...ไม่งั้นเราจะไม่พบกัน....ตอนที่ 1 ค่ะ
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3960416/W3960416.html
--- 2 ----
น้ำเพชรเดินมาตามทางเดินในมหาวิทยาลัย ตรงไปยังตึกคณะที่อยู่ไม่ไกลนัก ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงเรียกจากด้านหลัง
จิ๋วๆ เฮ้ย .......... น้ำเพชรหันไปดู ก็เห็นชายหนุ่มหน้าตี๋ รูปร่างโย่ง มือไม้ยาวเก้งก้าง กำลังสะพายเป้เดินตรงมาหา
เขาคือ นายบุ้ง เพื่อนสนิทของน้ำเพชรนั่นเอง..........บุ้งเรียกน้ำเพชรว่า จิ๋ว เหมือนที่ใครๆเรียก ทั้งๆ ที่ครอบครัวของน้ำเพชรเรียกเธอว่า น้ำ แต่ด้วยขนาดรูปร่างไซค์มินิ ของน้ำเพชร บุ้งลงความเห็นว่า จิ๋ว เหมาะสมกับตัวมากที่สุด
ก็นายบุ้ง นี่แหละที่เรียกก่อนใครเพื่อน จนใครๆ หันมาเรียกตามกันหมด น้ำเพชรเองก็ชินกับชื่อเล่นนี้แล้ว คิดไปคิดมา มันก็คงจะดูน่ารักดีมั้ง.......
เฮ้ย จะรีบจ้ำไปไหนวะ ควายหายหรือไง บุ้งเดินมาถึงตัว แล้วพูดกวนๆ ยิ้มมุมปากนิดๆ
เออ ควายหาย แต่ตอนนี้หาเจอแล้ว....น้ำเพชรว่ายิ้มๆ เหมือนกัน บุ้งได้ยินก็เบ้ปาก
หนอย นี่แกหาว่าชั้นเป็นควายหรอ.......
ยังไม่ได้พูดสักหน่อย ร้อนตัวทำไมวะ ฮ่าๆ น้ำเพชรหัวเราะแล้วเดินต่อ บุ้งเดินตามมาข้างๆ หันมามองหน้า
เฮ้ย เมื่อคืนไปทำไรมาวะ......
น้ำเพชรหันมามองหน้าเพื่อน ทำไมอ่ะ ....
ก็หน้าแก มันบวมๆ....... บุ้งพูด น้ำเพชรรีบจับหน้าตัวเอง
เฮ้ย จะบ้าหรอ ไม่ได้ทำไรสักหน่อย บวม เบิมอะไรวะ....
ไม่ได้ทำไรหรอ เออ ลืมไป หน้าแกมันก็บวมอย่างนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้วนี่หว่า ฮ่าๆ บุ้งพูดแล้วหัวเราะ น้ำเพชรเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน จะเข้าประทุษร้ายเพื่อน แต่เห็นว่าเวลาเหลือน้อยแล้ว จึงยั้งมือไว้ รีบจ้ำอ้าวไปตึกเรียน มีบุ้งเดินหัวเราะๆ ตามไป
เดินผ่านสนามฟุตบอล น้ำเพชรก็หยุดกึกทันที ทำเอาบุ้งที่ตามหลังมา แทบจะเบรคไม่ทัน
เฮ้ย อะไรของแกวะ อยู่ดีๆ ก็เบรค หัวแทบทิ่ม บุ้งบ่น แต่น้ำเพชรไม่สนใจ ตามองไปที่สนามฟุตบอล บุ้งมองตาม
เอาอีกแล้วแก แอบมองพี่พลอีกแล้ว..... บุ้งมอง พี่พล รุ่นพี่ที่น้ำเพชรชอบแอบมองเป็นประจำ เขาเป็นคนหน้าตาหล่อ เท่ห์ เรียนเก่ง เล่นกีฬาเก่ง และอะไรอีกร้อยแปดพันประการที่บุ้งจำไม่หมด....
แล้วบุ้งก็หันไปมองเพื่อนสาว เห็นมองอยู่นิ่งๆ เห็นมันเป็นยังงี้ทุกที จะทำอะไรก็ไม่ทำ จะพูดอะไรก็ไม่พูด
เฮ้ย ไอ้จิ๋ว แกชอบเขาก็บอกเขาไปสิว้า...
น้ำเพชรหันขวับมาทำตาเขียวใส่ทันที แกจะบ้าหรอ ใครชอบ ชั้นไม่ได้ชอบสักหน่อย เพ้อเจ้อจริงๆ นะแก
อ้าว แกไม่ได้ชอบ แล้วเจอเขาแอบมองเขาทำไม ประจำเลย ชั้นเห็นนะ บุ้งจ้องหน้าเพื่อน น้ำเพชรหลบสายตา ก่อนจะโวยวาย
ไม่รู้โว้ย อย่ามาถามเซ้าซี้ได้ไหม... แล้วน้ำเพชรก็รีบหันหลังจะออกเดินต่อไป
....แต่......น้ำเพชรยังไม่ทันได้ก้าวไปไหน...แค่หันหลับกลับเท่านั้นเอง....ก็ไปชนกับคนๆ หนึ่งเข้าอย่างจัง...
หนังสือที่คนๆ นั้นหอบมาด้วย ร่วงกระจุยกระจาย........
น้ำเพชรตกใจเงยหน้าไปมอง..........อ้าว นี่มัน.........นายปาล์ม.....เพื่อนร่วมคณะเดียวกับเรานี่....
ความจริงก็เป็นเพื่อนเรียนด้วยกันนี่แหละ แต่น้ำเพชรไม่อยากจะเรียกว่าเพื่อนเท่าไหร่ เพราะตลอด 2 ปีที่เรียนด้วยกันมา นายปาล์มไม่สุงสิงกับใคร เพราะเป็นเด็กเรียนโดยแท้.....ผลการเรียนของเขาดีเยี่ยม ในขณะที่มนุษย์สัมพันธ์นั้น ยอดแย่....... .
น้ำเพชรมองหน้าขาวๆ ใส่แว่น ปากเล็กบางนั่นกำลังเม้มปากด้วยความไม่พอใจ แวบนึงน้ำเพชรคิดสงสัย หมอนี่ เป็นเกย์หรือเปล่าหว่า..... ถ้าดูแบบไม่อคติ นายปาล์มนี่ก็เป็นหน้าตาดีคนหนึ่งทีเดียว เสียแต่เพราะนิสัยเท่านั้น ที่ทำให้ ไม่มีใครอยากยุ่งด้วย
เขามองน้ำเพชรแล้วก็พูดขึ้นมาอย่างหัวเสีย
ทำไมเธอ ซุ่มซ่ามอย่างนี้ น้ำเพชร เห็นไหม ทั้งหนังสือ ทั้งรายงานเศรษฐศาสตร์ ตกเสียหายหมดแล้ว
มีนายปาล์มคนเดียวแหละ ที่เรียกน้ำเพชรด้วยชื่อจริง เขาไม่เคยเรียกว่า จิ๋ว เหมือนเพื่อนคนอื่นๆ
น้ำเพชรตกใจ รีบลนลานเก็บให้ ขอโทษที เมื่อกี้เราไม่ทันได้ระวัง....
ขอโทษแล้วมันจะหายไหม......ปาล์มเริ่มโมโหมากขึ้น เมื่อเห็นว่ารายงานเศรษฐศาสตร์ที่จะส่งอาจารย์มีรอยยับ
เธอเห็นไหม รายงานมันยับเพราะตกเมื่อกี้นี้.....จะเสียคะแนนก็เพราะเธอ....
น้ำเพชรมองรอยยับนั่นอย่างรู้สึกผิด ว่าที่จริง มันก็ไม่ได้ยับอะไรมากมาย แต่สำหรับนายปาล์มแล้ว คงเป็นเรื่องคอขาดบาดตายเลยทีเดียว....
เราขอโทษ ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ....
ไม่ต้องมาพูดหรอก ก็บอกแล้วไง เธอขอโทษมันก็ไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้นมา เรามันเจอซวยเองแหละ... ดูสิดู ปากหรือนั่น นี่หาว่าเราเป็นตัวซวยหรอ น้ำเพชรเริ่มฉุน
ขยับปากจะตอบโต้ แต่ไม่ทันบุ้งที่โพล่งขึ้นมา
เฮ้ย ไอ้ปาล์ม ทำไมปากเสียอย่างงี้วะ จิ๋วมันก็ขอโทษแล้ว ไปว่ามันเป็นตัวซวยทำไม...
แล้วนายมาเกี่ยวอะไรด้วย...ปาล์มเหลือบมองบุ้ง
ก็ชั้นเป็นเพื่อนไอ้จิ๋วมัน เราเป็นเพื่อนกัน พูดกันดีๆ ก็ได้ เรื่องแค่นี้เอง บุ้งตอบโต้
มันไม่ใช่เรื่องแค่นี้สำหรับชั้น ชั้นละเกลียดที่สุด คนที่ทำให้คนอื่นเขาเดือดร้อนแล้วมาอ้างว่าไม่ได้ตั้งใจ มันไม่มีประโยชน์ เพราะมันทำไปแล้ว ป่วยการพูด และชั้นก็เสียหายไปแล้วด้วย...
ปาล์มมองน้ำเพชรกับบุ้งอีกครั้ง ก่อนจะรวบรวมหนังสือ แล้วเดินตรงไปที่ตึกเรียน.....
น้ำเพชรกับบุ้งมองหน้ากัน บุ้งเข้ามาตบไหล่พลางปลอบ
เฮ้ย เป็นไรเปล่าวะ รู้ๆ กันอยู่ ไอ้ปาล์มมันก็เป็นคนแบบนี้แหละ มีใครคบกับมันซะที่ไหน...
น้ำเพชรมองตามหลังปาล์มไปอย่างฉุนๆ
มันเป็นคนแบบนี้ ก็ไม่ได้หมายความทุกคนจะต้องทนเพื่อมันนี่ เมื่อกี้ชั้นอุตส่าห์เงียบ เพราะว่าเป็นฝ่ายผิดจริง แต่มันไม่ยอมรับแม้แต่คำขอโทษของชั้น แถมยังว่าชั้นเป็นตัวซวยอีก มันจะไม่เกินไปหน่อยหรอวะ น้ำเพชรโพล่งออกมา บุ้งมองหน้าเพื่อน
เอาน่าแก อย่าเพิ่ง รมณ์เสียเลย ไปเข้าเรียนกัน เดี๋ยวไม่ทัน เรื่องไอ้ปาล์ม เอาไว้ก่อน ว่าแล้วก็ลากแขนเพื่อนเดินตรงไปที่ตึกเรียนอย่างรีบเร่ง.....
รอยยับของรายงานที่ปาล์มส่งให้อาจารย์นั้น ไม่ได้ทำให้คะแนนลดลงแต่อย่างใด นั่นทำให้ปาล์มมีสีหน้าที่ดีขึ้นมาบ้าง น้ำเพชรมองแล้วเซ็งๆ .....
เมื่อเรียนเสร็จแล้ว น้ำเพชรเดินกลับออกมากับบุ้งและแก้ว เพื่อนอีกคนหนึ่ง.........
เดินผ่านสนามฟุตบอล แล้วก็อดไม่ได้ที่จะหยุดมองพี่พลอีกครั้ง โดยไม่รู้ตัว.....บุ้งกับแก้วมองหน้ากัน
เฮ้ย ไอ้แก้ว ดูดิ พี่พลแกจะไปเตะบอลพรีเมียร์ ลีกที่อังกฤษหรอวะ มาทีไร เห็นแกเตะบอลทุกที...บุ้งแซว
แหม แก พี่พลเขาเป็นนักกีฬาตัวมหาลัย ช่วงนี้ก็ต้องซ้อมหนักเป็นธรรมดา แก้วมองพี่พลอย่างปลื้มๆ แล้วหันไปหาน้ำเพชร
พี่พลเนี่ย ทั้งเท่ห์ทั้งเก่งเลยเนอะ จิ๋ว...
น้ำเพชรเพิ่งรู้สึกตัว ละสายตามาตอบเพื่อน อะไร ไม่รู้ ชั้นไม่ได้สนใจ ดูบอลชั้นดูนักกีฬาทุกคน ไม่ได้สนใจใครคนใดคนหนึ่ง นี่ เราเป็นผู้หญิงดูกีฬา อย่าให้ใครมาว่าได้ว่า มากรี๊ดคนหล่อ...
บุ้งได้ฟังก็หัวเราะ หึหึ เบื่อคนปากแข็งโว้ย....
น้ำเพชรหันมามอง บุ้งยิ้มให้อย่างกวนๆ น้ำเพชรเมินไป..............
แก้ไขเมื่อ 19 ธ.ค. 48 01:12:29
จากคุณ :
ชมเช้า 
- [
19 ธ.ค. 48 01:11:34
]
+++++ไม่งั้นเราจะไม่พบกัน...ตอนที่ ๒+++++(ก็แน่ล่ะสิ ไม่งั้นจะพบกันได้ไงล่ะ)..
