มุมมอง


-1-

เป็นเวลากว่า 4 เดือนแล้วที่ผมเลือกเดินข้ามแม่น้ำเจ้าพระยาในยามเย็น  โดยใช้สะพานสมเด็จพระเจ้าตากสิน  หรือที่คนส่วนใหญ่มักเรียกว่าสะพานสาทร

หนึ่ง  นัยว่าผมต้องการเดินออกกำลังกายบ้างเนื่องจากชีวิตประจำวันนั้นหาเวลาออกกำลังแทบไม่ได้  คนทำงานในเมืองหลวงต่างก็ประสบกับปัญหานี้

สอง  ผมชอบชมบรรยากาศเบื้องล่างใต้สะพาน  ภาพของสายน้ำกระทบกับลำแสงสีทองในยามเย็น  สายน้ำที่ไหลเอื่อยเหมือนกับเวลาซึ่งกำลังเดินไป  เดินไปพร้อมกับย่างก้าวสองขาเดิน  เป็นภาพความงามที่หลายคนอาจมองข้ามและไม่ได้ใส่ใจ

จากปลายสะพานหนึ่งมายังอีกปลายสะพานหนึ่ง  เบื้องล่างเป็นลานกีฬาริมน้ำ

ผมมักหยุดยืนตรงบริเวณชานพักบันไดเพื่อมองภาพจากเบื้องสูงชมการเล่นฟุตบอลของกลุ่มวัยรุ่นที่มักรวมตัวกันทุกยามเย็น

จากมุมมองเบื้องสูงทำให้เห็นการเคลื่อนไหว  ช่องว่างของพื้นที่ซึ่งผู้เล่นจะมองไม่เห็นในส่วนนี้

โค้ชบางคนเลือกที่จะนั่งมองเกมจากมุมนี้เนื่องจากเขาคงมองเห็นเหมือนอย่างที่ผมเห็น  แต่นั่นเป็นส่วนน้อย  โค้ชส่วนใหญ่มักนั่งบัญชาเกมอยู่ที่ริมสนามมากกว่า

ผู้ชมส่วนใหญ่มักต้องการนั่งชมเกมอยู่ที่ข้างขอบสนาม  นัยว่าได้ใกล้ชิดกับผู้เล่นและการแข่งขันมากที่สุด  มากกว่านั่งอยู่บนที่สูงซึ่งบางครั้งมองเห็นผู้เล่นตัวเท่ามด  หรือฝั่งหลังประตูก็เช่นเดียวกันที่หลายคนมักไม่ชอบ

ผู้บรรยายเกมการแข่งขันไม่สามารถบรรยายและวิเคราะห์เกมได้หากไม่ได้นั่งอยู่บนที่สูง  เขาเห็นในสิ่งที่โค้ชและคนข้างสนามหลายคนมองไม่เห็น


-2-

มุมมองต่างๆอยู่ที่การเลือกของแต่ละคน  แต่ละมุมต่างก็มีได้มีเสียแตกต่างกันออกไป

โค้ชที่เลือกอยู่บนที่สูงอาจเสียโอกาสความใกล้ชิดกับผู้เล่น  ไม่สามารถตะโกน  ว้ากเพ่ย  ด่าทอ  สั่งสอน  ใช้จิตวิทยากระตุ้นความกระหายในชัยชนะให้กับลูกทีม  ในทางกลับกันเขากลับมองเห็นความได้เปรียบ-เสียเปรียบ  และใช้โอกาสนี้สรรสร้างชัยชนะ

ผู้ชมที่เลือกชมจากมุมมองที่สูง  อาจต้องการได้บางสิ่งนอกเหนือจากความใกล้ชิดผู้เล่นที่ชื่นชอบ  นั่นคือการอ่านเกม  เรียนรู้สาเหตุถึงความชนะ  หรือพ่ายแพ้  มากกว่าอารมณ์รักและชอบ

ผู้บรรยายเกมต้องนั่งอยู่บนที่สูงเพราะหน้าที่บังคับ  หากเขานั่งที่ริมสนาม  เขาคงบรรยายได้แต่ภาพการส่งบอลไปมาจากผู้เล่นคนนั้น-คนนี้  ไม่แตกต่างไปจากสายตาของผู้ชม  ถ้าเป็นเช่นนั้นเขาไม่ต้องทำหน้าที่นี้ก็ได้เพราะหลายคนล้วนมองเห็นเหมือนกัน


-3-

เย็นวันหนึ่งผมเลือกใช้บริการเรือโดยสารข้ามฟากแทนการเดินข้ามสะพานด้วยความขี้เกียจเดิน

ผมแหงนหน้ามองขึ้นไปยังบนสะพานเห็นคนเดินเท้าบนนั้นเดินสวนกันไปมา  หลายคนเดินถึงฝั่งเร็วกว่าผมซึ่งอยู่บนเรือเสียด้วยซ้ำ

หากสายน้ำนั้นเปรียบได้เช่น 'เวลา' แล้วละก็  วันนี้เหมือนผมปล่อยชีวิตให้ล่องลอยเป็นไปตามกระแสน้ำ--ตามยถากรรม  ต่างจากวันก่อนๆที่ผมเลือกทางเดินชีวิตด้วยสองขาก้าวเดิน

จากเบื้องล่างมองไปยังที่สูง  ถัดจากภาพคนเดินเท้าผมเห็นแต่เพียงท้องฟ้ากว้างใหญ่ผืนใหญ่ที่กำลังไร้สิ้นอับแสง  ความมืดกำลังคืบเข้าปกคลุม

เรือเข้าเทียบท่า  ผมก้มหน้าลงมองต่ำหาที่มั่นเพื่อก้าวขาขึ้นจากเรือโดยสวัสดิภาพ

ผมก้มหน้าลงมองต่ำหาที่มั่นให้กับสองเท้าในขณะที่ก้าวเดินไปตามทางที่เริ่มสว่างจากแสงโคมริมทาง

ที่นั้น--ผมมองเห็นเงาของตัวเองสลับกับสองเท้าย่างก้าวเดิน


ด้วยมิตรภาพ
11 ธันวาคม 2548

kopkop90@hotmail.com