"รอ"
ใจร้ายนะ ... ใจร้ายมากๆ
มันมากไปรึเปล่า สำหรับความรู้สึกที่เรียกว่า "รอ" ทั้งๆที่คิดว่าจะได้พบกัน ทั้งๆที่ถ้าโทรมาบอกสักนิด ก็จะไม่รอ แต่แล้วก็กลับไปเป็นเหมือนเดิม เงียบ  ความเงียบคงช่วยให้รู้สึกดีใช่ไหม รู้สึกไม่ผิด หรือจริงๆแล้วไม่เคยรู้สึกอะไรเลยกันแน่
รอนะ รอนาน รอพร้อมกับความรู้สึกดีใจที่จะได้เจอ ทั้งที่เตรียมเรื่องที่อยากจะพูดคุยไว้มากมาย ทั้งที่อุตส่าห์ทำให้ตัวเองดูดีเพื่อที่จะได้เจอ ทั้งๆที่ทำถึงขนาดนี้แล้วแต่ก็ต้องผิดหวังอีกจนได้
จะไม่รู้สึกมากมายอย่างนี้ ถ้าเพียงแค่คิดถึงความรู้สึกกันบ้าง ถ้าเพียงแค่โทรมาบอกว่ามาไม่ได้แล้ว จะไม่รอ และจะไม่เสียใจขนาดนี้ ทั้งๆที่รอจนดึกดื่น เพียงแค่คำว่าขอโทษคำเดียว พูดไม่ได้ใช่ไหม รึว่าไม่เคยคิดจะพูดอยู่แล้ว
เพราะว่าไม่เคยมีค่าในสายตาอยู่แล้วใช่ไหม ไม่เคยมีความสำคัญ แม้แต่กับคำว่าเพื่อน โกรธก็ โกรธ แต่สมเพชตัวเองมากกว่า ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมต้องพยายามถึงเพียงนี้ พยายามแค่ให้ได้พบ แค่ให้ได้คุย สักนิดก็ยังดี ทั้งๆที่ไม่ได้ผูกพันธ์อะไรกันมากมาย ก็แค่คนคุ้นเคย แค่เพื่อน ไม่เข้าใจ
ทางเดินมันไกล ถึงจะมีคนเดินไปด้วย บางครั้งก็ไม่ราบรื่น บางครั้งก็เหนื่อยเสียจนอยากเปลี่ยนเส้นทาง แต่ไม่เคยคิดจะดึงใครเข้ามาในทางของตัวเอง เพราะต่างคนต่างมีทางของตัวเองและไม่คิดว่าจะมาบรรจบกันได้ ทางเดินมันแตกต่างกันมากเกินไป แค่รู้สึกเหนื่อย แค่รู้สึกเหงา แค่คิดว่ายังมีคนที่พอจะเข้าใจ แค่อยากจะได้ที่อุ่นๆไว้พักสักเดี๋ยว เท่านี้ รบกวนมากไปใชไหม
เข้าใจนะ บางทีชีวิตก็มีเหตุผลในตัวเองที่อธิบายไม่ได้ สิ่งที่เจออาจไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่ก็มีผลกับความรู้สึกมากพอสมควร เจ็บนะความรู้สึกที่ถูกลืมนี่ ความรู้สึกที่ไม่ได้เป็นคนสำคัญของใครบางคน...มันเจ็บ...เจ็บจนน้ำตาไหล คงเพราะหวังเอาไว้มากไป พอผิดหวังก็เลยรู้สึกมากมายไปด้วย ไม่ได้โทษใคร เป็นเพราะตัวเองที่ทำให้ต้องรู้สึกอย่างนี้ ทั้งๆที่คิดเอาไว้แล้ว เตรียมใจไว้แล้วว่าคงเหมือนเดิม แต่ก็ยังเจ็บอยู่ดี .... มันไม่ดีเลยความรู้สึกอย่างนี้
เจ็บที่หัวใจ