“พ่อครับ คืนนี้ทีวีดูไม่ได้ พ่อเล่านิทานให้ผมฟังนะครับ” เด็กชายวัยห้าขวบรบเร้าผู้เป็นพ่อที่กำลังนอนเอามือก่ายหน้าผากบนเตียงขนาดหกฟุต ที่นอนปูด้วยผ้าและปลอกหมอนลายการ์ตูน

   “ ไว้วันหลังแล้วกันลูก วันนี้พ่อปวดหัวมาก” ผู้เป็นพ่อพยายามปฏิเสธ

    “ โธ่ พ่อ เล่าให้ผมฟังเรื่องเดียวพอ ถ้าทีวีไม่เสียผมจะไม่กวนพ่อเลย ” เด็กชายยังพยายามตื้อ ดึงแขนข้างที่ผู้เป็นพ่อใช้ก่ายหน้าผาก สายตาออดอ้อนและวิงวอน

   “ โอเค โอเค” ชายหนุ่มลุกขึ้นนั่ง อุ้มลูกชายมานั่งบนตัก “เดี๋ยวพ่อเล่าให้ฟัง เอาเรื่องที่พ่อจำได้นะ นิทานอีสป เคยฟังไหม”ผู้เป็นพ่อพูด ขณะที่บนใบหน้าลูกชายเริ่มมีรอยยิ้มเกิดขึ้น

  “ เคยครับ แม่เล่าให้ฟังบ่อยๆ พ่อลองเล่าดู เผื่อทีไม่ซ้ำกับของแม่”

    “ ราชสีห์กับหนู แม่เคยเล่าให้ฟังหรือเปล่า”

   “ โห เรื่องนี้ฟังเป็นสิบเที่ยวแล้วครับพ่อ”

    “ เด็กเลี้ยงแกะ ละลูก เคยฟังไหม”

    “ เรื่องนี้ แม่เล่าบ่อยกว่าเรื่องราชสีห์กับหนูอีกครับพ่อ”

    “ ลูกไปโกหกอะไรแม่เขาละ แม่ถึงได้ชอบเล่าเรื่องนี้ งั้นเรื่อง กบเลือกนาย”

   “ ไม่เอา เรื่องนี้ก็เหมือนกัน ผมเคยฟังหลายสิบเที่ยวแล้วครับ“

     “ ……………” ผู้เป็นพ่อนิ่งเงียบ

    “เร็วพ่อ เรื่องอะไรก็ได้ครับ”

    “เรื่องอะไรก็ได้ แล้วทำไมบอกพ่อว่า เรื่องโน้นก็ฟังแล้ว เรื่องนี้ก็ฟังแล้ว งั้นขอพ่อนึกดูก่อนก็แล้วกัน”

    “………………..” เวลาผ่านไป ชายหนุ่มยังคงนิ่ง สายตาจับจ้องไปยังจอทีวี

    “…พ่อ….พ่อครับ ผมง่วงแล้วนะ พ่อนึกออกแล้วยังครับ”

    “ งั้นเอาเรื่องนี้แล้วกัน เรื่อง หมากับแมว”

    “ ดีครับ ผมยังไม่เคยฟังเลย พ่อเล่าให้สนุกนะครับ”

    ผู้เป็นพ่อดึงลูกชายมากอดแน่นกว่าเดิม หอมแก้มเด็กน้อยเบาๆ ก่อนที่จะเริ่มเล่าเรื่อง

    “ พ่อจะเล่าแล้วนะ “

    “ แล้วพ่อไม่ต้องดูหนังสือหรือครับ”

    “ไม่ต้องหรอกลูก เรื่องนี้พ่อจำได้ไม่มีวันลืม กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว หมาและแมวเป็นเพื่อนรักกันไม่ได้เกลียดกันเหมือนตอนนี้ ทั้งสองตัวอาศัยอยู่ในบ้านหลังเดียวกัน ทั้งสองตัวต่างก็รักกันมาก หยอกล้อและเล่นด้วยกันอย่างสนุกสนาน มีอะไรก็จะแบ่งปันกันกิน เวลานอนก็จะนอนคลอเคลียกัน อยู่มาวันหนึ่ง ด้วยความซนและอยากรู้อยากเห็นของเจ้าหมา มันเห็นหนูตัวหนึ่งเดินผ่านมา มันก็เลยอยากลองไปเล่นกับเจ้าหนู มันก็ชวนเจ้าหนูมาเล่นกับมัน ทั้งสองเล่นด้วยกันอย่างสนุกสนาน เจ้าหมาวิ่งไล่ เจ้าหนูก็วิ่งหนี บางทีก็เล่นซ่อนหากัน เจ้าหมาเล่นกับเจ้าหนูอย่างเพลิดเพลิน จนลืมและไม่สนใจเจ้าแมว เจ้าแมวเมื่อเห็นดังนั้นก็เกิดรู้สึกอิจฉาเจ้าหนู วิ่งไปกัดเจ้าหนู ทำให้เจ้าหมาก็ไม่พอใจมาก วิ่งไล่กัดเจ้าแมว ทั้งสองตัวต่างก็ต่อสู้กันอย่างไม่มีใครยอมใคร จนข้าวของในบ้านแตกกระจาย เจ้าแมวสู้เจ้าหมาไม่ได้ จึงวิ่งหนีหายออกจากบ้านไป เจ้าหมาและเจ้าแมวก็เลยเกลียดและเป็นศัตรูกันตลอดมาจนถึงทุกวันนี้……”

    “จบแล้วหรือพ่อ แล้วพ่อไม่บอกหรือครับ ว่านิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่าอะไร” เด็กน้อยถามด้วยความสงสัย

     “ไม่บอก ลูกต้องคิดเอาเอง ”

    “ ว้า ต้องคิดเอง ปวดหัวเปล่าๆ พ่อเล่าไม่หนุกเลย งั้นพรุ่งนี้พ่อเอาทีวีไปซ่อมให้ผมนะครับ ผมจะได้มีทีวีดู ” เด็กน้อยหาวปากกว้างด้วยความง่วง “พ่อครับ ดึกแล้ว ทำไมแม่ยังไม่กลับบ้านครับ”

     ชายหนุ่มนิ่งเงียบ สายตาจ้องไปยังจอทีวีที่แตกเป็นเสี่ยงๆ มีเศษแจกันติดอยู่ในร่องของรอยแตกนั้น ผู้เป็นพ่อดึงลูกมากอดไว้แน่น น้ำตาเริ่มไหลซึม ก่อนที่จะกระซิบข้างหูผู้เป็นลูกชาย

    “แม่คงไม่กลับมาแล้วลูก”

*******************************************