๐ เมื่อแรกพบสบตาใจข้าฯ อ่อน
            ขนตางอนงามจับจิตพิสมัย
            ดั่งศรรักปักทรวงบ่วงหัวใจ
            หวังเพียงได้แก้วตามาประคอง

            ๐ พอพบเธอเพ้อไปในวันพรุ่ง
            มีพรายรุ้งเรืองไสวดูใสผ่อง
            มีนกน้อยลอยฟ้าข้าฯ แอบมอง
            และมีสองหัวใจในห้องเรา

            ๐ ที่รัก…ข้าฯ รออยู่ไม่รู้หน่าย
            จากยามสายถึงบ่ายคล้อยคอยใจเหงา
            ภาพเธอนั้นบันทึกนึกแนบเนา
            ในดวงใจอันหม่นเศร้าเร้าอยู่นาน

            ๐ อยากได้เพียงเมตตามานอนหนุน
            ได้การุณย์จุนเจือเพื่อสืบสาน
            ได้ปรานีที่เอ็นดูอยู่ทุกวาร
            ว่าจะพานพบกันทุกวันไป

            ๐ บทเพลงนี้มีเพียงเธอ…เออละหนอ
            ลำนำล้อเล่นกันฝันและใฝ่
            พรรณนาหารักเธอเทียวเพ้อไป
            เวลาเหงาเฝ้าห่มไห้ในทำนอง

            ๐ บทเพลงนี้มีแต่เธอ…เสมอค่า
            ดุริยาพากล่อมห้อมเราสอง
            จังหวะซึ้งจึงทราบซ้ำน้ำตานอง
            ไม่อาจได้เธอมาครองปองจิตตรม

            ๐ เพราะข้าฯ ต่างห่างที่มีแต่ตัว
            ข้าฯ หม่นชั่วมัวหมาง…ช่างไม่สม
            เธอคือฟ้า…คือดาราอันน่าชม
            คือสายลมที่ลอยไปไม่กลับมา

            ๐ หวังสักวันพลันเจ้าได้เข้าใจ
            ว่ามีใครหมายมาตรปรารถนา
            ถึงเจ้าอยู่ทุกเมื่อไม่เบื่อลา
            เมื่อนั้นข้าฯ จะเอื้อมฟ้าหาเจ้าเอง