ถึง คนที่ผ่านมาอ่าน

เรื่องราวเก่าเก็บ
อยากบอกใครบางคน
จะได้มีแรงบันดาลใจ

โดย ป้าชาโดว์

ดวงดาวบทที่หนึ่ง

เมื่อเรายังเป็นเด็ก
บ้านคือโลกของเรา
เรามีเพื่อนบ้าน
ทั้งผู้ใหญ่ ทั้งเด็ก
บ้านข้างๆ ทั้งซ้ายขวา หน้าหลัง
และรอบๆบ้านของเรา
นี่คือโลกของเรา

โรงเรียนคือสถานที่อีกแห่งหนึ่ง
ที่เราต้องไป
เราชอบโรงเรียน
ที่โรงเรียนมีคนมากมาย
ครูน้อย ครูใหญ่
ทั้งตัวน้อย (ผอม) ตัวใหญ่ (อ้วน)
ภารโรง แม่ครัว คนขายของ
และเพื่อนๆ

เมื่อเรายังไม่โตนัก
เรารู้ว่าถ้าไปโรงเรียนจะได้เล่น
จะมีเพื่อน เล่นกับเรา
ครูมีเกมสนุกๆให้เราและเพื่อนได้เล่น

เวลาผ่านไป
โรงเรียนมีสิ่งที่เรียกว่าการบ้าน
ให้เราเอาไปทำที่บ้าน
ครูบอกระบายสีให้สวย
แล้วจะได้ดาวหลายๆดวง

เราพึงพอใจ
เมื่อเรามีดาวหลายดวง
อยู่บนหน้ากระดาษ
ที่เรียกว่าการบ้าน

ครูให้ทุกคนเอาการบ้าน
ติดที่ฝาห้อง
เราเห็นการบ้านของเพื่อน
ผลไม้มีสีสันแปลกประหลาด
และมีดาว 3 ดวง
เพื่อนกับเรามีดาวเท่ากัน

เราถามครูว่า
ทำไมดาวของพวกเรามีเท่ากัน
ครูตอบเราว่า
ดวงดาวนี้
เป็นตัวแทนความพยายาม
ของทุกคนเท่าๆกัน

เมื่อเราโตขึ้นอีกนิด
สิ่งที่เรียกว่าการบ้าน
มีเพิ่มมากขึ้น
แต่มันไม่ได้มีแค่ระบายสีอีกแล้ว

วาดรูป
บวกเลข
ลบเลข
คัดไทย
เสริมประสบการณ์
สร้างนิสัยที่ดี
ครูบอกให้เราทำทั้งหมดนี้
ทุกๆวันเฉลี่ยกันไป
โดยจะจัดตารางให้

การบ้านของเรา
มีดวงดาวแค่
วาดรูป
คัดไทย
ที่เหลือ
มันกลับเป็นเส้นตรงเอียงๆอันเดียว
ครูเรียกมันว่า ถูก
กับเส้นตรงเอียงซ้ายเอียงขวา
ที่ไขว้ทับกันอยู่
ครูเรียกมันว่า ผิด

รูปที่วาด
ยังมีดาวอยู่หลายดวง
คัดไทย
ยังมีดาวอีกหลายดวง

ครูให้เราเอารูปไปติดที่ฝาห้อง
ครั้งนี้มีรูป
ของเรา ของเพื่อน
และของเพื่อนอีกคน
ไม่ใช่ของทุกคน

เราโตขึ้นอีกแล้ว
แต่คราวนี้
ไม่มีดวงดาว
มีแค่ตัวเลข ๑๐
ที่ครูเรียกมันว่า
คะแนน
ครูให้เราเอารูปไปติดไว้ที่ฝา
รูปของเรา
ครูเอาเลข ๑ ไปติดไว้
ของเพื่อนเป็นเลข ๒ กับ ๓
แล้วครูก็บอกว่า
เลขที่เหล่านี้
คือรางวัล
ของคนที่มีจินตนาการ

เราโตขึ้นแล้วนะ
ครูให้ไปวาดรูปนอกโรงเรียน
มีคนมาวาดด้วยมากมาย
เราชอบ
พอวาดเสร็จแล้ว
ก็ให้กรรมการไป
เขาคืนเรามา
รูปของเราไม่ได้ตัวเลข
ไม่ได้ติดกระดาน
ที่กระดาน
มีรูปของคนอื่น
และรูปเหล่านั้น
มีตัวเลข
เราเสียใจ
เราสงสัย
ดวงดาวของเรา
หายไปไหน

เรากลับบ้าน
บอกแม่ว่า
ที่รูปไม่มีตัวเลข
แม่บอกว่า
จำดาวได้ไหมลูก
ถ้าหนูมีความพยายาม
หนูจะมีมันอยู่บนกระดาษ
จำตัวเลขได้ไหม
เพราะมันหมายถึง
การแข่งขัน
ในที่ๆลูกเพิ่งจากมา
เด็กๆมีความคิด
แตกต่างหลากหลาย
ถ้าลูกยังมีมันอยู่
ยังมีความพยายาม
และทำต่อไป
ซักวัน
ก็จะได้รางวัลตอบแทน

เมื่อเราโตเป็นผู้ใหญ่
บ้านกลายเป็นที่ๆเราอยู่น้อยลง
เรามีวิถีชีวิตเปลี่ยนไป
จากที่เคยวาดหวัง
คิดว่าจะได้ดวงดาว
คิดว่าจะได้รางวัล

ตอนนี้ ไม่มีสิ่งนั้น
มีแค่งานที่หล่อเลี้ยงชีวิต
กับเงินที่ใช้ต่อชีวิต
เคยคิดว่า
ที่ยังอยู่ได้ดี
เพราะ
งานนั้นตรงใจ
แม้สิ่งแวดล้อมจะเป็นพิษ
คนในสังคมที่อยู่ด้วย
เป็นมิตรบ้าง
เป็นศัตรูก็หลายๆคน
มีความเหนื่อยยาก
เป็นโลกของผู้ใหญ่

เราต้องใช้ความอดทน
ทนกับการดูถูก
ฝืนทนเมื่อเจ็บป่วย
ก็ยังดีที่ชอบงาน
รักจนถอนตัวไม่ขึ้น
เคยคิดว่า
เงินที่ได้รับตอบแทนจากงาน
คงเหมือนดวงดาวที่เคยได้
คงเหมือนคะแนนที่เคยได้
คือรางวัล อย่างที่แม่เคยบอก
แต่เรากลับไม่รู้สึก
ถึงความภาคภูมิใจ

เมื่อไหร่เราจะได้
ดวงดาวกลับคืนมา
เมื่อไหร่จะได้รับรางวัล
รางวัลที่แท้จริง
เมื่อไหร่จะมีความหวัง
ที่เหมือนดวงดาว
พริบพริบวิบวับ
มีดาวส่องแสง
ขึ้นในหัวใจเล็กๆดวงหนึ่ง
อีกครั้ง

ป้าชาโดว์