ความคิดเห็นที่ 1
.
(86) หน้าต่างมีหู ประตูมีช่อง
ชายหน้าแหลมยาวเหมือนหนูในชุดซาฟารีขยับเข้ามาใกล้จนดีดีได้กลิ่นเหล้าเชอรี่เบล็นด์คละคลุ้งจากลมหายใจ "คุณผอมลงนะ" เขาแสยะยิ้มอวดซี่ฟันสีขุ่นระเกะระกะ
ดีดีพยักหน้า "แล้วคุณเป็นไงมั่ง คาร์สัน"
"ก็เรื่อยๆ แหละ ฟาร์มคนอ้วนล่ะสิ"
"เดอะโกลเด้นดอร์" เธอพูดยิ้มๆ แต่ไม่ยอมขยายความ เธอรู้ว่าเขาพยายามล้วงข้อมูลจากเธออยู่ และเธอก็ไม่นึกอยากจะอ่านเจอปัญหาน้ำหนักตัวของเธอในนิตยสาร เวสเทิร์นเจนทรี่ ฉบับต่อไปด้วย
"คุณดูเรี่ยมไปเลย"
"ขอบคุณนะคาร์สัน"
"คุณว่าศิลปินคนนี้เป็นไงมั่ง"
เล่นเอาเธออึ้งไปชั่วครู่ ตั้งแต่มางานเปิดนี่เธอยังไม่ได้ชายตามองภาพเขียนเลยสักนิดเดียว "ก็... มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวดีนะ เข้าท่าทีเดียวแหละ ฉันว่า..."
"คุณกับบีชชั่มเล็งอยู่เหมือนกันเหรอ"
"อุ๊ย... เปล่าหรอกคาร์สัน บีชชั่มกับฉันสนใจศิลปะเวสเทิร์นมากกว่า"
เขาดูดไปป์ ตายิบหยียังจับจ้องใบหน้าของเธอไม่ลดละ "คนนี้ก็เวสเทิร์นนะ" เขาพูดออกมาในที่สุด
"หมายถึงว่า... แบบเก่าๆ น่ะ... คุณคงเข้าใจนะ"
"นั่นสิ แบบเก่าๆ บางทีแบบเก่าๆ ก็ดีกว่านะ" เขาขยิบตาให้เธอ ปากยังเคี้ยวหยับๆ อยู่ที่ก้านไปป์ จนเธอยิ้มบางๆ เป็นเชิงรับรู้มุขตลกในที่สุด
"ขอตัวก่อนนะคาร์สัน ฉันว่าบีชชั่มคงจะ..."
"ผมกำลังจะขอให้คุณเล่าเรื่องงาน 'โฟลเดอโรล' ให้ผมฟังซักหน่อย"
"อ้อ ได้สิคะ" เธอรู้สึกกะปรี้กะเปร่าขึ้นมาทันที คราวนี้ล่ะ อาจจะเป็นโอกาสให้เธอเห็นยายชูกี้ ซุสแมนกรี๊ดซักที
คัลลาสล้วงสมุดจดกับดินสอจากกระเป๋าเสื้อซาฟารี "คุณเป็นกรรมการด้วยใช่มั้ย"
"ค่ะ แล้วก็อีกสามสี่คน"
"ปีนี้ใครจะมาแสดงล่ะครับ"
"โอ มันวิเศษมากเลยล่ะคาร์สัน ธีมปีนี้คือ 'ไวน์ ผู้หญิง กับเพลง' แล้วเราก็ได้โดมิงโก โทรยาโนส แล้วก็วิกเซล..."
"ชื่อต้นล่ะ"
"พลาซิโด โดมิงโก..."
"อ้อ..."
"ทาเทียน่า โทรยาโนส แล้วก็อิงวาร์ วิกเซล" เธอห้ามตัวเองไว้ทันก่อนที่จะบอกตัวสะกดให้ด้วย คัลลาสคงไม่อยากเสียหน้าแน่ กลับไปออฟฟิศแล้วเขาก็คงจะค้นได้ไม่ยาก
คอลัมนิสต์เก็บสมุดจดกับดินสอกลับเข้าไปในกระเป๋า "คงสนุกนะค่ำวันนั้น"
"แน่นอน"
"แต่คงไม่เท่ากับค่ำอื่นๆ ส่วนใหญ่ของคุณหรอกมั้ง"
"หือ... อะไรนะคาร์สัน"
เขากลับมาทำหน้ามีลับลมคมในอีกครั้ง "ผมว่าคุณได้ยินเต็มสองหูเลยนะ แม่หวานใจ"
ฝูงคนในห้องแกลเลอรี่หนาตามากขึ้น แล้วเสียงจ้อกแจ้กก็ดังขึ้นด้วย แต่ตอนนี้เสียงเหล่านั้นฟังดูช่างห่างไกลเหลือเกิน ดีดีกลืนน้ำลาย ฝืนทำหน้าเบื่อโลก
"จริงๆ นะคาร์สัน บางทีคุณนี่ก็เหลือเกินจริงๆ เลย"
"ผมว่าเราสองคนมีอะไรคล้ายกันเยอะนะ"
"คาร์สัน ฉันไม่รู้ว่าคุณ..."
"นี่แน่ะ... เราก็โตๆ กันแล้ว ไม่เคยมีใครกล้าหาว่าผมเป็นไก่อ่อนต้องสอนขันแน่... และคุณก็รู้ว่าไก่เห็นตีนงู งูก็เห็นนมไก่ด้วย"
เธอนึกสยดสยองในใจ นี่เขาใช้มุขนี้มากี่ครั้งต่อกี่ครั้งแล้วเนี่ย
เป็นเรื่องตลกที่รู้กันทั้งเมือง ว่าครั้งหนึ่งคัลลาสเคยไล่เกี้ยวชาวคณะดนตรีในเมืองหมดทั้งคณะ นับตั้งแต่พวกผู้หญิงไปจนถึงพวกผู้ชายที่ดูไม่ค่อยได้ซักเท่าไหร่ แต่ก็ไม่ประสบความสำเร็จ
"นี่คาร์สัน... ฉันอยากคุยกับคุณต่อนะ แต่ฉันอยากหาอะไรดื่มซักหน่อยแล้วล่ะ"
"อีกคำถามเกี่ยวกับงานโฟลเดอโรลนะ"
"เอาสิ"
"คุณจะทำแท้งก่อนหรือหลังงาน"
แก้วหลุดจากมือเธอเกือบจะทันทีทันใด แตกเปรื่องราวกับเป็นเครื่องหมายปิดท้ายคำถามอันแสนร้ายกาจนั่น คัลลาสคุกเข่าลงช่วยเธอเก็บเศษแก้วใส่กระดาษเช็ดปาก
"อย่าตื่นเต้นไปเลยน่า มันก็ไม่ร้ายแรงอะไรนักหรอกดีดี ผมรู้ว่าเราคุยกันได้... ถ้าคุณอยากคุยค่ำไหนซักวันล่ะก็" เขาเหน็บนามบัตรที่เข็มขัดของเธอก่อนจะลุกขึ้น
"เพื่อนๆ คุณเขา เป็นห่วง กัน" เขาพูดต่อ "ไม่มีอะไรเสียหายหรอกน่า"
เธอไม่ได้เงยหน้าขึ้นมอง ยังคงก้มเก็บเศษแก้วที่แตกกระจายอย่างเงียบงัน
คิดผิดจริงๆ ที่หวังว่าบิงกี้ กรูเอนจะเก็บความลับเป็น
.
จากคุณ :
คุณพีทคุง (พิธันดร) 
- [
20 ธ.ค. 48 17:09:13
]
|
|
|
ดีดีไปงานเลี้ยงเปิดตัวศิลปินเขียนภาพกับบีชชั่ม และเพิ่งเล่าความลับคับพุงให้เพื่อนสาว บิงกี้ กรูเอนไป พอกลับมาจากห้องน้ำ ก็โดนทักโดยคาร์สัน คัลลาส คอลัมนิสต์ซุบซิบไฮโซในนิตยสาร ซึ่งบิงกี้พยายามหลบอยู่
ตอบกระทู้อยู่ที่ตอนเก่านะครับ
บ้านคุณพีท
ไส้กรอกแฟรงเฟิร์ตเตอร์
