เสาร์หนึ่ง ซึ่งมีภารกิจที่ต้องเดินทางไปบ้านหมี่ ลพบุรี วันนั้นนึกคึก หอบน้องอังกอร์ (กล้องดิจิตอลที่ตัดสินใจซื้อตอนจะเดินทางไปเที่ยวเขมรเมื่อปลายปีก่อนโน้น) ติดเป๋าตุงไปด้วย ติดไปแบบไม่คิดอะไร แต่สุดท้าย ก็กลายเป็นว่าน้องอังกอร์ได้ทำหน้าที่เป็นอุปกรณ์ที่ช่วยเก็บความทรงจำของเครือญาติได้อย่างน่าปลื้ม แถมด้วยเก็บภาพประเพณีเส่อกระจาด...ประเพณีที่เด็กภาคตะวันออกอย่างเราเพิ่งได้ยินครั้งแรกติดไม้ติดมือมาด้วย


ภาพแรกที่เก็บมาเล่านี้ เป็นการแสดงการละเล่นของเดะๆ เค้า ชื่อว่าเซิ้งกะโป๊...มันส์มากๆ ไม่น่าเชื่อว่า กะโป๊หรือกะลา จะสร้างความหนุกหนานเฮฮาได้ขนาดนี้ ถามไถ่ไปมา ได้ความว่าน้องหนูกลุ่มนี้เล่นกะโหลกกะลาจนได้ดี มีโอกาสโชว์ต่อหน้าพระพักตร์สมเด็จพระเทพฯ แถมด้วยโกอินเตอร์ ทั้งเด็กไทย (พวน) และกะลาไทย ก็เลยได้บินลัดฟ้าไปเมืองนอกเมืองนากะเค้าด้วย...ธรรมดาซะที่ไหน!