ไม่งั้นเราจะไม่พบกัน...ตอนที่ 1
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3960416/W3960416.html
ไม่งั้นเราจะไม่พบกัน...ตอนที่ 2
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3962445/W3962445.html
--- 3 ---
เช้าวันใหม่...............
เฮ้อ...........วันนี้เป็นวันเสาร์แท้ๆ อาจารย์ยังนัดมาเรียนครึ่งวันอีกนะ.....น้ำเพชรคิดอย่างเซ็งๆ
เดินมาตามทางเดินของมหาวิทยาลัย อย่างที่เดินมาทุกวัน.............ก่อนจะถึงตึกคณะ ก็ต้องผ่านสนามฟุตบอล....และเหมือนทุกๆ วัน น้ำเพชรอดหยุดมองไปที่สนามฟุตบอลนั้นไม่ได้....
นั่นไง เขาอยู่นั่น.....กำลังซ้อมบอลเหมือนเดิม........
น้ำเพชรยืนนิ่งมองดูเขาเงียบๆ...........นั่นๆ....พี่พลเตะบอลเข้าประตูไปแล้ว......น้ำเพชรเห็นเขาเข้าไปดีใจกับเพื่อน รอยยิ้มนั้นสว่างและสดใส มองแล้วก็อดจะยิ้มตามไปด้วยไม่ได้......
แต่น้ำเพชรคงจะมองเพลินไปหน่อย......เพราะลูกฟุตบอลลอยโด่งมาจากในสนามแล้ว น้ำเพชรยังไม่รู้ตัว.....
ลูกฟุตบอลลอยตรงมาที่น้ำเพชร โดยที่ไม่ได้หลบ.......
ปั๊กกกก....... ลูกฟุตบอลลอยมาเข้าหน้าน้ำเพชรเต็มๆ น้ำเพชรสะดุ้งเฮือก แล้วล้มลงไป......
มีเสียงคนในสนามร้องตะโกนกันว่า.....เฮ้ย บอลโดนคนโว้ย.......
น้ำเพชรหน้าชาไปพักหนึ่ง รู้สึกตัวแล้วยังมึนๆ แต่เมื่อนึกออกว่า เป็นอะไรไป ก็รีบคว้าลูกฟุตบอลที่ตกอยู่ข้างๆ ตัว มาถือไว้ กำลังจะลุกขึ้น ก็มีมือๆ หนึ่งยื่นขึ้นมาตรงหน้า......น้ำเพชรเงยหน้าขึ้นไปมอง......
พี่พลยืนอยู่ตรงหน้า แล้วยื่นมือมาให้จับ น้ำเพชรลังเลเล็กน้อยก่อนจะยื่นมือไปจับ แล้วพี่พลก็ดึงให้ลุกขึ้น ลุกขึ้นมาแล้ว น้ำเพชรก็พูดอะไรไม่ออก ยืนนิ่งเฉยซะอย่างนั้น..........
ขอโทษนะครับน้อง....เป็นอะไรมากหรือเปล่าครับ....พี่พลพูดแล้วยิ้ม น้ำเพชรสะดุ้ง รีบตอบทันที
ไม่เป็นอะไรคะ.......
พี่หมายถึงลูกฟุตบอลน่ะครับ.....เป็นอะไรมากหรือเปล่า.....พี่พลบอกหน้าตาเฉย ตามองไปยังลูกฟุตบอล
น้ำเพชรอึ้งไป ตอบไม่ถูก ลูกฟุตบอลหรอคะ นี่ค่ะ ไม่เป็นไร ไม่เปื้อนค่ะ ตอบแล้วยื่นลูกฟุตบอลให้เขา
เมื่อกี้พี่ล้อเล่น พี่พลรับลูกฟุตบอลมาแล้วยิ้ม น้องน่ะ เป็นอะไรหรือเปล่า.....
ไม่เป็นค่ะ ไม่เป็นอะไร..... น้ำเพชรย้ำอยู่แต่คำเดิม...........
แต่พี่พลก็ยังไม่เดินออกไป เขาเขม้นมองหน้า แล้วย้ำ ไม่เป็นไรแน่นะ พี่ว่า หน้าน้อง ดูบวมๆ แดงๆ...
น้ำเพชรยกมือขึ้นลูบหน้าโดยอัตโนมัติ ยังไม่ทันจะตอบ ก็มีเสียงดังมาจากข้างหลัง
ไม่ต้องห่วงครับพี่ เพื่อนผมมันหน้าบวมๆ อย่างนี้มาตั้งนานแล้วครับ แถวบ้านผมเขาเรียก หน้าใหญ่ครับ มันไม่ได้เป็นอะไรมากหรอกครับ....
น้ำเพชรหันไปมอง นายบุ้งนั่นเองที่ยิ้มร่าเดินตรงเข้ามาหา จึงทำหน้าดุใส่ แต่บุ้งไม่สนใจ เดินมายืนข้างๆ ส่วนพี่พลทำหน้าแปลกๆ
ตกลงน้องไม่เป็นไรใช่ไหม......
ครับพี่ ไม่เป็นไรเลยครับ เพื่อนผมมันทนจะตายไป โดนแค่นี้นี่ยังน้อยนะครับ บุ้งพูดยิ้มๆ น้ำเพชรหันไปมองตาเขียว แต่ก็ยังพูดไม่ออก
อ้อ งั้นคราวหลังก็ระวังหน่อยแล้วกัน คอยหลบลูกฟุตบอลพี่ด้วย เห็นน้องมายืนดูบ่อย ๆ สงสัยจะชอบดูบอลใช่ไหม....
น้ำเพชรหันไปมองบุ้ง...........พี่พลสังเกตด้วยหรอว่า เรามายืนดูอยู่ทุกวัน.....แต่ก็เงียบไม่พูดอะไร.....ฝ่ายนายบุ้งยักไหล่แล้วว่า
ก็ทำนองนั้นแหละครับพี่......พอดีเดินผ่านมา เห็นเขาดูกัน ก็ดูตามน่ะครับ พี่อย่าคิดมากเลย ฮ่าๆ
อ้อ ดูไปงั้นเองว่างั้นเถอะ....พี่พลถามยิ้มๆ
ก็ ครับ พอดีผมชอบใช้สมองน่ะครับ ไม่ชอบใช้กำลัง.....บุ้งยิ้มกวนๆ นี่ ผมไม่ได้ว่าพี่นะครับ....
อืมๆ ถึงว่าพี่ก็ไม่รับอยู่แล้ว....พี่พลตอบหน้าตาเฉย น้ำเพชรรีบกระทุ้งศอกใส่เพื่อน บุ้งสะดุ้งร้อง
โอ้ยยย...... หันไปมองเพื่อน เจ็บนะเว้ย....
พี่พลมองน้ำเพชรกับบุ้งแล้วยิ้ม พี่ไปก่อนนะ คราวหลัง ถ้าไม่มีอะไรทำ เบื่อๆ ก็มาดูพี่เล่นฟุตบอลได้.... แล้วพี่พลก็วิ่งออกไป
น้ำเพชรมองตามเงียบๆ ได้ยินเสียงบุ้งอยู่ข้างๆ
ไม่เป็นไรค่ะ อุ้ย ไม่เป็นไรค่ะ นี่ก็ไม่เป็นไรค่ะ.........
น้ำเพชรหันไปมอง ทำตาเขียว เป็นอะไรของแก.....
ชั้นควรจะถามแกมากกว่าว่าเป็นอะไร เมื่อกี้ไม่เห็นแม่งพูดอะไรสักอย่าง พูดอยู่ได้ ไม่เป็นไร ลูกฟุตบอลฟาดหน้าเต็มๆ อย่างนั้น ยังมีหน้ามาบอกไม่เป็นไรอีก....
เรื่องของชั้น ชั้นไม่ได้เจ็บ... น้ำเพชรเถียง
อ๋อ โดนลูกฟุตบอลฟาดหน้า ยังไม่เจ็บ ยังงี้ก็ทนจริงๆ.....
เออ ๆ ก็ทนอย่างที่แกบอกพี่พลไปไง ปากดีนักนะแก....... น้ำเพชรมองหน้าเพื่อนแล้วทำหน้าบูดใส่
ก็แกดันบอกไม่เป็นไรๆ เองนี่หว่า .......บุ้งมองหน้ากวนแล้วว่า แล้วนี่หน้าก็บวม เออ แต่แกหน้าใหญ่อยู่แล้ว ส่วนไอ้ที่แดงนี่ ไม่รู้ว่าเจ็บหรือว่า เขิน กันแน่...
จะบ้าหรอ ไม่ได้เขินเว้ย หน้ามันชา เออๆ ชั้นมันหน้าใหญ่ไง แล้วก็ทนด้วย พอใจยัง....น้ำเพชรตะโกนใส่เพื่อนแล้วเดินออกไป บุ้งเดินตาม
พอใจแล้ว ฮ่าๆ ในที่สุดก็ยอมรับสักทีว่าหน้าใหญ่....น้ำเพชรเหลือบไปมองอย่างฉุนๆ ไม่พูดอะไรด้วย
เดินไปพลางนึกในใจ.........เฮ้อ ก็เรามันตัวเล็กอย่างนี้ หน้าตาก็ปานกลาง ไม่มีอะไรพิเศษเลย แถมไอ้บุ้งมันยังว่าหน้าใหญ่อีก.........เทียบกับเขา............เฮ้อ อย่าเทียบดีกว่า.....
หลังจากหมดชั่วโมงเรียนแล้ว น้ำเพชรเดินมาคนเดียว ในขณะที่แก้วกับบุ้งเดินตามมาห่างๆ
เฮ้ย บุ้ง จิ๋วมันเป็นอะไรวะ มันโกรธแกหรอ.... แก้วหันมาถาม
เออ มันคงโกรธชั้นมั้ง.....
โกรธเรื่องอะไรอ่ะ.......
ก็ชั้นไปบอกว่ามันหน้าใหญ่ต่อหน้าพี่พล........แค่นี้เอง บุ้งพูดหน้าตาเฉย
อะไรนะ ตายๆ แกนี่ พูดยังงั้นได้ไง แล้วจิ๋วมันไม่อายหรอ.....
ก็มันอยากไม่พูดอะไรเองนี่ จะพูดอะไรก็ไม่พูด จะทำอะไรก็ไม่ทำ ชั้นก็เลยพูดแทนไง บุ้งว่ายิ้มๆ
แกก็ ชอบไปล้อจิ๋วมันอยู่เรื่อยเลย มันไม่ได้หน้าใหญ่สักหน่อย แกพูดจนมันนึกว่าหน้าใหญ่ไปจริงๆ ไปแล้วนะ...
ถ้าไม่มั่นใจขนาดนั้น ก็ช่วยไม่ได้.... บุ้งว่าทำหน้ากวน แล้วเดินไป
จากคุณ :
ชมเช้า 
- [
20 ธ.ค. 48 01:17:45
]
+++ไม่งั้นเราจะไม่พบกัน....ตอนที่ ๓+++(จะเอาไง จะพบหรือไม่พบดี)
