***Forget me not***

         Forget me not หากมีความหมายว่า อย่าลืมฉัน ถ้า..เป็นเช่นนั้นจริง ๆ ทำไมครั้งสุดท้ายที่เราเจอกันเธอถึงลืมฉันไป....

        กลางฤดูร้อนอันอบอ้าวทะเลคลื่นลมยังคงสงบอยู่เหมือนเดิม แต่ภายใต้ความสงบนิ่งนั้นยังคงแฝงความน่ากลัวด้วยอารมณ์อันเกรี้ยวกราดเปรียบเสมือนหญิงสาวที่แปรเปลี่ยนไปด้วยความรัก ??

        หนึ่งคืนสำหรับความรัก หนึ่งคืนสำหรับความเหว่ว้าและหนึ่งคืนสำหรับอนาคตอันมีค่า หนึ่งคืนอันยาวนานนั้นกาลเวลาพรากทุกสิ่งออกไป ชั่วข้ามคืนที่ทะเลอันเงียบสงบ แปรเปลี่ยนเข้าสู่รุ่งอรุณของวันใหม่ ใบไม้เริ่มปลิวไสวแรงลมโหมกระพือพัดทุกอย่างให้ไกลออกไป....นั่นคงรวมถึง "เธอด้วย"

         หากสิ่งที่ผู้หญิงคนหนึ่งคิดว่าทำได้ดีที่สุดแล้วเท่าที่จะทำได้ นั้นก่อให้เกิดเพียงแค่ สิ่งเล็ก ๆ ที่ให้เธอซาบซึ้งเพียงชั่วข้ามคืน นั่นคงหมายถึงเศษเสี้ยวหัวใจที่แตกสลายอยู่แล้วถูกเหยียบย่ำให้แหลกละเอียด จนแทบไม่เหลือเพียงสิ่งที่จับต้องได้

        เธอยังคงอยู่ตรงนั้นมองไปเบื้องหน้า เธออาจจะมองผืนน้ำสีน้ำเงินเข้ม มองท้องฟ้า มองนกนางนวลที่บินไกลออกไป .... ในความรู้สึกของฉันสายตาเธอช่างกว้างไกล ดวงตาเปิดกว้าง และมองโลกด้วยหัวใจที่เป็นอิสระเต็มที่ ...สายตาเธอทำให้ฉันชื่นชม และขมขื่นพอ ๆ กัน เพราะสายตานั้น...ไม่ได้มองฉันเลย

       บางครั้งเสียงกระซิบจากข้างในคงพอจะเตือนให้เราคิดถึงอะไรบางอย่างได้ อยากรู้จังว่ามันกระซิบเรื่องฉันบ้างไหม... แม้เราจะไม่ได้เจอกันนานแล้ว แต่ฉันคิดว่ากลิ่นสบู่อ่อน ๆ ของเธอยังแตะจมูกฉันอยู่เลย...

       หนังสือเล่มหนาที่อยู่ในมือฉัน ด้านในนั้นมีที่คั่นหนังสืออันที่ฉันภูมิใจนักหนาว่าทำกับมือ ดอกไม้สีน้ำเงินสวยที่ถูกทับให้แห้งจนสีของมันแปรเปลี่ยนเข้มขึ้นกว่าเดิม สีเทียบเคียงแล้วใกล้กับน้ำทะเลในบางเวลา ถูกอัดพลาสติกที่เคลือบกันไว้อย่างสวยงาม

       แม้หนังสือจะเปลี่ยนไปแล้วกี่เล่ม ที่คั่นก็เป็นอันเดิมเหมือนหัวใจของฉัน ในวันที่แรงลมพัดเธอลอยข้ามฟ้าจากฉันไปไกลแสนไกล ...เมื่อตอนที่ฉันเห็นดอกไม้เล็กๆ ในมือเธอ...

       ฉันรับมันไว้หัวใจพองโตเมื่อรู้ว่าที่จริง แล้วดอกไม้นี้หมายความว่าอย่างไร...... Forget me not...ฉันอยากตอบว่าหากแม้มีผ้าผูกตาอยู่เพียงแค่สัมผัสมือฉันก็รู้แล้วว่านี่คือ ...เธอ ....

       แต่นั่นคงเป็นความผิดพลาดอย่างมหันต์ ความผิดพลาดในชีวิตคงมีหลายครั้งได้...แต่คงมีบางครั้งที่เราทนมันแทบจะไม่ได้...เหมือนกับครั้งนี้

       ยามเมื่อเราเจอกัน....ฉันดีใจแทบตาย...รู้ไหมดวงตาเธอยังคงเหมือนเดิมอยู่เลย ...ฉันคงทำอะไรไม่ถูกหากริมฝีปากนั้นขยับแล้วยิ้มให้กับฉัน...ฉันเดินเข้าไปหาเธอหวังว่าจะได้รับอ้อมกอดอันอบอุ่นเหมือนเดิม....

       แต่แล้วไม่เลยเธอเดินผ่านฉันไป...พอฉันหันกลับไป..ก็พบว่าเธอมอบทุกสิ่งทุกอย่างให้ใครคนนั้น...ใครอีกคนที่เธอมีความทรงจำใหม่แทนที่ความทรงจำเดิม... แต่ฉันสงสัยและแน่ใจว่าหางตาเธอชำเลืองมาทางฉัน...เธอจงใจหรือเธอแกล้งกัน

       หัวใจฉันแทบแหลกสลาย ชั่วข้ามคืนแห่งราตรีอันยาวนานคืนแล้วคืนเล่า ฉันเองใช่ไหม ?? ที่มีความทรงจำส่วนนั้น อยู่คนเดียว... ทุกวันนี้ฉันได้แต่เพียงหัวเราะขื่น ๆ เยาะเย้ย ถากถางความโง่เง่า แห่งอารมณ์

       บางครั้งหัวใจมันบิดเบี้ยว ยากปรับรูปทรงให้กลับคืนมาดังเดิมได้ ฉันมองทะเลอีกครั้งอยากจะทำบ้า ๆ ฉันรักทะเลและบางทีผืนน้ำนั้นคงโอบอุ้มฉันได้มากกว่าหัวใจเธอ.....

        ท่ามกลางความสับสน ไม่เข้าใจในความรู้สึก สายฝนก็โปรยปราย ฉันนั่งให้มันสัมผัสเนื้อตัว...ภายนอกฉันรู้สึกสดชื่น...ภายในยังคงเจ็บปวด....แต่ฉันก็รู้สึกถึงการมีชีวิตอยู่ และตระหนักได้คงจะเจ็บปวดนะถ้าทำโง่ ๆ ขึ้นมาจริง ๆ

       Forget me not ...อย่าลืมฉัน ความรักจะคงทนได้นานสักเท่าไหร่ หากมนุษย์ยังมีความสามารถในการลืม..เลือน.....หรือเราเพียงแต่โทษคำว่า "ลืม" ทั้ง ๆ ที่จริง ๆ แล้วเราเองต่างหากที่ไม่อยาก "จำ"

I Belive you...My love..

**** อารมณ์มั่ว  ๆ ของคนเขียนค่ะ ทักทายทุกคนนะคะ แล้วเจอกันที่ฤดูรักเสาร์นี้น๊า

แก้ไขเมื่อ 09 ธ.ค. 48 21:37:39

แก้ไขเมื่อ 09 ธ.ค. 48 21:35:38