แฮ่ๆ เป็น ฉันท์ที่แต่งตอน ม.3 ครับ เป็นบทแรกที่แต่งหลังจากอ่านงานของนายผี (ควายคนรึคนควาย)
อ้าพ่อลำเพาพัก- ตร(ะ)พำนักพนาลี
อ้าพ่อลำพึงพี- ริย(ะ)ภาพ(ะ)อันเพ็ญ
อ้าพ่อมหาภัค- ะสุภาพ(ะ)เปลี่ยวเป็น
อ้าพ่อผิว์ลำเค็ญ คุรุราววนาลัย
อยู่เดียวบ่ดูดาย ดล(ะ)ภาพ(ะ)อันไพ-
โรจน์เรืองประเทืองใน นรลักษณ(ะ)เล็งลาน
ลาญแดประดาษดวง อดิรัตน(ะ)เดียวดาล
คือเจตน(ะ)จำราญ จะละแล้วและรังไฉน
คิดควรบ่ควรทำ ทุรโทษ(ะ)อยู่ใย
คนคือกระบือไบ สุตศัพทะส่ายเศียร
อ้าเคยบ่เคยคิด และคำนึงจำเนียรเพียร
สุขเพื่อจะพาเกวียน รึกำเริบประดุจเรา
ควายคนรึคนควาย ผิว์มลายเละเหลือเขา
ควายคณาเนา ภพ(ะ)สุข(ะ)สำนาน
ควายคนมลายยัง ศพ(ะ)ย่อมจะรำคาญ
ควายคนมลายมาน ก็เสมอกะหมาแล
และงานของเจ้าพระยาธรรมศักดิ์มนตรี (ราตรี)
ราตรีก็แม้นมี ขณะดีและร้ายปน
ไป่ผิดกะคนๆ คุณโทษประโยชน์ถม
ราตรีกลีกลพิโรธ หฤโหดคระหึมลม
มืดตื้อกระพือพิรุณพรม และรึเราจะแยแส
ราตรีดิถีสุข นิรทุกข์ประเทืองแด
ฟ้างามอร่ามแล ระกะดฺอกกุดั่นหาว ...(ขี้เกียจพิมพ์)
แก้ไขเมื่อ 27 ธ.ค. 48 20:07:33
แก้ไขเมื่อ 27 ธ.ค. 48 20:03:32
แก้ไขเมื่อ 27 ธ.ค. 48 19:12:20
แก้ไขเมื่อ 23 ธ.ค. 48 21:06:15
แก้ไขเมื่อ 23 ธ.ค. 48 21:04:00
บึงบอระเพ็ด
