กระต่ายบนดวงจันทร์

เด็กชายคนหนึ่งนั่งแหงนหน้ามองขึ้นไปยังดวงจันทร์    ก่อนนอนชาลีจะออกมานั่งที่เฉลียงหน้าบ้าน นั่งจ้องมองไปยังดวงจันทร์  ชาลีทำอย่างนี้เป็นประจำทุกๆคืน โดยเริ่มทำมาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่อาจทราบได้ แต่ในวันนี้ ชาลีนั่งมองด้วยความรู้สึกที่แปลกออกไปไม่เหมือนเช่นทุกวันที่ผ่านมา

ชาลีเป็นเด็กน้อย ที่มีครอบครัวที่อบอุ่น มีพี่สาวหนึ่งคน พ่อหนึ่งคน และแม่อีกหนึ่งคน  ครอบครัวของชาลีมีฐานะปานกลาง พ่อรับราชการเป็นตำรวจ ส่วนแม่รับราชการเป็นครู พี่สาวของชาลีเรียนอยู่มัธยมศึกษาปีที่ 4 ซึ่งแก่กว่าชาลี 6 ปี  พ่อแม่ของชาลีมักจะตามใจชาลีเกือบทุกอย่าง  ชาลีอยากได้อะไร  ก็จะซื้อให้  ส่วนพี่สาวมักจะมีเรื่องทะเลาะกับชาลีอยู่บ่อยๆ  แต่ชาลีไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ เพราะ สิ่งที่ชาลีสนใจ มันอยู่ในตอนราตรีต่างหาก

ทุกๆวัน ชาลีต้องไปโรงเรียน โดยมีแม่ขับรถมอเตอร์ไซด์ไปส่ง  ชาลีเป็นเด็กที่หน้าตาน่ารัก ผิวขาว ตัวเล็กๆ แก้มป่องๆ เป็นที่น่าหยิกน่าตี ของพวกผู้ใหญ่  ชาลีเป็นเด็กที่พูดน้อย  ขี้อาย โดยเฉพาะต่อหน้าเด็กผู้หญิง  ชาลีเป็นเด็กที่ไม่มีอะไรโดดเด่นสักเท่าไหร่  จะมีดีหน่อยก็ตรงที่ ชาลีมีผลการเรียนที่ดีเกือบทุกเทอม ชาลีเป็นเด็กที่ชอบวิชาศิลปะ แต่ว่าชาลีไม่ค่อยมีความสามารถในการวาดรูปเท่าไหร่ (ตอนเด็กๆ  วิชาศิลปะ มันก็คือวิชา ทาสี วาดรูป มิได้หมายรวมถึง งานเขียน  ดนตรี  หรือการแสดงเลย  ดังนั้น มันน่าจะมีชื่อวิชาว่า วิชาทาสี วาดรูปมากกว่า จะใช้คำว่า ศิลปะ  จนทำให้ตอนเด็กหลายๆคน อาจเข้าใจผิดได้)  แต่วิชาที่ชาลีเก่งเป็นพิเศษ ก็คือ วิชาเลข ไม่รู้ว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญรึเปล่า  แต่ว่า แม่ของชาลีก็เป็นครูสอนวิชาเลขเช่นกัน

ชาลีชื่นชอบในกีฬาชนิดหนึ่งมาก นั่นคือ ฟุตบอล ทุกครั้งที่โทรทัศน์มีถ่ายทอดฟุตบอล ชาลีจะต้องนั่งอยู่หน้าโทรทัศน์แทบทุกครั้ง โดยเฉพาะฟุตบอลไทย ชาลีจะคลั่งไคล้เป็นที่สุด ซึ่งแตกต่างจากคนส่วนมากในปัจจุบัน ที่ชอบดูฟุตบอลต่างประเทศซะมากกว่า บางคนชอบซะจน ยอมเอาเงินในบัญชีตัวเองไปเสี่ยงกับการแข่งขันฟุตบอล ทั้งๆที่วัตถุประสงค์ของการแข่งขันกีฬาก็เพื่อสร้างความสามัคคี  คนเรามักจะทำอะไรให้ผิดวัตถุประสงค์อยู่เสมอๆ  นอกจากการชมฟุตบอลแล้ว  ชาลียังชอบที่จะเตะฟุตบอลอีกด้วย  แต่ชาลีมักจะเตะอยู่ที่บ้านคนเดียว เพราะ ชาลีเตะไม่เก่งขนาดที่จะไปเล่นกับเพื่อนได้  แต่ชาลีก็ยังมีความสุขที่ได้เตะฟุตบอลคนเดียว

ชาลีเป็นคนที่เกลียดสัตว์ เกือบทุกชนิด ก่อนชาลีเกิด ที่บ้านชาลีเลี้ยงหมาไว้ตัวหนึ่ง ซึ่งพี่สาวชาลีรักมันมาก แล้วด้วยเหตุผลบางอย่าง ทำให้พ่อแม่ของชาลีต้องเอาหมาตัวนั้นไปปล่อย  ตั้งแต่นั้นมา บ้านของชาลีก็ไม่เคยได้เลี้ยงสัตว์ชนิดได้อีกเลย  นั่นอาจเป็นเหตุผลที่ทำให้ชาลีไม่เคยมีความสัมพันธ์กับสัตว์ใดๆเลย  ดังนั้น การที่ชาลีไม่เคยได้สัมผัส  ชาลีเลยไม่อาจทราบถึงความรู้สึกได้  แต่มีเรื่องที่น่าแปลกมากอยู่อย่างหนึ่ง เพราะมีสัตว์ชนิดหนึ่งที่สามารถเอาชนะใจชาลีได้  ซึ่งสัตว์ชนิดนั้นได้แก่ กระต่าย

ชาลีรู้จักกระต่ายครั้งแรก  ก็จากจิ๊กซอว์รูปสัตว์ต่างๆที่พ่อแม่ของชาลี ซื้อมาให้ชาลีต่อ  ซึ่งในจิ๊กซอว์นั้น มีรูปสัตว์อยู่หลายชนิดมาก อาทิเช่น สุนัข แมว หมู ไก่ ปลาและนก เป็นต้น แต่ชาลีกลับมีความรู้สึกพิเศษกับแค่ กระต่ายเท่านั้น

มีอยู่ครั้งหนึ่ง ชาลีนั่งเล่นอยู่กับคุณปู่ที่เฉลียงหน้าบ้านตอนหัวค่ำ
“ชาลี  เจ้าดูไปที่ดวงจันทร์ซิ สวยรึเปล่า วันนี้จันทร์เต็มดวงด้วยนะ”  คุณปู่ถามชาลี
ชาลีนิ่งดูอยู่ครู่ใหญ่
“เห็นอะไรบนดวงจันทร์ไหม ชาลี” คุณปู่ถามชาลี
ชาลีทำหน้างง  หันหน้ามามองคุณปู่
“ไม่เห็นอะไรเลย  ก็เห็นแค่กลมๆ สว่างๆ”
“ดูดีๆสิ”
ชาลีพยายามจ้องมองอย่างตั้งใจอีกครั้ง…………ไม่นานนัก ชาลีก็เอ่ยปากออกมา
“ผมเห็นแล้วครับ ผมเห็นกระต่าย อยู่บนนั้น”

ตั้งแต่วันนั้นมา ชาลีก็ออกไปนั่งมองดวงจันทร์ทุกวัน

แต่เมื่อตอนกลางวัน วันนี้ ก็เกิดเหตุการณ์บางอย่างที่ทำให้ชาลี รู้สึกสับสน เพราะในวันนี้ ครอบครัวของชาลีไปเที่ยวสวนสัตว์กัน (จริงๆชาลีไม่อยากไปเลย  แต่ตอนเด็กๆ ใครก็ไม่อาจปฏิเสธพ่อแม่ได้)  และเมื่อชาลีเดินผ่านไปเห็นกระต่ายหลายๆตัวที่อยู่ในกรง  ชาลีถึงกับยืนนิ่งอยู่พักใหญ่
แม่ถามชาลีว่า
“เป็นอะไรรึเปล่า”  
ชาลีถามแม่กลับว่า
“นั่นกระต่ายจริงๆใช่ไหม”
“ทำไมมันถึงมาอยู่ที่นี่ได้”
แม่งงในคำถามของชาลี แต่ก็ไม่ได้ตอบอะไรออกไป แล้วแม่ก็จูงมือชาลีเดินต่อไป ทั้งๆที่สายตาของชาลีมองไปที่กระต่ายเหล่านั้นตลอด จนลับสายตาไป

ในคืนนี้ ชาลียังคงนั่งจ้องมองดวงจันทร์อยู่เหมือนเดิม  ด้วยสายตาลอยๆ  อากาศช่วงนี้ก็ค่อนข้างเย็น ลมพัดแผ่วๆ  เสียงใบไม้สั่นไหว ดาวเกลื่อนท้องฟ้า  พระจันทร์เต็มดวงอีกด้วย   และชาลีก็ยังจ้องมองดวงจันทร์ต่อไป