CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangTorakhongGameRoom


    +++ไม่งั้นเราจะไม่พบกัน...ตอนที่ 8+++(เราพบกันใหม่นะ ที่เก่า เวลาเดิม)...

    ไม่งั้นเราจะไม่พบกัน...ตอนที่ 1

    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3960416/W3960416.html

    ไม่งั้นเราจะไม่พบกัน...ตอนที่ 2

    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3962445/W3962445.html

    ไม่งั้นเราจะไม่พบกัน...ตอนที่ 3

    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3965098/W3965098.html

    ไม่งั้นเราจะไม่พบกัน...ตอนที่ 4

    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3969395/W3969395.html

    ไม่งั้นเราจะไม่พบกัน...ตอนที่ 5

    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3972098/W3972098.html

    ไม่งั้นเราจะไม่พบกัน...ตอนที่ 6

    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3974728/W3974728.html

    ไม่งั้นเราจะไม่พบกัน...ตอนที่ 7

    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3982019/W3982019.html

    --- 8 ---

    วันนี้วันศุกร์ น้ำเพชรเดินลงจากหอ เตรียมจะไปเรียน…..


    ลงมาข้างล่างชะงักเล็กน้อย….กวาดสายตามองหารถของบุ้ง…..แต่ก็ไม่มี….

    ฮึ นี่มันเป็นอะไรขึ้นมาอีกล่ะ ไหนบอกว่าจะมารับทุกวัน แค่ไม่กี่วันก็ขี้เกียจซะแล้วหรอ…หรือว่ามันจะโกรธเรา…น้ำเพชรคิดแล้วก็ถอนหายใจ….ซึมลงไป….


    กำลังจะเดินไปขึ้นรถตู้ก็พอดีได้ยินเสียงแตรรถ…..”ปรื้น ปรื้น…”


    น้ำเพชรหันไปมอง ก็เห็นรถยนต์คันหนึ่งกำลังแล่นมาจอดข้างๆ แล้วเจ้าของรถก็เลื่อนกระจกลง ชะโงกหน้าออกมา….ปาล์มนั่นเอง….


    “อ้าว….” น้ำเพชรพูดแล้วหยุด ไม่รู้จะพูดอะไรต่อ  แต่ปาล์มบอกเรียบๆ


    “ขึ้นรถสิ….”


    น้ำเพชรคิดอยู่นิดหนึ่ง….หันไปมองปาล์ม แล้วกวาดสายตาหาอีกรอบหนึ่ง….ไม่มาแล้ว….มันไม่มาแล้วจริงๆ ด้วย….น้ำเพชรคิดในใจ แล้วก็ผลุนผลันเดินไปขึ้นรถปาล์มทันที….

    เข้ามาในรถปาล์มแล้วก็งงตัวเอง ไม่รู้จะหงุดหงิดทำไม และหงุดหงิดเรื่องอะไรกันแน่….


    ปาล์มหันมามองแวบหนึ่ง ก่อนจะค่อยๆ เคลื่อนรถออกไป….


    น้ำเพชรเหลือบตามองปาล์ม  “มาธุระแถวนี้หรอ….”


    “เปล่านี่ เอ้ย เอ่อ….ใช่ พอดีมาแถวนี้ เห็นเธอยืนอยู่….” ปาล์มพูดตะกุกตะกัก


    “ขอบใจมากนะ พอดีเรากำลังจะไปขึ้นรถตู้…”


    “แล้ว….บุ้งไม่มารับหรอ เห็นเมื่อวานมาส่งนี่…” ปาล์มหันมามอง แอบยิ้มในใจที่ไม่เห็นบุ้ง


    “ไม่รู้สิ….”น้ำเพชรพูดได้แค่นั้น แล้วก็ไม่รู้จะพูดอะไรอีก เมินหน้าออกไปนอกหน้าต่าง….


    ปาล์มหันมามอง เห็นท่าทางแปลกๆ นั่นแล้วอดที่จะถามไม่ได้


    “ทำไมหรอ ทะเลาะกันหรอ…”


    “เปล่านี่ เรื่องอะไรจะต้องไปทะเลาะด้วย….” น้ำเพชรหันหน้ามาตอบ


    “ก็ไม่รู้หรอ ก็เห็นสนิทกันจะตายไป เห็นเธอที่ไหนก็ต้องเห็นบุ้งอยู่ด้วยทุกที วันนี้ไม่เห็นก็เลยสงสัยว่าจะทะเลาะกันหรือเปล่า…”ปาล์มพูดออกมายืดยาว น้ำเพชรหันมามองหน้าปาล์มทันที


    “เรากับบุ้งสนิทกันขนาดนั้นเลยหรอ….”


    “ใช่ๆ นี่ถ้าไม่คิดว่าเป็นเพื่อนสนิทกัน ก็คงต้องคิดเป็นอย่างอื่นได้เลย…”


    “บ้าน่า ไม่มีใครเขาคิดอย่างนั้นหรอก…” น้ำเพชรรีบพูดขึ้นมาทันที  แล้วรีบพูดสำทับขึ้นมาอีก  “กลุ่มเรายังมีแก้วอีกคน เราสนิทกันสามคน ไม่ใช่สองคนสักหน่อย…” พูดแล้วก็นึกในใจ ทำไมเราต้องรีบแก้ตัวซะขนาดนั้น


    “แต่เวลาที่เห็นเธอสามคนทีไร เราจะเห็นแค่เธอกับบุ้งทุกที…” ปาล์มยังหันมาพูดเรียบๆ แล้วหันกลับไปมองถนนตรงหน้าต่อ…


    น้ำเพชรฟังแล้วเงียบไป….นายบุ้งหรอ…น้ำเพชรนึกถึงแต่หนุ่มตี๋ สูงเก้งก้าง….เพื่อนที่เข้ามาทักเป็นคนแรกตั้งแต่เข้าปี 1 ใหม่ๆ แวบแรกที่เห็น น้ำเพชรก็เห็นเขาเป็นหนุ่มตี๋ที่หน้าตาดีคนหนึ่ง คิ้วเข้มกับตาเรียวเล็ก เป็นจุดเด่นบนใบหน้าของบุ้ง…แต่พอคบกันไปนานๆ ทำไมถึงไม่ได้คิดถึงเรื่องหน้าตาของบุ้งอีกเลยนะ….


    สำหรับน้ำเพชร ตอนนี้ บุ้งคือ หนุ่มตี๋ที่กวนโมโห ไม่เกี่ยวกับความหล่อหรือไม่หล่ออีกแล้ว…..นึกแล้วก็เผลอพูดขึ้นมา


    “บุ้งมันขี้กวนโมโหจะตายไป…” ปาล์มหันมามอง  น้ำเพชรรู้สึกตัวจึงพูดต่อ  “เรากับแก้วแทบจะทนไม่ไหว จะจับฆ่าหมกป่าตั้งหลายครั้งแล้ว…”


    ปาล์มเผลอยิ้มออกมา  “แต่ก็เห็นเธอคบกันมานานนี่ เห็นสนิทสนมกันดีด้วยซ้ำ…”


    “หรอ….นายว่างั้นหรอ…”น้ำเพชรพูดแล้วนึกอะไรขึ้นมาได้ หันมาจ้องปาล์ม  “แล้วนายไปเห็นตอนไหน นายเคยสนใจกลุ่มเราด้วยหรอ….”


    ปาล์มฟังแล้วอึ้งไป….เธอคงไม่รู้หรอก ว่าเราแอบมองกลุ่มเธอเสมอ และก็นึกอิจฉาความเป็นเพื่อนที่ดูมีมิตรภาพให้แก่กัน ช่วยเหลือกัน มันอบอุ่นและจริงใจ อย่างที่ไม่ใช่จะหาได้ง่ายๆ…..


    “ก็พอจะเห็นอยู่บ้าง ก็เราเรียนด้วยกันนี่…” ปาล์มอ้อมแอ้มตอบมา…


    “เรานึกว่านายจะสนใจแต่ตำรับตำราจนไม่สนใจเพื่อนฝูงซะแล้ว เอ้ย…” น้ำเพชรเผลอพูดแล้วชะงัก พูดอะไรออกไปเนี่ยเรา เดี๋ยวจะโดนวีนไหมนะ


    แต่ปาล์มอึ้งไป ไม่ได้วีนอย่างที่คิด แค่พูดเรียบๆ  “นี่เราดูไม่น่าคบขนาดนั้นเลยหรอ…”


    “ก็…ไม่ใช่อย่างงั้น แต่ว่า….เอ่อ…”น้ำเพชรพูดไม่ออก ไม่รู้จะพูดอะไร จะบอกว่าน่าคบก็ดูจะเป็นการโกหกไปสักหน่อย


    “เรารู้แล้ว…เราน่าจะเป็นอย่างนั้นแหละ…” ปาล์มหันมาบอกเรียบๆ แล้วนิ่งไป….เมื่อก่อนเขาไม่เคยสนใจว่าใครจะมองยังไง เพราะคนเหล่านั้นไม่ได้สำคัญอะไรในชีวิตเขา  แม้แต่เพื่อนเองก็เถอะ เขายังคิดว่าไม่น่าจะสำคัญอะไรเท่าไหร่ เป็นเพื่อนกิน เพื่อนเที่ยว เขาไม่เคยคิดจะมี…


    เขาแค่เรียนให้เก่งตรงตามเป้าหมายที่วางไว้ เพื่อนก็คบบ้างไว้สำหรับจับกลุ่มทำรายงาน แต่ไม่มีวันซะล่ะที่จะลึกซึ้ง เฮไหน เฮนั่นเหมือนคนอื่นเขา….แล้วเขาก็ไม่เคยคิดอยากมีเพื่อนแบบนั้น….


    แต่ท่ามกลางคนมากมายที่เขาเห็นว่าไม่สำคัญ เขาก็ยังแอบมองกลุ่มเพื่อนของน้ำเพชรอยู่เงียบๆ บางครั้งยังนึกอิจฉา แต่บางครั้งก็นึกรำคาญ….แต่ตอนนี้สิ….เขารู้สึกอิจฉามาก…ไม่ได้อิจฉาแค่กลุ่มเพื่อนนะ…แต่เขาอิจฉาบุ้ง…..


    ปาล์มหันมามองน้ำเพชรแวบหนึ่ง เอ่ยขึ้นมาลอยๆ  “ตกลงไม่ได้โกรธกับบุ้งใช่ไหม…”


    “ไม่รู้สิ….” น้ำเพชรก็ยังไม่รู้จะตอบว่าไงอยู่ดี  แล้วก็เงียบไป มองออกไปนอกหน้าต่าง ส่วนปาล์มหันมามองแวบหนึ่ง ก่อนจะกลับไปมองถนนต่อ….

    จากคุณ : ชมเช้า - [ 28 ธ.ค. 48 16:14:37 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป