ทำบุญที่ปฐมอโศก 48
5-11-48
วันนี้ฉันมีเวลาทำงานถึงเที่ยงกว่า  เพราะจะปิดเวลาบ่ายโมงตรง  เพื่อเตรียมตัวเดินทางไปงานมหาปวารณาที่ปฐมอโศก  จ. นครปฐม ตอนบ่ายสองโมง ฉันต้องรีบทำงาน  เตรียมงานไปตรวจที่โน่นนิดหน่อย  เที่ยงครึ่งฉันรีบเผ่นไปจัดกระเป๋า  แล้วมากินข้าวตอนบ่ายโมงเกือบครึ่ง  กินยังไม่เสร็จดี  เอาผลไม้ไปกินต่อบนรถ  เราเดินทางไปถึงดินแดนแห่งกลิ่นขี้หมูเวลาเกือบ 5 โมงเย็น  ไปกัน 3 คัน  ไปถึงหาที่พัก  พี่พักเต็ม  แต่รู้ว่า  ตึกที่เคยพักเต็มก็ยังขึ้นไปดู  แล้วจับจองระเบียงหน้าห้องพักเป็นที่นอน  แล้วไปอาบน้ำ  พื้นดินชื้นบ่งบอกว่า  ฝนตกก่อนหน้านี้

ตอนค่ำ  มีรายการภาคค่ำ  แต่ฝนพรำ ๆ ตลอดเวลา  นักดนตรีเล่นกันกลางฝนพรำ ๆ  อย่างนั้นแหละ  น้องต่ายชวนไปดูการแสดง  เราไปขอถุงปุ๋ยมาคนละ 1 ใบ  พอไปถึง  เดินไปนั่งที่แถวหน้า  ฝนพรำจนเราต้องขยับมานั่งที่ถุงปุ๋ยอันเดียวกัน  เอาถุงปุ๋ยอีกใบคลุมหัวกันฝน  ฝนตกอยู่อย่างนั้นตลอด  ตกหนักขึ้นในบางช่วง  เราเลยไม่ไหวแล้ว  ถอยดีกว่า  แหะ แหะ    นักดนตรี  นักแสดงก็รำกันท่ามกลางสายฝนพรำ  เราถอยกลับขึ้นไปดูบนตึกที่พัก  ฝ่ายเวทีเอาพลาสติกมาคลุมเครื่องดนตรีต่าง ๆ  เช่น  ลำโพง  กล้องวีดีโอที่ถ่ายต้องหุ้มพลาสติก  ตากล้องก็ต้องคลุมพลาสติก  พิธีกรต้องกลางร่ม  ต่อมาก็มีคนต้องคอยกางร่ม  ถือพลาสติกให้นักดนตรีเล่น  ดูแล้วก็ได้บรรยากาศดีไปอีกแบบ  มีคนตากฝนดูการแสดงแบบไม่ถอย  ไม่กลัวฟ้า  ไม่กลัวฝน  ประมาณ 30 คนได้  พ่อท่านก็นั่งดูด้วย  แต่ท่านมีร่มกางให้  จะมีวงฆราวาสที่เล่นดนตรีได้ดีมาก  เรียกว่า  ระดับมืออาชีพได้เลย

น้องต่ายที่มาด้วยกันถามว่า  ฉันจะไปทำวัตรเช้าไหม  ฉันตอบว่า  ไป  เพราะปกติเราก็ไม่ได้ทำวัตรกันอยู่แล้ว  มางานแบบนี้ก็เลยตั้งใจจะไปทำวัตร  ตอนแรกน้องเขาตั้งใจจะไม่ไปทำวัตร  พอฟังฉันพูดเขาเลยตัดสินใจไปทำวัตรเข้าด้วยกัน  น้องเขาเป็นคนที่จิตใจดี  เวลาฉันพูดอะไรให้ฟัง  เขาจะเอาไปคิดว่า  จริงไหม  ดีกว่าไหม  แล้วมักเชื่อฉันเสมอ   ฉันเคยเปิดวิทยุฟังพระเทศน์  พอวันต่อมาเขาก็มาเปิดวิทยุฟังพระเทศน์เอง  เขาบอกว่า ก็รู้สึกดี  
เขาสามารถรับสิ่งดีดีได้ง่ายมาก  เข้าใจได้ง่าย  เป็นเด็กดี  ช่วยงานฉันได้เยอะมาก  เรียกว่า  มือขวาของฉันเลยล่ะ

6-11-48
ตื่นมาทำวัตรเช้า  ฉันกับน้องต่ายเดินไปทำวัตรด้วยกัน  เนื่องจากเมื่อคืนฝนตกที่นั่งรอบนอกจึงเปียก  นั่งไม่ได้  จึงต้องนั่งใกล้ ๆ กัน  แบ่งกันนั่งในศาลา  เช้านี้ฉันฟังเทศน์ได้ดี  สติตื่นเต็มจนถึงตี 5.30 น.  แล้วก็ง่วงแบบสาหัสสากันเลย  จากนั้นเราไปเตรียมใส่บาตร   เราไปจองที่ใส่บาตรที่หมายตาไว้ไม่ทัน  เพราะมีคนจองไว้เป็นแถบยาวเลย  ระหว่างซื้อของเตรียมใส่บาตร  เจอน้องวินที่เคยรู้จักกันที่ค่ายยุวพุทธทายาท  ตัวโต  ออกจะอ้วนไปนิด  เขาเรียนอยู่ปี 1 ม.เกษตร  อยู่ชมรมอนุรักษ์  บอกว่า  ตอนนี้ทำงานวิจัยพืชผักในป่า  เขาจัดค่ายเชิงอนุรักษ์  ฟังแล้วอยากไปจังเลย  ชอบ….ได้เที่ยว  ได้ความรู้  ได้ความรักสัตว์  รักป่า  รักธรรมชาติ  น้องเขาบอกว่า  ไปฟรีด้วยนะ  ถ้ามีค่ายไหนน่าสนใจ  เขาบอกว่า  จะติดต่อมาล่ะ  อยากไปนะ  มาก ๆ เลย  แต่ฉันจะได้ไปรึเปล่า  ต้องทำงานตลอด  หยุดก็ไม่ตรงกับชาวบ้าน  เฮ้อ….  อยากจะจัดทริปเล็ก ๆ ไปจังเลย

ใส่บาตรเสร็จไปเดินเล่นในหมู่บ้าน  แล้วแวะซื้อของที่ศาลา  ไปเจอป้าสุนีย์  คนขยันไปซื้อของ  ป้าจะซื้อสมุดบันทึกก็เอามาให้ฉันดูว่า  เล่นนี้เป็นไงดีไหม  ฉันรับมาพิจารณาแล้ว  บอกป้าว่า  ก็ใช้ได้นะ  ป้าบอก  งั้นซื้อได้ ผ่านการพิจารณาแล้ว  ป้าก็จะซื้อกลด  มาถามฉันอีกว่า  จะเอากลดเหล็กหรือหรือไม่ดี   ไม้ถูกกว่า  แต่เหล็กก็แข็งแรงดีนะ  แต่เล็กกว่า  แล้วก็แพงกว่า  ยังตัดสินใจไม่ได้  ป้าก็รู้ตัวว่า  กระเป๋าตังค์หาย  มีตังค์อยู่พันกว่าบาท  ป้าก็รีบไปบอกเจ้าของร้าน  ทั้ง ๆ ที่ในร้านก็มีป้ายประกาศ  คนที่เคยมาขโมยของทุจริตในที่นี้มีรูปถ่ายอยู่ 5-6 คน  ซื้อของเสร็จก็ไปฟังเทศน์  แล้วไปหาไรหม่ำ  มีโรงบุญมังสวิรัติ  เล็กเต้าหู้ทอดไว้  แบบว่า  ตอนไปเห็น  ฟู ๆ น่ากินมาก ๆ แต่ไปอีกที  หาไม่เจอแล้ว  ก็ได้กินข้าวต้ม  (อร่อยมาก…ก)  ซาลาเปาใบเตย  แป้งหอมใบเตยชื่นใจ  ก๋วยเตี๋ยวคนตัก  ตักให้ซะเยอะเลย  แล้วก็ชุมโน่นนี่อย่างละนิด  มีน้ำมะพร้าว  ร่อยมากชื่นใจ  กินก่อนกินข้าว  แล้วหลังกินข้าว  ตามถ้วยน้ำส้มคั้นอร่อย  เปรี้ยว ๆ ดี  กินเสร็จ  เราต้องไปเดินย่อยอาหารกัน  พาน้องต่ายไปดูบ้านสวย ๆ ในหมู่บ้าน  แล้วกลับไปว่าจะไปช่วยกันค้นน้ำส้มแจก  แต่ปรากฎว่าเขาจะเลิกแล้ว  ก็เลยไม่ได้ช่วยต่อ  จากนั้นไปนั่งหลับ  แฮ่…แฮ่…  นั่งหลับเป็นชั่วโมง  ไม่ไหวแล้ว  นอนเลยดีกว่า

ตื่นมาอาบน้ำ  ซักผ้า  ยังซักผ้าไม่เสร็จดี  ฝนเทโครมลงมา  เปียกมะลอกมะแหลกเลย  ตอนนั่งรอดูการแสดง  มีกล้องอะไรไม่รู้มีลักษณะเป็นกรวยยาว ๆ สงสัยว่าคืออะไร  ก็นึกว่าเป็นกล้องดูดาว  แต่จริง ๆ แล้วมันคิอ  สปอร์ตไลน์นั่นเอง  วันนี้รายการแสดงย้ายเข้ามาในศาลา  ชาวสันติอโศกแสดงเรื่อง  “คิดดูสิ”  คอนเซ็ปดีนะ  ซาวน์โอเค  ติดอยู่นิดเดียว  คือ  นักแสดงจำบทไม่ค่อยได้  เรื่องก็ประมาณว่า  มีเด็กคนหนึ่งเดินมาเจอกระป๋อง  แล้วไปเขว่า  เลยมียักษ์ตนหนึ่งอกมาถามว่า  มีพรให้ 1 ประการ  จะขออะไร  เด็กคนนี้ขอให้สอบเข้าโรงเรียน ม.ต้นสุดเจ๋ง  ยักษ์ถามว่า  จะขอไปเพื่ออะไร  เด็กตอบว่า  จะได้เข้า  ร.ร. ม.ปลายสุดแจ๋วได้ไง  ยักษ์ถามว่า  ทำไมไม่ขอเข้า  ม.ปลายสุดแจ๋วไปเลยล่ะ  เด็กกลับไปคิดอีกว่า  งั้นขอเข้า มหาลัยสุดจ๊าบได้ก็แล้วกัน  ยักษ์ถามว่า  จะขอไปทำไม  เด็กก็ตอบว่า  จะได้มีงานดี ๆ ทำไง  ยักษ์ก็ถามอีก  จะขอไปทำไม  ทำไมไม่ขอที่ทำงานดีไปเลยล่ะ  เด็กก็ตอบว่า  จะได้ซื้อบ้าน  ซื้อรถ  มีแฟนหล่อ ๆ  ยักษืก็ถามว่า  จะขอไปทำไม  ก็ขอบ้าน  รถ  แฟนหล่อ ๆ ไปเลย  แถมให้อีก  ต้องสุขภาพดีแข็งแรง  ถ้าร่างกายดี  ก็ไม่มีความสุข  เอางี้ขอให้เป็นอมตะไปเลยดีกว่า  แต่ถ้าอยู่ไป 100-200 ปีก็จะเบื่อขอตายไปเลยดีกว่า  เด็กก็เลยไม่ขออะไรแล้ว  จบ

7-11-48
ตื่นตี 3.30 น.  ไปทำวัตร  วันนี้ยังไม่หลับเลย  แต่เพราะไม่ได้ตั้งใจฟังท่านเทศน์  นั่งเขียนบันทึกอยู่นี่ไง  แฮ่… แต่จับใจความได้นิดหน่อย  ท่านเทศน์เกี่ยวกับสัมมากัมมันตะ  การทำงานแลกลาภ  เป็นขั้น ๆ ไป  ถ้าเราทำงานแล้วยังแลกลาภอยู่ก็ยังบาปอยู่  ท่านยกตัวอย่าง  ถ้าเราทำงาน  10,000  เราจะทำบุญแค่ 2,000  เราไม่ยอมทำหมดหรอก  ถ้าเราไปจับปลามาทำบุญ  ถามว่า  ปลาที่เราจับมา  เราจะแบ่งกินไหม  หรือเราถวายหมด

โศลกธรรมปีนี้  “เมื่อใดเราเอาแต่ใจตัว  เมื่อนั้นชั่วโดยอัตโนมัติ   จะดีได้  ต้องหัดให้  เห็นใจคนอื่น”

เลิกทำวัตร  แล้วไปใส่บาตร  อ่านหนังสือ  ฟังเทศน์ก่อนฉัน  ไม่หลับเลย  ท่านเน้นถึง  “เหตุผลคือ  ความบ้า  อัตตาคือความจริง”  ฟังแล้วชัดมาก  แต่ก่อนฟังไม่ค่อยเข้าใจ  ฉันเข้าใจว่า  เราจะมีเหตุผลเยอะแยะมากมายจนกลายเป็นความบ้า  เรามีเหตุผลเพื่อสนองอัตตาของตัวเราเองที่เป็นจริงที่สุด

===========  

สวัสดีค่า.... หนาวของจริง  คราวนี้หนาวนานแฮะ  ดูแลตัวเองดีดีนะคะ   ขอบคุณที่แวะมาทักทายค่าา ^ _ ^