หนึ่งในสาม

ชะโงกหน้าออกไปนอกหน้าต่างด้วยความไม่แน่ใจภาพที่เห็น  เม็ดฝนพร่างพรมลงมาราวม่านไข่มุกจากราวฟ้า  ใครเลยจากคาดคิดว่าฟ้าจะโปรยฝนมาในเดือนธันวาคมเช่นนี้

ใช่…ไม่มีใครรู้หรอกว่าอนาคตจะเป็นเช่นไร

ฉันดึงบานหน้าต่างไม่ให้ละอองฝนเข้ามาเพราะอาจจะโดนคอมพิวเตอร์ที่ตั้งอยู่ใกล้ๆได้  ตรงนี้ถือว่าเป็นมุมที่ดีที่สุดของห้องได้นั่งทำงานริมหน้าต่าง มีต้นกระบองเพชรสองต้นในกล่องที่อดีตเคยใส่กระดาษทิชชู่  

ต้นหนึ่งแตกยอดอ่อนสีเขียวสดใสแต่อีกต้นมีสีเหลืองที่โคนใบไม่มีสัญญาณว่าจะมีชีวิตได้ยืนยาว  ความจริงฉันได้ต้นกระบองเพชรมาจากสวนจตุจักรในวันที่ตั้งใจไปดุหนังสือมือสองราคาถูกแต่ไหนๆก็นั่งรถไปไกลขนาดนั้นแล้วก้ได้เดินเล่นดูต้นไม้ไปด้วย วันนั้นฉันจึงได้ต้นกระบอกเพชรมาสามต้น สองต้นใส่กล่องทิชชู่ไว้ข้างคอมฯอีกต้นใส่ถ้วยกาแฟที่เบื่อแล้วไว้ที่ชั้นหนังสือ  

 ใครบางคนบอกว่าถ้าเลี้ยงกระบองเพชรยังตายก็ให้พิจารณาตนเองได้แล้ว   ฉันก็นึกหวั่นใจไม่น้อยว่าหนึ่งในสองต้องตายแน่ๆแล้วถ้ามีใครรู้เข้าฉันก็จะเป็นคนไม่เอาไหนแม้แต่ต้นกระบองเพชรยังตายได้

แต่ก็นั้นแหละมันอาจจะเป็นเพราะวันที่ฉันซื้อพวกมันมาพร้อมหนังสือหอบโตตอนที่นั่งรถตู้(ฉันต้องนั่งรถตู้จากหมอชิตกลับมาบ้าน) ด้วยความพะรุงพะรังตอนลงรถถุงใส่ต้นกระบองเพชรหล่นพื้น  พอกลับมาเปิดห่อดูที่บ้านถึงรู้ว่าหนึ่งในสามต้นดินคว่ำในถุงจนต้นออกมานอนอยู่นอกกระถาง และมันก็คือต้นที่มีอาการว่าจะไม่รอดในทุกวันนี้

เมื่อนึกได้ฉันก็ลุกขึ้นไปดูต้นกระบองเพชรที่ใส่ถ้วยกาแฟเก่าๆตั้งไว้ที่ชั้นหนังสือ หนังสือหลายเล่มที่ซื้อมาในคราวนั้นอ่านไปสองในสามของจำนวนหนังสือที่ซื้อมา  

หนึ่งในสามค่อนข้างหนักไปทางวรรณกรรมที่ต้องค่อยๆอ่านบางเล่มเป็นหนังสือที่ไว้ใช้อ้างอิงเวลาเขียนบทความ

ที่ผนังห้องฉันมักจะเอาโน้ตงานมาติดไว้ เวลาที่งานชิ้นไหนหรือสิ่งใดที่ต้องทำเสร็จสิ้นลงฉันจึงกระดาษแผ่นนั้นออก  แต่เหมือนว่านับวันมันไม่ได้ลดลงเลย  ส่วนใหญ่เป็นพล็อตที่จะไว้เขียนเรื่องสั้นหนึ่งในสามเป็นนิยายที่ตั้งใจไว้ว่า(ก่อนตาย)จะต้องเขียนให้สำเร็จจงได้   สองในสามเป็นเรื่องสั้นที่ถนัดและมีเพียงไม่กี่ชิ้นที่เป็นความเรียงหรือบทความที่พยายามจะเขียน  

ฉันกลัวว่าถ้าหากวันนี้ฉันไม่ทำในสิ่งที่ตั้งใจ  ฉันอาจไม่มีพรุ่งนี้ได้ทำอะไรที่อยากทำ

ใช่…ไม่มีใครรู้หรอกว่าอนาคตจะเป็นเช่นไร

แต่ฉันก็เตรียมตัวและเตรียมใจให้พร้อมเผชิญในทุกสิ่งอยู่เสมอ

ฉันกลับมาจ้องมองกระดาษจดงานที่ติดอยู่ผนังห้อง หนึ่งในสามบ่งบอกได้ว่าบางแผ่นเก่าจนรอยหมึกซีดจาง  สองในสามแผ่นมีรอยกระดาษกาวติดซ้ำสอง-สามครั้ง แต่บางแผ่นก็ยังใหม่อยู่คล้ายว่าจะเพิ่งเขียนติดไว้ไม่นานมานี้

เสียงฝนด้านนอกดังแทรกเข้ามาในห้วงความคิดจนต้องหันไปมองดู

ใช่…ไม่มีใครรู้หรอกว่าอนาคตจะเป็นเช่นไร

หลายสิ่งหลายอย่างเข้ามาในชีวิตอย่างไม่อาจคาดเดาและแม้แต่ชีวิตก็ไม่ใช่ทฤษฎีที่เราจะกำหนดได้ด้วยสัดส่วนของตัวเลข  แต่ทั้งหมดทั้งมวลของชีวิตฉันก็พร้อมจะเผชิญสิ่งที่จะเข้า  สิ่งที่ไม่อาจคาดเดาได้ แม้กระทั้งฤดูกาลยังผันแปร

รวมถึงอนาคตต้นกระบองเพชรที่ไม่รู้จะอยู่ได้นานแค่ไหน แต่ฉันก็จะประคบประหงอมต่อไป

…………..