.. ท้องฟ้าสีเข้มค่อยๆ จางลง..
สีส้มเหลืองอ่อน สาดส่องผ่านหน้าต่างที่มีใบไม้ระเกะระกะ
.. ฉันสัมผัสมันผ่านความอุ่นที่ใบหน้า..
เช้าแล้ว..
ถึงจะรู้สึกถึงอุณหภูมิที่แตกต่างบนผิว
แต่บรรยากาศโดยรวม มันกำลังหนาวและฉันก็รู้สึกสบายกับผ้านวมหนาลายสก็อต
ฉันควรจะตื่น..ได้แล้วล่ะ
...ตุ่ง ตุ๊ง ปิ่ง ปิ๊ง..
(เสียงโทรศัพท์มือถือที่ไม่รู้จะอธิบายเป็นคำยังไง)
.. ใครสักคนโทรมาปลุกฉัน..
แต่ขอโทษนะคะ ไม่ไหวแล้วจริงๆ ขออีกสัก 10 นาทีนะ
...
ช่วงเวลา 10 นาที ที่มีค่า
ทำให้ฉันนึกย้อนวนไปวนมาว่า "ทำไมเมื่อคืนไม่รีบนอนให้เร็วกว่านี้นะ"
จนทำให้หลับไม่สนิท.. จนฉันก็ต้องตื่นขึ้นใน 10 นาทีต่อมา
...
แสงอุ่นๆ ที่ทำให้ฉันพอใจเสมอ เมื่อรู้สึกถึงมัน
..บางทีก็มารบกวนสายตาฉัน ในตอนที่จะ ลืมตา ตื่นขึ้นมาในเวลางัวเงีย
"วันนี้จะต้องมีอะไรดีๆ ให้ฉันตื่นเต้นแน่.."
ฉันมักคิดแบบนี้เพื่อเป็นกำลังใจ เพื่อฝืนให้ตัวเองลุกขึ้นมาได้
..ก็แค่เป็นความหวัง เล็กๆ น้อยๆ
แล้วส่วนใหญ่ วันทั้งวันฉันก็ไม่ได้พบอะไรให้ตื่นเต้นสักเท่าไหร่นัก ถ้าฉันมัวแต่คิดถึงมัน
..แต่หากลองมองย้อนกลับไป ..
กลับมีอะไรตั้งมากมาย.. แบบที่ไม่ได้คาดคิดด้วยซ้ำ
คงเพราะในเวลาที่ฉัน อยู่ ตรงนั้น เลยไม่ได้สังเกตสิ่งที่เกิดขึ้น ไม่เห็นมันได้อย่างชัดเจนนัก
ทว่า...เมื่อใดที่ฉันห่างช่วงเวลานั้นออกมา ฉันจึงจะสามารถรู้ได้ว่าฉันผ่านอะไรดีๆ มาตั้งมากมาย
...
ฉันพลาดได้ยังไงนะ
...
ฉันน่าจะดื่มด่ำ ซึบซับช่วงเวลาที่ดี ที่ไม่อาจจะเกิดขึ้นได้อีกแล้ว..
.. ให้เยอะกว่านี้
...
..กับสิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนั้น..
...
ลองเอาตุ๊กตาที่สำคัญของฉันก็เกินพอ กับความทรงจำที่สวยงามเสมอ
ตุ๊กตากระต่าย ที่สำคัญเสมอ อยู่ข้างฉันก่อนนอนทุกคืน
( และกระเด็นไปไหนไม่รู้ตอนฉันตื่น.. = =; )
ตุ๊กตาเคโระปี้ ที่หนุนแล้วเย็นสบาย
ตุ๊กตาเซเลอร์มูน ที่แสนรักแสนหวง
ตุ๊กตาหมาไซบีเรีย ที่พ่อซื้อให้ฉันตอนไปอเมริกา
ตุ๊กตาหมาไซบีเรียตัวจิ๋ว ที่คนนึงที่เคยสำคัญสำหรับฉัน ได้มอบให้
ตุ๊กตาหมี ที่เพื่อนสนิทฉันยกให้
ตุ๊กตาหมีลายโคลเวอร์ ที่ฉันชอบ และมีคนได้ให้กับฉันไว้
ตุ๊กตาแกะ เมื่อบีบแล้วมีเสียงร้อง แสนสำคัญสำหรับฉัน
..สำคัญจนฉันไม่กล้าไว้ไกลห่างจากหมอนเลย
ตุ๊กตาปลาวาฬ ที่คนให้นั้น ทำให้ฉันจำ และจะไม่มีทางเปลี่ยนแปลงความคิดได้
...
ตุ๊กตา..ทุกตัวของฉัน..
หรืออีกหลายตัวมากกว่านี้ แม้ว่าจะเผลอมองข้ามไป
ก็ขอโทษด้วยนะ... แต่ฉันแค่ยกตัวอย่างจริงๆ (อย่าน้อยใจนะ)
....
ก็เพียงแค่ตุ๊กตา.. ที่ตอนนี้ก็ยังอยู่กับฉันเสมอ...
ฉันก็ยังอดเหงาไม่ได้ เมื่อนึกหวนไปถึงวันเวลาที่ได้มันมา
... ช่วงความรู้สึกระหว่างฉันกับคนที่ให้ ที่มันอาจจะค่อยๆ ลดลง..
.. จางลง .. ทุกวัน
เหมือนกับ ความเก่า ที่เข้ามาเกาะกุม ตุ๊กตาตัวนั้น..
...
ฉันควรจะทำยังไงดีล่ะ ..
ถ้าฉันเป็นคนที่เต็มไปด้วย ความทรงจำ
และเหงาอย่างแสนสุดซึ้ง เมื่อนึกย้อนกลับไป
.. ฉันคิดถึง ..
คิดถึงเหลือเกิน รู้ไหม ความทรงจำทุกความทรงจำของฉัน......
...ที่ไม่มีวันกลับมา
...
แก้ไขเมื่อ 17 ธ.ค. 48 02:07:48
จากคุณ :
P a s t e l T o n e
- [
17 ธ.ค. 48 02:06:04
]