มีเรื่องเกิดในชีวิตของฉัน.....สักวันหนึ่ง
ครั้งเมื่อ...นานมาแล้ว
สิบห้าวันที่ผ่าน ทำให้ฉันได้พบเจอ...เธอ...
ในนามของอาสาสมัคร
ของ มูลนิธิ ( NGDO ) สักมูลนิธิหนึ่ง
(Non Goverment Development Organization)
และนั่นเปนจุดเริ่ม...
ที่ทำให้เรา ได้...รู้จักกัน
ด้วยการงาน
หรือแม้แต่ อุดมการณ์ อันงดงาม
ที่เราทั้งสอง หวังจักไขว่คว้า.......
เมื่อเวลาผ่านไป.....
สายน้ำก็ผ่านไป.....
แล...ใจคน...ก็เปลี่ยนไป...
ดังนั้น...
ดัง...วัฏฏจักร.....
....................
ในอีกหลายเวลาที่ต่อมา
เราก็...กลายเปนเพียง...
คนที่ เคย รู้จักกัน
เคย ทำงานด้วยกัน
เคย ช่วยเหลือเกื้อกูลกัน
เคย นอนอิงไหล่ ซึ่งกันและกัน
และ...เคย.....รักกัน...
.............................
กระผม เคย เสียใจ
เมื่อความรัก.....ได้ถึงเวลาที่จักต้อง
ปลาสนาการ ไปจากหัวใจ
โดยทั้งสิ้น
และกระผมเคยเสียใจ
ที่ขาดมือ นักพัฒนาชนบท...ดี...ดี
เช่น...เธอ...
.............................................
แต่...อยู่มาวันหนึ่ง
ซึ่งน่าจักเปนเวลาที่ ธรรมชาติ ได้ พิพากษา
ชะตากรรมของกระผม...แล้ว...
กระผมก็ได้รับ จดหมาย ฉบับหนึ่ง
จากเธอ
ความว่า...
".....เสียใจ
แต่อย่างไร ก็ยังรัก เธอเสมอ
อุดมการณ์ ร่วมกันไป ได้ไหมเออ
ฉันรักเธอ...เพราะประจักษ์...เธอรักงาน."
แก้ไขเมื่อ 14 ธ.ค. 48 16:55:15
แก้ไขเมื่อ 14 ธ.ค. 48 16:53:59
แก้ไขเมื่อ 14 ธ.ค. 48 16:05:13
จากคุณ :
พจนารถ๓๒๒ 
- [
14 ธ.ค. 48 16:02:06
]
มีเรื่อง...รัก...ของกระผมอยู่ สักครู่หนึ่ง
