ไง ไอ้นะ ตกลงมรึงตัดสินใจ จีบยัยแอ แล้วเหรอวะ
เปล่า กรูแค่ไปส่งเค้ากลับบ้านเฉย ๆ ผมรีบปฏิเสธ ไอ้นพทันที ด้วยรู้ว่าหากยิ่งเฉย ไม่นานปากโทรโข่งของมัน จะกระจายข่าวไปทั่ววิทยาลัย
ทำไมวะ ชอบเค้าแล้วทำไมถึงไม่ลองจีบเค้าล่ะ ไม่มีอะไรเสียหายนี่หว่า อย่างมาก มรึงก้อได้เค้ามาเป็นแฟน หรืออย่างน้อย มรึงก็ได้รู้จักเค้ามากขึ้นไง
เรื่องของกรู มรึงไม่ต้องย้ำหรอก ผมรีบบอกปัดไอ้นพเพื่อนซี้ทันที จีบเธอไหม ไม่ครับ ผมไม่จีบแน่ แต่ ผมจะต้องรู้จักเธอให้มากกว่านี้ วันนี้ก็เหมือนกันผมรู้ว่าผมจะเจอเธอได้ที่ไหน
วันนี้ผมรู้ว่าแอ จะมาฝึกจัดรายการเสียงตามสายที่คณะอิเล็คทรอนิค ไม่มีปัญหาหรอกครับที่เด็กช่างไฟฟ้า อย่างผมจะขึ้นตึกคณะอิเล็คฯ เพราะผมเสียอย่างแต่ ภาพที่เห็นก็เหลือทน ผมเห็นนางฟ้าของผม นั่งคุยกันท่าทางกระหนุงกระหนิง สองต่อสอง ในห้องจัดรายการ ดูท่าทางไอ้หมอนั่น ดูหน้าแดง ๆ เขิน ๆ เหมือนตอนที่ผมได้คุยกับเธอครั้งแรกเลยครับ เธอเองก็ใช่ย่อย ทั้งยิ้มทั้งหัวเราะ ท่าทางดูมีความสุขจัง มีการจับมือถือแขนกันเป็นระยะ ลูกผู้ชายอย่างผมสมควรจะยอมหรือครับ
ผมโดด เข้าไป ไม่ฟังอีร้า คร่าอีรม ใด ๆ ทั้งสิ้น กระชากเธอลุกขึ้นมาให้พ้นจากไอ้หนุ่มคนนั้น ต่อยหน้ามันเสียจนล้มคว่ำไปทางหนึ่ง ๆ ไม่สนใจกับเสียงหวีดร้อง อย่างตกใจของเธอหรือแม้แต่เสียงห้ามปรามใด กระชากคอเสื้อให้มันลุกขึ้นมา แล้วต่อยมันอีกครั้ง คราวนี้กระเด็นออกไปอีก 3 ก้าว เท่านั้นยังไม่พอ
นี่แค่เบาะ ๆ นะ คราวหน้าหากแกยังมายุ่งกับแออีกล่ะก็ เจอหนักกว่านี้แน่
นะ นะ นะ ผมตื่นจากภวังค์ทันที่ทีมีเสียงใส ๆ พร้อมนิ้วเย็น ๆ เข้ามาสะกิด ฮะ ...อะไร อ้าว ปอเองเหรอ ผมทักเธอ ปอ เพื่อนสนิทที่สุดของแอ แต่กระนั้น สองคนนี้ก็ยังไม่ค่อยได้ไปไหนมาไหนร่วมกัน ปอคนนี้แหละครับที่ไอ้นพมันพยายามจีบนักจีบหนา สาวเจ้าก็ไม่ยอมรับรักเสียที และเป็นอีกคนหนึ่งเช่นกันที่รู้ความลับของผมเป็นอย่างดี และที่สำคัญ เธอคนนี้ก็เก็บความลับอยู่เสียด้วย
มายืนอยู่ตั้งแต่เมื่อไร ทำไมไม่เข้าไปหาแอ ล่ะ ตอนนี้ยังว่างอยู่ นะ อีกประมาณ 15 นาทีน่ะ ก่อนที่อาจารย์จะมา ปอถามผม
ไม่หรอก ดูแล้วแอ เค้าคงไม่สะดวกที่จะพบผมหรอก ไปก่อนนะ แล้วเจอกันนะปอ ผมบอกเธอและหันหลังเดินกลับลงมาจากตึกอิเล็กทรอนิค
อย่าถามนะครับว่าทำไม ปอ ถึงไม่เห็นภาพเหตุการณ์ที่ผมชกหน้าไอ้หมอที่บังอาจมานั่งคุยกับนางฟ้าของผม คุณเคยได้ยินไหมครับ สำเร็จในความคิด ชีวิตก็เปลี่ยน ครับเหตุการณ์นั้นผมคิดขึ้นมาเอง และธรรมดาที่เจ้าของความคิดก็ต้องเข้าข้างตนเองถูกไหมครับ แม้ว่าพระเอกอย่างผมจะอารมณ์ร้อนไปนิดนึง ไม่ฟังคำอธิบายใด ๆ ทั้งสิ้น แต่ผู้ร้าย ก็ยังไม่คิดจะสู้เลย ก็ใครจะจินตนาการให้ตัวเอง แพ้ล่ะครับ แค่เจ็บยังไม่มีเลย แต่ขืนผมไปทำไอ้หมอนั่น จริง ๆ เรื่องใหญ่เลยครับ เสียประวัติเด็กเรียนหมด กัน ที่สำคัญ ก็ยังไม่แน่ใจว่าคนที่เจ็บจะเป็นผมหรือเป็นไอ้หมอนั่นกันแน่ เพราะดูแล้ว แฮ่ะ ๆ ตัวใหญ่กว่าผมเยอะเลย แต่ถึงแม้ว่ามันจะเป็นเพียงจินตนาการ แต่ผมก้อหายแค้นไอ้หมอนั่นล่ะครับ
จากคุณ :
alonywoman 
- [
22 ธ.ค. 48 11:05:08
]
ไม่แข่งยิ่งแพ้ 2
