สวัสดีค่ะ นานมากๆ (จนไม่มีใครคุ้นชื่อ) มาตั้งกระทู้ที่ถนนนักเขียนสักที เมื่อก่อนเวลาโพสท์เรื่องที่นี่จะ ใช้ล็อคอิน Pomme de Terre แต่จำพาสเวิร์ดไม่ได้ เลยใช้อันนี้ละกัน

ลองแต่งเรื่องสั้นสำหรับเด็กอายุประมาณ 6-8 ขวบดู ตั้งใจจะให้เป็นเรื่องประกอบภาพค่ะ เป็นครั้งแรกที่ลองเขียน ฝากเพื่อนๆที่ถนนนักเขียน ช่วยอ่านและคอมเม้นต์หน่อยนะคะ แรงบันดาลใจของเรื่องมาจาก แมวที่บ้านเองค่ะ

+ - + - +

แซ่บได้เจอกับส้มครั้งแรก ในวันเช้าวันเสาร์ เมื่อแซ่บกระโดดขึ้นรถตามแม่หวานไปซื้อขนมปัง

แซ่บไม่เห็นตอนที่แม่หวานเจอกับส้มหรอก เพราะแม่หวานให้แซ่บนั่งรออยู่ในรถ แซ่บได้ยินแม่หวานเล่าให้พ่อแมวฟังตอนหลังว่า “เข้าไปร้านขนมปัง ได้ยินเสียงลูกแมวร้อง  คนขายขนมปังเขาถามว่า จะเอาแมวไปเลี้ยงไหม มันหลงมาจากไหนไม่รู้ มาร้องอยู่หน้าร้านตั้งนานแล้ว หวานก็ว่าไม่เอาหรอก มีแมวแล้วตั้งหกตัวอยู่ที่บ้าน”

พ่อแมวพยักหน้าหงึกๆ แล้วฟังแม่หวานเล่าต่อ “เดินอออกมาดู เห็นลูกแมวตัวเล็ก น่าสงสาร มันร้อง แล้วเดินตาม หวานกลัวว่ามันจะถูกรถชน เลยอุ้มขึ้นรถมาด้วยเลย”

แล้วแซ่บก็เลยได้เจอกับส้มตอนนั้นเอง


ตอนแรกส้มร้องเพราะตกใจกลัว แต่แซ่บรู้ว่าถ้าส้มไปอยู่ด้วยกันที่บ้าน ส้มจะต้องชอบ และสบายขึ้น ไม่หิวและอดอยากเหมือนตอนอยู่ข้างถนน แซ่บรู้ดีเพราะแซ่บเคยอยู่ข้างถนนมาก่อน จนมาเจอพ่อแมวแล้วร้องเดินตาม เลยถูกอุ้มขึ้นรถมาเหมือนกัน อุ้มมาแบบนี้ แซ่บยินดีถูกอุ้ม

สักพักแซ่บมองหน้าปลอบใจส้มว่าไม่ต้องกลัว พอถึงบ้านแล้วส้มจะรู้ว่า ส้มโชคดีแล้ว ที่ได้มาเจอแม่หวาน กับ พ่อแมว


พอถึงบ้าน ส้มก็ถูกขู่ และเมินจากแมวรุ่นใหญ่ที่อยู่ในบ้านทั้งห้าตัว ตอนที่แซ่บมาใหม่ๆ แซ่บก็โดนข่มอยู่เหมือนกัน ดีที่แซ่บเป็นแมวนิสัยอ่อนโยน และอ่อนน้อม ไม่หาเรื่องกับใคร ไม่นานนัก แมวทั้งห้าก็ยินดีต้อนรับแซ่บ ไม่มีใครเล่นกับแซ่บ เพราะแมวทุกตัวโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว แซ่บเลยได้แต่วิ่งไล่เล่นลูกบอลคนเดียว บางทีก็เล่นกับแม่หวานและพ่อแมว ตอนนี้ แซ่บดีใจ จะได้มีเพื่อน ถึงส้มจะเด็กกว่าแซ่บหลายเดือน ตัวเล็กกว่าแซ่บตั้งเยอะ แต่เราก็เป็นเพื่อนกันได้เสมอ


อาหารมื้อแรกของส้มที่บ้านแม่หวาน คือ นมหนึ่งถ้วย แซ่บชอบกินนมเหมือนกัน เลยขอแบ่งจากส้มบ้าง แซ่บได้ยินแม่หวานพูดว่า “เจ้าส้ม รีบกิน อย่างกับว่าพรุ่งนี้จะไม่มีอาหารให้กิน” แซ่บเงยขึ้นมามองเห็นแม่หวานหัวเราะ วันแรกที่แซ่บมาถึงบ้าน ก็ได้กินนม และกินเร็วเหมือนส้ม แม่หวานเคยพูดกับแซ่บแบบนี้เหมือนกัน “เจ้าแซ่บ รีบกินอย่างกับว่าพรุ่งนี้จะไม่มีอาหารให้กิน”

ถ้าแซ่บพูดภาษาคนได้ แซ่บจะบอกกับแม่หวานว่า “ก็หิวนี่จ๊ะ อยู่ข้างถนน ไม่ได้กินอะไรมาตั้งหลายวันแล้ว”

พ่อแมวเป็นคนตั้งชื่อให้ส้ม เพราะว่า ส้ม มีขนสีส้มอ่อนๆ ขลิบด้วยสีขาว ส้มเป็นแมวตัวเดียวในบ้านที่มีสีสว่าง ส่วนแซ่บ กับแมวอีกห้าตัว มีสีคล้ายกัน คือ สีดำ กับ สีเทา

แซ่บ ชอบขนของส้ม เพราะสวยดี แต่แซ่บก็ชอบขนสีเทา ลายดำของตัวเองเหมือนกัน มีขนลายเหมือนเสือ พ่อแมวเคยพูดว่า แมวทั้งหลายเป็นญาติกับเสือ แต่แซ่บไม่ดุเหมือนเสือหรอกนะ


แซ่บสอนส้มให้รู้จักใช้กระบะทรายเวลาถ่าย ตอนแรกส้มยังงงอยู่ แต่แซ่บทำเป็นตัวอย่างให้ดูเพียงสองครั้ง ส้มก็จำได้

แซ่บสอนส้มให้วิ่งออกไปเล่นข้างนอกทางประตูแมว ส้มทำไม่ได้ เพราะยังตัวเล็ก ไม่มีแรงพอจะดันประตู แซ่บเลยบอกให้ส้มวิ่งตามตอนแซ่บดันประตูให้เปิด ส้มจึงได้ออกไปเล่นกับแซ่บในสวนหลังบ้าน

ส้มชอบเล่นวิ่งไล่จับกับแซ่บ เล่นกอดรัดฟัดเหวี่ยงกัน แสนสนุก บางทีแซ่บเล่นแรง เพราะตัวใหญ่กว่า พอส้มร้องบอกให้รู้ว่าเจ็บนั่นละ แซ่บถึงจะหยุด

แซ่บใจดีกับส้ม แซ่บเป็นเพื่อนและเหมือนเป็นพี่ชายของส้ม เวลาแซ่บไปไหน ส้มจะไปด้วย เวลานอน แซ่บกับส้มจะนอนด้วยกัน เวลากินนม และกินข้าว แซ่บกับส้มจะกินถ้วยเดียวกันอย่างมีความสุข แซ่บเองก็ดีใจที่มีส้มเป็นเพื่อน ส้มก็ดีใจที่แซ่บเป็นมิตรกับส้ม

ส่วนน้าๆแมวอีกห้าตัวในบ้าน ยังขู่ส้มไม่ชอบให้ส้มเข้าใกล้ แซ่บบอกส้มว่า “อย่าห่วงไปเลย พอได้อยู่ด้วยกันนานกว่านี้ และส้มทำตัวให้น่ารัก เรียบร้อย พวกเขาก็ยอมรับส้มเอง”


แซ่บได้ยินแม่หวานพูดกับพ่อแมวว่า “ไม่เคยเห็นแมวตัวไหนเหมือนแซ่บ แซ่บใจดีกับแมวตัวใหม่ ช่างน่ารักจริงๆ”

พ่อแมวลูบหัวแซ่บแล้วบอกว่า “แซ่บเป็นลูกพ่อแมวนี่ เลยนิสัยดีแบบนี้”

แซ่บดีใจที่ได้เป็นลูกพ่อแมวกับแม่หวาน และได้เป็นเพื่อน และพี่ชายของส้ม

ส้มร้องเหมียว มองหน้าแซ่บ และพูดภาษาแมวคล้ายจะบอกกับแซ่บว่า “ขอบคุณครับพี่แซ่บ”

ถึงแซ่บกับส้มจะอายุห่างกัน มีสีขนที่แตกต่างกัน แต่แซ่บกับส้มก็รักกัน และเป็นเพื่อนกัน

“เราเกิดมาเป็นแมวเหมือนกัน ได้อยู่บ้านเดียวกัน กินข้าวถ้วยเดียวกัน ก็ควรรักกันไว้ ดีกว่า จริงไหมส้ม” แซ่บพูด

“ใช่แล้วครับพี่แซ่บ เป็นเพื่อนกัน เล่นด้วยกัน สนุกกว่าโกรธกันตั้งเยอะ”  

-----

ขอบคุณค่ะ