ความคิดเห็นที่ 1 ทำมันทั้งสองอย่างนั่นล่ะครับ แฮ่ะๆ ให้เวลากับตัวเองบ้างและสังคมบ้าง กายบ้าง หัวใจบ้าง เราบ้าง เขาบ้าง ขอเพียงได้สัมผัสกับความฝันบ้าง จะมากจะน้อยก็ไม่เป็นไร ละลายความฝันให้ลงมาเป็นความจริง ให้เราสัมผัสด้วยใจและวิญญาณ ลากความฝันลงมาด้วยดรงกายแรงใจ มันจะดื้อได้ขนาดไหนก็ให้รู้ไป อาจเป็นเพียงเสี้ยวหนึ่งที่หลอมละลายลงมา แต่ก็เป็นส่วนที่เป็นจริงขึ้นมาแล้ว แค่คิดก็น่าตื่นเต้นแล้ว ลองลงมือดูจะขนาดไหน สำคัญที่แรงจูงใจ จะจุดให้ลุกได้ขนาดไหน สิ่งหนึ่งที่จุดแรงจูงใจให้ลุกโชนละลายความฝันลงมาเป็นความจริง คือความรัก จะรักแบบไหนก็ได้ ไม่จำเป็นต้องรักแบบหนุ่มสาว เป้นเชื้อแรงจูงใจอย่างดี จะมีอะไรมีพลานุภาพมากกว่าความรัก (ระเบิดนิวเคลียร์ไงจ๊ะ ^__^....) เชือว่าคุณทำได้แน่นอน ^____________^.. แก้ไขเมื่อ 08 ธ.ค. 48 19:30:29 จากคุณ : GTW - [ 8 ธ.ค. 48 19:26:23 ]

ความคิดเห็นที่ 2 "แต่แล้ว.. ทุกอย่างก็ไม่ได้เป็นดั่งที่คิด งาน.. แย่งเวลามากมายไปจากชีวิตของเรา แต่เราไม่ทำงานไม่ได้   เพราะว่าปัจจัยสี่ต่างๆ ตลอดจนความมั่นคงในชีวิต ที่จะทำให้เราคงอยู่ได้ในสังคม ความยอมรับของทุกคน มีต่อคนที่มีงานทำเท่านั้น" จากคำพูดของคุณ ถ้าเราลองมามองอีกมุมหนึ่งดูบ้าง "และแล้ว.. ทุกอย่างก็ไปตามธรรมชาติของมัน ไม่มีอะไรที่จะเป็นดั่งที่เราคิด งาน.. เป็นหน้าที่ที่เราต้องทำ หากแต่ต้องสร้างความสมดุลย์ให้กับชีวิตได้ เราทำงานไม่ใช่ให้งานทำเรา ทำแต่พอดี ไม่มากและไม่น้อยเกินไป   จริงๆแล้วไม่ได้มีเพียงปัจจัยสี่ต่างๆเท่านั้นที่จะทำให้เราคงอยู่ได้ในสังคม หากแต่ต้องมีกิเลส ตัญหา และความอยากได้ใคร่มีเป็นแรงขับเคลื่อนด้วย ลองคิดดูดีๆ ถ้าชีวิตของเราต้องการเพียงปัจจัยสี่ คือ เสื้อผ้า อาหาร ที่อยู่อาศัย เครื่องนุ่งห่ม และยารักษาโรคจริงๆ เราทุกคนต่างเพียงพอมาตั้งนานแล้ว เพียงแต่เรายังต้องการให้มันดีเลิศประเสริฐขึ้นๆไปอีกเท่านั้น เรายึดถือเอาการยอมรับของทุกคนมาเป็นห่วงคล้องคอ ทำให้เราไปไหนมาไหนอย่างอิสระไม่ได้ คุณค่าของคุณมันก็อยู่ที่ตัวคุณ ไม่ต้องให้ใครมานั่งบอก การยอมรับตัวเองคือสิ่งที่ดีที่สุดแล้ว เมื่อคุณยอมรับตัวเองได้ คุณจะเป็นอิสระอย่างแท้จริงและไร้ข้อกังขาใดๆในการก้าวเดิน" มนุษย์ทุกคนต่างรู้อยู่แก่ใจแล้วว่า ควรทำอะไร แต่เรามักตั้งคำถามเพื่อต้องการซื้อเวลาให้กับความสะดวกสบายเอาไว้ให้อยู่กับเราจนวินาทีสุดท้าย หากคุณอยากมีอิสระก็จำเป็นต้องทิ้งพันธนาการออกไปบ้าง แล้วคุณจะรู้ว่า ชีวิตมันมีรูปแบบให้เดินอีกมากมายนัก จากคุณ : smellsogood - [ 8 ธ.ค. 48 23:16:13 ]

ความคิดเห็นที่ 3 สิ่งที่ต้องทำนั้น มันเป็นหน้าที่และความรับผิดชอบ แต่สิ่งที่อยากจะทำนั้น มันเป็นการสนองอารมณ์ หาโอกาสทำในช่วงที่พักจากงานที่รับผิดชอบ ถ้าแบ่งเวลาได้พอเหมาะทั้งสองอย่าง ก็นับว่าสำเร็จ แต่อาจต้องใช้เวลาทั้งชีวิตก็ได้ครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 9 ธ.ค. 48 20:09:29 ]

ความคิดเห็นที่ 4 แบ่งเวลาดีๆ ก็ทำได้ทั้ง 2 อย่างนะคะ บางช่วงอาจจะไม่พร้อมกัน แต่ถ้าลองตั้งคำถามแบบนี้แล้ว แปลว่าต้องให้เวลากับความฝันด้วยแล้วค่ะ :) จากคุณ : scottie - [ วันรัฐธรรมนูญ 15:44:08 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เรียน ท่านสหาย หลานหลิง มีประเด็นอีกมากมายมาย ในชีวิตของเรา ที่เราจักต้องเลือกกระทำ อยากทำ... ก็เปนในลักษณะหนึ่ง ส่วน ต้องทำ นั้น ก็เปนอีกลักษณะหนึ่ง กระผม เชื่อ ในศักยภาพ ของคุณ กระผมว่า... คุณทำได้...เจ้าค่ะ. จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ (พจนารถ๓๒๒) - [ 11 ธ.ค. 48 15:33:42 ]

ความคิดเห็นที่ 6 พยักหน้หงึกๆตามในแต่ละบรรทัด... ความรู้สึกเช่นนี้คุ้นเคยเหลือเกิน... จนกระทั่งวันหนึ่ง...หมูพีก็ปฏิวัติตัวเอง... ถ้าอยากตามความฝัน พร้อมๆกับทำหน้าที่ตามสังคม... ต้องขยันมากว่าคนอื่นสองเท่า... (โหย... เป็นสโลแกนที่เท่ห์ที่สุดในชีวิตอันอืดอาดของหมูพี 555) ผลเหรอคะ... ทำได้แป๊บเดียว ก็มานอนเอกเขนกตามเดิม... เอ๊ย...ม่ะช่ายย... ก็ได้รู้ค่ะ ว่าถ้าเราตัดเวลาบางอย่างออกไป เราก็จะได้อะไรบางอย่างกลับมาแทน... ฝันอยู่ข้างเราเสมอ... เอาตัวเราเข้าไปใกล้ๆเขาสิคะ ^^ แต่ความจริงที่ว่า ความฝัน กับ ความจริงเป็นสิ่งที่ต้องแยกกัน.. หมูพียังรู้สึกว่านั่น อาจจะจริงนะคะ แต่มองว่านั่นเป็นความกรุณาของธรรมชาติ ที่จะสร้างความสมดุลย์ให้กับชีวิตอ่ะค่ะ.. พูดไปพูดมา เริ่มไม่รู้เรื่องแล้วอ่ะค่ะ เป็นเรื่องเป็นราวทีไร จิตแตกทุกทีเลย ^^" จากคุณ : P_JUNG_PIGLET - [ 12 ธ.ค. 48 11:30:48 ]

ความคิดเห็นที่ 7 สวัสดีค่ะทุกๆคน ขอบคุณมากๆที่เข้ามาอ่านแล้วแสดงความคิดเห็น ขอโทษที่ไม่ค่อยได้มาคุย กะว่ามีเวลาและจะเข้ามาคุยละเอียด แต่เวลามันไม่มีเลย ช่วงนี้ยุ่งเหลือเกิน ^_^ ว่าไปแล้ว.. สิ่งที่อยากทำ และสิ่งที่ต้องทำ มันก็เหมือน เมียน้อยกับเมียหลวงนั่นแหล่ะ ตราบใดที่คนกลางยังแบ่งเวลาให้ได้ ตราบใดที่ยังไม่เกิดความขัดแย้งระหว่างกัน ปัญหามันไม่เกิดขึ้น แล้วคนกลางก็ยังมีความสุขความระรื่น รวมทั้งความพึงพอใจและภาคภูมิใจ แต่ตราบใดที่ความขัดแย้งไม่บังเกิด ปัญหามันย่อมไม่มี แม้บางครั้งจะมี แต่เล็กๆน้อยๆ อาจจะพอแก้ไขได้ แต่ ณ เวลาหนึ่ง.. เมื่อเมียน้อยเมียหลวง ต่างเกิดขัดแย้งกัน เมื่อต่างฝ่ายต่างก็เรียกร้องขอความสำคัญ เมื่อคนกลางจำเป็นต้องเลือกว่า จะทุ่มเทกับฝ่ายใดดี เมื่อนั้นปัญหามันจึงเกิดขึ้น ความจริงที่เขียนบทความนี้มา ก็ไม่ได้ซีเรียสอะไรหรอกค่ะ แล้วยังไม่ได้ถึงสถานการณ์ที่ต้องเลือก เพียงแต่พบว่า..มันใกล้เดินถึงจุดทางแยกที่อาจจะต้องเลือก จึงอดจินตนาการคิดไปไม่ได้ว่า... อะไรหนอคือสิ่งที่เราควรจะทำที่สุด..ควรจะเลือกที่สุด เมื่อ..เมียน้อยก็รัก เมียหลวงก็เคารพ เออล่ะหนอ.. ตัดสินใจยากชะมัดเลย 5555555555555555 ไว้ค่อยมาคุยใหม่นะคะ ^_____________^ . แก้ไขเมื่อ 12 ธ.ค. 48 13:24:29 จากคุณ : หลานหลิง - [ 12 ธ.ค. 48 13:22:30 ]

ความคิดเห็นที่ 8 โธ่ พี่จูนจ๋า อ่านแล้วละอาย แล้วพวกที่เก็บความฝันใส่ถุง(เท้า) ยัดไว้ใต้ตู้ด้วยความขี้เกียจล่ะครับ ทำไงดี๊.... เอิ๊ก ป.ล. คิดถึงครับ แต่ตามอ่านไม่ทันง่ะ แง่ม สงสัยได้ตามเก็บยาวอีกแหง จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 17 ธ.ค. 48 17:00:39 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ชีวิตเต็มไปด้วยคำถามครับ แต่ละคำถามก็จะมีคำตอบให้เลือกตอบ มากบ้าง น้อยบ้าง และเราคือคนที่ต้องเลือกตอบคำถามจากตัวเลือกที่มี แต่ใครล่ะจะตอบได้ว่า คำตอบไหน คือ คำตอบที่ถูกต้อง จากคุณ : zeromaster - [ 20 ธ.ค. 48 19:31:46 ]