CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangTorakhongGameRoom


    ### เรื่องนี้ไม่มีชื่อค่ะ### 2

    “เอ้อ  ใช่ ทำไมเหรอ”  เปรี้ยวหันไปมองด้วยความแปลกใจ ที่อยู่ ๆ ก็มีชายหนุ่มรูปหล่อเดินเข้ามาทัก หรือว่าจะเข้ามาจีบ นี้ถ้าไม่ใช่เวลาหน้าสิ่วหน้าขวานแบบนี้ เปรี้ยวคงยิ้มตอบพร้อมกับชวนคุยไปแล้ว

    “คุณมีอะไรหรือเปล่า คือว่าตอนนี้ฉันกำลังยุ่ง” เปรี้ยวตอบพร้อมกับรื้อกระเป๋าเอกสาร เผื่อบางที่เปรี้ยวอาจจะเอาซองเงินเก็บไว้ในนั้นก็ได้ เปรี้ยวคิดอย่างเข้าข้างตัวเอง

    “คือว่า ผมเห็นซองนี้ตกจากกระเป๋าคุณตอนที่คุณกำลังจะลงรถ”ชายหนุ่มกล่าวพร้อมกับยื่นซองเอกสารสีน้ำตาลมาให้

    "ขอบคุณ ขอบคุณมากจริง ๆ นะค่ะ คุณ ”  เปรี้ยวบอกพร้อมกับเช็ดน้ำตาที่พากันไหลออกมาราวกับเขื่อนแตก คราวนี้มันไหลออกมาด้วยความรู้สึกโล่งใจ แต่ก็ไม่วายนึกตำหนิตนเองที่ไปทำเสียงไม่ดีกับเขา

    “ไม่เป็นไรครับ   ที่หลังก็ระวังหน่อยละกันครับ โชคดีแบบนี้ไม่ได้มีหลายครั้ง” ชายหนุ่มพูดพร้อมกับเดินแยกไป

    เปรี้ยวรีบเก็บของพร้อมกับตะโกนเรียกเขา แต่ก็ช้ากว่าเสียงของเจ้าหน้าที่ฝ่ายการเงิน

    “ไม่มีอะไรแล้วนะค่ะ  งั้นน้องจะชำระทั้งหมดเลยหรือเปล่าค่ะ”  เจ้าหน้าที่ถามพร้อมกับส่งยิ้มให้

    “ค่ะ” เปรี้ยวรับคำพร้อมกับมองตามหลังของชายหนุ่มที่ค่อย ๆ เดินหายไปตรงห้องพักคนไข้ นี้เธอยังไม่รู้จักชื่อของคนที่ช่วยเธอเลย

    “ป้า พรุ่งนี้ เปรี้ยวจะคุยกะเขาแล้วนะ”  

    รถเมล์สาย 504 เคลื่อนตัวเข้าจอดช้า ๆ เปรี้ยวก้าวขึ้นรถอย่างเร่งรีบ วันนี้เธอเลือกที่จะใส่ชุดติดกันสีพีช สวมทับด้วยสูทแบบพอดีตัวสีดำ  แทนการใส่เสื้อเชิ้ตกางเกงยีนส์แบบทุกวัน เธอแต่งหน้าด้วยโทนสีชมพูอ่อน ๆ นับตั้งแต่วันที่เปรี้ยวขึ้นรถสาย 504 เพื่อที่จะได้เจอเขา เปรี้ยวพิถีพิถันกับการแต่งตัวมากขึ้น จนเป็นที่ผิดสังเกตของคนที่บริษัท แต่ก็มีเพียงป้าศักดิ์คนเดียวเท่านั้นที่รู้สาเหตุของการเปลี่ยนแปลง  เปรี้ยวกวาดสายตาไปรอบ ๆ รถมองหาจุดหมายของตัวเอง และเดินเข้าไปนั่งลง พร้อมกับพูดขึ้นว่า

    “เจอกันอีกแล้วนะคะ”

    ชายหนุ่มละสายตาจากหนังสือที่ถืออยู่ในมือ หันมาส่งยิ้มบาง ๆ ให้กับหญิงสาวที่วันนี้ดูแปลกตากว่าทุกครั้งที่ผ่านมา ผมที่เคยปล่อยสยายกลับถูกเกล้าขึ้นเผยให้เห็นต้นคอยาวระหง

    “จริงๆ แล้วผมว่าเราเจอกันทุกวันมากกว่านะครับ” ชายหนุ่มตอบ

    “ค่ะ  คุณจำเปรี้ยวได้มั๊ยค่ะ  เราเคยเจอกันที่โรงพยาบาล ที่คุณเอาซองเงินมาคืนเปรี้ยว”  เปรี้ยวถามพร้อมกับส่งยิ้มที่หวานที่สุดในชีวิตให้กับเขา

    “อ้อ  คนที่ซุ้มซ่าม ๆ  แล้วก็ร้องไห้ดัง ๆ ที่โรงพยาบาลเหรอครับเนี้ยะ” ชายหนุ่มตอบ

    “ล้อเล่นนะครับ  จำได้สิครับ ผมเห็นคุณตั้งแต่นานแล้วล่ะ แต่ไม่กล้าทัก กลัวคุณจำไม่ได้”  

    “เปรี้ยวเองก็เห็นคุณตั้งนานแล้วล่ะค่ะ  แต่ไม่กล้าทัก ไม่แน่ใจว่าคุณจะจำได้หรือเปล่า”

    “เรื่องวันนั้นเปรี้ยวขอบคุณมากนะค่ะ  ถ้าไม่ได้คุณเปรี้ยวคงแย่ ๆ ไม่มีตังค์ไปจ่ายเขา”

    “นี้เปรี้ยวยังไม่รู้จักคุณเลยค่ะ  จะได้ขอบคุณถูก  เปรี้ยวชื่อเปรี้ยวค่ะ  คุณ.....ค่ะ”

    “เอ้อ ขอโทษนะครับ” ก่อนที่ชายหนุ่มจะตอบ เสียงเพลงโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นเสียก่อน

    “ในใจไม่เคยมีผู้ใด จนความรักเธอเข้ามา ทำให้ดวงตาฉันเห็นความสดใส ข้างกายไม่เคยมีผู้ใด

    จนความรักเธอเมตตา เป็นพลังให้ฉันสู้ต่อไป บนโลกที่โหดร้าย เหลือเกิน”

    จากคุณ : ดอกงิ้ว - [ 12 ธ.ค. 48 19:42:58 ]

 
 

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป