ถึง คนที่ผ่านมาอ่าน

เคยได้อ่านบทความหนึ่ง (รุ่นน้องส่งมาให้ทางอี-เมล์)
เรื่องเล่าถึง เจ้าหญิงอ่อนไหวกับเจ้าชายขี้เหงา (ซึ่งก็จำรายละเอียดของเรื่องไม่ค่อยได้แล้ว)
แต่นั่นทำให้ได้คิดถึง ความรักของคนคู่หนึ่ง ที่ไม่มีวันมาบรรจบกันได้ แม้จะได้ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน
แต่ก็ไม่สามารถหาความสุขใดๆได้
อันเนื่องมาจาก คนหนึ่งเพิ่ม คนหนึ่งลด จึงไม่ได้มาพบกันสักที
ที่เรียกว่าความสุขจริงๆนั้นเป็นยังไง
ยังไม่รู้เลย

...................
เขาว่ากันว่า
รัก ของหญิงกับชายนั้นต่างกัน
ราวกับว่ามาจากคนละดวงดาว
ดั่งอังคารกับพฤหัสฯ ที่ต่างกันอย่างสิ้นเชิง

ดังเช่น เจ้าหญิงอ่อนไหว เมื่อพบเจอ คน ที่เข้ามา
คนๆนั้นคือเจ้าชาย
เจ้าหญิงมีความรู้สึกต่างๆ เพิ่มเติมเต็มขึ้นทุกวันๆ
จนในที่สุด ก่อนสิ้นลมหายใจ มันถูกเรียกว่า
"รักในระยะอนันต์"

หากแต่ เจ้าชายนั้น คือเจ้าชายขี้เหงา
เมื่อได้พบเจอ คน ที่เข้ามา
ได้บังเกิดความรู้สึกต้องตา
ก่อนที่จะต้องใจ
เมื่อนานวัน
ความรู้สึกในวินาทีแรก
ติดลบลงเรื่อยๆ

ในที่สุด เมื่อความรู้สึกของทั้งเจ้าหญิงอ่อนไหวและเจ้าชายขี้เหงา
ช่างสวนทางกันขนาดนี้
จากเดิมที่เคยมีรัก
แม้ในวินาทีสุดท้ายของลมหายใจ
เจ้าชายขี้เหงาก็จำไม่ได้แล้วว่า
"รัก" นั้นรู้สึกอย่างไร


ป้าชาโดว์