็เข้าไปกอดซอนน่ากับโยกี้เป็นการลาก่อนจะเดินหันกลังกลับไปทางร้านลองชุดเจ้าสาว อเล็กซ์นั่งรอที่ร้านกาแฟตรงข้ามกับร้านชุดเจ้าสาว เหม่อมองออกไปดูภายนอกกระจก  เห็นหิมะโปรยปรายลงมาก็นั่งนึกอะไรไปเรื่อยก่อนหยิบมือถือขึ้นมาโทรหาจีน่า “อยู่ไหนแล้วจีน่า ฝ่าหิมะมาได้รึป่าว .ให้ผมไปรับไหม” อเล็กซ์กรอกเสียงถามด้วยความเป็นห่วง “อยู่ห่างจากนี้อีกแค่สามบล๊อคเอง เดี๋ยวก็ถึง รออยู่ในร้านนั่นแหละ ไม่ต้องออกมายืนรอรับนะ เดี๋ยวเจอกัน” 20 นาทีผ่านไปอเล็กซ์ได้ยินเสียงรถพยาบาลร้องและวิ่งผ่านหน้าร้านกาแฟที่นั่งไปอย่างรวดเร็ว อเล็กซ์มองนาฬิกาแล้วก็กดมือถือหาจีน่าอีกครั้งหากแต่คราวนี้ไม่มีสัญญาณเรียก แล้วสายก็ถูกตัดไปซะเฉยๆ อเล็กซ์รู้สึกใจคอไม่ดีอย่างประหลาดพยายามกดโทรหาจีน่าซ้ำแล้วซ้ำเล่าหากแต่ทุกครั้งก็เหมือนเดิม หลังจากจีน่าวางสายจากอเล็กซ์ จีน่าก็เดินต่อมาเรื่อยๆจนใกล้จะถึงบล๊อคสุดท้าย อยู่ๆก็มีใครบางคนวิ่งเข้ามากระแทกจีน่าเข้าที่ด้านข้างอย่างแรง จีน่าเซไปนิดแต่ไม่ได้ล้มลงไปหากแต่ก็ทำให้แขนเจ็บไปเหมือนกัน จีน่าพยายามสะบัดแขนให้รู้สึกคลายเส้น แต่นั่นทำให้แหวนที่นิ้วนางหลุดออกมาอย่างง่ายดาย จีน่ามองตามแหวนที่กลิ้งไปด้านข้างถนนแล้วก้มลงเก็บโดยไม่ทันระวังรถที่กำลังวิ่งเข้ามา “โครมมมม” ตัวจีน่าถูกรถกระแทกเข้าอย่างแรง ตัวลอยขึ้นไปอยู่บนฝากระโปรงหน้ารถแล้วก็กลิ้งลงไปที่พิ้น ตอนที่จีน่าถูกรถชนกระแทกเข้าไปในวินาทีแรก ภาพflashback ตั้งแต่สมัยที่เธอยังเด็กอยู่กับพ่อแม่ โยกี้ ซอนน่า วิ่งเข้ามาในสมองเร็วปานเครื่องคอมพิวเตอร์ที่กำลังประมวลภาพ แล้วภาพความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับอเล็กซ์ก็ค่อยๆวิ่งเข้ามาตั้งแต่วินาทีแรกที่ได้เจอกับอเล็กซ์ ทุกอย่างเกิดขึ้นภายในเวลาอันรวดเร็ว แล้วภาพflashback ทั้งหลายก็ดับวืดลง จีน่าลงไปนอนกองอยู่ที่พื้น ที่พื้นที่เต็มไปด้วยกองหิมะที่มีเลือดจากด้านหลังศีรษะของจีน่าไหลผ่านไปอย่างช้าๆ อเล็กซ์พยายามติดต่อหาจีน่ายังไงก็ติดต่อไม่ได้ ไม่นานนักมือถืออเล็กซ์ก็ดังขึ้น และเมื่อเสียงซอนน่าที่กรอกเข้ามาอย่างสั่นเครือและติดขัด ทำให้อเล็กซ์ยืนตัวแข็งชา หายใจไม่ออก ราวกับจะขาดอากาศหายใจเสียตรงนั้น พอเริ่มตั้งสติได้ก็รีบขับรถตรงไปที่โรงพยาบาลจามที่ซอนน่าบอก จีน่าถูกหามส่งเข้าโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด รถเข็นจากรถพยาบาลถูกดึงออกมาและเข็นเข้าห้องฉุกเฉินอย่างฉับพลัน เสียงแพทย์ที่ดูแลจีน่าในรถพยาบาลบอกอาการ และสาเหตุคร่าวๆจากอุบัติเหตุให้แพทย์ประจำได้ทราบ เมื่อเตียงที่จีน่านอนถูกเข็นเข้ามาในห้องฉุกเฉิน แพทย์ก็ทำการตรวจอย่างละเอียดทันทีจีน่านอนหลับไหลอย่างคนไม่ได้สติ แพทย์และพยาบาลช่วยกันเอากรรไกรตัดกางเกงยีนส์ที่จีน่าสวมใส่ออก เสือ้ก็ถูกถอดออกเหลือเพียงเสื้อชั้นใน เพื่อที่แพทย์จะเอาสายวัดคลื่นหัวใจแปะลงที่หน้าอก แพทย์ประจำห้องฉุกเฉินตรวจอาการแล้วพบว่า บนขาด้านซ้ายหลังจากการตรวจพบว่ากระดูกหัก ที่ศีรษะด้านหลังมีเลือดออกเป็นจำนวนมาก คลื่นการทำงานของหัวใจเต้นอ่อนลงมาก ปากเริ่มเขียว อเล็กซ์ขับรถตามมาถึงที่โรงพยาบาลเป็นคนแรก วิ่งไปยืนอยู่ที่หน้าห้องฉุกเฉิน พอเห็นจีน่าที่นอนไม่ได้สติอยู่ที่เตียงก็วิ่งเข้าไปหาแต่โดนยางพยาบาลกันออกมาไม่ให้เกะการการทำงานของแพทย์ ไม่ถึง5นาทีซอนน่ากับโยกี้ และฟรองค์ก็ตามมาสมทบทุกคนมองเข้าไปที่ห้องฉุกเฉินอย่างหดหู่ อเล็กซ์ยืนนิ่งพยายามฟังผลการตรวจของหมอที่โต้ตอบกันเป็นระยะ จากคุณ : kaychen - [ 11 ธ.ค. 48 07:21:39 ]

ความคิดเห็นที่ 18 “แย่แล้ว เธอไปแล้ว เตรียมท่อช่วยหายใจ แล้วก็สายน้ำเกลือ เตรียมอะดรีนาลีน และเครื่องปั๊มหัวใจที เร็ว” ไม่นานนักที่เครื่องคลื่นหัวใจไฟฟ้าเริ่มร้องเสียงปี๊บลั่นสั้นๆ และดังถี่เรื่อยๆ ร้องเตือนถึงภาวะหัวใจล้มเหลวอะดรีนาลีนถูกฉีดเข้าไปได้ไม่นาน เครื่องปั๊มหัวใจก็ถูกเตรียมชาร์จไฟไว้พร้อม “เอ้าพร้อม ชาร์จไฟเตรียมพร้อมปั๊มหัวใจ 3 2 1 ชาร์จ” ร่างจีน่ากระตุกขึ้นมาหากไม่ได้มีอะไรดีขึ้น “เพิ่มกำลังไฟ อีกที พร้อม3 2 1 ชาร์จ ” ซอนน่าที่ยืนมองอยู่ด้านนอกร้องไห้จนเป็นลมหน้ามืดลงไป อเล็กซ์ยืนกุมหัวแล้วก็เอามือทุบกำแพง ตึงๆๆ แล้วเอาหน้าซบเข้ากับกำแพงได้ไม่นาน มีนางพยาบาลวิ่งออกมาร้องบอกให้โทรตามตัวแพทย์ผู้เชี่ยวชาญด้านท้องและสมอง  และเตรียมห้องผ่าตัดด่วนคนไข้มีเลือดคั่งอยู่ที่กระเพาะและสมอง ได้ยินเพียงแค่นั้นหัวใจของอเล็กซ์และโยกี้แทบจะไม่มีเรี่ยวแรงทำอะไรต่อ  ซอนน่าตื่นขึ้นมาพอรับรู้ว่าจีน่าอยู่ในห้องผ่าตัดก็ได้แต่ร้องไห้ แล้วก็โทรติดต่อพ่อและแม่ของจีน่า 3 ชั่วโมงผ่านไปกับการรอคอยอยู่หน้าห้องผ่าตัด นางพยาบาลเดินเอาของชิ้นนึงมายื่นให้อเล็กซ์ก่อนบอกว่า “คนไข้กำของสิ่งนี้อยู่ในมือแน่น  คิดว่าคงเป็นของสำคัญมาหสำหรับเธอ ช่วยเก็บให้เธอที” อเล็กซ์รับมาแล้วก็กำไว้แน่น นั่นเป็นแหวนคู่ที่จีน่าใส่ติดตัวมาตลอดตั้งแต่ที่ตัดสินใจคบกันอย่างจิงจัง อเล็กซ์รู้สึกว่าตอนนี้ในหัวมันโล่งๆคิดอะไรไม่ออก เค้าไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ ไม่เคยต้องรู้สึกเหมือนกำลังจะเสียคนที่รักอย่างไม่มีวันกลับ มือถืออเล็กซ์ร้องดังขึ้นอยู่นาน แต่เหมือนอเล็กซ์จะไม่รับรู้อะไร จนสุดท้ายเสียงเรียกจากมือถือก็ร้องดังขึ้นอีก ลีโอกรอกเสียงถามอย่างเป็นกังวลว่า “อเล็กซ์ นายไม่เป็นไรใช่ไหม เพื่อนชั้นที่เป็นหมอด้วยกันเห็นนายอยู่ที่โรงพยาบาลที่บอสตัน” อเล็กซ์อยากจะตอบออกไปแต่กลับหาเสียงตัวเองไม่เจอ ทำได้แต่ร้อง “อืม” อยู่ในลำคอ “จีน่าล่ะ จีน่าล่ะ ออกมาจากห้องผ่าตัดรึยัง” ลีโอยังคงป้อนคำถามเข้ามา “เงียบ” ไม่มีเสียงใดๆหลุดลอดออกมาจากปากอเล็กซ์ น้ำตาที่ไม่เคยคิดว่าจะไหลออกมานอกจากในบทละครที่ต้องเล่นแล้วหากตอนนี้กลับไหลออกมาเต็มทั้งสองดวงตา อเล็กซ์กำมือถือไว้แน่นแล้วซบหน้าลงกับแขนก่อนจะกลั้นไม่ให้น้ำตาไหลมามากไปกว่านี้ อีก2ชั่วโมงผ่านไป ไฟหน้าห้องผ่าตัดดับลง แพทย์ผู้ทำการผ่าตัดออกมาบอกเพียงว่า “คนไข้เสียเลือดมาก เราช่วยเอาเลือดที่คั่งในกระเพาะออกได้ แต่คนไข้ก็อ่อนแอเกินกว่าจะผ่าตัดเอาเลือดคั่งในสมองออก เราพยายามสุดความสามารถแล้ว คนไข้คงอยู่ได้อีกไม่เกิน 72 ชั่วโมง หรือหากคนไข้มีกำลังใจฮึดสู้อีกนิด อาการทรงตัวได้อีกสักหน่อย เราอาจจะให้แพทย์ผู้เชี่ยวชาญทางด้านสมองมาช่วยผ่าตัดให้ แต่นั่นหมายถึงว่า เธออาจจะสูญเสียความทรงจำที่มีไปก็ได้ และไม่รับรองว่าเธอจะรอดเกิน 40% ” ซอนน่าทรุดตัวลงร้องไห้โฮกับพื้น โดยมีฟรองค์ประคองอยู่ไม่ห่าง  ในขณะที่ โยกี้ อเล็กซ์ ยืนช๊อคพูดอะไรไม่ออก อเล็กซ์เดินเข้าไปหาจีน่าที่ห้องพักพิเศษ สำหรับคนไข้อาการโคม่า อเล็กซ์ค่อยดึงมือจีน่าขึ้นมากุมเอาไว้ ก่อนที่จะพูดว่า “อยู่ด้วยกันก่อนนะจีน่า อย่าเพิ่งไปไหนนะ ผมรอคุณที่จะมาสร้างครอบครัวของเรา” แล้วเสียงของอเล็กซ์ก็เริ่มขาดหายไปเหลือเพียงเสียงที่กลั้นสะอื้นของตัวเอง “ในนามของพระบิดา พระบุตร และพระจิต ได้โปรดอย่าพรากเธอไปอยู่กับพระองค์เลย เธอเป็นที่รักของทุกๆคนบนโลกนี้ ขอให้เธอได้มีชีวิตที่ดีที่มีความสุขต่อไป ขอให้เธอได้ใช้ชีวิตอย่างผู้หญิงคนนึงที่พึงจะมี ได้แต่งงาน ได้เป็นภรรยา และได้เป็นแม่ของลูก หากพลังชีวิตสามารถแบ่งบันกันได้ ลูกขอที่จะแบ่งให้เธอผู้ซึ่งอันเป็นที่รักได้มีชีวิตอยู่ต่อไป” อเล็กซ์เดินเข้าโบสถ์ที่อยู่ไม่ไกลจากโรงพยาบาลนัก พร้อมกับนั่งคุกเข่าสวดภาวนาอยู่นานก่อนจะย้อนกลับไปที่โรงพยาบาล ซอนน่านั่งร้องไห้ไม่หยุดในขณะที่นั่งเฝ้าจีน่าอยู่ โยกี้ จับมือจีน่าอีกข้างขึ้นมากุมเอาไว้เหมือนกับจะสื่อให้เธอได้รับรู้ว่า เค้าอยู่ที่นี่เป็นกำลังใจให้เธอ รักเธอและห่วงเธอมากแค่ไหน อเล็กซ์เดินเข้ามาเห็นซอนน่านั่งหลับพิงฟรองค์ทั้งที่น้ำตายังไม่แห้งดีส่วนโยกี้ก็นั่งอยู่ในห้องเฝ้ามองจีน่า อเล็กซ์เดินเข้าไปในห้องนั่งลงที่เก้าอี้อีกฝั่งแล้วบอกโยกี้ว่า “นายไปพักเถอะ พรุ่งนี้นายมีแสดงไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวจะนั่งเฝ้าต่อเอง มีอะไรแล้วจะรีบโทรไป” โยกี้กลับมองไปที่จีน่าที่นอนอยู่อีกครั้งก่อนที่จะพูดเหมือนคนเพ้อออกมาว่า “มีอยู่ครั้งนึง จีน่าหนีแอบไปเล่นหิมะอยู่หลังสวนของโรงเรียน พอกลับบ้านมาเธอตัวร้อนมาก กลายเป็นไข้หวัดใหญ่นอนซมไม่รู้สึกตัว ต้องไปให้น้ำเกลือที่โรงพยาบาลอยู่หลายวัน ไข้เธอสูงมาก มากจนเกิดอาการช๊อค ซอนน่าร้องไห้ไม่ยอมห่างออกจากห้องจีน่า พวกเราได้แต่สวดภาวนาให้เธอหายกลับมาเป็นปกติ เช้าวันถัดมาหลังจากที่เธอช๊อคไป จีน่าตื่นขึ้นมาด้วยรอยยิ้มที่สดใสแล้วพูดว่า หลับสบายจังเลย พี่ค่ะจีน่าหิวแล้ว .คราวนี้คงไม่ต่างอะไรจากสมัยก่อน เธอคงแค่เพลียมากแล้วก็อยากนอนพักผ่อนก็เท่านั้นเอง แล้วเธอก็จะตื่นขึ้นมาบอกพวกเราว่า พี่คะจีน่าหิวแล้วค่ะ” โยกี้พูดจบน้ำตาก็ร่วงลงมาอย่างห้ามไม่ได้ ก่อนที่จะเดินออกนอกห้องไปโดยที่ไม่ได้พูดอะไรอีก จากคุณ : kaychen - [ 11 ธ.ค. 48 07:25:18 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ตอนที่ 9 เช้าวันรุ่งขึ้นอเล็กซ์รู้สึกถึงมือที่เกาะกุมอยู่มีการเคลื่อนไหว  และเมื่อมองไปทางจีน่า ก็เห็นจีน่าเริ่มค่อยๆขยับเปิดดวงตาขึ้นช้าๆ “จีน่า .จีน่า .” อเล็กซ์เรียกเพียงแค่นั้นก็รีบกดเรียกแพทย์ แพทย์และนางพยาบาลวิ่งเข้ามาในห้องตรวจดูอาการจีน่า  ก่อนจะบอกว่า “คงต้องรอดูอาการอีกสักพัก ก่อนที่จะตัดสินใจกันว่าจะเอาอย่างไรต่อไป” จีน่ามองตาอเล็กซ์ที่แดงก่ำ และใบหน้าที่เต็มไปด้วยสีหน้าแห่งความเป็นห่วง กังวล . เธอเลื่อนสายตาไปทางซอนน่าที่กำลังกลั้นน้ำตาไม่ให้รินไหล  มองเห็นโยกี้มองมาทางเธอด้วยสีหน้าที่เศร้า .มันทำให้เธอพอจะเดาอาการของเธอได้ไม่ยาก . .อเล็กซ์เอามือลูบที่ศีรษะจีน่าอย่างแผ่วเบาก่อนเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่ขมขื่นว่า “เจ็บมากไหมจีน่า .” จีน่าเห็นหน้าคนรัก คนที่เธออยากใช้ชีวิตร่วมตลอดทั้งชีวิตมีสีหน้าที่เศร้าและขมขื่นแบบนี้แล้ว .น้ำตาก็พาลไหลออกมา .สิ่งที่ทำให้เธอรู้สึกเจ็บมากไปกว่าบาดแผลที่ได้รับคือ การที่เห็นอเล็กซ์ ซอนน่า และโยกี้ ต้องเจ็บปวด และโศกเศร้าแบบนี้ . “ชั้นขอโทษ” เสียงแรกที่เอ่ยออกมาจากปากจีน่า “จีน่าไม่เห็นต้องขอโทษอะไรเลย .แค่จีน่าต้องเข้มแข็ง แล้วก็ต้องเอาชนะมันให้ได้เท่านั้น” โยกี้เดินมากุมมืออีกข้าง “ใช่แล้ว เธอต้องเข้มแข็งนะจีน่า .พี่รู้ว่าเธอยังอยากทำอะไรอีกมากมาย .อเล็กซ์ก็ยังไม่เห็นเธอว่าเธอสวยแค่ไหนในชุดเจ้าสาวเลยนะ .เธอกำลังจะมีหลานนะจีน่า .แล้วพี่ก็อยากให้เธอได้เจอ ได้รู้จักกับเค้า” น้ำที่หล่อลื่นอยู่เต็มสองดวงตาคู่สวยตอนนี้เหมือนเขื่อนที่แตกพังทลายออกมา .เธอเองก็ไม่รู้จะทำยังไงหากเธอจากทุกคนไปในตอนนี้ .โดยเฉพาะอเล็กซ์  เค้าจะเป็นยังไงหากเธอคนที่ได้ชื่อว่ากำลังจะเป็นเจ้าสาวของเค้าอยู่ภายในไม่กี่อาทิตย์นี้กำลังจะจากเค้าไปอย่างไม่มีวันกลับ .เธอนึกไม่ออกเลยว่าเธอจะทำใจจากอเล็กซ์ไปได้ยังไง ในเมื่อเธอรักเค้ามากมายขนาดนี้ ซอนน่าเห็นจีน่าร้องไห้ออกมาแบบนั้นแล้วก็เดินเข้าไปกุมมือจีน่าไว้แน่นราวกับจะไม่ยอมให้ใครมาพรากน้องสาวคนนี้ของเธอไปแล้วก็พูดด้วยเสียงสั่นเครืออย่างแผ่วเบาว่า “พี่ไม่น่าปล่อยให้เธอเดินกลับไปคนเดียวอย่างนั้นเลย .ไม่น่าเลย .ไม่น่าเลยจิงๆ .จีน่า .พี่ขอโทษ” พูดจบซอนน่าก็ร้องไห้ออกมาอย่างหนัก โยกี้ยืนมองภาพที่เห็นตรงหน้าแล้วได้แต่เดินหลบหันหน้าเข้ากำแพงร้องไห้อย่างเงียบๆ ในขณะที่อเล็กซ์รู้สึกเหมือนทุกอย่างในชีวิตของเขากำลังจะพังครืนลงมาตรงหน้า .หญิงสาวคนที่นอนอยู่ตรงหน้า คนที่กำลังจะกลายมาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต คนที่กำลังจะกลายมาเป็นภรรยา เป็นแม่ของลูก และเป็นคนที่จะร่วมทุกข์สุขกับเขานับจากนี้จนถึงวันสุดท้ายของชีวิตของเขากำลังนอนรอเวลาที่จะจากเค้าไป .เขาต้องทำยังไงเพื่อยื้อเธอไว้ เค้าต้องทำยังไง ถึงทำให้เธอมีไว้เคียงคู่ชีวิตเค้าตลอดไป .ตลอดเวลาที่อเล็กซ์คิด เขาไม่ได้รู้เลยว่าน้ำตาจากดวงตาทั้งสองข้างมันเอ่อล้นออกมามากมาย ตลอดทั้งวันอเล็กซ์ได้แต่นั่งเฝ้ามองจีน่าที่นอนหลับอยู่บนเตียง มองราวกับว่าจะเก็บทุกรายละเอียดให้ได้มากที่สุด และไม่ยอมแม้แต่จะคลาดสายตาจากเธอไปแม้แต่วินาทีเดียว  จนกระทั่งซอนน่าเดินเข้ามาในห้องแล้วบอกว่า “อเล็กซ์ .นายไปนอนพักบ้างเถอะ  นายนั่งเฝ้าจีน่ามาเกือบจะสองวันเต็มๆอยู่แล้วนะ ข้าวปลาก็ไม่ทาน นายเองก็จะแย่เอานะ” “ซอนน่า .ผมควรทำยังไงดี .ผมรอเพียงเวลา แล้วปล่อยเธอไปแบบนี้ไม่ได้” “นายอยากให้จีน่าเข้ารับการผ่าตัดสมองงั้นเหรอ .” “แล้วมีทางที่ดีกว่านี้ไหมล่ะ ที่จะยื้อเธอเอาไว้ให้ได้นานที่สุด .ผมยอมกลายเป็นคนแปลกหน้าในยามที่เธอตื่นขึ้นมาเจอผมดีกว่าให้เธอจากผมไป .ไปในที่ผมไม่สามารถพบเจอเธอได้อีก” “แต่ชั้นไม่อยากลืมคุณและทุกคนที่ชั้นรักนี่” เสียงจีน่าพูดขึ้นมาหลังจากตื่นขึ้นมาได้ยินบทสนทนาของอเล็กซ์และซอนน่า “จีน่า” อเล็กซ์และซอนน่าพูดขึ้นมาพร้อมกัน “ชั้นไม่อยากตื่นขึ้นมาอย่างว่างเปล่า ทั้งที่หัวใจและความรู้สึกลึกๆเรียกร้องหาคนที่ชั้นรัก แต่กลับไม่มีความทรงจำเหล่านั้นเหลืออยู่เลย .ชั้นอยากเก็บความทรงจำทุกความทรงจำเอาไว้เพราะมันคงเป็นสิ่งเดียวที่ชั้นจะทำได้ในตอนนี้” ซอนน่ามองคนทั้งคู่แล้วก็เดินจากออกไปเงียบๆปล่อยให้คนทั้งคู่ได้คุยกันตามลำพัง “อเล็กซ์ .” “หืม” “ชั้นขอโทษ ชั้นขอโทษจริงๆ” จีน่าร้องไห้ออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ “จีน่า” อเล็กซ์เข้าไปกุมมือเอาแน่น “คุณจะยังอยู่กับผมที่นี่ตรงนี้ตลอดไป” อเล็กซ์จับมือเรียวบางทาบไว้ที่อกซ้ายตำแหน่งหัวใจของเค้า “กอดชั้นหน่อยได้ไหม” อเล็กซ์ค่อยๆลุกจากเก้าอี้ขึ้นไปนอนตะแคงกอดจีน่าเอาไว้ .จมูกกดอยู่ที่ข้างๆขมับจีน่าแล้วก็ประทับริมฝีปากลงไปที่ดวงตาก่อนที่จะลื่นลงมาแนบริมฝีปากลงไปที่ริมฝีปากบางซีดอย่างอ่อนโยน แล้วก็นอนน้ำตาซึมกอดจีน่าอยู่เงียบๆ .อเล็กซ์หยิบแหวนออกจากกระเป๋ากางเกงออกมา .ตัวเรือนแหวนเป็นทองคำขาว ตรงกลางมีเพชรเม็ดโตใสติดอยู่กลางเรือนแหวน .อเล็กซ์ลุกขึ้นมานั่งแล้วค่อยๆบรรจงสวมลงไปที่นิ้วนางด้านซ้ายของจีน่า แล้วพูดว่า “ผมรักคุณจีน่า .รักอย่างที่ไม่เคยรักใครแบบนี้มาก่อน .และผมหวังว่าคุณจะชอบแหวนแต่งงานของเรา” “ขอบคุณมาก ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง ” คืนของวันที่สองก่อนเช้ารุ่งเช้าของวันที่สามจีน่าก็จากไปอย่างสงบ เมื่อเสียงคลื่นหัวใจไฟฟ้าร้องบอกถึงภาวะหัวใจล้มเหลวและไม่ว่าจะฉีดอะดรีนาลีน หรือ ทำการปั๊มกระตุ้นหัวใจแค่ไหน เธอก็จากไปอย่างไม่มีวันกลับซะแล้ว จากคุณ : kaychen - [ 11 ธ.ค. 48 07:28:51 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ซอนน่าเค้าไปกอดรั้งร่างที่ไม่มีความรู้สึกใดๆเอาไว้แล้วปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อายใครหน้าไหน .อเล็กซ์มองหน้าจีน่าครั้งสุดท้ายก่อนที่ผ้าขาวจะถูกเคลื่อนมาบิดบังหน้าเธอไว้ .อเล็กซ์มองค้างแล้วเดินถอยหลังชิดกำแพง แล้วเลื่อนไหลตัวเองลงนั่งที่พื้นอย่างคนหมดแรง ลำคอแข็งและตีบตัน แม้แต่เสียงที่จะร้องเรียกเธอเป็นครั้งสุดท้ายก็หายไป เหลือเพียงแค่สายตาที่พร่าไปเพราะ หยาดน้ำตาที่มองตามร่างที่ถูกเลื่อนออกไป .ในขณะที่โยกี้ไม่กล้าแม้แต่จะมองร่างนั้นแม้แต่นิดเดียว หลังจากที่จีน่าจากไปได้เดือนกว่าๆ ซอนน่าก็แวะมาหาอเล็กซ์ที่นิวยอร์ก เพื่อเอาของบางอย่างของจีน่ามาให้ “ของพวกนี้ ชั้นเห็นจีน่าเค้าทำเก็บไว้ตั้งแต่ได้เจอนาย ชั้นคิดว่าสักวันจีน่าคงจะเป็นคนเอาของพวกนี้ให้นายเอง  จิงๆมันยังมีเยอะกว่านี้ .หากอเล็กซ์อยากเห็นทั้งหมด ต้องไปที่สตูดิโอของจีน่าเค้า .นี่เป็นกุญแจห้องที่เก็บผลงานทั้งหมดของจีน่า” “ขอบคุณมาก” อเล็กซ์เอ่ยเพียงแค่นั้น “นายดูแย่มากกว่าที่ชั้นคิดซะอีกนะ .แต่นายยังมีชีวิตที่ยังต้องก้าวเดินต่อไป .เก็บเธอเอาไว้ให้อยู่ส่วนลึกในหัวใจ .แล้วเริ่มก้าวต่อไปข้างหน้า ใช้ชีวิตที่เหลือแทนจีน่าเถอะนะ” อเล็กซ์กลับขึ้นห้องเอาของที่ซอนน่าเอามาให้ค่อยๆเปิดดู .มันเป็นสมุดภาพการ์ตูนที่เล่าเรื่องราวในครั้งแรกที่จีน่าและอเล็กซ์ได้พบเจอกัน .อเล็กซ์เปิดมาถึงหน้านึง มีรูปจีน่าเดินตามอเล็กซ์ไปหลังมหาลัย  แล้วภาพต่อมาก็หายไป . .อเล็กซ์พยายามนึกอยู่นานว่าภาพเหตุการณ์สุดท้ายของเรื่องนี่คืออะไร  เพราะเค้าจำได้ว่า จีน่าเคยบอกว่า “การวาดรูปเก็บเอาไว้เป็นการบันทึกความทรงจำแบบนึง  คนเราจะวาดอะไรออกมาได้มันมักออกมาจากใจภาพที่ถูกวาดออกมาก็จะสามารถถ่ายทอดถึงความรู้สึกของวาด .และคนวาดเองก็มักจะชอบวาดเก็บสิ่งที่ตัวเองประทับใจ ส่วนเรื่องร้ายๆไม่ค่อยมีใครมาวาดเก็บให้เจ็บใจตัวเองเล่นหรอก” หากสมุดเล่มนี้เป็นภาพวาดที่รวมเรื่องเค้าและเธอ .นั่นแสดงว่าตอนสุดท้ายนี้คือเหตุการณ์ที่เลวร้ายสำหรับเธอๆจึงปล่อยว่างไว้แบบนั้น .และเมื่อนึกดีๆย้อนกลับไปเมื่อ 10 ปีที่แล้ว เค้าเพิ่งรู้ว่า สาเหตุที่จีน่าไม่ยอมเจอเค้าอีกเป็นเพราะเธอเห็นเหตุการณ์ในวันนั้นทั้งหมด  แต่เธอไม่เคยแม้แต่จะเอ่ยถามเค้าสักคำ ปล่อยให้เรื่องนั้นเป็นสิ่งที่ทำร้ายจิตใจอยู่นาน Flashback “อเล็กซ์ .ชั้นขอคุยด้วยเป็นการส่วนตัวหน่อยสิ” สาวสวยไต้หวันเพื่อนร่วมชั้นเรียนเดินเข้ามาพูด “อืม ได้สิ” ตอบแล้วก็เดินตามเพื่อนสาวไต้หวันคนนั้นไป   แต่ระหว่างที่เดินไปหาที่คุยกัน สาวไต้หวันก็เริ่มเอามือเกาะแขนอเล็กซ์เหมือนเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ ก่อนจะหยุดแล้วหันมาพูดว่า “ชั้นได้ยินมาว่านายเป็นเกย์ควงอยู่กับโยกี้ .นั่นเป็นความจริงรึป่าว” “ผมคิดว่าผมคงไม่จำเป็นต้องตอบเรื่องไร้สาระพวกนี้” “นายต้องตอบ .เพราะชั้นชอบนาย .ชั้นได้ยินข่าวพวกนี้มา แต่ไม่แน่ใจนัก  เพราะชั้นเห็นสายตาที่นายมองยัยเด็ก ลูกครึ่งนั่น มันทำให้ชั้นเริ่มลังเลว่าตกลงนายเป็น หรือชอบแบบไหนกันแน่” “แล้วที่คุณเห็น คุณว่าผมเป็นหรือว่าชอบแบบไหนล่ะ” “พิสูจน์ดูเดี๋ยวก็รู้” พูดจบสาวไต้หวันก็เอามือตวัดโอบรอบคออเล็กซ์ก่อนที่จะกดริมฝีปากอิ่มลงที่ริมฝีปากอุ่นของอเล็กซ์อย่างเร้าร้อน .เธอลดมือข้างนึงลงมาแล้วเลื่อนลงไปที่ข้างลำตัวอเล็กซ์แล้วลูบไล้ชวนให้เกิดอารมณ์  หากแต่อเล็กซ์ก็ควบคุมตัวเองได้ดีก่อนจะดันสาวไต้หวันออกแล้วพูดว่า “คราวนี้คุณก็รู้แล้วใช่ไหมว่าผมเป็นแบบไหน” “งั้นเราก็น่าจะคบกันได้” เธอยิ้มให้อย่างยั่วยวน “ก็อย่างที่คุณพูดหน่ะแหละ  สายตาผมมองเพียงแต่เด็กลูกครึ่งคนนั้น .ผมคงไม่ว่างมาเล่นกับคุณแบบนี้หรอก .ผมไปล่ะนะ” จบ Flashback อเล็กซ์เปิดดูสมุดภาพอื่นๆแล้วเจอภาพใบนึงที่ถูกสอดแนบมากับสมุด .มันเป็นภาพจีน่าใส่ชุดแต่งงาน .เธอดูสวย .สวยมาก .เห็นแล้วอเล็กซ์ได้แต่ทิ้งตัวนอนราบลงกับเตียงอย่างคนหมดแรง  นอนมองแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายก่อนจะโทรจองตั๋วเครื่องบินไปบอสตัน . . อเล็กซ์ไขกุญแจเข้ามาในห้องสตูดิโอของจีน่า . .ภาพเก่าๆวิ่งเข้ามาวนเวียนเสมือนกับว่า จีน่ายังคงเดินผ่านไปมาอยู่ตรงหน้าเสียงที่มักได้ยินเป็นประจำว่า “รอจีน่าแป๊บนะคะ  ใกล้เสร็จแล้วอีกนิดเดียวเอง .ไปนั่งพักที่โซฟาก่อนนะ”   หรือแม้แต่ครั้งแรก ที่เจอเธอในห้องนี้ “ชั้นใส่ขาสั้นไว้ข้างใน เสื้อมันยาวคงดูไม่ออก  ไม่ต้องคิดมาก ชั้นไม่ได้ยืนโป๊อย่างที่คุณคิด  ส่วนหนังสือพี่ซอนน่าก็อยู่ที่โซฟานั่นแหละ”   หรือแม้แต่จูบแรกที่จีน่าหันมาจูบอย่าเร้าร้อนประชดหนุ่มตาน้ำข้าวนั้น  ริมฝีปาก เนื้อตัวที่เบียดชิดกัน ความรู้สึกเหล่านั้นยังคงอยู่  และเรื่องราวทุกอย่าง คำพูดทุกถ้อยคำเค้ายังจำได้ดี . . .แต่แล้วอเล็กซ์ก็รู้สึกเหมือนมีก้อนอะไรมาจุกที่คอ แน่นที่หน้าอก หายใจสะดุด เมื่อเอากุญแจที่ได้จากซอนน่าไขเข้ามาอีกห้องในสตูดิโอนั้น .อเล็กซ์มองรอบห้องแล้วแทบจะหมดแรงอยู่ตรงนั้น .ภาพที่เค้ามองอยู่ตอนนี้คือภาพวาดที่เป็นรูปเค้าทั้งหมด  ทั้งห้องถูกจัดเป็นแกลอรี่ขนาดย่อม โชว์รูปที่ถูกวาดและลงสีไว้อย่างดีเยี่ยม รวมถึงรูปถ่ายต่างๆ และมีรูปที่ถ่ายคู่แขวนโชว์เอาไว้ด้วย .มันเป็นภาพถ่ายเท่าตัวจริง  ตอนที่ทั้งคู่ไปเที่ยวเกาหลีด้วยกัน อเล็กซ์ออกมานั่งที่โซฟาตัวโปรดของจีน่าด้านนอก  มองไปเห็นกล้องวิดีโอที่เคยเอามาทิ้งไว้ที่นี่ไว้ถ่ายเล่นกันถูกวางไว้อยู่  ก็เลยเปิดกล้องต่อเข้ากับทีวีเพื่อดูเทปที่ถูกบันทึกเอาไว้ .ภาพในจอแสดงถึงตอนที่ทั้งคู่ไปเดินในอุทยานที่เกาหลี  แล้วก็ถ่ายจีน่าตอนเผลอหลับคาโต๊ะทำงานในห้องนอนที่ไต้หวัน และภาพล่าสุด ตอนที่ตัวเค้าขอจีน่าแต่งงาน .อเล็กซ์ดูแล้วก็ยิ่งรู้สึกคิดถึง .คิดถึงจีน่ามาก “จีน่าผมคิดถึงคุณ คิดถึงจนไม่รู้ว่าจะทำไงแล้ว ผมอยากเจอคุณอีกสักครั้ง ยังมีบางอย่างที่ผมอยากบอกคุณ จีน่า . .” จากคุณ : kaychen - [ 11 ธ.ค. 48 07:32:24 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ตอนสุดท้ายแล้วคะ ^o^ --------------------------------------------------------- ตอนที่ 10 ในที่สุดอเล็กซ์ก็ตัดสินใจประกาศลาพักงานเพลงและงานแสดงอย่างไม่มีกำหนด .อเล็กซ์ออกเดินทางไปยุโรป กรีกอียิปต์ แต่ไปแบบแบ๊คแพค กางแผนที่เดินเที่ยวเอง  หรือที่ไหนที่ลำบากหน่อยก็หาซื้อทัวร์ท้องถิ่นเที่ยว ค่ำคืนสุดท้ายในกรีกมันช่างเงียบสงบจนอเล็กซ์รู้สึกอดคิดถึงใครคนนึงไม่ได้ .อเล็กซ์ออกมานั่งอยู่หน้าระเบียงสูดอากาศด้านนอกของห้องในโรงแรมหรูก่อนจะเอามือลูบที่แหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายแล้วพูดขึ้นมาลอยๆว่า “ตั้งแต่เที่ยวมา .คุณชอบประเทศไหนมากที่สุดจีน่า?” เช้าวันรุ่งขึ้นอเล็กซ์ขึ้นเครื่องบินต่อไปเกาหลี .อเล็กซ์เดินทางท่องเที่ยวไปทุกๆที่ๆจีน่าเคยบอกว่าอยากไป และสัญญาว่าจะไปเที่ยวด้วยกัน .และเกาหลีก็เป็นที่สุดท้ายที่จีน่าบอกว่าจะกลับมาอีกครั้ง กลางเดือนมกราคมที่เกาหลี หิมะยังคงปกคลุมต้นไม้ใบหญ้าอยู่ .อเล็กซ์กลับไปที่สกีรีสอร์ทนั่นอีกครั้ง และได้สิทธิพิเศษที่จะได้พักอยู่ที่บ้านหลังเดิมที่เคยพักอยู่กับจีน่า เพราะพ่อจีน่ายกบ้านพักหลังนี้และบ้านพักในกรุงโซลให้จีน่าและอเล็กซ์แล้ว .อเล็กซ์นอนอยู่ในห้องอย่างคนไร้เรี่ยวแรง และเผลอหลับไปนานจนกระทั่งได้ยินเสียงเคาะประตูดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง .อเล็กซ์ลุกขึ้นมาอย่างคนงัวเงียเพิ่งตื่นไปเปิดประตู แต่แล้วก็ต้องตกตะลึงและร้องออกไปว่า “จีน่า” หญิงสาวที่เคาะประตูทำหน้าเหลอหลา มองซ้ายขวา แล้วถามว่า “คุณรู้จักชั้นเหรอคะ” อเล็กซ์ดึงตัวหญิงสาวคนนั้นเข้ามากอดเอาไว้แนบแน่นก่อนที่จะพูดว่า “ผมฝันไปใช่ไหม ผมฝันไปจริงๆใช่ไหมที่ได้มีโอกาสกอดคุณแบบนี้อีกครั้ง” “คุณเป็นใคร ชื่ออะไรคะ” สิ้นเสียงคำถามของหญิงสาวที่เค้ากอดอยู่ข้างหน้า อเล็กซ์ก็ค่อยๆคลายวงแขนออกก่อนมองหน้าหญิงสาวคนนี้อย่างเต็มตา “คุณจำผมไม่ได้งั้นเหรอ” “ชั้น .ชั้น .” พอเห็นสีหน้าที่สับสนเหมือนคนหาทางออกให้กับเองไม่ได้ อเล็กซ์ก็ถามต่อว่า “คุณเป็นอะไรรึป่าว .เข้ามานั่งก่อนดีกว่า” อเล็กซ์มองหญิงสาวที่นั่งก้มหน้าทำท่าเหมือนพยายามคิดอะไรให้ออกอยู่ อเล็กซ์ก็พยายามตั้งสติและสมาธิมองหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าอีกครั้งว่า เธอคนนี้ใช่จีน่าจริงๆหรือไม่ แต่สัญชาตญาณและความรู้สึกบอกอเล็กซ์ในใจว่า .นี่แหละ จีน่า .หญิงสาวที่เค้ารักสุดหัวใจ .แต่ทำไมเค้ากลับสามารถกอด สัมผัสเธอได้ ในเมื่อเธอ .ตายไปแล้ว “เอ่อ .ชั้นขอโทษนะคะ คือว่าชั้นจำอะไรไม่ได้เลย .มันเหมือนกับว่าอยู่ๆชั้นก็มาที่นี่ได้ไงไม่รู้  แล้วก็มีคนงานด้าน นอกบอกให้ชั้นมาพักที่นี่”  เสียงหญิงสาวอยู่ๆก็พูดขึ้นมาเรียกให้อเล็กซ์หลุดออกจากภวังค์ พอเห็นผู้ชายตรงหน้าที่ทำหน้าเศร้าตั้งแต่แรกเห็นเงียบไป หญิงสาวก็ทำท่าลุกขึ้นแล้วพูดว่า “ชั้นขอโทษจริงๆค่ะ ที่มารบกวน” “เดี๋ยวจีน่า” อเล็กซ์คว้าข้อมือบางนั้นไว้ทันทีที่เห็นเธอกำลังจะหมุนตัวเดินออกไปจากโซฟา “ผมไม่รู้ว่านี่มันเกิดอะไรขึ้น  ที่ทำให้ผมได้เจอคุณอีกครั้ง และผมก็ไม่สนใจอะไรทั้งนั้นว่าคุณจะมาหาผมในรูปแบบไหน .แต่ในเมื่อคุณมาแล้วก็อยู่ด้วยกันที่นี่นะ” อเล็กซ์มองจ้องลึกลงไปในดวงตาคู่สวยที่กำลังมองมาอย่างงงๆว่าที่เค้าพูดหมายความว่าอย่างไร “ชั้นอยู่ที่นี่ได้งั้นเหรอคะ .จริงๆแล้วคุณรู้จักชั้นใช่ไหมคะ .คุณเรียกชั้นว่าจีน่า .แล้วคุณชื่ออะไรคะ .คุณเป็นเพื่อนชั้นอย่างงั้นเหรอคะ” พอเห็นหนุ่มตรงหน้าเงียบไป เธอก็ต่อให้อีกหนึ่งประโยคว่า “ชั้นขอโทษค่ะ  ชั้นคงถามคุณมากเกินไป” นี่คงจะเป็นครั้งแรกในรอบสองเดือนที่อเล็กซ์รู้สึกตัวว่า เค้าได้กลับมามีรอยยิ้มอีกครั้ง “ทำไมทุกครั้งที่เราเจอกัน คุณต้องขอโทษผมตลอดเลยนะ” “งั้นเหรอคะ ชั้นก็คุ้นๆเหมือนเคยมีใครคนนึงบอกชั้นแบบนี้เหมือนกันค่ะ แต่ชั้นจำไม่ได้เท่านั้นว่าใครเป็นคนบอก” “ผมชื่ออเล็กซ์ รู้จักคุณมา 12 ปีแล้ว แล้วก็ .ผมเป็นคู่หมั้นคุณ” “คะ? .ชั้นเป็นคนรักคุณงั้นเหรอคะ” “อืม .คุณชื่อ พาร์ค จิน อา  แต่พวกเราเรียกชื่ออังกฤษคุณว่า จีน่า” “แหวนวงนี้เป็นแหวนหมั้นเราอย่างงั้นเหรอคะ” เธอพูดพร้อมยื่นมือซ้ายออกไปให้ดูอเล็กซ์ยืนนิ่งราวกับถูกสาป ก่อนที่จะพยายามเรียกสติกลับมา แล้วตอบไปว่า “นั่นเป็นแหวนแต่งงานของเราจีน่า” “แต่คุณบอกว่าเราเป็นเพียงคู่หมั้นกัน” “ผมสวมมันให้คุณตอนคุณนอนป่วยอยู่ที่โรงพยาบาล” “ชั้นป่วยเป็นอะไรเหรอคะ” “อุบัติเหตุหน่ะ” ไม่รู้เป็นเพราะอะไรอยู่ๆ หญิงสาวก็น้ำตาคลอเบ้าออกมาก่อน กลั้นใจถามผู้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็นคนรักเธอออกไปว่า “ชั้นจากไปคุณไปอย่างไม่มีวันกลับแล้วใช่ไหมคะ” “จีน่า” อเล็กซ์อุทานร้องเรียกออกไปอย่างไม่รู้ตัว “ใช่ไหมคะ .ชั้นจากไปแล้วใช่ไหม” อเล็กซ์ไม่รู้จะตอบยังไงได้แต่พยักหน้า “กลัวชั้นรึป่าว ที่ชั้นเป็น .” “แล้วคุณกลัวหรือตกใจไหมตอนที่ผมกอดคุณที่หน้าประตูเมื่อกี้”หญิงสาวส่ายศีรษะปฏิเสธก่อนตอบว่า “ชั้นไม่รู้สึกกลัวแม้แต่นิดเดียวเลย” “ผมก็เหมือนกันแหละ” จากคุณ : kaychen - [ 11 ธ.ค. 48 07:36:27 ]

ความคิดเห็นที่ 22 “อเล็กซ์ .ชั้นเรียกคุณว่าอเล็กซ์ได้ใช่ไหม .ก่อนหน้านี้ชั้นก็เรียกคุณแบบนี้ใช่หรือป่าว” อเล็กซ์พยักหน้ารับ “ชั้นหน่ะ  จำอะไรเกี่ยวกับคุณไม่ได้เลย  ชั้นไม่รู้ด้วยซ้ำว่าชั้นมาที่นี่ได้ยังไง แล้วชั้นก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะหายไปจากคุณเมื่อไหร่ .เป็นแบบนี้แล้ว  คุณยังอยากเจอชั้นอยู่รึป่าว” อเล็กซ์รั้งร่างบางเค้ามากอดไว้แนบแน่นกับอก เอาจมูกกดลงแนบกับผมยาวสวยแล้วตอบว่า “ผมไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ขอแค่ให้ได้มีจีน่าอยู่แบบนี้ก็พอ” 2 วันผ่านไป อเล็กซ์นั่งเล่าเรื่องต่างๆมากมายตั้งแต่ครั้งแรกที่พบกัน รู้จักกัน รักกันให้จีน่าฟัง แต่จีน่ากลับนึกอะไรไม่ออกสักอย่างเธอรู้สึกเพียงแค่ว่า การได้อยู่ใกล้กับผู้ชายคนนี้ เธอรู้สึกเป็นสุข ปลอดภัย และเธอก็รู้สึกรักผู้ชายคนนี้มาก .มากอย่างไม่น่าเชื่อว่าจะรักได้ภายในสองวัน  เหมือนเป็นเพราะจิตใต้สำนึกที่บอกเธอว่าคนนี้แหละที่เธอรักสุดหัวใจ “อเล็กซ์ .ตื่นได้แล้ว .ไม่หิวบ้างเลยเหรอ .นี่มันสี่ทุ่มแล้วนะ .คุณยังไม่ทานข้าวเย็นเลย” “ผมไม่ได้นอนหลับเต็มตาแบบนี้มานานแล้ว” อเล็กซ์ลุกขึ้นมานั่งแล้วรั้งตัวจีน่าเข้ามากอดเอาไว้ “เพราะชั้นใช่ไหม” จีน่าเอนหัวซบลงแนบไหล่กว้างแล้วเอามือทั้งสองโอบรอบตัวอเล็กซ์ไว้ “ผมหิวแล้วล่ะ  ไปทานข้าวกันเถอะ” หลังทานข้าวเสร็จ จีน่าชวนอเล็กซ์ออกไปเดินเล่นข้างนอก “เมื่อเช้าผมชวนออกมาไหนว่าไม่อยากเล่นหิมะไง” “ชั้นกลัวว่าคนที่รู้จักชั้นจะตกใจตายเพราะเห็นชั้นหน่ะสิ” “ผมไม่เห็นเป็นนี่” “ของอเล็กซ์หน่ะถือว่าเป็นกรณีพิเศษ”   พูดจบแล้วจีน่าก็เดินไปเก็บหิมะแล้วปั้นเป็นลูกบอล  ก่อนเดินออกห่างอเล็กซ์นิด ก่อนที่จะปาเข้าให้กลางหลังอเล็กซ์  ทำให้อเล็กซ์วิ่งไล่เอาหิมะปากลับก่อนที่จะวิ่งไล่จับแล้วก็ลื่นหล่นทับกันเหมือนกับเหตุการ์ณเมื่อสองปีก่อน .อเล็กซ์ก้มลงสอดปากเข้าไปจูบปากจีน่าอย่างนุ่มนวนและเนิ่นนาน หลังจากที่อเล็กซ์ถอนริมฝีปากออกมาแล้ว  จีน่าก็เอามือทั้งสองข้างประคองไปหน้าอเล็กซ์เอาไว้ก่อนจะพูดว่า “คุณจะต้องมีชีวิตอยู่อย่างแข็งแรง เข้มแข็ง และใช้ชีวิตอย่างมีความสุขแทนในส่วนของชั้นนะ .ชั้นจะอยู่กับอเล็กซ์เสมอแต่ไม่ใช่ที่นี่ .แต่จะอยู่ที่ตรงนี้ของคุณตลอดไป .และอเล็กซ์ก็จะอยู่ที่ตรงนี้ของชั้นตลอดไปเหมือนกัน” ระหว่างที่พูดจีน่าก็ละมือจากหน้ามาทาบไว้ที่อกซ้ายตำแหน่งหัวใจของอเล็กซ์   และจับมืออเล็กซ์ข้างนึงมาทาบไว้ที่อกซ้ายที่ตำแหน่งหัวใจของเธอ “จีน่า .คุณจำผมได้แล้วใช่ไหม” อเล็กซ์ถามขณะมองจีน่าที่พูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นและน้ำตาที่เต็มสองดวงตาคู่สวย “ตั้งแต่เที่ยวมา .ชั้นชอบเวนิซที่สุดเลย .ส่วนอียิปต์ก็สวยดี .ขอบคุณมากนะที่ยังทำตามสัญญา” “จีน่า .ผมมีเรื่องจะบอก .คราวนั้นที่คุณเห็นผมยืนจูบกับสาวไต้หวันคนนั้นหน่ะเป็นเรื่องเข้าใจผิด .เธอแค่ต้องการ พิสูจน์ว่าผมเป็นเกย์รึป่าว แล้วเธอก็ขอคบกับผม แต่ผมปฏิเสธเธอคนนั้นไป  แล้วผมก็บอกเธอว่าผมมีเด็กสาวลูกครึ่งคนนึงที่ผมชอบอยู่แล้ว และเด็กสาวคนนั้นก็จะอยู่ในใจผมตลอดไป” “ขอบคุณนะอเล็กซ์ .ขอบคุณจริงๆ” แล้วทั้งคู่ก็กอดกันท่ามกลางหิมะขาวที่ตกลงมาในยามค่ำคืน 1 อาทิตย์ผ่านไป อเล็กซ์ .อเล็กซ์  นายได้ยินที่ชั้นพูดไหม “ลีโอ” “นายรู้สึกยังไงบ้าง  พวกเราเป็นห่วงนายแทบแย่ ตอนที่พ่อจีน่าส่งข่าวมาว่านายไปนอนเป็นลมอยู่ที่สกีรีสอร์ท” “นี่ชั้นอยู่ไหน” “พออาการนายดีขึ้นก็ส่งตัวกลับมาที่นิวยอร์กนี่แหละ แต่นายไม่ยอมฟิ้นสักที จนพวกเราเป็นห่วง” “จีน่า” “จีน่าทำไม” “ชั้นเจอเธอที่สกีรีสอร์ท” “นายคงไม่สบายจนละเมอคิดไปเองมากกว่า .เพราะตอนที่มีคนไปพบนาย...เค้าก็เห็นนายนอนไม่ได้สติอยู่คนเดียว เฮ้อออ ชั้นรู้ว่านายรักจีน่ามากแค่ไหน แต่นายต้องปล่อยเธอไป ไม่อย่างนั้นทั้งตัวนาย  และคนรอบข้างนายมีแต่จะเป็นทุกข์ .นายเข้าใจในสิ่งที่ชั้นพูดใช่ไหม” “อืม” แต่เสียงที่ตอบรับมันมาพร้อมกับน้ำที่เริ่มก่อตัวในดวงตาขึ้นมาอีกครั้ง 6 เดือนผ่านไปหลังจากที่อเล็กซ์ออกจากโรงพยาบาล อเล็กซ์ปล่อยซิงเกิ้ลเพลง Memories ออกมาทั้งเวอร์ชั่นไต้หวันและเวอร์ชั่นภาษาอังกฤษโดยหลังปกของซีดีเพลงนี้ อเล็กซ์ได้เขียนเอาไว้ว่า “ขอบคุณทุกๆความทรงจำที่จีน่ามอบให้  เพราะมันเป็นแรงบันดาลใจให้ผมแต่งเพลงนี้ออกมา .และผมจะเก็บความทรงจำระหว่างเราไว้ตลอดไป” >>>> จบ <<<<< จากคุณ : kaychen - [ 11 ธ.ค. 48 07:38:55 ]